Μωσαϊκό

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2019

Ιρέν Ζολιό-Κιουρί (12 Σεπτεμβρίου 1897 - 17 Μαρτίου 1956)

Maria Dimitriou

Χθες στις 12:08 π.μ.

homouniversalisgr.blogspot.com

Ιρέν Ζολιό-Κιουρί (12 Σεπτεμβρίου 1897 - 17 Μαρτίου 1956)

Η Ιρέν Ζολιό-Κιουρί (Irène Joliot-Curie, 12 Σεπτεμβρίου 1897 - 17 Μαρτίου 1956) ήταν Γαλλίδα επιστήμονας, κόρη της Μαρίας Κιουρί και του...

Η Ιρέν Ζολιό-Κιουρί (Irène Joliot-Curie, 12 Σεπτεμβρίου 1897 - 17 Μαρτίου 1956) ήταν Γαλλίδα επιστήμονας, κόρη της Μαρίας Κιουρί και του Πιερ Κιουρί και σύζυγος του Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί. Της απονεμήθηκε από κοινού με το σύζυγό της το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1935 για την ανακάλυψη της τεχνητής ραδιενέργειας. Αυτό κατέστησε την οικογένεια Κιουρί την οικογένεια με τους περισσότερους βραβευμένους με νόμπελ μέχρι σήμερα.

Η Κιουρί γεννήθηκε στο Παρίσι. Μετά από ένα χρόνο παραδοσιακής εκπαίδευσης, την οποία ξεκίνησε σε ηλικία 10 ετών, οι γονείς της αντιλήφθηκαν το μαθηματικό ταλέντο της και αποφάσισαν ότι οι ακαδημαϊκές δυνατότητες της Ιρέν απαιτούσαν πιο απαιτητικό περιβάλλον. Η Μαρία Κιουρί συνεργάστηκε με επιφανείς Γάλλους ακαδημαϊκούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο επιφανής Γάλλος φυσικός Πολ Λανζεβέν, για να δημιουργήσουν την «Συνεργασία», μια ιδιωτική συνάντηση ανάμεσα στους ακαδημαϊκούς της Γαλλίας. Ο ένας εκπαίδευε τα παιδιά του άλλου στα αντίστοιχα σπίτια. Η ύλη της συνεργασίας ποικίλε και πέρα από επιστήμη και επιστημονική έρευνα περιλάμβανε επίσης κινεζικά και γλυπτική και με μεγάλη έμφαση στην αυτοέκφραση και το παιχνίδι.

Αυτό διήρκεσε περίπου δύο χρόνια και στη συνέχεια η Κιουρί φοίτησε στο Κολέγιο Σεβινιέ στο κεντρικό Παρίσι από το 1912 μέχρι το 1914 και στη συνέχεια στο τμήμα επιστημών της Σορβόνης για να ολοκληρώσει Μπακαλορεά. Οι σπουδές στο τμήμα διεκόπησαν λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Κιουρί μεταφέρθηκε στην εξοχή, αλλά ένα χρόνο αργότερα, όταν έγινε 18, επανασυνδέθηκε με την μητέρα της, η οποία διοικούσε 20 φορητά νοσοκομεία που είχε ιδρύσει. Τα νοσοκομεία ήταν εξοπλισμένα με πρωτόγονο εξοπλισμό ακτίνων-Χ, με τον οποίο συνέχιζαν την έρευνά τους. Η μέθοδος ήταν πολύ βοηθητική στον εντοπισμό θραυσμάτων στους τραυματισμένους στρατιώτες, αλλά τόσο η Μαρί όσο και η Ιρέν, οι οποίες εργάζονταν ως νοσηλεύτριες ακτινογράφοι, εκτέθηκαν σε μεγάλες δόσεις ακτινοβολίας. Και οι δύο αργότερα απεβίωσαν από τις συνέπειες της αθροισμένης έκθεσης κατά την επαγγελματική ζωή τους.

Μετά τον πόλεμο, η Ιρέν Κιουρί επέστρεψε στο Παρίσι για να σπουδάσει στο Ινστιτούτο Ραδίου, το οποίο είχαν χτίσει οι γονείς της. Το ινστιτούτο ολοκληρώθηκε το 1914, αλλά παρέμεινε άδειο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η διδακτορική διατριβή της ήταν σχετικά με την ακτινοβολία α του πολώνιου, το στοιχείο που είχαν ανακαλύψει οι γονείς της, μαζί με το ράδιο. Η Ιρέν Κιουρί έγινε διδάκτωρ το 1925.

Καθώς ολοκλήρωνε το διδακτορικό της το 1924, η Κιουρί ζητήθηκε να διδάξει ακριβείς εργαστηριακές τεχνικές που απαιτούνταν για την ακτινοχημική έρευνα τον νεαρό χημικό μηχανικό Φρεντερίκ Ζολιό, τον οποίο αργότερα παντρεύτηκε. Από το 1928 και έπειτα, η Ιρέν Ζολιό-Κιουρί και ο σύζυγός της Φρεντερίκ συνδύασαν τις ερευνητικές τους προσπάθειες στη μελέτη του πυρήνα του ατόμου. Αν και στα πειράματά τους αναγνώρισαν το ποζιτρόνιο και το νετρόνιο, δεν κατάφεραν να ερμηνεύσουν τη σημασία των αποτελεσμάτων και τις ανακαλύψεις αυτές αργότερα διεκδίκησαν οι Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον και Τζέιμς Τσάντγουικ αντίστοιχα.

Το 1934, οι Ζολιό-Κιουρί εν τέλη δημοσιοποίησαν την ανακάλυψη που τους σφράγισε μια θέση στην επιστημονική ιστορία, δημιουργώντας ραδιενεργό άζωτο από βόριο και ραδιενεργό φώσφορο από αργίλιο. Βομβάρδισαν φυσικό αργίλιο με ακτίνες α και το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός ασταθούς ισοτόπου του φωσφόρου: 27Al + 4He → 30P + 1n. Ο 30P ήταν το πρώτο τεχνητό ραδιενεργό στοιχείο που παράχθηκε και για αυτήν της ανακάλυψή τους ο Ιρέν Ζολίο-Κιουρί και ο Φρεντερίκ Ζολιό βραβεύτηκαν με Νόμπελ Χημείας το 1935. Το 1937 η Ζολιό-Κιουρί ανακηρύχθηκε καθηγήτρια στο τμήμα επιστημών του Παρισιού. Στη συνέχεια το ζεύγος επικέντρωσε την έρευνά του στην ανακάλυψη ραδιοϊσοτόπων τα οποία θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα στην ιατρική, τη χημεία ή τη γεωλογία. Επίσης, το 1938 εργάστηκε στο βομβαρδισμό βαρέων στοιχείων όπως το ουράνιο και το θόριο με νετρόνια, χωρίς όμως να ανακάλυψη τη πυρηνική σχάση, κάτι που έγινε το 1939 από τη Λίζε Μάιτνερ μαζί με τον Ότο Χαν και τον Φριτς Στράσμαν.

Το 1945, η Ζολιό-Κιουρί ορίστηκε επίτροπος Ατομικής Ενέργειας της Γαλλίας, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1950. Το 1948 συμμετείχε στην κατασκευή της πρώτης λειτουργικής ατομικής στήλης στη Γαλλία.

Απεβίωσε στο Παρίσι στις 17 Μαρτίου 1956, από λευχαιμία, όπως και η μητέρα της, απότοκος της έκθεσής της σε πολώνιο και ακτίνες-Χ.

https://el.wikipedia.org/

Σήμερα...

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Σήμερα...

Εορτάζοντες τήν 11 τού μηνός Σεπτεμβρίου

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

11 Σεπτεμβρίου 2017

Η Ευτυχία Ψαλιδακη είναι με τον Κώστας Κατσούφης και 61 ακόμη.

10 Σεπτεμβρίου 2017

11Σεπτεμβρίου 2Ο17
Εορτάζοντες τήν 11 τού μηνός Σεπτεμβρίου
++++++++++++++++++++++++++
Άγιοι τού Θεού πρεσβευσατε υπέρ πάντων ημών αμήν Βοήθεια μάς Χρόνια Πολλά
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, από την Αλεξάνδρεια
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, ο μάγειρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ & ΔΙΔΥΜΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ, η σύζυγός του, και ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ, ο γιος τους
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ της Βαστάς Πελοποννήσου
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Αναλυτικά
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, από την Αλεξάνδρεια
Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια [στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474-490)] και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγό της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι «ουκ εστί κρυπτόν, ο ου φανερόν γενήσεται»1, δέν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα-νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της. Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Τότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε. Τότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. 1. Ευαγγέλιο Λουκά, η’ 17.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Δώρον ένθεον, ήγιασμένον, Θεώ ήνεγκας, την βιοτήν σου, Θεοδώρα Όσία πανεύφημε· της μετανοίας το πυρ γαρ έμφαίνουσα, μέσον ανδρών φιλοσόφως διέλαμψας· όθεν πρέσβευε, άπαύστως τω σε δοξάσαντι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, ο μάγειρας
Υπήρξε αγράμματος, αλλά αληθινά ευσεβής και πιστός. Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και μόνο για να κάνει ελεημοσύνες. Το επάγγελμά του, του επέτρεπε να τρώει πρώτος τα καλύτερα φαγητά. Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση τα χόρτα και τις ελιές του, τη στιγμή που έβραζαν ή έψηναν μπροστά του τα ορεκτικότερα κρέατα και τα προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ο Ευφρόσυνος πήγε σε μοναστήρι, όπου και εκεί εξασκούσε το έργο του μαγείρου. Αλλά αυτός, αντίθετα από ότι στα κοσμικά ξενοδοχεία, στο μοναστήρι έφτιαχνε μετριότατο φαγητό. Σε μερικούς που τον ειρωνεύονταν γι’ αυτή του την κατάσταση, ο Ευφρόσυνος με πραότητα απαντούσε: «Ή καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα, θα τη χάσουν κατ’ ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω». Τελικά ο Ευφρόσυνος πέθανε σ’ ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και η Εκκλησία, που ξέρει ότι στην αιώνια ζωή δεν έχει κανένα ανώτερο δικαίωμα από έναν μάγειρα ένας βασιλιάς ή φιλόσοφος, ανέγραψε μεταξύ των αγίων της τον μάγειρο Ευφρόσυνο, επειδή ήξερε και να πιστεύει και να ζει κατά το θέλημα του Θεού.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ & ΔΙΔΥΜΟΣ
Και οι τρεις Άγιοι ήταν από τη Λαοδίκεια της Συρίας. Συνελήφθηκαν από τον εκεί άρχοντα, και επειδή ομολόγησαν με θάρρος ότι είναι χριστιανοί, μαστιγώθηκαν μέχρι θανάτου.
Η ΑΓΙΑ ΙΑΣ
Ή Άγια αυτή, ενώ ήταν γριά, αιχμαλωτίσθηκε από τους Πέρσες μαζί με 9.000 χριστιανούς, που βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζί λοιπόν μ’ αυτούς, στάθηκε και η Άγια μπροστά στους αρχιμάγους του βασιλιά της Περσίας και τιμωρήθηκε με διάφορα βασανιστήρια. Τελικά την αποκεφάλισαν. Η παράδοση λέει ότι, όταν την αποκεφάλισαν, η γη εκείνη, που δέχτηκε το αίμα της, φούσκωσε και υψώθηκε υπερφυσικά. Οι δήμιοι που τη βασάνισαν, παράλυσαν και τυφλώθηκαν, και ο αέρας γέμισε από θαυμάσια ευωδιά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ η σύζυγός του και ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ, ο γιος τους
Θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης. Ο Δημήτριος ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων ή Σκήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η γυναίκα του, Ευανθία, και ο γιος του, Δημητριανός, ήταν στον ναό προσευχόμενοι, μαζί με τον Κορνήλιο. Τη στιγμή όμως εκείνη έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το έμαθε αυτό ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένειά του. Πράγματι ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τα δύο μέλη της οικογενείας του Δημητρίου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή του Δημητρίου στον Χριστό, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ της Βάστα Πελοποννήσου
Πρόκειται για τοπική Αγία που έζησε τον 10ο αιώνα στην κεντρική Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας- Αρκαδίας). Από μικρή αγάπησε τον θεάνθρωπο και λυτρωτή Χριστό και σ’ αυτόν αφιέρωσε τη ζωή της. Έζησε σαν μοναχός σε ανδρικό μοναστήρι της άνω Μεσσηνίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Συκοφαντήθηκε όμως βάναυσα ότι άφησε έγκυο κοπέλα της περιοχής! Τα ήθη της εποχής εκείνης ήταν τέτοια, ώστε βιαστικά την καταδίκασαν σε θάνατο. Γιατί όμως, ενώ είχε πρόχειρη την απόδειξη της αθωότητας της σαν γυναίκα, και αφού αρνήθηκε τη συκοφαντία, δεν τη χρησιμοποίησε; Το λόγο γνωρίζει αυτή και ο Θεός. Γεγονός είναι ότι φορτώθηκε ξένη ντροπή και αποφάσισε να μαρτυρήσει από αγάπη. Τα τελευταία λόγια της ήταν: «Το σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου πελώρια δέντρα και το αίμα μου ποτάμι». Σήμερα στον τόπο του μαρτυρίου της, στο χωριό Βαστά Αρκαδίας, υπάρχει εξωκλήσι που από δίπλα του περνάει ποτάμι και πάνω στη σκεπή του υπάρχουν κατά παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα. Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. (Να παρατηρήσουμε εδώ ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ’ αυτά της Άγιας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής, που η μνήμη της γιορτάζεται επίσης αυτή τη μέρα).
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
«των εν Βαλάμη θαυματουργών έκ της Νοβαγράδας (Νεαπόλεως)
επιστραφέντων εις την εν Βαλάμη Ιεράν αυτών Μονήν».

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

Πώς να Κρατήσετε Μοσχεύματα από τις Ντομάτες σας για να τα Φυτέψετε ξανά την Άνοιξη

Maria Dimitriou

28 Δεκεμβρίου 2017

share24.gr

Πώς να Κρατήσετε Μοσχεύματα από τις Ντομάτες σας για να τα Φυτέψετε ξανά την Άνοιξη - share24.gr

Όσο πλησιάζει ο χειμώνας, η χορταστική χωριάτικη σαλάτα με τις ζουμερές ντομάτες μοιάζει να απομακρύνεται ανεπιστρεπτί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, αφού δεν ξέρουμε εάν θα έχουμε στον κήπο μας ντομάτες. Σε ελάχιστες εβδομάδες ο παγετός θα εισβάλλει στον κήπο μας και θα καταστρέψει τις ντοματιές μας.

https://share24.gr/pos-na-kratisete-moschevmata-apo-tis-ntomates-sas-gia-na-ta-fytepsete-xana-tin-anixi/
Κι όμως, μπορούμε να προλάβουμε το κακό, κάνοντας κάτι που θα μας επιτρέψει να απολαύσουμε ζουμερές ντομάτες μέσα στον χειμώνα. Αλλά και να κρατήσουμε μοσχεύματα για να τα χρησιμοποιήσουμε μόλις ο καιρός ζεστάνει την άνοιξη, ώστε τα νέα μας φυτά να είναι παρόμοια με τα φυτά που μας έδωσαν καλή παραγωγή το καλοκαίρι.
Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τίποτε περισσότερο από το να μεταφέρουμε απλά μερικούς βλαστούς από την ντοματιά μέσα στο σπίτι ή σε ένα κλειστό θερμοκήπιο που διατηρεί τη θερμοκρασία του πριν κρυώσει ο καιρός.

Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε με ντοματιά σε κλειστό χώρο;
Υπάρχουν βέβαια κάποιες δυσκολίες, για παράδειγμα είναι αδύνατο να μεταμοσχεύσουμε μια πλήρως ώριμη ντοματιά….που σημαίνει ότι ΔΕΝ είναι αυτή η συμβουλή που σας προτείνουμε. Εκτός των άλλων, ποιος μπορεί να βάλει μια ντοματιά 2,5 μέτρων στο σαλόνι; Όχι εγώ, σε καμία περίπτωση! Αν και τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι κακή ιδέα για Χριστουγεννιάτικο δέντρο…

Όπως και να έχει, δεν είναι καλή ιδέα η μεταφύτευση μιας πλήρως ώριμης ντοματιάς, δεν έχει πιθανότητες να επιβιώσει. Οπότε, η καλύτερη λύση είναι αντί να μεταφυτεύσουμε την αγαπημένη μας ντοματιά, να πάρουμε ένα μόσχευμα από αυτήν. Τα μοσχεύματα έχουν πολλές πιθανότητες επιβίωσης, ενώ παράλληλα είναι πιο εύκολο να φροντίσουμε στο σπίτι ένα φυτό μικρό σε μέγεθος.

Ποιες ντομάτες είναι κατάλληλες;
Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να επιλέξετε από ποιες ντοματιές θα κρατήσετε μοσχεύματα για την επόμενη χρονιά. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες…κάποια πράγματα που πρέπει να σκεφτείτε, πριν επιλέξετε την εκλεκτή, όπως το αν σας ικανοποίησε η παραγωγή που είχε το καλοκαίρι, αν ήταν ανθεκτική σε ασθένειες, στομ καύσωνα κι άλλα παρόμοια.

Πώς θα πάρω τα μοσχεύματα από τις ντομάτες και πώς θα τα διατηρήσω;
1. Μόλις λοιπόν επιλέξετε την ντοματιά σας, είστε έτοιμοι να πάρετε το μόσχευμα. Βρείτε ένα πλάγιο βλαστό (τους λαίμαργους βλαστούς που αναπτύσσονται μεταξύ των φύλλων και του στελέχους στις αναρριχώμενες ποικιλίες) μήκους 15-30 εκ. και βεβαιωθείτε ότι είναι υγιής, χωρίς φαγώματα από έντομα ή σήψεις και καστανά στίγματα από ασθένειες, όπως περονόσπορο ή βοτρύτη.

2. Κρατήστε τα απαλά με το χέρι και απλώς κόψτε κοντά στη βάση στο σημείο που ενώνονται με το στελεχος με ένα μαχαιράκι. Προτείνω να πάρετε τρία ή τέσσερα μοσχεύματα από κάθε ντοματιά που επιλάξατε, για να είστε ήσυχοι, σε περίπτωση που δεν βγάλουν όλα ρίζες.

3. Τοποθετήστε όλα τα μοσχεύματα σε ένα δοχείο με νερό το καθένα ξεχωριστά. Φροντίστε το νερό να φτάνει μέχρι το μίσχο των κάτω φύλλων, δηλαδή το σημείο που ενώνεται το σύνθετο φύλλο με το στέλεχος του μοσχεύματος.
4. Αφήστε το δοχείο σε ένα μέρος, όπου θα το βλέπετε καθημερινά. Τοποθετήστε το σε ένα χώρο που βλέπει ήλιο κι αν όλα πάνε καλά, χωρίς κανένα πρόβλημα, μια εβδομάδα αργότερα θα δείτε άσπρες ριζούλες να φύονται από τα μοσχεύματα μέσα στο νερό. Τις επόμενες ημέρες οι ρίζες θα αρχίσουν να μεγαλώνουν γρήγορα, αν και κάποια φυτά μεγαλώνουν με πιο αργούς ρυθμούς. Μια από τις δικές μου ντοματιές χρειάστηκε 4 εβδομάδες να βγάλει ρίζες, οπότε δώστε τους λίγο χρόνο, μην απογοητευτείτε εύκολα.
5. Μόλις η ντοματιά σας βγάλει ρίζες, μπορείτε να τη φυτέψετε σε μια γλάστρα της επιλογής σας φροντίζοντας η γλάστρα να έχει καλή αποστράγγιση, αλλιώς οι ντοματούλες δεν θα τα πάνε καλά. Ίσως χρειαστεί να τοποθετήσετε κι ένα πιατάκι στο σημείο της αποστράγγισης για να μαζεύει τα νερά του ποτίσματος.
Διαβάστε επίσης: Πώς κλαδεύουμε την ντομάτα για να δέσουν καλύτερα οι καρποί
6. Επιλέξτε μια μεγάλη γλάστρα, διότι οι ρίζες της ντοματιάς μεγαλώνουν αρκετά και χρειάζονται χώρο. Γεμίστε τη γλάστρα με το κατάλληλο χώμα και φυτέψτε τη νέα σας ντοματιά, αφού βεβαιωθείτε ότι όλες οι ρίζες έχουν μπει μέσα στο χώμα. Δώστε της ένα γερό πότισμα και βρείτε ένα ηλιόλουστο παράθυρο για να τη φιλοξενήσει. Χρειάζεται ήλιο, αλλά θα μεγαλώσει κιόλας, οπότε φροντίστε να έχετε έτοιμη μια μεγαλύτερη γλάστρα κι έναν μεγαλύτερο χώρο όταν έρθει η ώρα.
7. Αν το σπίτι σας είναι ζεστό, μπορεί να φιλοξενήσει το φυτό κοντά σε ένα παράθυρο που το βλέπει ο ήλιος. Αλλιώς θα χρειαστεί να φτιάξετε ένα θερμοκήπιο και να βεβαιωθείτε ότι η θερμοκρασία μέσα σε αυτό δεν θα πέσει κάτω από τους 8 – 10^oC που είναι η ελάχιστη βιολογική θερμοκρασία που αντέχει το φυτό.
8. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να φτιάξετε γύρω της στηρίγματα, διότι χρειάζεστε κάτι να κρατάει τη ντοματιά σας σταθερή, αλλά πρέπει να δείτε και πώς θα την κλαδέψετε, όταν και αν χρειαστεί. Μπορείτε να τις κλαδέψετε έτσι ώστε να έχουν ένα μέγεθος που να επιτρέπει να παραμένουν μέσα στο σπίτι. Μην ξεχνάτε πως αν τις θέετε για να τις φυτέψετε την ερχόμενη άνοιξη έξω στον κήπο σας, δεν σας ενδιαφέρει να μεγαλώσουν και να έχετε παραγωγή στον κλειστό χώρο που τη φιλοξενείτε
Οι διαφορετικές καταστάσεις απαιτούν και διαφορετική μέθοδο. Δεν έχει σημασία, απλώς να ξέρετε ότι είτε τις κλαδέψετε, είτε όχι, το φυτό σας θα παραμείνει μια χαρά!
Έτσι, λοιπόν, όταν έρθει η άνοιξη, θα μπορέσετε να ξαναπάρετε μόσχευματα από την ντοματιά που μεγάλωσε και διατηρήθηκε το χειμώνα μέσα στο σπίτι ή στο θερμοκήπιο για να τα φυτέψετε έξω στον κήπο.
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ. & Θανάσης Αργυρόπουλος (Γεωπόνος ΑΠΘ)