1.323.178 προβολές
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΠΟΙΚΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ…
olympospress.blogspot.com
Όλυμπος Ομάς - Όλυμπος Εφημερίδα - Όλυμπος Τηλεόραση, ΕΛΛΑΣ, Ειδήσεις
Η αμερικανίδα αρχαιολόγος Anne Terry Wait στο βιβλίο της «Προϊστορική Αμερική» , για τους τύμβους που απλώνονται κατά εκατοντάδες από τον κόλπο του Μεξικού μέχρι και το Ουισκόνσιν,
γράφει: « …Ποιος τους ύψωσε αυτούς τους τύμβους εδώ και γιατί;», ρωτούσαν οι Ευρωπαίοι πρώτοι άποικοι της Αμερικής, τους Ινδιάνους. Εκείνοι δεν ήξεραν τίποτα. Και όταν ήρθαν οι αρχαιολόγοι και έσκαψαν πολλούς τύμβους ανακάλυψαν μέσα σ’ αυτούς μαργαριτάρια, περιδέραια, ορειχάλκινες ασπίδες, μαχαίρια, ξίφη, πέλεκεις, χάλκινα δόρατα, κοσμήματα από χρυσό και ασήμι, αγγεία με διάφορες καλλιτεχνικές μορφές.
Οι κατασκευαστές των τύμβων αυτών δεν ήταν Ινδιάνοι. Από πού λοιπόν είχαν έρθει και ποιοι στην Αμερική; Ήταν Κινέζοι, Αιγύπτιοι; Ή μήπως είχαν έρθει από την χαμένη Ατλαντίδα, από την χώρα της Θεάς Μά;»
Ο τουριστικός οδηγός της Παναμερικανικής Εταιρίας Σιδηροδρόμων, « Μπέρλιγκτον Ρούστ» ( 1962), γράφει: « …Υπάρχουν εδώ ίχνη ενός χαμένου πολιτισμού, μιας φυλής της οποίας η προέλευση και η εποχή της ακμής της, αποτελούν για τους αρχαιολόγους ένα άλυτο μυστήριο. Φαίνεται ότι οι αφηγήσεις του Πλάτωνα είναι αληθινές. Ως αληθινές δε, τις πιστεύει και ο αρχαιολόγος Ντόναλυ.
Ο δρόμος που περνά από τα αρχαία μνημεία του Γκρήκ Αμφιθέατερ και από τις πύλαρις οφ Έρκουλους(πύλες του Ηρακλή) είναι για τους αρχαιολόγους ιδιαίτερα δημοφιλής…».
Τέτοιες αναφορές σε θέματα που δεν έχουν ακόμη μέχρι σήμερα επαρκώς εξηγηθεί, ίσως ουδέ καν μερικώς, πολλοί συγγραφείς, ερευνητές αλλά και αρχαιολόγοι ακόμη και περιοδικά ή τουριστικοί οδηγοί, κάνουν αφήνοντας κάποια υπονοούμενα ή ακόμη και δίνοντας τις δικές τους ερμηνείες οι οποίες όμως συγκλίνουν πάντα προς ένα συμπέρασμα κοινό. Ότι δηλαδή Έλληνες ήταν εκείνοι οι πρώτοι επισκέπτες της Ηπείρου αυτής που ήρθαν και άφησαν τα αχνάρια του πολιτισμού τους να σταθούν αρωγοί στην πολιτισμική ανάπτυξη των ιθαγενών της μεγάλης ηπείρου της Δύσης.
Τα αρχαία Ινδιάνικα κείμενα γράφουν: « Ήσαν οι άνδρες του Ανού-Καν, ο Μάγκο Κάπο ήταν ο σοφός τους. Δεν ήθελαν να μας κάνουν δούλους. Ύστερα ο αρχηγός τους Μπάλαμ ανέβηκε σε ένα μεγάλο πάε(=πλοίο) και έφυγε βεβαιώνοντας μας ότι θα ξανάρθει…». Αυτά αναφέρει το Troano, ένα πανάρχαιο κείμενο των Ινδιάνων της Αμερικής το οποίο βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Ο Ανού-Καν ήταν ο βασιλιάς Ουρανός που φέρεται να είναι και ο πρώτος αποικιστής της Αμερικής. Ο Μπάλαμ είναι ο Βήλος- Κρόνος ο Βάλτερ των σκανδιναβών και ο Βάαλ της Μεσοποταμίας. Ο Μάγκο –Κάπο ο μεγάλος σοφός ακόλουθος του Μπάλαμ είναι ο Γραμματέας του Κρόνου Ερμής Τρισμέγιστος.
Ένα άλλο ινδιάνικο κείμενο γράφει σχετικά με τους πρώτους εποικιστές της Αμερικής: « Όταν επληθύνθησαν οι άνθρωποι στην γη, άλλοι τράβηξαν προς την Ανατολή και άλλοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην χώρα μας. Όλος ο κόσμος μιλούσε τότε την ίδια γλώσσα και οι άνθρωποι Μαύροι και Άσπροι ζούσαν στην εποχή εκείνη ειρηνικά…»(Popol vux, αρχαίο κείμενο των Ινδιάνων της Γουατεμάλας, μέρος Γ΄ κεφ. 20, Μέρος Δ΄ Κεφ. 11ο).
Ακόμη η Ηenrietta Mertz στο βιβλίο της «The Wine dark sea», με ατράνταχτα στοιχεία αποδεικνύει ότι τόσο οι Αργοναύτες όσο και ο Οδυσσέας είχαν φτάσει ο μεν πρώτοι στην Νότιο Αμερική, ο δε ήρωας της Τροίας έως τον κόλπο του Μεξικού. Η αμερικανίδα συγγραφέας της «Σκοτεινής Κρασάτης Θάλασσας», είχε σχεδόν αφιερώσει την ζωή της στην έρευνα αυτή. Ήταν δικηγόρος το επάγγελμα και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως Ύπαρχος στο πολεμικό αμερικανικό Ναυτικό, είχε διαπλεύσει πολλές φορές τις ακτές της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, αλλά και επί του Αμαζονίου είχε αναπλεύσει πέντε φορές. Μετά τον πόλεμο διήνυσε με τα πόδια τεράστιες αποστάσεις επί των Άνδεων του Περού, της Βολιβίας , της Κολομβίας και όλων των γύρω περιοχών, βασισμένη στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου και στην «Οδύσσεια» του Ομήρου. Η Enrieta Mertz μετά από αυτά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ήρες των Αργοναυτικών και αυτός της Οδύσσειας, είχαν φτάσει στην Αμερική πολλές χιλιετίες νωρίτερα απ’ τον Χριστόφορο Κολόμβο!!!
Μάλιστα η ερασιτέχνης αρχαιολόγος και ερευνήτρια της ελληνικής Προϊστορίας και Ιστορίας αλλά κυρίως μεγάλη λάτρης του Ελληνικού Πνεύματος και της Ελλάδος γενικότερα, η οποία είχε επισκεφθεί δύο φορές την Ελλάδα, σε μία από αυτές της τις επισκέψεις έμεινε επί μακρόν στην Κεφαλονιά την οποία ανίχνευσε διαπιστώνοντας πως αυτό ήταν το νησί που βασίλευε ο Οδυσσέας και όχι η Ιθάκη. Βασισμένη σε κάποιο ομηρικό στίχο τον οποίο δεν έλαβαν ποτέ εκ του σοβαρού οι ιστορικοί, αναφέρεται ότι το νησί του Οδυσσέα ήταν το δυτικότερο απ’ τα Ιόνια νησιά. Και αυτό είναι η Κεφαλονιά και όχι η μικρή Ιθάκη. Επίσης η Ιθάκη δεν μπορούσε τα τόσα πρόβατα και τα άλλα ζώα που αναφέρει ο Όμηρος, αφού όπως είναι φανερό δεν διαθέτει τους ανάλογους χώρους. Αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε σε άλλο μας θέμα.
Από το 1950 και μετά η Ενριετα Μέρτζ διετύπωσε τις θεωρίες και απόψεις της όχι μονάχα στα βιβλία της αλλά και μέσα από διεθνή συνέδρια και ανακοινώσεις. Παρ’ όλα αυτά δεν έτυχε της αναλόγου προσοχής και αυτό μάλλον πρέπει να το καταλογίσουμε στους δικούς μας αρμόδιους κύκλους παρά σε οποιονδήποτε άλλον. Γιατί εύλογο είναι πως η κάθε αρχαιολογική σχολή(κυρίως η Γαλλική και Αμερικανική), εργάζονται για τα δικά τους οφέλη παρά για άλλα ξένα προς αυτούς. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς και κατά πόσο μπορούμε να αξιοποιήσουμε εκείνα τα σημεία που θα μας ωφελήσουν από κάθε άποψη. Μέχρι σήμερα μάλλον δεν το έχουμε επιτύχει κάτι τέτοιο…
Αμέτρητες λοιπόν, οι μαρτυρίες και οι πηγές που κάνουν αναφορές στα χρόνια εκείνα της απώτατης αρχαιότητας και που όλα αποδεικνύουν την ελληνική παρουσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία παρουσία που χαρακτηριστικό της έχει όχι την τάση που βλέπουμε πολύ συχνά μέσα από τις σελίδες της Ιστορίας και φανερώνουν την ανθρώπινη αδυναμία της επιβολής της εξουσίας μέσα από μία κατάκτηση και επικυριαρχία του δυνατού επί του αδυνάτου, αλλά ακριβώς το αντίθετο εκείνο που έχει να κάνει με το Πνεύμα και τις υψηλές ιδέες, την ανάγκη εκπολιτισμού των πλασμάτων εκείνων που έχουν από την φύση τους ή λόγω συνθηκών την ανάγκη μιας τέτοιας βοήθειας προς την εξελικτική πορεία, τον πολιτισμό.
Αυτό το χαρακτηριστικό που είναι το κύριο στην ελληνική νοοτροπία και γενικότερα τρόπος ζωής, των προγόνων μας, είναι που τους οδηγεί σε νέες ανακαλύψεις, σε νέους δρόμους και αφήνουν έτσι τα ίχνη τους μέσω της πολιτιστικής και αναμορφωτικής τους κληρονομιάς, σφραγίδα που ανεξίτηλα θα δείχνει ανά τις χιλιετηρίδες το πέρασμα του Πνεύματος από κάθε γωνιά του πλανήτη για το καλό του ανθρώπου.
ΠΗΓΗ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΠΟΙΚΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ…
Η αμερικανίδα αρχαιολόγος Anne Terry Wait στο βιβλίο της «Προϊστορική Αμερική» , για τους τύμβους που απλώνονται κατά εκατοντάδες από τον κόλπο του Μεξικού μέχρι και το Ουισκόνσιν,
γράφει: « …Ποιος τους ύψωσε αυτούς τους τύμβους εδώ και γιατί;», ρωτούσαν οι Ευρωπαίοι πρώτοι άποικοι της Αμερικής, τους Ινδιάνους. Εκείνοι δεν ήξεραν τίποτα. Και όταν ήρθαν οι αρχαιολόγοι και έσκαψαν πολλούς τύμβους ανακάλυψαν μέσα σ’ αυτούς μαργαριτάρια, περιδέραια, ορειχάλκινες ασπίδες, μαχαίρια, ξίφη, πέλεκεις, χάλκινα δόρατα, κοσμήματα από χρυσό και ασήμι, αγγεία με διάφορες καλλιτεχνικές μορφές.
Οι κατασκευαστές των τύμβων αυτών δεν ήταν Ινδιάνοι. Από πού λοιπόν είχαν έρθει και ποιοι στην Αμερική; Ήταν Κινέζοι, Αιγύπτιοι; Ή μήπως είχαν έρθει από την χαμένη Ατλαντίδα, από την χώρα της Θεάς Μά;»
Ο τουριστικός οδηγός της Παναμερικανικής Εταιρίας Σιδηροδρόμων, « Μπέρλιγκτον Ρούστ» ( 1962), γράφει: « …Υπάρχουν εδώ ίχνη ενός χαμένου πολιτισμού, μιας φυλής της οποίας η προέλευση και η εποχή της ακμής της, αποτελούν για τους αρχαιολόγους ένα άλυτο μυστήριο. Φαίνεται ότι οι αφηγήσεις του Πλάτωνα είναι αληθινές. Ως αληθινές δε, τις πιστεύει και ο αρχαιολόγος Ντόναλυ.
Ο δρόμος που περνά από τα αρχαία μνημεία του Γκρήκ Αμφιθέατερ και από τις πύλαρις οφ Έρκουλους(πύλες του Ηρακλή) είναι για τους αρχαιολόγους ιδιαίτερα δημοφιλής…».
Τέτοιες αναφορές σε θέματα που δεν έχουν ακόμη μέχρι σήμερα επαρκώς εξηγηθεί, ίσως ουδέ καν μερικώς, πολλοί συγγραφείς, ερευνητές αλλά και αρχαιολόγοι ακόμη και περιοδικά ή τουριστικοί οδηγοί, κάνουν αφήνοντας κάποια υπονοούμενα ή ακόμη και δίνοντας τις δικές τους ερμηνείες οι οποίες όμως συγκλίνουν πάντα προς ένα συμπέρασμα κοινό. Ότι δηλαδή Έλληνες ήταν εκείνοι οι πρώτοι επισκέπτες της Ηπείρου αυτής που ήρθαν και άφησαν τα αχνάρια του πολιτισμού τους να σταθούν αρωγοί στην πολιτισμική ανάπτυξη των ιθαγενών της μεγάλης ηπείρου της Δύσης.
Τα αρχαία Ινδιάνικα κείμενα γράφουν: « Ήσαν οι άνδρες του Ανού-Καν, ο Μάγκο Κάπο ήταν ο σοφός τους. Δεν ήθελαν να μας κάνουν δούλους. Ύστερα ο αρχηγός τους Μπάλαμ ανέβηκε σε ένα μεγάλο πάε(=πλοίο) και έφυγε βεβαιώνοντας μας ότι θα ξανάρθει…». Αυτά αναφέρει το Troano, ένα πανάρχαιο κείμενο των Ινδιάνων της Αμερικής το οποίο βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Ο Ανού-Καν ήταν ο βασιλιάς Ουρανός που φέρεται να είναι και ο πρώτος αποικιστής της Αμερικής. Ο Μπάλαμ είναι ο Βήλος- Κρόνος ο Βάλτερ των σκανδιναβών και ο Βάαλ της Μεσοποταμίας. Ο Μάγκο –Κάπο ο μεγάλος σοφός ακόλουθος του Μπάλαμ είναι ο Γραμματέας του Κρόνου Ερμής Τρισμέγιστος.
Ένα άλλο ινδιάνικο κείμενο γράφει σχετικά με τους πρώτους εποικιστές της Αμερικής: « Όταν επληθύνθησαν οι άνθρωποι στην γη, άλλοι τράβηξαν προς την Ανατολή και άλλοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην χώρα μας. Όλος ο κόσμος μιλούσε τότε την ίδια γλώσσα και οι άνθρωποι Μαύροι και Άσπροι ζούσαν στην εποχή εκείνη ειρηνικά…»(Popol vux, αρχαίο κείμενο των Ινδιάνων της Γουατεμάλας, μέρος Γ΄ κεφ. 20, Μέρος Δ΄ Κεφ. 11ο).
Ακόμη η Ηenrietta Mertz στο βιβλίο της «The Wine dark sea», με ατράνταχτα στοιχεία αποδεικνύει ότι τόσο οι Αργοναύτες όσο και ο Οδυσσέας είχαν φτάσει ο μεν πρώτοι στην Νότιο Αμερική, ο δε ήρωας της Τροίας έως τον κόλπο του Μεξικού. Η αμερικανίδα συγγραφέας της «Σκοτεινής Κρασάτης Θάλασσας», είχε σχεδόν αφιερώσει την ζωή της στην έρευνα αυτή. Ήταν δικηγόρος το επάγγελμα και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως Ύπαρχος στο πολεμικό αμερικανικό Ναυτικό, είχε διαπλεύσει πολλές φορές τις ακτές της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, αλλά και επί του Αμαζονίου είχε αναπλεύσει πέντε φορές. Μετά τον πόλεμο διήνυσε με τα πόδια τεράστιες αποστάσεις επί των Άνδεων του Περού, της Βολιβίας , της Κολομβίας και όλων των γύρω περιοχών, βασισμένη στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου και στην «Οδύσσεια» του Ομήρου. Η Enrieta Mertz μετά από αυτά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ήρες των Αργοναυτικών και αυτός της Οδύσσειας, είχαν φτάσει στην Αμερική πολλές χιλιετίες νωρίτερα απ’ τον Χριστόφορο Κολόμβο!!!
Μάλιστα η ερασιτέχνης αρχαιολόγος και ερευνήτρια της ελληνικής Προϊστορίας και Ιστορίας αλλά κυρίως μεγάλη λάτρης του Ελληνικού Πνεύματος και της Ελλάδος γενικότερα, η οποία είχε επισκεφθεί δύο φορές την Ελλάδα, σε μία από αυτές της τις επισκέψεις έμεινε επί μακρόν στην Κεφαλονιά την οποία ανίχνευσε διαπιστώνοντας πως αυτό ήταν το νησί που βασίλευε ο Οδυσσέας και όχι η Ιθάκη. Βασισμένη σε κάποιο ομηρικό στίχο τον οποίο δεν έλαβαν ποτέ εκ του σοβαρού οι ιστορικοί, αναφέρεται ότι το νησί του Οδυσσέα ήταν το δυτικότερο απ’ τα Ιόνια νησιά. Και αυτό είναι η Κεφαλονιά και όχι η μικρή Ιθάκη. Επίσης η Ιθάκη δεν μπορούσε τα τόσα πρόβατα και τα άλλα ζώα που αναφέρει ο Όμηρος, αφού όπως είναι φανερό δεν διαθέτει τους ανάλογους χώρους. Αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε σε άλλο μας θέμα.
Από το 1950 και μετά η Ενριετα Μέρτζ διετύπωσε τις θεωρίες και απόψεις της όχι μονάχα στα βιβλία της αλλά και μέσα από διεθνή συνέδρια και ανακοινώσεις. Παρ’ όλα αυτά δεν έτυχε της αναλόγου προσοχής και αυτό μάλλον πρέπει να το καταλογίσουμε στους δικούς μας αρμόδιους κύκλους παρά σε οποιονδήποτε άλλον. Γιατί εύλογο είναι πως η κάθε αρχαιολογική σχολή(κυρίως η Γαλλική και Αμερικανική), εργάζονται για τα δικά τους οφέλη παρά για άλλα ξένα προς αυτούς. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς και κατά πόσο μπορούμε να αξιοποιήσουμε εκείνα τα σημεία που θα μας ωφελήσουν από κάθε άποψη. Μέχρι σήμερα μάλλον δεν το έχουμε επιτύχει κάτι τέτοιο…
Αμέτρητες λοιπόν, οι μαρτυρίες και οι πηγές που κάνουν αναφορές στα χρόνια εκείνα της απώτατης αρχαιότητας και που όλα αποδεικνύουν την ελληνική παρουσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία παρουσία που χαρακτηριστικό της έχει όχι την τάση που βλέπουμε πολύ συχνά μέσα από τις σελίδες της Ιστορίας και φανερώνουν την ανθρώπινη αδυναμία της επιβολής της εξουσίας μέσα από μία κατάκτηση και επικυριαρχία του δυνατού επί του αδυνάτου, αλλά ακριβώς το αντίθετο εκείνο που έχει να κάνει με το Πνεύμα και τις υψηλές ιδέες, την ανάγκη εκπολιτισμού των πλασμάτων εκείνων που έχουν από την φύση τους ή λόγω συνθηκών την ανάγκη μιας τέτοιας βοήθειας προς την εξελικτική πορεία, τον πολιτισμό.
Αυτό το χαρακτηριστικό που είναι το κύριο στην ελληνική νοοτροπία και γενικότερα τρόπος ζωής, των προγόνων μας, είναι που τους οδηγεί σε νέες ανακαλύψεις, σε νέους δρόμους και αφήνουν έτσι τα ίχνη τους μέσω της πολιτιστικής και αναμορφωτικής τους κληρονομιάς, σφραγίδα που ανεξίτηλα θα δείχνει ανά τις χιλιετηρίδες το πέρασμα του Πνεύματος από κάθε γωνιά του πλανήτη για το καλό του ανθρώπου.
ΠΗΓΗ
Αργυρούπολη: Ο υδάτινος παράδεισος της Κρήτης
neakriti.gr
Ένας μοναδικός τόπος πλημμυρισμένος στο πράσινο, τους
θρύλους, την ιστορία και τη γοητεία, στις πηγές της Αγίας Δύναμης στο
Ρέθυμνο
Η φύση κάνει τέχνη σε έναν από τους πιο δημοφιλείς υδάτινους
παραδείσους της Κρήτης, τις φημισμένες (και δικαίως) πηγές «της Αγίας
Δύναμης» στην Αργυρούπολη, στο Ρέθυμνο. Εκεί, αποδεικνύει τη μοναδική
της μαεστρία στήνοντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά σκηνικά που καθηλώνουν
τον ταξιδιώτη σε αυτό τον παραμυθόκοσμο.
Μέσα σε ένα καταπράσινο σκηνικό, οι πηγές που αναβλύζουν από το σπηλαιοεκκλησάκι της Αγίας Δύναμης ή του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου δημιουργούν μοναδικές «συνθέσεις» με τα βράχια και την πλούσια χλωρίδα της περιοχής και κυρίως τους εκπληκτικής ομορφιάς καταρράκτες, που λες και έχουν ξεπηδήσει από κάποια σελίδα ενός βιβλίου παραμυθιών ή αποτελούν σκηνογραφία μιας ταινίας φαντασίας. Οι εκπλήξεις είναι διαρκείς για τους αμύητους επισκέπτες σε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Γιγαντιαία πλατάνια με τους τεράστιους κορμούς τους που μαρτυρούν την ηλικία αιώνων, σμιλεμένους από τον χρόνο και την οργιώδη φύση, δέντρα και βρύα, πόες και χαρακτηριστικά της Κρήτης αγριολούλουδα...
Νερά που δημιουργούν σε αυτόν τον μαγικό τόπο, όπου πηγάζει ο ποταμός Mουσέλας, καταρράκτες, καθώς ξεπηδούν με δύναμη από το υπέδαφος και «αγκαλιάζουν» τα καταπράσινα από τα βρύα βράχια, «κουρτίνες νερού» που τρέχουν από φύλλα και κλαδιά τα οποία έχουν πλεχτεί πάνω ή γύρω από τις πέτρινες καμάρες, πηγές που αναβλύζουν από παντού, μικρές λιμνούλες με πέστροφες και τεράστιους οξύρυγχους...
Μέσα σε αυτό το καταπράσινο τοπίο με τους ήχους του νερού να συναγωνίζονται εκείνους από το τραγούδι των πουλιών, η σκέψη ταξιδεύει παρασυρμένη από τον άνεμο σε χρόνια μακρινά. Εκείνα του ιστορικού παρελθόντος της περιοχής, που υπενθυμίζουν τα λείψανα της αρχαίας Λάππας, ή τα πιο σύγχρονα που μαρτυρούν τα ερείπια παλιών νερόμυλων και σπιτιών που έχουν πια παραδοθεί στη δύναμη της φύσης, η οποία με τον δικό της τρόπο συνθέτει μια ακόμα εντυπωσιακή σκηνογραφία μέσα στις τόσες. Τα κλαδιά έχουν σκαρφαλώσει πάνω στους μισογκρεμισμένους τοίχους, κάνοντας την εξερεύνηση στον χώρο μια περιπέτεια στον χρόνο, με τη φαντασία να είναι ο οδηγός σε αυτή την περιήγηση.
Με το νερό να συνοδεύει κάθε βήμα, ο διαβάτης ανακαλεί στη μνήμη ιστορίες για νεράιδες και ξωτικά που στήνουν τον δικό τους μαγικό χορό ψιθυρίζοντας ιστορίες αιώνων, νιώθοντας μαγεμένος από τα ψελλίσματα αρχαίων δοξασιών και ήχους που δραπετεύουν από το χάδι του ανέμου πάνω στα φύλλα και το κελάρυσμα του νερού.
Η Αργυρούπολη αποτελεί μαγνήτη για τους επισκέπτες, ντόπιους και ξένους, που απολαμβάνουν τη γαλήνη του τοπίου, το καλό φαγητό στις ταβέρνες της περιοχής και το ταξίδι στην ιστορία. Εκείνο που ξεκινάει από την αρχαιότητα με τα μνημεία, και κυρίως τη νεκρόπολη της Λάππας, περνάει από τον Μεσαίωνα όταν το όνομα της πόλης μετατράπηκε σε «Στίμπολις», από την έκφραση «στην πόλη», ως τον 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε το σημερινό όνομα «Αργυρούπολη», και φυσικά το σήμερα. Και έχουν πολλούς λόγους για να επιστρέψουν, ανακαλύπτοντας τα πολλά πρόσωπα μέσα από το πρίσμα της κάθε εποχής, που ρίχνει διαφορετικές πινελιές στο μοναδικό αυτό τοπίο της Κρήτης.
Μέσα σε ένα καταπράσινο σκηνικό, οι πηγές που αναβλύζουν από το σπηλαιοεκκλησάκι της Αγίας Δύναμης ή του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου δημιουργούν μοναδικές «συνθέσεις» με τα βράχια και την πλούσια χλωρίδα της περιοχής και κυρίως τους εκπληκτικής ομορφιάς καταρράκτες, που λες και έχουν ξεπηδήσει από κάποια σελίδα ενός βιβλίου παραμυθιών ή αποτελούν σκηνογραφία μιας ταινίας φαντασίας. Οι εκπλήξεις είναι διαρκείς για τους αμύητους επισκέπτες σε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Γιγαντιαία πλατάνια με τους τεράστιους κορμούς τους που μαρτυρούν την ηλικία αιώνων, σμιλεμένους από τον χρόνο και την οργιώδη φύση, δέντρα και βρύα, πόες και χαρακτηριστικά της Κρήτης αγριολούλουδα...
Νερά που δημιουργούν σε αυτόν τον μαγικό τόπο, όπου πηγάζει ο ποταμός Mουσέλας, καταρράκτες, καθώς ξεπηδούν με δύναμη από το υπέδαφος και «αγκαλιάζουν» τα καταπράσινα από τα βρύα βράχια, «κουρτίνες νερού» που τρέχουν από φύλλα και κλαδιά τα οποία έχουν πλεχτεί πάνω ή γύρω από τις πέτρινες καμάρες, πηγές που αναβλύζουν από παντού, μικρές λιμνούλες με πέστροφες και τεράστιους οξύρυγχους...
Μέσα σε αυτό το καταπράσινο τοπίο με τους ήχους του νερού να συναγωνίζονται εκείνους από το τραγούδι των πουλιών, η σκέψη ταξιδεύει παρασυρμένη από τον άνεμο σε χρόνια μακρινά. Εκείνα του ιστορικού παρελθόντος της περιοχής, που υπενθυμίζουν τα λείψανα της αρχαίας Λάππας, ή τα πιο σύγχρονα που μαρτυρούν τα ερείπια παλιών νερόμυλων και σπιτιών που έχουν πια παραδοθεί στη δύναμη της φύσης, η οποία με τον δικό της τρόπο συνθέτει μια ακόμα εντυπωσιακή σκηνογραφία μέσα στις τόσες. Τα κλαδιά έχουν σκαρφαλώσει πάνω στους μισογκρεμισμένους τοίχους, κάνοντας την εξερεύνηση στον χώρο μια περιπέτεια στον χρόνο, με τη φαντασία να είναι ο οδηγός σε αυτή την περιήγηση.
Με το νερό να συνοδεύει κάθε βήμα, ο διαβάτης ανακαλεί στη μνήμη ιστορίες για νεράιδες και ξωτικά που στήνουν τον δικό τους μαγικό χορό ψιθυρίζοντας ιστορίες αιώνων, νιώθοντας μαγεμένος από τα ψελλίσματα αρχαίων δοξασιών και ήχους που δραπετεύουν από το χάδι του ανέμου πάνω στα φύλλα και το κελάρυσμα του νερού.
Η Αργυρούπολη αποτελεί μαγνήτη για τους επισκέπτες, ντόπιους και ξένους, που απολαμβάνουν τη γαλήνη του τοπίου, το καλό φαγητό στις ταβέρνες της περιοχής και το ταξίδι στην ιστορία. Εκείνο που ξεκινάει από την αρχαιότητα με τα μνημεία, και κυρίως τη νεκρόπολη της Λάππας, περνάει από τον Μεσαίωνα όταν το όνομα της πόλης μετατράπηκε σε «Στίμπολις», από την έκφραση «στην πόλη», ως τον 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε το σημερινό όνομα «Αργυρούπολη», και φυσικά το σήμερα. Και έχουν πολλούς λόγους για να επιστρέψουν, ανακαλύπτοντας τα πολλά πρόσωπα μέσα από το πρίσμα της κάθε εποχής, που ρίχνει διαφορετικές πινελιές στο μοναδικό αυτό τοπίο της Κρήτης.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ - Jean-Claude Villain
ebooks4greeks.gr
Όταν μέσα στο 1980, ο Αλέξανδρος Κατσαρός ανακάλυψε, στην Αθήνα, το χειρόγραφο του…
ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ....
Giorgos Gekas προς ΤΟ ΦΆΡΜΑΚΌ ΜΑΣ Η ΤΡΟΦΉ ΜΑΣ
ygeia-sos.blogspot.com
ygeia-sos.blogspot.com
Το ξερό δαμάσκηνο σάς παρέχει συνολικά το 80% της συνιστώμενης…
Το
ξερό δαμάσκηνο σάς παρέχει συνολικά το 80% της συνιστώμενης ημερήσιας
δόσης επτά βασικών θρεπτικών συστατικών συμπεριλαμβανομένου του
μαγνησίου.
Η θρεπτική αξία των δαμάσκηνων
Τα δαμάσκηνα διαθέτουν υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (30% της ημερήσιας δόσης ενός ενήλικα άνδρα). Ήδη από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η τεχνική αποξήρανσης των δαμάσκηνων, η οποία συγκεκριμένα προήλθε από τη Μέση Ανατολή.
Μάλιστα, πριν από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Γαλάτες είχαν καταφέρει να τελειοποιήσουν αυτήν την τεχνική.
Μέχρι τις μέρες μας το γαλλικό ξερό δαμάσκηνο εξακολουθεί να θεωρείται το καλύτερο στο είδος του.
Ενέργεια
Είναι γενικά τροφή που περιέχει υψηλή συγκέντρωση σε σάκχαρα (30% γλυκόζη, 15% φρουκτόζη και 2% σουκρόζη). Το ξερό δαμάσκηνο σάς παρέχει συνολικά το 80% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης επτά βασικών θρεπτικών συστατικών συμπεριλαμβανομένου του μαγνησίου (περισσότερο από τα σταφύλια, τα μήλα και τα βερίκοκα) και του καλίου.
Επιπλέον τα ξερά δαμάσκηνα έχουν σχεδόν μηδενική περιεκτικότητα σε λιπαρά. Μια μερίδα 100γρ. ξηρά δαμάσκηνα παρέχει στον οργανισμό σχεδόν 4% των καθημερινών αναγκών σας σε βιταμίνη Α και 100% της συνιστώμενης ημερήσιας δοσης σε β-καροτίνη, η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
Τα ξερά δαμάσκηνα αποτελούν, επίσης κορυφαία πηγή των βιταμινών του συστήματος Β για την καταπολέμηση της κόπωσης.
Καρδιά
Τα ξερά δαμάσκηνα σάς προσφέρουν κατά 1/3 περισσότερο σίδηρο από 1 μερίδα συκωτιού και έχουν καταγραφεί ως κορυφαία πηγή (η τρίτη καλύτερη μετά τα σύκα και τα σταφύλια) σιδήρου, τα αποθέματα του οποίου είναι απαραίτητα για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης.
Ένα ποτήρι χυμός δαμάσκηνων σάς προσφέρει τόσο κάλιο όσο οι μπανάνες και τα πορτοκάλια, βοηθώντας στην ομαλοποίηση του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης. Γι’αυτόν το λόγο η κατανάλωση ξερών δαμάσκηνων συνιστάται συχνά σε όλους όσους υποφέρουν από υπέρταση.
Επιπλέον ο χυμός δαμάσκηνων έρχεται δεύτερος σε περιεκτικότητα διαλυτών ινών (περιέχει περισσότερες ίνες από τα ξερά όσπρια). Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις η ημερήσια κατανάλωση μιας χούφτας ξερών δαμάσκηνων είναι ένας καλός τρόπος να μειώσετε την LDL χοληστερόλη χωρίς φάρμακα.
Δυσκοιλιότητα
Τα ξερά δαμάσκηνα περιέχουν επίσης ισχυρά οξέα φρούτων, που βοηθούν στην πρόληψη και στον έλεγχο της δυσκοιλιότητας καλύτερα από κάθε άλλη τροφή. Αποτελούν ακόμα, πηγή άλλων ουσιών που μειώνουν τις συγκεντρώσεις χολικών οξέων στα κόπρανα (κυρίως του λιθοχολικού οξέως που ευθύνεται για τον καρκίνο του παχέος εντέρου).
Τα ξερά δαμάσκηνα παρέχουν, επίσης, το ιχνοστοιχείο βόριο, για υγιή οστά και πρόληψη της οστεοπόρωσης.
Τέλος η χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, τα χαμηλά λιπαρά και τα ισοροπημένα σάκχαρα των ξερών δαμάσκηνων τα καθιστούν ιδανικό σνακ για όσους προσέχουν το βάρος τους, καθώς και για τους ευαίσθητους στην ινσουλίνη διαβητικούς.
Τα ξερά δαμάσκηνα υποκαθιστούν τέλεια τα λιπαρά στα γλυκά, διότι περιέχουν σημαντική ποσότητα πηκτίνης, η οποία παγιδεύει τον αέρα στα γλυκά με τον ίδιο τρόπο που το λίπος παγιδεύει τη ζάχαρη. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα φρούτα, τα ξερά δαμάσκηνα περιέχουν μια ασυνήθιστα υψηλή ποσότητα του σακχάρου σορβιτόλη, η οποία συμβάλλει στη διατήρηση της υγρασίας των φαγητών που δεν περιέχουν λιπαρά.
Τα ξερά δαμάσκηνα είναι ακόμα, πλούσια πηγή μηλικού οξέος, που δρα ως ενισχυτικό γεύσης.
Αγορά, φύλαξη και κατανάλωση
Αναζητήστε δαμάσκηνα χωρίς υπερθειικό άλας, ξεραμένα στον ήλιο, προτιμήστε αυτά που είναι συσκευασμένα σε κουτιά ή σακούλες κλεισμένες αεροστεγώς, ώστε να αποφεύγεται η οξείδωση, η απώλεια υγρασίας και η εισβολή εντόμων. Το μέγεθος των ξερών δαμάσκηνων και η παρουσία ή απουσία κουκουτσιού δεν έχουν καμιά επίδραση στην ποιότητα ή τη γεύση τους.
τοποθετημένα σε αεροστεγή δοχεία, τα ξερά δαμάσκηνα διατηρούνται έως έξι μήνες. Για να διπλασιάσετε το χρόνο ζωής τους βάλτε τα στην κατάψυξη.
Καταναλώστε τα ωμά παρά μαγειρεμένα. Το νερό και η θερμότητα αφαιρούν θρεπτικές ουσίες (τα βρασμένα δαμάσκηνα περιέχουν μόνο το ένα τρίτο των βιταμινών Α, Β και C, του σιδήρου και των ινών, σε σχέση με τα ωμά).
Μπορείτε να κόψετε τα ξερά δαμάσκηνα σε κύβους ή φέτες και να τα προσθέσετε στα δημητριακά σας, να τα γεμίσετε με βούτυρο ή φυστικοβούτυρο, να τα κάνετε χυμό με τη βοήθεια ενός αποχυμωτή, να τα κάνετε μαρμελάδα ή να τα χρησιμοποιήσετε στην παρασκευή γλυκών.
Μαρμελάδα δαμάσκηνο
Κόβετε σε κύβους ένα φλιτζάνι ξερά δαμάσκηνα, προσθέτετε ¼ του φλιτζανιού χυμό μήλου ή σταφυλιού, και τα χτυπάτε στο μπλέντερ ώσπου να γίνουν πουρές.
Χρησιμοποιείτε τη μαρμελάδα για το πρωινό σας ή για την παρασκευή γλυκών.
Εναλλακτικά μπορείτε να αντικαταστήσετε τα ξερά δαμάσκηνα με σύκα και το χυμό μήλου ή σταφυλιού με ¼ χυμό δαμάσκηνων.
Η θρεπτική αξία των δαμάσκηνων
Τα δαμάσκηνα διαθέτουν υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (30% της ημερήσιας δόσης ενός ενήλικα άνδρα). Ήδη από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η τεχνική αποξήρανσης των δαμάσκηνων, η οποία συγκεκριμένα προήλθε από τη Μέση Ανατολή.
Μάλιστα, πριν από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Γαλάτες είχαν καταφέρει να τελειοποιήσουν αυτήν την τεχνική.
Μέχρι τις μέρες μας το γαλλικό ξερό δαμάσκηνο εξακολουθεί να θεωρείται το καλύτερο στο είδος του.
Ενέργεια
Είναι γενικά τροφή που περιέχει υψηλή συγκέντρωση σε σάκχαρα (30% γλυκόζη, 15% φρουκτόζη και 2% σουκρόζη). Το ξερό δαμάσκηνο σάς παρέχει συνολικά το 80% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης επτά βασικών θρεπτικών συστατικών συμπεριλαμβανομένου του μαγνησίου (περισσότερο από τα σταφύλια, τα μήλα και τα βερίκοκα) και του καλίου.
Επιπλέον τα ξερά δαμάσκηνα έχουν σχεδόν μηδενική περιεκτικότητα σε λιπαρά. Μια μερίδα 100γρ. ξηρά δαμάσκηνα παρέχει στον οργανισμό σχεδόν 4% των καθημερινών αναγκών σας σε βιταμίνη Α και 100% της συνιστώμενης ημερήσιας δοσης σε β-καροτίνη, η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
Τα ξερά δαμάσκηνα αποτελούν, επίσης κορυφαία πηγή των βιταμινών του συστήματος Β για την καταπολέμηση της κόπωσης.
Καρδιά
Τα ξερά δαμάσκηνα σάς προσφέρουν κατά 1/3 περισσότερο σίδηρο από 1 μερίδα συκωτιού και έχουν καταγραφεί ως κορυφαία πηγή (η τρίτη καλύτερη μετά τα σύκα και τα σταφύλια) σιδήρου, τα αποθέματα του οποίου είναι απαραίτητα για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης.
Ένα ποτήρι χυμός δαμάσκηνων σάς προσφέρει τόσο κάλιο όσο οι μπανάνες και τα πορτοκάλια, βοηθώντας στην ομαλοποίηση του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης. Γι’αυτόν το λόγο η κατανάλωση ξερών δαμάσκηνων συνιστάται συχνά σε όλους όσους υποφέρουν από υπέρταση.
Επιπλέον ο χυμός δαμάσκηνων έρχεται δεύτερος σε περιεκτικότητα διαλυτών ινών (περιέχει περισσότερες ίνες από τα ξερά όσπρια). Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις η ημερήσια κατανάλωση μιας χούφτας ξερών δαμάσκηνων είναι ένας καλός τρόπος να μειώσετε την LDL χοληστερόλη χωρίς φάρμακα.
Δυσκοιλιότητα
Τα ξερά δαμάσκηνα περιέχουν επίσης ισχυρά οξέα φρούτων, που βοηθούν στην πρόληψη και στον έλεγχο της δυσκοιλιότητας καλύτερα από κάθε άλλη τροφή. Αποτελούν ακόμα, πηγή άλλων ουσιών που μειώνουν τις συγκεντρώσεις χολικών οξέων στα κόπρανα (κυρίως του λιθοχολικού οξέως που ευθύνεται για τον καρκίνο του παχέος εντέρου).
Τα ξερά δαμάσκηνα παρέχουν, επίσης, το ιχνοστοιχείο βόριο, για υγιή οστά και πρόληψη της οστεοπόρωσης.
Τέλος η χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, τα χαμηλά λιπαρά και τα ισοροπημένα σάκχαρα των ξερών δαμάσκηνων τα καθιστούν ιδανικό σνακ για όσους προσέχουν το βάρος τους, καθώς και για τους ευαίσθητους στην ινσουλίνη διαβητικούς.
Τα ξερά δαμάσκηνα υποκαθιστούν τέλεια τα λιπαρά στα γλυκά, διότι περιέχουν σημαντική ποσότητα πηκτίνης, η οποία παγιδεύει τον αέρα στα γλυκά με τον ίδιο τρόπο που το λίπος παγιδεύει τη ζάχαρη. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα φρούτα, τα ξερά δαμάσκηνα περιέχουν μια ασυνήθιστα υψηλή ποσότητα του σακχάρου σορβιτόλη, η οποία συμβάλλει στη διατήρηση της υγρασίας των φαγητών που δεν περιέχουν λιπαρά.
Τα ξερά δαμάσκηνα είναι ακόμα, πλούσια πηγή μηλικού οξέος, που δρα ως ενισχυτικό γεύσης.
Αγορά, φύλαξη και κατανάλωση
Αναζητήστε δαμάσκηνα χωρίς υπερθειικό άλας, ξεραμένα στον ήλιο, προτιμήστε αυτά που είναι συσκευασμένα σε κουτιά ή σακούλες κλεισμένες αεροστεγώς, ώστε να αποφεύγεται η οξείδωση, η απώλεια υγρασίας και η εισβολή εντόμων. Το μέγεθος των ξερών δαμάσκηνων και η παρουσία ή απουσία κουκουτσιού δεν έχουν καμιά επίδραση στην ποιότητα ή τη γεύση τους.
τοποθετημένα σε αεροστεγή δοχεία, τα ξερά δαμάσκηνα διατηρούνται έως έξι μήνες. Για να διπλασιάσετε το χρόνο ζωής τους βάλτε τα στην κατάψυξη.
Καταναλώστε τα ωμά παρά μαγειρεμένα. Το νερό και η θερμότητα αφαιρούν θρεπτικές ουσίες (τα βρασμένα δαμάσκηνα περιέχουν μόνο το ένα τρίτο των βιταμινών Α, Β και C, του σιδήρου και των ινών, σε σχέση με τα ωμά).
Μπορείτε να κόψετε τα ξερά δαμάσκηνα σε κύβους ή φέτες και να τα προσθέσετε στα δημητριακά σας, να τα γεμίσετε με βούτυρο ή φυστικοβούτυρο, να τα κάνετε χυμό με τη βοήθεια ενός αποχυμωτή, να τα κάνετε μαρμελάδα ή να τα χρησιμοποιήσετε στην παρασκευή γλυκών.
Μαρμελάδα δαμάσκηνο
Κόβετε σε κύβους ένα φλιτζάνι ξερά δαμάσκηνα, προσθέτετε ¼ του φλιτζανιού χυμό μήλου ή σταφυλιού, και τα χτυπάτε στο μπλέντερ ώσπου να γίνουν πουρές.
Χρησιμοποιείτε τη μαρμελάδα για το πρωινό σας ή για την παρασκευή γλυκών.
Εναλλακτικά μπορείτε να αντικαταστήσετε τα ξερά δαμάσκηνα με σύκα και το χυμό μήλου ή σταφυλιού με ¼ χυμό δαμάσκηνων.
«Ο ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» παραμύθι για μεγάλους - Πάνος Μιχελής
#ΝέοEbook #ΠάνοςΜιχελής #ΠαραμύθιΓιαΜεγάλους
📖 Ο βασιλιάς Ιωάννης Α΄ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του περίμενε από στιγμή σε στιγμή τον ηγούμενο του πρώτου μοναστηριού της χώρας του. Το είχε ιδρύσει ο ίδιος και είχε προσωπικά επιλέξει τους τριάντα τρεις μοναχούς της αδελφότητος. Εδώ και είκοσι χρόνια που ο νέος Θεός της Δικαιοσύνης είχε αντικαταστήσει τον ανελέητο Μεγάλο Θεό των Πάγων, το βασίλειο των Ευελπιδών ζούσε σε ένα θαύμα….
📖 Ο βασιλιάς Ιωάννης Α΄ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του περίμενε από στιγμή σε στιγμή τον ηγούμενο του πρώτου μοναστηριού της χώρας του. Το είχε ιδρύσει ο ίδιος και είχε προσωπικά επιλέξει τους τριάντα τρεις μοναχούς της αδελφότητος. Εδώ και είκοσι χρόνια που ο νέος Θεός της Δικαιοσύνης είχε αντικαταστήσει τον ανελέητο Μεγάλο Θεό των Πάγων, το βασίλειο των Ευελπιδών ζούσε σε ένα θαύμα….
ebooks4greeks.gr
Ο βασιλιάς Ιωάννης Α΄ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του περίμενε από στιγμή σε στιγμή τον ηγούμενο του πρώτου μοναστηριού της…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Βασιλόπιτα τσουρέκι ΥΛΙΚΑ: 35 γρμ. βούτυρο γάλακτος πρόβειο 35 γρμ. βούτυρο αγελάδος 100 γρμ. γάλα φρέσκο 160 γρμ. ζάχαρη άχνη...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . http://www.ethnikosmaxitis.gr/chamos-stous-epistimones-ellines-echoume-gonidio-...
