Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Ιαπωνες σε Σκοπιανους: Ειστε ανιστορητοι...

Ιαπωνες σε Σκοπιανους: Ειστε ανιστορητοι, ο Μεγας Αλεξανδρος ειναι Ελλην και οι Έλληνες είναι σπουδαίος και δυνατός λαός, με έναν τεράστιο πολιτισμό!

Οι Ιάπωνες δίνουν τη δική τους απάντηση στους Σκοπιανούς για την ελληνική  καταγωγή του Μέγα Αλέξανδρου.... Και οχι μονο απαντουν, αλλα κυριολεκτικα θαβουν τους Γυφτοσκοπιανους...

Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι υπάρχουν πολλοί μη Έλληνες σε όλο τον κόσμο που αγαπούν την Ελλάδα και θαυμάζουν τον ελληνικό πολιτισμό. Κάτι που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους αυτούς, είναι ότι γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία του έθνους μας και αναγνωρίζουν την τεράστια προσφορά της Ελλάδας στις επιστήμες, στις τέχνες, στην κουλτούρα πολλών εθνών, ακόμη και στην τεχνολογία.

Αντιθέτως, υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι όχι μόνο δεν θαυμάζουν τον ελληνικό πολιτισμό και δεν αγαπούν τη χώρα μας αλλά την πολεμούν κιόλας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το πρόσφατο πολυσυζητημένο άρθρο του BBC, για τη δήθεν «Μακεδονική μειονότητα».

Είχα την τύχη και την τιμή πριν από μερικά χρόνια να εκπροσωπώ, μαζί με μία αξιότιμη Ιαπωνίδα που ζει εδώ και χρόνια στη χώρα μας, την  κ. Σουζούκι Γιόκο, έναν Ελληνο-Ιαπωνικό Σύνδεσμο με έδρα την αρχαία πόλη της Νάρα, στην Ιαπωνία. Αξίζει να τονιστεί ότι, η πόλη Νάρα η οποία συνορεύει με την Οσάκα και το Κιότο, έγινε το 710 μ.Χ, πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και θεωρείται Παγκόσμια Κληρονομιά.

Ο εν λόγω Σύνδεσμος, είχε δημιουργηθεί από την αγάπη κάποιων Ιαπώνων για τη χώρα μας και τον μεγάλο τους θαυμασμό για την ελληνική ιστορία και πολιτισμό μας.

Μάλιστα, έκαναν μαθήματα αρχαίων ελληνικών και προωθούσαν την αρχαιοελληνική παιδεία και τις ελληνοιαπωνικές σχέσεις. Επίσης, κάθε χρόνο, έρχονταν στη χώρα μας, ο ίδιος ο κ. Ιουατάνι με τη σύζυγό του Νορίκο, για να βραβεύσουν τον πρώτο Έλληνα και την πρώτη Ελληνίδα του Μαραθωνίου της Αθήνας, κουβαλώντας μαζί τους, βαριά και πανάκριβα δώρα! Να τονίσουμε εδώ, ότι οι Ιάπωνες όταν ασχοληθούν με κάτι είναι πολύ τυπικοί και σχολαστικοί και γνωρίζουν τα πάντα για το αντικείμενο που ασχολούνται.

Κάποια από τα πανάκριβα δώρα του Ελληνο-Ιαπωνικού Συνδέσμου στη Νάρα, προς τους Έλληνες αθλητές:

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ταντάο Ιουατάνι, σε μία από τις ανακοινώσεις του προς τον ΣΕΓΑΣ, είχε αναφέρει για την κρίση στην Ελλάδα:

«Όσον αφορά στη σημερινή κρίση, είμαι σίγουρος ότι οι Έλληνες θα την ξεπεράσετε. Είστε σπουδαίος και δυνατός λαός, με έναν τεράστιο πολιτισμό και παράδοση. Έχετε περάσει και στο παρελθόν μεγαλύτερες δυσκολίες οι οποίες σας έκαναν πιο δυνατούς.»

Το σημείο όμως που πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως, είναι μια άλλη ανακοίνωση η οποία είχε δημοσιευθεί και στον τοπικό Τύπο της Ιαπωνίας, όπου αυτά που αναφέρονται, μεταξύ άλλων, είναι η απάντηση  σε όλους τους ανιστόρητους, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία μας είναι γνωστή στα πέρατα του κόσμου και δεν αμφισβητείται:

«Η Νάρα, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν το τελευταίο σημείο του γνωστού σε όλους μας ¨δρόμου του μεταξιού¨. Στο ναό Γιακουσίζι υπάρχει ένα αρχαίο σύμβολο, το οποίο φαίνεται να έχει σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Είναι πολύ πιθανό ο Μέγας Αλέξανδρος, ο μεγάλος αυτός Έλληνας στρατηλάτης, να επηρέασε ακόμη και τη χώρα μας!

Εγώ προσωπικά εξεπλάγην όταν είδα, ότι ο πολιτισμός τον οποίο μετέφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, κατά τη διάρκεια της ανεπανάληπτης εκστρατείας του, επηρέασε ακόμη και τα χαρακτηριστικά των αγαλμάτων του Βούδα. Εμείς οι Ιάπωνες λοιπόν, παρόλο που έχουμε και πολιτισμική σχέση με τον εν λόγω πολιτισμό, δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει πολλά από τα στοιχεία του.

Γνωρίζουμε κάποια πράγματα για τον Μινωικό πολιτισμό, για τον Παρθενώνα, για τον Δία, τον Απόλλωνα κ.λ.π., από την παγκόσμια ιστορία. Όμως, για την ελληνική γλώσσα, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε τίποτα, παρόλο που στην Ιαπωνική γλώσσα χρησιμοποιούμε πολλές ελληνικές λέξεις. Στα μαθηματικά και στη φυσική χρησιμοποιούμε τα Α,Β,Γ,Θ,Σ,Ω. Επίσης, στην καθομιλουμένη έχουμε τις λέξεις: Πανόραμα, Επίλογος, Πρόλογος, Μαραθώνιος, Τρίαθλον, Παναμέρικαν, Ορχήστρα, Πολυνησία, Μικρονησία, Μεσοποταμία, κ.α.

Πιστεύω λοιπόν, ότι εάν οι δύο χώρες κατανοήσουμε βαθύτερα την ιστορία και τον πολιτισμό μας, θα έρθουμε πολύ πιο κοντά.»

Η επίσημη φωτογραφία της έκθεσης που είχε γίνει στο Τόκιο, πριν από μερικά χρόνια, για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον ελληνικό πολιτισμό: «Αλέξανδρος ο Μέγας – Από την Ελλάδα στην Ιαπωνία»

Εμείς ρωτάμε λοιπόν την κάθε κ. Μαργαρώνη και τον κάθε Σκοπιανό που θέλει να καπηλευθεί την τεράστια ιστορία μας επειδή εκείνος δεν έχει εκείνος την ανάλογη.

Μήπως η γλώσσα που αναφέρει ο κ. Ιουατάνι, ήταν «σλαβομακεδονικά», ή μήπως και οι Ιάπωνες κάνουν λάθος που λένε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας; Μήπως τα χαρακτηριστικά των αγαλμάτων του Βούδα, όπως αναφέρει, τα επηρέασαν οι «Σλαβομακεδόνες» οι οποίοι δεν υπήρχαν ούτε…στη σκέψη του Θεού τότε; Ας σοβαρευτούν λοιπόν εκείνοι που γράφουν τα δημοσιεύματα περί «Σλαβομακεδόνων» και «Μακεδονικής» γλώσσας και… πολιτισμού!  Γελοιοποιούνται και οι ίδιοι…

Χωρίς αυτό που λέμε να υποτιμά κανέναν, ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και πολιτισμό, όταν όμως θέλει να «κλέψει» τον πολιτισμό άλλου, δείχνει ότι πράγματι εκείνος δεν έχει τίποτα.

πηγη 

Η ευτυχία είναι μεταδοτική

Ευτυχία:

Ο κάθε άνθρωπος ξέρει τι είναι αυτό που πρέπει να πράξει για να έχει μια ευτυχισμένη ζωή. Ωστόσο, η ευτυχία στην πραγματικότητα μπορεί να είναι μεταδοτική. Δηλαδή, οι φίλοι κάποιων μπορούν να τους μεταφέρουν την κακή τους διάθεση. Μπορούν όμως να τους μεταφέρουν και την καλή τους διάθεση.
Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί για το θέμα της ευτυχίας. Μάλιστα, οι συγκεκριμένες έρευνες δημοσιοποιήθηκαν στο περιοδικό «Royal Society Open Science».

Ευτυχία: Αξίζει να σταματήσει κάποιος τη συναναστροφή του με κάποιον απαισιόδοξο άνθρωπο;

Παρά τα όσα αναφέρει η παραπάνω έρευνα, δεν πρέπει να σταματήσει κάποιος να κάνει παρέα με έναν φίλο του, που περνά μία δύσκολη περίοδο. Ούτε με κάποιον φίλο τους, ο οποίος είναι από τη φύση του απαισιόδοξος ως άνθρωπος. Αυτό που έχετε να κάνετε, είναι να αλλάξετε εσείς οι ίδιοι της ζωή τους.
Αν αναρωτιέστε πως μπορεί να γίνει αυτό, μπορεί να γίνει με πολύ απλά πράγματα. Δηλαδή, με πράγματα που κάνουν εκείνους να νιώθουν χαρούμενοι ή ευτυχισμένοι.
Η νέα έρευνα προστίθεται στις παλαιότερες. Εκείνες έκαναν λόγο για την ευτυχία και τη λύπη. Μάλιστα, ανέφεραν πως μπορούν να μεταδοθούν μέσα κι από τα social media. Ακόμη και μέσα από την ίδια τη ζωή. Δηλαδή, την προσωπική ζωή ενός ανθρώπου.

Robert Eyre για την ευτυχία: «Ακολουθώντας τις συμβουλές μας, μπορείτε να βοηθήσετε τους φίλους σας»

Ο διδακτορικός φοιτητής, Robert Eyre, από το Πανεπιστήμιο του Warwick, έχει τη δική του απάντηση για το θέμα της ευτυχίας. Αναλυτικά, ο Robert Eyre, αναφέρει: «Τα καλά νέα από τη δουλειά μας είναι ότι ακολουθώντας τις συμβουλές, που βασίζονται σε τεκμήρια, για τη βελτίωση της διάθεσης – όπως είναι η άσκηση, ο καλός ύπνος και η διαχείριση του άγχους, μπορούν να βοηθήσουν και τους φίλους σας».
ΠΗΓΗ: Fumara.gr

Τίμος Μωραϊτίνης (1875 - 22 Σεπτεμβρίου 1952)



Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο
homouniversalisgr.blogspot.com
Ο Τίμος Μωραϊτίνης (1875 - 22 Σεπτεμβρίου 1952) ήταν Έλληνας…
Ο Τίμος Μωραϊτίνης (1875 - 22 Σεπτεμβρίου 1952) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας (κωμωδίας - επιθεώρησης), εκδότης, δημοσιογράφος, πεζογράφος και ποιητής.
Πολύπλευρη και θρυλική προσωπικότητα των Γραμμάτων ο Τίμος Μωραϊτίνης καλλιέργησε με το πληθωρικό του ταλέντο τα κυριότερα είδη του γραπτού λόγου κατά το πρώτο ήμισυ του 20ο αιώνα. Θέατρο (πρόζα και επιθεώρηση), Χρονογράφημα, Ποίηση, Μυθιστόρημα, Αθηναϊογραφία, Διήγημα, Ταξιδιωτικά, διακρίνονται για το λεπτό χιούμορ, την πρωτοτυπία, το στοχασμό, το λυρισμό και ένα αστείρευτο κέφι μαζί με ρομαντική διάθεση. Η Ακαδημία Αθηνών τον συγκαταλέγει μεταξύ των λογοτεχνών που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη και καλλιέργεια των ελληνικών γραμμάτων.

 • Σαν Θεατρικός συγγραφέας χαρακτηρίστηκε «ως πατέρας και δημιουργός της νεοελληνικής κωμωδίας», με δεκάδες θεατρικά και με αποκορύφωμα της προσφοράς του την Αιωνία Ζωή και τον Άρχοντα του Κόσμου, τις δύο φιλοσοφικές κωμωδίες του, που καταγράφονται σαν εφάμιλλα ή και καλύτερα αντίστοιχων του ξένου ρεπερτορίου. Τα θεατρικά του έργα σημείωναν τεράστια επιτυχία και αποτελούσαν Θεατρικό, κοσμικό και εισπρακτικό γεγονός, διανύοντας μακρά σειρά παραστάσεων. • Σαν Χρονογράφος, «επέβαλε» το χρονογράφημα ως λογοτεχνικό είδος και του αποδόθηκε ο τίτλος του κορυφαίου και έδωσε στο είδος αυτό την οριστική του μορφή
. • Σαν Ποιητής ο Μωραϊτίνης αναφέρθηκε ως αυθόρμητος τραγουδιστής που βαδίζει αμέριμνος ανάμεσα στους μετρικούς κανόνες με την ευσυγκίνητη μελωδία. Ο λυρικός τροβαδούρος με τον μουσικώτατο οίστρο.
 • Σαν Αθηναιογράφος αποτελεί τη μοναδική πρωτογενή πηγή αναφοράς στην Παληά Αθήνα (τέλη 19ου- αρχές 20ου αιώνα). Είναι ο πρώτος που ανέδειξε αυτήν την Αθήνα με το δικό του μοναδικό τρόπο. Ο χαρακτηρισμός του Αθηναιολάτρη τον συνόδευε σε όλες τις άλλες λογοτεχνικές του εκφράσεις, αποκαλύπτοντας τις άγνωστες πλευρές εκείνης της Αθήνας. Αποκορύφωμα της αθηναιολατρείας του είναι το τραγούδι «Στης Πλάκας της ανηφορίες» σε στίχους και μουσική Τίμου Μωραϊτίνη. Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για τις ανάγκες του θεατρικού του έργου «Η Μπερλίνα».

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1876. Εγκαταλείποντας τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αφοσιώθηκε στο χρονογράφημα και την ποίηση. Υπήρξε χρονογράφος για μεγάλο διάστημα στην εφημερίδα «Εμπρός» αλλά και σε πολλές άλλες εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Ασχολούμενος με το θέατρο αναδείχθηκε σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας. Ιδιαίτερα σε κωμωδίες και επιθεωρήσεις που στέφθηκαν με πλήρη επιτυχία. Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν: «Μαραθώνιος δρόμος» (1906), «Πρωθυπουργίνα» (1908), «Πανόραμα» (επιθεώρηση του 1908), «Εύθυμος χήρος» (1909), «Το τσάι της Νίτσας» (1912), «Βαμπίρ» (1917), «Το παλιοκόριτσο» (1921), «Η επιστροφή των θεών» (1923), «Ένα ταξιδάκι στη Σελήνη» (1924), «Δακτυλογράφος ζητεί θέσιν» (1925), «Μοντέρνο σπίτι» (1926), «Μπερλίνα» (επιθεώρηση), «Αιώνια ζωή» (1929) και «Ιστορία της Αθήνας» (1931).

Στη δεκαετία του 1930 και ειδικότερα στα χρόνια πριν τον Β' Π.Π. υπήρξε η ψυχή της αθηναϊκής αποκριάς. Ήταν αυτός που ανέδειξε την Πλάκα της Αθήνας ως κέντρο του αποκριάτικου κεφιού, από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, αλλά και μετά τον πόλεμο επιμελούνταν των διαφόρων αποκριάτικων εκδηλώσεων. Μία μεγάλη σειρά από ποιήματα αφιερωμένα σε πρόσωπα της αποκριάς,(πιερότους κολομπίνες, μάσκες και κομφετί) αναδείχθηκαν σε σπουδαία τραγούδια της αποκριάς, και του κρασιού. Κάποια δε εξ αυτών ήταν αφιερωμένα και σε λαϊκούς τύπους της παλιάς Αθήνας χάρη των οποίων και διασώθηκαν πολλά λαογραφικά στοιχεία της περιόδου εκείνης. Σημαντικότερες επιθεωρήσεις του εκείνης της εποχής ήταν: «Όνειρο αποκριάτικης βραδυάς», «Τζιτζίκι», «Ξιφίρ Βαλέρ, «Α-μπε-σε-ντέ», κ.ά.

Ο Τίμος Μωραϊτίνης διακρίνονταν για το σπινθηροβόλο αλλά και δροσερό πνεύμα του με μια ρομαντική διάθεση επιστροφής στο παρελθόν θεωρώντας το ωραιότερο και αγνότερο. Στα διάφορα επιθεωρησιακά σκετς καυτηρίαζε τακτικά τις ξένες εκφράσεις, κυρίως γαλλικές, που χρησιμοποιούσαν οι νεόπλουτοι, πολλές φορές αγνοώντας την ακριβή σημασία τους, πλέκοντας παρεμφερείς ή ελαφρά παραποιώντας τις.

Παράλληλα ο Τ. Μωραϊτίνης ασχολήθηκε και με το μυθιστόρημα γράφοντας το «Ολόκληρη ζωή», καθώς και με την ποίηση γράφοντας την ποιητική συλλογή «Φθινοπωρινά φύλλα» ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ασχολήθηκε περισσότερο με την ιστορική λαογραφία της Αθήνας αποδίδοντάς τη επίσης σε ποίηση.

Ο Τίμος Μωραϊτίνης είχε λάβει μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, κατά τον οποίο και τραυματίστηκε, και μέχρι τον θάνατό του σεμνυνόταν για την "επ΄ ανδραγαθία" τιμητική διάκριση που έλαβε από τον Βασιλέα Γεώργιο τον Α΄. Το 1910 διετέλεσε γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων. Τον Σεπτέμβριο του 1912 εξέδωσε την καθημερινή πολιτική εφημερίδα "Ημερήσια Νέα". Το 1938 ανέλαβε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συντακτών. Το 1947 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Αριστείο Γραμμάτων.

Ο Τίμος Μωραϊτίνης πέθανε στην Αθήνα το 1952.

Σημειώσεις
Πολλά ποιήματα που έγραψε έγιναν σπουδαία τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα. Μεταξύ αυτών είναι τα «Στης Πλάκας τις ανηφοριές», «Εγώ το πίνω», κ.ά. Ειδικότερα για το πρώτο, με το οποίο και "έμαθε η ανθρωπότης πως ο θεός είναι Πλακιώτης", το συνέταξε, όπως ο ίδιος ομολογούσε μέσα από τις θεατρικές παρλάτες που έγραφε, όταν πηγαίνοντας τακτικά στο πατρικό σπίτι της μητέρας του, στην οδό Λυσίου, περιδιάβαινε την Πλάκα καταγράφοντας τις εικόνες της που έβλεπε τότε.
Πλούσιο αρχείο με θεατρικά τραγούδια του Τ. Μωραϊτίνη διαθέτει το Μουσείο ελληνικού θεάτρου.
Επίσης το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας σ΄ ένα αγώνα που κατέβαλε στη δεκαετία του 1970 διέσωσε πολλά θεατρικά σκετς, σε κείμενα του Τ. Μωραϊτίνη, στις μαγνητοφωνήσεις των οποίων, στους ραδιοθαλάμους Ζαππείου συμμετείχαν εκλεκτοί ηθοποιοί όπως οι αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά, ο Αλέκος Λειβαδίτης κ.ά.π. με κυρίαρχο βέβαια στα τραγούδια του κρασιού τον Πέτρο Κυριακό που απέδιδε θαυμάσια, με τους απαραίτητους λοξιγκισμούς, όπως το «Με λεν μπεκρή! που το ΄χουν βρει;»



ΕΙΠΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟΝ 

Ο ακαδημαϊκός  Πέτρος Χάρης την επαύριον του θανάτου του, το Σεπτέμβριο του 1952:
«Θα ‘πρεπε να μη ζω σ’ αυτόν τον τόπο- γράφει ο Π. Χάρης- για να μην ξέρω πόσο δημοφιλής ήταν ο Μωραϊτινης. ‘Εως που όμως έφτανε αυτή η δημοτικότητά του το κατάλαβα μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο. Το πρώτο πράγμα που μου είπαν ήταν: Πέθανε ο Μωραϊτίνης! Κι έπειτα όλα τ’ άλλα. Έπειτα η πολιτική, έπειτα η οικονομική κρίση, έπειτα τα γενικά, τα ατομικά, τα μεγάλα ή μικρά ζητήματα».
Και ο Γεώργιος Φτέρης γράφει στο «Βήμα» το 1961: «Γράφοντας « Ο Τίμος» δεν θα χρειαζότανε ασφαλώς να εξηγήσουμε στους αναγνώστες μας, τουλάχιστον της περασμένης γενιάς και στους παληούς Αθηναίους για ποιον Τίμο πρόκειται. Ένας ήταν ο Τίμος. Ο Μωραϊτίνης.»

Ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μέλας έγραψε: «Όσοι ενεκρολόγησαν τον αλησμόνητο Τίμο Μωραϊτίνη , σημειώνουν την σοβαρήν έκφρασι της μορφής του στην καθημερινή του εμφάνισι. Όταν τον έβλεπε κανείς χωρίς να ξέρη ποιος είναι ήταν αδύνατο να υποθέση ότι αυτός ο υποβλητικός κύριος ήταν ο άνθρωπος, που επί πενήντα και πλέον χρόνια διεσκέδαζε τους Αθηναίους με τα πνευματώδη γραψίματά του. Στο δρόμο θα τον έπερνε κανείς για πρόεδρο Εφετών μάλλον παρά για ευθυμογράφο. Είναι όμως μονάχα αυτό το χαρακτηριστικό του Τίμου Μωραϊτίνη;».

Παράλληλα ο Δημ . Ψαθάς έγραψε μεταξύ άλλων «Ένα πράγμα που χαιρόταν κανείς στον Τίμο Μωραϊτίνη μόλις τον γνώριζε από κοντά ήταν αυτός ο αέρας της αξιοπρέπειας και της εντιμότητας. Ένα κορμί ίσιο που έλεγες και συμβόλιζε το χαρακτήρα του.»
Και ο Νικ. Σύριος παρατηρεί «… προπαντός ήταν ένας ωραίος και ιδιόρρυθμος τύπος. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος.»
συνέχεια

Τιμάει το Ισλάμ την γυναίκα ;





19.293 προβολές
ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ balanthsberoia
Τιμάει το Ισλάμ την γυναίκα ; Μιλάει η Σύρια ψυχίατρος-κοινωνιολόγος Wafa Sultan.

Αφράτα Κοκάκια!





-4:27

Pastry Designs
Εύκολα και Πεντανόστιμα, Αφράτα Κοκάκια! 
Το γλυκό που μεγάλωσε γενιές και γενιές!
Δείτε τη συνταγή εδώ: https://bit.ly/2Pn1hEu
Facebook: Jim Michailidis
Instagram: https://bit.ly/2RuM3Nn

Λύσεις που ομορφαίνουν....

Ζηκοοοοο!!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις