Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

συναισθήματα που καταπνίγεις γίνονται αρρώστια


healingeffect.gr
Τα συναισθήματα που καταπνίγεις γίνονται αρρώστια στο σώμα σου! - healingeffect.gr

Οι μεγάλες ανακαλύψεις της Ψυχοσωματικής Ιατρικής μας εξηγούν!
Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε;
Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε;…
Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε;
Η απάντηση είναι… κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας.
Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα. Θυμάστε τότε που σας είχαν πιάσει νευρικά γέλια και που με κόπο καταφέρατε να τα καταπνίξετε πριν σας αντιληφθεί εκείνος που δεν έπρεπε; Μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας τις φορές που είχατε κατακλυστεί από πανικό και που μόλις μπορέσατε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να συγκρατήσετε τις κραυγές σας; Κι εκείνες τις στιγμές που το κλάμα σας ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό αλλά καταφέρατε να καταπιείτε τα δάκρυά σας ή τις διαμαρτυρίες σας;
Όλοι έχουμε παρόμοιες στιγμές να θυμηθούμε. Τι έγιναν όμως τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατήθηκαν, τα δάκρυα που δεν κύλησαν , οι κραυγές που δεν ακούστηκαν; Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι να έγιναν άραγε οι βρισιές που δεν ξεστομίστηκαν, οι πόθοι που δεν εκφράστηκαν , τα παράπονα που δεν ειπώθηκαν; Χάθηκαν;
Για την ψυχολογία η απάντηση είναι ένα στρογγυλό όχι. Η φυσική σπεύδει να συνηγορήσει επισημαίνοντας πως τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται στη φύση κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο , σκέψη ή επιθυμία , φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια. Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται. Μπορεί όμως να μεταλλαχθεί.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες ανακαλύψεις της ψυχοσωματικής ιατρικής που επιβεβαιώνει πως συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που συγκρούονται μέσα μας ή δεν βρίσκουν τρόπο να ικανοποιηθούν γίνονται τελικά οι μυστικοί συνωμότες που μαζί με τους διάφορους νοσογόνους παράγοντες καταβάλουν το αμυντικό μας σύστημα.
Αν και για μακρύ διάστημα η συντηρητική και υλιστική πτέρυγα των επιστημόνων αρνούνταν να δεχθεί την άμεση σχέση όλων των ασθενειών με την ψυχική μας κατάσταση , η πανάρχαια εμπειρική γνώση των λαών δεν έτρεφε καμιά αμφιβολία για τη σχέση της λύπης με την ασθένεια.
Το θυμωμένο στομάχι
Υπάρχουν σκέψεις που μπορούν να προκαλέσουν πραγματική ηλεκτροχημική θύελλα στον οργανισμό μας. Το βέβαιο είναι πως όσο πιο έντονα τα συναισθήματα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες , ιδίως όταν παραμείνουν ανέκφραστες, τόσο βαθύτερα τα αχνάρια που αφήνουν μέσα μας. Κι αν αυτό κρατήσει καιρό αργά ή γρήγορα θα βρουν μια χαραμάδα να ξεγλιστρήσουν, να βγουν στο φως.
Είτε ως νεύρωση , είτε ως σωματική ασθένεια. Ο Ντήπακ Τσόπρα στο βιβλίο του «Κβαντική Θεραπεία» μιλάει για χαρούμενο και λυπημένο στομάχι, για θυμωμένα νεφρά και φοβισμένο αυχένα εξηγώντας πως τα συναισθήματά μας διαποτίζουν κάθε όργανο, μόριο και κύτταρο του σώματός μας. Όμως , αν οι γιατροί που υιοθετούν την ψυχοσωματική προσέγγιση αναζητούν πίσω από την ασθένεια έναν ψυχικό παράγοντα, οι ασχολούμενοι με τη μεταφυσική πάνε ακόμα πιο πέρα: βλέπουν την ασθένεια όχι σαν ξέσπασμα αλλά σαν ανακούφιση της ψυχής που επιτέλους έχει βρει έναν τρόπο να εκφράσει τις βαθύτερες ανάγκες της.
Η Επανάσταση των Καλόβολων
Συχνά αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι θέλουμε αγάπη και φροντίδα. Τότε αναλαμβάνει ο οργανισμός να «σωματοποιήσει» την ανάγκη μας και μας στέλνει στο κρεβάτι και στην αναγκαστική φροντίδα των άλλων που δεν μπορούμε πλέον να αρνηθούμε. Δεν έχει σημασία αν αυτή τη φροντίδα την προσφέρει ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή ένας άγνωστος γιατρός και κάποιες νοσοκόμες.
Στην ουσία έχει εκπληρωθεί το βαθύτερο αίτημα επιστροφής μας σε μια κατάσταση όπου είμαστε απαλλαγμένοι από φροντίδες και αφημένοι στη μέριμνα κάποιου άλλου. Ένα είδος παλινδρόμησης σε άλλες πιο παιδικές εποχές που εγκαταλείπαμε τον εαυτό μας στα στοργικά χέρια κάποιου μεγάλου. Από εσωτερική σκοπιά η ασθένεια είναι ένας τρόπος να ζητήσουμε αγάπη, να απαλλαγούμε για λίγο από τις ευθύνες, να αποφύγουμε δύσκολες καταστάσεις, να διεκδικήσουμε και… να εκδικηθούμε.
Αυτό το τελευταίο όσο παράξενο κι αν μοιάζει είναι πολύ αληθινό. Συχνά μια ασθένεια έρχεται ως τιμωρία του εαυτού μας ή κάποιου άλλου προς τον οποίο απευθύνουμε το μήνυμα «κοίτα σε τι κατάσταση με έφερες».
Ταυτόχρονα ο ασθενής, μέσα στην ανημποριά του αποκτά ένα είδος εξουσίας που επιτέλους μπορεί να ασκεί προς εκείνους που τον φροντίζουν. Με λίγα λόγια η ασθένεια είναι ένας τρόπος να εξασφαλίζουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας. Δεν είναι ίσως ο πιο σοφός. Αλλά είναι μια διέξοδος. Όπως το συνάχι που συχνά ξεσπάει επειδή πνίξαμε τόσα δάκρυα μέσα μας που στο τέλος ξεχειλίζουν από τη μύτη!
Όπως ο καρκίνος, που σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση εμφανίζεται σε άτομα που ήταν πάντα πρόθυμα, εξυπηρετικά και γίνονταν θυσία για τους άλλους ή κυνηγούσαν με μανία την τελειότητα και υπηρετούσαν με αυτοθυσία τις υποχρεώσεις και τα πρέπει τους.
Είτε ως εξυπηρετητές των άλλων είτε ως περφεξιονιστές έθεσαν τον εαυτό τους κάτω από άκαμπτους κανόνες που δεν τους επέτρεπαν να ξαποστάσουν, να ζητήσουν για τον εαυτό τους, να διεκδικήσουν ή να πουν «δεν γίνεται».
Φρόντισέ με, Αγάπα με! Αν αυτές οι απαιτήσεις του ψυχισμού, που καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε σημείο που συχνά να μη γίνονται αντιληπτές, δεν αναγνωριστούν και δεν τιμηθούν τότε θα γλιστρήσουν στο σώμα και με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας όπως ο καρκίνος θα απαιτήσουν αυτό που το ίδιο το άτομο δεν τολμούσε να κάνει: να φερθεί άκρως εγωιστικά. Όπως επισημαίνει ο Ρύντιγκερ Ντάλκε στο βιβλίο του « Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής» (εκδόσεις Πύρινος Κόσμος) «με την έκρηξη της ασθένειας φανερώνεται ένα μεγάλο μέρος της κρυφής απαίτησης του εγώ.
Βγαίνοντας στην επιφάνεια προκαλεί μεγάλη έκπληξη στο περιβάλλον του ασθενούς γιατί ακόμα και τα ειρηνικότερα άτομα απαιτούν ξαφνικά να περιστρέφεται το παν γύρω τους και γύρω από την ασθένειά τους. Ό,τι μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ασθενής να το εκφράσει ως δική του γνώμη ανεβαίνει τώρα από τη σκιά και ζητά την ικανοποίησή του».
Συχνά παρατηρούμε πως εκείνοι που ήταν οι κάποτε εργατικοί, υποταγμένοι, σιωπηλοί, υπομονετικοί και τόσο συμπαθητικοί γεμάτοι αλτρουισμό και προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους γίνονται ιδιότροποι και απαιτητικοί ασθενείς που χορεύουν τους άλλους στο ταψί. Στην πραγματικότητα αυτό που μας φαίνεται ως παραξενιά και απαιτητικότητα δεν είναι παρά το ξέσπασμα των καταπιεσμένων δικών τους επιθυμιών που χρόνια τις είχαν υποτάξει δίνοντας το προβάδισμα στους άλλους.
Τα Κρυμμένα Μηνύματα
Παρόμοιοι εσωτερικοί ψυχικοί μηχανισμοί υπαγορεύουν την εμφάνιση διαφόρων μορφών ασθενειών κάθε μια από τις οποίες αποκαλύπτει βαθύτερες απωθημένες καταστάσεις. Η Κάρολαιν Μυς, στο βιβλίο της «Ανατομία του Πνεύματος» και η Λουίζ Χέη στα δικά της βιβλία συμπληρώνουν τον Ντάλκε ως προς τους κρυφούς ψυχικούς παράγοντες που πυροδοτούν τις διαταραχές της υγείας και που μοιάζουν σαν μικρά θεατρικά έργα ή τελετουργικά που έχουν πάρει τη θέση αυτών που πραγματικά χρειαζόμαστε. Ας δούμε μερικά από αυτά.
Κρυολόγημα:
αν κάποια στιγμή θέλατε έντονα να κλάψετε και συγκρατήσατε τα δάκρυά σας καταπιέζοντας τα συναισθήματά σας είναι πολύ πιθανό μερικές μέρες αργότερα αυτή η εσωτερική κατάσταση να βρήκε διέξοδο σε ένα γερό κρυολόγημα όπου τα μάτια δακρύζαν και η μύτη έτρεχε σαν βρύση –όπως θα ήθελαν να τρέχουν τα δάκρυα αν είχατε επιτρέψει στη λύπη σας να εκφραστεί. Οι λυγμοί που καταπνίγηκαν βρίσκουν διέξοδο στο βήχα που ως σωματική έκφραση έχει παρόμοια εκδήλωση. Από μακριά δεν μπορεί κανείς να πει αν κάποιος τραντάζεται από λυγμούς ή από βήχα.
Η ίδια η λέξη κρυολόγημα υποδηλώνει κάτι που σας έκανε «να κρυώσετε μέσα σας» και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή. Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και της επαφής που η ψυχή σας είχε ανάγκη

Βήχας:
είναι κι αυτός ένα ένδυμα. Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες , βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καπιούμε. Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό. Έτσι μας «έπνιξαν» όπως ο αποπνικτικός βήχας. Η απόχρεμψη που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να «φτύσουμε» ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να εκδραματίσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σε αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
Πόνοι στα γόνατα:
εμφανίζονται όταν κάτι μέσα μας νιώθει να έχει γονατίσει από τις πιέσεις της ζωής αλλά επαναστατεί. Δεν θέλει πια να υποτάσσεται και να χαμηλώνει τον εαυτό του προς χάριν των άλλων ή μιας κατάστασης. Δεν θέλει να γονατίζει μπροστά σε κάτι ή κάποιον ισχυρότερο. Έχει ανάγκη να υψώσει το ανάστημά του ή και να δείξει κάποια αδιαλλαξία έτσι όπως κάνει το άκαμπτο εξ αιτίας του πόνου γόνατο. Παράλληλα, καθώς αυτή η ενόχληση αναγκάζει τον άνθρωπο να αναπαύει συχνά το πόδι του σε ένα σκαμνάκι, συμβολικά «στηλώνει» τα πόδια και κρατά τους άλλους μακριά ή εκφράζει έτσι μια συμβολική κλωτσιά προς εκείνα που τον έκαναν «να κάτσει».
Έρπης στα χείλη:
σχετίζεται με αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός αποστρέφεται. Πρόκειται για ένα διπλό μήνυμα καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται προσελκύοντας τα βλέμματα ενώ ταυτόχρονα εκπέμπουν το σήμα «μακριά από μένα». Ό,τι μας έκαιγε τα χείλη, ό,τι μας έκανε να δαγκωνόμαστε από μέσα μας αποκτά μια σωματική εκδήλωση που θυμίζει έντονα δαγκωμένα χείλη. Το μάθημα εδώ είναι να αποδεχθεί κανείς τα «ακάθαρτα» συναισθήματά ή επιθυμίες του και να συγχωρήσει τον εαυτό του γι αυτά. Αυτό που προκαλεί αποστροφή πρέπει να αναγνωριστεί. Ο έρπης στα χείλη μπορεί επίσης να δηλώνει την ανάγκη του ατόμου να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες ή να αυτοτιμωρηθεί επειδή τις επέτρεψε.
Τριχόπτωση:
για τη μεταφυσική παράδοση η τριχόπτωση αντιστοιχεί κατά κάποιον τρόπο στην απώλεια των φτερών. Είναι σαν να είμαστε για άλλα φτιαγμένοι αλλά υποτασσόμαστε σε μια πιο κοινή μοίρα. Έτσι είτε πρόκειται για περιστασιακές περιόδους τριχόπτωσης είτε για γενικευμένη κατάσταση υποδηλώνει εσωτερική σύγκρουση εξαιτίας της υποταγής μας σε μια επιλογή που μας προσφέρει μεν ασφάλεια αλλά έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κατά βάθος ήθελε η καρδιά μας και που το φοβηθήκαμε επειδή περιείχε ρίσκο. Παραμονές ενός γάμου, μιας μονιμοποίησης ή απόκτησης μια σταθερής θέσης πολλοί άνθρωποι που έχουν μέσα τους ένα ταξιδιάρικο πουλί νιώθουν να τους πέφτουν τα φτερά δηλαδή βλέπουν τα μαλλιά τους να μαδάνε αντίθετα από εκείνους που παραιτούνται ευχαρίστως από ορισμένες ελευθερίες προκειμένου να νιώθουν ασφαλείς.
Αυτιά:
βόμβος, πόνος ,βούλωμα των αυτιών ή περιορισμός της ακοής σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα. Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Η βαθύτερη ανάγκη πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να αποσυρθούμε στον εαυτό μας , να αφουγκραστούμε τι αυτός έχει να πει. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ένα σήμα που μας ειδοποιεί να ακούσουμε τη διαίσθησή μας και τη συνείδησή μας, αυτή την ψιθυριστή φωνή που δεν ακούγεται όταν όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη σ’ αυτά που λέει ο κόσμος.
Καρδιά:
τα προβλήματα σ’ αυτό το ζωτικό όργανο υποδηλώνουν έντονες συναισθηματικές εντάσεις. Ερωτικές απογοητεύσεις, άρνηση συγχώρεσης, ενοχή και αυτομομφή, μεγάλη συναισθηματική εξάρτηση ή αντίθετα αποξένωση και «κλείσιμο της καρδιάς» έχουν άμεση σχέση με τη δυσλειτουργία της. Εκτεταμένες μελέτες έχουν αποδείξει πως η ροή της αγάπης και της συγχώρεσης αποτρέπουν τα ισχαιμικά επεισόδια ενώ αντίθετα διευκολύνεται η εμφάνισή τους όταν η έκφραση της αγάπης είναι προβληματική. Το μάθημα πίσω από τα προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα περιέχει πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα για άνοιγμα της καρδιάς , καλοσύνη και αποδοχή. Όσο πιο ανεπιφύλακτες, τόσο καλύτερα. Πρώτα και κύρια στον ίδιο τον εαυτό μας.
Πόδια:
καθώς τα πόδια μας μεταφέρουν αποτελούν τους συμβολικούς δείκτες για τον τρόπο που βαδίζουμε στο μονοπάτι της ζωής μας. Πόνοι, κάλοι, δυσκολία στις αρθρώσεις, κατάγματα και χτυπήματα δείχνουν πάντα μια αντίρρηση που προβάλει ο εαυτός για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Μπορεί να αποτελούν αντιστάσεις και προειδοποιήσεις ή απλά να εκφράζουν μια βαθύτερη απροθυμία για τον τρόπο που κινούμεθα στη ζωή. Το αίτημά που εκφράζει με αυτό τον τρόπο το σώμα είναι η ανάγκη για ένα σταμάτημα και για επανεκτίμηση της πορείας μας. Στην καλύτερη περίπτωση μας ζητείται να επιβραδύνουμε λίγο το ρυθμό μας και να χαρούμε ορισμένα πράγματα περισσότερο. Διαφορετικά μπορεί να μας δίνεται ένα μήνυμα για πλήρη αλλαγή πορείας.
Χέρια:
τα χέρια αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα ταλέντα μας. Πόνοι στα χέρια δηλώνουν την αντίδραση του εαυτού επειδή δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας και τις υποθέσεις μας. Μήπως έχουμε κάνει κάποια παραβίαση των ορίων μας; Ή μήπως δεν τολμάμε να ανοίξουμε τα χέρια –και την αγκαλιά μας; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που μας καλούν να απαντήσουμε τα προβλήματα στα άνω άκρα.
Πόνοι στους ώμους και τον αυχένα:
υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη , περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι έχουμε αυτοπεριοριστεί και έχουμε δεχθεί να υποταχθούμε. Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης το οποίο έχει φτάσει πια σε οριακό επίπεδο. Οι πόνοι στους ώμους δεν μας αφήνουν να υψώσουμε τα χέρια και το αυχενικό μπλοκάρει μια ευρύτερη περιοχή δείχνοντας ένα είδος ακαμψίας που έχει επέλθει με τον καιρό. Το βαθύτερο αίτημα είναι να δούμε και άλλες οπτικές γωνίες, να στραφούμε και προς άλλες κατευθύνσεις και κυρίως αυτήν που μπορεί να μας δείξει έναν εαυτό πιο ανάλαφρο , πιο ευδιάθετο και πιο πρόθυμο να εκφράσει το ευρύτερο δυναμικό του.
Προβλήματα στη δεξιά ή στην αριστερή πλευρά:
η εσωτερική παράδοση συνδέει την αριστερή πλευρά του σώματος με το συναίσθημα και τη θηλυκή διάσταση της ύπαρξης και τη δεξιά πλευρά με τη λογική και την αρσενική διάσταση. Ανάλογα σε ποια πλευρά του σώματος εκδηλώνεται ένα πρόβλημα δείχνει ταυτόχρονα αν «παραπονείται» το ανδρικό και λογικό μέρος μας ή το θηλυκό και συναισθηματικό.
Κεφάλι
Σ’ αυτό βρίσκονται τα περισσότερα αισθητήρια όργανα αλλά και ο εγκέφαλος αποτελεί ταυτόχρονα το στρατηγείο μας και την πύλη απ’ όπου ο έξω κόσμος περνάει μέσα μας. Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις σοβαρές παθήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή του κεφαλιού φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν. Συχνά αντί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο το νιώθουμε απλώς να πονάει από έναν ισχυρό πονοκέφαλο. Αυτός είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει ένα μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει πολλή ενέργεια και σκέψη δίχως να αναγνωρίζουμε ότι χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα να «κρυώσουν» λιγάκι πριν πάρουμε αποφάσεις.
Διαγνωστικές Ερωτήσεις
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς ,υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:
Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;
Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;
Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;
Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ. για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;

Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;
Ή μήπως μια αθώωση;
Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την διαταραχή της υγείας μου;
( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)

Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;
Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;

Όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο από το οποίο θα προέλθουν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο βαθύτερη θα είναι και η επαφή που θα έχετε κάνει με τον εαυτό σας. Έτσι θα έχετε ανοίξει το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία του βαθύτερου πυρήνα απ’ όπου προέκυψε το πρόβλημα και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο.
Της Ιουλίας Πιτσούλη
Πηγή

«Από τα Αρχαία Ελληνικά κατάγεται ο πολιτισμός μας»


newsone.gr
Υπουργός Παιδείας Γαλλίας: «Από τα Αρχαία Ελληνικά κατάγεται ο πολιτισμός μας»

Ο Γάλλος νέος υπουργός Παιδείας, Μπλανκέ, έχει ένα όραμα, μεταξύ άλλων: «Να αξιοποιηθούν περισσότερο τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία. Απ’ αυτά κατάγεται ο πολιτισμός μας», δήλωσε στην Monde.
Επ’ αυτού, ο Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (ο πρώην “Καιρός” της “Ελευθεροτυπίας”, ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές, και μετάνοιωσε, κατά δήλωσή του) σχολίασε στην ιστοσελίδα Liberal, ότι «Τουλάχιστον οι τρεις τελευταίοι Έλληνες υπουργοί Παιδείας δεν κατάγονται απ’ αυτόν τον πολιτισμό. Αλλιώς δεν θα υποβάθμιζαν σε νεκρή γλώσσα στα σχολεία τη γλώσσα που μιλούν κι οι ίδιοι. Ο πολιτικός φανατισμός τους παράγει ημιμάθεια».


Θυμίζω, ότι πρώτη αποκάλεσε τα αρχαία ελληνικά 
νεκρή γλώσσα, η Ρεπούση, η κυρία του “συνωστισμού στη Σμύρνη”, για να αντιληφθούμε ποιοι ανέλαβαν την “εθνική και ηθική αγωγή” των Ελληνόπουλων, κατά το Σύνταγμα, το οποίο ισχύει ακόμη, δεν πρόφτασαν να το μετατρέψουν σε σοβιετικό, αλλά το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, παρ’ ότι ορκίστηκαν σ’ αυτό.


Είναι γνωστό, ότι ο Γάλλος νέος υπουργός είναι οπαδός της διατήρησης της γλώσσας του και της προστασίας της από τις ξενόφερτες λέξεις, όσο αυτό είναι δυνατό. Άλλωστε, η γαλλική Ακαδημία αποφασίζει ποιοι από τους ξένους όρους θα ενσωματωθούν, ενώ κατά την γαλλική νομοθεσία απαγορεύεται σε δημοσίους υπαλλήλους και δημοσιογράφους να χρησιμοποιούν στην εκφορά του λόγου ξένους όρους, εάν υπάρχουν οι αντίστοιχοι στην γαλλική γλώσσα. Έτσι πράττουν οι λαοί που αγαπούν την πατρίδα τους.


Η δε γλώσσα, είναι το κυριότερο στοιχείο επί του οποίου εδράζεται ο πολιτισμός μιας χώρας. Και επί του πολιτισμού εν συνεχεία εδράζεται η ευημερία μιας κοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος, που από τον Μάιο του 2010, όταν ο τότε αλήστου μνήμης πρωθυπουργός της Ελλάδας, ανήγγειλε την προσφυγή του κράτους στο ΔΝΤ, υπεστήριξα -και συνεχίζω να υποστηρίζω- ότι η πτώχευσή μας δεν είναι το πρόβλημα. Η πτώχευση είναι το σύμπτωμα του προβλήματος, που δεν είναι άλλο από την σήψη της κοινωνίας. Ας μου πει κάποιος έναν θεσμό, τον οποίο εμπιστεύεται – πλην ίσως των ΕνόπλωνΔυνάμεων, και όχι απολύτως με όσα συμβαίνουν με τα εξοπλιστικά.


Την υποβάθμιση του πολιτιστικού επιπέδου του ελληνικού λαού, την άρχισαν τα αστικά κόμματα στο όνομα του φιλελευθερισμού, και την ολοκληρώνουν τα μαρξιστικά στο όνομα της δικτατορίας του προλεταριάτου. Την σημασία δε του ελληνικού πολιτισμού, αν και δεν χρειάζεται σε κανέναν σώφρονα να την υπενθυμίσω, την σημείωσε ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, ο οποίος απηύθυνε μήνυμα ενότητας και συνεργασίας σε όλους τους Έλληνες λέγοντας μεταξύ άλλων:


«Σήμερα, σε μία εποχή που νομίζουμε ή νομίζουν κάποιοι ότι μπορούν να μας πνίξουν, ως χώρα, θεωρώ ότι μπορεί να μας βοηθήσει, ο πολιτισμός μας. Αυτός ο πολιτισμός που φώτισε ακόμη και αυτούς που μάς πολεμούν σήμερα, που περιφρονείται, αλλά για όσους γνωρίζουν κρύβει τεράστια δύναμη».


Δεν θέλησε να ονοματίσει από ποιους περιφρονείται, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι οι μεν ξένοι τον θαυμάζουν και διδάσκονται από αυτόν, εμείς όμως ολονέν και περισσότερο υιοθετούμε τις “προοδευτικές αντιλήψεις”, οι οποίες βρίσκονται μακράν του ελληνικού τρόπου ζωής, της αξιοπρέπειας και της τιμής, επί του οποίου τρόπου στηρίχθηκε ο θαυμαστός ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος με την σειρά του και τον διαμόρφωσε όπου έδει.


Επανέρχομαι στον Παπαδόπουλο-Τετράδη, που αναφέρει: «Δεν είναι τυχαίο που και οι τρεις αυτοί λαοί (σ.σ. Γάλλοι, Βρετανοί, Γερμανοί) διδάσκουν με ευλάβεια τα αρχαία ελληνικά στους βλαστούς τους. Ξέρουν ότι η… νεκρή αυτή γλώσσα, σύμφωνα με τη νεοελληνική αριστερά της “διανόησης” και της “κουλτούρας”, περιέχει τις ακόμα και σήμερα ακλόνητες αλήθειες για τις σχέσεις των ανθρώπων με τον εαυτό τους και τον κόσμο. Ξέρουν ότι η…νεκρή αυτή γλώσσα βρίσκεται μέσα σε πάνω από το 25% των λέξεων που χρησιμοποιούν στην κάθε μέρα τους.»
Ενώ οι δικοί μας διανοούμενοι της ανέξοδης επανάστασης σιχαίνονται και να ακούσουν ότι το 90% των λέξεων που εκβάλλουν από το φράγμα των δοντιών τους είναι αρχαίες!
Ο Γάλλος υπουργός της Παιδείας θέλει να ενισχύσει τη διδασκαλία των αρχαίων και των λατινικών, που βρίσκονται μέσα στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι συμπατριώτες του κάθε μέρα. Την ώρα που οι Έλληνες συνάδερφοί του μειώνουν τις ώρες διδασκαλίας τους γιατί τις θεωρούν νεκρές γλώσσες»!

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ




-0:18
https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/2241060412657395?__tn__=-R
3.969 προβολές
Εκδοσεις ΕΞΗ
Η Θεοδώρα έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έπρεπε να μεγαλώσει την αδερφή της, να βοηθήσει τη μάνα της, να πάρει ακόμη και το ρόλο του πατέρα που έφυγε νωρίς από κοντά τους. Όμως, δεν σταμάτησε να διεκδικεί τα όνειρά της. Αποφάσισε να σπουδάσει και να πάει ενάντια στα πρέπει της κλειστής κοινωνίας, σκληραίνοντας τη στάση της απέναντι στη ζωή που ήθελε να τη λυγίσει.
Ωστόσο, όταν ο έρωτας της χτύπησε απρόσμενα την πόρτα, εκείνη έκανε το λάθος να ακολουθήσει την καρδιά της. Μέσα από το καρδιοχτύπι γεννήθηκε ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του αγαπημένου της, όμως, την οδηγεί σε δρόμους που δεν φανταζόταν ποτέ της πως θα διαβεί. Η αγάπη χάθηκε μέσα από τα χέρια της γιατί έπρεπε να προστατέψει την οικογένειά της. Μόνη διέξοδος, η φυγή…
Τριάντα χρόνια μετά, η Λυδία κρατάει στα χέρια της το ημερολόγιο της θείας της και ένα κλειδί. Ο θάνατός της δεν τη συγκίνησε σχεδόν καθόλου. Ζούσε χρόνια στην Αμερική και ήταν πάντα απόμακρη από όλους, σαν να μην την ένοιαζαν οι άνθρωποι. Διαβάζοντάς το, ανακαλύπτει την αλήθεια της και όλα όσα αρνιόταν να παραδεχτεί. Μια ιστορία που δείχνει πως το πραγματικό πρόσωπο της ζωής πολλές φορές είναι τόσο σκληρό, που δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Η ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε πραγματικά και πληγώθηκε τόσο πολύ, που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να ξεφύγει. Μπορεί η ιστορία της να σβήστηκε από τις μνήμες όλων, όχι όμως και από την καρδιά της. Γιατί όπου κι αν πας, αυτό που νιώθεις θα σε ακολουθεί για πάντα.

ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας




 


askitikon.eu
Να σας θυμίσω τις πραγματικές ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας - Askitikon

Αυτά όλα, που βλέπουμε στον χάρτη, τα γνωρίζουμε ; Τα θυμόμαστε ;
Μήπως είναι ξεχασμένα και θαμμένα τόσο βαθιά, που είναι αδύνατον να τα ανασύρουμε στην μνήμη μας;
Κι όμως σας τα παρουσιάζω …
Ούτε ένας αιώνας δεν πέρασε αγαπητοί μου…
Κι όμως, σχεδόν όλοι μας γνωρίσαμε παππούδες και γιαγιάδες που είχαν ζωντανές αναμνήσεις.
Κι όμως, ελάχιστοι από εμάς τους νέους….άνοιξαν κάποιον χάρτη, προκειμένου να μάθουν λίγη ιστορία και από που είναι ή ήταν ο τόπος καταγωγής μας.
Είναι καλό να θυμόμαστε τις αλησμόνητες περιοχές μας;  ή όχι;
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης

Μωσαϊκό: H Κοραλία της σιωπής

Μωσαϊκό: H Κοραλία της σιωπής: H Κοραλία της σιωπής Ποια είναι η Κοραλία; Τι θέλει να μας πει μέσα απο την σιωπή της ; Ποιο είναι το μυστικό που δεν την αφήνει να β...

Άνδρος - (Τρεις μέρες στην Άνδρο)



youtube.com
http://www.tripment.gr/ Άνδρος, το 2ο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων…

Μωσαϊκό: Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία;

Μωσαϊκό: Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία;: http://www.antifono.gr Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία; Δημήτρης Τζωρτζόπουλος  Η κινηματική Φύση της Βυζαντι...

να_ονειρεύομαι_να_ζω

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και κείμενο
Εν Πλω Εκδόσεις
#να_ονειρεύομαι_να_ζω #εν_πλω_νέες_εκδόσεις
Υπάρχει η αντίληψη ότι η είσοδος στον χώρο της Εκκλησίας και η πίστη στον Θεό είναι η επίλυση όλων των προβλημάτων. Πολλοί σού λένε «έλα στην Εκκλησία, να σου φύγουν τα προβλήματα». Όμως στην Εκκλησία μπορεί να έρθεις και να έχεις πιο πολλές δοκιμασίες και περισσότερους πειρασμούς και περισσότερο αγώνα. Αν νομίζεις ότι, επειδή προσεύχεσαι και νηστεύεις, δεν θα αρρωσταίνεις ή ότι, αν αρρωστήσεις, θα γίνεις σύντομα καλά με ένα θαύμα ή δεν θα αρρωσταίνει το παιδί σου, δεν θα τρακάρεις, θα πηγαίνει η δουλειά σου πάντα καλά, δεν θα μείνεις ποτέ άνεργος κ.ο.κ., τότε θα απογοητευτείς μέσα στην Εκκλησία. Στους βίους των Αγίων και γενικότερα στην πνευματική ζωή συναντάμε όχι απουσία προβλημάτων, αλλά έναν εσωτερικό τρόπο που σου δωρίζει η Χάρη, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να περνάς μέσα από τη φωτιά των δοκιμασιών και των προβλημάτων, χωρίς να καίγεσαι. Για παράδειγμα, ο άγιος Πορφύριος ήταν κινητό νοσοκομείο, δεν λύθηκε κανένα πρόβλημά του, πέρασε αρρώστιες, δοκιμασίες... Αλλά ποιο ήταν το μυστικό; Το μυστικό ήταν ότι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος είχε μέσα του τέτοια παρηγοριά και τόση δύναμη, που οι δοκιμασίες δεν επηρέαζαν τη ζωή του, σε βαθμό που να του δημιουργούν θλίψη, απογοήτευση. Αυτό είναι που λαμβάνει ο πιστός μέσα στον χώρο της Εκκλησίας: μια άλλη δυναμική να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, τα ριζικά θέματα της ύπαρξης, που είναι ο πόνος, η οδύνη και όλα αυτά. Αλλά δεν καταργούνται τα προβλήματα, δεν εξαλείφονται οι δοκιμασίες. Δεν μένει αλώβητος κανείς, επειδή ανήκει στην Εκκλησία.
π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από τον συλλογικό τόμο: "Να ονειρεύομαι, να ζω"
Σε όλα τα βιβλιοπωλεία και online εδώ:
bit.ly/2JOCupg
π. Λίβυος

Θρασύβουλος


olympospress.blogspot.com
Θρασύβουλος: Ο Αθηναίος που κατέλυσε το καθεστώς των 30 Τυράννων!!!

Μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Θρασύβουλος ηγήθηκε της δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στη νέα ολιγαρχική κυβέρνηση, γνωστή ως οι Τριάκοντα Τύραννοι, την οποία οι νικητές του πολέμου, Σπαρτιάτες, είχαν επιβάλει στην Αθήνα.
Το 404 π.Χ., οδήγησε μια μικρή δύναμη εξόριστων, εισέβαλλε στην Αττική και, μετά από μερικές μάχες, νίκησε αρχικά τη σπαρτιατική φρουρά και κατόπιν τις ολιγαρχικές δυνάμεις.
Ο Θρασύβουλος και οι άνδρες του ήταν κατά πολύ λιγότεροι αριθμητικά (5 προς 1). Κατά τη διάρκεια της μάχης, οι εξόριστοι έτρεψαν σε φυγή τους αντιπάλους τους, ενώ θανάτωσαν και τον Κριτία, άτυπο αλλά ουσιαστικό αρχηγό των Τριάκοντα.
Οι πλειοψηφία των σημαντικότερων αρχαίων ιστοριογράφων απέδωσαν στον Αλκιβιάδη τα εύσημα για τις μεγάλες νίκες του 411 π.Χ., αλλά ορισμένοι, όπως ο Κορνήλιος Νέπος, υπογράμμισαν το σημαντικό ρόλο που έπαιξε ο Θρασύβουλος. 
Όπως αναφέρει ο Κορνήλιος Νέπος: Αυτή η ευγενική πράξη, τότε, ανήκει αποκλειστικά στο Θρασύβουλο.
Επειδή όταν οι Τριάκοντα Τύραννοι, τους οποίους διόρισαν οι Λακεδαιμόνιοι, καταπίεζαν την Αθήνα σε μια κατάσταση δουλείας, και που εν μέρει έδιωξαν από τη χώρα τους, και εν μέρει θανάτωσαν, μεγάλο αριθμό πολιτών των οποίων την τύχη είχαν λυπηθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, και είχαν μοιραστεί μεταξύ τους την περιουσία τους που είχε κατασχεθεί, δεν ήταν απλά ο πρώτος, αλλά και ο μοναδικός άνδρας που από την αρχή τους κήρυξε τον πόλεμο.
Ο πατέρας του Θρασύβουλου ονομαζόταν Λύκος και καταγόταν από τον Δήμο Στειρίας (το σημερινό Πόρτο Ράφτη). Όταν το 411 π.X. το δημοκρατικό πολίτευμα της Αθήνας καταλύθηκε από την ολιγαρχία των Τετρακοσίων, ο Θρασύβουλος στάλθηκε στη Σάμο μαζί με ένα εκστρατευτικό σώμα με την αποστολή να πείσει τους συμμάχους των Αθηναίων Σαμίους να αποδεχθούν την πολιτειακή αλλαγή που είχε συντελεστεί στην Αθήνα.
Ο Θρασύβουλος όμως, μαζί με έναν άλλον άξιο στρατιωτικό και εξίσου δημοκράτη, τον Θράσυλλο, έπεισε τους άνδρες των πλοίων να στασιάσουν εναντίον του καθεστώτος των Τετρακοσίων, να ορκιστούν πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη και στη συνέχιση του πολέμου εναντίον των Σπαρτιατών, παρά τις αντιρρήσεις των προδοτών πολιτικών οι οποίοι διοικούσαν εκείνη την εποχή την Αθήνα ελέω Σπάρτης.
Μολονότι μεταξύ των πληρωμάτων υπήρχαν και άνδρες οι οποίοι δεν διαφωνούσαν με το ολιγαρχικό πολίτευμα που είχε καταλύσει τη δημοκρατία στην Αθήνα, ο Θρασύβουλος κατόρθωσε να τους συμφιλιώσει με τους δημοκρατικούς και όλοι μαζί οι στρατιώτες εξέλεξαν αυτόν και τον Θράσυλλο στρατηγούς τους.
Έτσι ο αθηναϊκός στόλος, με τη βοήθεια και των Σαμίων, οι οποίοι τάχθηκαν εναντίον του καθεστώτος των Τετρακοσίων, ετοιμάστηκε για να αντιμετωπίσει τον στόλο των Πελοποννησίων και να ξεπλύνει την ντροπή που είχε υποστεί η Αθήνα κατά τη Σικελική Εκστρατεία.
Επίσης ο Θρασύβουλος κάλεσε σε βοήθεια τον εξόριστο στην Αυλή του σατράπη Τισσαφέρνη Αλκιβιάδη, όχι μόνο επειδή τον εκτιμούσε για τις στρατηγικές του ικανότητες, αλλά και επειδή έλπιζε ότι με τη μεσολάβηση του Αλκιβιάδη θα είχαν και τη συνδρομή των Περσών.
Νίκη στο Κυνός Σήμα
Στο μεταξύ τα πλοία των Πελοποννησίων και των συμμάχων τους Συρακουσίων, με ναύαρχο τον Μίνδαρο, έπλεαν προς τον Ελλήσποντο. Τον Ιούλιο του 411 π.X. οι δύο αντίπαλοι στόλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι στο Κυνός Σήμα, κοντά στην Άβυδο.
Οι Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοί τους είχαν περίπου 90 πλοία και οι Αθηναίοι γύρω στα 70. Κατά τη ναυμαχία ο Θρασύβουλος είχε την αρχηγία της δεξιάς πτέρυγας του αθηναϊκού στόλου και ο Θράσυλλος της αριστερής.
Με συντονισμένους ελιγμούς οι δύο ναύαρχοι νίκησαν τους Σπαρτιάτες. Λίγο αργότερα έξω από την Άβυδο οι Αθηναίοι νίκησαν πάλι τους Σπαρτιάτες χάρη και στην έγκαιρη επέμβαση του Αλκιβιάδη, ο οποίος κατέφθασε με 18 ακόμη πλοία.
Τον επόμενο χρόνο ο Θρασύβουλος κατέλαβε εξαπίνης τον Μίνδαρο, ο οποίος πολιορκούσε την Κύζικο. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε και ο στρατός του διαλύθηκε. Οι Αθηναίοι κατέλαβαν γύρω στις 60 τριήρεις.
H διάλυση του πελοποννησιακού στόλου από τον Θρασύβουλο και τον Θράσυλλο έδωσε θάρρος στους δημοκρατικούς της Αθήνας, οι οποίοι ανέτρεψαν τους Τετρακοσίους.
Οι νίκες του Θρασύβουλου στα παράλια της Μικράς Ασίας και της Θράκης συνεχίστηκαν. Αλλά όταν το 406 π.X. ο Θρασύβουλος με το αξίωμα του τριηράρχου νίκησε τους Σπαρτιάτες στις Αργινούσες, του ανατέθηκε το καθήκον μαζί με τον Θηραμένη, πρώην μέλος της κυβέρνησης των Τετρακοσίων, να περισυλλέξουν τους ναυαγούς και τους νεκρούς της ναυμαχίας. H επιχείρηση όμως εμποδίστηκε από ξαφνική θύελλα.
H ανατροπή των Τριάκοντα
Το γεγονός ότι ούτε οι ναυαγοί διασώθηκαν ούτε οι νεκροί περισυνελέγησαν ξεσήκωσε άλλη θύελλα στην Αθήνα. Οι πραγματικοί υπαίτιοι όμως, ο Θρασύβουλος και ο Θηραμένης, έριξαν το λάθος στις πλάτες των άλλων οκτώ στρατηγών του αθηναϊκού στόλου με αποτέλεσμα έξι από τους οκτώ να καταδικαστούν σε θάνατο και να εκτελεστούν. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και ο Θράσυλλος.
Μετά τη μεγάλη ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς το 404 π.X. οι Σπαρτιάτες εγκατέστησαν νέα ολιγαρχία στην Αθήνα, τους Τριάκοντα Τυράννους, με αρχηγούς τον Θηραμένη και τον Κριτία.
Με τη νέα αυτή τυραννίδα εκατοντάδες Αθηναίοι υποχρεώθηκαν να πιουν κώνειο και χιλιάδες εξορίστηκαν. Μεταξύ των εξορισθέντων ήταν και ο Θρασύβουλος, ο οποίος κατέφυγε στη Θήβα.
Τον Δεκέμβριο όμως του ιδίου έτους ο Θρασύβουλος με άλλους εβδομήντα εξόριστους Αθηναίους δημοκράτες μπήκε κρυφά στην Αττική και κατέλαβε το φρούριο της Φυλής στην Πάρνηθα. Οι ολιγαρχικοί προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το φρούριο, αλλά δεν το κατόρθωσαν.
Σύντομα το φρούριο της Φυλής έγινε τόπος συγκέντρωσης και πολλών άλλων δημοκρατικών. Ο στρατός του Θρασύβουλου μεγάλωσε και άρχισε τις επιθέσεις εναντίον των ολιγαρχικών.
Τον Σεπτέμβριο του 403 π.X., αφού κυρίευσε τον Πειραιά και κατατρόπωσε τους ολιγαρχικούς στη μάχη της Μουνιχίας (Φάληρο), όπου σκοτώθηκε και ο Κριτίας, ο Θρασύβουλος μπήκε θριαμβευτής στην Αθήνα και κατέλυσε το τυραννικό καθεστώς των Τριάκοντα.
Αντί όμως οι δημοκρατικοί να αρχίσουν τα αντίποινα, με την καθοδήγηση του Θρασύβουλου συμφιλιώθηκαν με τους ολιγαρχικούς. Έτσι εγκαταστάθηκε ένα είδος δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ωστόσο ο Θρασύβουλος, θέλοντας να ανταμείψει τους απλούς ανθρώπους που τον είχαν βοηθήσει στην επαναφορά της δημοκρατίας, πρότεινε στον δήμο να δοθούν τα δικαιώματα του αθηναίου πολίτη στους μετοίκους και στους δούλους οι οποίοι είχαν πολεμήσει εναντίον της τυραννίδας.
Αλλά ενώ ο δήμος ψήφισε την πρόταση του Θρασύβουλου, ο νόμος τελικά ακυρώθηκε στο δικαστήριο της Ηλιαίας για τυπικούς λόγους.
Φορολογία και λεηλασίες
Το 395 π.X. νέος πόλεμος ξέσπασε με τους Σπαρτιάτες. Ο Θρασύβουλος έπεισε τους Αθηναίους να συμμαχήσουν με τους Βοιωτούς εναντίον των Σπαρτιατών, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανακτήσουν τη χαμένη θαλασσοκρατορία τους.
Ο Θρασύβουλος στάλθηκε με σαράντα πλοία στη Ρόδο αφενός για να βοηθήσει το νησί να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και αφετέρου για να εισπράξει τους φόρους και τους δασμούς από τους συμμάχους της Αθήνας.
Τα επόμενα χρόνια ο Θρασύβουλος με επιτυχημένες επιχειρήσεις στη Θάσο, στη Σαμοθράκη, στο Βυζάντιο και στη Χαλκηδόνα κατόρθωσε να αποκαταστήσει την αθηναϊκή κυριαρχία στο Βόρειο Αιγαίο και στην Προποντίδα, καθώς και να διώξει τους Σπαρτιάτες από τη Λέσβο.
Επιβάλλοντας φόρο 5% στις πόλεις των περιοχών όπου διεξήγε τις επιχειρήσεις του και δασμό 10% επί των εμπορευμάτων που μεταφέρονταν με πλοία από τον Εύξεινο Πόντο, ο Θρασύβουλος εξασφάλισε στην Αθήνα μόνιμα έσοδα.
Ωστόσο οι εχθροί του Θρασύβουλου τον κατηγόρησαν στον δήμο ότι τα χρήματα που εισέπραττε δεν τα απέδιδε εξ ολοκλήρου στην Αθήνα, αλλά κατακρατούσε μεγάλο μέρος των εισπράξεων.
Τότε ο δήμος ανακάλεσε τον Θρασύβουλο, αλλά αυτός δεν υπάκουσε και συνέχισε τις επιχειρήσεις του στο Αιγαίο και στα μικρασιατικά παράλια. Εξακολουθούσε να εισπράττει τους φόρους και τους δασμούς που είχε επιβάλει και να αποδίδει όλα τα χρήματα, όπως τουλάχιστον υποστήριζε ο ίδιος, στην Αθήνα.
Ο κάτοικοι αυτών των περιοχών εξαγριώθηκαν εναντίον του Θρασύβουλου όχι μόνο για τους φόρους που τους ανάγκαζε να πληρώνουν, αλλά και επειδή άφηνε τους άνδρες του να λεηλατούν τους αγρούς και τα χωριά από όπου περνούσαν.
Στην Άσπενδο οι κάτοικοι αντέδρασαν στις λεηλασίες των στρατιωτών του Θρασύβουλου και ένα βράδυ, καθώς αυτός κοιμόταν στη σκηνή του, επιτέθηκαν και τον σκότωσαν.
Ο Θρασύβουλος ήταν αναμφισβήτητα ικανός στρατηγός, με ιδιαίτερες επιτυχίες στο ναυτικό τομέα, και ικανός ομιλητής, αλλά συχνά επισκιαζόταν ή παραμεριζόταν από πιο χαρισματικούς ηγέτες ή από στρατιωτικούς που πέτυχαν θεαματικότερες νίκες.
Κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών όπου πρωταγωνίστησε, είτε με είτε χωρίς εξουσία στα χέρια του, ο Θρασύβουλος παρέμεινε σταθερός υπερασπιστής της παραδοσιακής δημοκρατίας, και πέθανε αγωνιζόμενος για το ίδιο ιδεώδες το οποίο προάσπισε όταν εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή το 411.
Για τις πράξεις του, ο Θρασύβουλος στεφανώθηκε με ένα στεφάνι ελιάς από τους συμπατριώτες του.

Δημοφιλείς αναρτήσεις