Μωσαϊκό: στην Ίκαρο του Κουβέιτ

Μωσαϊκό: στην Ίκαρο του Κουβέιτ: Μυθικη Αναζητηση . Ναός της Αρτέμιδος, ελληνικά νομίσματα και επιγραφές  στην Ίκαρο του Κουβέιτ . "Στο ταξίδι του από τ...

Μωσαϊκό: "Έζησα το θαύμα της Αλβανίας"

Μωσαϊκό: "Έζησα το θαύμα της Αλβανίας": Odysseas Elytis . Από μια συνέντευξη του Οδυσέα Ελύτη στο φοιτητικό περιοδικό "Πανσπουδαστική" με τίτλο "Έζησα τ...

Έπαρση σημαίας από τους Εύζωνες

Maria Dimitriou

5 ώρες ·

 

militaire.gr

Ξημέρωμα 28ης Οκτωβρίου! Έπαρση σημαίας από τους Εύζωνες- Φωτογραφίες από τον Ν.Παναγιωτόπουλο -…

Αληθινές Γυναίκες

Maria Dimitriou

5 ώρες ·

‎Alkiss Keraynios‎ προς ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

5 ώρες

 

alithinesgynaikes.gr

Γνωστές και αφανείς ηρωίδες του ’40! | Αληθινές Γυναίκες

Ιστορίες Ζωής Γνωστές και αφανείς ηρωίδες του ’40! 28 Οκτωβρίου…

Ο ρόλος της γυναίκας στην Αντίσταση είναι τόσο σημαντικός, όσο και των αντρών που πολέμησαν στα βουνά για την απελευθέρωση της χώρας. Με αφορμή την επέτειο του ’40,  σου θυμίζει όλες εκείνες της γυναίκες που συνέβαλαν στον αντιστασιακό αγώνα. Τις γνωστές και τις αφανείς ηρωίδες που έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της Ελλάδας, αλλά και να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα.

Η γυναίκα με τον σκούρο μπερέ, το μελαγχολικό βλέμμα και το δυναμικό χαρακτήρα, είναι η πραγματική ηρωίδα που θυσίαζε τη ζωή της για την πατρίδα. Είναι η γυναίκα που ζώνεται με άρματα και φεύγει για τον πόλεμο. Η γυναίκα που χάνει στον Αγώνα το παιδί της, τον άντρα της, τον πατέρα της. Η γυναίκα που έκλαψε το παλικάρι της, τον αρραβωνιαστικό της, που εκτέλεσαν οι Γερμανοί, αλλά και αυτή που στάθηκε προστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και φώναξε “Ζήτω η λευτεριά”.

Πρόκειται για όλες εκείνες τις γνωστές και αφανείς ηρωίδες που έζησαν τα τέσσερα πέτρινα χρόνια της σκλαβιάς, που έπλυναν, ζύμωσαν και έστελναν προμήθειες στους στρατιώτες, που έκλεβαν πληροφορίες από τον εχθρό και προσπαθούσαν να σαμποτάρουν τα ξένα στρατεύματα. Ποιες είναι όμως αυτές οι γυναίκες;

Σοφία Βέμπο: Η φωνή του Αγώνα!
“Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά”, τραγουδούσε η Σοφία Βέμπο προσπαθώντας να ανεβάσει το ηθικό των Ελλήνων που πολεμούσαν στα βουνά… Στα 30 της χρόνια η Σοφία Βέµπο αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο της εθνικής τραγουδίστριας. Η σύζυγος του Μίµη Τραϊφόρου είχε αρχίσει την καριέρα της πριν από τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Το τελεσίγραφο όµως του Μεταξά, η πολεµική σύρραξη Ελλάδας – Ιταλίας στο Αλβανικό Μέτωπο θα ενεργοποιήσουν την έκρηξη της καλλιτεχνικής της πορείας. Οι πολεµικές επιθεωρήσεις τραβάνε όλα τα φλας και η Έφη Μπέµπο (το πραγµατικό όνοµα της Βέµπο µε καταγωγή από την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης) τραγουδάει τις παρωδίες “Στον πόλεµο βγαίν ο Ιταλός” και “Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του” στο θέατρο “Μοντιάλ”. Οι ραδιοφωνικοί σταθµοί παίζουν ακατάπαυστα τα τραγούδια της, τα οποία ακούγονται στις στρατιωτικές µονάδες της Ελλάδας και εμψυχώνει τους στρατιώτες.

«Το τραγούδι «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» γράφτηκε το 1940, την εποχή του µεγάλου µου έρωτα. Τότε ήταν ο Μιχάλης Σουγιούλ µαέστρος και παρακάλεσα τον Μίµη Τραϊφόρο να µου γράψει ένα πολεµικό τραγούδι. Έγραψε και µου το έφερε την επόµενη µέρα. Μου έκανε µεγάλη εντύπωση γιατί ήταν λίγο δύσκολο να γράφεται ένα τραγούδι µέσα σε µία νύχτα, σε µία ώρα, σε µία στιγµή. Μου το διάβασε και στο τέλος έλεγε: Αν δεν ερθείτε νικηταί να µην έρθετε ποτέ. Το βρήκα λίγο σκληρό. Του είπα τότε σε ευχαριστώ παιδί µου (ήταν πιτσιρικάς), αλλά δεν µου αρέσει. Έφυγε και σε λίγο επέστρεψε και µου διάβασε: Με της νίκης τα κλαδιά, σας προσµένουµε παιδιά. Α, του λέω, αυτός ο στίχος έχει περιεχόµενο ψυχικό”, είχε δηλώσει η Σοφία Βέµπο στην εκπομπή του Φρέντυ Γερµανού.

Η Σοφία Βέμπο προσπάθησε μέσα από τη φωνή και το πάθος της να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα του αντιστασιακού αγώνα και γι’ αυτό το λόγο και η ίδια σε µία πράξη ύψιστου συµβολισµού προσφέρει στο ελληνικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες.

Βουλή Στεφανίδου-Ντίνου: Η γυναίκα που αποσπούσε πληροφορίες από τις ιταλικές γραμμές

Η Βουλή (Παρασκευή) Στεφανίδου-Ντίνου γεννήθηκε στο Μαργαρίτι Θεσπρωτίας το 1926. Τον Ιούλιο του 1941 μαζί με τις μεγαλύτερες αδελφές της Τούλα και Πιπίτσα, με την καθοδήγηση του τηλεγραφήτη του χωριού και μετέπειτα βουλευτή της ΕΔΑ Γεράσιμου Πρίφτη, σχημάτισαν την πρωτη αντιστασιακή ομάδα του χωριού. Το φθινόπωρο του 1941 στην Παραμυθία, γνωρίστηκε στο Γυμνάσιο με τον πρώτο αντιστασιακό Νεολαίο Ζήκο Ντίνο (μετέπειτα σύζυγό της) που την οργάνωσε στο ΕΑΜ Νέων του Γυμνασίου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η Βούλα προσέφερε υπηρεσίες, μεταφέροντας ειδήσεις και πληροφορίες στις ομάδες του ΕΛΑΣ, περνώντας μέσα από τις Ιταλικές γραμμές του εχθρού, πότε μόνη της και πότε με άλλους νέους. Το 1943, λόγω εκκαθαριστκών επιχειρήσεων των Γερμανών κατέφυγε στην Πάργα συνεχίζοντας την αντιστασιακή δράση της από την ΕΠΟΝ.

Τζωρμπατζάκη Ελένη: Μια Κρητικιά στην Αντίσταση!

Η Ελένη Τζωρμπατζάκη από το χωριό Προφήτης Ηλίας της Κρήτης είναι μια από τις γυναίκες που πολέμησαν στα βουνά για την ελευθερία της πατρίδας. Γεννήθηκε το 1920 και τα πρώτα της παιδικά χρόνια τα πέρασε με δυσκολίες. Είκοσι χρονών, λίγο πριν ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος βρήκε το παλικάρι που ονειρευόταν να περάσει την υπόλοιπη ζωή της στο πρόσωπο του νεαρού ανθυπομοίραρχου από τη Σητεία Κατσούλη Νικόλαου, αρραβωνιάστηκαν αλλά εκείνος σκοτώθηκε αμέσως μετά τη μάχη της Κρήτης στα Χανιά. Στήθηκε στο απόσπασμα στον Αλικιανό και εκτελέστηκε από τους κατακτητές τις πρώτες μέρες του Ιουνίου 1941.

Ακολούθησαν μαύρες μέρες. Η Ελένη εντάχθηκε στην Αντίσταση και πολεμούσε στα βουνά για την ελευθερία της Ελλάδας. Η συμβολή της ουσιαστική καθώς ήταν από τις γυναίκες με δύναμη ψυχής και πάθος. Αυτό την έκανε να ξεχωρίζει. Τότε γνώρισε και το ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ Κρήτης Βασίλη Κοντοκώτσο και μετά την απελευθέρωση, το 1947, παντρεύτηκαν. Αλλά ούτε αυτός ο γάμος είχε μέλλον, αφού το 1948, τα χρόνια του Εμφυλίου, συνελήφθη κι αυτή και ο σύζυγός της και στάλθηκαν εξορία. Το μαρτύριο και των δυο μεγάλο και το 1952 που αποφυλακίστηκαν , οι δυο τους δεν μπορούσαν να ζήσουν πια μαζί.

Πηνελόπη Δέλτα: Η ευαίσθητη συγγραφέας την περίοδο της Αντίστασης

Για τους περισσότερους, η Πηνελόπη Δέλτα είναι ένα μυθικό πρόσωπο, που γνωρίσαμε στα παιδικά μας χρόνια μέσα από τα βιβλία της. Βιβλία γραμμένα σε μία εποχή όπου ο δημοτικισμός ισοδυναμούσε με κοινωνική επανάσταση, επανεκδίδονται συνεχώς, ανεξάρτητα από τους χαρακτηρισμούς, εθνικιστικά, πατριδοκαπηλικά ή απλά πατριωτικά, που τους αποδόθηκαν σε διάφορες εποχές.

Γεννημένη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1874, ήταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Στα 17 της χρόνια, η Πηνελόπη Μπενάκη κάνει την είσοδό της στην κοσμική ζωή της Αλεξάνδρειας και παντρεύεται μετά από απόφαση των γονιών της, τον Στέφανο Δέλτα. Μπορεί ο γάμος αυτός να μην ξέφυγε από τους καθιερωμένους οικογενειακούς προσχεδιασμούς, ο Στέφανος Δέλτα έφερνε μαζί του μια πλούσια πνευματική παράδοση, που έπαιξε βασικό ρόλο στην εξέλιξη της Πηνελόπης Δέλτα.

Το 1905 βρίσκει την οικογένεια Δέλτα στην Αλεξάνδρεια, όπου ο Στέφανος εργάζεται στις επιχειρήσεις του πεθερού του. Η χρονιά αυτή είναι ένας καθοριστικός σταθμός στη ζωή της Δέλτα. Τον Φεβρουάριο μετατίθεται εκεί ως υποπρόξενος ο Ίων Δραγούμης. Οι δυο τους γνωρίζονται και φουντώνει μεταξύ τους ένας έρωτας, που μάταια προσπαθούν να τον σβήσουν με τον χρόνο και την απόσταση που τους χωρίζει. Η πλατωνική αυτή σχέση της Πηνελόπης Δέλτα με τον Ίωνα Δραγούμη τελειώνει στα 1912, όταν αυτός συνδέεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Από τότε, η Πηνελόπη Δέλτα θα φορέσει μαύρα ρούχα ως το τέλος της ζωής της. Το πάθος της, όμως, για τον Δραγούμη μένει άσβεστο και την συνοδεύει μέχρι τον θάνατό της. Τον Απρίλιο του 1940 ο Φίλιππος Δραγούμης της φέρνει μία σειρά από χαρτιά και ημερολόγια του αδελφού του Ίωνα. Παρ’ όλο που η υγεία της είναι σε κακή κατάσταση και έχει γραμματέα στην οποία υπαγορεύει τα κείμενά της, κάθεται και γράφει άλλες περίπου 1.000 σελίδες για την ιστορία της με τον Ίωνα Δραγούμη.

Ωστόσο, παρόλο που δεν συμμετέχει ενεργά  στους αγώνες της Αντίστασης, η Πηνελόπη Δέλτα, μια από τις πιο ευαίσθητες ψυχές της εποχής, δίνει τέλος στη ζωή της, τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Η Πηνελόπη αυτοδηλητητριάζεται στις 27 Απριλίου του 1941, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αθήνα. Στον τάφο της ζήτησε να γραφτεί η λέξη “ΣΙΩΠΗ”.

 Πηγή:http://www.tlife.gr/

 

"Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται...

Maria Dimitriou

5 ώρες ·

 

e-storieskritis.gr

Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης

"Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται, μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η Νίκη, παρά ο αγώνας για τη Νίκη. Και ξέρω ακόμα ετούτο το δυσκολότερο: δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη, η αξία του ανθρώπου είναι μονάχα ετούτη: να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα ετούτο το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: η βεβαιότητα, πως δεν υπάρχει αμοιβή, να μην σου κόβει τα ήπατα παρά να σε γεμίζει χαρά υπερηφάνεια κι αντρεία".

Αυτό είχε γράψει, μεταξύ άλλων, για το θάνατο ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης στο έργο του "Αναφορά στο Γκρέκο". Ο αγαπημένος συγγραφέας των Ελλήνων αλλά και από τους πιο πολυδιαβασμένους στον κόσμο έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή.

Μετά από ένα ταξίδι στην Κίνα, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης τον Ιούνιο του 1957, ο Νίκος Καζαντζάκης, επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του προσβληθείς από λευχαιμία (σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο θάνατός του αποδίδεται σε βαριάς μορφής ασιατική γρίπη) και πέθανε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών.

Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος αρνείται, αφού κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού .

Αποτέλεσμα ήταν η σορός του Καζαντζάκη να παραμείνει στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, απόντος και του ιερέα.

Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες που κατέβαλαν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο κυβερνητικός επίτροπος Θ. Σπεράντζας, φίλοι και οι δύο του Καζαντζάκη, να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη.

Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος δεν τόλμησε το αυτονόητο, φοβούμενος ίσως όχι αδίκως, και τις αντιδράσεις κάποιων ακραίων χριστιανικών ομάδων.

Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Στις 5 Νοεμβρίου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης  Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα  τείχη.

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος".
https://www.youtube.com/watch?v=FvvSCh5kjJI

(Η φωτογραφία προέρχεται από τις ψηφιοποιημένες συλλογές ΕΛΙΑ, το βίντεο από το Αρχείο του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη, μέρος του κείμενου από το tvxs )

Καλπάκι… Η αναπαράσταση της Μάχης εκεί που γράφηκε το Έπος

Maria Dimitriou

3 ώρες ·

 

epiruspost.gr

Καλπάκι… Η αναπαράσταση της Μάχης εκεί που γράφηκε το Έπος

1

ΦΩΤΟ - Στον τόπο από όπου ξεκίνησαν όλα.. Εκεί όπου αναπτύχθηκαν οι Ελληνικές δυνάμεις. Εκεί όπου γράφτηκαν οι πρώτες νίκες. Στο Καλπάκι.. Το Έπος είναι ζωντανό. Στα υψώματα, στις μνήμες των ανθρώπων… Ο Μαχητής με το αγέρωχο βλέμμα που διαπερνά τον ορίζοντα. Το όχι μένει ανεξίτηλο..Όχι μόνο στο βουνό αλλά στις καρδιές των ανθρώπων που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες έχουν να αφηγούνται εκείνα που έζησαν οι παππούδες ή οι γονείς τους.. Μνήμες από τις πιο ηρωικές σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας που ξεδιπλώνονται κάθε χρόνο… Στον Μαχητή, κάτω από τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι..

Πλήθος κόσμου από την Ήπειρο, αλλά και επισκέπτες από άλλες περιοχές της χώρας περισσότεροι από κάθε προηγούμενη χρονιά παρακολούθησαν την εκδήλωση, η οποία έγινε με τη συνεργασία του Δήμου Πωγωνίου, της Περιφέρειας Ηπείρου και της 8ης Μεραρχίας Ιωαννίνων.

Η πολυήμερη μάχη στη γραμμή άμυνας Καλπάκι-Καλαμάς διήρκεσε από την 28η Οκτωβρίου έως την 13η Νοεμβρίου, οπότε ο ελληνικός στρατός αναχαίτισε τους εισβολείς Ιταλούς, οι οποίοι πέρασαν στην οπισθοχώρηση.

Και έτσι ξεκίνησε η νικηφόρα προέλαση.

Η κινηματογραφική προβολή, ο θεατρικός λόγος και η αναπαράσταση σε ένα θέαμα βγαλμένο από την ιστορία.

Νωρίτερα τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε το προσκλητήριο νεκρών… Γνωστοί κι άγνωστοι…

Έλληνες που έπεσαν στο μέτωπο.

Στεφάνι κατέθεσε ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, ο Σταύρος Καλογιάννης εκ μέρους της κυβέρνησης, βουλευτές, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, ο Δήμαρχος Πωγωνίου, εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, φορέων και οργανώσεων.

Ο Δήμαρχος Καλπακίου Κώστας Καψάλης καλωσόρισε όλους τους επισκέπτες που είχαν κατακλύσει τον λόφο ενώ ο Καθηγητής Κώστας Γάτσιος έκανε την κεντρική ομιλία και αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

Η αναπαράσταση καθήλωσε τους εκατοντάδες προσκυνητές που είχαν φτάσει και φέτος για να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες που πολέμησαν ενάντια στο φασισμό.

ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΔΩ

"Μνήμες Ιστορικές"

Maria Dimitriou

3 ώρες ·

youtube.com

28η Οκτωβρίου 1940

"Μνήμες Ιστορικές"...Μια βιωματική και ιστορική αφήγηση από τον φιλόλογο…

Το ελληνικό ΟΧΙ ακούστηκε μέχρι την Ουγκάντα

Maria Dimitriou

3 ώρες ·

vimaorthodoxias.gr

Το ελληνικό ΟΧΙ ακούστηκε μέχρι την Ουγκάντα - Ελληνική σημαία σκέπασε την γιορτή - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ώρα 6η πρωινήν…

Maria Dimitriou

2 ώρες ·

‎Ελένη Μπετεινάκη‎ προς Διαβάζω κι εγώ...!

8 ώρες

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

cretalive.gr

Ώρα 6η πρωινήν… Η Ελλάδα ξυπνά από τις σειρήνες του Πολέμου! | Cretalive

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre»

«28 Οκτωβρίου, Δευτέρα…Νύκτα στις τρείς με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. - Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα….Ο Θεός βοηθός!” Ημερολόγιο του Ι.Μεταξά την 28η Οκτωβρίου 1940
(Σημείωση: Τραυλός, είναι ο αρχιφύλαξ έξω από την οικία του Μεταξά. Νικολούδης Θεολόγος, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού. Μαυρουδής Νικόλαος, μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών. Mίκαελ Πάλαιρετ, Πρέσβυς Μεγάλης Βρεταννίας. Αλέξης Κύρου, τμηματάρχης Υπουργείου Εξωτερικών).
Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο, εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.
Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό (28-10-1940)
Προς τον ελληνικόν λαόν,
“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες,τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.”
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς
Τηλεγράφημα Τσώρτσιλ προς Ι. Μεταξά (28-10-40)
Προς Πρωθυπουργόν Ελλάδος κ. Ι. Μεταξά
Λονδίνο 28 Οκτωβρίου 1940
“Αι απειλαί και αι εκφοβιστικαί προσπάθειαι της Ιταλίας απεδείχθησαν ανίσχυροι προ του ηρέμου θάρρους σας. Δι΄ ο και προσέφυγεν αύτη εις απρόκλητον επίθεσιν κατά της πατρίδος σας, αναζητούσα εις αβασίμους κατηγορίας την δικαίωσιν της επαισχύντου πράξεώς της. Ο τρόπος κατά τον οποίον ο ελληνικός λαός, υπό την ανταξίαν αυτού ηγεσίαν σας, αντιμετώπισε τους κινδύνους και τας προκλήσεις των τελευταίων μηνών, προκαλεί τον θαυμασμόν του Βρεττανικού λαού διά την Ελλάδα. Αι μεγάλαι αρεταί του ελληνικού λαού θα τον στηρίξουν και κατά την παρούσαν δοκιμασίαν.
Θα σας παράσχωμεν πάσαν δυνατήν συνδρομήν, θα πολεμήσωμεν μαζί σας τον κοινόν εχθρόν και μαζί θα μοιρασθώμεν την νίκην μας.” Ουΐνστων Τσώρτσιλ
Διάγγελμα του Γεωργίου Β'
Προς τον ελληνικόν λαόν,
“Ο πρόεδρος της Κυβερνήσεως ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας, επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.Κατά την μεγάλην αυτήν στιγμήν είμαι βέβαιος, ότι κάθε Έλλην και κάθε Ελληνίς θα επιτελέση το καθήκον μέχρι τέλους και θα φανή αντάξιος της ενδόξου ημών ιστορίας.Με πίστιν εις τον Θεόν και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης.”
Εν τοις ανακτόροις των Αθηνών τη 28η Οκτωβρίου 1940, Γεώργιος Β΄

Ημερήσια Διαταγή Αρχιστράτηγου (28-10-1940)
“Η Α.Μ. ο Βασιλεύς και η Εθνική Κυβέρνησις μου ενεπιστεύθησαν την αρχηγίαν του Στρατού.
Αναλαμβάνων αυτήν, καλώ τους Αξιωματικούς και οπλίτας του Ελληνικού Στρατού εις την εκτέλεσιν του υψίστου προς την Πατρίδα καθήκοντος με την μεγαλυτέραν αυταπάρνησιν και σταθερότητα. Ουδείς πρέπει να υστερήσει.
Η υπόθεσις του αγώνος, τον οποίον μας επέβαλεν ο αχαλίνωτος ιμπεριαλισμός μιας Μεγάλης Δυνάμεως, η οποία ουδέν είχε ποτέ να φοβηθή από ημάς, είναι η δικαιοτέρα υπόθεσις, την οποίαν είναι δυνατόν να υπερασπισθή ένας Στρατός. Πρόκειται περί αγώνος υπάρξεως. Θα πολεμήσωμεν με πείσμα, με αδάμαστον εγκαρτέρησιν, με αμείωτον μέχρι τελευταίας πνοής ενεργητικότητα. Έχω ακράδαντον την πεποίθησιν ότι ο Ελληνικός Στρατός θα γράψη νέας λαμπράς σελίδας εις την ένδοξον ιστορίαν του Έθνους.
Μή αμφιβάλλετε ότι τελικώς θα επικρατήσωμεν με την βοήθειαν και την ευλογίαν του Θεού και τας ευχάς του Έθνους.
Έλληνες Αξιωματικοί και οπλίται φανήτε ήρωες!...Αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος

ΠΗΓΕΣ :
Wikipedia.org
O Γκράτσι γράφει για την Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, εκδ. ΠΑΠΑΖΗΣΗ
Cretalive.gr
 

Γιατί νικήσαμε ...

Maria Dimitriou

2 ώρες ·

 

greekarmy.gr

“Έχασα τον γιό μου στην Κλεισούρα! Έχω άλλους 8 για να εκδικηθούν”! Ελληνίδα μάνα το 1940!

 

Γιατί νικήσαμε τους πανίσχυρους Ιταλούς το 1940; Λιγότεροι, με εξοπλισμό που δεν μπορούσε να συγκριθεί μ΄ αυτόν των Ιταλών και μ΄ όλες τις προβλέψεις εναντίον μας; Γιατί τότε η ψυχολογία του κόσμου ήτ…

Γιατί νικήσαμε τους πανίσχυρους Ιταλούς το 1940; Λιγότεροι, με εξοπλισμό που δεν μπορούσε να συγκριθεί μ΄ αυτόν των Ιταλών και μ΄ όλες τις προβλέψεις εναντίον μας; Γιατί τότε η ψυχολογία του κόσμου ήταν στα ύψη. Κι αυτή η ψυχολογία ξεκινούσε από το κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια και κυρίως κάθε μάνα.
Ο Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος με την ιστορία που μας υπενθυμίζει μεταφέρει το κλίμα εκείνης της εποχής:

“Πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως Κύριον Ἀλέξανδρον Κορυζήν
Ὁ υἱός μου, Εὐάγγελος Ἰ. Ἰωαννίδης, ἀπωλέσθη εἰς τὰς ἐπιχειρήσεις τῆς Κλεισούρας.
Παρήγγειλα εἰς τοὺς τέσσαρας ἤδη ὑπηρετοῦντας υἱούς μου: Χρῆστον, Κώσταν, Γεώργιον καὶ Νίκον Ἰ. Ἰωαννίδην, νὰ ἐκδικηθῶσιν τὸν θάνατον τοῦ ἀδελφοῦ των.
Κρατῶ εἰς ἐφεδρείαν ἄλλους τέσσαρας: Πάνον, Ἀθανάσιον, Γρηγόριον καὶ Μενέλαον Ἰ. Ἰωαννίδη, κλάσεων 1917 καὶ νεωτέρων.
Παρακαλῶ κληθῶσιν ὀνομαστικῶς καὶ οὗτοι, εἰς πάσαν περίπτωσιν ἀνάγκης τῆς Πατρίδος ἢ τυχὸν ἀπωλείας ἑτέρου τέκνου μου πρὸς ἐκδίκησιν ἐχθροῦ.
Γνωρίσατε Βασιλέα μας ὅτι ὕστατον ἐπιφώνημα θέλει εἶναι:
Το διαβάσαμε εδώ