homouniversalisgr.blogspot.com
Ο
Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 27 Νοεμβρίου του 1928. Ο
πατέρας του ήταν δικηγόρος και έτσι μπόρεσε να του δώσει μια πολύ καλή
μόρφωση. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Αγάπησε την Τέχνη αλλά και
τον αθλητισμό, μεγάλος έρωτάς του η ξιφασκία, στην οποία διακρίθηκε,
αφού από 15 χρόνων ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας.
Μπαίνει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, θέλοντας να κάνει καριέρα σα
ναυτικός, αλλά μια παράσταση με την Έλλη Λαμπέτη, σε σκηνοθεσία Καρόλου
Κουν, του αλλάζει τη ζωή, ο «Γυάλινος κόσμος». Αποφασίζει να δώσει
εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο, μετέπειτα Εθνικό, και περνάει πρώτος. Την
ίδια εποχή η Κατερίνα Ανδρεάδη ή Κατερίνα όπως είναι γνωστή στο
θεατρικό κόσμο, έψαχνε για ένα νέο «ζεν πρεμιέ» για τις ανάγκες του
θεατρικού έργου «Φθινοπωρινή παλίρροια», που θα ανέβαζε. Επέλεξε τον
Αλεξανδράκη, ο οποίος, συνοδευόμενος από την Άννα Συνοδινού, πήγε στο
σπίτι της με ένα μπουκέτο λουλούδια. Στις 9 Ιουλίου 1949 κάνει τα πρώτα
βήματά του στο θεατρικό σανίδι, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο
κοινό και στους κριτικούς.
Την ίδια χρονιά το βλέπει ο Φίνος και τον επιλέγει για την ταινία «Δύο κόσμοι», σε σκηνοθεσία Ιάσονα Νόβακ και Γιάννη Φιλίππου.
Ένας σημαντικός έρωτας της ζωής του θα είναι η Αλίκη Γεωργούλη. Θα την
παντρευτεί το 1956. Θα μείνουν μαζί λίγα χρόνια και θα δημιουργήσουν
σημαντικές παραστάσεις στο θέατρο σα θεατρικό ζευγάρι. Με τη Γεωργούλη
θα έχει μια έντονη πνευματική συνεργασία και θα «βγάλει» τον αριστερό
εαυτό του, με την ταινία «Συνοικία το Όνειρο» (1961). Είναι η εποχή όπου
συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη, την Αλέκα Παΐζη και τον Μάνο
Κατράκη. Με σενάριο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και του συγγραφέα Κώστα
Κοτζιά, ο Αλεξανδράκης γυρίζει την ταινία με δική του ευθύνη, ενώ όλοι
όσοι συνεργάζονται δανείζονται χρήματα για να βγουν τα έξοδα. Η ταινία
δημιουργεί πολιτική θύελλα, αντιδράσεις από την τότε κυβέρνηση
Κωνσταντίνου Καραμανλή και καταλήγει σε λογοκρισία. Ακολουθούν έντονες
διαμαρτυρίες από τον Τύπο και τελικά η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά
και μόνον στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Συγχρόνως επιλέγει έργα με πολιτικά μηνύματα (όπως το «Μια ιστορία από
το Ιρκούτσκ»), ενώ συμμετέχει στις κινητοποιήσεις της εποχής. Μαζί με
τον Μίκη Θεοδωράκη συμμετείχαν στην A' Μαραθώνια πορεία πίσω από τα
βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη και μετά τη δολοφονία του συνυπέγραψαν την
Ιδρυτική Διακήρυξη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης έπαιξε πολύ στην τηλεόραση, ιδίως μετά την πτώση
της χούντας, συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες
του θεάτρου και του κινηματογράφου, όπως τη Μελίνα Μερκούρη, την Τζένη
Καρέζη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το Μιχάλη Κακογιάννη, τη Ρένα
Βλαχοπούλου, το Μίμη Φωτόπουλο, τον Κώστα Βρεττάκο, το Βασίλη
Διαμαντόπουλο, τον Ηλία Λογοθέτη κ.ά. Το θαυμάσαμε στο «Γιούγκερμαν»,
στον «Παράξενο ταξιδιώτη» και στους «Μυστικούς αρραβώνες», στην
τηλεόραση.
Ως το τέλος της ζωής του ο Αλέκος Αλεξανδράκης διατήρησε τις ιδέες του.
Τα τελευταία χρόνια συμμετείχε, με την υπογραφή του, σε αντιπολεμικές
διαμαρτυρίες, για την Πρωτοβουλία της Γένοβας, την επέμβαση στο Ιράκ,
την αμερικανική πολιτική στο Αφγανιστάν. Πέθανε, στις 8 Νοεμβρίου του
2005, μετά από μακροχρόνια πάλη με τον καρκίνο, σε ηλικία 77 ετών.
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1952 «Ο βαφτιστικός»
1952 «Η Αγνή του λιμανιού»
1955 «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο»
1955 «Στέλλα»
1957 «Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο»
1959 «Το νησί των γενναίων»
1960 «Ο θρίαμβος»
1960 «Το κλωτσοσκούφι»
1961 «Συνοικία το όνειρο»
1963 «Ένα κορίτσι για δύο»
1964 «Η σωφερίνα»
1964 «Το δόλωμα»
1964 «Δεσποινίς διευθυντής»
1965 «Βρώμικη πόλις»
1965 «Μια τρελή... τρελή οικογένεια»
1965 «Ο μετανάστης»
1966 «Οι κυρίες της αυλής»
1968 «Μια Ιταλίδα απ’την Κυψέλη»
1969 «Ξύπνα Βασίλη»
1969 «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα»
1970 «Ο τελευταίος αιχμάλωτος»
1970 «Όμορφες μέρες»
1971 «Παπαφλέσσας»
1973 «Η Μαρία της σιωπής»
1980 «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»
1987 «Τα παιδιά της χελιδόνας»
1990 «Η εκδίκηση του πατέρα»
2000 «Το φως που σβήνει»
2001 «Μια μέρα τη νύχτα»
συνέχεια
