Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Αφράτα Πιροσκί με φέτα



xrysessyntages.gr
Το τέλειο βραδινό, και όχι μόνο, σνάκ που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι. …
Το τέλειο βραδινό, και όχι μόνο, σνάκ που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι. Τα πιροσκί τρώγονται και κρύα αλλά συνήθως τα βάζω για λίγο στην τοστιέρα και μπούμ….τέλεια....

Το τέλειο βραδινό, και όχι μόνο, σνάκ που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι. Τα πιροσκί τρώγονται και κρύα αλλά συνήθως τα βάζω για λίγο στην τοστιέρα και μπούμ….τέλεια.Καλή όρεξη.!
Υλικά:
Για τη ζύμη
* 1 κούπα χλιαρό νερό
* 1 κούπα χλιαρό γάλα
* 1 φακελάκι ξηρή μαγιά
* 1 κουτ. γλ. ζάχαρη
* 1 κουτ. γλ. αλάτι
* 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
* 750 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Διαφήμιση
* 2 1/2 κούπες τυρί φέτα, τριμμένο
* 1 1/2 κουτ. γλ. ρίγανη
* 1 αυγό
* 1/2 κουτ. γλ. πιπέρι
* Λάδι για το τηγάνισμα

Εκτέλεση :
Στον κάδο του μίξερ βάζουμε το νερό, τη μαγιά, τη ζάχαρη , ανακατέυουμε με κουτάλι, και αφήνουμε για λίγα λεπτά .
Στη συνέχεια, συνδέουμε τον γάντζο, και προσθέτουμε το γάλα και το ελαιόλαδο. Χτυπάμε σε μέτρια ταχύτητα και προσθέτουμε το αλεύρι και το αλάτι.
Χτυπάμε για 5-7 λεπτά, μέχρι να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη, αφράτη και ελαστική.

Σκεπάζουμε το μπολ με μια καθαρή πετσέτα και το αφήνουμε για περίπου 40 λεπτά, μέχρι η ζύμη να διπλασιαστεί σε μέγεθος.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το τυρί φέτα, αυγό, τη ρίγανη και το πιπέρι.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε μικρά μπαλάκια. Ανοίγουμε με τον πλάστη, η με το χέρι κάθε μπάλα σε κύκλο.
Τοποθετούμε μια κουταλιά της σούπας απο τη γέμιση και κλείνουμε σε μισοφέγγαρο , πιέζοντας ελαφρώς με τα δάκτυλά μας τις άκρες .
Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και τηγανίζουμε τα πιροσκί και από τις δύο πλευρές, μέχρι να ροδίσουν.
Τοποθετούμε τα πιροσκί σε χαρτί κουζίνας για να φύγει το επιπλέον λάδι και σερβίρουμε .

Η καλύτερη ζύμη για αρτοσκευάσματα


Δοκιμάστε αυτή την ζύμη και θα την χρησιμοποιείτε συνέχεια!! Κάντε αρωματικά κουλουράκια, πίτες, ρολά, κέικ, ζαχαρωτά, ντόνατς και άλλα νόστιμες λιχουδιές! Ξεκινάμε:...

Δοκιμάστε αυτή την ζύμη και θα την χρησιμοποιείτε συνέχεια!! Κάντε αρωματικά κουλουράκια, πίτες, ρολά, κέικ, ζαχαρωτά, ντόνατς και άλλα νόστιμες λιχουδιές! Ξεκινάμε:
Υλικά
350 ml γάλα
– 2 αυγά.
– 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη ·
– μια πρέζα αλάτι
– 50 g φρέσκια μαγιά
– 100 γραμμάρια βούτυρο ·
– 700-750 g αλεύρι

Εκτέλεση
  1. Διαλύστε τη φρέσκια ζύμη στο χλιαρό γάλα.
2. Προσθέστε λιωμένο βούτυρο, ζάχαρη, αλάτι και αυγά. Ανακατέψτε τα καλά.
3. Σταδιακά προσθέστε αλεύρι και ζυμώστε μια μαλακή ζύμη.
4. Βάλτε τη ζύμη σε ένα ζεστό μέρος (ώστε να φουσκώσει γρήγορα).
5. Μόλις η ζύμη φουσκώσει, μπορείτε να ξεκινήσετε φτιάξετε οτιδήποτε θέλετε.
6. Πριν από το ψήσιμο θα αφήσετε πάλι τη ζύμη να φουσκώσει.
7. Αυτή η ζύμη μπορεί να φυλαχθεί στο ψυγείο για 7 ημέρες. Αν πρόκειται να ψήσετε γλυκά αρτοσκευάσματα , τότε μπορείτε να αυξήσετε την ποσότητα της ζάχαρης.
via

Βιβλία Β΄χέρι έως 80%

ΛΙΒΑΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ Ο ΘΕΟΣ...

Μελομακάρονα με μπόλικο καρύδι



xrysessyntages.gr
ΥΛΙΚΑ 4 φλυτζάνια του τσαγιού λάδι 1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη 2…
ΥΛΙΚΑ 4 φλυτζάνια του τσαγιού λάδι 1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη 2 φλυτζάνια του τσαγιού μπίρα [χωρίς αφρό]ξύσμα από 2 πορτοκάλια 2 κιλά περίπου αλεύρι για όλες τις χρ....

ΥΛΙΚΑ
4 φλυτζάνια του τσαγιού λάδι
1 φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη
2 φλυτζάνια του τσαγιού μπίρα [χωρίς αφρό]ξύσμα από 2 πορτοκάλια
2 κιλά περίπου αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλιά σούπας κοφτή σόδα
1 κουταλιά σούπας κανελογαρύφαλο
σιρόπι από μέλι και ζάχαρη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Μπορείτε να αντικαταστήσετε την μπύρα με αλυσίβα,η με κρασί κόκκινο,η με κονιάκ,και χυμό πορτοκαλιού σε ίσα μέρη [εγώ τα φτιάχνω  με κονιάκ και πορτοκάλι σε ίσα μέρη]
καρύδι περασμένο στο μούλτι για πασπάλισμα από πάνω.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μεγάλο μπολ δουλεύετε την ζάχαρη με το λάδι και το κονιάκ με το πορτοκάλι [αν το προτιμήσετε]προσθέτετε και το ξύσμα των πορτοκαλιών ,[το δουλεύετε με το χέρι ,όχι σε μίξερ το μελομακάρονο ποτέ!! τα  παραδοσιακά ..].
Κοσκινίζετε το ένα τέταρτο από το αλεύρι μαζί με τα μπαχαρικά, σόδα ,κανελογαρύφαλα. και το ρίχνετε στο μείγμα λαδιού,ενώ ανακατεύετε με σπάτουλα .
Προσθέτετε και το υπόλοιπο αλεύρι ,η όσο χρειάζεται για να γίνει η ζύμη κάπως σφιχτή.
Την πλάθεται σε μελομακάρονα ,όχι πολύ μεγάλα λίγο πιο μικρό από το μέγεθος του εμπορίου,και τα βάζετε σε ταψιά γιατί γίνονται αρκετά, τα ψήνετε σε μέτριο φούρνο επί 12 ώρα περίπου.

ΣΙΡΟΠΙ
Βράζετε  4 φλυτζάνια του τσαγιού ζάχαρη ,2 φλυτζάνια του τσαγιού μέλι ,και 3 φλυτζάνια του τσαγιού νερό.
Αφαιρείτε τον αφρό,,βάζετε σε βαθουλό ταψί μελομακάρονα σε μια σειρά τα περιχύνετε με ζεστό σιρόπι ,όταν κρυώσουν τα βάζετε σε πιατέλα μελώνετε και τα υπόλοιπα κατά τον ίδιο τρόπο.
Έχετε τριμμένο καρύδι [περάστε το στο μούλτι] και πασπαλίζετε από πάνω !!
Σημείωση
Όταν λέω αντικαταστήστε την μπύρα με πορτοκάλι και κονιάκ βάζουμε 1 κούπα κονιάκ ι κούπα πορτοκάλι ίσα μέρη δηλαδή. Αν τα θέλετε πολύ μελωμένα διπλασιάστε την δόση του σιροπιού
Όταν λέω αλεύρι 2 κιλά περίπου εννοώ ότι βάζουμε  το κιλό κι από εκεί και μετά λίγο λίγο πλάθοντας και σταματάμε στο επιθυμητό σημείο δοκιμάζοντας να πλάσουμε μελομακάρονο.
Να τα φτιάξετε λίγο πιο μικρά από του εμπορίου γιατί λίγο μεγαλώνουν ,κι αν θέλετε πολλά διπλασιάστε την δόση σε όλα τα υλικά ,έτσι κάνω κι εγώ γιατί εξαφανίζονται αμέσως !! Καλή επιτυχία !

Ειρεσιώνη λεγόταν το "χριστουγεννιάτικο" δέντρο στην αρχαία Ελλάδα


Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς. Μπορεί να σας ακούγεται... ξένο, είναι όμως η

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.
 
Μπορεί να σας ακούγεται… ξένο, είναι όμως η αλήθεια. Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν Ειρεσιώνη και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθηνά.
Τα παιδιά έλεγαν τις “καλένδες” (τα κάλαντα) με την Ειρεσιώνη στα χέρια
Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα “Πυανέψια”, περιφέροντας την Ειρεσιώνη.
Η Ειρεσιώνη προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Σύμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ήταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες από λάδι και μέλι.
Η Ειρεσιώνη περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου) από παιδιά “αμφιθαλή”, των οποίων δηλαδή και οι δύο γονείς ζούσαν και τα οποία έψαλλαν “τις καλένδες” (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας φιλοδώρημα από τον νοικοκύρη ή την κυρά.
Όταν τα παιδιά έφθαναν στα δικά τους σπίτια, ιδίως στα αγροτικά, κατά τον Αριστοφάνη, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε μέχρι την ίδια ημέρα του επόμενου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Κατά το τελετουργικό, ένας “αμφιθαλής” νεαρός περιέχυνε την Ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του ναού του Απόλλωνα.
Τα “Πυανέψια” ή “Πυανόψια” ήταν γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν του Απόλλωνα με αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων, ενώ κατά την κλασική εποχή, αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων. O Λυκούργος αναφέρει ότι στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν “Πυανόψια”, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες την αποκαλούσαν “Πανόψια”, γιατί “φαίνονταν όλοι οι καρποί”.

Η ιστορία της γιορτής, σύμφωνα με τη μυθολογία

Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ύστερα, σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον θεσμό της Ειρεσιώνης.

Η μετάβαση στο έλατο

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετέδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.
Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική “Ειρεσιώνη της Ελιάς” στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το… καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.
Οι Έλληνες, που στην ιστορική μνήμη τους είχαν την Ειρεσιώνη, υιοθέτησαν πολύ γρήγορα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με το έλατο (κατά τόπους και κυπαρίσσι).
Πηγή: thecuriosityofcat

Ρίσκαρε...!


Αν πλήττεις, αν φοβάσαι, αν δεν σ’αρέσει το σκηνικό σου, άνοιξε την πόρτα και φύγε! Ποιος είπε, ότι πρέπει να μείνεις εδώ; Όσο η καρδιά και το μυαλό


9K Shares
Αν πλήττεις, αν φοβάσαι, αν δεν σ’αρέσει το σκηνικό σου, άνοιξε την πόρτα και φύγε!
Ποιος είπε, ότι πρέπει να μείνεις εδώ; Όσο η καρδιά και το μυαλό σου δουλεύουν και το ηθικό είναι ακμαίο, μπορείς να μπεις σε όποιο σκηνικό θελήσεις.
Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου. Να δημιουργήσεις ένα νέο. Από αύριο κιόλας τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Κάνε τα διαφορετικά γιατί μόνο η πράξη αλλάζει. Οι κουβέντες είναι καλές μόνο στην αρχή. Η συνειδητοποίηση είναι μόνο η μισή λύση. Τα υπόλοιπα είναι πράξη…
Διάλεξε το δρόμο της ζωής. Διάλεξε το δρόμο της αγάπης. Διάλεξε τον δρόμο του ενδιαφέροντος. Διάλεξε το δρόμο της ελπίδας. Διάλεξε το δρόμο της πίστης στο αύριο. Διάλεξε το δρόμο της εμπιστοσύνης. Διάλεξε το δρόμο της καλοσύνης. Από εσένα εξαρτάται. Εσύ θα διαλέξεις.
Μπορείς να διαλέξεις την απελπισία, την δυστυχία. Μπορείς να κάνεις τη ζωή δύσκολη για τους άλλους. Μπορείς να διαλέξεις την θρησκοληψία. Γιατι όμως; Δεν έχει νόημα. Είναι και πάλι αυτομαστίγωμα.
Σε προειδοποιώ όμως ότι, αν αποφασίσεις να πάρεις την πλήρη ευθύνη για τη ζωή σου, δεν πρόκειται να είναι εύκολο πράγμα και θα πρέπει να μάθεις ξανά να ρισκάρεις. Το ρισκάρισμα – αυτό είναι το κλειδί για την αλλαγή.

«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος»

Και λοιπόν; Και λοιπόν; Συχνά λέω πως ο κόσμος βλέπει τον Μπουσκάλια σαν ενα είδος τρελού. Είναι πραγματικά τρελό! Εγώ όμως το γλεντάω αφάνταστα,ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία.

«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός»

Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από, από απελπισία. Μερικές φορές κλαίω διαβάζοντας τις εργασίες των μαθητών μου. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους να αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια.

«Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς»

Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στην ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση να ζήσω μόνος μου σ’ενα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Ας βρούμε τρόπους να κάνουμε την κατάσταση αυτή μια ευκαιρία χαράς.

«Όταν δείχνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου»

Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα απο την ανθρωπιά σου.

«Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου στο κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις»

Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα. Κι ούτε είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα πει «Είναι απατεώνας. ‘Ελα ,Μέιμπελ,αρκετά ακούσαμε. Πάμε σπίτι ». Κι αυτό είναι πολύ καλό, ξέρετε, και σωστό. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι.

«Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου»

Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς, και όχι για να πάρεις ανταπόκριση – αυτό δεν είναι αγάπη.

«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις» και «’Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις»

Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. ‘Οποιος δεν ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’αποφεύγει τον πόνο και την λύπη, άλλα δεν μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζεί και δεν αγαπά.
Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. ‘Εχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.
Το να κρατάς κρυμμένο τον εαυτό σου, να τον χάνεις με τις αυτομειωτικές σου ιδέες, είναι θάνατος. Μην αφήσεις να σου συμβεί αυτό. Η μεγαλύτερή σου υποχρέωση σου είναι να γίνεις όλα όσα είσαι όχι μόνο για δικό σου όφελος, άλλα και για δικό μου…
Απόσπασμα από το βιβλίο του Leo Buscaglia ”Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις”
o-klooun.com

Δημοφιλείς αναρτήσεις