Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
olympospress.blogspot.gr
Οκτώ μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Ελληνική Κυβέρνηση έστειλε ένα τηλεγράφημα στην τοπική κυβέρνηση:
"...Η Κυβέρνησις είναι αποφασισμένη να προστατεύση δια παντός μέσου τους
κατοίκους εν περιπτώσει καταπιέσεων ή διωγμών από των Τούρκων. Κατόπιν
της υπό των Τούρκων εφαρμογής των διατάξεων του 14ου άρθρου δυνατόν η
Κυβέρνησις να εφεσιβάλη αυτό ενώπιον της Κοινωνίας των
Εθνών...."Εβδομήντα τέσσερα χρόνια πέρασαν από αυτό το τηλεγράφημα, και
βάσει των γεγονόντων που ακολούθησαν, αποδείχθηκε ότι η Μητέρα Ελλάδα
όχι μόνο δεν τίμησε την υπογραφή της και δεν προστάτευσε τους 'Ελληνες
κατοίκους της 'Ιμβρου και της Τενέδου, αλλά, αντίθετα, τους εγκατέλειψε
στην τραγική τους μοίρα...
Το 1923 ο πληθυσμός της Ίμβρου ήταν 10.000 κάτοικοι, οι οποίοι κατά 92%
ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες, ενώ η Τένεδος , αριθμούσε 2.500 κατοικους, οι
οποιοι οι μισοί ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες.
Με το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 παραχωρήθηκε στους
ελληνορθόδοξους Ιμβρίους και Τενέδιους ειδικό καθεστώς τοπικής
αυτοδιοικήσεως που προέβλεπε: α) Ειδική διοικητική οργάνωση αποτελούμενη
από 'Ελληνες και παρέχουσα όλες τις εγγυήσεις στον ιθαγενή
ελληνορθόδοξο πληθυσμό (μη μουσουλμάνους), σε ό, τι αφορά την άσκηση της
τοπικής διοικήσεως και την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων
δικαιωμάτων επί της ζωής και ελευθερίας του προσώπου και επί της
περιουσίας.
β) Σώμα αστυνομίας προς εξασφάλιση της δημόσιας τάξεως στρατολογούμενο
μεταξύ του ιθαγενούς ελληνορθόδοξου πληθυσμού, με την φροντίδα της
προβλεφθείσης τοπικής διοικήσεως, υπό τις διαταγές της οποίας θα
διατελούσε. Παράλληλα, είχαν εφαρμογή και ως προς τους Ιμβρίους και
Τενεδίους τα άρθρα 37 έως 44 της συνθήκης της Λωζάνης περί προστασίας
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων στην Τουρκία.
Παρά τα συμφωνηθέντα όμως, αμέσως , μετά το 1923 οι τουρκικες αρχες με
αντιμειονοτικά μέτρα προβαίνουν σε συνεχεις παραβιάσεις των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των ορθόδοξων Ελλήνων της Ίμβρου
και Τενέδου.
Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα
των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου, κατά
παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ο Νόμος 1151 του 1927 απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα
σχολεία. Η πρόβλεψη για ύπαρξη τοπικής αστυνομίας, ελεγχόμενης από την
ελληνική μειονότητα στο νησί δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η Ίμβρος ονομάστηκε
Gökçeada και έλαβε χώρα εκτεταμένος εποικισμός από την ενδοχώρα της
Τουρκίας, με σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης. Ιδιοκτησίες
Ελλήνων απαλλοτριώθηκαν με την επίκληση λόγων ασφαλείας σε
εξευτελιστικές τιμές.
Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960 επέφερε ακόμη
μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί. Η
εγκατάσταση μιας "ανοικτής φυλακής" για βαρυποινίτες από το εσωτερικό
της χώρας αύξησε τον τρόμο του ελληνικού πληθυσμού και επέτεινε το
φαινόμενο της μετανάστευσης. Η Τουρκία θεσμοθέτησε τον εξής νόμο.
'Εκανε την Ίμβρο και τη Τένεδο ανοικτές φυλακές. Δηλαδή εγκατέστησε
ποινικούς κρατουμένους στην Ίμβρο και στην Τένεδο, βιαστές, προαγωγούς,
δολοφόνους, ανωμάλους κλπ. Ήταν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν
ατιμωρητί.
Γυρνούσαν στα χωριά, βίαζαν, κατοικούσαν σε σπίτια, υπεχρέωναν τις
Ελληνίδες να τους μαγειρεύουν και να τους πλένουν, έκλεβαν την γεωργική
παραγωγή κλπ. Η κατάστασις για τους νησιώτες έγινε αφόρητη. Κανείς δεν
μπορούσε να προστατεύσει την οικογένεια του από κακοποίησι και βιασμό.
'Ετσι 'αρχισε η έξοδος του Ελλήνικου πληθυσμού. Μετά από αυτό, οι
τούρκοι, έδιναν το σπίτι όποιου έλληνα έφευγε σε Τούρκους εποίκους της
Ανατολίας, και μέσα σε δύο χρόνια η Ίμβρος και η Τένεδος έιχαν
τουρκοποιηθεί.
Απο τους 8.875 κατοίκων, σήμερα οι Έλληνες στην Ίμβρο δεν είναι πάνω από
270, στην πλειοψηφία τους γέροντες.Μέσα στην αδιαφορία που επικρατεί
για την Ίμβρο, τα παιδιά της κάνουν τις τελευταίες προσπάθειες για να
σωθεί ό,τι είναι δυνατό να σωθεί. Χιλιάδες Ιμβρίων συρρέουν κάθε χρόνο
από όλα τα μέρη του κόσμου (Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Ευρώπη) στο νησί
για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, το Δεκαπενταύγουστο. Τον
τελευταίο καιρό η επιστροφή αυτή πραγματοποιείται με ολοένα αυξανόμενους
ρυθμούς.
Γίνονται έργα για την αναστήλωση των εκκλησιών και των σχολείων.
Οργανώνονται πανηγύρια σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις,
αναβιώνοντας έτσι τον ορθόδοξο χαρακτήρα του νησιού. Πραγματοποιούνται
καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, εκθέσεις φωτογραφιών, ποδοσφαιρικοί αγώνες.
Ιδιαίτερα σοβαρή είναι η συμμετοχή, σ’ όλες αυτές τις εκδηλώσεις, της
νέας γενιάς των Ιμβρίων, η οποία καλεί όλους τους ανθρώπους, που αγαπούν
την ελευθερία και τη δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο, να τους
συμπαρασταθούν στο δύσκολο αγώνα τους.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
