Σπυρίδων Βικάτος (Αργοστόλι, 24 Σεπτεμβρίου 1878 - Αθήνα, 6 Ιουνίου 1960)

Σπυρίδων Βικάτος (Αργοστόλι, 24 Σεπτεμβρίου 1878 - Αθήνα, 6 Ιουνίου 1960)

Maria Papada    9/24/2021 03:30:00 μ.μ.

24 Σεπτεμβρίου 1878 (143 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Σπυρίδων Βικάτος Έλληνας ζωγράφος Ο Σπυρίδων Βικάτος (Αργοστόλι, 24 Σεπτεμβρίου 1878 - Αθήνα, 6 Ιουνίου 1960) ήταν Έλληνας ζωγράφος και ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της «Σχολής του Μονάχου». Με τη βοήθεια του τότε Μητροπολίτη Αθηνών Γερμανού σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφική υπό τους Νικηφόρο Λύτρα και Σπυρίδωνα Προσαλέντη και γλυπτική με δάσκαλο τον Γεώργιο Βρούτο. Μετά την αποφοίτηση από την ΑΣΚΤ συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου χάρη σε υποτροφία της μονής Πετράκη και της Ε. Βαλλιάνου. Παρέμεινε στο Μόναχο από το 1900 ως το 1906 και μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Γύζη και τον Λούντβιχ φον Λοφτς. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1909 και διορίστηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου δίδαξε ( με μια ολιγόμηνη διακοπή το 1911) σκιαγραφία έως το 1939.Μαθητές του υπήρξαν οι Αγήνωρ Αστεριάδης, Γιώργος Γουναρόπουλος, Σοφία Λασκαρίδου, Σπύρος Παπαλουκάς, Γιώργο

 

Μάρκος Δράκος (24 Σεπτεμβρίου 1932 - 18 Ιανουαρίου 1957)

Μάρκος Δράκος (24 Σεπτεμβρίου 1932 - 18 Ιανουαρίου 1957)

Maria Papada    9/24/2021 02:30:00 μ.μ.

24 Σεπτεμβρίου 1932 (89 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Μάρκος Δράκος Κύπριος αγωνιστής Ο Μάρκος Δράκος (24 Σεπτεμβρίου 1932 - 18 Ιανουαρίου 1957) ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας. Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα Λευκωσίας και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Κυριάκου και της Δέσποινας Δράκου, ενώ το επάγγελμά του ήταν λογιστής. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην ΟΧΕΝ Λευκωσίας η οποία ήταν το φυτώριο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ανέλαβε αρχηγός ομάδας με το ψευδώνυμο Λυκούργος η και Μαβίλλης, η οποία πέτυχε αξιόλογες και επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών. Την 1η Απριλίου 1955 επιτέθηκε με την ομάδα του στην Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία και στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Βρετανού Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς με βόμβα την οποία μετά από προεργασία του Δράκου τοπο

 

Λέων (Λεωνίδας) Αυδής (Κέρκυρα, 1937 - Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2000)

 

Λέων (Λεωνίδας) Αυδής (Κέρκυρα, 1937 - Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2000)

Maria Papada     9/24/2021 01:30:00 μ.μ.

24 Σεπτεμβρίου 2000 (21 χρόνια πριν) πέθανε: Λέων Αυδής Έλληνας πολιτικός Ο Λέων (Λεωνίδας) Αυδής (Κέρκυρα, 1937 - Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2000) ήταν Έλληνας πολιτικός, βουλευτής του ΚΚΕ και πρώην δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Βιογραφία Ο Αυδής κατοικούσε στο Γουδί και εργαζόταν ως δικηγόρος με ενασχόληση στο εργατικό δίκαιο. Το 1968 εκτοπίστηκε στη Σίκινο από την Απριλιανή δικτατορία. Το 1996 εκλέχθηκε βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην Α' Αθήνας. Από την ιδιότητα του βουλευτή παραιτήθηκε τον Μάιο του 1997, καθώς όπως δήλωσε αδυνατούσε να ανταποκριθεί ταυτόχρονα στις ιδιότητες του βουλευτή και του δημοτικού συμβούλου, όντας επικεφαλής της δημοτικής παράταξης "Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα" και αντικαταστάθηκε από τον Μ. Αγγουράκη. Πέθανε το 2000. Στις 3 Οκτωβρίου 2003 το όνομα του Λέοντος Αυδή δόθηκε από τη δημοτική αρχή στην πλατεία μεταξύ των οδών Μυλλέρου, Λεωνίδου, Γιατράκου και Κεραμεικού. βικιπαίδεια.

Τα πρώτα παγωτά στην Ελλάδα

 

Τα πρώτα παγωτά στην Ελλάδα

Maria Papada    9/24/2021 01:00:00 μ.μ.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς Εν όψει της εξάπλωσης του παγωτού, της δροσιστικής αυτής απόλαυσης μικρών και μεγάλων, είναι ευκαιρία να παρουσιάσουμε την περιπετειώδη εισαγωγή του στην Ελλάδα. Οι Αθηναίοι γεύθηκαν παγωτό για πρώτη φορά το 1835 σε μία από τις κοσμικές εκδηλώσεις του Βαυαρού πρωθυπουργού Άρμασπεργκ. Ένας Ιταλός, ονόματι Κάλβος, διευθυντής ξενοδοχείου στην Αθήνα, σκόπευε να ιδρύσει ζαχαροπλαστείο κι έτσι, για να το διαφημίσει, πρότεινε στην κόμισσα Άρμασπεργκ να κατασκευάσει παγωτά για τους προσκεκλημένους της. Εκείνη δέχθηκε με προθυμία, αφού θα παρουσίαζε κάτι νέο στους καλεσμένους της. Άλλωστε, φαίνεται ότι οι Ιταλοί ήταν από τους πρώτους που διδάχθηκαν την τέχνη του παγωτού από τους ανατολίτες. Η προσφορά των παγωτών κατενθουσίασε τους επισκέπτες μιλώντας με θαυμασμό για τον Κάλβο, του οποίου το ζαχαροπλαστείο η κ. Άρμασπεργκ δεν έχανε ευκαιρία να διαφημίζει . Σε λίγη ώρα το κλίμα άλλαξε. Ενώ το βαλς εξακολουθούσε να παίζεται από την μπάντα του Βαυαρικού Τάγμ

Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012) Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012)

 

Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012)

Maria Papada     9/24/2021 12:30:00 μ.μ.

Ο Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012) ήταν Ιταλός συγγραφέας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και πανεπιστημιακός καθηγητής Πορτογαλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο πανεπιστήμια της Σιένα. Τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα Sostiene Pereira («`Ετσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», 1994) και με το γαλλικό βραβείο Médicis étranger για τη νουβέλα Notturno indiano («Νυχτερινό στην Ινδία», 1984). Ο Ταμπούκι έμαθε πορτογαλικά από την σύζυγο του Maria Josè de Lancastre, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Πορτογαλία. Ερωτευμένος με την Πορτογαλία, ο Ταμπούκι ήταν ειδικός, κριτικός και μεταφραστής των έργων του Φερνάντο Πεσσόα, από τον οποίο άντλησε έννοιες όπως η saudade. Τα έργα και τα δοκίμιά του έχουν μεταφρασθεί σε 18 γλώσσες. Ο Ταμπούκι μεγάλωσε με τους γονείς της μητέρας του στο Βεκκιάνο, ένα χωριό κοντά στην Πίζα. Φοιτώντας στο πανεπιστήμιο, ταξίδευε πολύ στην Ευρώπη στα ίχνη των συγγραφέων πο

ΑΝΤΙΟ… της Δώρας Μοσχονά *

ΑΝΤΙΟ… της Δώρας Μοσχονά *

Maria Papada    9/24/2021 12:00:00 μ.μ.

χωρίς λόγια (φ.Μ.Κυμάκη) ΑΝΤΙΟ… της Δώρας Μοσχονά * Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από την καγκελόπορτα του σπιτιού. Να ‘μαι πάλι πίσω σπίτι μου, λέω στον εαυτό μου, επέστρεψα. Όμως είναι σαν να μην αναγνωρίζω τούτα τα κάγκελα, τούτη την αυλή. Ένα αγκάθι έχει καθίσει στο λαιμό μου σαν προμήνυμα συμφοράς. Ήταν βλέπεις και εκείνο το παράξενο και ανατριχιαστικό όνειρο, που είχα δει πριν δυο μέρες. Αυτό με έκανε να γυρίσω γρηγορότερα απ ‘ότι είχα προγραμματίσει. Είχα φοβηθεί τόσο πολύ. Είχα φοβηθεί μήπως είχε πάθει κάτι το παιδί. Είχα ξυπνήσει μέσα σε μια λίμνη από ιδρώτα, φοβισμένη, ταραγμένη. Ήταν σαν να το ζούσα αληθινά. Το σπίτι μου γκρεμίζονταν από ένα φοβερό σεισμό, ήταν σκοτεινό και κρύο. Κρατούσα το παιδί μου στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να το προστατέψω. Τα δέντρα απέναντι από το ξωκλήσι του Αϊ-Κωνσταντίνου φάνταζαν τεράστια, έτοιμα να σε καταπιούν. Τα κλαδιά τους έγερναν τόσο πολύ σαν να ήθελαν να γίνουν ένα με το χώμα. Παντού σκοτάδι. Είχα παραμείνει ακούνητη και τότε μέ

Ανδρέας (Σωτηράκη) Λόντος (1786-1845)

 

Ανδρέας (Σωτηράκη) Λόντος (1786-1845)

Maria Papada    9/24/2021 11:30:00 π.μ.

   24 Σεπτεμβρίου 1845 (176 χρόνια πριν) πέθανε:  Ανδρέας Σ. Λόντος Έλληνας πολιτικός Ο Ανδρέας (Σωτηράκη) Λόντος (1786-1845) ήταν προεστός του Αιγίου, με σημαντική στρατιωτική και πολιτική δράση στην Επανάσταση του 1821, καθώς και έπειτα από αυτή. Γεννήθηκε το 1786 στη Βοστίτσα (Αίγιο) από ισχυρή οικογένεια προυχόντων της πόλης. Ήταν γιος του προεστού Σωτηράκη Λόντου, που αποκεφαλίστηκε το 1812 στην Τριπολιτσά. Παππούς του ήταν ο Γκολφίνος, ο οποίος συμμετείχε στην Εξέγερση του 1770. Σπούδασε στο Σχολαρχείο της Βοστίτσας, το οποίο διηύθυνε ο Ευστάθιος Παλαμάς, πρόγονος του μετέπειτα ξακουστού ποιητή Κωστή Παλαμά. Ο Ανδρέας έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη και επανήλθε στην Πελοπόννησο το 1816. Συνήψε φιλία με τον νέο Μόρα-Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ και το 1818 αναγορεύτηκε επίσημα σε προεστό με έγγραφο των εκπροσώπων του καζά Βοστίτσας, επικυρωμένο από τον επίσκοπο Κερνίτσης, Προκόπιο.Προεπαναστατικά μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Πελοπίδα, και εργάστηκε για την προπαρασκε

Βούλα Ζουμπουλάκη (Κάιρο, 24 Σεπτεμβρίου 1924 - Αθήνα, 7 Σεπτεμβρίου 2015)

 

Βούλα Ζουμπουλάκη (Κάιρο, 24 Σεπτεμβρίου 1924 - Αθήνα, 7 Σεπτεμβρίου 2015)

Maria Papada    9/24/2021 10:30:00 π.μ.

  24 Σεπτεμβρίου 1924 (97 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Βούλα Ζουμπουλάκη Ελληνίδα ηθοποιός Η Βούλα Ζουμπουλάκη (Κάιρο, 24 Σεπτεμβρίου 1924 - Αθήνα, 7 Σεπτεμβρίου 2015) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, σύζυγος του Δημήτρη Μυράτ (νυμφ. 1951). Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή το 1952 και δύο χρόνια αργότερα στην πρόζα. Πρωταγωνίστησε : «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» (Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα), «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» (Λουίτζι Πιραντέλλο), «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» (Γουίλιαμ Φώκνερ), «Λυσσασμένη γάτα» (Τένεσι Ουίλιαμς) κ.ά. To 1955, μετά από πρόταση της φίλης της Μελίνας Μερκούρη, εμφανίστηκε στην ταινία «Στέλλα» παίζοντας το ρόλο της «Αννέτας» και τραγουδώντας το τραγούδι «Εφτά τραγούδια θα σου πω». Είχε λάβει μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Λισαβόνα το 1964 και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966. Διακρίσεις Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Φεστιβάλ Λισαβόν

Στη διόρθωση της μυωπίας Στη διόρθωση της μυωπίας

 

Στη διόρθωση της μυωπίας

Maria Papada    9/24/2021 10:00:00 π.μ.

Άρθρο απο παλιό περιοδικό ΤΥΠΕΤ για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-

Θεόφραστος Παράκελσος (11 Νοεμβρίου ή 17 Δεκεμβρίου 1493 - 24 Σεπτεμβρίου 1541)

 

Θεόφραστος Παράκελσος (11 Νοεμβρίου ή 17 Δεκεμβρίου 1493 - 24 Σεπτεμβρίου 1541)

Maria Papada     9/24/2021 09:30:00 π.μ.

24 Σεπτεμβρίου 1541 (480 χρόνια πριν) πέθανε: Παράκελσος Ελβετός ιατρός, βοτανολόγος και χημικός Ο Θεόφραστος Παράκελσος (11 Νοεμβρίου ή 17 Δεκεμβρίου 1493 - 24 Σεπτεμβρίου 1541) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αλχημιστές, αστρολόγους, και αποκρυφιστές όλων των εποχών. Το πραγματικό του όνομα ήταν Θεόφραστος Μπόμβαστ φον Χοενχάιμ (Theophrastus Bombastus von Hohenheim). Ήταν ακόμα γνωστός με το εκλατινισμένο ψευδώνυμο Theophrastus Philippus Aureolus Bombastus von Hohenheim. Το όνομα "Παράκελσος" το διάλεξε ο ίδιος για τον εαυτό του που σημαίνει "πέρα από τον Αύλο Κορνήλιο Κέλσο", γιατί πίστευε πως ήταν ανώτερος εκείνου. Ο Κέλσος ήταν Ρωμαίος γιατρός του 1ου αιώνα μ.Χ. επί εποχής Τιβέριου και Νέρωνα. Ο Παράκελσος γεννήθηκε στο χωριό Αϊνζίντελν (Einsiedeln) της Ελβετίας το 1493. Μεγάλωσε στην Αυστρία και νέος εργάστηκε στα ορυχεία του Φούγκερ στο Βίλαχ, όταν ο πατέρας του μετακόμισε εκεί το 1500. Υιός γιατρού, ο οποίος ανακατευόταν ερασιτεχνικά με την αλχημεία, έλαβε