Ιεράπετρα

 Μια γεύση από Ιεράπετρα για αξέχαστες διακοπές!

  

 Και μερικές ωραίες εικόνες από το άλμπουμ των συνδέσμων :

                                  http://www.facebook.com/Ierapetra.Crete
                                                                και
                                                              

 

Σόνια Γκάντι

Άρθρο  ΣΙΣΣΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΟΥ - Μάιος 2004


ΣΟΝΙΑ  ΓΚΑΝΤΙ : Η νέα πρωθυπουργός της Ινδίας;

ΥΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΑΠΕΙΛΗ ΜΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΧΟΜΕΝΗ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ , Η ΧΗΡΑ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ ΡΑΤΖΙΒ ΓΚΑΝΤΙ ΘΕΤΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ Τ'ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ;

Το κόμμα του Κογκρέσου,  του οποίου ηγείται η Σόνια Γκάντι, έρχεται δεύτερο μετά το κόμμα συνασπισμού (BJP) που κυβερνά την Ινδία, στις σφυγμομετρήσεις για τις εκλογές που διεξάγονται εδώ και μερικές ημέρες στη χώρα και τα αποτελέσματα των οποίων θα ανακοινωθούν στο τέλος του μήνα. Παρ'όλα αυτά, οι αντίπαλοι της χήρας του Ρατζίβ Γκάντι δεν παύουν στιγμή να την επικρίνουν για την ιταλική καταγωγή της. Ποιά είναι λοιπόν η γυναίκα που έχει τραβήξει πάνω της όλους τους προβολείς της εξωτικής χώρας;

Ο  β΄ παγκόσμιος πόλεμος έχει τελειώσει . Το βιομηχανικό Τορίνο ζεί τον πυρετό της ανοικοδόμησης της Ιταλίας κι ο οικοδόμος Μάινο αποκτά δική του επιχείρηση. Όσο για την κόρη του, τη Σόνια, παρακολουθεί στον κινηματογράφο ιστορίες αγάπης από τη μακρινή Ινδία.Ούτε που φαντάζεται ότι μια μέρα θα γνωρίσει από κοντά τη χώρα των μαχαραγιάδων. Προς το παρόν τελειώνει το σχολείο και ετοιμάζεται για σπουδές στην Αγγλία.

Μια μέρα που μόλις είχε τελειώσει τα μαθήματά της στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ η Σόνια αποφάσισε να τσιμπήσει κάτι πριν κάνει την εργασία της. Το ελληνικό εστιατόριο ήταν πασίγνωστο για τις λιχουδιές του, που ταίριαζαν με τις μεσογειακές προτιμήσεις της,και, όπως συνήθως, ήταν γεμάτο νέους. Εκεί, λοιπόν, κάποια στιγμή, είδε έναν όμορφο νεαρό να την κοιτάζει επίμονα. Πρόσεξε πως δεν έμοιαζε με Ευρωπαίο, μάλλον ήταν αραβικής καταγωγής ή κάτι τέτοιο...Πάντως, δεν την άφηνε αδιάφορη.

Κι έπειτα... ήρθε ο έρωτας!

Δεν χρειάστηκε να ανταλλάξουν πολλές ματιές για να καταλάβουν ότι είχαν ανακαλύψει την αγάπη. Η Σόνια ξαφνιάστηκε πολύ όταν ο Ρατζίβ της είπε ότι είναι ο μικρός γιός της πρωθυπουργού της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι. Να που ειχε στην αγκαλιά της το γιό αυτής της γυναίκας ζεστό και τρυφερό. Κι έτσι πέρασαν τρία όμορφα χρόνια κι η σχέση τους στέριωσε. Καθώς όμως οι σπουδές τελείωναν, έπρεπε να σκεφτούν το μέλλον τους...

Μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές στη ζωή μιας κοπέλας είναι συνήθως η πρώτη συνάντηση με τη μέλλουσα πεθερά! Η Ινδή πρωθυπουργός ευχαριστήθηκε με το κορίτσι που αντίκρυσε γιατί δεν είχε αυταπάτες: ο γιός της ήταν χρυσή καρδιά αλλά δεν είχε πυγμή! Παντρεύτηκαν λοιπόν το 1968 και απέκτησαν δυο παιδιά τον Ραούλ και την Πριγιάνκα, που συμμετέχουν πλέον ενεργά στον πολιτικό αγώνα της Σόνια.

Ο κύκλος της τραγωδίας

Ο Ρατζίβ του λάτρευε τα αεροπλάνα εργαζόταν εδώ και χρόνια ως πιλότος στις εθνικές αερογραμμές. Την πολιτική την άφηνε για το μεγάλο του αδελφό τον Σαντζάι, που τον προόριζαν για διάδοχο της Ίντιρα. Όταν αυτός σκοτώθηκε το 80 κατά τη συντριβή του ιδιωτικού του αεροπλάνου, ο κλήρος έπεσε στον Ρατζίβ. Ούτε ο ίδιος ούτε ,πολύ περισσότερο, η Σόνια ήθελαν να έχουν ανάμειξη στην πολιτική. Ωστόσο, οι ικεσίες της γυναίκας του δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τις εξελίξεις, ειδικά μετά τη δολοφονία της Ίντιρα από φανατικούς Σιχ. Όμως, ο κύκλος της τραγωδίας δεν είχε κλείσει το 84 . Εφτά χρόνια αργότερα οι φόβοι της Σόνια για την εμπλοκή του Ρατζίβ στην πολιτική βγήκαν αληθινοί : την άνοιξη του 91 δολοφονήθηκε και αυτός απο φανατικούς ινδουιστές. 'Έχασα ό,τι πιο σημαντικό είχα" παραδέχτηκε δημόσια η Σόνια. "Τώρα πια έχω μόνο τα παιδιά μου και εσάς, τον κόσμο που μας αγάπησε".  Για χρόνια ολόκληρα κλείστηκε στο σπίτι και αφοσιώθηκε στις σπουδές των παιδιών της. Σήμερα, ο γιος της εργάζεται στο κόμμα και η κόρη της, με δίπλωμα ψυχολογίας, παντρεύτηκε πρόσφατα έναν επιχειρηματία πολύτιμων λίθων και στηρίζει καθοριστικά τη μητέρα της.

Όταν το 1984 ο Ρατζίβ "σύρθηκε " σχεδόν τα πολιτικά πράγματα για να διαδεχτεί τη μητέρα του που δολοφονήθηκε, η ήσυχη Σόνια έκλαψε, καυγάδισε, απείλησε ακόμα και με διαζύγιο τον άντρα της  αν μπλεκόταν "μ' αυτούς εκεί του Κογκρέσου"  Μάταια... η επιθυμία της για οικογενειακή γαλήνη δεν είχε καμμιά σημασία μπροστά στον ογκόλιθο του ονόματος Γκάντι και του  ιστορικού  προορισμού του. Ο ήπιος και χαμογελαστός Ρατζίβ δεν είχε άλλη επιλογή,και η Σόνια κατά βάθος τό ήξερε καλά. Στο τέλος φέρθηκε όπως θα φερόταν οποιαδήποτε Ινδή σύζυγος :  στάθηκε στο πλευρό του πρωθυπουργού Ρατζίβ είτε σε δημόσιες εκδηλώσεις είτε σε προεκλογικές περιοδείες, πάντα με χαμόγελο και διακριτικότητα. Αλλά η μοίρα δεν είχε ακόμη τελειώσει μαζί της... Εφτά χρόνια αργότερα σε κάποια περιοδεία του πρωθυπουργού στην επαρχία, ένας κομάντο καμικάζι έπεσα πάνω στην πομπή ανατινάζοντας τον Ρατζίβ και μερικούς συνεργάτες του.

Από κείνο τον Μάη του 1991 , η Σόνια αποσύρθηκε στην ευρύχωρη κατοικία της προσπαθώντας να ξεπεράσει την τραγωδία μέσα από τις δραστηριότητες του γιού και της κόρης της. Ωστόσο, οι άνθρωποι του κόμματος του Κογκρέσου δεν θα την άφηναν εύκολα ήσυχη. Το κόμμα, που ίδρυσε ο Νεχρού και υπηρέτησαν οι Γκάντι επί τριάντα και πλέον χρόνια την χρειαζόταν. Η φθορά της πολύχρονης  εξουσίας και τα σκάνδαλα το είχαν οδηγήσει στο χείλος του πολιτικού γκρεμού και η χήρα Γκάντι έστω και "ξένη" ,  θα ήταν το πολύτιμο σωσίβιο.

"Αυτή η καταραμένη πολιτική..."
Επί έξι χρόνια η Σόνια αρνιόταν να αναμειχθεί με τα κοινά, αλλά τελικά υποχώρησε και το 1997 έγινε και τυπικά μέλος του κόμματος, σώζοντάς το με την ευγενική παρουσία της από το εκλογικό ναυάγιο και δίνοντάς του μια αξιοπρεπή ήττα.Την επόμενη χρονιά η κομματική ηγεσία την ανακήρυξε πρόεδρο του κόμματος, κι όταν η χήρα Γκάντι κατάφερε να κερδίσει δύο σημαντικές εκλογικές περιφέρειες, όλα έδειξαν ότι η μαγεία του ονόματος Γκάντι λειτούργησε για μια ακόμη φορά. Στην αρχή του 99 , σε συνεννόηση με μικρά κόμματα ,  η Σόνια πέτυχε να χάσει την ψήφο εμπιστοσύνης ο νικητής των εκκλογών -πρωθυπουργός Ατάλ Βαζπαγί και να παραιτηθεί. Παρ' όλα αυτά, η Γκάντι , δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση και το κόμμα συνασπισμού εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα και να έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις. Ακόμα όμως κι αν η Σόνια χάσει τις εκλογές, το όνομα Γκάντι θα εξακολουθήσει να παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται πραγματικά η Σόνια δεν είναι τόσο να κυβερνήσει όσο να προετοιμάσει το έδαφος για το πολιτικό ντεμπούτο της κόρης της. Η Πριγιάνκα, χωρίς το  ντεσαβαντάζ της ιταλικής καταγωγής,εγγυάται τη συνέχεια της πολιτικής δυναστείας των Γκάντι και στη νέα χιλιετία...

 σχετικός σύνδεσμος

 http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100048_03/01/2008_217190 

Κουραμπιέδες

Υλικά:

1 φλιτζάνι αλεύρι
2 κουταλιές ζάχαρη άχνη
100 γρ. βούτυρο γάλακτος
1/3 φλιτζάνι αμύγδαλα ψιλοκομμένα
1 κρόκος
ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα
Εκτέλεση: Βάλτε σε ένα μπόλ το αλεύρι τη ζάχαρη το βούτυρο τα αμύγδαλα και τον κρόκο. Πλάστε τη ζύμη καλά και σχηματίστε όπως θέλετε τους κουραμπιέδες. Τους βάζετε σε βουτυρωμένο ταψί . Τους ψήνετε σε μέτριο φούρνο για 15 λεπτά ή μέχρι να ροδίσουν. 'Οταν τους βγάλετε αφήστε τους 5 λεπτά και μετά βάλτε πάνω την άχνη ζάχαρη με μικρό κοσκινάκι. Καλή επιτυχία!

Η συνταγή είναι από παλιό περιοδικό

Ξερά φρούτα μαρμελάδα

πηγή : βιβλίο "ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ" εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗ

Υλικά:

1 1/2 φλιτζάνι (150 γρ.) ξερά μήλα ψιλοκομμένα
1 φλιτζάνι (150 γρ.) ξερά βερύκοκα ψιλοκομμένα
3 φλιτζάνια (500 γρ.) ξερά σύκα ψιλοκομμένα
1 λίτρο νερό
1 κουταλάκι ξύσμα λεμονιού
2 ξυλάκια κανέλα
1 1/2 λίτρο νερό επι πλέον
1/2 φλιτζάνι χυμό λεμονιού 11 φλιτζάνια (2 3/4 κιλά) ζάχαρη

Εκτέλεση:
Βάλτε φρούτα, ξύσμα, κανέλα και νερό σε μπόλ και μουλιάστε τα σκεπασμένα μια νύχτα. Σιγοβράστε τα μουλιασμένα φρούτα αστράγγιστα, το επι πλέον νερό και το χυμό λεμονιού σκεπασμένα περίπου για 15 λεπτά ώσπου να μαλακώσουν. Μετρήστε το μίγμα και υπολογίστε 1 φλιτζάνι ζάχαρη για κάθε φλιτζάνι μίγματος. Βάλτε τα φρούτα στην κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη και ζεστάνετε το μίγμα δίχως να βράσει ανακατώνοντας, ώσπου να διαλυθεί η ζάχαρη. Βράστε το δυνατά ξεσκέπαστα χωρίς ανακάτωμα περίπου 50 λεπτά και δοκιμάστε αν έδεσαν. Πετάξτε την κανέλα, αφήστε το να κρυώσει και μοιράστε το σε γυάλινα βάζα που έχετε αποστειρώσει. Καλή επιτυχία!

Η συνταγή είναι από παλιό περιοδικό

Οι σπουργίτες των πεζοδρομίων

 http://www.skroutz.gr/books/251659.%CE%9F%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CF%89%CE%BD.html                                         
 Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρουσιάζει χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με ιδιαίτερα έντονα προσωπικά στοιχεία, τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου. Είναι τύποι που μαρτυρούν την "άλλη", τη διαφορετική από την καθημερινή όψη της πόλης. Πολλοί τους χάζευαν και έμεναν άφωνοι. Αρκετοί πάλι έβγαιναν τον καθημερινό τους περίπατο, για να χλευάσουν αυτούς τους ξεχωριστούς γόνους της προπολεμικής, αλλά και της μεταπολεμικής γενιάς. Μέσα από αυτούς ανάβλυζε η "λεβεντιά" του Ηρακλειώτη, η "ομορφιά" και η ευγένεια της Ηρακλειώτισας, η ξεγνοιασιά, ο αλλιώτικος τρόπος σκέψης, η απλότητά του χαρακτήρα τους, αλλά και η αγάπη για μια ζωή πέραν του ασφυκτικού κοινωνικού κλοιού, των ηθών και των εθίμων του.                              

 -----------------------------------------------

  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=115004 Οι γραφικοί τύποι της πόλης του Ηρακλείου, που χρωμάτιζαν την κοινωνική καθημερινότητα με τη δική τους προσωπικότητα και γέμιζαν τον τόπο με άλλες πνοές, καταγράφονται και παρουσιάζονται στην πλειονότητά τους φωτογραφικά στον παρόντα τόμο. Με υλικό κυρίως από τον Τύπο του Ηρακλείου ο συγγραφέας παρουσιάζει τα ξεχωριστά πρόσωπα από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι το 1980, με τα οποία ασχολούνταν η κοινωνία με βάση τις ιδιαιτερότητές τους.
Ολες οι ιδιαιτερότητες σε μια κοινωνία ανοχής μπορεί να είναι και διαβατήρια αναγνωρισιμότητας. Ετσι, άλλοι πνευματώδεις και ετοιμόλογοι, άλλοι δουλευτές στην αγορά, άνθρωποι με ταλέντο στη μουσική, στο τραγούδι και στον στίχο, γυναίκες γεροντοκόρες που ντύνονταν και περπατούσαν ως καλλονές από τους κεντρικούς δρόμους, κάποιοι υποδύονταν τους καλλιτέχνες και άλλοι με κουζουλάδα περισσή ή αισχρολόγοι και μέθυσοι, ήταν μια κοινωνία με τη δική της ψυχή, που γιόρταζε. Και οι άνθρωποι αυτοί είχαν πολλές φορές και τα δικά τους στέκια.
Κάθε περίπτωση και ένα όνομα ξεχωριστό, που προσδιορίζει την ιδιότητά του. Ενας κόσμος που χάθηκε.

                                            ------------------------------------------

  http://www.patris.gr/articles/171658?PHPSESSID=

Ο συγγραφέας του βιβλίου αναφέρει μεταξύ άλλων:
“Αυτοί οι τύποι δεν υπάρχουν πια, ίσως εκτός κάποιων μικρών εξαιρέσεων. Πρόκειται για πρόσωπα ξεχωριστά, που έχουν και είχαν σχέση με τη ζωή του Ηρακλείου, του παλιού Ηρακλείου και μας θυμίζουν αναμνήσεις και μάλιστα τις πιο όμορφες του παρελθόντος. Ένα παρελθόν που υπήρξε γόνιμο στην εμφάνιση των ανθρώπων αυτών με τις παράξενες λόξες τους, τις ωραίες τις τρέλες τους, με το ιδιαίτερο φέρσιμό τους και γενικά με την χαρακτηριστική τους εμφάνιση, στοιχεία που δεν ήταν επικίνδυνα για κανέναν. Η παρούσα αναφορά μου μπορεί να γίνει η αφορμή να ξαναζωντανέψουν αλλοτινές μνήμες!
Οι παλαιότεροι, που σίγουρα θα θυμούνται περισσότερα, θα φέρουν στο νου τους τις συμπαθέστατες εκείνες γνωστές μορφές, αλλά και τις διάφορες σκηνές που τότε διαδραματίζονταν σκορπώντας το γέλιο σε μια εποχή σκληρή, βέβαια, αλλά σίγουρα πιο ανθρώπινη και γεμάτη από αγάπη. Πολλοί απ’ αυτούς δίδασκαν το λόγο του Θεού, άλλοι πάλι είχαν τη φροντίδα της πόλης, ορισμένοι διακρίθηκαν σαν τελετάρχες, υπήρξαν δεινοί ομιλητές και θερμοί πατριώτες! Κάποιες φορές περνούσαν απαρατήρητοι και άλλες ήταν οι πρωταγωνιστές σε παραστάσεις “εν μέση οδώ”. Κάποιοι από εμάς τους λοιδορήσανε, άλλοι τους σεβάστηκαν. Πολλές φορές, ως “στρατηγοί” προσπαθούσαν να θέσουν την κατάσταση “υπό έλεγχον”. Πραγματικά, ένιωθαν και πίστευαν οι ίδιοι, ότι η αποστολή τους είναι μεγάλη, ότι είχαν πολλά να προσφέρουν. Δέχονταν τα πειράματα και μάλιστα τα περίμεναν από τους περισσότερους. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ήταν συνάνθρωποί μας με τη δική τους ιδιαιτερότητα. Ζήσανε μαζί μας, πλάι μας, μας προσφέρανε το γέλιο ή το κλάμα τους, δώσανε χρώμα και τόνο αλλιώτικο στη ζωή μας. Οι λέξεις τους ήταν συγκεκριμένες και μερικές από αυτές διασώθηκαν. Η κάθε μία από αυτές περιείχε και το δικό της ξεχωριστό νόημα. Τα στέκια τους και αυτά γνωστά, συνήθως σε κάποια κεντρικά σημεία της αγοράς του Ηρακλείου. Ορισμένες φράσεις τους με νόημα έχουν μείνει στην ιστορία και τις θυμούνται οι περισσότεροι”.
                                           ---------------------------------------

http://kritipoliskaihoria.blogspot.com/2011/03/1900-1980.html
Ελάχιστοι από τους τύπους αυτούς εξακολουθούν να “εμπλουτίζουν” την καθημερινότητα των Ηρακλειωτών... όπως εκείνον τον παλιό καλό καιρό! Το δικό μας ερώτημα είναι, εάν οι γραφικοί τύποι, και όχι μόνο του Μεγάλου Κάστρου, μειώθηκαν στην πραγματικότητα ή αυξήθηκαν τόσο πολύ, που δεν μπορούμε πλέον να τους παρακολουθήσουμε..., αλλά ούτε και να διασκεδάσουμε μαζί τους! Η απάντηση, στο φαινόμενο αυτό, μπορεί να δοθεί από ένα άλλο βιβλίο, εξίσου σημαντικό... και για τους κοινωνικούς ανθρωπολόγους.

-----------------------------------------

πηγή: φυλλάδιο εκδηλώσεις Ηράκλειο - Καλοκαίρι 2011

Οι γραφικοί τύποι του Μεγάλου Κάστρου, καταλαμβάνουν χρονικά την περίοδο από τις αρχές του 20ου αιώνα έως και τι αρχές της δεκαετίας του 80. Πρόκειται για χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με ιδιαίτερα έντονα προσωπικά στοιχεία, τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου. Είναι τύποι που μαρτυρούν την "άλλη", τη διαφορετική όψη της πόλης. Ο σημερινός Ηρακλειώτης μπορεί να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και να περιπλανηθεί στα απόμερα σοκάκια της παλιάς πόλης, αλλά και στην πολυσύχναστη Πλατιά Στράτα. Μέσα απο αυτές τις ιδιάζουσες προσωπικότητες εισδύει στις άδυτες πτυχές της κοινωνίας του παλιού Ηρακλείου και βιώνει το ιστορικό της υπόβαθρο, με όλη τη διαφορετικότητα και την προκατάληψη που διέκρινε και διακρίνει, ακόμα και σήμαρα, την πόλη μας.


Ο Μανόλας
Ένας καλοσυνάτος άνθρωπος, καλοκάγαθος και πάντα γελαστός. Είχε τεράστια δύναμη, αφού μπορούσε να σηκώσει απο το φορτηγό , ακόμα και ένα γεμάτο βαρέλι και να το ακουμπήσει κάτω.
Η φωνή του ήταν χαρακτηριστική βροντώδης και με πολύ μπάσο. Τον συναντούσες παντού! Στη λαχαναγορά, απέναντι από την παλιά ηλεκτρική, στο Καμαράκι, στη Χανιώπορτα, στα κεντρικά σημεία του Ηρακλείου. Άνθρωπος με ευαισθησίες και αρκετά καλλιεργημένος. Τις Κυριακές και τις άλλες αργίες, φορούσε τα καλά του ρούχα, έκανε τη βόλτα του πηγαίνοντας στον κινηματογράφο ή σε κάποια άλλη εκδήλωση. Κάθε χρόνο πήγαινε διακοπές, συνήθως στο εξωτερικό. Όσο πράος ήταν και όσο ήπιος, όταν τον πείραζε κάποιος θύμωνε, γινόταν θηρίο. Ένας καλός φίλος διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό.
Ένα πρωινό στο κέντρο του Ηρακλείου ο μακαρίτης ο Κωνιός γνωστός γιατρός, είχε αγοράσει κάποια εφημερίδα και τη διάβαζε. Προχωρούσε αμέριμνος και διαβάζοντας έπεσε πάνω στο Μανόλα. Φυσικά ο γιατρός ζήτησε συγνώμη αφού προηγούμένως δέχτηκε τις συστάσεις του Μανόλα με τη χαρακτηριστική φωνή "Μου φαίνεται πως χρειάζεσαι Κωνιό".
Γνώριμη εικόνα να τραβάει τραγουδώντας ο ίδιος το καρότσι του από τη λαχαναγορά ανεβαίνοντας την οδό Χάνδακος κατευθυνόμενος προς τη κεντρική αγορά. Ακόμα κι όταν έκανε κρύο, αυτός με μια λεπτή μπλούζα, αθλητική κατά προτίμηση, με το παντελόνι του γυρισμένο και αθλητικά παπούτσια, να τραβάει... το μεγάλο ανήφορο της ζωής ! Πολλές φορές, ίσως και ξυπόλυτος, τραβούσε το φορτίο του και κάποια παιδιά έσπρωχναν το καρότσι του. Κι όταν ήθελε λίγο να ξαποστάσει και να κοιμηθεί, ξάπλωνε μέσα σ'αυτό. Τόσα χρόνια δίπλα του, σέρνοντάς το το ένιωθε κομμάτι του εαυτού του. 

Ο Αλάτσας
Μια άλλη παρουσία ήταν ο Αλάτσας. "Αν είστε απο οικογένεια, πετάξτε εικοσάρικα", έλεγε, αφού συνήθως, για να τον κάνουν χάζι πολλοί του πέταγαν δεκάρες ή εικοσάρες.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1970 στην ομάδα του ΟΦΗ έπαιζε τερματοφύλακας ο Βούκμαν. Ήταν ιδιαίτερα εύσωμος και αρκετά ψηλός και θέλοντας και αυτός να πειράξει τον Αλάτσα, όταν κατέβαινε στην αγορά του έβαζε ένα δεκάρικο, συνήθως σε ένα ψηλό σημείο.
Ο Αλάτσας δεν μπορούσε να το φτάσει και παρακαλούσε τους περαστικούς να τον βοηθήσουν για να το πάρει.

 
Το Μιχαλιό ο καταστηματάρχης
Έτσι του άρεσε να τον αποκαλούν, αφού τον έβλεπαν όλοι να φορά τη λερή ποδιά του μαγαζάτορα. Εργαζόταν στο υποδηματοποιείο του Κούτη. Κάποτε έβαλε στοίχημα και φυσικά, τι θα τον έστενε; το μυαλό του; Βγήκε με το σώβρακο στο δρόμο και πήγε στις τρείς καμάρες. Καταλαβαίνετε, θέαμα μοναδικό. 

Ο Μάρκος, ο στρατηγός
Ξεχωριστή παρουσία αποτελούσε και ο Μάρκος, ο επονομαζόμενος στρατηγός ή γαλονάς. Πάντοτε αρεσκόταν στο να κυκλοφορεί στολισμένος με στρατιωτική στολή, με γαλόνια, επωμίδες, σιρίτια, κορδόνια, αστέρια, παράσημα. Οτιδήποτε άλλο στρατιωτικό είδος εύρισκε, το φορούσε. Ήταν λάτρης του ωραίου φύλου. Αρεσκόταν να κοιτάζει με τις ώρες τις κούκλες στις διάφορες βιτρίνες των καταστημάτων και να τις θαυμάζει! Ήταν μερακλής, απο ό,τι λένε οι διάφοροι Ηρακλειώτες που τον έζησαν και τον γνώρισαν. 

Ο Καλογιός
Ήταν φανατικός Ομιλητής! Πάνω από όλα αγαπούσε την ομάδα του τον ΟΦΗ. Ήταν χαμάλης και με το καρότσι του προσπαθούσε να βγάλει το μεροκάματό του. Κατά τη δεκαετία του 60 σύχναζε στους ευκαλύπτους στην πλατεία Δασκαλογιάννη. Αλίμονο αν βρισκόταν κάποιος να πεί κάτι κακό για την
ομάδα του. Τότε παρατούσε το καρότσι και τον κυνηγούσε. 

Ο Αντώνης ο αθλητής
Αθλητής σε τοπικό κι όχι πανελλήνιο επίπεδο, αρεσκόταν στο να πηδάει τα πεζοδρόμια, κυρίως της Καλοκαιρινού. Πολλές ήταν οι φορές, βέβαια, που με ιδιαίτερη φόρα έπεφτε πάνω σε κάποιους, εισπράττοντας τις ανάλογες λέξεις και φωνές. Έμεινε σαν ο Αντώνης ο αθλητής, ή ο σαλταδόρος... με την καλή, βέβαια έννοια! 

Το Γιωργιό
Πρόκειται για εκείνο το Γιωργιό, το οποίο είχε έμμονη ιδέα να μην υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Δεν ήθελε καθόλου να ακούσει τη λέξη φαντάρος. Πολλοί τον πείραζαν και του έλεγαν: -Θα πάς ! Τότε το Γιωργιό οργισμένο συμπλήρωνε απαντώντας : - Δέν πάω ! 

 
Ο Μανόλης ο Τζατζάς ή Πόπη
Ο Μανόλης ο Τζατζάς ήταν χαμάλης και έμενε στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, στη φάμπρικα του Ανωγειανάκη. Η πιάτσα του ήταν κυρίως στη κεντρική αγορά του Ηρακλείου. 

Η Μαριώ
Συνήθως φορούσε μια μαντήλα, την οποία σχεδόν ποτέ δεν έδενε. Σύχναζε στην αγορά, πάντοτε κάνοντας περίπατο και συνήθως στο στενάκι της Καλοκαιρινού, στο κατάστημα του Μαρούδα. Της άρεσε το ραχάτι και πολλές φορές την έπερνε και ο ύπνος σε κάποιο πλακόστρωτο. Σου έδινε την αίσθηση ότι έβλεπες την "Κοιμωμένη του Χαλεπά"!

 
Ο στρατηγός Νικόλαος Αμαργιωτάκης
Χωρίς να είναι κάτοχος πτυχίου της Σχολής Ευελπίδων, ή κάποιας άλλης παραγωγικής σχολής, ο Στρατηγός - γνωστός με το παρονόμι Κοκολιάς- γεννήθηκε το 1890 και πέθανε το 1968 στο χωριό Δαφνές. Φημισμένος στους Ηρακλειώτες και στην πόλη μας, ένεκα των συχνών επισκέψεων καθώς και για το ότι διατηρούσε φιλικές σχέσεις με γλεντζέδες του Ηρακλείου. Επρόκειτο για τον Νικόλαο Αμαργιωτάκη του Στεφάνου και της Μαρίας. Υπηρέτησε ως δεκανέας στον Ελληνικό στρατό, περίπου το 1911. Εκπαιδεύτηκε στις Καλαμιές του Ηρακλείου. Ερχόμενος στις Δαφνές, μετά την απόλυσή του, αυτοπροσδιορίζεται "Στρατηγός" και διατηρεί αυτόν τον τίτλο μέχρι το θάνατό του. Ντυνόταν πάντα με την επίσημη στολή του Στρατηγού (διακριτικά, σπαθί, παράσημα, κράνος κ.λ.π.). Ακόμη και στην επαγγελματική απασχόλησή του -ήταν αγρότης- ντυνόταν πάντα στρατιωτικά! Σαν Στρατηγός, δε "σήκωνε μύγα στο σπαθί του"! 

Ο Τριαντάφυλλος
Φιλόζωος και καβαλάρης. Πού τον έχανες, πού τον έβρισκες, πάντα να περνά με δυο συνήθως μουλάρια από την Καλοκαιρινού προς τις Τρείς Καμάρες. "Σωστός καουμπόι". Πάντοτε σε πλήρη ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο. 

Ο Δημήτρης ο ηθοποιός
Καλοντυμένος μεκουστούμι και γραβάτα, μ'ένα τσιγάρο στο στόμα. Πάντα κυκλοφορούσε φορώντας γυαλιά ηλίου. Δύσκολα του έπερνες χαμόγελο και κουβέντα. Αρεσκόταν στο να ποζάρει, με ένα ξεχωριστό υποκριτικό ύφος...έτσι όπως ξέρουν όλοι οι σοβαροί ηθοποιοί! 

Ο Μανόλης Μανόλης
Ο ίδιος έλεγε δυο φορές το όνομά του, προφανώς θέλοντας να δώσει κάποια έμφαση. Σύμφωνα με ακριβείς πληροφορίες, πρέπει να καταγόταν απο την περιοχή του Λασιθίου. Καθημερινά πηαινοερχόταν στην Πλατιά Στράτα, πείραζε, αλλά ζητούσε και τα ανάλογα πειράγματα. Διαφορετικά, δεν έφευγε. Συνεχώς μουρμούριζε από μόνος του! 

Η πονεμένη τραγουδίστρια
Μόνιμα πονεμένη και ερωτοχτυπημένη από τα βέλη του Θεού Έρωτα! Καλοφτιαγμένη ντυμένη στο "σικ". Κυκλοφορούσε πάντα με το χαμόγελο εκπέμποντας ευασθησία και περίσσεια ευγένεια.

 
Η Σαββάτο
Χαρακτηριστική παρουσία αποτελούσε και η Σαββάτο, η οποία έμενε στην οδό Ακαδημίας, τη σημερινή Ανδρέα Παπανδρέου, στη συμβολή Ανδρέα Παπανδρέου και Λευθεραίου. Εκεί παλιότερα υπήρχε ο φούρνος του Κατσακού, όπως θα θυμούνται οι παλιοί Καστρινοί. Η Σαββάτο βρισκόταν διαρκώς σε έξαρση κι όταν ακόμα κάποιος δεν την πείραζε, αυτή δεν το είχε σε καλό της. Επεδίωκε να την πειράξουν και τότε άρχιζαν τα δύσκολα. Έβριζε συνεχώς και με μεγάλη διάρκεια. Πήρε το όνομα Σαββάτο, γιατί κυκλοφορούσε κυρίως κάθε Σάββατο. 

Το Αλεκάκι
Το Αλεκάκι ή ο γνωστός Αλέκος, όπως τον ήξεραν οι πιο παλιοί, φορούσε πάντοτε ή τουλάχιστον τις περισσότερες φορές κοντό παντελόνι και το συνδύαζε με υποδήματα. Το Αλεκάκι πρέπει να είχε κάποιο πρόβλημα σωματικής αναπηρίας εκ γενετής. Σύχναζε σε όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης μας. Το αγαπημένο του στέκι, όμως, ήταν τα Ψαράδικα. 

Η Στασούλα η ζωόφιλη
Την συναντούσε κανείς συνήθως στις παραλίες, αλλά και σε διάφορα σημεία της πόλης. Μάζευε γάτες, σκύλους και έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στα ζώα. Ίσως σήμερα θα ήταν η πιο κατάλληλη για το θέμα των αδέσποτων! 

Ο Στέλιος τ'άδέρφι
Πάντοτε χαμογελαστός! Έτρεφε προς όλους μεγάλη εκτίμηση και οικειότητα, αποκαλώντας τους "αδέρφια", αλλά και "αδέρφι" μεμονωμένα. Ήταν αχθοφόρος και τον συναντούσες τακτικά σε κεντρικά σημεία της πόλης. 

Ο Γκαγκάλας
Διαρκώς ανεβοκατέβαινε την Καλοκαιρινού. Εκεί τον είχε βγάλει. Μιλούσε συνεχώς. Ήταν ιδιόμορφος και ο χαιρετισμός του έμοιαζε με πούλο του ενός χεριού. Η κόμμωσή του εντυπωσιακή! Απο ό,τι φαίνεται , ήταν λάτρης της ψιλής μηχανής.

Τζάζ Δημοτικά

πηγή : Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001

Επιμέλεια : Χάρη Ποντίδα

Μακεδονίτικα ,Θρακιώτικα, Ητειρώτικα και άλλα (ακόμη και η φωνή του Ευγένιου Σπαθάρη σε ένα απόσπασμα από το "Καραγκιόζης πλοίαρχος"), γίνονται αφετηρία για ένα "μπιτάτο" εξαιρετικά ζωντανό τζάζ δίσκο, με το χαρακτηριστικό (μοναδικό) στυλ των Mode Plagal. Αυτή τη φορά τα τραγούδια είναι περισσότερα απο τα ορχηστρικά τους κομμάτια και υποστηρίζονται από τη Γιώτα Βέη, τη Σαββίνα Γιαννάτου, την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τη Θεοδοσία Τσάτσου - φωνές που δίνουν εξαιρετικό ενδιαφέρον στα κομμάτια. Άλλα τέσσερα τραγούδισ ερμηναύουν ο Θοδωρής Ρέλλος και ο Κλέων Αντωνίου, ενώ στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνονται και τέσσερα ακόμη ορχηστρικά.
τέλος άρθρου.


Για να έχετε μια σφαιρική άποψη του θέματος σας παραθέτω κάποια δείγματα :

Περιμένοντας τον Άγγελο Γιώργος Σεφέρης

 

http://www.books.gr
"Αισθάνομαι κάποιο δέος παρουσιάζοντας τη βιογραφία αυτή στο ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό. Ο Γιώργος Σεφέρης στην Ελλάδα, και όσο ξέρω ανάμεσα στους απανταχού Έλληνες, έχει γίνει κοινό κτήμα όλων, επίσης και για πολλούς ο "εθνικός" πια ποιητής του 20ού αιώνα... Και τρέφω την ελπίδα ότι ο "βίος και πολιτεία" του Γιώργου Σεφέρη θα βοηθήσει να κάνει την ποίηση και τα άλλα κείμενά του πιο προσιτά σε ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό. Γιατί αυτό πιστεύω, και το πιστεύω ακράδαντα: ότι η "ισχυρή και ωραία φωνή" του Σεφέρη, όπως τη χαρακτήρισε ένας από τους πρώτους κριτικούς του βιβλίου αυτού, αξίζει ν' ακουστεί, και πρέπει ν' ακουστεί, στον καινούργιο αιώνα που μπήκαμε".

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο καθηγητής Νέας Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Ρόντρικ Μπήτον σ'αυτόν ανήκει η παραπάνω δήλωση. . 

Πατατοκροκέτες με κοτόπουλο

 

Αν είστε μαμά και το παιδάκι σας δεν τρώει εύκολα το κοτόπουλο, μπορείτε να του το προσφέρετε σε ένα περιτύλιγμα δελεαστικό. Στα παιδιά αρέσουν οι κροκέτες. Αλλά και για εμάς τους μεγάλους είναι ένα νόστιμο μεζεδάκι.

Υλικά: 6 πατάτες μέτριες βρασμένες , 1 φλιτζάνι γάλα, μιά κούπα τυρί τρυμένο (όποιο κίτρινο τυρί), 2 κουταλιές βούτυρο, ένα στήθος βραστό κοτόπουλο, 1 κουταλιά κόρν φλάουερ, αλάτι πιπέρι μοσχοκάρυδο, και για το πανάρισμα ένα αυγό και φρυγανιά.

Εκτέλεση: Ξεφλουδίζουμε και πολτοποιούμε τις πατάτες και τις αφήνουμε στην άκρη . Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το βούτυρο και το κοτόπουλο σε κυβάκια και το σωτάρουμε λίγο. Διαλύουμε το κορν φλάουερ στο γάλα και το ρίχνουμε στο κατσαρολάκι . Βράζουμε την κρέμα να δέσει να γίνει πηχτή. Βάζουμε έπειτα την κρέμα μαζί με την λιωμένη πατάτα , ανακατεύουμε να γίνει ομοιόμορφο μίγμα, ενώ προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο και το τυρί. Αν χρειαστεί βάζουμε λίγη φρυγανιά ώστε να έχουμε ένα μίγμα που να πλάθετε εύκολα . Φτιάχνουμε μικρά κεφτεδάκια , τα περνάμε από το αυγό που έχουμε κτυπήσει πρώτα και τα πανάρουμε με φρυγανιά.Τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο και τα τοποθετούμε σε πιατέλα στρωμένη με χαρτί κουζίνας. Σερβίρουμε με λεμονάκι ή με μουστάρδα . Καλή επιτυχία! και Καλή σας όρεξη!

Η συνταγή είναι από παλιό περιοδικό 

Το Μαγιάτικο Στεφάνι

Καλό μήνα!  Καλή Πρωτομαγιά !

 

 

Σήμερα γιορτάζει  όλη η γή με φιλιά θα στείλω μιαν ευχή ... νάμαστε καλά!  και του χρόνου εκτός κρίσης!                                  


Σας αρέσουν τα λουλούδια; πιστεύω ναί , σε ποιόν δεν αρέσουν.  Σήμερα λοιπόν θα χορτάσει το μάτι μας λουλούδια!                                                                                                                                       

Στο τέλος είναι η δική μου πρωτομαγιάτικη ανθοδέσμη και τα όμορφα σημεία που απαθανάτησα σήμερα εκεί που πήγαμε











                    

Η παράδοσή μας είναι πλούσια στο θέμα . Βρήκα κάποιους σύνδεσμους σχετικούς :

http://www.womenonly.gr/loipon/kosmikaarticle.asp?catid=14118&subid=2&pubid=1016445&tag=805

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=194008

http://www.madata.gr/free-time/191317.html

http://www.ftiaxto.gr/projects/%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CE%B2%CE%AE


                          Εγώ  έφτιαξα  ανθοδέσμη είναι αυτή εδώ απο διάφορες οπτικές γωνίες

Τα λουλούδια τα μάζεψα σε μια διαδρομή προς Αρχάνες , ανάμεσα σε Κνωσσό και Αρχάνες. Το μέρος είναι απερίγραπτα όμορφο . Με δυσκολία τράβηξα μερικές φωτογραφίες από το αυτοκίνητο διότι ο δρόμος είχε συνεχή κυκλοφορία και μόνο δυο φορές μπορέσαμε να σταματήσουμε κάπου.

Άγρια τριανταφυλιά

 Γεράνια

 Ελαιόδεντρο ανθισμένο

                                                               Γεράνια

                                                                

Τριανταφυλιά

                            Σταφυλίνακες

 Ελαιόδεντρο ανθισμένο

 Τριανταφυλιά κάτω απ την ελιά

Η  Τριανταφυλιά  που φλερτάρει με το Μύλο

  Μαγκανοπήγαδο ο κόσμος μοιάζει...

 Οι κάτω Αρχάνες

 ΄Ασπροι κρίνοι

Επιστρέφοντας












Όποτε περνώ από αυτή την περιοχή θυμάμαι τους Μινωίτες που σύμφωνα με τους ερευνητές πρέπει να ζούσαν σε ευδαιμονία .  Σε ένα τέτοιο τόπο είναι στ αλήθεια ευχάριστη η ζωή!

 Και του χρόνου !