Άθως απο την αχαιότητα έως σήμερα

πηγή : http://visaltis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_23.html?spref=fb

Δευτέρα, 23 Ιουλίου 2012

Ἂθως, ἀπὸ τὴν ἀρχαία λατρεία στὰ σημερινὰ μοναστήρια...

8:10 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

 Louis Delarochette, 1791 

 Γράφει ὁ Κρόνιος

Ο 'Αθως είναι το τρίτο ανατολικότερο "πόδι" μιας τρίποδης χερσονήσου, στην ανατολικὴ πλευρά της Μακεδονίας. Στη δυτική αιχμή αυτής της χερσονήσου, στο πεδίο της Φλέγρας, διεξήχθη την εποχή πριν ο Θρύλος γίνει μύθος, η Γιγαντομαχία. Οι Θεοί με επικεφαλής τον Δία, εναντίον των Γιγάντων, των υιών του Ουρανού και της Γαίας.

Σε αυτή τη μεγάλη μάχη ο Γίγαντας 'Αθως, άρπαξε το ψηλότερο όρος της Θράκης και το εκσφενδόνησε εναντίον των Θεών. Αστόχησε όμως και έτσι δημιουργήθηκε το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, που έλαβε το όνομά του.

Οι Γίγαντες είχαν τελικά την τύχη των Τιτάνων και οι Ολύμπιοι επέβαλαν την κυριαρχία τους στον κόσμο. Τόπος ιερός λοιπόν η Χαλκιδική, το πεδίο της νίκης των Θεών. Στην κορυφή του Άθωνα κτίστηκε ναός με το άγαλμα του Αθώου Διός.

Όπως λεγόταν στην κορυφή του Άθωνα κατά την Αρχαιότητα υπήρχαν πολλοί βωμοί, οι οποίοι δεν βρέχονταν, γιατί τα σύννεφα σχηματίζονταν σε κατώτερα στρώματα.

Ακόμη πιστευόταν ότι η σκιά του Άθωνα έφτανε μέχρι τη Λήμνο, όπου κάλυπτε ένα άγαλμα στην πόλη Μύριννα. Ακόμη, η Σκιάθος χρωστά το
όνομά της στον Άθωνα
(Σκιά + Άθως).

Το παλιό όνομα της Χερσονήσου του Άθωνα ήταν Ακτή. Λόγω της άγριας φύσης και της πλούσιας πανίδας, λατρεύτηκε η Δρυμωναία Άρτεμις και ο Άθως έγινε ο ιερός τόπος της Θεάς.
Η προστασία της Θεάς δεν περιορίζεται μόνο στη Φύση. Επεκτείνεται και στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στους νέους. Αυτοί της αφιερώνουν κατά την ημέρα των γάμων τους τη ζώνη τους ή μια πλεξούδα από τα μαλλιά τους.

Είναι κατεξοχήν προστάτιδα των γυναικών που την επικαλούνται σε όλα τα στάδια της ζωής τους. Φιλομείραξ ως νεαρά κορίτσια, Φιλοπάρθενος ως έφηβες, Ορσιλοχεία ως μητέρες και Λυτηρία τη στιγμή του θανάτου τους.

 Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του Άθωνα πιστεύεται ότι ήταν Πελασγοί. Σε αυτούς όμως κυριάρχησαν οι Χαλκιδείς άποικοι από την Εύβοια, που κατά πάσα πιθανότητα, έδωσαν και το όνομά τους στη Χαλκιδική.

Ο γεωγράφος της αρχαιότητας Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, στο έργο του "Περίπλους" αναφέρει πέντε ελληνικές πόλεις στον Άθωνα.

Δίον Ελληνίς, Κλεωναί Ελληνίς, Χαράδρια Ελληνίς, Ολόφυξος Ελληνίς, Σάνη Ελληνίς. Ο Πλίνιος, αρκετούς αιώνες μετά αναφέρει τις πόλεις: Ουρανούπολι, Παλαιώτριον, Θύσσο, Κλεωνές και Απολλωνία.

Ἂρτεμις

Περίφημη υπήρξε και η πολίχνη Καρυαί(Καρυδιές)με το ονομαστό Ιερό της Καρύας Αρτέμιδος ή Καρυάτιδος, το οποίο όπως και τα άλλα εκεί Ιερά της Θεάς, αποτελούσε χώρο άβατο για τους άνδρες.

Ο Στράβωνας περιγράφει τον Άθωνα ως ένα όρος με σχήμα μαστού, πολύ υψηλό και με μυτερή κορυφή, κοντά στην οποία βρίσκεται η πόλη Ακρόθωοι. Είναι τόσο ψηλός που οι κάτοικοι της κορυφής του, βλέπουνε την ανατολή του ηλίου τρείς ώρες πρίν από τους κατοίκους της παραλίας.

Ο Ηρόδοτος σημειώνει επίσης ότι άγρια λιοντάρια και βόδια με τεράστια κέρατα επιτέθηκαν και σκότωσαν τις καμήλες του Ξέρξη, όσο οι άνθρωποί του άνοιγαν τη διώρυγα, αλλά αυτός δεν πήρε στα σοβαρά τα άσχημα αυτά προμηνύματα για την έκβαση της εκστρατείας του.

Κατά τους χρόνους του Θουκυδίδη κατοικούσαν στον Άθωνα διάφοροι ελληνικοί λαοί, μεταξύ των οποίων αναφέρονται οι Χαλκιδείς, Πελασγοί, Βισάλται, Κρηστώνες και Ειδώνες. Οι πόλεις ήταν υποτελείς στους Αθηναίους και αργότερα υπήχθησαν στη τοπική Συμπολιτεία της Ολύνθου και τελικά στον Φίλιππο Β΄της Μακεδονίας.

Από την πόλη του Άθωνα, Απολλωνία, πέρασε ο απόστολος Παύλος ενώ μετέβαινε από τους Φιλίππους στη Θεσσαλονίκη και από τότε χρονολογείται η διάδοση του χριστιανισμού στον Άθωνα.
Ο ιερομοναχός Γεράσιμος Σμυρνιωτάκης στο βιβλίο του "Το Άγιον Όρος", θα περιγράψει την όλη "μετάβαση" με τρόπο που συντομότερός του δεν θα μπορούσε ίσως να υπάρξει:

"Επί μεγάλου Κωνσταντίνου τω 321μ.Χ υπήρχαν εν Άθω ειδωλολάτραι. Καταπεσόντος δ΄είτα του αγάλματος του Διός μετά μικρόν και των επιβωμείων αιμάτων καταπαυσάντων, επέλαμψεν το Χριστιανικό φώς".

Μονὴ Σταυρονικῆτα

Σύμφωνα τώρα μ΄έναν χριστιανικό μύθο, η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης στο δρόμο τους πρός τη Κύπρο, έπεσαν σε θύελλα που τους ανάγκασε να πιάσουν λιμάνι στο μέρος που είναι τώρα η μονή Ιβήρων. Από τότε αυτή έγινε η μοναχική, γλυκοφιλούσα βασίλισσα του Άθωνα και απαγορεύθηκε να πατήσει στην περιοχή άλλη γυναίκα.

Έτσι το ζήτημα της Αρτεμιδικής Αγνείας και Παρθενίας παρέμεινε και μετά την πτώση των Θεών.

Βιβλιογραφία 

Jean Richepin, Ἑλληνικὴ Μυθολογία, Ἐκδ. Αὐλός.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

πηγή : Jul 24 http://filonoi.gr/i-alithia-gia-tin-fimi/

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν φήμη

Ἀλήθειες, σκέψεις....

by Φιλονόη

Share on facebookShare on printShare on favoritesShare on googleMore Sharing Services

Ὁ Πολύφημος εἶχε φήμη

Για προσέξτε λίγο την παρακάτω ιστορία….

Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.

Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.

Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους.. Το

 παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι – χωρίς καμία εξαίρεση – τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.

Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν – έστω και για λίγο – μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε.

 Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.

Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να

 παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;» (viptaxi) 

Θυμήθηκα λοιπὸν ἕνα κείμενον ποὺ ἔγραφα πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων, γιὰ τὸν ἡγέτη. (Ποιός εἶναι ὁ ἠγέτης; Ὁ Κανένας!) Θυμήθηκα κι ἄλλα πολλά. Θυμήθηκα ἀκόμη καὶ τὴν ἀδυναμία μας νὰ κατανοήσουμε τὰ αὐτονόητα διότι στὸ μυαλό μας ἐπικρατεῖ ὁ «θόρυβος τῆς παραπληροφορήσεως» κι ἐπισκιάζει τὰ πάντα. 

Ἡ φήμη λοιπόν! Πῶς ἀποκτᾶται; Ἀπὸ ποιούς; Γιατί; 

Ἕνας δίκαιος, ἠθικός, ἔντιμος δὲν ἔχει φήμη. Ἔχει  κλέος. Αὐτὸ τὸ σπάνιον εἶδος ἀνθρώπων ὑπάρχει ἀκόμη. Ζῇ γύρω μας. Ἀναπνέει. «Δομεῖται» καὶ δομεῖ τὸ αὔριο. Δὲν τὸ πιστεύουμε; Κακῶς. Διότι ἡ φήμη ἀποκτᾶται εὐκόλως καὶ χάνεται ἀκόμη πιὸ εὔκολα. Ὄπως γιὰ παράδειγμα ὁ παραπάνω βιολιστής, ποὺ «ἔχασε» γιὰ λίγο τὴν φήμη του μέσα στὸ ἄγνωστο πλῆθος. 

Τὸ κλέος ὄμως; Ὑπάρχει περίπτωσις νὰ χάσῃ τὸ κλέος του ὁ Νικηταρᾶς; Ὁ Γέρος; Ὁ Καραϊσκάκης; Ὄχι φυσικά. 

Ὑπομονὴ λοιπόν. Σὲ λίγο οἱ φῆμες θὰ χαθοῦν γιὰ νὰ ξαναβροῦν οἱ ἔχοντες τὸ κλέος τὸν φυσικό τους δρόμο.

Φιλονόη.

Φωτογραφία ἀπὸ ἐδῶ

Ὁλόκληρον τὸ ἄρθρον στὰ ἀγγλικὰ θὰ τὸ βρεῖτε ἐδῶl

ἀναδημοσίευσις ἀπό 2 – 8 – 2011
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Κέικ με σοκολάτα γάλακτος

Κέικ με σοκολάτα γάλακτος

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από divinas, 24.01.11

Περιγραφή

Κέικ με σοκολάτα γάλακτος που θα ξετελάνει τους πάντες.

Τι χρειαζόμαστε:

• 125 γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
• 200 γρ ζάχαρη
• 3 αυγά
• 1 βανίλια
• 150 γρ γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά
• 250 γρ κοσκινισμένο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 200 σοκολάτα γάλακτος

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα κέικ

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Γιαούρτι

Σοκολάτα

 

 

 

 

 Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κέικ με σοκολάτα γάλακτος http://www.sintagespareas.gr/sintages/keik-me-sokolata-galaktos.html#ixzz21lRdyHwG
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ὁ ἐξολοθρευτὴς τοῦ καρκίνου;

πηγή : http://filonoi.gr/exolothrefths/

Ὁ ἐξολοθρευτὴς τοῦ καρκίνου;

ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες, ὑγεία

by Φιλονόη

Share on facebookShare on printShare on favoritesShare on googleMore Sharing Services

Σήμερα ἔλαβα τὸ παρακάτω καὶ θεώρησα πὼς πρέπει νὰ μοιραστῶ μαζύ σας. 

Δὲν γνωρίζω πολλὰ γιὰ τὸ φυτὸ καὶ θὰ ἤθελα περισσότερες πληροφορίες.

Στὸ μεταξύ, θεωρώντας πὼς κάθε νέο δεδομένο ποὺ ἀφορᾷ στὴν ὑγεία μας εἶναι ἀπολύτως σημαντικό, κρατῆστε το. 

Πιθανότατα νὰ εἶναι χρησιμότερον ἀπὸ ὅσα ἢδη γνωρίζουμε.

Φιλονόη.

G R A V I O L A – Ο εξολοθρευτής του καρκίνου

Η γουανάμπανα (στα ισπανικά guanabana, πορτογαλικά graviola), Annona muricata, Annona sericea Dunal στον Correia, M. P., (1984), Annona macrocarpa Wercklι, A. bonplandiana H.B. & K., A. cearensis Barb.Rodr., Guanabanus muricatus (L.) M.Gσmez στο Rain-tree) είναι πλατύφυλλο αειθαλές δέντρο, ιθαγενές του Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής, της Καραϊβικής και του βορείου τμήματος της Νότιας Αμερική. Σήμερα φύεται σε μερικές περιοχές στη Νοτιοανατολική Ασία. Στα αγγλικά λέγεται soursop. Στις περισσότερες ισπανόφωνες χώρες ονομάζεται από τους περισσότερους Guanαbana, ενώ στις Φιλιππίνες είναι γνωστό ως guyabano.

Το φυτό graviola, έχει προσαρμοστεί σε περιοχές με μεγάλη υγρασία και σχετικά ζεστούς χειμώνες. Θερμοκρασίες κάτω των 5 βαθμών Κελσίου προκαλούν καταστροφές στα φύλλα και σε μικρά κλαδιά, ενώ το φυτό ξερένεται σε θερμοκρασίες κάτω των 3 βαθμών Κελσίου. Η γεύση του μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα φρούτα, μπορούμε αν πούμε πως πλησιάζει ένα μείγμα φράουλας και ανανά μέχρι ξινού κίτρου, καρύδας και μπανάνας. Το φρούτο είναι κάπως δύσκολο να φαγωθεί, καθώς η λευκή σάρκα του στο εσωτερικό έχει πολλούς μεγάλους σπόρους και φυτικές μεμβράνες. Για το λόγο αυτό καταναλώνεται σε χυμό περισσότερο από το να φαγωθεί ατόφιο.

 

Το φυτό καλλιεργείται ως γεωργική καλλιέργεια για τον αγκαθωτό πράσινο καρπό του. Εκτός από τις περιοχές που αποτελούν πατρίδα του φυτού, η graviola καλλιεργείται επίσης στη νότια Φλόριντα των ΗΠΑ, για εσωτερική κατανάλωση, σε περιορισμένη κλίμακα. Η σάρκα του φρούτου είναι λευκή και ο πυρήνας του αποτελείται από πολλά μαύρα κουκούτσια, τα οποία δεν μπορούν να χωνευτούν. Η γλυκιά του σάρκα χρησιμοποιείται για την παρασκευή χυμών, γλυκών, σιροπιών και για γεύσεις παγωτών. Στο Μεξικό το φρούτο graviola είναι κοινό επιδόρπιο.

Από άποψη θρεπτικής αξίας, το graviola είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες και κυρίως φρουκτόζη. Επίσης, περιέχει βιταμίνη C, βιταμίνη B1 και βιταμίνη B2. Ο καρπός, οι σπόροι και τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως βότανα και φάρμακα από τους αυτόχθονες του Μεξικού και των υπόλοιπων περιοχών όπου το φυτό είναι ιθαγενές. Αλλά όχι μόνο αυτό.

H Graviola έχει μεγάλη ιστορία χρήσης στη βοτανοθεραπεία -από τους ιθαγενείς του Αμαζονίου- για το διαβήτη, την καταρροή, τους σπασμούς, ως αντιμικροβιακό ευρέως φάσματος κατά των βακτηρίων και των μυκήτων, κατά των παρασίτων, για τη ρύθμιση της υψηλής πίεσης του αίματος, για την κατάθλιψη, για νευρικές διαταραχές, καρδιοπάθειες, άσθμα, προβλήματα με το συκώτι, αρθρίτιδες κ.ά.

Η Graviola έχει ονομαστεί θαυματουργό δέντρο. Ενδημεί στις βροχερά δάση και στις βαθιές ζούγκλες του Αμαζονίου κατά μήκος του μεγάλου ποταμού. Τα διάφορα μέρη του, έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες από γιατρούς και ιθαγενείς σαμάνους της Νοτίου Αμερικής για να θεραπεύσουν το άσθμα, τα προβλήματα του ήπατος, την αρθρίτιδα και τις καρδιακές νόσους.

Από το 1976 που πιστοποιήθηκε, φυλάχτηκε κρυφά με εσωτερικό σημείωμα, σαν ζηλότυπο μυστικό, από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου και το δέντρο Graviola (Annona Muricata) και οι θεραπευτικές του δυνάμεις θα ήταν άγνωστες στον κόσμο μέχρι που το έτος 2000 αποκαλύφθηκε στο κοινό, αφού εκατομμύρια ζωών είχαν ήδη χαθεί από τον καρκίνο αλλά και τον μεγαλύτερο σύμμαχο των καρκίνων, την χημειοθεραπεία!!!

Πάνω από 20 εργαστηριακές μελέτες, που παρέμειναν κρυφές έχουν δείξει ότι αυτό το δέντρο έχει αντικαρκινικές ιδιότητες 10.000 φορές πιο ισχυρές από την Αδριαμυκίνη, μια γνωστή ουσία που χρησιμοποιείται στις χημειοθεραπείες. Όμως αντίθετα από την Αδριαμυκίνη που αρρωσταίνει, ρίχνει τα μαλλιά και σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί το θάνατο, η Graviola όχι μόνο δεν έχει παρενέργειες αλλά  ευεργετεί ολόκληρο τον οργανισμό.

Σε εργαστηριακές μελέτες η Graviola επιλεκτικά εντοπίζει και σκοτώνει 12 διαφορετικούς τύπους καρκινοκυττάρων (χωρίς να βλάπτει τα υγιή κύτταρα) με κύριους εντοπισμούς τον μαστό, τον προστάτη, τους πνεύμονες, το παχύ έντερο και το πάγκρεας. Επιπροσθέτως ενισχύει αφάνταστα και εκτινάσσει στα ύψη το ανοσοποιητικό σύστημα κάνοντας τον ασθενή να έχει περισσότερη ενέργεια, καλύτερη υγεία και δύναμη και να βλέπει πολύ πιο αισιόδοξα τη ζωή.

Το θαυματουργό αυτό φυτό είναι ένας πολεμιστής του καρκίνου που υπακούει στο βασικό Νόμο της ζωής που είναι ΜΗΝ ΒΛΑΨΕΙΣ. Οι άνθρωποι των πόλεων δεν είχαν σχεδόν ποτέ ακούσει γι’ αυτό, ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΠO ΑΥΤΌ ΑΛΛA EIΝΑΙ ΚΑΙ ΕΚΕIΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙΣ ΘΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ!

Δυστυχώς μέχρι τώρα όλα αυτά τα εκπληκτικά νέα, έμειναν κλεισμένα σε συρτάρια, ενώ πολλές υποθέσεις έχουν γίνει για μυστηριώδους θανάτους ανθρώπων, που γνώριζαν. Βλέπετε η ισχυρή αυτή φυσική ουσία, δε μπορούσε να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και φυσικά δεν θα υπήρχε κέρδος για τις συγκεκριμένες πολυεθνικές. Ο μόνος λόγος που γνωρίζουμε για τη Graviola σήμερα και τα ευεργετικά της αποτελέσματα ενάντια στον καρκίνο, είναι ότι ένας εργαζόμενος σε κάποια απ’ αυτές τις Φαρμακευτικές εταιρείες το ανακοίνωσε.

Ολιστικοί θεραπευτές, γιατροί και ασθενείς σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούν σήμερα την Graviola με εκπληκτικά αποτελέσματα. Μην περιμένετε τον δικό σας γιατρό να το ανακαλύψει. Aν ο γιατρός σας σας πει ότι είναι «παραμύθι», πηγαίνετε και ρωτήστε κάποιον που κατέχει το θέμα, αν βρείτε. Υπάρχουν γιατροί που θέλουν να σας θεραπεύσουν, αλλά τα χέρια τους είναι δεμένα. Υπάρχουν γιατροί που θέλουν να σας βοηθήσουν, αλλά τα μυαλά τους δεν είναι ανοιχτά. Υπάρχουν γιατροί που θέλουν να σας θεραπεύσουν και οι οποίοι θα έκαναν οτιδήποτε για να πετύχουν τον σκοπό αυτό, χωρίς να σας προκαλέσουν ζημιά.

Εδώ και χρόνια, φαρμακοβιομηχανίες και στην Ελλάδα  έχουν προσπαθήσει να κατοχυρώσουν τη Γκραβιόλα, για να προλάβουν τον ανταγωνισμό της αγοράς. Επίσης πολυεθνικές προσπαθούν να απομονώσουν και να δημιουργήσουν τεχνητά αντίγραφα Graviola. Αλλά είναι αδύνατον να έχουν τα αποτελέσματα του φυτού.

Η Graviola επιλεκτικά χτυπάει τα καρκινικά κύτταρα αφήνοντας τα υγιή κύτταρα ανέπαφα. Η χημειοθεραπεία αδιακρίτως καταστρέφει όλα τα δραστήρια αναπαραγωγικά κύτταρα, ακόμα και τα απολύτως υγιή.

Σύγχρονες έρευνες σε ανεξάρτητα Πανεπιστήμια έχουν ανακαλύψει πρόσφατα ότι φύλλα από το δέντρο Graviola σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα στον καρκίνο του προστάτη και παγκρέατος. Σε μια άλλη έρευνα ανεξάρτητοι ερευνητές απέδειξαν ότι εκχυλίσματα από φύλλα Graviola είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στο να απομονώνουν και να σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα των πνευμόνων.

Η πιο πρόσφατη μελέτη, που διεξάχθηκε σε Καθολικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Κορέας, αποκάλυψε ότι δύο χημικά στοιχεία που εξάχθηκαν από τους σπόρους Graviola έδειξαν «επιλεκτική κυτταροτοξικότητα συγκρινόμενη με την Αδριαμυκίνη» προς καρκινικά κύτταρα του μαστού και του παχέως εντέρου. Τα χημικά αυτά στοιχεία στόχευσαν και σκότωσαν κακοήθη κύτταρα του μαστού και του εντέρου μέσα σε δοκιμαστικό σωλήνα – όπως ακριβώς το συχνά χρησιμοποιούμενο χημειοθεραπευτικό φάρμακο Αδριαμυκίνη.

Μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Φυσικών Προϊόντων στις Η.Π.Α, έδειξε ότι η Graviola όχι μόνο συγκρίνεται με την Αδριαμυκίνη αλλά την ξεπερνάει δραματικά σε εργαστηριακά πειράματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ένα χημικό στοιχείο που βρίσκεται στη Graviola σκοτώνει επιλεκτικά τα καρκινοκύτταρα του παχέως εντέρου 10.000 φορές πιο αποτελεσματικά από την Αδριαμυκίνη!

Ίσως τα πιο εξέχοντα αποτελέσματα της έρευνας για την Graviola, είναι ότι η Graviola χτυπά επιλεκτικά τα εχθρικά κύτταρα αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή. Αντίθετα η χημειοθεραπεία καταστρέφει αδιάκριτα όλα τα ενεργά αναπαραγωγικά κύτταρα, ακόμα και τα υγιή μαλλιά και τα κύτταρα του στομάχου. Αυτός είναι και ο λόγος ότι ο άνθρωπος που την παίρνει υποφέρει συνεχώς από φοβερή ναυτία εκτός από την ολική φαλακρότητα.

Κάποιοι γιατροί-θεραπευτές συνιστούν, αν χρησιμοποιήσετε Graviola, η οποία μειώνει την κυτταρική ενέργεια της κακοήθειας, να μην χρησιμοποιείτε Συνένζυμα CoQ10, τα οποία βοηθούν τα υγιή κύτταρα να παράγουν αερόβια ενέργεια, επειδή αυτό μπορεί να αυξήσει την παραγωγή της κυτταρικής ενέργειας. Αν όμως σκεφτούμε ότι θέλουμε να βοηθήσουμε όλα τα κύτταρα στο σώμα μας να παράγουν αερόβια ενέργεια για να γίνουν πιο ανθεκτικά στον καρκίνο, ο οποίος χρησιμοποιεί κυρίως αναερόβια παραγωγή ενέργειας, τότε είναι φανερό ότι τα ευεργετήματα των Συνενζύμων Q10 και άλλων συμπληρωμάτων που παράγουν οξυγόνο, μπορούν να ισοφαρίσουν κάθε πιθανή μικρή μείωση στην αποτελεσματικότητα της Graviola.

Η Graviola χρησιμοποιείται επίσης για τη μείωση των πυρετών, σκοτώνει τα παράσιτα και μειώνει τους πόνους των μυών εκτός από την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος και τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Σαν συμπληρώματα διατροφής, η Graviola ενεργεί με διπλό σκοπό, όπως όλα τα φυσικά βότανα και οι βιταμίνες, Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που θέλουν να τα θέσουν υπό έλεγχο και σταδιακά να τα εξαφανίσουν (ατζέντα 21). Για παράδειγμα, αν παίρνουμε την  Graviola για την καταπολέμηση μιας άσχημης ημικρανίας, βοηθάμε επίσης, ταυτόχρονα, σε κάποια ασθένεια του στομάχου και για την καταπολέμηση μια άσχημης κατάθλιψης και επίσης έχουμε καλό και υγιές δέρμα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Όλες οι βιταμίνες και τα μέταλλα δίνουν ΌΛΑ τα στοιχεία που χρειάζεται το σώμα μας.

Τα Βότανα και τα φυτά που ανήκουν σε φυσικούς πόρους, μπορούν και παρέχουν αυτά τα θρεπτικά συστατικά και όχι τα φάρμακα, κανένα φάρμακο δεν πετυχαίνει διπλή δράση. Παίρνοντας ένα βότανο κάνουμε καλό σε πολλά σημεία του σώματος και του πνεύματος μας και αυτό δεν είναι κάτι που οι φαρμακευτικές θα το επιτρέψουν. Εμείς που ζούμε με βότανα και καρπούς το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. (μία στάλα)

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Φιλέλληνας βοτανολόγος αναδεικνύει τη χλωρίδα της Ελλάδας

πηγή :  http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_3052.html?spref=fb

Δευτέρα, 23 Ιουλίου 2012

Φιλέλληνας βοτανολόγος αναδεικνύει τη χλωρίδα της χώρας!

0

Τεράστιο πλούτο 6.000 φυτών (εκ των οποίων τα 750 είναι μοναδικά) διαθέτει η Ελλάδα, σύμφωνα με το Σουηδό βοτανολόγο Αρνε Στριντ που μελετά την ελληνική φύση εδώ και 48 χρόνια.

O Αρνε Στριντ συμμετέχει στο 10τομο λεύκωμα Flora Hellenica (έχουν εκδοθεί οι 2 πρώτοι), όπου καταγράφονται όλα τα ελληνικά φυτά και έχει συμμετάσχει στην καταγραφή της χλωρίδας του Εθνικού Πάρκου Πρεσπών. Ακόμα, έχει ανακαλύψει 20 νέα είδη φυτών στις ορεινές περιοχές της χώρας!

Η πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα ήταν το 1964, στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής, με θέμα τα φυτά της περιοχής του Αιγαίου για την οποία βραβεύτηκε με το αμερικανικό βραβείο Jesse M. Greenman. Το 1966 πέρασε το μήνα του μέλιτος στη χώρα μας και από τότε την έχει επισκεφτεί συνολικά 70 φορές.

Muscari commutatum, φυτό που συνέλεξε ο κ. Στριντ στην Αχλαδέα Πελοποννήσο (φωτογραφία από τον Martin Philippo)

Η ελληνική φύση έχει εμπνεύσει και το συγγραφικό του έργο, καθώς μεταξύ των 12 βιβλίων που έχει εκδώσει είναι και τα: «Ορεινή Χλωρίδα της Ελλάδας», «Αγρια λουλούδια του Ολύμπου», «Ατλας της Αιγαιακής Χλωρίδας», που θα κυκλοφορήσει 2013, εμπλουτισμένος με χάρτες κατανομής για τα περίπου 4.000 είδη φυτών που απαντώνται στα νησιά του Αιγαίου. Θα περιλαμβάνει τα στοιχεία από τη βάση δεδομένων που ο καθηγητής έχει διαμορφώσει εδώ και 25 χρόνια.

Μοναδικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη χλωρίδα της Ελλάδας, κατά το Σουηδό βοτανολόγο:

• Ο πρώτος βοτανολόγος ήταν ο Θεόφραστος, έζησε περίπου το 371-287 π.Χ. στην Ερεσό της Λέσβου, περιοχή ιδανική για μελέτες βιογεωγραφίας, εξελικτικής και διαφοροποίησης σε είδη.
• Το 10% των 1.800 ειδών που απαντώνται στην Κρήτη και την Κάρπαθο είναι ενδημικά, στοιχείο που κάνει μοναδικές τις 2 περιοχές.
• Όταν στην Ελλάδα καταγράφονται 6.000 φυτά, στη Γερμανία αντίστοιχα ανέρχονται σε μόλις 3.000.
• Το Άγιο όρος, που έχει ιδιαίτερα σπάνια και πλούσια φύση, αποτελεί από τους αγαπημένους προορισμούς του κ. Στριντ.
• Αγαπημένο του λουλούδι είναι τα αμάραντα Helichrysum sibthorpii, που εμφανίζεται αποκλειστικά στην κορυφή του Αγίου Όρους.
• Ένα από τα φυτά που έχει «ανακαλύψει» ο κ. Στριντ στην ελληνική φύση είναι η Αρενάρια της Λευκάδας γνωστή με το επιστημονικό όνομα Arenaria Leucadia Phitos & Strid 1994 της οικογένειας Caryophyllaceae. (φωτογραφία από τον «Αιθεροβάμωνα».)
• Σε πρόσφατη διάλεξή του στη Χίο, ο κ.Στριντ υπογράμμισε ότι «το Αιγαίο είναι η κοιτίδα της επιστημονικής βοτανικής».

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Αρνε Στριντ γεννήθηκε το 1943 στο Κρίστιανσταντ της Σουηδίας. Σπούδασε βοτανολογία, χημεία και γενετική στο Πανεπιστήμιο Lund, από όπου αποφοίτησε το 1970.

Το διδακτορικό του έγινε σε πειραματική μελέτη για τη διαφοροποίηση και εξέλιξη ομάδας φυτών στην περιοχή του Αιγαίου και έλαβε την υψηλότερη βαθμολογία, ενώ τιμήθηκε με το αμερικανικό βραβείο Jesse M. Greenman ως η καλύτερη διατριβή επιστημονικής ταξινόμησης των φυτών της χρονιάς.

Διετέλεσε καθηγητής Βοτανολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Επίσης, καθηγητής φυτογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ και διευθυντής του Βοτανικού Κήπου και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της ίδιας πόλης. Από το 2011 είναι επίτιμος καθηγητής στο Βοτανικό Κήπο και Μουσείο του Βερολίνου.

Έχει ταξιδέψει εκτεταμένα για επιστημονικές μελέτες, κυρίως στην Ελλάδα, όπου βρέθηκε για πρώτη φορά το 1964, καθώς και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων.

Έχει γράψει 12 βιβλία και έχει δημοσιεύσει πάνω από 140 επιστημονικές μελέτες (περίπου 6000 σελίδες) στους τομείς της επιστημονικής ταξινόμησης, της βιοσυστηματικής, της φυτογεωγραφίας, και της εξελικτικής, δίνοντας έμφαση κυρίως στη χλωρίδα της Ελλάδας. Ακόμα, έχει δημιουργήσει ιδιωτική συλλογή βοτανικής στο υπόγειο του σπιτιού του.

Απόσπασμα έκδοσης: 

http://www.landesmuseum.at/pdf_frei_remote/ANNA_98BS_0279-0289.pdf

Περισσότερα: Κειμένο για τα απειλούμενα με εξαφάνιση φυτά της Ελλάδας 

http://www.biodiversity.gr/docs/flora/keimeno_apeiloumena_fyta_elladas.pdf

schizas

http://logioshermes.blogspot.com/2012/07/blog-post_3398.html 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ του Παναγιώτη Μποζιονέλου *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/27898413567

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

του Παναγιώτη Μποζιονέλου *

.

Είναι 4 και 32 π.μ. Όλα τα φώτα μέσα στο δωμάτιο είναι κλειστά. Ένα σώμα, μόνο, γυμνό και σκεπασμένο με διάφορα σεντόνια αφήνει απαλές ανάσες ανήσυχου ύπνου. Νιώθει κανείς την βαριά ατμόσφαιρα της νύχτας να παίρνει μέρος σε μία αέναη μάχη ενάντια στον χρόνο. Θα έλεγε κανείς βέβαια, πως δύσκολα κάποιος θα παραβίαζε την συμφωνία της σιγής του σκοταδιού. Όμως να, που ένα τηλέφωνο φαίνεται να δονείται πάνω στο τραπέζι του καθιστικού.

Ο Γιάννης πετάγεται από τον ύπνο του και σαν μαγεμένος τρέχει στο τηλέφωνο. Κοιτάζει την οθόνη, μήπως και αναγνωρίσει τον αριθμό, αλλά διαγράφεται μόνο μία λέξη μπροστά. Απόκρυψη. Πάνω σε εκείνο το δευτερόλεπτο αναποφάσιστης στιγμής, ο Γιάννης δεν ξέρει αν πρέπει να το σηκώσει, και δυστυχώς ο ύπνος του τώρα είχε διαταραχτεί αμετάκλητα. Οπότε, παίρνει το ρίσκο να κάνει το επόμενο βήμα επικοινωνίας.

«Λέγεται;» ακούγεται η βραχνή φωνή του Γιάννη μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.

Στην αρχή σιωπή, στην συνεχεία μία τρεμάμενη, αντρική φωνή παίρνει το θάρρος της απάντησης.

«Γεια» καταφέρνει μόνο να ψελλίσει και αφήνει μετά την επόμενη κίνηση στον Γιάννη.

«Ποιος είναι;» ρωτάει ο Γιάννης, ανυπόμονα θυμωμένος.

«Δεν με ξέρεις, ούτε εγώ εσένα…» λέει ο άγνωστος άντρας.

«Συγγνώμη; Αν δεν σας ξέρω, τότε πώς βρήκατε τον αριθμό μου;» λέει ανήσυχα ο Γιάννης.

«Στην τύχη. Απλά είχα ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον άγνωστο.»

«Είσαι τρελός άνθρωπε μου, μέσα στη νύχτα θέλεις να κάνεις κοινωνικές σχέσεις; Καλή σου μέρα» λέει ο Γιάννης και ετοιμάζεται να το κλείσει.

«Μην το κλείσεις…σε παρακαλώ…» λέει ο άγνωστος νεαρός.

Ήταν κάτι σε αυτή τη φωνή, κάτι τόσο ανήθικα μελαγχολικό, που σχεδόν κράτησε το χέρι του Γιάννη από το να κλείσει το τηλέφωνο.

«Τι θες άνθρωπε μου τέτοια ώρα; Έχουμε και δουλειές αύριο.» λέει ο Γιάννης, αυτήν την φορά αγανακτισμένα.

«Θέλω να μιλήσουμε. Θέλω έναν άνθρωπο να με ακούσει.»

Τώρα η σιωπή ήρθε από τη μεριά του Γιάννη.

«Δεν έχεις φίλους να το κάνουν αυτό;»

«Όχι…έγινε κάτι σήμερα…και…όχι…»

Δεν μπορούσε να βρει το θάρρος να συνεχίσει την πρότασή του. Ο Γιάννης αποφάσισε να του μιλήσει, αφού τώρα πια είχε χάσει τον ύπνο του.

«Εντάξει, εντάξει. Δεν χρειάζεται να μου πεις. Αφού είναι έτσι λοιπόν, για πες μου. Τι θες τόσο απεγνωσμένα να βγάλεις από μέσα σου;»

Με το τηλέφωνο στο χέρι, ο Γιάννης τώρα μετακινείται στο κρεβάτι του και σκεπάζει το γυμνό σώμα του με τα λεπτά σεντόνια.

«Με λένε Νίκο. Είμαι 16 χρονών και φοβάμαι.»

«Τι φοβάσαι;»

«Ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου.»

Η φωνή του Νίκου ήταν παγωμένα καθαρή όταν ανέφερε αυτά τα λόγια. Ο Γιάννης από την άλλη, ανατρίχιασε ολόκληρος.

«Που είσαι παιδί μου; Οι γονείς σου που είναι; Τι είναι αυτά που λες;»

«Σου λέω την αλήθεια. Οι γονείς μου με έδιωξαν από το σπίτι και οι φίλοι μου δεν μου μιλάνε. Είμαι μόνος μου σε αυτή τη ζωή, και δεν αξίζει να ζω.»

Η ανατριχίλα του Γιάννη επέστρεψε πιο έντονη.

«Τι είναι αυτά που λες; Γιατί στο έκαναν αυτό οι γονείς σου;»

«Γιατί έμαθαν κάτι για εμένα…όπως και όλοι στο σχολείο.»

«Και που είσαι τώρα;»

«Τώρα είμαι σε ένα ξενοδοχείο. Είχα κάτι χρήματα στην άκρη και έκλεισα ένα δωμάτιο για μία νύχτα.»

Ο Γιάννης, ιδρωμένος τώρα, άρχισε να σκέφτεται πανικόβλητος τι μπορεί να κάνει για να τον βοηθήσει. Εκείνη τη στιγμή καταριόταν τη στιγμή που σήκωσε το τηλέφωνο.

«Μη κάνεις καμία χαζομάρα. Πες μου που είσαι να έρθω να σε βοηθήσω.»

«Όχι. Δεν είμαι χαζός. Θα καλέσεις και την αστυνομία και θα με πάνε πίσω σε εκείνους. Δεν θέλω να γυρίσω εκεί, να με κοιτάζουν σαν να είμαι τέρας.» έλεγε ο Νίκος και η φωνή του άρχιζε να σπάει στις τελευταίες δύο λέξεις.

Ο Γιάννης σκέφτηκε να πάει με τα νερά του για να μην τον ταράξει περισσότερο.

«Εντάξει. Για πες μου λοιπόν, τι ήταν αυτό μου έμαθαν οι γονείς σου και σε έδιωξαν;»

«Εεε…έμαθαν κάτι…δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι με έδιωξαν.»

«Και τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα;»

«Δεν ξέρω. Είμαι με ένα ψαλίδι στο χέρι και ετοιμάζομαι να κόψω τις φλέβες μου, αλλά κάτι με σταματάει. Δεν ξέρω τι να κάνω…σκέφτομαι τους φίλους μου και τους γονείς μου και δεν μπορώ να το κάνω. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι το βλέμμα τους και το χέρι μου πιέζει όλο και περισσότερο το ψαλίδι πάνω στον καρπό μου. Φοβάμαι…αλλά δεν αντέχω άλλο. Γιατί έπρεπε να το μάθουν;»

Τα αναφιλητά του, δεν τον άφηναν να μιλήσει άλλο. Ο Γιάννης περίμενε να ηρεμήσει, αλλά όσο μιλούσε ο μικρός, τόσο και ο ίδιος έμπαινε μέσα στην ιστορία.

«Γιατί τίποτα δεν μπορεί να μείνει μυστικό για πάντα Νίκο. Όλα τα μεγάλα μυστικά είναι αυτά που κρύβουν και τις μεγαλύτερες πληγές. Όμως είναι πληγές, δεν είναι θάνατοι. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.»

«Γιατί; Τι έχω να χάσω;»

«Τι ζωή σου, το μέλλον σου και όλα αυτά που σου φυλάει ο Θεός.»

«Ο Θεός μου φυλάει μόνο πόνο. Πρώτα με κάνει τέρας, μετά κάνει όλους τους φίλους μου να το μάθουν και να με πειράζουν και τώρα μου παίρνει τους γονείς μου και όσα αγαπούσα. Αυτό είναι Θεός;»

Ο Γιάννης είχε αρχίσει να τα βρίσκει σκούρα. Ο μικρός, μέσα στην καταχνιά της νύχτας έβρισκε πάτημα στον πόνο του. Δεν είχε και άδικο όμως.

«Δεν ξέρω φίλε μου. Η πίστη είναι το τελευταίο όπλο κατά της απελπισίας. Αν δεν θες να πιστέψεις στο Θεό, πίστεψε τουλάχιστον στον εαυτό σου. Δεν είσαι τέρας, ότι και να έγινε. Δεν σε ακούω να γρυλίζεις, δεν νιώθω φόβο απέναντι σου, μόνο συμπάθεια για τη ψυχή ενός παιδιού που κινδυνεύει.»

«Και πάλι όμως, δεν ξέρεις. Για αυτό το λες αυτό. Αν ήξερες, δεν θα τα έλεγες όλα αυτά.»

«Δεν ξέρω γιατί εσύ δεν μου το επιτρέπεις. Κρίνω με όσα ξέρω, και ένα είναι σίγουρο. Ξέρω ότι οι γονείς σου δεν εννοούσαν αυτά που είπαν και σε αγαπάνε πολύ. Αλλά ήταν μία δύσκολη στιγμή που δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τα αισθήματά τους.»

«Λες βλακείες. Αυτός με χτύπησε και μετά μου είπε να μην ξαναπατήσω το πόδι μου στο σπίτι του, ότι δεν έχει πια γιο και ότι αν με ξαναδεί θα με σκοτώσει στο ξύλο.» Ο μικρός τώρα έκλαιγε με λυγμούς, αλλά δεν φαινόταν να έχει τελειώσει αυτά που ήθελε να πει. «Και έτσι, εγώ ήρθα εδώ, για να κάνω μόνος μου αυτό που θέλει να κάνει αυτός. Αν θέλει να πεθάνω, τότε θα πεθάνω επειδή το θέλω εγώ.»

Ο Γιάννης για ένα λεπτό τρόμαξε ότι ο μικρός είχε αφαιρέσει τη ζωή του αλλά αμέσως μετά άκουσε ένα αναφιλητό και ξεκίνησε να ανασαίνει πάλι.

«Μην με τρομάζεις έτσι μικρέ. Άκου να σου πω, οι γονείς σου είναι και αυτοί άνθρωποι. Ίσως να μην κατάλαβαν καλά και να χρειάζονται λίγο χρόνο. Ίσως το είπαν αυτό ασυναίσθητα και τώρα να σε ψάχνουν. Γιατί δεν τους δίνεις μία ευκαιρία; Γιατί δεν δίνεις στον κόσμο μία δεύτερη ευκαιρία;»

«Για τον ίδιο λόγο που και ο κόσμος μου έκλεψε την πρώτη ευκαιρία. Γιατί με μισούν και δεν θα με καταλάβουν πότε. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να αγαπήσω το λάθος άτομο και τώρα το πληρώνω έτσι; Μακάρι να μην αγαπούσα ποτέ!» λέει φωνάζοντας ο Νίκος.

Ο Γιάννης κατάλαβε. Τα μάτια του ήταν κατεβασμένα πάνω στα σεντόνια του, σε αυτά τα σεντόνια που κάθε βραδύ κοιμόταν και ηρεμούσε το πνεύμα του. Δεν μπορούσε να μιλήσει, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την αδιαφορία των γονιών του και το χειρότερο, ένιωθε τον εαυτό του να βυθίζεται και αυτός στην ιστορία του μικρού αγοριού. Όμως, δεν έπρεπε να τα παρατήσει.

«Άκου να δεις Νίκο, το να αγαπάς κάποιον δεν είναι ποτέ λάθος. Αυτό που είναι λάθος είναι να τα παρατάς. Θα σου έλεγα ζήσε μόνος σου, κατάφερε τα εκεί που κανείς δεν περιμένει πως θα, όμως δεν είναι η ζωή ένα μεγάλο παραμύθι Νίκο. Πάρε όσα περισσότερα μπορείς και προχώρα. Η εκδίκηση φέρνει εκδίκηση, ο πόνος περισσότερο πόνο και ο φόβος, φόβο. Θα πονέσεις πολύ ακόμα, θα αφήσεις πολλά σημάδια αίματος πάνω στην ψυχή σου πριν νιώσεις πάλι ολόκληρος, όμως απλά μην τα παρατάς. Δεν είσαι μόνος σου, έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε για αυτό που είσαι και θα βρεις ένα σωρό ακόμα που θα σε αγαπάνε περισσότερα ειδικά επειδή είσαι έτσι.» τώρα η φωνή του Γιάννη είχε αρχίσει να σπάει.

«Και μην φοβάσαι. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μία θαρραλέα ψυχή, πολλά όμως μπορούν να σταματήσουν μία φοβισμένη. Ζήσε για όλους αυτούς που είναι σαν και εσένα και δεν άντεξαν να ζήσουν σε αυτόν τον σκληρό κόσμο. Ζήσε για όλους αυτούς που δάκρυσαν όπως εσύ και άφησαν άδεια τα παιδικά τους κρεβάτια. Ζήσε για να δεις πως όποιος ζει δεν μπορεί παρά να πεθάνει αργότερα ευτυχισμένος. Και μην φοβάσαι, γιατί ο Θεός θα σε φροντίζει πάντα, όπως σε φρόντισε απόψε και δεν σε άφησε να πας κοντά του.»

Κανείς δεν μιλούσε για τα επόμενα δέκα λεπτά. Ακούγονταν διαδοχικές αναπνοές μέσα από τα μακρινά δωμάτια. Ο Γιάννης είχε δακρύσει και κρατούσε το κεφάλι του σκυμμένο, στηριγμένο στο ελεύθερο χέρι του. Όμως ένιωθε αλλιώτικα από ποτέ άλλοτε. Ένιωθε ζωντανός. Ένιωθε σημαντικός και ασήμαντος την ίδια στιγμή.

«Γιατί έκατσες και με άκουσες;» ρωτάει ένας κουρασμένος Νίκος.

«Δεν ξέρω. Μάλλον και εμένα ένας Θεός με οδήγησε να σε βοηθήσω.»

«Όχι, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι η καρδιά σου με βοήθησε. Ο Θεός, αν υπάρχει, απλά σου έδωσε αυτή τη καρδιά για να με βοηθήσει. Οπότε, θα ευχαριστώ κάθε βράδυ αυτή την άγνωστη φωνή στο ακουστικό που με βοήθησε. Ο Θεός, θα πρέπει να περιμένει στην σειρά του» λέει ο νεαρός Νίκος και σχεδόν ακούγεται το χαμόγελο του που μαζεύει τα κομμάτια της ραγισμένης καρδιάς του.

«Και τι θα κάνεις τώρα;» λέει ο Γιάννης που νιώθει απίστευτα ανακουφισμένος.

«Θα κοιμηθώ. Έχω ανάγκη από ύπνο» λέει ο Νίκος.

«Εντάξει. Και κράτα αυτόν τον αριθμό. Θέλω να ξέρω ότι είσαι καλά.» λέει ο Γιάννης και χαμογελάει.

«Εντάξει. Είμαστε σύμφωνοι. Ευχαριστώ και πάλι…αλήθεια, πώς σε λένε;»

«Με λένε Γιάννη και είμαι 28.» απαντάει χαμογελώντας ο Γιάννης.

«Ευχαριστώ και πάλι Γιάννη. Να ξέρεις απόψε εσύ με έσωσες. Καληνύχτα» λέει μία απαλή φωνή και ακούγεται ο διακεκομμένος ήχος του ακουστικού.

Καλημέρα, μονολογεί ο Γιάννης και χαζεύει την αχτίδα του φωτός που μπαίνει ανάμεσα από τα παραθυρόφυλλα του και με ένα χαμόγελο σκεφτόταν πόσο τυχερός ήταν που σήκωσε το τηλέφωνο.

.

Ο Παναγιώτης Μποζιονέλος γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα, αν και μένει μόνιμα σε ένα χωριό μερικά λεπτά έξω από το Ναύπλιο. Είναι φοιτητής στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ελπίζει σε ανέλπιστα όνειρα, γράφει για όλα αυτά που δεν μπορεί να μιλήσει και εύχεται μέσα στα επόμενα χρόνια να κυκλοφορήσει το πρώτο του βιβλίο.

[ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ανάλαφρη μους με γλυκό καρυδάκι

Ανάλαφρη μους με γλυκό καρυδάκι

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από Phoebe, 10.11.11

Περιγραφή

Αν θέλετε να φτιάξετε κάτι στα γρήγορα χωρίς πολλά υλικά το οποίο να είναι ελαφρύ και νόστιμο.

Τι χρειαζόμαστε:

• 250 γρ. μυζήθρα ανάλατη
• 125 ml κρέμα γάλακτος (με 35% λιπαρά)
• 2 κ.σ. ζάχαρη άχνη
• 2-3 καρυδάκια (κομμένα σε μικρά κομματάκια)
• 50 γρ. χοντροκομμένα καρύδια (προαιρετικό)

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Κρέμες

Μέθοδος

Χωρίς μαγείρεμα

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Εύκολο

Γρήγορο

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Κρέμα γάλακτος

Τυριά

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Ανάλαφρη μους με γλυκό καρυδάκι http://www.sintagespareas.gr/sintages/analafri-mous-me-gliko-karidaki.html#ixzz21lSFohzH

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο Ρόλος του Πνευματικού Ανθρώπου στην Εποχή μας

πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2011/11/blog-post_30.html

Ο Ρόλος του Πνευματικού Ανθρώπου στην Εποχή μας

Γεράσιμος Πολίτης 2011-11-30T23:51:00+02:00

Αναμφισβήτητα, η ζωή του ανθρώπου δεν προσδιορίζεται μόνο από τις υλικές ανάγκες,  τη βιοτική μέριμνα,  τη φυσική ένδεια.  Αποκτά νόημα και σκοπό από την προσπάθεια για ικανοποίηση των συναισθηματικών,  ηθικών και πνευματικών αναγκών που απορρέουν από την συμβίωση με τους άλλους στην κοινωνία.   Η προσπάθεια για την καθυπόταξη των αντίξοων συνθηκών και την πλήρωση των πνευματικών αναγκών συνέβαλε στην δημιουργία πολιτισμού.  Και βέβαια,  καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια του πνεύματος,  στην πνευματική ανέλιξη γενικότερα στην δημιουργία πνευματικού πολιτισμού διαδραματίζουν οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι. 

Ωστόσο στην εποχή των κοσμογονικών ανακατατάξεων η έννοια του πνευματικού ανθρώπου δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη,  στατική και αμετακίνητη. Προσαρμόζεται στα νέα κοινωνικά δεδομένα,  αφού άλλωστε ο  «σοφός»  με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου δεν υπάρχει πια. Κάθε άνθρωπος που ασχολείται με πνευματικές δραστηριότητες δε δικαιούται πλέον να σηκώνει το βάρος του τίτλου. Πνευματικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο οποιοσδήποτε επιστήμονας,  καλλιτέχνης ή πολιτικός.  Ο διανοούμενος,  με την ευρεία έννοια του όρου έχει ορισμένα χαρακτηριστικά.

Καταρχήν,  ο πνευματικός άνθρωπος έχει γνωρίσει την επαγγελματική καταξίωση ως απότοκο της δημιουργικής του προσφοράς στον επαγγελματικό του χώρο. Πρόκειται για άτομο που με τις επιστημονικές του εφευρέσεις, τα καλλιτεχνικά του δημιουργήματα ή τις πολιτικές του πεποιθήσεις άλλαξε το ρου της ανθρώπινης ιστορίας, συντέλεσε στην κατάκτηση ποιητικότερης ζωής. Διακρίνεται για την άρτια γνωστική κατάρτιση στο χώρο εργασίας του, αποτελεί αυθεντία και συνεπώς τυγχάνει ευρείας κοινωνικής αποδοχής. Η άπταιστη γνώση του αντικειμένου του, του επιτρέπει να εισάγει καινοτομίες,  να το τελειοποιεί,  να το βελτιώνει. Γενικά είναι άτομο που διαπρέπει στο χώρο των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών.

Επιπρόσθετα,  ο πνευματικός ηγέτης διακρίνεται για την πολύπλευρη μόρφωση,  την πολυμάθεια,  την ευρύτητα του πνεύματος.  Έχει απαγκιστρωθεί από την αυστηρά εξειδικευμένη γνώση που οδηγεί στην κοινωνική και δημόσια καταξίωση ασχολείται και με  «μεταεπαγγελματικές»  δραστηριότητες.  Αναζητά τη βαθύτερη συνάφεια μεταξύ επιστήμης και πολιτικής και συγχρόνως    προσπαθεί να διεισδύσει στις συνθήκες που καθορίζουν τις κοινωνικές εξελίξεις και διαμορφώνουν τη μοίρα του ανθρώπου.  Επιδιώκει να διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες, επιδίδεται σε μια ακάματη προσπάθεια για την απόκτηση πνευματικής ανεκτικότητας και ευλυγισίας. Με άλλα λόγια,  πρόκειται για πολυπρισματικά μορφωμένο άνθρωπο,  απαλλαγμένο από τη στείρα εξειδίκευση,  με άποψη γα καταστάσεις, φαινόμενα και γεγονότα του κοινωνικού βίου που υπερβαίνουν το στενό επαγγελματικό του χώρο. Επίσης,  βασικό χαρακτηριστικό του πνευματικού ανθρώπου είναι η ηθική του καλλιέργεια κα η ψυχική του δύναμη. Πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά διέπουν το βίο του και προσανατολίζουν τις πράξεις και τις ενέργειές του.  Ο αλτρουισμός,  η άμιλλα, η ειλικρίνεια η ανιδιοτέλεια αποτελούν γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Τα ταπεινά ελατήρια της ανθρώπινης φύσης,  οι ορμές και οι κακές έξεις δεν τον αγγίζουν. Θαρραλέος και αγωνιστής, κρατά ηρωική  στάση απέναντι στη ζωή και δεν υποκύπτει σε κύκλους άνομων συμφερόντων. Υπηρετεί την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία με οποιοδήποτε κόστος,  είναι πιστός και άξιος θεματοφύλακας κάθε υψηλού φρονήματος.

Τέλος,  μεταξύ των χαρακτηριστικών του πνευματικού ανθρώπου συγκαταλέγεται και η κοινωνική συνείδηση που εκδηλώνεται ως άμεσο ενδιαφέρον τόσο γα τα κοινωνικά δρώμενα όσο και για τους συνανθρώπους του. Ο ενσυνείδητος πνευματικός ηγέτης διακρίνεται για την ιδιαίτερη ευαισθησία του σε ότι αφορά τα κοινά. Ασκεί ενσυνείδητα και υπεύθυνα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και μεριμνά για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων.  Θεωρεί χρέος του να περιβάλλει με αγάπη και στοργή το συνάνθρωπό του, σέβεται τα δικαιώματά του και προσπαθεί να απελευθερώσει τη σκέψη του.  Στόχος του δεν είναι η ικανοποίηση μόνο προσωπικών συμφερόντων,  η χειραγώγηση των μαζών,  αλλά αντίθετα προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφυπνίσει τους συμπολίτες του,  να τους καταστήσει ισάξιούς του. Το κύριο γνώρισμά του είναι ότι οραματίζεται μια ιδανική κοινωνία απαλλαγμένη από προβλήματα και εκφυλιστικά φαινόμενα και αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για να την κάνει πραγματικότητα.

Ωστόσο οι απόψεις για την έννοια και το ρόλο του πνευματικού ηγέτη διαφέρουν στην εποχή μας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η πνευματική ηγεσία είναι φαινόμενο των «κλειστών κοινωνιών» όπου η εξέλιξη καθορίζεται από ένα μόνο σύστημα ιδεών και αξιών. Το ιδανικό μιας τέτοιας κοινωνίας περιγράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία». Ακόμα όμως κι αν δεν υπάρχουν στις μέρες πνευματικοί άνθρωποι με την ευρεία σημασία του όρου, υπάρχουν σίγουρα πνευματικές φυσιογνωμίες,  καταξιωμένοι δημιουργοί  που με το έργο τους μπορούν να ανοίξουν νέους ορίζοντες στην ανθρωπότητα.  

Γιατί μέσα στην κοινωνική σφαίρα τα πνευματικά αγαθά είναι τόσο απαραίτητα όσο και τα υλικά. «Η ύλη χωρίς το πνεύμα είναι τυφλή, αλλά και το πνεύμα χωρίς την ύλη είναι κενό». Γι αυτό και ο ρόλος των προικισμένων αυτών ανθρώπων είναι ιδιαίτερα σημαντικός,  μάλιστα στην ταραγμένη εποχή μας που βρίθει προβλημάτων και νοσηρών φαινομένων. Καταρχήν,  η ευθύνη του πνευματικού ηγέτη αναφέρεται στο έργο του,  στον τομέα απασχόλησής του.  Επιβάλλεται να έχει συναίσθηση της ευθύνης που απορρέει από την εργασία του και να αγωνίζεται για την όσο το δυνατόν πληρέστερη ενημέρωση πάνω σε αυτή.   Σεμινάρια,  διαλέξεις ομιλίες και μελέτη συγγραμμάτων πρέπει να περιλαμβάνονται στο καθημερινό του πρόγραμμα,  ώστε να είναι γνώστης των εξελίξεων στον εργασιακό του χώρο. Επίσης, είναι αναγκαίο να προωθεί την έρευνα και να υιοθετεί το διάλογο ως μέσο επιτάχυνσης των προσπαθειών. Η συνεργασία και η άμιλλα πρέπει να διέπουν τις σχέσεις του με τους συναδέλφους του,  καθώς με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο ίδιος οφείλει να είναι εργατικός και να μην επαναπαύεται στη δόξα και τα χρήματα που του προσέφεραν τα μέχρι τώρα επιτεύγματά του. 

Επιπρόσθετα,  καθήκον των πνευματικών ανθρώπων είναι να διασφαλίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα,  να το υπερασπίζονται και να το προστατεύουν.  Πρέπει να αποκαλύπτουν τη φενάκη που κρύβεται πίσω από τα φιλολαϊκά συνθήματα των δημαγωγών και να ασκούν αυστηρή κριτική στους πολιτικούς ηγέτες. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να συνδράμουν αποφασιστικά στην αφύπνιση των μαζών και συγχρόνως να τις παρωθήσουν στη δημιουργική συμμετοχή στα κοινά. Εάν μάλιστα με την πειθώ τους καταστήσουν κατανοητή την αξία της δημοκρατίας στις μάζες είναι πολύ πιθανό να εξασφαλίσουν την ευρωστία και την ακεραιότητά της. Ο λαός θα συνειδητοποιήσει την αξία της, θα την υπερασπίζεται, θα την καταστήσει τρόπο ζωής και συνεπώς θα την παγιώσει και ως πολίτευμα.  Παράλληλα, οι άνθρωποι του πνεύματος έχουν χρέος να οικοδομήσουν ένα υγιές και στέρεο σύστημα ηθικών αξιών στην κοινωνία.  Πρέπει ως πρότυπα ιδανικής βίωσης της ζωής να εμφυσήσουν στους ανθρώπους το πνεύμα της άμιλλας, του αλτρουισμού της δικαιοσύνης και της ισότητας.  Οφείλουν να σταθούν αρωγοί στην προσπάθεια του ατόμου να  υπερβεί τον ατομικισμό του,  να το στρέψουν στη συνεργασία, να το βοηθήσουν να δει τη ζωή μέσα από το πρίσμα της συλλογικότητας. Με το έργο τους και τη στάση τους να παρωθούν τους ανθρώπους σε ενδοσκόπηση και αυτοπαρατηρησία ώστε να καταπολεμηθούν τα ταπεινά ελατήρια της ανθρώπινης φύσης, οι εξάρσεις του θυμικού που υποβιβάζουν ηθικά τον άνθρωπο στο επίπεδο της αγριότητας. 

Τέλος, καθήκον των πνευματικών ηγετών είναι να συμβάλουν στη μόρφωση των ανθρώπων,  στην πνευματική τους ολοκλήρωση,  γενικότερα στη δημιουργία πνευματικής ζωής. Με τα δημιουργήματά τους πρέπει να παρωθούν τις μάζες,   να θέτουν ερωτήματα που καταργούν τον πνευματικό εφησυχασμό.  Είναι αναγκαίο να επιδιώκουν την παρουσία τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης,  ώστε να μεταλαμπαδεύουν αποτελεσματικότερα τις γνώσεις τους στους δέκτες. Στο έργο τους πρέπει να προβάλλουν την αλήθεια,  την κριτική θεώρηση των πραγμάτων ώστε να διευρύνονται οι πνευματικοί ορίζοντες των ανθρώπων. Με κάθε ευκαιρία, κυρίως με ανεπιτήδευτο διάλογο, οφείλουν να προβληματίζουν τις μάζες και να τις θέτουν προ των ευθυνών τους. Ο πνευματικός ηγέτης λοιπόν,  οφείλει,  να είναι πρωτοπόρος στην προσπάθεια ανύψωσης του βίου του ανθρώπου. Η ανεξάντλητη πνευματική του δύναμη πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά από τον ίδιο ώστε να αποτελέσει εφαλτήριο για την κοινωνική αναβάθμιση και δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένας τέτοιος αγώνας θα είναι δύσκολος και επίπονος. Από αυτόν όμως εξαρτάται η επιβίωση του ανθρώπου ως ελεύθερου,  πνευματικού και υπεύθυνου όντος.  

Πηγή: Τσανακτσίδης Ελευθέριος, Φοιτητής Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Δ.Π.Θ. 

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Γ. Σαχτούρης

πηγή : http://www.eleysis-ellinwn.gr/2012/07/12000-30-1824.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2012

12.000 Τούρκοι νεκροί!!! 30 Ιουλίου 1824 ο Σαχτούρης τινάζει τα πέταλα στον Τούρκικο στόλο έξω από τη Σάμο!!!

1824 - Ο Γ. Σαχτούρης καταναυμαχεί τον Τουρκικό Στόλο στη Σάμο, με αποτέλεσμα να κυριευθούν 3 τουρκικά πλοία, να βυθισθούν πολλά και να φονευθούν ή να πνιγούν 12.000 Τούρκοι.

Διακεκριμένος ναυμάχος του Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Σαχτούρης γεννήθηκε στην Ύδρα στις 13 Μαΐου 1783, γιος του Δημητρίου Πολύγκαιρου και της Μαρίας Νικολάου Γκίτζα. Η περιπετειώδης νεανική του ηλικία συμπίπτει με την περίοδο της θεαματικής εξέλιξης του νησιού του στον τομέα της ναυτιλίας και του εμπορίου και με τα τεράστια κέρδη που, λόγω του γεγονότος αυτού, συσσωρεύτηκαν στα χέρια των Υδραίων ναυτεμπόρων. Ο πατέρας του, Δημήτρης, εξαίρετος καραβομαραγκός της εποχής, λέγεται ότι έλαβε το προσωνύμιο Σαχτούρης, το οποίο επικράτησε τελικά και ως οικογενειακό επίθετο, από ένα μεγάλο δίστηλο σκαρί 8 τόνων που κατασκεύασε πρώτος στην Ύδρα, μιμούμενος παρόμοια ιστιοφόρα που χρησιμοποιούσαν οι Ιταλοί και που ονόμαζαν σαχτούρια.

Ο Γεώργιος Σαχτούρης από μικρή ηλικία υπηρέτησε σαν τζόβενο (νεαρός μούτσος), για να εξελιχθεί αργότερα σε πλοίαρχος. Πολύ νέος παντρεύτηκε την επίσης Υδραία Πανούργια Δημ. Γκιώνη, με την οποία απέκτησε εφτά παιδιά: Μαρία, Δημήτριο, Σταμάτιο, Νικόλαο, Μιλτιάδη, Κωνσταντίνο και Θεμιστοκλή.

Το 1819 ο Σαχτούρης είναι ήδη πλοιοκτήτης και καπετάνιος ενός ολοκαίνουργιου βριγαντίνου, της περίφημης «Αθηνάς», που κατασκευάστηκε στο Μαντράκι της Ύδρας. Με το πλοίο του αυτό μεγαλούργησε στον Αγώνα. Λίγες μόνο ημέρες μετά την κήρυξη της Επανάστασης στην Ύδρα, στις 22 Απριλίου 1821, ο Σαχτούρης ακολουθεί τον Γιακουμάκη Τομπάζη, αρχηγό της υδραίικης ναυτικής μοίρας, που μαζί με την ψαριανή και τη Σπετσιώτικη εκπλέουν για την απελευθέρωση της Χίου και της Σάμου.

Η ατυχούς έκβασης ελληνική αυτή αποστολή αμαυρώθηκε από το τραγικό γεγονός της σύλληψης και λαφυραγωγίας από τα πλοία των Υδραίων Γ. Σαχτούρη και Λ. Πινότση διερχόμενου τουρκικού βρικιού, γεμάτου προσκυνητές και Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι κατεσφάγησαν με εντολή των δύο πλοιάρχων. Αργότερα η βέβηλη αυτή, διεθνώς κατακριτέα, πράξη θα αποδοθεί από τους υπευθύνους σε κίνηση αντεκδίκησης για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ και τη σφαγή των Ελλήνων ναυτών του οθωμανικού στόλου στο Μούρτο, οι περισσότεροι από τους οποίους ήσαν Υδραίοι.

Το Φεβρουάριο του 1822 ο Σαχτούρης έλαβε μέρος στη ναυμαχία των Πατρών υπό τις εντολές του Ανδρέα Μιαούλη και λίγο αργότερα συνετέλεσε με τη δράση του στη λύση του αποκλεισμού του Μεσολογγίου από τουρκική μοίρα η οποία αναγκάστηκε να καταφύγει στα Δαρδανέλια.

Η δράση της υδραίικης ναυτικής μοίρας την οποία διηύθυνε συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του 1823, με ουσιαστικότερη παρουσία του Σαχτούρη από το 1824 και εξής, όπως πλήρως τεκμηριώνεται μέσω του ημερολογίου του πλοίου του «Αθηνά», στο οποίο αναγράφονται και σχολιάζονται από τον ίδιο τα ναυτικά γεγονότα και οι ναυμαχίες εκείνων των χρόνων.

Ο Γ. Σαχτούρης συμμετείχε στην εκστρατεία της Κάσου (Ιούνιος 1824), ενώ τον ίδιο μήνα, αμέσως μετά την καταστροφή των Ψαρών (21 Ιουνίου 1824), πήρε μέρος στην αναποτελεσματική επιχείρηση για την ανακατάληψη τους.

Αποφασιστική υπήρξε και η συμβολή του στη ναυμαχία της Μυκάλης (5 Αυγούστου 1824), ενώ οι πολεμικές του ικανότητες αναδείχθηκαν ιδιαίτερα στην περίφημη ναυμαχία του Γέροντα (29 Αυγούστου 1824). Ο Σαχτούρης μαζί με τους Ν. Αποστόλη και Γ. Ανδρούτσο καταναυμαχεί στις 23 Μαΐου 1825 τον τουρκικό στόλο στη ναυμαχία του Καφηρέα και αργότερα συμμετέχει στην εκστρατεία υπέρ του Μεσολογγίου.

Η νικηφόρα δράση του συνεχίζεται το 1826 με τη συμμετοχή του στη ναυμαχία της Σάμου και της Μυτιλήνης, καθώς και στις άκαρπες προσπάθειες ανεφοδιασμού των αποκλεισμένων του Μεσολογγίου. Το 1827 συμμετέχει στην τολμηρή επιχείρηση των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων υπό τον Κόχραν στην Αλεξάνδρεια για την πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου, ενώ στη συνέχεια δρα, και πάλι υπό τον Κόχραν, στις επιχειρήσεις του Βασιλαδίου, έξω από το Μεσολόγγι.

Η νικηφόρα ολοκλήρωση του ελληνικού ναυτικού Αγώνα και η έλευση του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια σήμαναν τη διοικητική αναδιοργάνωση των ναυτικών πραγμάτων. Στο πλαίσιο αυτό ο κυβερνήτης αναθέτει στον Σαχτούρη την αρχηγία της ναυτικής μοίρας των μεσσηνιακών παραλίων με στόχο την παρεμπόδιση ανεφοδιασμού των φρουρίων Μεθώνης, Κορώνης και Νεοκάστρου και αργότερα τον αποκλεισμό της θαλάσσιας περιοχής από τον Αμβρακικό έως την Κρήτη.

Πιστός θεματοφύλακας της πολιτικής Καποδίστρια, ο «…ήπιος Σαχτούρης» – κατά τον Σπετσιώτη ιστορικό Α. Χατζή-Αναργύρου στα «Σπετσιωτικά» του – συγκρούστηκε επανειλημμένα με τους αντιπάλους του Κυβερνήτη. Παρ’ όλ’ αυτά, αναγκασμένος εκ των πραγμάτων, έλαβε μέρος υπό τις εντολές του Α. Μιαούλη στην καταστροφή του ελληνικού στόλου στον Πόρο, τον Ιούλιο του 1831.

Ο Γ. Σαχτούρης διετέλεσε μέλος της Ναυτικής Υπηρεσίας (1830) και της Επιτροπής Ναυτικών Καταλόγων (1833), μαζί με τους Γ. Ανδρούτσο και Α. Ν. Αποστόλη. Στα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα πήρε το βαθμό του αντιναυάρχου και τοποθετήθηκε ως διευθυντής του Ναυστάθμου στον Πόρο, όπου υπηρέτησε μέχρι το θάνατό του. Πέθανε στην Ύδρα στις 30 Ιανουαρίου 1841 και ενταφιάσθηκε στο ναό της Υπαπαντής.

stoxos.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω