Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά

Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά
Photo
Bαθμολογία:
       
5 ψήφοι
Προστέθηκε από , 15.12.09

Περιγραφή

Εύκολη και πεντανόστιμη τούρτα σοκολάτας, χωρίς αυγά και γάλα.

photo: ΝΤΙΝΑΘΗΒΑ

Τι χρειαζόμαστε:

Βάση:
  • 70 γρ. σοκολατένιους κόκκους ρυζιού
  • 50 γρ. κουβερτούρα
  • 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Γέμιση:
  • 500 ml φυτική σαντιγύ
  • 150 γρ. κουβερτούρα
  • 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
  • 120 γρ. πραλίνα φουντουκιού ή αμυγδάλου
  • 60 γρ. αμύγδαλα καβουρντισμένα
  • 1 κουταλιά της σούπας άχνη
Επικάλυψη:
  • 100 γρ. κουβερτούρα
  • 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
  • κακάο για πασπάλισμα
  • ξύσμα κουβερτούρας και αμύγδαλα φιλέ (φέτες) για διακόσμηση
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Διατροφή

 

 

 

Πως το κάνουμε:


Άλμα επί κοντώ

πηγή : http://www.madata.gr/athletic/olympic-2012/213919.html

Άλμα επί κοντώ στο doodle της Google και ελληνική συμμετοχή

Άλμα επί κοντώ στο doodle της Google και ελληνική συμμετοχή
Συνεχίζονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου και σήμερα Σάββατο 4 Αυγούστου και η Google αφιερώνει άλλο έν Doodle στα Ολυμπιακά αθλήματα και συγκεκριμένα σήμερα σε ένα κλασικό αγώνισμα στίβου, το Άλμα επί κοντώ.
Το άλμα επί κοντώ πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας.
Οι κανονισμοί αγώνων στο άλμα επί κοντώ είναι κι εδώ ανάλογα δεσμευτικοί. Εκτός απ' αυτούς μια προσπάθεια θεωρείται άκυρη όταν ο άλτης μετά από την εκτίναξη μετακινεί το πάνω χέρι στο κοντάρι προς τα πάνω ή μεταφέρει το κάτω χέρι πάνω από το πάνω χέρι και ο πήχυς πρέπει να ριχτεί από το κοντάρι τη στιγμή που εκείνο πέφτει.

Αν ο αθλητής θέλει να εκτιναχθεί με το αριστερό πόδι, πιάνει το κοντάρι με το δεξιό χέρι από το κάτω μέρος του κονταριού προς την άκρη του και με τα' αριστερό από πάνω πιο μπροστά. Το ύψος της λαβής εξαρτάται από το ύψος του άλματος. Το πλάτος μεταξύ των λαβών μπορεί να είναι από 60 ως 120 εκατοστά.

Η φόρα είναι επιταχυνόμενη και πρέπει να φτάνει στη μεγαλύτερη ταχύτητα, που είναι ακόμα στ όρια ελέγχου της κινήσεως. Η μυτερή άκρη του κονταριού βλέπει εδώ προς τα εμπρός και λίγο προς τα πάνω. Στους τελευταίους διασκελισμούς χαμηλώνει προς την κατεύθυνση της θήκης. Από τον τρίτο - από το τέλος - διασκελισμό ως τον τελευταίο το δεξιό χέρι φέρει την πίσω άκρη του κονταριού κοντά στο σώμα, ψηλά πάνω από το κεφάλι. Όταν η μύτη του κονταριού ακουμπήσει την μπροστινή πλευρά της θήκης, το άκρο πόδι εκτινάξεως πατάει ενεργητικά και γρήγορα. Η εκτίναξη γίνεται ως προς την κίνηση των ποδιών και του πάνω μέρους του σώματος, όπως και στο άλμα σε μήκος. Η μεταβίβαση της δυνάμεως γίνεται με τους βραχίονες. Ο πίσω βραχίονας, που είναι τεντωμένος, τραβάει το κοντάρι προς τα κάτω, ενώ ο πάνω βραχίονας το πιέζει προς τα πάνω. Κατά την εκτίναξη το κοντάρι εμφανίζει μια ελαφρά κύρτωση, που στη συνέχεια γίνεται όλο και πιο έντονη. Ο επικοντιστής δίνει στο πάνω μέρος του σώματος μια κλίση προς τα πίσω, ενώ λυγίζει και τα δύο πόδια προς τα πάνω. Μετά χρησιμοποιεί το τέντωμα του κονταριού για την προωστική - ανυψωτική- κίνηση. Στην τελευταία φάση της κινήσεως αυτής κάνει μια κατακόρυφη περιστροφή προς τα πάνω γύρω από το μεγάλο άξονα του σώματος και έρχεται στηριζόμενος στο κοντάρι σε μια παρόμοια με την «κατακόρυφο» θέση.

Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δυο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης. Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς τους αγωνίσματος στο Ελσίνκι συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.

Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 2000, στην ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.

                          -------------------------------------------------------------------

 πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CE%B1_%CE%B5%CF%80%CE%AF_%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8E_%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82

Άλμα επί κοντώ στις Ολυμπιάδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Το άλμα επί κοντώ είναι ένα κλασικό αγώνισμα στίβου των Ολυμπιάδων. Πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας.
Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δυο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης. Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς τους αγωνίσματος στο Ελσίνκι συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.
Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 2000, στην ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.

Πίνακας περιεχομένων          

  • 1 Ολυμπιονίκες
  • 2 Πηγές                                                                                                                                                                                                                                                                                                  σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παύλος Ιωαννίδης: Ο λευκός τοίχος

πηγή : http://evriam.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html

Πέμπτη, 2 Αυγούστου 2012

Παύλος Ιωαννίδης: Ο λευκός τοίχος

Μπορούμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας; Να υποτάξουμε τους άλλους; Κι αν έστω τα καταφέρουμε, έχουμε τη δύναμη να κατατροπώσουμε τη μοίρα;

Ο Πέτρος δεν φαντάζεται ότι η επαγγελματική του άνοδος είναι δυνατόν να ανακοπεί. Προικισμένος με σπάνια ευφυΐα, ανοίγει τους ορίζοντες της ψυχολογίας δουλεύοντας μία πρωτοποριακή θεωρία ενσυναίσθησης. Η οικειοποίηση των αλλότριων παθών ίσως αποτελεί και τη λύση καθώς ο ίδιος δεν μπορεί να διαχειριστεί την αυτοκτονία του αδελφού του. Όταν ο κόσμος του μαυρίζει, συμπαραστάτες του θα είναι ο παιδικός του φίλος και νυν ιερέας Φίλιππος και η Λίζα που εκπέμπει άρωμα γυναίκας. Το τοπίο αποκτάει ξανά χρώματα και η αισιοδοξία που απορρέει από τον έρωτα και την αποδοχή ατσαλώνει τον Πέτρο δίνοντάς του δυνάμεις υπερανθρώπου. Γιατί μόνο σε τέτοιο ον χαρίζεται η απώτερη γνώση. Ο λευκός τοίχος θα διαπεραστεί μόνο από τον χαρισματικό ψυχολόγο που θα εισχωρήσει στο υποσυνείδητο του υποσυνείδητου στοχεύοντας στο ανθρώπινο καλό.

Η επιδίωξη του Πέτρου είναι να βλέπει το χαμόγελο στο πρόσωπα γύρω του αποσύροντας το σκοτάδι από τον εσωτερικό τους κόσμο. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αφορούν όμως και την τεχνική του. Το καλό και το κακό χωρίζονται από έναν τοίχο. Η ενόραση του ψυχολόγου θα αποτελέσει το έναυσμα συνεχών ανατροπών και εκ νέου οριοθετήσεων, καθώς η εν δυνάμει εξουσία αποτελεί διακαή πόθο θρησκευτικών και επιστημονικών φατριών.

Επιδιώκουμε να γνωρίσουμε τους άλλους. Ποιος όμως τολμάει να γνωρίσει τον εαυτό του; Είναι αλήθεια η εσωτερική μας φωνή ο μόνος φίλος που δε μοιραζόμαστε με κανέναν; Είναι η συνεχής αμφισβήτηση ο γεννήτορας της βαθύτερης γνώσης;

Πέντε διαφορετικά περιστατικά, ο Νάρκισσος, η Ζωογόνος, ο Θρησκευόμενος, η Τετραπέρατη, ο Ανέκφραστος. Πέντε τοίχοι σαρώνονται, πέντε φωνές ενσωματώνονται οδηγώντας στη σχιζοφρένεια ή στην προσομοίωση με το Υπέρτατο;

Με σπουδές ψυχολογίας και ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία ενηλίκων, ο Παύλος Ιωαννίδης κοινωνεί το γνωστικό του πεδίο μέσα από ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα. Δεν είναι μόνο η μεταδοτικότητα που διακρίνει τον γραπτό του λόγο αλλά και οι συνεχείς ανατροπές και εναλλαγές που κάνουν τον αναγνώστη συμμέτοχο σε αυτό το ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ που ταυτόχρονα είναι και μία αλληγορία της αγωνίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Χτίζουμε τοίχους, για να βλέπουμε μόνο ό,τι θέλουμε να δούμε, για να δείχνουμε στους άλλους, μόνο ό,τι θέλουμε να δουν. Προσφέρουμε την αγάπη ή νομίζουμε πως το κάνουμε. Οι συσσωρευμένες εμπειρίες μας παγώνουν τελικά την εικόνα γύρω μας, μουδιάζοντας τις σκέψεις μας, αμβλύνοντας την αμφισβήτηση.

Πλέον η ζωή σας ξεκινά στους τοίχους της μήτρας και τελειώνει στους ξύλινους τοίχους του φέρετρού σας. Γεννιέστε, ζείτε και πεθαίνετε μέσα σε τοίχους. Χάρη στους τοίχους γίνατε αυτό που είστε. Μοιράζεστε μια βαθιά σχέση ανάγκης. Δεν υπάρχουν χωρίς εσάς και εσείς δεν θα υπήρχατε χωρίς αυτούς. Αυτό όμως που αρνείστε να δείτε είναι η σκοτεινή αλήθεια απ’ έξω. …Ο τοίχος είναι αυτός που σας κρατάει ασφαλείς, αλλά με τίμημα την αποξένωση και τη μοναξιά. …Μπορεί άραγε κανείς να γκρεμίσει τους τοίχους γύρω του, δίχως πρώτα να έχει γκρεμίσει τους τοίχους μέσα του; Αν καταφέρετε να γκρεμίσετε τους τοίχους μέσα, οι έξω τοίχοι δεν θα είναι αρκετά δυνατοί για να σας κρατήσουν μακριά. Οι τοίχοι θα γίνουν απλώς οι φύλακες της ευτυχίας σας. Όλα λύνονται, αρκεί να καταλάβετε πως ο λευκός τοίχος που χωρίζει εσάς από σας είναι το μόνο πραγματικό εμπόδιο που θα συναντήσετε ποτέ. Αν αυτός γκρεμιστεί, τότε όλα είναι δυνατά…Θα καταλάβετε επιτέλους ότι όλοι έχετε κοινές ανάγκες και δίχως τη σάρκινη περιβολή σας είστε ένα. Χώμα, νερό και ενέργεια. Σελ. 428-429
Τολμάτε να κοιτάξετε πίσω από τον λευκό τοίχο; Τολμάτε να αντικρύσετε την αλήθεια; Αν ναι, τότε αυτό το μυθιστόρημα θα σας συγκλονίσει.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Επίκτητος - Εγχειρίδιο

πηγή : http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/blog-post_1823.html

Επίκτητος - Εγχειρίδιο. Σύνοψη της στωϊκής φιλοσοφίας και ηθικής

Το Εγχειρίδιο αποτελεί απάνθισμα και σύνοψη των Διατριβών και ομιλιών του Επίκτητου. Αποτελείται από πενηντα-τρείς παραγράφους ή κεφάλαια. Συντάχθηκε από τον Φλάβιο Αρριανό, μαθητή του φιλοσόφου, και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και ασφαλέστερες πηγές για την μελέτη της ηθικής φιλοσοφίας της Στοάς.

Μέσα στις σελίδες του Εγχειριδίου γίνεται αμέσως αντιληπτή η θαρραλέα απόπειρα του Επίκτητου να επιβάλλει την φιλοσοφία στην ψυχολογία, να εξηγήσει και να καθοδηγήσει λογικά όλες τις δράσεις και τις εκφάνσεις του ψυχικού κόσμου, ν' αναλύσει με τον ήρεμο και λογικά σκεπτόμενο νου όλα όσα πολύ αργότερα θα προσπαθούσε να διερευνήσει η επιστημονική ψυχολογική ανάλυση, και να προβάλει την απάθεια ως ύψιστη φιλοσοφική αρετή, μια απάθεια που πλησιάζει περισσότερο προς την ψυχική γαλήνη ή την ψυχραιμία ή την αταραξία, παρά προς την παντελή έλλειψη παθών ή την αναισθησία ή την αδιαφορία.

"Aπό τα πράγματα άλλα βρίσκονται στην εξουσία μας και άλλα όχι. Στην εξουσία μας βρίσκονται η αντίληψη, η επιλογή, η επιθυμία, η άρνηση, με ένα λόγο όσα είναι δικά μας έργα. Δεν βρίσκονται στην εξουσία μας το σώμα, η περιουσία, η φήμη, τα αξιώματα, με έναν λόγο όσα δεν είναι δικά μας έργα. Οσα βρίσκονται στην εξουσία μας είναι φύσει ελεύθερα, ακώλυτα και ανεμπόδιστα. Οσα δεν βρίσκονται στην εξουσία μας είναι ασθενή, δουλωμένα, υποκείμενα σε εμπόδια, αλλότρια. Να θυμάσαι πως, αν θεωρήσεις τα φύσει δουλωμένα ως ελεύθερα και τα αλλότρια ως δικά σου, θα πέσεις σε εμπόδια, θλίψεις, ταραχές, θα κατηγορείς θεούς και ανθρώπους. Αν, αντίθετα, θεωρήσεις πως μόνο το δικό σου είναι δικό σου και πως το αλλότριο είναι αλλότριο -όπως πραγματικά είναι -, ποτέ δεν θα σ εξαναγκάσει κανείς, δεν θα σ εμποδίσει κανείς, δεν θα μεμφθείς κανέναν, δεν θα κατηγορήσεις κανένα, δε θα κάνεις τίποτα χωρίς τη θέληση σου, δεν θα σε βλάψει κανείς και δεν θα έχεις έχθρους, αφού ούτε τίποτα βλαβερό να πάθεις θα υπάρχει. Επιθυμώντας, λοιπόν, τόσο σπουδαία πράγματα, να έχεις κατά νου ότι δεν πρέπει να επιδοθείς σ αυτά καταβάλλοντας μέτρια προσπάθεια, αλλά να εγκαταλείψεις τα μεν εντελώς και να αναβάλλεις προς το παρόν τα άλλα. Αν όμως επιθυμείς και τούτα και συνάμα τα αξιώματα και τα πλούτη, θα συμβεί να μην αποκτήσεις ούτε καν τα τελευταία, λόγω του ότι επιθυμείς και τα πρώτα. Σε κάθε περίπτωση θ αποτύχεις όσο αφορά τα πρώτα, με τα οποία - και μόνο με αυτά- αποκτώνται η ελευθερία και η ευδαιμονία. Ν ασκείσαι, λοιπόν, στο ν απαντάς σε κάθε σκληρή εξωτερική παράσταση ως εξής : "Είσαι απλή παράσταση και καθόλου αυτό που παρουσιάζεσαι να είσαι". Στη συνέχεια να την ελέγχεις και να την υποβάλλεις σε δοκιμασία σύμφωνα με τους κανόνες τούτους που έχεις. Πρώτος και σπουδαιότερος είναι ο σχετικός με το αν η παράσταση αφορά τα πράγματα που βρίσκονται ή όχι στην εξουσία μας. Αν αφορά κάποιο από αυτά που δεν βρίσκονται στην εξουσία μας, να έχεις έτοιμη πρός χρήση την απάντηση: "Δεν έχει σχέση με μένα".

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/blog-post_1823.html#ixzz22OuKp1aa


Κέικ νηστίσιμο με τρούφα και ινδοκάρυδο

         Κέικ νηστίσιμο με τρούφα και ινδοκάρυδο
Photo
Bαθμολογία:
       
26 ψήφοι
Προστέθηκε από , 03.12.08

Περιγραφή

Τέλειο νηστίσιμο κέικ!!

photo: golfo

Τι χρειαζόμαστε:

  • 3 1/2 ποτήρια αλεύρι φαρίνα
  • 3 κουταλάκια Baking
  • 1 ποτήρι λάδι
  • 1 ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού
  • ξύσμα πορτοκαλιού
  • 1 ποτηρι ινδοκάρυδο
  • 1 ποτήρι ζάχαρη
  • 1 σακουλάκι τρούφα
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Μέθοδος
Διατροφή
Δυσκολία
Περιέχει
Νηστίσιμα

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:


Η Κασσάνδρα και ο Λύκος / Μαργαρίτα Καραπάνου

πηγή:http://www.dreamersandco.com/2012/08/margarita-karapanou-kassandra-kai-o-likos.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Η Κασσάνδρα και ο Λύκος / Μαργαρίτα Καραπάνου

Το πρώτο βιβλίο της Μαργαρίτας Καραπάνου, «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» πρωτοεκδόθηκε το 1975 και αποτελεί ένα από τα πιο αποκαλυπτικά ταξίδια στην παιδική ηλικία και στην περιπέτεια ενηλικίωσής της μικρής Κασσάνδρας.
Παρότι το θέμα του είναι η παιδική ηλικία μιας κοπέλας, και θα μπορούσε να αποτελεί ένα συνηθισμένο μυθιστόρημα, μας εκπλήσσει ιδιαίτερα με το αντίθετο: Μικρές στιγμές από την ζωή της Κασσάνδρας, ξετυλίγουν την ιδιαίτερη σχέση μάνας και κόρης, σαν μικρό ημερολόγιο που καταγράφει σε ανύποπτο χρόνο ότι συμβαίνει.
Η μικρή Κασσάνδρα είναι μια κοπέλα διαφορετική από αυτές που υπάρχουν τριγύρω μας, που καθ' όλη την αφήγηση κινείται και συμπεριφέρεται με τον ιδιαίτερό της χαρακτήρα. Μερικές φορές γίνεται τόσο σκληρή και γκροτέσκα που μοιάζει σαν μια ενήλικας, αλλά αυτή είναι η άμυνά της. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κοπέλα με βαθιά ευαισθησία. Μεγαλώνει σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με τους σωστούς τρόπους και που δεν της αφιερώνει σχεδόν καθόλου χρόνο. 
Το βιβλίο αντιμετωπίζει το θέμα της κρυφής σκληρότητας της παιδικής ηλικίας σαν κανένα άλλο, καθώς και το μείγμα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας με έναν τρόπο ανοικτό και ανέλπιστο. 
Χαρακτηριστικά, μία μέρα η γιαγιά της Κασσάνδρας, της λέει ότι της έχει ένα δώρο, ένα γατάκι, αλλά θα μπορέσει να το κρατήσει μόνο μια βδομάδα και ότι την Κυριακή θα πρέπει να το επιστρέψει. Η Κασσάνδρα το λάτρεψε από την πρώτη στιγμή και την παρακαλούσε να το κρατήσει μόνιμα αλλά η γιαγιά της δεν της έδωσε σημασία. Έτσι λοιπόν το έπνιξε από αγάπη για να μην το χάσει και την Κυριακή το επέστρεψε όπως έπρεπε να κάνει. 
Μάνα και κόρη, βιαιότητα και στοργή, η αγάπη και ο φόβος είναι ένα στο μυαλό της μικρής Κασσάνδρας. Ένα βιβλίο με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία (άλλωστε όπως και τα περισσότερα της Καραπάνου), μητέρα και κόρη, μοιράζονται το ίδιο όνομα όπως και η Καραπάνου με τη μητέρα της, Μαργαρίτα Λυμπεράκη, και κατά κάποιον τρόπο η ζωή της μικρής Κασσάνδρας αντικατοπτρίζεται στη ιδιαίτερα προβληματική σχέση της ίδιας της Καραπάνου με την μητέρα της. Η Μαργαρίτα Καραπάνου αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές σύγχρονες Ελληνικές φωνές.
«Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» μπορεί να σας θυμίσει το σκοτεινό ημερολόγιο της Σίλβια Πλαθ.
Για να δείτε μια απο τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντέυξεις της Καραπάνου κάντε κλικ εδώ.
Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Καστανιώτη. 192 Σελίδες / 10 Ευρώ.


Άγγελος Τερζάκης


 Άγγελος Τερζάκης

O Άγγελος Τερζάκης (16-2-1907 μέχρι 3-8-1979) ήταν έλληνας λογοτέχνης της γενιάς του ‘30 και δοκιμιογράφος. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Πολύ αξιόλογο είναι το δοκιμιακό του έργο: αυτός και ο Θεοτοκάς είναι οι κύριοι εκφραστές του θεωρητικού προβληματισμού και των αναζητήσεων της ανανεωτικής γενιάς του ‘30.
                                                                                                                  

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου του 1907 και έζησε εκεί μέχρι το 1915, όταν και πήγε στην Αθήνα[1], όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος το 1929, αλλά εγκατέλειψε σύντομα τη δικηγορία για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1925 με τη συλλογή διηγημάτων Ο ξεχασμένος και έκτοτε ασχολήθηκε συστηματικά με την πεζογραφία και το θέατρο, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1936 με το έργο του "Αυτοκράτωρ Μιχαήλ" που ανέβασε τον ίδιο χρόνο το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα διηύθυνε και τα βραχύβια περιοδικά Πνοή και Λόγος. Το 1937 έγινε γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου και αργότερα καλλιτεχνικός και γενικός διευθυντής του Δραματολογίου του (1954).

Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941) και κατέγραψε τις εμπειρίες του σε κάποια από τα διηγήματά του και κυρίως στο βιβλίο του "Απρίλης". Το 1964 συνέγραψε για λογαριασμό του Γενικού Επιτελείου Στρατού το χρονικό του πολέμου, το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο "Ελληνική Εποποιΐα 1940-41".

Μετά τον πόλεμο συνέχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα: αρθρογραφούσε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα Το Βήμα (φιλολογικός συνεργάτης) και από το 1948 θεατρικός κριτικός. Επίσης υπήρξε και διευθυντής του περιοδικού Εποχές.

Το 1969 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών και το 1974 έγινε Ακαδημαϊκός[2].

Πέθανε στις 3 Αυγούστου 1979 στην Αθήνα.

Μυθιστορήματα

Δεσμώτες (1932)
Η παρακμή των Σκληρών (1933)
Η μενεξεδένια πολιτεία (1937)
Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ (1945)
Ταξίδι με τον Έσπερο (1946)
Το λυκόφως των ανθρώπων (δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1947, εκδόθηκε το 1989)
Δίχως Θεό (1951)
Η μυστική ζωή (1957)
Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (μαζί με τους Καραγάτση, Μυριβήλη, Βενέζη), 1958

Ιστορικά

Η Ελληνική Εποποιΐα 1940-1941, Χρονικό του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41 (ΕΣΤΙΑ, 1964 και 2η έκδοση, Γενικό Επιτελείο Στρατού, 1990)

Συλλογές διηγημάτων

Ο ξεχασμένος (1925)
Φθινοπωρινή συμφωνία (1929)
Του έρωτα και του θανάτου (1943)
Απρίλης (1946)
Η στοργή [νουβέλα] (1944)

Θεατρικά έργα

Αυτοκράτωρ Μιχαήλ (1936)   
Γαμήλιο Εμβατήριο (1937)
Ο σταυρός και το σπαθί (1939)
Είλωτες (1939)
Ο εξουσιαστής (1942)
Το μεγάλο παιχνίδι (1944)
Αγνή (1949)
Θεοφανώ (1956)
Νύχτα στη Μεσόγειο (1957)
Τα λύτρα της ευτυχίας (1959)
Θωμάς ο δίψυχος (1962)
Ο πρόγονος (1970)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Ο καταράκτης του Ρίχτη

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=253889741395129&set=a.168250019959102.34406.153753281408776&type=1&theater

Ο καταράκτης του Ρίχτη

Ας πάρουμε λιγάκι τα βουνά να πάμε σήμερα στο καταράκτη του Ρίχτη.

Με τέτοια ζέστη δεν είναι άσχημα να κάνωμε μια βόλτα μέσα στο ποταμό του Ρίχτη που θα τον συναντήσωμε στα Εξω Μουλιανά στο δρόμο απ το Καβούσι πρός τη Σητεία.

Μιάς ώρας περπάτημα στη κοίτη του ποταμού που τώρα έχει ελάχιστο νερό, θα μας φέρει στο ξέφωτο που πέφτει ο καταράκτης.


Πανέμορφος το καλοκαίρι, άγριος και ορμητικός το χειμώνα.



Μπορείτε να συνεχίσετε κατηφορικά για αλλη μισή ώρα μέχρι να φτάσετε στη παραλία για ένα δροσιστικό μπάνιο.

Δε σας είπα πώς θα επιστρέψετε;
Εκπληξη!

Το ανέβασμα είναι ανηφορικό.
Εκτός κι αν θυσιασετε λιγη βενζίνα να οδηγήσετε ενα αυτοκίνητο στο τέλος του ποταμού στη παραλία όπου θα σας περιμένει να σας οδηγήσει πίσω στην αρχή του ποταμού.
Μπερδεμένα πράματα θα πείτε.
Ετσι ειναι οι πραγματικές διακοπές. Περιπέτεια.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δέκα βιβλία για την παραλία

πηγή:  http://www.tovima.gr/vimadonna/talks/article/?aid=468249
                            
Δέκα βιβλία για την παραλία
Προτού ετοιμάσετε βαλίτσες, πάρτε μαζί σας, λίγο πάθος, διαπλοκή, τρυφερότητα, μυστήριο και δράση, που θα πιάσουν λίγο από τον χώρο σας και θα γεμίσουν πολύ από τον χρόνο σας
Δέκα βιβλία για την παραλία

2
εκτύπωση 
 
  
 

«Το ξεχασμένο βαλς», Ανν Ενραϊτ (εκδ. Καστανιώτη): Μια σύγχρονη συζυγική απιστία δοσμένη από μια κάτοχο Μπούκερ. Κοίτα να δεις τι κάνει ο έρωτας, όταν αποφασίζει να καταστρέψει.





 



«Τα μαύρα πρόβατα», Γκούναρ Στόλεσεν (εκδ. Πόλις): Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν θα μπορούσε να γίνει ταινία του Χόλιγουντ. Ο ήρωας είναι loser, το χιούμορ υποδόριο, οι προεκτάσεις ψυχολογικές. Διαβάζεται μονορούφι.





 

«Φεβρουάριος», Θοδωρής Γεωργακόπουλος (εκδ. Καστανιώτη): Ένα διαδραστικό λογοτεχνικό πείραμα που αξίζει την προσοχή μας. Κάθε μέρα, επί έναν μήνα ο συγγραφέας ανέβαζε το κεφάλαιο που ολοκλήρωνε στο www.februarios.com, ενώ οι αναγνώστες το διάβαζαν και το σχολίαζαν.







«Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι», Ντ. Χ. Λόρενς (εκδ. Μεταίχμιο): Ανήκει στη νέα σειρά του εκδοτικού οίκου Ερωτική Λογοτεχνία, που επανεκδίδει κλασικά έργα με πρωταγωνιστή το σεξ. Σκέφτεστε τίποτε καλύτερο για το καλοκαίρι;







«Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη», Μάρω Βαμβουνάκη (εκδ. Ψυχογιός): Η Ελληνίδα Γιάλομ, που περνάει από το ντιβάνι τις προσωπικές μας σχέσεις, ξαναχτυπά. Απλουστευμένη ψυχανάλυση και love story, μια δοκιμασμένη συνταγή που μπαίνει εύκολα στη μεγάλη τσάντα θαλάσσης.





 

«Τι είδε η Λίρα Καζάν», Εύα Ζολί, Ζυντίτ Περινιόν (εκδ. Κέδρος): Οπλα, πετρέλαια και ρωσική μαφία. Αν δεν είστε φαν των λογοτεχνικών ερώτων, αυτό το πολιτικό θρίλερ με τις οικολογικές ανησυχίες, θα σας γοητεύσει.





 


«Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης», Λένα Διβάνη (εκδ. Καστανιώτη): Ο γάτος της Λένας αφηγείται. Είναι τάση να μιλάνε τα ζώα στις λογοτεχνικές σελίδες; Είναι τάση τα μυθιστορήματα να παλινδρομούν στην παιδική ηλικία του αναγνώστη; Ισως. Το βέβαιο είναι ότι καταφέρνουν με αυτόν τον τρόπο να είναι ευχάριστα ευκολοδιάβαστα και τρυφερά, σε μια εποχή που νιώθεις ότι τίποτε δεν κατεβαίνει κάτω.






«Φεγγάρι δύο ημερών», Σεσίλια Αχερν, (εκδ Διόπτρα): Κλασικό μπεστ σέλερ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γύρω από τη ζωή μιας 30χρονης και τις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε εκεί γύρω στα 30.







«Οι γυναίκες του Αυγούστου», Ζωή Μπελούκα (εκδ. Καστανιώτη): Διαβάζεται με ψάθινο καπέλο και μπικίνι, ιδανικά με γυναικοπαρέα και θυμίζει λίγο σίριαλ. Η τελευταία πληροφορία ίσως σας φανεί χρήσιμη σε περίπτωση που δύσκολα αποχωρίζεστε την τηλεόραση για το ακρογιάλι.




 


«Νουάρ ιστορίες, τόμος Β΄», Ρέιμοντ Τσάντλερ (εκδ. Κέδρος): Μαθήματα κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας από τον μετρ του είδους. Περιλαμβάνει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του και συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσες δεν τον έχουν διαβάσει. 





Ο Αύγουστος του Οδυσσέα

http://www.facebook.com/pages/Odysseas-Elytis/29092503225

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά...

Δημοφιλείς αναρτήσεις