Άγγελος Τερζάκης

 Άγγελος Τερζάκης

O Άγγελος Τερζάκης (16-2-1907 μέχρι 3-8-1979) ήταν έλληνας λογοτέχνης της γενιάς του ‘30 και δοκιμιογράφος. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Πολύ αξιόλογο είναι το δοκιμιακό του έργο: αυτός και ο Θεοτοκάς είναι οι κύριοι εκφραστές του θεωρητικού προβληματισμού και των αναζητήσεων της ανανεωτικής γενιάς του ‘30.
                                                                                                                  
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου του 1907 και έζησε εκεί μέχρι το 1915, όταν και πήγε στην Αθήνα[1], όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος το 1929, αλλά εγκατέλειψε σύντομα τη δικηγορία για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1925 με τη συλλογή διηγημάτων Ο ξεχασμένος και έκτοτε ασχολήθηκε συστηματικά με την πεζογραφία και το θέατρο, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1936 με το έργο του "Αυτοκράτωρ Μιχαήλ" που ανέβασε τον ίδιο χρόνο το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα διηύθυνε και τα βραχύβια περιοδικά Πνοή και Λόγος. Το 1937 έγινε γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου και αργότερα καλλιτεχνικός και γενικός διευθυντής του Δραματολογίου του (1954).

Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941) και κατέγραψε τις εμπειρίες του σε κάποια από τα διηγήματά του και κυρίως στο βιβλίο του "Απρίλης". Το 1964 συνέγραψε για λογαριασμό του Γενικού Επιτελείου Στρατού το χρονικό του πολέμου, το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο "Ελληνική Εποποιΐα 1940-41".

Μετά τον πόλεμο συνέχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα: αρθρογραφούσε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα Το Βήμα (φιλολογικός συνεργάτης) και από το 1948 θεατρικός κριτικός. Επίσης υπήρξε και διευθυντής του περιοδικού Εποχές.

Το 1969 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών και το 1974 έγινε Ακαδημαϊκός[2].

Πέθανε στις 3 Αυγούστου 1979 στην Αθήνα.

Μυθιστορήματα

Δεσμώτες (1932)

Η παρακμή των Σκληρών (1933)

Η μενεξεδένια πολιτεία (1937)

Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ (1945)

Ταξίδι με τον Έσπερο (1946)

Το λυκόφως των ανθρώπων (δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1947, εκδόθηκε το 1989)

Δίχως Θεό (1951)

Η μυστική ζωή (1957)

Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (μαζί με τους Καραγάτση, Μυριβήλη, Βενέζη), 1958

Ιστορικά

Η Ελληνική Εποποιΐα 1940-1941, Χρονικό του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41 (ΕΣΤΙΑ, 1964 και 2η έκδοση, Γενικό Επιτελείο Στρατού, 1990)

Συλλογές διηγημάτων

Ο ξεχασμένος (1925)

Φθινοπωρινή συμφωνία (1929)

Του έρωτα και του θανάτου (1943)

Απρίλης (1946)

Η στοργή [νουβέλα] (1944)

Θεατρικά έργα

Αυτοκράτωρ Μιχαήλ (1936)   

Γαμήλιο Εμβατήριο (1937)

Ο σταυρός και το σπαθί (1939)

Είλωτες (1939)

Ο εξουσιαστής (1942)

Το μεγάλο παιχνίδι (1944)

Αγνή (1949)

Θεοφανώ (1956)

Νύχτα στη Μεσόγειο (1957)

Τα λύτρα της ευτυχίας (1959)

Θωμάς ο δίψυχος (1962)

Ο πρόγονος (1970)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82