Περσείδες 2012

πηγή: http://www.madata.gr/diafora/science/215318.html

Περσείδες 2012: Θα βρέξει αστέρια τo Σάββατο 11 Αυγούστου

10 Αυγούστου 2012, 10:54

Περσείδες 2012: Θα βρέξει αστέρια τη νύχτα του Σαββάτου 11 Αυγούστου και της Κυριακής 12 Αυγούστου. Το φαινόμενο, που παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα γύρω από τα «πεφταστέρια» του Αυγούστου να δημιουργηθούν πολλοί μύθοι. Κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν τα... αστράκια που είδε η Δανάη πέφτοντας στην αγκαλιά του Δία. Η χριστιανική πίστη πάλι «θέλει» τις Περσείδες να είναι τα δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου που μαρτύρησε γύρω στα μέσα Αυγούστου.

Για μια ακόμη χρονιά, οι «Περσείδες», οι πολυπληθείς διάττοντες αστέρες, δίνουν το ραντεβού με τους ουρανούς της Γης. Το μοναδικό υπερθέαμα της «βροχής από πεφταστέρια» θα κορυφωθεί τη νύχτα ττου Σαββάτου 11 Αυγούστου και της Κυριακής 12 Αυγούστουόπου θα πέφτουν περίπου 100 μετέωρα την ώρα προσφέροντας ένα εντυπωσιακό θέαμα.

Τον φετινό Αύγουστο η επόμενη πανσέληνος θα είναι στις 31 Αυγούστου, ενώ στις 17 Αυγούστου υπάρχει Νέα Σελήνη, πράγμα που σημαίνει ότι, αντίθετα με το περσινό καλοκαίρι, η λάμψη του φεγγαριού δεν θα αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα για τις παρατηρήσεις του νυχτερινού ουρανού.

Στην Ελλάδα το θέαμα θα είναι ορατό, ιδίως αν κοιτάξει κανείς στον ουρανό σε κατεύθυνση βορειοανατολική.

Όσο πιο καθαρός είναι ο νυχτερινός ουρανός, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για ένα πιο εντυπωσιακό θέαμα, αν και μερικές φορές διαψεύδονται οι προσδοκίες των θεατών που ξενυχτούν. Πρόβλεψη, πάντως, δεν γίνεται.

Φέτος το φαινόμενο θα είναι ορατό μετά τη δύση του ηλίου και μέχρι τις 10 το βράδυ.

Οι ειδικοί πάντως της NASA, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, εκτιμούν ότι πρέπει να αναμένεται πτώση μετεώρων με μέσο ρυθμό 50-80 την ώρα.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι μετά το 2007 υπάρχουν καλύτερες συνθήκες από ποτέ για την παρακολούθηση του φαινομένου, κυρίως από σκοτεινές περιοχές στην εξοχή, ώστε να μην παρεμβάλλεται η φωταύγεια των πόλεων.

Οι Περσείδες ονομάστηκαν έτσι επειδή φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Περσέα, αλλά αυτό είναι μια οπτική αυταπάτη.

Στην πραγματικότητα προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης και λοιπά υπολείμματα που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά (μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων) του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αμερικανούς Λιούις Σουίφτ και Όρας Tατλ από τους οποίους και πήρε το όνομά του.

Ο κομήτης αρχίζει να συναντιέται με την τροχιά της Γης από τις αρχές του Αυγούστου και χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο.

Τα μετέωρα («πεφταστέρια») είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα υπό χαμηλή γωνία πρόσπτωσης και φαίνονται να καίγονται αργά.

Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με ταχύτητα γύρω στα 60χλμ/δευτερόλεπτο και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνουν φωτεινά ίχνη.

Τα μετέωρα -που σπάνια φτάνουν στη Γη, καθώς καίγονται κατά την πτώση τους τελείως- μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο νυχτερινό ουρανό, ιδίως στα πιο σκοτεινά τμήματά του, όταν δεν υπάρχει φεγγάρι.

 Πόπη Π    

https://camerastyloonline.wordpress.com/2012/08/11/perseids-in-2012/

Για μια ακόμη χρονιά, οι Περσείδες, οι πολυπληθείς διάττοντες αστέρες, δίνουν το ραντεβού με τους ουρανούς της Γης. Το μοναδικό υπερθέαμα της «βροχής από πεφταστέρια» θα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του τη νύχτα του Σαββάτου και της Κυριακής οπότε ο ουρανός θα γεμίσει διάττοντες αστέρες!

Στην Ελλάδα το θέαμα θα είναι ορατό, ιδίως αν κοιτάξει κανείς στον ουρανό σε κατεύθυνση βορειοανατολική. Όσο πιο καθαρός είναι ο νυχτερινός ουρανός, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για ένα πιο εντυπωσιακό θέαμα, αν και μερικές φορές διαψεύδονται οι προσδοκίες των θεατών που ξενυχτούν.

Οι ειδικοί πάντως της NASA, εκτιμούν ότι πρέπει να αναμένεται πτώση μετεώρων με μέσο ρυθμό 100 την ώρα.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι μετά το 2007 υπάρχουν καλύτερες συνθήκες από ποτέ για την παρακολούθηση του φαινομένου, κυρίως από σκοτεινές περιοχές στην εξοχή, ώστε

Περσείδες: μία ουράνια αυταπάτη!

Οι Περσείδες ονομάστηκαν έτσι επειδή φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Περσέα, αλλά αυτό είναι μια οπτική αυταπάτη. Στην πραγματικότητα προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης και λοιπά υπολείμματα που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά (μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων) του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αμερικανούς Λιούις Σουίφτ και Όρας Tατλ από τους οποίους και πήρε το όνομά του.

Ο κομήτης αρχίζει να συναντιέται με την τροχιά της Γης από τις αρχές του Αυγούστου και χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο. Αυτό που παρατηρούμε είναι στην πραγματικότητα τα σωματίδια σκόνης και βράχων που άφησε στο πέρασμά του μέσα από το ηλιακό σύστημα ο κομήτης αυτός.

Και καθώς η γη περνά μέσα από το νέφος των σωματιδίων αυτών, υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες, λαμβάνει χώρα στο νυχτερινό ουρανό το σχετικό φαντασμαγορικό θέαμα.

Τα «πεφταστέρια»

Τα μετέωρα («πεφταστέρια») είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα υπό χαμηλή γωνία πρόσπτωσης και φαίνονται να καίγονται αργά.

Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με ταχύτητα γύρω στα 60χλμ/δευτερόλεπτο και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνουν φωτεινά ίχνη.

http://www.madata.gr/

Logan_Brumm_USA_meteor

Περσείδες! Βροχή διαττόντων αστέρων, με μέγιστο τη νύχτα 12-13 Αυγούστου 2012

Οι Περσείδες (αρσενικό) είναι από τις πιο εντυπωσιακές βροχές μετεώρων (ή βροχή διαττόντων αστέρων) που παρατηρούνται κάθε χρόνο από τα μέσα του Ιούλη μέχρι και τα τέλη Αυγούστου. Με βάση τις παρατηρήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Μετεώρων (International Meteor Organization – ΙΜΟ) από τα πρόσφατα έτη, φέτος αναμένουμε την εμφάνιση του μέγιστου των 100 περίπου μετεώρων ανά ώρα, τη νύχτα μεταξύ της 12ης Αυγούστου και της 13ης Αυγούστου.
Η βροχή διαττόντων αστέρων είναι ένα ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει όταν η Γη διέρχεται μέσα από σμήνη σωματιδίων μετεωρικής ύλης. Η ύλη αυτή προέρχεται από κομήτες που διαλύονται ή από την ουρά των υπολειμμάτων που αφήνουν οι κομήτες κατά την τροχιά τους. Εκατομμύρια σωματίδια, που ονομάζονται μετεωροειδή, αργά αλλά σταθερά διασκορπίζονται κατά μήκος της τροχιάς του κομήτη, σε μια αρκετά πλατιά ζώνη. Όταν τα σωματίδια αυτά μπουν στην ατμόσφαιρα της Γης, καίγονται δημιουργώντας εντυπωσιακές φωτεινές τροχιές και τα ονομάζουμε μετέωρα. Στην περίπτωση που τα σωματίδια αυτά είναι μεγαλύτερα και δεν προλάβουν να καούν ολόκληρα, πέφτουν στη Γη, (τα ονομάζουμε μετεωρίτες) δημιουργώντας μικρούς κρατήρες από την ταχύτητα πρόσκρουσης. Το φαινόμενο της βροχής διαττόντων το παρατηρούμε συγκεκριμένες ημερομηνίες κάθε χρόνου, όταν η Γη συναντάει την τροχιά κάποιου κομήτη ή βρίσκεται κοντά σε αυτήν, και περνά μέσα από τη ζώνη των μετεώρων. Για το λόγο αυτό, οι βροχές μετεώρων φαίνονται να προέρχονται από ένα συγκεκριμένο σημείο στον ουράνιο θόλο, που ονομάζουμε ακτινοβόλο σημείο. Στο σημείο αυτό του ουράνιου θόλου παρατηρούμε και το μεγαλύτερο αριθμό μετεώρων που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης και φαίνονται σαν αστέρια που πέφτουν (πεφταστέρια) με μεγαλύτερο ωριαίο ρυθμό εμφάνισης από το μέσο όρο.
Η βροχή διαττόντων των Περσείδων (ονομάζεται έτσι γιατί το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό του Περσέα, φαίνεται δηλαδή σα να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή) ήταν πολύ εντυπωσιακή σε διάφορες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, με την εμφάνιση 150 μέχρι και περισσοτέρων των 400 μετεώρων ανά ώρα, λόγω του ότι η Γη περνά μέσα από περιοχές με υψηλότερη πυκνότητα υπολειμμάτων σκόνης του κομήτη. Τα μικρά σωματίδια της σκόνης έχουν τον όγκο των κόκκων της άμμου και βάρος περίπου ενός γραμμαρίου.
Στην αρχή της δεκαετίας του ‘90, τις χρονιές 1991 και 1992, σημειώθηκε μια έξαρση στην εμφάνιση των μετεώρων με παρατήρηση περισσότερων των 400 την ώρα. Ο ωριαίος αριθμός τους μειώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90, φτάνοντας τα 100 περίπου μετέωρα, ενώ από το 2000 ήταν πολύ λιγότερα. Αυτό συνδέθηκε με την περιήλια μετάβαση του κομήτη 109P/Swift-Tuttle το 1992. Η περίοδος που ο κομήτης Swift-Tuttle περνάει από το ηλιακό μας σύστημα είναι περίπου 130 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι όσο απομακρύνεται η απόσταση του κομήτη από τη Γη, τόσο λιγότερα μετέωρα βλέπουμε.
Τους Περσείδες κατέγραψαν πρώτοι παρατηρητές στην Κίνα το 36 μ.X., οπότε και καταγράφηκε στα αρχεία της κινεζικής Δυναστείας των Xαν. Την παρατήρηση ότι οι Περσείδες οφείλονται στην ουρά του Swift-Tuttle έκανε πρώτος ο Giovanni Schiaparelli, το 1867. Ο Γερμανός αστρονόμος Eduard Heis ήταν ο πρώτος που έκανε το 1839 την καταμέτρηση και κατέγραψε περίπου 160 μετέωρα την ώρα. Πριν δυό χρόνια, ο μέγιστος ωριαίος ρυθμός τους ήταν 120. Το 2028 αναμένεται το φαινόμενο να είναι άκρως εντυπωσιακό, γιατί τότε αναμένεται μια βροχή 1.000 διαττόντων αστεριών την ώρα, καθώς η Γη θα απέχει περίπου 60.000 χιλιόμετρα από τον πυρήνα της σκόνης του κομήτη, που ευθύνεται για το φαινόμενο.

Το μεγαλύτερο τμήμα του αστρικού υλικού από τον κομήτη 109P/Swift-Tuttle βρίσκεται σε τροχιά στο διαπλανητικό χώρο για περισσότερο από 1.000 χρόνια. Υπάρχει όμως και μία νέα λωρίδα υλικού που αποσπάσθηκε από τον κομήτη το 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι κατά την υπόλοιπη βροχή. Η βροχή διαττόντων των Περσείδων προέρχεται από έναν κομήτη απομεινάρι από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Είναι δηλαδή ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα, που κρύβει πληροφορίες για τη σύσταση του πρωτοπλανητικού δίσκου από τον οποίο προερχόμαστε όλοι. Και πριν από αυτό, αυτή η ταπεινή σκόνη ήταν κάπου στο εσωτερικό ενός άστρου μεγαλύτερου από τον Ήλιο μας, που όταν εξάντλησε τα πυρηνικά του αποθέματα έδωσε ένα από τα πιο θεαματικά φαινόμενα στο σύμπαν, ένα supernova, το οποίο σκόρπισε στο μεσοαστρικό χώρο τα στοιχεία από τα οποία αποτελούμαστε όλοι μας και είναι απαραίτητα για τη ζωή.

Οδηγίες για την παρατήρηση του φαινόμενου

Οι συντεταγμένες του ακτινοβόλου σημείου (radiant) τη μέρα του μέγιστου αριθμού μετεώρων στον ουράνιο θόλο είναι: ορθή αναφορά 03h 04m και απόκλιση +58. Το φαινόμενο εμφανίζεται μεταξύ της 17ης Ιούλη μέχρι και της 24ης Αυγούστου, ενώ το μέγιστο μεταξύ της 12ης Αυγούστου ώρα 18:30 και 13ης Αυγούστου ώρα 07:00 (ώρα UT = +3 ώρες διαφορά το καλοκαίρι, για την Ελλάδα). Η επιτάχυνση των βολίδων θα φτάνει τα 59km/sec, το φαινόμενο μέγεθός τους θα φτάνει το 2,2 και η μέγιστη συχνότητά τους (ZHR, Zenithal Hourly Rate)100/h.
Για να παρατηρήσουμε το φαινόμενο πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας βορειοανατολικά στον ουρανό και να παρατηρήσουμε την περιοχή μεταξύ των αστερισμών της Κασσιόπης (το γνωστό W)και του Περσέα. Η σωστή θέση πρέπει να μας δίνει ένα καθαρό πεδίο στον ουρανό, της τάξης των 120° (το πεδίο στο οποίο φαίνεται το 98% των διαττόντων δεν είναι μεγαλύτερο από 50°). Προσέχουμε να μην παρατηρούμε κατ’ ευθείαν το ακτινοβόλο σημείο αλλά περίπου 20° – 30° μακριά. Καλύτερη είναι η παρατήρηση με γυμνό μάτι ή με μικρά κιάλια. Τα τηλεσκόπια, επειδή έχουν μικρή γωνία όρασης, δεν προσφέρονται για την παρατήρηση της βροχής διαττόντων.

Στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη όπου βρίσκεται και η Λέσβος, η καλύτερη παρατήρηση θα γίνει μετά τις 23:00 τοπική ώρα, και θα κορυφωθεί όσο προχωράει η νύχτα (03:00 – 05:00). Το ακτινοβόλο σημείο θα ανεβαίνει στον ουράνιο θόλο κάνοντας την παρατήρηση περισσότερο απολαυστική. Επειδή τα σωματίδια κτυπούν την ατμόσφαιρα από μπροστά, ο αριθμός των μετεώρων είναι μεγάλος λίγο πριν την ανατολή του Ηλίου. Μπορεί όμως οι περισσότεροι Περσείδες να φαίνονται νωρίς το πρωί, αλλά οι πιο εντυπωσιακοί φαίνονται μετά τα μεσάνυκτα και μέχρι τις 05:00. Αυτό γίνεται επειδή εκείνες τις ώρες φαίνονται τα σωματίδια που κτυπούν την ατμόσφαιρα με πολύ μικρές γωνίες και η προβολή του ίχνους τους στον ουρανό (η λεγόμενη ουρά) είναι πολύ μακριά και αναδεικνύει όλα της τα χρώματα.

Για να απολαύσουμε τα περισσότερα ορατά μετέωρα να καίγονται κατά την είσοδό τους στη γήινη ατμόσφαιρα, καλό είναι να βγούμε από τις πόλεις, μακριά από περιοχές με φωτορρύπανση, με όσο δυνατόν ευρύτερο οπτικό πεδίο και χωρίς κτήρια. Όσο πιο σκοτεινό θα είναι το μέρος της παρακολούθησης, τόσο πιο εντυπωσιακό θα είναι και το οπτικό αποτέλεσμα. Τέτοιες περιοχές υπάρχουν πολλές κυρίως στη δυτική πλευρά της Λέσβου, κοντά στο Σίγρι, στην Ερεσό, στο απολιθωμένο δάσος, στη Μονή Υψηλού, αλλά και στο Χρούσο, στο Γαβαθά, όπως και σε πολλές περιοχές της βόρειας Λήμνου. Ακόμη πιο εντυπωσιακή θα είναι η παρατήρηση από τον Άι-Στράτη! Χρήσιμα θα είναι να έχετε μαζί σας εκτός από κιάλια και τη φωτογραφική σας μηχανή, ένα αναπαυτικό πτυσσόμενο κάθισμα ή στρώμα ή υπνόσακο για άνετη παρατήρηση, κάποια ζακέτα για τη νυχτερινή υγρασία και κάποιο λάδι σιτρονέλλας για τα κουνούπια…

http://aegeanastronomy.com/

                          

Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών 9 Αυγούστου

πηγή : http://moi.gov.cy/index.php?option=com_k2&view=item&id=433:%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD&lang=el 

 Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών

Πέμπτη, 09 Αύγουστος 2012 06:28

Το 1923 ο Haudenosaunee Chief Deskaheh ταξίδεψε στη Γενεύη για να μιλήσει ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών και να υπερασπίσει το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν κάτω από τους δικούς τους νόμους και να έχουν τη δική τους Γη. Αν και δεν του επετράπη να μιλήσει, το όραμά του εξέθρεψε τις γενιές που ακολούθησαν.

Η 9η Αυγούστου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών το 1994 με απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ, με σκοπό τη διεθνή συνεργασία για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ιθαγενείς στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης και της υγείας.

Σήμερα οι ιθαγενείς ανέρχονται σε 370 εκατομμύρια και ζουν σε 70 χώρες του κόσμου.

                                                        ------------------------------------------------------

πηγή : http://unews.pathfinder.gr/world/pagkosmia-hmera-ithagenon.html

Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών

Από enlefko  |  Αυστραλία : Κόσμος  |  0  |  9/8

• Αναμνηστική φωτό με ιθαγενή aborizinal της Αυστραλίας.

Η 9η Αυγούστου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών. Σκοπός της γιορτής η διεθνής συνεργασία για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ιθαγενείς στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης και της υγείας.
Κάποτε τους έλεγαν «πρωτόγονους» κι αργότερα τους ονόμασαν, «ιθαγενείς». Χρειάστηκαν αιώνες για να τους χαρακτηρίσουμε «αυτόχθονες λαούς». Σε μερικές περιπτώσεις -όπως στον Καναδά- προχώρησαν περισσότερο: τους λένε «πρώτους λαούς».
Σήμερα οι ιθαγενείς ανέρχονται σε 370 εκατομμύρια ανθρώπους και ζουν σε 70 χώρες του κόσμου από τα τροπικά δάση του Αμαζονίου μέχρι τις φυλές της Ινδίας και από τους Ινουίτ του Αρκτικού Κύκλου μέχρι τους Αβορίγινες της Αυστραλίας.
Όλα ξεκίνησαν το 1923 όταν ο Haudenosaunee Chief Deskaheh ταξίδεψε στη Γενεύη για να μιλήσει ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών και να υπερασπίσει το δικαίωμα των ανθρώπων του να ζουν κάτω από τους δικούς τους νόμους και να έχουν τη δική τους Γη. Αν και δεν του επετράπη να μιλήσει, το όραμά του το 1994 με απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ, εξέθρεψε τις γενιές που ακολούθησαν.
Αυτόχθονες ή ιθαγενείς ονομάζονται στις μέρες μας οι μειονοτικοί πληθυσμοί ενός κράτους, στην περίπτωση που κατοικούσαν στο έδαφός του πριν την έλευση του μετέπειτα κυρίαρχου πληθυσμού.

Το Γλωσσάρι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τούς ορίζει ως πληθυσμούς που:
1. κατοικούσαν μία περιοχή όταν κάποιος άλλος πολιτισμός έφθασε εκεί και κυριάρχησε μέσω κατάκτησης, εποικισμού ή με άλλον τρόπο και
2. διατηρούν έναν τρόπο ζωής εγγύτερο στις κοινωνικές / οικονομικές / πολιτισμικές παραδόσεις τους, σε σύγκριση με τον τρόπο ζωής του κράτους όπου ανήκουν.
Όταν γίνεται λόγος για αυτόχθονες, πρέπει πάντα να γίνεται αναφορά στην ιστορική στιγμή κατά την οποία χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι. Δεδομένου ότι η ιστορία της ανθρωπότητας χαρακτηρίζεται από την αδιάκοπη μετακίνηση ανθρωπίνων μαζών, είτε με ειρηνικό είτε με βίαιο τρόπο, δεν υπάρχει σχεδόν κανείς απόλυτα αυτόχθων πληθυσμός. Κάποιος που σήμερα θεωρείται αυτόχθων, πιθανότατα εγκαταστάθηκε στο σημερινό τόπο διαμονής τους εις βάρος ενός προηγούμενου.
Με βάση τη σημερινή εκπροσώπησή τους, οι αυτόχθονες πληθυσμοί μπορούν να χωρισθούν σε τρεις κατηγορίες:
Ενεργοί, όσοι συμπεριλαμβάνουν έναν αξιόλογο αριθμό μελών και διατηρούν κάποιες βασικές παραδόσεις τους όπως η γλώσσα, η θρησκεία, ιδιαίτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης ή έθιμα.
Εξαφανισμένοι, όσοι δεν υπάρχουν πια διότι εξαφανίσθηκαν με βίαια μέσα (γενοκτονίες, εκτοπίσεις) ή επειδή τα μέλη τους αφομοιώθηκαν από την κυρίαρχη κουλτούρα του κράτους στο οποίο ανήκαν.
Υπό απειλή, όσοι υπήρξαν ενεργοί στο πρόσφατο παρελθόν αλλά κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
ι Αϊνού είναι χαρακτηριστικός λαός ιθαγενών, 15.000 περίπου ατόμων, που κατοικούν στα νησιά Χοκάιντο, Σαχαλίνη και Κουρίλες. Φυλετικά ανήκουν στους Ευρωπίδες, δεν έχουν την πτυχή στα βλέφαρα, χαρακτηριστικό γνώριμο των Κίτρινων, και έχουν έθιμα αρκετά πρωτόγονα, όταν συγκρίνονται προπάντων με τους μογγολικούς λαούς.

Οι τελευταίοι απόγονοι των Αίνού, που κατά την νεολιθική εποχή κατοικούσε ολόκληρη την Ιαπωνία, όμως από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους, καθώς πιεζόταν από τα μογγολικά φύλα που είχαν ξεχυθεί από το κέντρο της Ασίας, ζητούσε καταφύγιο όλο και βορειότερα, περιορίζονταν συνεχώς σε αριθμό και σε έκταση. Κατά τα έθιμα, ο άντρας πρέπει να παντρεύεται την κόρη του θείου από τη μητέρα του, όμως απαγορεύεται ο γάμος δυο αδελφών με δυο αδελφές. Η θρησκεία τους αποδίνει μεγάλη σημασία στην αρκούδα. κάθε οικογένεια τρέφει αρκούδες.

Μια άλλη κατηγορία, ο ιθαγενείς του Αμαζονίου τα τελευταία χρόνια υφίστανται μεγάλο διωγμό και σε αρκετές περιπτώσεις εγκαταλείπουν τα εδάφη τους. Όταν ήρθαν σε επαφή με μη ιθαγενείς κόλλησαν ασθένειες όπως μαλάρροια και γρίπη και πολλοί έχασαν τη ζωή τους.

Ένα από τα κυριότερα προβλήματα είναι η εκδίωξη από τα εδάφη τους, όπως γίνεται με τους Νουκάκ στην Κολομβία. Ο εμφύλιος με τους αντάρτες της οργάνωσης FARC και τους παραστρατιωτικούς για τον έλεγχο της κόκας, στα εδάφη που πριν ζούσαν οι ιθαγενείς, έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στην επιβίωση τους. Έχουν απομείνει μόλις 400.

Στους ιθαγενείς ανήκουν και οι Αζτέκοι, οι οποίοι είναι αρχαίος λαός του Μεξικού, που ανήκε σε μια φυλή των Ινδιάνων και κατά τον 14ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα του Μεξικού. ΣΆ ένα νησί στη μέση της λίμνης Τεσκόκο έχτισαν πάνω σε πασσάλους την πρωτεύουσα τους, που την ονόμασαν Τενοτστιλάν, από το όνομα του αρχηγού τους, που λεγόταν Τενότς.

Η θρησκεία των Αζτέκων ήταν πολυθεϊστική και απαιτούσε ανθρωποθυσίες.Σημαντικότεροι από τους θεούς τους ήταν ο Ουιτζιλοπότστλι, που ήταν ο ανώτερος απΆ όλους και θεωρούταν ο προστάτης της φυλής, ο Κετσαλκοάτλ, που ήταν ο προστάτης του πολιτισμού, ο Τεσκατλιπόκα, που ήταν ο θεός της ξηρασίας κ.α. Βασικό στοιχείο της θρησκείας αυτής ήταν επίσης η πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Οι Αζτέκοι δέχονταν και την ύπαρξη 13 ουρανών, καθένας από τους οποίους είχε τους δικούς τους θεούς και 9 Κάτω Κόσμων.

Μια άλλη φυλή ιθαγενών του Μεξικού και ιδιαίτερα της χερσονήσου Γιουκατάν της κεντρικής Αμερικής είναι οι Μάγια. Σήμερα αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων της Χερσονήσου Γιουκατάν. Η γλώσσα τους, που αποτελείται από πέντε διαλέκτους, μιλιέται ακόμα από 400.000 περίπου απογόνους της αρχαίας φυλής, η οποία απορροφιέται από τους γειτονικούς πληθυσμούς κι εξαφανίζεται.

Είναι και οι Πυγμαίοι, της Ισημερινής Αφρικής που ονομάζονται από ορισμένους και Νεγρίλοι και ζουν μέσα στα δάση κατά ομάδες. Οι πυγμαίοι διακρίνονται σε δύο φυλές, στους Μαμπούτι και στους Μπαμπίνγκα και έχουν πολύ χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο.

Τέλος υπάρχουν και οι Βερβέροι, ιθαγενείς πληθυσμοί λευκών που καταλαμβάνουν μια μεγάλη περιοχή της βόρειας Αφρικής και της Σαχάρας και περιλαμβάνουν περίπου 30 υποομάδες με κυριότερη αυτή των Τουαρέγκ. Ζουν μόνιμα στις πεδιάδες ή ως νομάδες στις ερήμους της βόρειας Αφρικής. Οι υποομάδες συνδέονται μεταξύ τους περισσότερο γλωσσικά παρά φυλετικά. Είναι απόγονοι των αρχαίων Λιβύων και σήμερα ξεπερνούν τα 14.000.000 στο Μαρόκο, στην Αλγερία , την Τυνησία , τη Λιβύη και την Αίγυπτο.

Στις μέρες μας τα δικαιώματα των αυτόχθονων αναγνωρίζονται, ενώ γίνονται ευκολότερα αποδεκτά τα αιτήματά τους. Μαζί με την ξεχωριστή ταυτότητά τους, αναγνωρίζεται και η συμβολή τους στην παγκόσμια ανάπτυξη με βασικά είδη διατροφής που ήρθαν από τις περιοχές τους, με τις φαρμακευτικές ουσίες που αποσπώνται από τα εδάφη τους, αλλά και με τον πολιτισμό τους που πλούτισε την παγκόσμια κληρονομιά.
Ωστόσο, σε αρκετά κράτη αρνούνται ακόμη να αναγνωρίσουν ότι οι αυτόχθονες έχουν δικαιώματα στη γη και στο υπέδαφος, πολύ πριν από τους έποικους, από τους κατακτητές ή τους μετανάστες.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

αποφθέγματα του Σαρλ Πιερ Μπωντλαιρ

πηγή  http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_5874.html?spref=fb

Μερικά αποφθέγματα του Σαρλ Πιερ Μπωντλαιρ

Για περισσότερα θέματα λογοτεχνίας δείτε στο 
'' Ποίηση και Λογοτεχνία''. 

-Το Κακό γίνεται πάντα χωρίς προσπάθεια, φυσικά, μοιραία. Το Καλό είναι πάντα αποτέλεσμα κάποιας τεχνικής.

-  Στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ξέχασαν δύο δικαιώματα: της αντίφασης και της φυγής.

- Η φαντασία είναι το βασίλειο της αλήθειας, ενώ το εφικτό είναι μια από τις επαρχίες της αλήθειας.

- Ας είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στον κοινό άνθρωπο, στην κοινή λογική, στο συναίσθημα, στην έμπνευση και στο προφανές...

- Η Εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα, θέλησε τουλάχιστον να τον απολυμάνει: επινόησε το γάμο

- Η έλξη προς τις έξυπνες γυναίκες είναι χαρακτηριστικό των ομοφυλοφίλων.

-  Δεν μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς, στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία.

-  Λαμβανομένων όλων υπόψη, η δουλειά τελικά είναι λιγότερη βαρετή από το να διασκεδάζεις.

- Ο μοναδικός λυρισμός που έχει ο κοινός άνθρωπος είναι η σεξουαλικότητα.

-   Η πιο ωραία πονηριά του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει.

-   Έχω περισσότερες αναμνήσεις από όσες αν ήμουν χιλίων ετών.

-   Μια όαση τρόμου μέσα σε μια έρημο ανίας.

-   Αγάπη: η ανάγκη να φύγεις από τον εαυτό σου.

- Δυο θεμελιώδεις λογοτεχνικές αρετές: η αναφορά σε υπερφυσικές δυνάμεις και η ειρωνεία.

- Οτιδήποτε είναι ωραίο και ευγενές είναι αποτέλεσμα λογικής και υπολογισμού.

-  Όταν ο ποιητής κυνηγάει έναν ηθικό σκοπό, περιορίζει την ποιητική του δύναμη.

-  Ποιος θα τολμούσε να αναθέσει στην Τέχνη τη στείρα ασχολία να μιμείται τη Φύση;

-Ω, κτήνος αναντικατάστατο, βάναυσο, υποκριτή αναγνώστη μου…άνθρωπέ μου… αδελφέ μου.

Τα είδαμε εδώ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Έρμαν Έσσε

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=455878341113545&set=a.353804127987634.87247.108511895850193&type=1&theater

 Έρμαν Έσσε

Ο Έρμαν Έσσε (2-7-1877 έως 9-8-1962) ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Ο Έσσε γεννήθηκε στο Καλβ (Calw) της Βυρτεμβέργης στη Γερμανία . Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το 1904 δημοσίευσε το το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ. Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Γκαίτε, το 1947 με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας και το 1955 με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων.
 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω    

Η Κρήτη των καλλιτεχνών

Η Κρήτη των καλλιτεχνών (19ος - 20ός αιώνας) : Αγιογραφία, ζωγραφική, γλυπτική

Αλεβίζου Ντενίζ - Χλόη, Εκδ. Δοκιμάκης, 2010

Με αναφορές σε περίπου διακόσιους, στην πλειονότητά τους άγνωστους έως σήμερα καλλιτέχνες (αγιογράφους, ζωγράφους και γλύπτες) που έζησαν στην Κρήτη την περίοδο 1800-1950, και με παρουσιάσεις και αναλύσεις έργων τους που συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, η μελέτη,

"Η Κρήτη των καλλιτεχνών", αποσκοπεί να αποτελέσει μία πρώτη γνωριμία με κεντρικές όψεις της παραγνωρισμένης ιστορίας της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. ... Η πρώτη καταγραφή και αποθησαύριση ενός άγνωστου υλικού που διαμορφώνεται αργά και προβάλλει μέσα από τα τεράστια αναχώματα που είχαν στηθεί στα χρόνια της σκλαβιάς και βρίσκει την ολοκλήρωσή του στις μέρες μας. Μια πραγματικά μεγάλη προσπάθεια, ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα, ένας εμπλουτισμός της έρευνας της νεότερης ελληνικής ιστορίας της ζωγραφικής. Μια αποκάλυψη ονομάτων, ζωγραφικών έργων και συλλεκτών, που δεν μπορούν πια να μας αφήσουν αδιάφορους... Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης

http://www.bigbook.gr/

bookdetails.php?book_id=184

Μπακλαβάς Νηστίσιμος

Μπακλαβάς Νηστίσιμος

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από μικρη νοικοκυρουλα, 06.07.09

 

Περιγραφή

Ένα δύσκολο, αλλά πεντανόστιμο γλυκό. Θα το προσφέρετε με ευχαρίστηση, χωρίς να αμαρτήσετε!

photo: xaroula

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακέτο φύλλο κρούστας
• 600 γραμ. καρυδόψιχα
• 1 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 κ.σ. τριμμένη φρυγανιά
• 6-7 γαρύφαλλα καλά κοπανισμένα
• 220 γραμ. ελαιόλαδο
• 220 γραμ. θυμαρίσιο μέλι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

Σερβίρει

25 μερίδες

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μπακλαβάς Νηστίσιμοςhttp://www.sintagespareas.gr/sintages/mpaklabas-nistisimos.html#ixzz23Bqo9uNS

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ της Τζωρτζίνας Τσισμαλίδου *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29049993503

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

της Τζωρτζίνας Τσισμαλίδου *

.

Οι ριπές του παγωμένου αέρα της έκοβαν την ανάσα και της χαστούκιζαν το πρόσωπο. Ήταν η τέλεια ψυχική αναζωογόνηση εν’ όψη του αποψινού «απογεύματος της παρηγοριάς» που εξαναγκαζόταν να περάσει. Αν είχε άποψη πάνω στο θέμα, η δική της παρηγοριά θα ήταν ένας τεράστιος καναπές και ένα κουτί σοκολατάκια στα γόνατά της και σίγουρα όχι το περπάτημα στο σκοτεινό, κρύο βράδυ.

«Καταραμένο τηλέφωνο τηλέφωνο» σκέφτηκε. «Λειτουργεί μόνο στο άσχετο και ποτέ όταν το χρειάζομαι πραγματικά». Εντόπισε ένα μικρό γατάκι να τουρτουρίζει κάτω από έναν ξερό θάμνο. «Συγγνώμη γατούλα» είπε, περισσότερο για να το ακούσει η ίδια, παρά το γατάκι-χωρίς-όνομα.

«Στ’ αλήθεια, δεν μπορεί να γίνει κάτι για σένα. Τουλάχιστον, εσύ δεν έχεις μπροστά σου 70 ή 80 χρόνια ζωής». Μα πού ήταν επιτέλους τα γάντια της; Τα χρειαζόταν επειγόντως, ο καιρός χειροτέρευε. Έχει γούστο αν τα είχε χάσει και αυτά, ήταν και καινούργια. Μπορεί και να της έπεσαν στο δρόμο. Έκανε ένα γύρω το τετράγωνο μήπως και τα βρει. Δεν μπόρεσε να μη ρίξει μια πλάγια ματιά στο θάμνο, για να δει αν το γατάκι ήταν ακόμα εκεί. Ήταν.

«Τουλάχιστον πρέπει να πάω κάπου» σκέφτηκε. «Πού είναι η μαμά σου;» ρώτησε φωναχτά το γατάκι. Εκείνο ανοιγόκλεισε τα μάτια του, κοιτάζοντάς την. Κοίταξε το ρολόι της. «Ωχ, έχω αργήσει», γκρίνιαξε.

Ξαφνικά ένιωσε μια απέραντη νοσταλγία για το δωμάτιό της. Το να μένεις που και που μόνος έχει και τα πλεονεκτήματά του: μπορείς να βγάλεις τη μάσκα που φοράς μπροστά στο κοινό. Μόνη στο σπίτι και με το κινητό κλειστό, θα μπορούσε να χαθεί στην τηλεόραση. Ειδικά απόψε, που ο άνεμος σφύριζε τόσο μανιασμένα, που της έκοβε την ανάσα.

Έφτασε στο σπίτι της φίλης της ακριβώς τη στιγμή που εκείνη θρηνούσε απεγνωσμένα το χαμένο της αμόρε. «Να πάρει!», σκέφτηκε για πολλοστή φορά μέσα στις τελευταίες δύο ώρες. «Αυτό θα έχανα;». «Γιατί κλαίει σαν να τον έχουνε σκοτώσει, για το όνομα του Θεού;». Έψαξε για χαρτομάντηλα και για κανένα κομμάτι σοκολάτα. Σε λίγη ώρα κάθονταν μπροστά στην τηλεόραση, είχε Mad Music Awards.

Το θέμα με την τηλεόραση και τη σοκολάτα είναι ότι δεν απαιτούν τίποτα από εσένα. Φυσικά δεν μπορούν να σε παρηγορήσουν όπως μια καλή φίλη, αλλά η καλή φίλη απόψε δεν είχε διάθεση για πολλές συζητήσεις. Μετά από δύο ώρες τηλεόραση και μία ώρα internet, ο ύπνος φαινόταν μια ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Το κεφάλι της είχε μόλις ακουμπήσει το μαξιλάρι της, όταν ξαφνικά τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. Θα μπορούσε να ορκιστεί ότι άκουσε μια γάτα. Πώς όμως, αφού δεν είχε γάτα; Ούτε καν τις συμπαθούσε τις γάτες. Νάτο πάλι! Ανακάθισε στο κρεβάτι της, βέβαιη ότι δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί αν δεν ανακάλυπτε από πού ερχόταν αυτό το μικρό νιαούρισμα.

Κρυφοκοίταξε έξω από το παράθυρο. Μπορούσε ακόμη να το ακούσει, δεν έβλεπε όμως τίποτα. «Δεν πρόκειται να βγω πάλι έξω στο κρύο» ανακοίνωσε στον εαυτό της. Δεν θα πείραζε όμως να ανοίξει λιγάκι την πόρτα…

Σαν να το παρέσυρε ο άνεμος, το μικρό γατάκι-χωρίς-όνομα έτρεξε σαν αστραπή από μίλια μακριά και σταμάτησε ακριβώς μπροστά στα πόδια της. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Πώς εμφανίστηκε από το πουθενά αυτό το γατάκι και μάλιστα με τόσο ξαφνικό τρόπο; Σκασμένη στα γέλια, έσκυψε μπροστά στην ανοιχτή πόρτα «Μικρή γατούλα, πώς ήρθες ως εδώ;»

Αυτή τη φορά ανοιγόκλεισε τα μάτια του απαντώντας «μιάου». Έπειτα κάθισε στα ποδαράκια του και την κοίταξε στα μάτια. «Μιάου», επανέλαβε. Και τώρα τι γίνεται; Να το βγάλει έξω; Με τέτοιο άνεμο; Όχι βέβαια, θα ήταν έγκλημα. Σίγουρα όμως θα θέλει φαγητό και τουαλέτα. Είχε κιόλας αρχίσει να νιώθει πιο άνετα, καθώς καθάριζε με τη μικροσκοπική γλωσσίτσα του το χρυσαφένιο του τρίχωμα.

Αναστέναξε και φόρεσε ένα τζιν στα γρήγορα. Δεν είχε άλλη επιλογή. Ήταν βέβαιο ότι το γατάκι πεινούσε φρικτά. Γέλασε με τον εαυτό της καθώς περπατούσε στους διαδρόμους του pet shop, μαζεύοντας παιχνίδια, λιχουδιές και ένα μικρό κρεβάτι. Και ναι, σίγουρα θα χρειάζεται και ένα από αυτά τα νυχοδρόμια. «Είναι απλά μια χαζή γάτα», σκέφτηκε. «Θυμήσου πως δεν συμπαθείς καν τις γάτες».

Φτάνοντας στο σπίτι, ένιωσε μια ικανοποίηση βλέποντάς το να στέκεται στο παράθυρο, περιμένοντας υπομονετικά (ήθελε να πιστεύει) την επιστροφή της. «Έρχομαι χαζούλικο, έρχομαι». Έτρεξε στα πόδια της, καθώς εκείνη ξεφόρτωνε τα λάφυρα και φανταζόταν «τώρα θα σκέφτεται πως ήταν σωστή η απόφασή του να με ακολουθήσει ως εδώ. Πώς, όμως, τελοσπάντων, τα κατάφερε όλα αυτά;»

Το χάιδεψε στο κεφάλι και του έξυσε τα αυτάκια, ενώ εκείνο έτρωγε. Όταν τελείωσε το φαγητό του το σύστησε στο κουτί με την άμμο κι έπειτα στο καινούργιο του κρεβάτι, που ήταν επενδυμένο με μαλακιά γούνα. «Καθόλου άσχημα για ένα άστεγο πλασματάκι» σκέφτηκε. Πέταξε τα ρούχα της και σύρθηκε ξανά κάτω από τα σκεπάσματα, ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο γατάκι.

Για πρώτη φορά μετά από εβδομάδες, ένιωσε επιτέλους καλά. Το γατάκι κουλουριάστηκε σαν μια μικρή γούνινη μπάλα και άρχισε να γουργουρίζει δυνατά. Το μόνο που χρειαζόταν για να ικανοποιηθεί ήταν να του δώσει ένα τίποτα από αυτά που η ίδια θεωρούσε μέχρι τώρα ως δεδομένα: ένα ζεστό σπίτι, ένα μικρό γεύμα και ένα μαλακό κρεβάτι. Χαμογέλασε και έτριψε το πρόσωπό της στη γούνα του.

Τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι το να έχεις κάποιον να φροντίζεις εξαφανίζει από τη ζωή σου τη μιζέρια και τη γκρίνια. Αύριο θα ξημέρωνε μια καινούργια μέρα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή, η ίδια και το γατάκι είχαν βρει επιτέλους ένα σπίτι.

.

Η Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι τελειόφοιτη του Δημοτικού Σχολείου. Στον ελεύθερο χρόνο της, της αρέσει να γράφει ποιήματα και μικρές ιστορίες.

[ e-mail ]

Νικόλαος Πλαστήρας – Μαύρος καβαλάρης (1883-1953)

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150252098305002&set=a.10150428313575002.623681.247295425001&type=1&theater

...

«Όποιος βλέπει την Πατρίδα του να καταστρέφεται και κάθεται αδρανής, είναι το ίδιο σαν να την καταστρέφει ο ίδιος...»

Νικόλαος Πλαστήρας – Μαύρος καβαλάρης (1883-1953)

Αυτή τη ρήση του έκανε πράξη μέχρι την τελευταία ανάσα της ζωής του ο εκ Μορφοβουνίου Καρδίτσας στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης της νεότερης Ελλάδας Νικόλαος Πλαστήρας, που πέθανε σαν σήμερα, 26 Ιουλίου 1953.

Πέθανε φτωχός παρά τη σταδιοδρομία του στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής και πολιτικής ιεραρχίας (διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός). Το σμόκιν της κηδείας του ήταν προσφορά φίλου του, ενώ η περιουσία που άφησε κληρονομιά ανερχόταν σε 216 δραχμές και δέκα δολάρια!
Πέθανε όμως πλούσιος από ικανοποίηση της προσφοράς προς την Πατρίδα, από την αγάπη και την εκτίμηση των άδολων Ελλήνων πατριωτών, καθώς και από την αναγνώριση της πολυεπίπεδης και πολυσύνθετης δράσης του σε καιρούς δύσκολους για το Έθνος από την ψυχρή Ιστορία.

Ο Νικόλαος Πλαστήρας ήταν παρών σε όλους τους πολιτικούς και στρατιωτικούς αγώνες της νεότερης Ελλάδας.
Η τελευταία, ενδοξότερη και τραγικότερη πολεμική του δράση ήταν στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως διοικητής του 5/42 Συντάγματος Πεζικού. Το Σύνταγμα του Πλαστήρα ήταν η μόνη στρατιωτική μονάδα που μέσα στην πανωλεθρία του Αυγούστου του 1922 εφάρμοσε ακριβώς τους κανόνες σύμπτυξης-υποχώρησης με απόλυτα πειθαρχημένο τρόπο. Έσωσε έτσι ελληνικά στρατιωτικά τμήματα από αφανισμό, καθώς και τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό της Μ. Ασίας.
Λεπτομέρειες για την πολεμική και πολιτική δράση του Μαύρου Καβαλάρη μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.sansimera.gr/biographies/184

Στη φωτογραφία ο Μαύρος Καβαλάρης στην Κεντρική Πλατεία της Καρδίτσας.

Το σύμπλεγμα, απούσης της Πολιτείας, κατασκευάστηκε με έρανο της Ένωσης Επιστημόνων Καρδίτσας τη δεκαετία του ᾿80…

(Το παρόν έχει αναδημοσιευτεί από το μέλος της σελίδας μας Θανάση Διάκο.)

Μονή Κηπίνας

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=488538767824682&set=a.488538491158043.115430.409941222351104&type=3&theater 

Μονή Κηπίνας

Η Μονή Κηπίνας βρίσκεται κοντά στο χωριό Χριστοί Πραμάντων . Το όνομα της λέγεται ότι οφείλεται στους κήπους που καλλιεργούσαν κοντά στη μονή οι μοναχοί. Κατά τον Σεραφείμ Βυζάντιο το μοναστήρι χτίστηκε το 1212 από κάποιον αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της Ηπείρου καθώς είναι σκαρφαλωμένο στο κοίλωμα ενός ψηλού κατακόρυφου βράχου. Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος φθάνει ως τη βάση του βράχου και από εκεί ένα μονοπάτι σκαλισμένο στο βράχο και μια ξύλινη γέφυρα, οδηγούν στο μοναστήρι. Κατά την τουρκοκρατία η ξύλινη γέφυρα ήταν κινητή. Οι μοναχοί την ανέβαζαν με μοχλό ώστε να προστατεύονται από επιδρομές. Ο μικρός ναός της μονής είναι κατάγραφος με αγιογραφίες πιθανόν του 17ου αιώνα. Το ρόλο της στέγης παίζει ο συμπαγής βράχος που έχει λαξευτεί με τέχνη ώστε να σχηματίζει ένα τέλειο θόλο. Δυστυχώς πολλές φορές κλέφτες ξεγύμνωσαν το μοναστήρι από τα ιερά του κειμήλια. Στον πρόναο του καθολικού αριστερά βρίσκεται μια βαθιά σκοτεινή σπηλιά. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, κατέφευγαν εκεί για ασφάλεια οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών. Το σπήλαιο έχει μήκος 240 μ. και εξερευνήθηκε το 1956 από τη σπηλαιολόγο Άννα Πετροχείλου, δεν είναι όμως επισκέψιμο.

Ο Λυκούργος και η μαγική σπηλιά

Ο Λυκούργος και η μαγική σπηλιά 

Ο μικρός και ανήσυχος Λυκούργος θέλει να αλλάξει τον θόρυβο και τους ρυθμούς της πόλης του. Μα ξέρει ότι δεν μπορεί ν αλλάξει τον κόσμο, και έτσι αποφασίζει να τον εξερευνήσει! Ακούγοντας έναν παράξενο θρύλο που λέει ότι: ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΣΠΗΛΙΑ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ, αρχικά δεν το πιστεύει και ξεκινά την εξερεύνησή του σε αυτή την σπηλιά για να επιβεβαιώσει ότι ο θρύλος δεν ισχύει. Προχωρά στις αίθουσες της Μαγικής σπηλιάς με συντροφιά μια σοφή και φιλική νυχτερίδα την Βεατρίκη, που τον βοηθά να ακούσει την σπηλιά που του μιλάει. Μαθαίνει πολλά... μα έρχεται κι αντιμέτωπος με τους φόβους του. Όταν του σβήσει όμως ο φακός, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όσα έμαθε για να επιστρέψει σπίτι του... Θα καταφέρει να ξαναβγεί έξω στην πόλη του; Ή ο θρύλος που δεν πίστεψε είναι αληθινός; Κι αν βγει, τι θα έχει πλέον αλλάξει;

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=180166#.UCTyh6Cv_p0