Εικόνες και εμμονές

πηγή: http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%93%CE%B5%CF%89%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/3852-%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D.html

Εικόνες και εμμονές του Ελληνισμού

Κώστας Κουτσουρέλης

Η προσήλωση στην ιστορική ταυτότητα και η πρόσδεση στη δυτική νεωτερικότητα

Εικόνες του ελληνισμού στη γραμματεία μας των τελευταίων αιώνων θα βρούμε πολλές. Κάθε φορά που η ιστορική συγκυρία το επέτασσε, στοχαστές και λογοτέχνες ξανάπιαναν το πάντοτε ανοιχτό ερώτημα του συλλογικού μας αυτοπροσδιορισμού. 

Οι απαντήσεις τους συνιστούν μια μακρά σειρά πορτραίτων, για την ακρίβεια μια ολόκληρη πινακοθήκη προσωπογραφιών του νεώτερου ελληνισμού. Ως τέτοιες φέρουν διπλή τη σφαγίδα: της ιστορικής στιγμής που τις εκμαίευσε και της ατομικής ευαισθησίας που τους έδωσε μορφή.

Τρόποι να εξετάσει κανείς αυτές τις προσωπογραφίες, να τις ταξινομήσει, υπάρχουν πολλοί, αναλόγως της γωνίας του βλέμματος. Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε λ.χ. μεταξύ εικόνων αποκλειστικών και εικόνων περιεκτικών. Οι πρώτες, φύσει ρυθμιστικές, αποκλείουν πτυχές ή και ολόκληρες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, χάριν άλλων, τις οποίες προτάσσουν ως δηλωμένο ή υπονοούμενο πρότυπο. Οι δεύτερες, ρυθμιστικές εξίσου, ζητούν να συνθέσουν τα πάντα σε μια ενότητα λίγο πολύ οργανική. Οι πρώτες τονίζουν τις ασυνέχειες, τις τομές που διακόπτουν την ιστορική αναδρομή. Οι δεύτερες φωτίζουν τις ομοιότητες, κοιτούν πώς να δείξουν ότι το νήμα διατηρήθηκε συνεχές. Παράδειγμα των πρώτων είναι η ελληνική γενεαλογία που προτείνει ο Κοραής, όταν παρακάμπτει τους μέσους χρόνους και ανατρέχει απευθείας στην κλασσική αρχαιότητα. Παράδειγμα των δεύτερων, η ιστοριονομία του Ζαμπέλιου, που αρνείται την αττική μονομέρεια και αποκαθιστά το Βυζάντιο ως αναπόσπαστο κρίκο μιας μακράς αλυσίδας.

Η πινακοθήκη μας περιλαμβάνει ακόμη εικόνες αξιολογικές, θετικές ή αρνητικές, αναλόγως με το προς τα πού κλίνει εκάστοτε η πλάστιγγα. Η περιγραφή της σημερινής Ελλάδας λ.χ. στο έργο στοχαστών όπως ο Κονδύλης ή ο Γιανναράς είναι ευθέως επικριτική ή και επιθετικά απορριπτική. Στην αντίπερα όχθη, το ίνδαλμα της Ελλάδας στο έργο του Σικελιανού ή του Ελύτη είναι αποφασισμένα εγκωμιαστικό, κάποτε και υμνητικό Οι μεν, οι φιλόσοφοι, ασκούν ανοιχτά πολεμική. Οι δε, οι ποιητές, αποδίδουν τιμές.

Τέλος, έχουμε εικόνες κλειστές και εικόνες ανοιχτές, αναλόγως του αν επιδέχονται διεύρυνση, εμπλουτισμό, ή θεωρούνται εξαρχής τέλειες και οριστικές. Κλειστή είναι λ.χ. η ιδέα της ελληνικότητας που προβάλλει στη ζωγραφική του ο Κόντογλου. Ανοιχτή είναι αντίθετα η ελληνική ματιά του Εγγονόπουλου. Ο πρώτος διαλέγει να εξοβελίσει ό,τι ξενότροπο, δυτικό ή και απλώς ασύμβατο προς τη βυζαντινή γραμμή. Ο δεύτερος αποπειράται να το ενσωματώσει, να το κάνει ένα ακόμη σκαλί της ανόδου. 

Καθεμία από τις εικόνες αυτές έχει το ιστορικό της υπόβαθρο. Ωστόσο, κι όταν ακόμη κινούνται στους απόλυτους αντίποδες, κοινός είναι ο σκοπός που τις υποβαστάζει. Τόσο η μνημειώδης σύνθεση του Παπαρρηγόπουλου λ.χ. όσο και οι κατά καιρούς απόπειρες αυτή η σύνθεση να κλονιστεί, πατούν στο κοινό μέλημα του πολιτικού προσανατολισμού. Ποιος είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να διεκδικήσει η Ελλάδα τη θέση που της αναλογεί στον σύγχρονο κόσμο; Η εμμονή στην ιστορική της ταυτότητα, η αγνόηση και αυτών των κληρονομικών της αντιφάσεων στο όνομα μιας συμβολικής ενότητας; Ή, αντίθετα, η αποδέσμευση από το παρελθόν, η πρόσδεση πάση θυσία στο άρμα της δυτικής νεωτερικότητας;

Έξοδος οριστική από τέτοια διλήμματα, εννοείται, δεν γίνεται να υπάρξει. Η ιστορία σπανίως άγεται ευθύγραμμα. Οι συνθήκες μεταβάλλονται, μαζί τους και οι στάσεις. Κατά τις ανάγκες της στιγμής, επικρατεί πότε η μία και πότε η άλλη. Πολιτικά, όλες ωστόσο κατατείνουν στον ίδιο σκοπό, τη συλλογική αυτοσυντήρηση. Οι θιασώτες της συνέχειας και οι οπαδοί της ασυνέχειας του ελληνισμού, φέρ' ειπείν, μολονότι κοσμοθεωρητικά συγκρούονται, λειτουργικά συνεργούν. Αλλά και στο περιεχόμενό τους οι θεωρήσεις τους αλληλοσυμπληρώνονται. Καμμιά δεν είναι τόσο πλατιά ώστε να καλύπτει πλήρως την πραγματικότητα. Και καμμιά δεν είναι τόσο στενή ώστε να μην εφάπτεται μ’ ένα τουλάχιστον κρίσιμο τμήμα της.

Όπως πίστευε ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο "νεοελληνικός χαρακτήρας" είναι πολύμορφος και αντιφατικός και πλούσιος. Είναι μάλιστα πλούσιος, συμπλήρωνε, επειδή είναι πολύμορφος και αντιφατικός. Κάθε προσπάθεια να τον καθηλώσουμε "σ’ έναν αλύγιστο ορισμό, δεν είναι ελληνική αγνότητα αλλά αγνός δασκαλισμός".

πηγή: Η Καθημερινή, Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2010
 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

«Tagebucher»

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379674632105595&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Κ ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ «Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισσάβετ.»ή «Tagebucher»

(Απόσπασμα)

Ο Κ Χρηστομάνος βρέθηκε το 1888 στη Βιέννη, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του -το 1891 αναγορεύτηκε διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ- και είχε την ευκαιρία να διευρύνει τα πνευματικά του ενδιαφέροντα. Εκεί το Μάιο του 1891 ζητήθηκε αρχικά από τον αδελφό του και -κατόπιν της άρνησης του- από τον ίδιο το Χρηστομάνο να διδάξει ελληνικά στην αυτοκράτειρα Ελισσάβετ, περισσότερο γνωστή και ως πριγκίπισσα Σίσσυ. 

Τα αποσπασματικά τρία χρόνια (1891-1893) που πέρασε κοντά της ο Χρηστομάνος ως δάσκαλος αλλά και συνοδός της (ακόμα και σε σύντομο ταξίδι στο αυτοκρατορικό ανάκτορο της Κέρκυρας), θα τον σημαδέψουν βαθιά και θα τον ωθήσουν να διαμορφώσει λατρεία στο πρόσωπο της Σίσσυ.

Το 1898, λίγο μετά τη δολοφονία της αυτοκράτειρας, αποφάσισε να δημοσιεύσει ένα βιβλίο αφιερωμένο σ’ αυτήν, το «Tagebucher» («Φύλλα ημερολογίου»), το οποίο όμως προκαλέσε την έντονη δυσαρέσκεια των Ανακτόρων που, χαρακτηρίζοντας τον ως ανεπιθύμητο, τον υποχρεώνουν να παραιτηθεί από το Πανεπιστήμιο και να επιστρέψει στην Ελλάδα. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ

Τὸ θαλαμηγὸ τῆς Αὐτοκράτειρας εἶναι κομψὸ καὶ λουσσᾶτο. Οἱ καμπίνες ποὖναι προορισμένες γιὰ τὴ Μεγαλειότητά Της, πολὺ βαθιὰ στὴν καρίνα το πλοίου, ἔχουν τὰ ἰδιαίτερα γνωρίσματα τῆς κατοικίας ἑνὸς ναυτικοῦ. Εἶναι ἁπλούστατες καὶ πρακτικὰ βαλμένες, κι ὅμως μαντεύει κανεὶς ἀμέσως τὴ διαμονὴ μιᾶς ὑπέροχης προσωπικότητος. Κ' ἐδῶ ὅλα τὰ ἔπιπλα σκεπασμένα μὲ ἄσπρα λινὰ ντύματα ποὺ κάτω τους δὲ βάζει ὁ νοῦς τὸ μετάξι· καὶ παντοῦ λουλούδια. Ἡ καμπίνα τοῦ λουτροῦ εἶναι στἀλήθεια τὸ κυριώτερο διαμέρισμα καὶ μὲ περισσότερη εὐμάρεια ἀπὸ τἄλλα ταχτοποιημένο. Στὰ ταξίδια της ἡ Αὐτοκράτειρα κάνει μόνο θαλάσσια λουτρά: μιὰ βαρκοῦλα, ἐνόσῳ περπατεῖ τὸ πλοῖο, τραβᾷ ἀλάργα στὸ πέλαγος καὶ τῆς φέρνει τὸ νερὸ τἀμάλαγο ἀπ' τὰ βαθιὰ κι ἀπ' τἀμάλαγα. Στὸ κατάστρωμα ἐπάνω εἶναι στημένο ἕνα κιόσκι στρογγυλὸ ὅλο κρύσταλλα, ποὺ βλέπει ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς τὴ θάλασσα: εἶνε ντυμένο ἀπομέσα μὲ γαλάζιο μετάξι capitonné κ' ἔχει στόρια ποὺ ἀνεβοκατεβαίνουν κ' ἕνα ντιβάνι ἡμικυκλικό, κι αὐτὰ ἀπὸ μετάξι ὁμοιόχρωμο. Ἐδῶ μέσα ἡ Αὐτοκράτειρα κάθεται καὶ τὴ χτενίζουν τὸ πρωῒ καὶ συνάμα διαβάζει ἢ γράφει μαζί μου: ἐνόσῳ βρίσκεται σ' αὐτὸ τὸ κιόσκι, ὅλα τὰ παραπετάσματα εἶναι κατεβασμένα. Ἐκτὸς ἀπ' αὐτὲς τὶς ὧρες, μόνον ὅταν βρέχῃ ἢ σὰν ἔρθῃ καμμιὰ φουρτοῦνα, ἀποτραβιέται ἐκεῖ μέσα, ἀλλὰ τότε ἡ θέα πρὸς τὴ θάλασσα μένει πάλιν ἀνοιχτὴ κ' ἐλευθερωμένη. Μόνη της μοῦ ἔδειξε καὶ μοῦ ἐξήγησε ὅλ' αὐτά.

− Ὅταν κάνῃ μεγάλη τρικυμία καὶ βρισκόμαστε στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος, βάζω συνήθως καὶ μὲ δένουνε μὲ σχοινιὰ σ' αὐτὴν ἐδῶ τὴν πολυθρόνα. Λαβαίνω, βλέπετε, τὶς ἴδιες προφυλάξεις μὲ τὸν Ὀδυσσέα, ἐπειδὴ τὰ κύματα μὲ τραβοῦν κ' ἐμένα τὸ ἴδιο.

Μὰ ἡ ξέχωρή της περιοχή, τὸ λημέρι της, ὅπως ἡ ἴδια μοὔλεγε, εἶναι ἡ πρύμη τοῦ πλοίου καὶ μὶα ἀπὸ τὶς γέφυρες τῆς βάρδιας· κι αὐτὲς ἔβαλε καὶ τὶς κλείσανε μὲ καραβόπαννα ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς μὲ τρόπο ποὺ νὰ μὴ φαίνεται πιὰ τίποτ' ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ μονάχα ἡ θάλασσα νὰ ξανοίγεται ἀπεριόριστη. Αὐτὴν τὴν τέντα τὴν περίφραχτη τὴ βάφτισα ἐγὼ «Τσαντήρι τῆς Ἰζόλδης», − ἐπειδὴ ἔτσι, σὲ τέτοιο μέσα πορφυρόφαντο τσαντήρι, ἀθώρητην ἀπ' τοὺς ναῦτες κι ἀπ' τὴν καρδιά του ἀκόμα, τὴν πήγαινε ὁ πιστὸς Τριστὰν τὴ γλυκειὰν ἀγάπη τῆς ψυχῆς του νύφη τοῦ βασιλιᾶ του. Αὐτὴ ἡ ὀνομασία πολὺ τῆς ἄρεσε τῆς Αὐτοκράτειρας. Κ' ἔχει μερικὲς ὧρες ποὺ προτιμᾷ τὴ γέφυρα τῆς βάρδιας, ἄλλες πάλι τὴν πρύμη: τὸ πρωῒ τὴ γέφυρα, τὸ μεσημέρι τὴν πρύμη, καὶ τὸ βράδυ πάλι τὴ γέφυρα. Ἀλλὰ πρὸς τὸ βράδυ ὅλες οἱ λινάτσες κατεβάζονται καὶ τότες οἱ ναῦτες καθὼς κι ὅσοι εἶναι στὸ καράβι χάνονται μπρὸς ἀπ' τὰ μάτια της καὶ προσπαθοῦν ὅσο μποροῦνε νὰ μένουν ἀόρατοι − − Ἀργὰ τὴ νύχτα μόνον, ὅταν τἄστρα τρεμοφέγγουν ἀμίλητα πάνω ἀπ' τὸ μαῦρο καραβι ποὺ πλέει σιγαλά, ἔρχεται ἀπ' τὴν πλώρη τὸ τραγούδι τῶν ναυτῶν ὣς μέσα στὸ ἔρημικὸ τσαντήρι τῆς ὀνειρεμένης Βασίλισσας, τῆς παραμυθένιας…

Σήμερα μόλις τελείωσαμε τὸ μάθημα μὲς τὸ κιόσκι, μὲ φώναξεν ἐπάνω στὴ γέφυρα. Στὸ τσαντήρι τῆς Ἰζόλδης μόνο ἕνα ἄνοιγμα ἦτον ἀφημένο ποὺ κι αὐτὸ ἔκλεινε μ' ἕνα κρεμαστὸ χαλί.

Μπροστὰ μας δὲν εἴχαμε παρὰ τὴ θάλασσα τὴν ἀτέρμονη, ἔρημη καὶ βουρκωμένη, βαθιόμαβια μολυβένια ποὺ τὸ χρῶμα της αὐτὸ ἔκανε σχεδὸν αἰσθητὸ τὸ βάρος τῶν νερένιων ὄγκων της· κι ἄσπρα γαϊτάνια ἀπὸ ἀφροὺς ρήγωναν καὶ πλούμιζαν αὐτὸ τὸ κρασᾶτο μαβὺ τὸ πένθιμο καὶ ἀπέραντο. Γλάροι μὲ σιγαλερὲς φτεροῦγες σὰν τόξα τανυσμένα πετοῦσαν πίσω μας· καὶ κάθε λίγο βγάζανε κάτι στριγγὲς κραυγές.

− Στὸ κάθε ταξίδι μου, οἱ γλάροι ἀκολουθοῦν τὸ πλοῖο μου, εἶπεν Ἐκείνη, καὶ πάντα βρίσκεται ἀνάμεσά τους κ' ἕνας βαθύχρωμος, σχεδὸν μαῦρος, σὰν κ' ἐκεῖνον ἐκεῖ.

Καὶ μοὔδειξε μὲ τὸ δάχτυλό της ἕνα γλάρο μαυρειδερὸ ποὺ πετοῦσε πιὸ μπρὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἔπειτα πρόσθεσε:

− Νὰ δῆτε ποὺ αὐτὸς θἄρθῃ μαζί μας σχεδὸν ἴσα μὲ κοντὰ στὴν Κέρκυρα. Πολλὲς φορὲς ὁ μαῦρος γλάρος μ' ἔχει ἀκολουθήσει ὁλόκληρη ἑβδομάδα ἀπὸ μιὰν ἤπειρο ὣς τὴν ἄλλη. Μοῦ φαίνεται πὼς εἶναι ἡ Μοῖρα μου ποὺ μὲ παραφυλάει.

Τὸ «Μιραμάρε» ἔκαμε σταθμὸ στὴν Πόλα, ἐπειδὴ ἡ Αὐτοκράτειρα σκόπευε νὰ ἐπιθεωρήσῃ τὸ παλιὸ καταδρομικὸ «Πελεκάνος», ποὺ μετασκευαζότανε τώρα στὸ Ναύσταθμο σ' αὐτοκρατορικὸ θαλαμηγό. Τὸ πλοῖο ποὺ τὴν περίμενε αὐτὴ τὴν ἐπίσκεψη ἤτονε σημαιοστόλιστο. Καὶ πῆγε νὰ τὸ ἰδῇ μαζὶ μὲ τὴν Κυρία τῆς Τιμῆς της μέσα σὲ μιὰ δωδεκάκουπη βάρκα τοῦ «Μιραμάρε» καὶ στὰ μισὰ τοῦ δρόμου ἦρθε νὰ τὴν ὑποδεχθῇ μιὰν ἄλλη λέμβος τοῦ πολεμικοῦ, γεμάτη ναυάρχους καὶ διαφόρους βαθμοφόρους τοῦ λιμένος. Ἀπ' τὶς ἐρημιὲς τοῦ πνεύματος ὅπου πλανιότανε ξανάμπαινε τώρα μὲς τὴν ἀτμοσφαῖρα τῆς αὐτοκρατορικῆς περιωπῆς της μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ κ' ἐδῶ ἔφερνε μαζί της τὸ ἀλάλητο ὕψος, τὴν ἄφθαστη χάρη τῆς ξέχωρα δικιᾶς της φύσεως: σ' ὅλων αὐτῶν ποὺ γύρω της στέκονταν τὴν ὄψη ἔβλεπα περίχυτο τὸ μαγεμένο θάμπωμα ἀπ' τὴν ποίηση τῆς παρουσίας της, ἀλλὰ συνάμα ἔνοιωθα πὼς δὲν καταλάβαιναν τὴν αἰτία τὴ μοναδική, παρὰ ἐξηγούσανε σφαλερὰ τὴν ἐντύπωση ποὺ αἰσθάνονταν τότε μὲ τὴν ἀψηλή της θέση.

Σήμερα εἶπε:

− Ἡ ζωὴ στὴ θάλασσα εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ ταξίδι: εἶναι μιὰ ζωὴ καλυτερεμένη, πιὸ βαθειὰ καὶ προπάντων πιὸ ἀληθινή· γι' αὐτὸ προσπαθῶ νὰ τὴν ἀπολαβαίνω ὅσο μπορῶ πιὸ τέλεια καὶ πιὸ πολὺν καιρό. Ἐδῶ στὸ ἀφρόζωστο καράβι βρίσκεται κανεὶς σὰν ἐπάνω σ' ἕνα νησὶ ἀπ' ὅπου ὅλες οἱ δυσαρέσκειες καὶ οἱ σχέσεις οἱ ἀνθρώπινες ἔχουν ἐξορισθῆ. Εἶναι μιὰ ζωὴ ἡδονική, λαγαρὴ καὶ κρυσταλλωμένη, χωρὶς πόθο καὶ χωρὶς συναίσθηση τοῦ χρόνου: − τὸ αἴσθημα τοῦ καιροῦ ποὺ περνᾷ εἶναι πάντα ὀδυνηρό, γιατὶ μᾶς κάνει νὰ αἰσθανόμαστε τὴ ζωή μας.

Στὴ γέφυρα ἐπάνω μοῦ εἶπε, δείχνοντάς μου παλι τὸ μαῦρο γλάρο ποὺ ὄλο καὶ σάλευε ἀθόρυβες μεγάλες φτεροῦγες, διάφεγγες στὸν ἥλιο, καὶ πότε δεξιά, πότε ἀριστερὰ τοῦ καραβιοῦ ἔλαμνε ἀπάνωθέ μας στὸν αἰθέρα:

− Μοῦ προφητεύει πὼς θὰ τελειώσω στὴ θάλασσα. Ὅταν ἄκουσα γιὰ πρώτη φορὰ πὼς πέθανε ὁ Σέλλεϋ, ἀμέσως μοὖρθε κ' ἐμένα αὐτὴ ἡ σκέψη ἢ .. αὐτὴ ἡ λαχτάρα!

Περνούσαμε μπρὸς ἀπ' τὰ νησιὰ τῆς Δαλματίας. Ἡ θάλασσα ἦτον τώρα ἡσυχώτερη. Πέρα οἱ ἀκρογιαλιὲς πρασίνιζαν. Τὴν ἀρώτησα, ἂν δὲν αἰσθανότανε τὴν ἐπιθυμία νὰ πατήσῃ πάλι τὸ πόδι της στὴ γῆς. Κ' ἐκείνη εἶπε:

− Ἡ ζωὴ στὸ πλοῖο ἔχει πολὺ μεγαλύτερη ὀμορφιὰ ἀπ' τὸ κάθε ἀκρογιάλι. Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἐπιθυμῇ κανεὶς νὰ πάῃ πούποτα παρὰ μόνο ἐπειδὴ ἀνάμεσά μας καὶ τοῦ πόθου μας βρίσκεται τὸ ταξίδι. Ἂν πήγαινα σ' ἕναν τόπο ποὺ νἄξερα πὼς δὲ θὰ μποροῦσα πιὰ νὰ ξαναφύγω, καὶ Παράδεισος νὰ ἤτονε, θὰ μοῦ φαινότανε Κόλασις ἡ διαμονὴ σ' αὐτόν. Ἡ ἰδέα πὼς σὲ λιγάκι θἀφήσω πάλι κάποιο μέρος μὲ συγκινεῖ καὶ μὲ κάνει νὰ τἀγαπῶ. Κ' ἔτσι θάβω κάθε φορὰ ἕνα ὄνειρο ποὺ σβήνει πρόωρα γιὰ νἀρχίσω νὰ στενάζω γιὰ κάποιο ἄλλο ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχει γεννηθῆ.

Στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα τῆς φέρνουνε νὰ πιῇ γάλα ἀπὸ μιὰ γίδα Μαλτέζικη ποὺ τὴν ἔχουν πάρει μαζὶ ἀπ' τὴ Βιέννη.

− Κάνει τὸ ταξίδι χωρὶς κανέναν ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὸ ὡραῖο, μοὖπε ἡ Αὐτοκράτειρα, καθὼς πήγαμε νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὴ βασιλικὴ κατσίκα στὸ ξύλινό της ἀνάχτορο. Ἀλλὰ ἔχει πολὺ ἀνεπτυγμένο τὸ αἴσθημα τοῦ καθήκοντος, γιατὶ εἶναι Ἀγγλίδα: αὐτὸ ἔχει πιὸ μεγάλη ἀξία ἀπὸ κάθε αἰσθητική. Γι' αὐτὸ κι' ἐγὼ τὴν πῆρα μαζί μου. Δὲν ὑπάρχουν καλύτερες «nurses» ἀπὸ τὶς Ἀγγλίδες.

Ὑστερώτερα μοῦ εἶπε:

− Οἱ ἄνθρωποι νομίζουν πὼς ἔχουν ὑποδουλώσει τὴ φύση καὶ τὰ στοιχεῖα μὲ τἀτμόπλοια καὶ τὰ ἐξπρὲς τραῖνα τους. Ἀπεναντίας ὅμως ἡ φύσις τώρα ἔχει βάλει τοὺς ἀνθρώπους στὸ ζυγό. Ἄλλοτε αἰσθανόταν κανεὶς τὸν ἑαυτό του θεὸ σὲ καμμιὰ βαθιὰ κρυμμένη λαγκαδιὰ ποὺ δὲν ἔβγαινε ποτέ του νὰ κάνῃ ἕνα βῆμα παραέξω ἀπὸ τὰ φρύδια της − σὰν τὸν ποντικό στὴν τρύπα του. Τώρα ποὺ γινήκαμε globertotters καὶ πήραμε σβάρνα τὴν ὑδρόγειο, κυλοῦμε σὰν τὶς σταγόνες μὲς τὴ θάλασσα καὶ στὰ τελευταία θὰ τὸ καταλάβωμε πὼς δὲν εἴμαστε τίποτα περισσότερο.

− Στὴ θάλασσα μέσα ἡ ἀναπνοή μου πλαταίνει, μοῦ εἶπε ἀκόμη ἐπάνω στὴ γέφυρα· ρυθμίζεται σύμφωνα μὲ τὸ σάλεμα τῆς θάλασσας: ὅσο πιὸ πλατιὰ ἁπλώνονται καὶ φουσκώνουν τὰ κύματα, τόσο βαθύτερα ἀνασαίνω ἐγώ.

− Ναί, Μεγαλειοτάτη, ἀνάμεσά μας, τῶν φτωχῶν θνητῶν ποὔμαστε, καὶ τῶν πραγμάτων ποὺ δὲν πεθαίνουν ὑπάρχουν κάποιες βαθειὲς σχέσεις ποὺ οἱ νόμοι τους μένουν κρυμμένοι σ' αἰώνια μυστήρια.

− Ἐγὼ φαντάζομαι, μοῦ εἶπε, πὼς ἡ θάλασσα μᾶς παίρνει ὅ,τι ἔχομε ἀνθρώπινο, πὼς δὲν ἀνέχεται μέσα μας τίποτα ἀπ'τὴν ἐπίγειο ζωοσύνη. Μέσα στὴν τρικυμία πολλὲς φορὲς θαρρῶ πὼς κ' ἐγὼ ἡ ἴδια ἔχω γίνει ἕνα κῦμα ποὺ ἀφρίζει.

Κ' ἐγὼ τὴν κύτταζα σὰ θαμπωμένος − −

Σήμερα πάλιν ἡ θάλασσα εἶναι κυματοῦσα κι ἀγριεμένη. Μοῦ ζήτησε νὰ τῆς διαβάσω μερικὲς σελίδες ἀπὸ τὸν «Κύκλο τῆς θάλασσας τοῦ Βοριᾶ» τοῦ Χάϊνε. Ἡ δεύτερη στροφὴ τῆς «Τρικυμίας» μ' ἔκαμε νἀνατριχιάσω καθὼς τὴ διάβαζα, τόσο μοῦ φάνηκε παρμένη ἀπὸ ἐπάνω της:

− O Meer!

Mutter der Schönheit, der schaumentstieg' nen!

Schon flattert, leichenwitternd,

Die weisse, gespenstische Möwe

Und wetzt an dem Mastbaum den Schnabel… [1]

Καὶ παρακάτω:

− Fern an schottischer Felsenküste..

Steht eine schöne kranke Frau,

Zartdurchsichtig und marmorblass..

Und den Wind durchwühlt ihre langem Locken

Und trägt ihr dunkles Lied

Űber daw weite, stürmende Meer…[2]

Περίφοβα σήκωσα τὰ ματια μου πρὸς τὰ δικά της καὶ εἶδα τὰ βλέμματά της νὰ σέρνωνται μαζὶ μὲ τὸν ἀγέρα πάνω στὸ ἄραχνο καὶ μανιασμένο πέλαγος…

ΑΠΟ http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

«Η Ευγνωμοσύνη είναι ο ίδιος ο Ουρανός»

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=404670786249378&set=a.155936257789500.28036.116749838374809&type=1&theater

«Η Ευγνωμοσύνη είναι ο ίδιος ο Ουρανός» William Blake
(Από την Laura Archera Huxley)

Όταν η ευγνωμοσύνη αρχίζει από τη στιγμή της γέννησής μας γίνεται ένα αναπόσπαστο μέρος της συναισθηματικής μας ζωής. Η γέννηση είναι ένα θαύμα και είναι ανάγκη να χαιρετίζεται με χαρά και ευγνωμοσύνη, κάτι που δε συμβαίνει δυστυχώς πάντοτε. Πολύ συχνά η γέννηση περιβάλλεται από φόβο και έλλειψη συναίσθησης της αξίας της.

Κι όμως παραμένει το γεγονός ότι το θαύμα της φυσικής γέννησης προξενεί δέος, όπως προξενεί δέος και το θαύμα της ψυχολογικής αναγέννησης, αλλά και το φυσιολογικό γεγονός κατά το οποίο τα κύτταρα του σώματος μας συνεχώς πεθαίνουν και αμέσως αντικαθιστούνται από νέα κύτταρα. Την αναγέννηση, που συχνά την ονομάζουν κορυφαία εμπειρία, τη νιώθει κανείς σαν μια απελευθέρωση από έναν παλιό και περιοριστικό προγραμματισμό. Η αναγέννηση αποκαλύπτει το θαύμα της αδιάκοπης ανανέωσης της ζωής και των απρόσμενων δυνατοτήτων μας.

Στο βιβλίο μας "The Child of Your Dreams" (To παιδί των ονείρων σου) ο Πιέρο Φερούτσι κι εγώ προτείνουμε έναν οραματισμό της ιδανικής μας γέννησης, που μπορεί κανείς να βιώσει σε οποιαδήποτε ηλικία.

Μπορείς να γράψεις αυτό τον οραματισμό σε κασέτα και να τον κάνεις κάθε φορά που αισθάνεσαι την ανάγκη. Είναι καλή η ιδέα να κάνεις μόνος σου την εγγραφή επιλέγοντας τη δική σου μουσική που θα σου εμπνέει συναισθήματα αγάπης και ευγνωμοσύνης.

Βρες λοιπόν έναν ήσυχο χώρο όπου θα μπορέσεις να βιώσεις τη δική σου ιδανική γέννηση χωρίς να σε διακόψουν. Πριν αρχίσεις πάρε πρώτα μερικές βαθιές αναπνοές. Επίτρεψε σε κάθε σου αναπνοή να σε φέρνει όλο και πιο κοντά προς εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που δεν το εγγίζουν οι εντυπώσεις κι όπου οι δραματικές καταστάσεις της ζωής δεν έχουν αφήσει κανένα ίχνος. Εκεί το καθετί είναι δυνατό, καμιά σκέψη δεν είναι ανόητη και τα πάντα μοιάζουν να συμβαίνουν για πρώτη φορά.

Δημιούργησε τη δική σου ιδανική γέννηση

Κλείσε τα μάτια σου, χαλάρωσε για λίγο, έπειτα άφησε να έρθει στο νου σου η ζωντανή εικόνα του χώρου όπου θα γεννηθείς. Κοίταξε αυτόν το χώρο, μύρισε το άρωμά του κι άφησε να απομακρυνθεί το πραγματικό σου σώμα. Έχεις μόλις γεννηθεί και οι αισθήσεις σου είναι όλες πολύ ευαίσθητες.

Νιώθεις τη δόνηση της αγάπης και της ευγνωμοσύνης τριγύρω σου. Υπάρχει μια βαθιά και φυσική γαλήνη σ' αυτήν τη γέννηση και νιώθεις ότι σε περικυκλώνουν όλα τα πρόσωπα, πραγματικά ή και φανταστικά, και κάθε ύπαρξη που εσύ αγαπάς και σέβεσαι. Όλη η πλάση είναι έτοιμη να σε χαιρετήσει και να σε καλωσορίσει. Βλέπεις το αγαπημένο σου λουλούδι, που με την ομορφιά και το άρωμά του σου λέει: "Καλώς ήλθες, σ' ευγνωμονώ που γεννήθηκες! Καλώς ήλθες σ' αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο των λουλουδιών".

Τώρα κοίταξε γύρω σου τα διάφορα όντα που το καθένα σε χαιρετά στη δική του γλώσσα. Ίσως είναι το αγαπημένο σου ζώο που σε καλωσορίζει σ' αυτόν τον κόσμο, ίσως ένα σκυλί που σου δίνει μια φιλική γλειψιά ή ένα δελφίνι που σε καλωσορίζει με ένα θαυμάσιο τίναγμα ή μια πεταλούδα που σε χαιρετά με τα φτερά της καθώς ανοιγοκλείνουν απαλά. Όλα σε χαιρετούν λέγοντας: "Νιώθω ευγνωμοσύνη που γεννήθηκες. Ο κόσμος των όντων σε καλωσορίζει".

Ύστερα βλέπεις τα άστρα σε όλο το Σύμπαν που λάμπουν παντού. Κι αυτά επίσης σου μιλούν λέγοντάς σου: "Καλωσόρισες. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη που γεννήθηκες! Καλώς ήλθες στον κόσμο, τον κόσμο των αστεριών". Βιώνεις αυτή σου την είσοδο σε έναν κόσμο που σε σέβεται και σε καλωσορίζει. Αισθάνεσαι την ευγνωμοσύνη αυτού του κόσμου να σε αγκαλιάζει. Την αναπνέεις και τη νιώθεις να κυκλοφορεί στο νου που έχει το σώμα σου. Νιώθεις αυτήν τη χαρά της εισόδου σου στη ζωή, σ' αυτόν τον κόσμο που σε καλωσορίζει, όπου μπορείς να κάνεις τόσο ωραία πράγματα κι όπου έχεις τη δυνατότητα να δίνεις αγάπη και να ξυπνάς μέσα στους άλλους την ευγνωμοσύνη.

Τώρα σκέψου κάποιους σπουδαίους ανθρώπους από την ιστορία αυτού του κόσμου: ζωγράφους, φιλόσοφους, μουσικούς, ποιητές κ.ο.κ. Σκέψου ορισμένους από αυτούς που τους αγαπάς περισσότερο να συγκεντρώνονται εδώ για να γιορτάσουν την είσοδο σου στον κόσμο. Μέσα στη βαθιά τους γνώση υπάρχει επίσης και η ευγνωμοσύνη. Η ομορφιά, η εξυπνάδα και η αγάπη είναι εδώ και πληροφορούνται με ευγνωμοσύνη τη γέννησή σου Είσαι ένα θαύμα και ο καθένας τους έχει έρθει για να σου το πει. Χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια εξέλιξης για να δημιουργηθείς Εσύ, μια ευγενική ύπαρξη με δυνατότητες που είναι θεϊκές. Φυτά και λουλούδια, ζώα και άνθρωποι βρίσκονται όλα εδώ για να σου θυμίσουν, για να σου πουν: "Είσαι μια ευγενική ύπαρξη, είσαι όμορφος και σ' ευγνωμονούμε που ήρθες σ' αυτόν τον κόσμο".

Και βέβαια σ' αυτήν τη γέννηση υπάρχει χαρά. Βλέπεις χαμογελαστά πρόσωπα, χαμογελαστά λουλούδια, χαμογελαστές υπάρξεις να χορεύουν γύρω σου. Ολόκληρη η πλάση χαίρεται και σε ευγνωμονεί.

Έχεις μπει σε έναν κόσμο όπου ο καθένας νοιάζεται για τον άλλον, έναν κόσμο όπου το να δίνεις και να δέχεσαι είναι κάτι τόσο φυσικό όσο και το να αναπνέεις. Νιώθεις ευγνωμοσύνη γι' αυτόν τον καινούργιο κόσμο. Αυτή η ευγνωμοσύνη βυθίζεται βαθιά μέσα σου, ρέει μέσα σου, κυκλοφορεί χαρούμενα στο αίμα σου, γίνεται ένα με το ίδιο σου το σώμα. Τώρα η ψυχή και το σώμα σου γνωρίζουν ότι:

Η ευγνωμοσύνη είναι ο ίδιος ο ουρανός!

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ο πλούτος του φθινοπώρου

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300268013413909&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

 

                                    

Ο διατροφικός πλούτος του φθινοπώρου

Το φθινόπωρο ήρθε και οι υποχρεώσεις μας αυξήθηκαν κατα πολύ συγκριτικά με το καλοκαίρι.
Όλοι έχουμε εντάξει στην καθημερινότητά μας ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, είτε αυτό λέγεται εργασία ή άλλες υποχρεώσεις, που πρέπει να το εφαρμόζουμε ... πάση θυσία. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό να έχουμε παραμελήσει τη διατροφή μας, δίνοντας προτεραιότητα στις καθημερινές μας υποχρεώσεις.

Κι όμως, ποτέ δε πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα «φορτωμένο» καθημερινό πρόγραμμα, για να πραγματοποιηθεί, προϋποθέτει να έχουμε ενέργεια, διάθεση και ευεξία. Τρία σημαντικά στοιχεία, που μόνο οι καλές διατροφικές συνήθειες μας τα προσφέρουν.

Ιδιαίτερα, τώρα το φθινόπωρο είναι σημαντικό να καταναλώνουμε άφθονα φρούτα και λαχανικά, τα οποία αποτελούν τροφές χαμηλού θερμιδικού περιεχομένου και μηδενικής περιεκτικότητας σε λίπος, συμβάλλοντας στη ρύθμιση του σωματικού βάρους και της λειτουργίας του πεπτικού.

Ταυτόχρονα είναι σημαντικές πηγές βιταμινών και αντιοξειδωτικών, που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και προφυλάσουν από τις ιώσεις και τα κρυολογήματα. Έτσι, αυτήν την εποχή καλό είναι να εντάξουμε στην καθημερινή μας διατροφή 5-7 μερίδες από τα ακόλουθα φρούτα και λαχανικά:

Τα μήλα είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, προστατεύοντας από καρδιαγγειακές ασθένειες. Επίσης, περιέχουν σημαντικό ποσό φυτικών ινών, οι οποίες δεσμεύουν και αποβάλλουν τη χοληστερόλη με τα κόπρανα, ανακουφίζουν από τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας και συμβάλλουν στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Οι μπανάνες αποτελούν σημαντικές πηγές καλίου, το οποίο βελτιώνει την αρτηριακή πίεση και ενδυναμώνει τους μύες.

Τα αχλάδια περιέχουν βιταμίνη Κ και φυτικές ίνες, ενισχύοντας την πήξη του αίματος και την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Το σπανάκι αποτελεί σημαντική πηγή βιταμινών Κ, Α, C, Β2, Β6, φυλλικού οξέος, μαγγανίου, μαγνησίου, καλίου και φυτικών ινών. Με την κατανάλωσή του, προστατεύεται η καρδιά λόγω των αντοξειδωτικών που περιέχει, μειώνεται η αρτηριακή πίεση, μειώνεται ο κίνδυνος για καρκίνο στο παχύ έντερο, ενισχύεται η μνήμη και προστετεύεται η όραση.

Το μπρόκολο αποτελεί σημαντική πηγή βιταμίνης C, της οποίας η αντιοξειδωτική δράση συμβάλλει στην ισχυροποίηση της άμυνας του οργανισμού. Επιπλέον λόγω της περιεκτικότητάς του σε φυλλικό οξύ βοηθά στην αναγέννηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και γι’αυτό η έλλειψή του οδηγεί σε μακροκυτταρική αναιμία. Το μπρόκολο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο και ασβέστιο, τα οποία ενισχύουν την υγεία των οστών.

Τα πορτοκάλια είναι πλούσια σε αντιοξειδωτική βιταμίνη C, η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνει την απορρόφηση σιδήρου, προστατεύει από την ουλίτιδα και βελτιώνει την ελαστικότητα της επιδερμίδας.

Τα σταφύλια χαρακτηρίζονται για την υψηλή τους περιεκτικότητα σε μαγγάνιο, βιταμίνη C, Β6 και Β1, κάλιο και φλαβονοειδή. Μας προστατεύουν από την απώλεια όρασης, τη δημιουργία θρόμβων, την εμφάνιση καρκίνου, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τη δημιουργία λίθων στα νεφρά.

Το λάχανο δρα ευεργετικά έναντι της δυσκοιλιότητας, των αιμορροϊδων, του πεπτικού έλκους και του καρκίνου. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, μαγγάνιο, φυλλικό οξύ, ασβέστιο, κάλιο, βιταμίνες C, B1, B6, και Α.

Τέλος πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι έχει αντικαρκινική δράση λόγω των ενζύμων που περιέχει.

Life2day.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Συντήρηση των τροφίμων

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300269830080394&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

 

Οδηγίες για τη σωστή συντήρηση των τροφίμων

Τρόφιμα στην κατάψυξη: Μέσος χρόνος διατήρησης σε θερμοκρασία χαμηλότερη από -18οC («βαθιά κατάψυξη»)

► ΚΡΕΑΤΙΚΑ

-Αιγοπρόβατα νωπά έως 3 μήνες τα μικρά κομμάτια, έως και 6 μήνες τα μεγαλύτερα
-Βοδινό νωπό έως 1 έτος
-Λουκάνικα χωριάτικα έως 3 μήνες, τυλιγμένα σε λαδόκολλα
-Μοσχάρι νωπό μεέχρι 6 μήνες
-Πουλερικά νωπά μέχρι 1 έτος (χωρίς τα εντόσθια)
-Χοιρινό νωπό 4-6 μήνες.

► ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ
-Αλλαντικά όπως το μπέικον το πολύ για 1 μήνα.

► ΖΥΜΑΡΙΚΑ
-Ζυμάρια και πίτες κατά μέσο όρο έως και 6 μήνες, εφόσον δεν περιέχουν γάλα, αβγά, τυρί, βούτυρο και κρέμα γάλακτος.

► ΛΑΧΑΝΙΚΑ
-Ζωμοί έως 6 μήνες σε παγοθήκες, οι ζωμοί λαχανικών περισσότερο
-Λαχανικά και μυρωδικά ζεματισμένα 6-12 μήνες σε παγοθήκες ή σακουλάκια
-Λαχανικά μαγειρεμένα 1-2 εβδομάδες
-Φρούτα σε μορφή χυμού ή πουρέ, από 4-8 μήνες.

► ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΑ
-Μοσχάρι 2-3 μήνες
-Μπιφτέκια έως 1 μήνα
-Πουλερικά 4-6 μήνες
-Σούπες 4-6 μήνες
-Φαγητά με γάλα, τυρί, βούτυρο ή αβγό το πολύ για 1 εβδομάδα (όσο περισσότερα ζωικά συστατικά περιέχουν τόσο λιγότερο χρόνο διατηρούνται)
-Χοιρινό 2-3 μήνες
-Χόρτα μαγειρεμένα 10-12 μήνες
-Ψάρια μαγειρεμένα 4-6 μήνες.

► ΨΑΡΙΑ
-Ψάρια άπαχα, νωπά έως 5 μήνες
-Ψάρια λιπαρά, νωπά 2-3 μήνες.

► ΨΩΜΙ
-Ψωμί τοστ συσκευασμένο εφόσον δεν έχει ανοιχθεί, 30 ημέρες πλέον της αναγραφόμενης ημερομηνίας λήξης
-Ψωμί έως 3 μήνες, κομμένο σε κομμάτια
Γενική αρχή: Όταν θέλεις να ξεπαγώσεις κάποιο τρόφιμο, θα πρέπει να το αφήσεις στη συντήρηση του ψυγείου και όχι σε θερμοκρασία δωματίου.

Συμβουλή: Τοποθέτησε ετικέτα ή γράψε πάνω στο σκεύος το είδος του τροφίμου που καταψύχεις και την ημερομηνία κατάψυξής του.
Προσοχή δεν καταψύχονται: Αβγά βρασμένα σφιχτά, μαρέγκα και σάλτσες που περιέχουν αβγό, αγγούρια, μαρούλια, μπανάνες, ντομάτες ωμές, πατάτες (εκτός από πουρές), συκώτι τεμαχισμένο, τυριά μαλακά. Επίσης, σχεδόν όλα τα τηγανισμένα φαγητά, τα πανέ και όσα περιέχουν ζελατίνη.

Προσοχή!
Τρόφιμο που έχει αποψυχθεί δεν πρέπει να καταψυχθεί πάλι και πρέπει να καταναλωθεί την ίδια ημέρα, το συντομότερο δυνατό μετά την απόψυξή του.

- Το ψηλότερο ράφι έχει θερμοκρασία περίπου 8°C, ενώ τα μεσαία 4-5°C. Αποθηκεύστε σε αυτά αβγά, γαλακτοκομικά, αλλαντικά, υπολείμματα φαγητού και προϊόντα που φέρουν την επισήμανση «Διατηρείται στο ψυγείο μετά το άνοιγμα».
-Το χαμηλότερο ράφι, πάνω από τα συρτάρια που χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση των λαχανικών είναι το πιο ψυχρό σημείο του ψυγείου (2°C). Τοποθετήστε εκεί νωπά κρέατα και ψάρια.
-Οι περιοχές με την υψηλότερη θερμοκρασία είναι τα ράφια στην πόρτα του ψυγείου, με θερμοκρασία 10-15°C. Τοποθετήστε εκεί προϊόντα που απαιτούν ελαφρά ψύξη, όπως π.χ. αναψυκτικά, μουστάρδα και βούτυρο. Μην τοποθετείτε γάλα ή αβγά.
-Τα ράφια που βρίσκονται χαμηλά στο ψυγείο έχουν θερμοκρασία έως και 10°C. Σε αυτά αποθηκεύστε λαχανικά και φρούτα που ενδέχεται να χαλάσουν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες (κολοκυθάκια, ντομάτες, ροδάκινα, μήλα κ.ά.).

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το υπερβολικό γέμισμα του ψυγείου και η συσσώρευση πάγου επηρεάζουν αρνητικά τη σωστή κατανομή της θερμοκρασίας στο εσωτερικό του.

Τρόφιμα εντός συντήρησης ψυγείου
Χρόνος διατήρησης σε μέση θερμοκρασία ψυγείου 5οC ή λιγότερο

► ΦΡΟΥΤΑ & ΛΑΧΑΝΙΚΑ
-Αβοκάντο ώριμα έως 4 ημέρες
-Ακτινίδια ώριμα έως 4 ημέρε
-Ανανάς νωπός ολόκληρος (άκοπος) μέχρι 5 ημέρες, κομμένος και τυλιγμένος σε μεμβράνη έως 3 ημέρες
-Αρακάς νωπός έως 2 ημέρες
-Αχλάδια ώριμα έως 5 ημέρες
-Κολοκυθάκια νωπά έως 2 ημέρες, τυλιγμένα σε υγρό πανί
-Κρεμμυδάκια νωπά έως 5 ημέρες, τυλιγμένα σε σακούλα τροφίμων
-Λαχανικά νωπά 2-7 ημέρες (μέσος όρος)
-Μανιτάρια νωπά 1-2 ημέρες σε σακούλα τροφίμων
-Ντομάτες νωπές περίπου 3 ημέρες
-Φράουλες νωπές έως 4 ημέρες σε χάρτινη σακούλα, λιγότερο στην πλαστική συσκευασία τους
-Φρούτα νωπά (γενικά) κατά μέσο όρο 8-10 ημέρες, τα πυρηνόκαρπα με λεπτή φλούδα (βερίκοκα, ροδάκινα κ.ά.) 3-5 ημέρες
-Χόρτα νωπά περίπου 4 ημέρες μέσα σε πλαστική σακούλα.

► ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΑ
-Αστακοί και καβούρια 2-3 ημέρες
-Ζυμαρικά 3-4 ημέρες
-Θαλασσινά 1-3 ημέρες (μέσος όρος)
-Κρέας μέχρι 3 ημέρες, τα μικρότερα κομμάτια μέχρι 2 ημέρες
-Λαδερά έως 2 ημέρες
-Λαχανικά 1-2 ημέρες
-Μπιφτέκια το πολύ εντός 48 ωρών
-Όσπρια έως 2 ημέρες
-Οστρακόδερμα 3-5 ημέρες
-Πουλερικά 2-3 ημέρες
-Σούπες 3-4 ημέρες
-Σουπιές, καλαμάρια και χταπόδια 3-5 ημέρες
-Σπανάκι 1-2 ημέρες
-Φαγητά με αβγά, γάλα ή κρέμα έως 2 ημέρες.

► ΑΒΓΑ- ΕΛΙΕΣ
-Αβγά φρέσκα περίπου 4 εβδομάδες ή μέχρι την ημερομηνία λήξης
-Ελιές μέχρι 3 μήνες.

► ΨΑΡΙΑ
-Ψάρια άπαχα, νωπά 2-3 ημέρες
-Ψάρια λιπαρά, νωπά 1-2 ημέρες
-Ψάρια μαγειρεμένα έως 3 ημέρες.

► ΚΡΕΑΤΙΚΑ ΝΩΠΑ
-Εντόσθια ωμά έως 24 ώρες
-Κιμάς 1 ημέρα το πολύ
-Μοσχάρι νωπό έως 3 ημέρες
-Πουλερικά νωπά 1-2 ημέρες όταν δεν έχουν εντόσθια, με τα εντόσθια λιγότερο από 24 ώρες
-Χοιρινό νωπό 2-3 ημέρες.

► ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
-Βούτυρο φρέσκο, αλατισμένο 1-3 μήνες μετά το άνοιγμά του
-Βούτυρο φρέσκο, ανάλατο εφόσον ανοιχτεί, 3-4 εβδομάδες
-Γαλακτοκομικά σφραγισμένα μέχρι την ημερομηνία λήξης, εάν ανοιχτούν πρέπει να καταναλωθούν σύντομα
-Κρέμα γάλακτος έως 5 ημέρες μετά το άνοιγμα
-Κρέμες - ρυζόγαλο (σπιτικά) 4-7 ημέρες
-Τυρί άλμης (π.χ. φέτα) χωρίς την άλμη μέχρι 1 εβδομάδα, με την άλμη πολύ περισσότερο
-Τυρί μαλακό συσκευασμένο μέχρι την ημερομηνία λήξης του, όταν ανοιχτεί μέχρι 10 μέρες (το ίδιο και το χύμα), ενώ τα τυριά τυρογάλακτος (ανθότυρο, μανούρι κ.ά.) 4-6 ημέρες
-Τυρί σκληρό μέχρι την ημερομηνία λήξης του ή 1 χρόνο όταν πρόκειται για ολόκληρο κεφάλι, 2-3 εβδομάδες όταν κοπεί.

► ΨΩΜΙ - ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ
-Αλεύρι λευκό μέχρι και 2 χρόνια
-Αλεύρι ολικής αλέσεως έως 6 μήνες
-Πίτες για σουβλάκι μέχρι 10 ημέρες από την ημερομηνία παραγωγής
-Ψωμί τοστ συσκευασμένο 10 ημέρες πλέον της αναγραφόμενης ημερομηνίας λήξης εφόσον δεν έχει ανοιχθεί, 3-5 ημέρες όταν έχει ανοιχθεί.

► ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ
-Αλλαντικά κομμένα σε φέτες 2-3 ημέρες
-Αλλαντικά συσκευασμένα μέχρι την ημερομηνία λήξης τους συσκευασμένα, εντός 2-3 ημερών εφόσον ανοιχθούν.

► ΣΑΛΑΤΕΣ - DRESSINGS
-Μαγιονέζα σπιτική 2-4 ημέρες (εξαρτάται από τα υλικά)
-Μαγιονέζα συσκευασμένη οταν ανοιχτεί η συσκευασία, έως και 4 εβδομάδες
-Μελιτζανοσαλάτα 3-5 ημέρες
-Σάλτσα ντομάτας έως 6 ημέρες, εάν επικαλυφθεί με ελαιόλαδο
-Τζατζίκι, το σπιτικό έως 4-5 ημέρες, το τυποποιημένο εντός 2-3 ημερών από το άνοιγμα της συσκευασίας.

► ΟΣΠΡΙΑ - ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ
Ξηροί καρποί χωρίς κέλυφος κατά μέσο όρο έως και 6 μήνες μέσα σε αεροστεγή γυάλινα βαζάκια.

► ΧΥΜΟΙ
-Χυμοί φρούτων τυποποιημένοι εντός 24-48 ωρών από το άνοιγμα της συσκευασίας
-Χυμός ντομάτας συμπυκνωμένος μέχρι 4 ημέρες μετά το άνοιγμα.
Γενική αρχή: Για τα τυποποιημένα τρόφιμα, εφάρμοσε τις οδηγίες αποθήκευσης και διατηρησιμότητας που αναγράφονται στη συσκευασία εκάστοτε προϊόντος.

Συμβουλή: Μοίρασε το μαγειρεμένο φαγητό σε μικρότερες μερίδες και τοποθέτησέ τες στη συντήρηση, σε καθαρό και στεγνό σκεύος που κλείνει καλά με καπάκι, εντός δύο ωρών από το μαγείρεμά του.

Προσοχή!
Το ψυγμένο μαγειρεμένο φαγητό μπορεί να ξαναζεσταθεί μόνο μία φορά. Αν και πάλι δεν καταναλωθεί, πρέπει να πεταχτεί.

Και οι τροφές στο ντουλάπι;
Διατήρηση εκτός ψυγείου σε καθαρό, δροσερό και ξηρό περιβάλλον
-Αλεύρι 6-12 μήνες το λευκό, 1-3 μήνες το ολικής αλέσεως.
-Βότανα από 3 μήνες έως και 3 χρόνια (ανάλογα με το βότανο).
-Γάλα εβαπορέ αν ανοιχτεί, πρέπει να τοποθετείται στο ψυγείο σε γυάλινη φιάλη και να καταναλώνεται γρήγορα.
-Ζάχαρη κρυσταλλική (συνήθης) μέχρι 2 χρόνια.
-Ζάχαρη μαύρη 4-6 μήνες.
-Ζυμαρικά συσκευασμένα 1,5-2 χρόνια, μετά το άνοιγμα ο χρόνος συντήρησής τους μειώνεται στο μισό.
-Καφές μέχρι 2 χρόνια συσκευασμένος, εάν ανοιχτεί εντός 15-20 ημερών, γιατί μετά χάνει το άρωμά του.
-Κονσέρβες μέχρι την ημερομηνία που γράφει η συσκευασία. Όταν ανοιχτούν, τοποθετούνται στο ψυγείο και καταναλώνονται το συντομότερο δυνατό (όχι πάντως πέραν των 5-7 ημερών).
-Κρεμμύδια ξερά μέχρι 10 ημέρες.
-Λάδια 6-12 μήνες όσο είναι σφραγισμένα, 1-6 μήνες αφού ανοιχθούν.
-Σησαμέλαιο, αμυγδαλέλαιο, φουντουκέλαιο και καρυδέλαιο έχουν τη μικρότερη διάρκεια ζωής.
-Μέλι περίπου 1 έτος.
-Μπαχαρικά ολόκληρα 2-5 χρόνια.
-Μπαχαρικά σε σκόνη Από 6 μήνες έως και 3 χρόνια.
-Ξίδι έως 2 χρόνια όταν είναι σφραγισμένο και μέχρι 1 χρόνο μετά το άνοιγμά του.

Ξηροί καρποί
Οι συσκευασμένοι μέχρι την ημερομηνία λήξης, οι χύμα αναλόγως είδους έως και 3 μήνες, όσοι έχουν κέλυφος μέχρι και το διπλάσιο χρόνο, οι πιο λιπαροί (π.χ. καρύδια, πεκάν, φιστίκια) χαλάνε ευκολότερα και είναι προτιμότερο να διατηρούνται στο ψυγείο ή στην κατάψυξη.
-Όσπρια περίπου 1 έτος, γιατί μετά βράζουν δύσκολα.
-Πατάτες μέχρι 1 μήνα μέσα σε αραιοπλεγμένο σάκο.
-Πίτες για σουβλάκι 2 ημέρες μετά την ημερομηνία παραγωγής τους.
-Ρύζι το συσκευασμένο περίπου 1 έτος, το χύμα μέσα σε λίγες ημέρες μετά την αγορά του.
-Φρούτα αποξηραμένα, συσκευασμένα Μέχρι την ημερομηνία λήξης τους κλειστά, μετά το άνοιγμα μπορεί να χρειάζονται ψυγείο (π.χ. δαμάσκηνα) όπου διατηρούνται για 3-7 ημέρες.
-Ψωμί 1-3 ημέρες - το αναθερμασμένο, από κατεψυγμένη ζύμη, πρέπει να καταναλώνεται εντός 12-24 ωρών.

Γενική αρχή: Συσκευασμένα τρόφιμα με την ένδειξη «Ανάλωση πριν» δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μετά την αναγραφόμενη ημερομηνία. Τρόφιμα με την ένδειξη «Ανάλωση κατά προτίμηση πριν» μπορούν να καταναλωθούν και λίγες ημέρες μετά, εφόσον δεν έχουν αλλοιωθεί.

Συμβουλή: Φύλαξετα προϊόντα που δεν χρειάζονται ψυγείο στις συνθήκες που υποδεικνύουν οι οδηγίες της συσκευασίας, στην αρχική τους συσκευασία (καλά κλεισμένη) ή σε αεροστεγή δοχεία, αναλόγως των υποδείξεων του κατασκευαστή.

Προσοχή!
Τόσο στο ψυγείο όσο και στα ντουλάπια τροφίμων να τοποθετείς πάντα πιο μπροστά τα τρόφιμα που έχουν μικρότερο χρόνο διατήρησης ή/και πρόκειται να λήξουν συντομότερα, και πιο πίσω τα τρόφιμα που έχουν μεγαλύτερο χρόνο διατήρησης ή/και θα λήξουν κάποιες ημέρες αργότερα.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ
womenonly.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Tα ιερά όπλα των Ελλήνων (Κων/νου Ποταμιάνου) (απόσπασμα)

πηγή:  Ευαγγελία Τσακίρη

Tα ιερά όπλα των Ελλήνων (Κων/νου Ποταμιάνου)
από Ευαγγελία Τσακίρη, Κυριακή, 2 Σεπτεμβρίου 2012 στις 6:23 μ.μ. ·
 
.....Όταν οι Πέρσες (δύναμις 4.000 ανδρών) μετά την εκπόρθηση των στενών των Θερμοπυλών (480π.χ.) έφθασαν πλησίον του ιερού των Δελφών ο ιερεύς Ακήρατος βλέπει τα ιερά όπλα που εφυλάσσοντο στο άδυτο του μεγάλου ναού του Απόλλωνος να ευρίσκωνται μπροστά απ΄αυτόν. Ο Ηρόδοτος που διηγήται τα γενόμενα δεν προσδιορίζει ούτε περιγράφει τα λεγόμενα αυτά ιερά όπλα, γιατί μάλλον απαγορεύονταν να λεχθεί οτιδήποτε για αυτά. Παρατηρεί όμως ότι "τούτο είναι βεβαίως θαύμα μεγάλο, δηλαδή όπλα πολεμικά μόνα τους να φανούν στημένα έξω απο το ναό" Ηροδότου ιστορία ΙΓ(ουρανία), 37. Δηλαδή ότι ξαφνικά τα όπλα αυτά, που απαγορεύονταννα τα αγγίξει ο οποιοσδήποτε, ευρίσκονται απο το άδυτο του ναού μπροστά απ΄αυτόν είναι μια σαφής ένδειξις ότι δεν επρόκειτο για συνήθη όπλα της εποχής εκείνης, δεν ήσαν όπλα που χρησιμοποιούσαν και μπορούσαν να έχουν όλοι οι Έλληνες. Όταν λοιπόν οι Πέρσες έφθασαν μπροστά απο το Ιερό της Προναίας Αθηνάς, παραδόξως άρχισε μια σφοδρότατη καταιγίδα και κεραυνοί απο τον ουρανό-άλλη ένδειξις ότι κάποια απο τα όπλα εχρησιμοποιούντο απο αέρος- έπεφταν κατα των Περσών. Από τον Παρνασσό απεσπώντο μεγάλοι βράχοι -πιθανώτατα ως αποτέλεσμα προκλήσεως ισχυρότατων σεισμών- και έπεφταν με ορμή κατά των βαρβάρων. Αλλά και στο ιερό της Προναίας Αθηνάς φαίνεται ότι υπήρχαν ιερά όπλα, τούτο δε συμπεραίνεται εκ τούτου, ότι δηλαδή απο το ιερό εκείνο ακούγονταν μεγάλη βοή και αλλαλαγμός. Οι Πέρσες φοβήθηκαν απο όλα αυτά τα παράδοξα και υπερφυσικά, κατελήφθησαν απο πανικό και ετράπησαν σε φυγή, έβλεπαν δε να τους καταδιώκουν και τα "φαντάσματα" οπλιτών ηρώων των Δελφών, του Ψιτλακου και του Αυτόνοου. Πιθανώτατα, στην περίπτωσι αυτή, έχουμε να κάνουμε με κάποια περίπτωση χρήσεως "ρομπότ" (αυτομάτων ανθρωπόμορφων μηχανών) εναντίων των Περσών, έχουμε δηλαδή κάποιους "απογόνους" του Τάλω στην ιστορική εποχή. Χρήσις μυστικών ιερών όπλων έγινε και όταν το ιερό των Δελφών εκινδύνευσε απο τους Κελτούς και Τεκτοσαγείς, οι οποίοι υπό τον Βρέννο επέδραμαν κατά του πανελληνίου ιερού κέντρου, κατά του ομφαλού της γης (279π.χ.). Όπως και στην περίπτωση των Περσών έτσι και εδώ, παρατηρούμε, να αποσπώνται τεράστιοι βράχοι και να πέφτουν κατά των Κελτών και να συμβαίνουν τέτοια παράδοξα πράγματα, όπως και τότε. Και να εμφανίζονται τα "φαντάσματα" των ηρώων Υπέροχου, Λαοδόκου, Πύρρου και Φυλάκου, τα οποία ήσαν ασφαλών αυτόματες υπερφυσικές μηχανές"ρομπότ" . Ασφαλώς πρόκειται για χρήση των μυστικών ιερών όπλων εναντίον των βαρβάρων, γιατί αυτά τα συμβάντα δεν ήτο δυνατόν να λάβουν χώρα υπο φυσιολογικές συνθήκες. Η απόσπασις τεραστίων βράχων απο τον Παρνασσό, που ο καθένας τους σκότωνε όχι ένα ή δύο, αλλά τριάντα βαρβάρους μαζί, δεν ήτο δυνατόν να συμβεί έστω και στην χειρότερη περίπτωση θύελλας και είναι βέβαιο ότι η απόσπασις αυτή έγινε με την χρήση των ιερών όπλων, τα οποία ήσαν, όπως φαίνεται, ισχυρότατα. Και μεταξύ των άλλων αποτελεσμάτων, προξενούσαν και ισχυρότατους σεισμούς. Επίσης η κατάστασις μανίας και διανοητικής παρακρούσεως στην οποία περιήλθαν οι Κελτοί κατά την υποχώρηση τους απο τους Δελφούς, συνδέει την όλη θαυμαστή απόκρουση τους με τα ελληνικά μυστήρια. Λέγεται δε, όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα "Φωκικά", ότι εμφανίσθηκε ο θεός Παν και τους ετρόμαξε τόσο ώστε εφονεύοντο μεταξύ τους. Όπως πιστεύει ο γράφων και όπως ετόνισε στο πρώτο βιβλίο του (Οι ιεροί Δελφικοί πόλεμοι) όπου εκτίθενται λεπτομερέστερα οι περιπτώσεις των θαυμαστών και παραδόξων αποκρούσεων των Φλεγυών, Περσών και Γαλατών, "τα υπερφυσικά και παράδοξα που έγιναν ΄τοτε θα πρέπει αναμφιβόλως να έχουν σχέση με πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις τις οποίες κατείχαν οι ιερείς των Δελφών, και οι οποίες άγνωστον πότε και πως, εχάθησαν κατά τους μεταγενέστερους χρόνους, για αυτό δε και έμεινε απροστάτευτος, ο χώρος απο του μετέπειτα καταστροφείς του Ιερού, τους Μαίδους καθώς και τους φανατικούς εκείνους μοναχούς που αφάνισαν απαράμιλλα έργα τέχνης." Τα όσα συνέβησαν επίσης στο όρος Δούνακα (την σημερινή Ρίλα της Βουλγαροκρατούμενης Θράκης) το καλοκαίρι του 179π.χ. έχουν ασφαλώς σχέση με χρήση ιερών όπλων και οι Θράκες ιερείς μυημένοι στα ελληνικά μυστήρια συνετέλεσαν στην θαυμαστή απόκρουση των Βασταρνών. Πρέπει δε να τονίσουμε ότι μια απο τις σημαντικώτερες θρακικές φυλές οι Οδρύσες και ειδικώτερα η δυναστεία του λαού αυτού είχε γενάρχη τον Ευμολπο, τον θρυλικό ιδρυτή ή αναμορφωτή των Ελευσινίων μυστηρίων. Εξ άλλου η Φιλιππούπολης πρίν εγκαταστήσει εκεί Μακεδόνες αποίκους ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και δώσει το όνομα του στην πόλη, ονομαζόταν Ευμολπιάς, γιατί είχε Ιδρυθεί απο τον Εύμολπο. ( Η παλαιά πρωτεύουσα της ανατολικής Ρωμυλίας ευρίσκεται στους πρόποδους του Αίμου, επί του ποταμού Έβρου και σε όχι πολύ μεγάλη απόσταση απο την περιοχή της ευρίσκεται το όρος Ρίλα, ο Δούναξ των αρχαίων προγόνων μας. Με την θαυμαστή απόκρουση πρώτα των Περσών και μετά των Γαλατών ή Κελτών οπωσδήποτε έχει σχέση και ο ναός του Απόλλωνος, ο οποίος δεν ήταν συνηθισμένος, δεν ήταν δηλαδή ένα απλό κτίριο, όπως προκύπτει απο τις αρχαίες πηγές και διηγήσεις. Ο Παυσανίας στα "Φωκικά" αναφέρει ότι ο πιο παλαιός ναός του Απόλλωνος έγινε απο δάφνη των Τεμπών. Ο Δεύτερος ναός έγινε απο μέλισσεςμε κερί μελισσών και φτερά (αλλά και του Ίκαρου τα φτερά λέω τώρα εγώ ήταν φτιαγμένα με κερί :) ) αυτόν τον έστειλε στους Υπερβορείους ο Απόλλων. Υπάρχει και άλλη παράδοσις, ότι τον ναό τον κατασκεύασε κάποιος Δελφός που λεγόταν Πτεράς και το όνομα αυτό εδόθη στον ναό απο τον τεχνίτη. Ο Παυσανίας απορρίπτει την παράδοση σύμφωνα με την οποία όταν ήταν ακόμη χλωρή η φτέρη που φυτρώνει στο βουνό, έπλεξαν απο αυτήν ναό. Δέχεται όμως την παράδοση ότι ο τρίτος ναός έγινε απο χαλκό, "εφ' όσον και ο Ακρίσιος έκαμε θάλαμο απο χαλκό για την κόρη τους και στην Σπάρτη παρατηρείται ως τις μέρες μας ιερό της Χαλκιοίκου (????) Αθηνάς και στην Ρώμη η αγορά που είναι θαυμαστή για το μέγεθος της και την άλλη κατασκευή έχει την οροφή της χάλκινη" (Χ, 5, 10-12). Δεν θεωρεί αφύσικο ο Παυσανίας να εκτίσθη και για τον Απόλλωνα ναός χάλκινος. Ο τρίτος αυτός ναός του Απόλλωνος κατά την παράδοση ήταν έργο του Ηφαίστου και της Αθηνάς και είχε τους τοίχους του χάλκινους καθώς και τα στηρίγματα της στέγης, πάνω σε στη στέγη υπήρχαν, ως ακρωτήριά της οι "κηληδόνες" δηλαδή οι τραγουδίστριες σειρήνες , τις οποίες υμνεί ο Πίνδαρος. (Σειρήνες??? μήπως έλικες? μηχανές ίσως?? :) ). Για τον τρίτο αυτό ναό λέγεται, ότι έπεσε σε χάσμα της γης, ή ότι έλιωσε απο φωτιά. Τον τέταρτο ναό έκτισαν οι θρυλικοί τεχνίται Τροφώνιος και Αγαμήδης και εθεωρείτο κατόρθωμα αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με ένα θρύλο που αναφέρει ο Πλούταρχος όταν οι δύο αρχιτέκτονες ετελείωσαν τον ναό, ζητούσαν απο τον Απόλλωνα αμοιβή. Εκείνος τους υποσχέθηκε ότι θα την έχουν μετά μια εβδομάδα και τους συμβούλευσε να ευωχούνται. Την έβδομη μέρα ο Τροφώνιος και ο Αγαμήδης κοιμήθηκαν και δεν ξαναξύπνησαν. Στο κτίσιμο του "λίθινου" ναού του Τροφωνίου και του Αγαμήδους είχε συνεργασθεί κατα τον ομηρικό ύμνο 294κ.π., και ο ίδιος ο Απόλλων. Πιστεύεται ότι ο ναός αυτός είναι ο αρχαιότερος που έφεραν στο φως οι ανασκαφές και χρονολογείται γύρω στα μέσα του εβδόμου π.χ. αιώνα, είναι δε μικρότερος απο τον σωζόμενο και κτισμένος απο πωρόλιθο. Οι δύο αρχιτέκτονες, όπως φαίνεται , δεν κατασκεύαζαν συνήθη απλά κτίρια. Και τούτο πιστοποιείται όχι μόνον απο την αναφορά της παραδόσεως, ότι τους εβοήθησε ο Απόλλων να φτιάξουν το ναό του, αλλά και απο το ότι οι δύο αδελφοί συνδέονται με την ανακάλυψη του μαντικού άντρου και την ίδρυση του υπογείου ιερού της Λεβαδείας (Τροφωνίου Άντρου). Ο ναός του Αγαμήδους και Τροφωνίου κατεστράφει απο φωτιά το 548 π.χ. και εκτίσθει νέος ναός απο τους Αθηναίους Αλκμαιωνίδες, ο οποίος ολοκληρώθηκε μετά την κατάλυση της τυραννίδος των Πεισιστρατιδών(ίσως πρίν το 505). Κατεστράφη όμως κι αυτός κατά τον σεισμό του 373π.χ. και εκτίσθει εκ νέου απο τον Κορίνθιο αρχιτέκτονα Σπίνθαρο. Ο ναός των Αλκμαιωνιδών και ο ναός του αρχιτέκτονος Σπινθάρου συνδέονται αντιστοίχως με τη θαυμαστή απόκρουση των Περσών και την επίσης υπερφυσική αντιμετώπιση των Κελτών. Ο Χρήστος Μαυρουδής("Δελφικά Μυστήρια", Πύρινος Κόσμος Αθήναι 1978) σχολιάζοντας την παράξενη εξαφάνηση του τρίτου ναού του Απόλλωνος του χάλκινου δηλαδή ναού, λέει ότι: "Αυτό φαίνεται πολύ περίεργο γιατί εαν υποτεθεί πως είχε κτισθεί πάνω απο το χάσμα αυτό, όπως το περιγράφει ο Στράβωνας, ήταν"άντρον κοίλον ου μάλα ευρύστομον" και ήταν αδύνατον να χωρέσει ένα ολόκληρο ναό. Ακόμη δεν ήταν δυνατό να κτισθεί απο τους αρχιτέκτονες σε μέρος όχι ασφαλισμένο. Είναι βεβαιωμένο ότι στους Δελφούς δεν βγήκε ποτέ φωτιά απο οποιοδήποτε χάσμα". Ο Θεόδωρος Αξιώτης στο βιβλίο του "Αργώ" εκδόσεις Σμυρνιωτάκης, αναφέρει τα εξής¨"Μέσα σ΄αυτόν τον αινιγματικό ναό έμπαιναν μόνο οι μυημένοι θεοί και ήρωες, που προσωρούσαν στο άδυτο, όπου βρίσκονταν το βήμα του κυβερνήτου. Το βήμα αυτό, έλεγαν πως ήταν τρίποδας ή κάποιος θρόνος. Η αλήθεια είναι πως γίνονταν πολλές φορές σύγχυση και ταύτιζαν τον τρίποδα με τον ναό.... Για τον τρίποδα αυτό, λένε μερικοί, ότι ήταν όλμος, που στηρίζονταν σε τρία πόδια. Ο Τρίποδας ταξίδεψε με τον Απόλλωνα που έπαιζε τη λύρα του :) μέχρι την Αμερική. Το άδυτο πάντα ήταν απαγορευμένο και στα νεώτερα χρόνια δεν επιτρέπονταν να δούν ούτε την Πυθία που χρησμοδοτούσε πάνω στον τρίποδα. Όταν έκαναν ανασκαφές στους Δελφούς, προσπάθησαν μάταια να βρούν κάποια σκάλα που κατέβαινε στο άδυτο, στο βήμα τρίποδα του θεού. Ποτέ δεν φαντάσθηκαν, ότι κάποτε υπήρχε κάποια μεταλλική σκάλα, που την ανέβαιναν για να φθάσουν στο βήμα του κυβερνήτη της Αργούς."................................

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Γυάλινες συνθέσεις φυτών

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300281120079265&set=a.289343191173058.65979.264580240316020&type=1&theater

  

                                    Διακόσμηση με γυάλινες συνθέσεις φυτών

Οι γλάστρες γυαλιού είναι ένας γοητευτικός, οικολογικός και ανέξοδος τρόπος για να διακόσμήσετε το σπίτι σας.

Γλάστρες από γυαλί με φυτά είναι υπέροχα οικολογικά δώρα για γιορτές, γενέθλια και ειδικές περιπτώσεις, προσφέρουν εντυπωσιακές διακοσμήσεις τραπεζιού και τοίχων για όλα τα σπίτια.

Ένα εύκολο να διατηρήσετε ένα σύστημα με φυτά σε γυαλί είναι μια από τις πιο οικολογικές ιδέες για σύγχρονα σπίτια, δημιουργώντας μια ευχάριστη εσωτερική διακόσμηση.

Φυτώρια μέσα σε γυαλί μπορούν να είναι κατασκευασμένα από γυάλινα επιτραπέζια σκεύη και τα πιάτα, μπουκάλια, βάζα και γυάλινα μπολ, με βρύα και μικρά φυτά εσωτερικού χώρου, βότσαλα και κομμάτια από κλαδάκια δημιουργώντας έτσι μια διακόσμηση εσωτερικών χώρων σε οικολογικά στυλ.

vivanews.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Κόραμα της Καππαδοκίας

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=499753213369904&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater

Η σκοτεινή εκκλησιά στο Κόραμα της Καππαδοκίας.

Το μοναστηριακό αυτό συγκρότημα, που είναι αφιερωμένο στην Ανάληψη του Σωτήρος, είναι ένα από καλύτερα διατηρημένα βυζαντινά μνημεία στην Καππαδοκία. Στη κοιλάδα των Κοράμων υπάρχει μεγάλος αριθμός λαξευτών Βυζαντινών εκκλησιών και μοναστηριών κι έτσι όλη η κοιλάδα έχει μετατραπεί σε υπαίθριο μουσείο.

Η λαξευμένη στο βράχο εκκλησιά της μονής έχει σχήμα σταυρού με έξι τρούλους, τέσσερις κίονες και τρεις αψίδες… Περιλαμβάνει επίσης μια τραπεζαρία και μια σειρά δωματίων.

Το συγκρότημα στο σύνολό του είναι λαξευμένο σε δύο επίπεδα στον μαλακό βράχο που έχει δημιουργηθεί από τη λάβα και την ηφαιστειακή τέφρα μετά την έκρηξη του όρους Αργαίου και έχει λαξευτεί από ανέμους και νερό μέχρι να πάρει τη σημερινή μορφή του. Οι γεωλογικοί αυτοί σχηματισμοί χαρακτηρίζουν ολόκληρη την περιοχή της Καππαδοκίας και έχουν έκταση 20.000 τετρ. χιλιόμετρα. Τα τμήματα της μονής έχουν σκαφτεί στις τρεις πλευρές μιας σχεδόν τετράγωνης και υπερυψωμένης αυλής. Το καθολικό της μονής, μια μεγάλη τράπεζα, ενώ οι υπόλοιπες αίθουσες υποθέτουμε πως χρησίμευαν για καθημερινές δραστηριότητες των μοναχών και για αποθήκες.

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=499753500036542&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater
  

Εκπληκτικής ομορφιάς και σε πολύ καλή κατάσταση διατηρούνται οι αγιογραφίες της μονής και του ναού στο Κόραμα της Καπαδοκίας. Έχουν κατασκευαστεί από τον 11ο μέχρι τον 13ο αιώνα. Για τον ακριβή χρόνο κατασκευής της μονής οι ειδικοί διαφωνούν, έχουν καταλήξει στον 11ο αιώνα λόγο του ότι τότε έγιναν οι πρώτες τοιχογραφίες.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Συνέντευξη με το Μάνο Χατζηδάκη

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=378931362179922&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

                                           Ο Μάνος Χατζηδάκης είπε...

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.

(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).

manos_hadjidakis04

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

manos_xatzidakis02

"Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.

Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος."

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω