ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ Dr.Wane Dyer

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ Dr.Wane Dyer

από Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου 2012 στις 1:31 μ.μ. ·

Το πορτραίτο ενός ανθρώπου που εκμηδένισε όλες τις περιοχές των σφαλμάτων
Υπάρχουν άνθρωποι τόσο απασχολημένοι με το να υπάρχουν, ώστε δεν προσέχουν τι κάνουν οι γείτονες τους.

Το άτομο που έχει απαλλαγεί απ' όλες τις περιοχές εσφαλμέ­νης συμπεριφοράς είναι ένας μάλλον μυθιστορηματικός τύπος. Αλλά η απελευθέρωση από μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά δεν είναι κάτι φανταστικό κι ανύπαρκτο* είναι μια πραγματική δυνατότητα. Το να λειτουργήσετε ολοκλη­ρωμένα είναι στο χέρι σας και η ολοκληρωμένη υγιής σκέψη της τωρινής σας στιγμής είναι κάτι που μπορείτε να επιλέξετε. Αυτό το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην περι­γραφή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων που έχουν απαλλαγεί από τις λαθεμένες ζώνες. Θα παρακο­λουθήσετε την ανάπτυξη ενός ατόμου διαφορετικού από την πλειοψηφία των ανθρώπων, που διακρίνεται για τη μυστη­ριώδη του ικανότητα να ζει δημιουργικά την κάθε στιγμή.

Οι απελευθερωμένοι απ' τις περιοχές των σφαλμάτων άν­θρωποι ξεχωρίζουν από το πλήθος των καθημερινών ατόμων. Ενώ φαίνονται σαν όλους τους άλλους, έχουν κάποια ιδιαί­τερα χαρακτηριστικά που δεν σχετίζονται με τη φυλή, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση ή τη σεξουαλικότητα. Δεν εντάσσονται σε ρόλους, επαγγέλματα, γεωγραφικούς τύπο­υς, μορφωτικά επίπεδα ή οικονομικές στατιστικές. Διακρί­νονται από μια διαφορετική ποιότητα, αλλά η διαφορά δεν εντοπίζεται στους παραδοσιακούς εξωτερικούς παράγοντες με τους οποίους γενικά ταξινομούμε τους ανθρώπους. Μπο­ρεί να είναι πλούσιοι ή φτωχοί, άντρες ή γυναίκες, μαύροι ή λευκοί, να ζουν σε οποιαδήποτε χώρα και να κάνουν οποια­δήποτε δουλειά. Ανήκουν σε μια διαφοροποιημένη ομάδα κι ωστόσο όλοι έχουν ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό: την απελευθέρωση απ' τις λαθεμένες ζώνες. Πώς θα τους ξεχωρί­σετε όταν συναντήσετε κάποιον απ' αυτούς; Κοιτάξτε τους! Ακούστε τους! Και τότε θ' ανακαλύψετε πολλά.

Πρώτο και εμφανέστατο, είναι άνθρωποι που αγαπούν κυριολεκτικά καθετί στη ζωή –άνθρωποι που άνετα κάνουν οτιδήποτε και δεν σπαταλούν το χρόνο τους παραπονούμενοι ή επιθυμώντας να ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Αντιμετω­πίζουν με ενθουσιασμό τη ζωή και θέλουν όλα όσα μπορούν να πάρουν απ' αυτή. Τους αρέσουν οι εκδρομές, ο κινηματο­γράφος, τα βιβλία, τα σπορ, οι συναυλίες, οι πόλεις, τ' αγρο­κτήματα, τα ζώα, τα βουνά, με δυο λόγια τα πάντα. Τους αρέσει η ζωή. Όταν βρεθείτε κοντά σε τέτοιους ανθρώπους, θα παρατηρήσετε ότι τα παράπονα, η γκρίνια, οι έστω και πε­ραστικοί αναστεναγμοί είναι ανύπαρκτα. Αν βρέχει, τους αρέσει. Αν κάνει ζέστη, μάλλον το απολαμβάνουν, παρά πα­ραπονιούνται. Αν πέσουν σε κίνηση, βρεθούν σ' ένα πάρτι ή είναι μόνοι, απλούστατα βιώνουν την κάθε κατάσταση. Δεν προσποιούνται ότι απολαμβάνουν, αλλά πολύ φυσικά απο­δέχονται την πραγματικότητα κι έχουν μια εκπληκτική ικανότητα να τη χαίρονται. Ρωτήστε τους τι δεν τους αρέσει και θα δυσκολευτούν πολύ να βρουν μια απάντηση. Δεν έχει νόημα να αποφύγουν τη βροχή, αφού τη θεωρούν μια όμορ­φη, γοητευτική εμπειρία που πρέπει να βιώσουν. Τους αρέ­σει. Η λάσπη δεν τους εκνευρίζει· την παρατηρούν, τσαλα­βουτούν σ' αυτή και τη δέχονται ως μια ένδειξη ζωής. Τους αρέσουν οι γάτες; Ναι. Οι αρκούδες; Ναι. Τα σκουλήκια; Ναι. Ακόμη και δυσάρεστα γεγονότα, αρρώστιες, ξηρασίες, κουνούπια, πλημμύρες κ.λπ. δεν τους απασχολούν πολύ ούτε σπαταλούν τις τωρινές στιγμές τους παραπονούμενοι ή ευχό­μενοι να μην υπήρχαν. Αν πρέπει να καταπολεμήσουν κά­ποιες καταστάσεις, θα στρωθούν στη δουλειά και μάλιστα θα το απολαύσουν. Όσο και να προσπαθήσετε, θα κουραστείτε πολύ να βρείτε κάτι που δεν τους αρέσει. Είναι πραγματικοί εραστές της ζωής και κυριολεκτικά τη ρουφούν, παίρνοντας απ' αυτή οτιδήποτε μπορούν.

Οι υγιείς, ολοκληρωμένοι άνθρωποι είναι απαλλαγμένοι από την ενοχή και τη συνακόλουθη αγωνία, που έχουν ως συ­νέπεια να σπαταλάμε τις τωρινές μας στιγμές ακινητοποιούμενοι σε γεγονότα του παρελθόντος. Βέβαια, παραδέχονται τα λάθη τους και υπόσχονται να μην επαναλάβουν μια συμπε­ριφορά που είναι με οποιονδήποτε τρόπο αντιπαραγωγική. Αλλά δεν σπαταλούν το χρόνο τους ευχόμενοι να μην είχαν κάνει κάτι, ούτε εξοργίζονται επειδή δεν τους αρέσει κάτι που έκαναν σε μια προηγούμενη στιγμή της ζωής τους. Η πλήρης απελευθέρωση απ' την ενοχή είναι το σήμα κατατεθέν των υγιών ανθρώπων. Καμιά θρηνολογία για το παρελθόν και καμιά προσπάθεια να ενοχοποιήσουν τους άλλους, κάνοντάς τους ανόητες παρατηρήσεις, όπως: «Γιατί δεν το έκα­νες αλλιώς;» «Δεν ντρέπεσαι λιγάκι;» Δέχονται τη ζωή όπως είναι και αναγνωρίζουν πως κανένα άσχημο συναίσθημα δεν πρόκειται ν' αλλάξει το παρελθόν. Οι ίδιοι έχουν απελευθε­ρωθεί απ' την ενοχή χωρίς καμιά προσπάθεια- κι επειδή είναι φυσικό γι' αυτούς δεν «βοηθούν» τους άλλους να νιώσουν ενοχή. Καταλαβαίνουν πως ένα άσχημο συναίσθημα της στιγμής δεν ενισχύει παρά μόνο την ταπεινή εικόνα για τον εαυτό σου και πως το να μαθαίνεις από το παρελθόν είναι πολύ ανώτερο απ' το να νιώθεις τύψεις γι' αυτό. Δεν θα δείτε ποτέ να χρησιμοποιούν άλλους λέγοντάς τους πόσο κακοί υπήρ­ξαν, ούτε κι εσείς θα μπορέσετε ποτέ να τους χρησιμοποιή­σετε με μια παρόμοια συμπεριφορά. Δεν θα θυμώσουν μαζί σας, απλούστατα θα σας αγνοήσουν. Αντί να εκνευριστούν μαζί σας, θα φύγουν ή θ' αλλάξουν θέμα. Η τακτική αυτή, που λειτουργεί τόσο εύκολα με τους περισσότερους ανθρώ­πους, αποτυχαίνει μ' αυτά τα υγιή άτομα. Αντί να προκαλέ­σουν στον εαυτό τους και στους άλλους ενοχή, προσπερνούν αυτή την κατάσταση, όταν προκύψει, χωρίς να δημιουργούν ζήτημα.

Παρομοίως, οι άνθρωποι αυτοί δεν αγωνιούν. Οι περι­στάσεις που κάνουν πολλούς ανθρώπους να τα χάνουν σπά­νια επηρεάζουν τα άτομα αυτά. Δεν κάνουν προγράμματα, αλλά ούτε αναβάλλουν για το μέλλον. Αρνούνται να νιώσουν αγωνία και μένουν ανεπηρέαστοι από το άγχος που τη συνο­δεύει. Δεν ξέρουν τι θα πει ανησυχία. Δεν είναι μέρος της συγκρότησης τους. Ωστόσο δεν είναι απαραίτητα ήρεμοι όλες τις στιγμές· είναι όμως απρόθυμοι να καταστρέψουν τις τωρι­νές στιγμές, τους αγωνιώντας για μελλοντικά πράγματα που δεν μπορούν να ελέγξουν. Είναι απόλυτα προσανατολισμέ­νοι στην τωρινή στιγμή κι ένας εσωτερικός δείκτης φαίνεται να τους θυμίζει πως η αγωνία τους πρέπει να 'ναι για την τω­ρινή στιγμή, μια που η ανησυχία από μόνη της είναι ένας πολύ ανόητος τρόπος ζωής.

Οι άνθρωποι αυτοί ζουν τώρα, όχι στο παρελθόν ή το μέλ­λον. Δεν απειλούνται από το άγνωστο κι αναζητούν εμπει­ρίες νέες κι ασυνήθιστες. Αγαπούν το διφορούμενο. Γεύονται το τώρα, την κάθε στιγμή, ξέροντας πολύ καλά πως πραγμα­τικά μόνο αυτό υπάρχει. Δεν κάνουν σχέδια για ένα μελλον­τικό γεγονός κι ούτε περνούν το χρόνο τους αδρανείς αναμένοντάς το. Οι στιγμές που παρεμβάλλονται στα γεγονότα έχουν γι' αυτούς τόση ζωή όση και τα ίδια τα γεγονότα- η ικανότητά τους να αντλούν κάθε δυνατή απόλαυση απ' την κα­θημερινή ζωή είναι αξιοθαύμαστη. Δεν είναι αναβλητικοί, επιφυλασσόμενοι για μια ευνοϊκότερη μέρα, κι ενώ η κουλ­τούρα μας δεν εγκρίνει τη συμπεριφορά τους, οι ίδιοι δεν κιν­δυνεύουν από καμιά αυτοεπιτίμηση. Απολαμβάνουν ευτυχι­σμένοι το τώρα κι όταν ένα μελλοντικό τώρα έρχεται, το απο­λαμβάνουν εξίσου. Πάντα χαίρονται γιατί απλούστατα κα­ταλαβαίνουν πόσο ανόητο είναι να περιμένεις κάτι για να χα­ρείς. Είναι ένας φυσικός τρόπος ζωής, που μοιάζει πολύ με τον τρόπο ζωής των παιδιών και των ζώων. Σπεύδουν ν' αδράξουν την απόλαυση της τωρινής στιγμής, ενώ οι περισ­σότεροι άνθρωποι σπαταλούν τη ζωή τους περιμένοντας αν­ταλλάγματα, που ποτέ δεν είναι ικανοί να πάρουν.

Αυτοί οι υγιείς άνθρωποι είναι εκπληκτικά ανεξάρτητοι. Έφυγαν από την οικογενειακή φωλιά κι ενώ πιθανόν τρέ­φουν ένα δυνατό συναίσθημα αγάπης κι αφοσίωσης γι' αυτή, θεωρούν την ανεξαρτησία σ' όλες τις σχέσεις ανώτερη απ' την εξάρτηση. Προφυλάσσουν την ίδια τους την ελευθερία από τις προσδοκίες. Οι σχέσεις τους οικοδομούνται πάνω στον αμοιβαίο σεβασμό του δικαιώματος καθενός να παίρνει απο­φάσεις για λογαριασμό του. Η αγάπη τους δεν συνεπάγεται επιβολή αξιών στο αγαπημένο πρόσωπο. Δίνουν μεγάλη αξία στην ανάγκη γι' απομόνωση, γεγονός που ίσως κάνει τους άλ­λους να νιώθουν παραγκωνισμένοι κι απαρνημένοι. Θέλουν να είναι μόνοι πότε - πότε και κάνουν τα πάντα για να εξασφα­λίσουν την προστασία της μοναχικότητάς τους. Δεν θα δείτε αυτοί οι άνθρωποι να έχουν πολλές ερωτικές σχέσεις. Είναι επιλεκτικοί στον έρωτά τους, αλλά αγαπούν βαθιά και τρυ­φερά. Είναι δύσκολο για τους εξαρτημένους ή μη υγιείς αν­θρώπους να τους αγαπήσουν, επειδή είναι απόλυτοι κι ανυ­ποχώρητοι ως προς την ελευθερία τους. Αν κάποιος τους έχει ανάγκη, απορρίπτουν αυτή την ανάγκη ως τραυματική για τον άλλο αλλά και για τον εαυτό τους. Θέλουν αυτοί που αγα­πούν να είναι ανεξάρτητοι, να επιλέγουν μόνοι τους και να ζουν τη ζωή τους για λογαριασμό τους. Απολαμβάνουν τους άλλους και θέλουν να είναι κοντά τους, επιθυμούν όμως κι οι άλλοι να τους δέχονται χωρίς να δυσανασχετούν ή να αναγ­κάζονται. Έτσι, από τη στιγμή που θ' αρχίσετε να υπολογί­ζετε σ' αυτούς, θ' ανακαλύψετε ότι αποχωρούν, κατ' αρχάς συναισθηματικά κι ύστερα ως παρουσίες. Σε μια ώριμη σχέση αρνούνται την εξάρτηση απ' όποια πλευρά κι αν προέρχεται. Στα παιδιά τους προσφέρουν το πρότυπο ενός προσώπου όλο φροντίδα, ενθαρρύνουν όμως και την αυτενέργεια σχεδόν απ' την πρώτη στιγμή, προσφέροντας συνεχώς μεγάλη αγάπη.

Η αναζήτηση της έγκρισης σ' αυτούς τους ευτυχισμένους, ολοκληρωμένους ανθρώπους είναι κάτι ασυνήθιστο. Μπο­ρούν να λειτουργήσουν χωρίς την έγκριση ή την επιδοκιμασία των άλλων. Δεν επιδιώκουν τιμές, όπως οι περισσότεροι άν­θρωποι. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη γνώμη των άλλων, αδιαφορώντας σχεδόν αν οι άλλοι εγκρίνουν τα λόγια τους ή τις πράξεις τους. Δεν προσπαθούν να καταπλήξουν τους άλ­λους ή να κερδίσουν την έγκριση τους. Κατευθύνονται τόσο πολύ από τον εαυτό τους, ώστε κυριολεκτικά δεν τους ενδια­φέρει πώς θ' αξιολογήσουν οι άλλοι τη συμπεριφορά τους. Δεν παραλείπουν να επιδοκιμάσουν και να εγκρίνουν απλούστατα οι ίδιοι δεν φαίνεται να χρειάζονται όλα αυτά. Είναι μάλλον απότομοι μες στην ευθύτητά τους, γιατί δεν χρησιμοποιούν προσεκτικά επιλεγμένες φράσεις για ν' αρέ­σουν στους άλλους. Αν θέλετε να ξέρετε τι σκέφτονται, δεν έχετε παρά να τους ακούσετε να μιλούν. Αντίθετα, αν εσείς πείτε κάτι γι' αυτούς, δεν θα καταρρεύσουν ούτε θ' ακινητο­ποιηθούν. Θα δεχθούν τις παρατηρήσεις σας, θα τις επεξερ­γαστούν με βάση τις δικές τους αξίες και θα τις χρησιμοποιή­σουν ως στοιχεία της ωρίμανσης τους. Δεν έχουν ανάγκη ν' αγαπιούνται από κανένα, ούτε και μένουν προσκολλημένοι στην παράλογη επιθυμία να εγκρίνουν οι άλλοι καθετί που κάνουν. Αναγνωρίζουν ότι πάντα θα σκοντάφτουν πάνω στην επιτίμηση. Διαφέρουν ακόμη ως προς την ικανότητά τους να λειτουργήσουν σύμφωνα με τον εαυτό τους παρά σύμ­φωνα με εξωτερικές υπαγορεύσεις.

Καθώς παρατηρείτε αυτούς τους χαρακτήρες, θα διαπι­στώσετε την έλλειψη καθωσπρεπισμού. Δεν είναι επαναστά­τες, αλλά δεν διστάζουν να επιλέξουν αυτό που θέλουν, έστω κι αν έτσι έρχονται σε σύγκρουση μ' ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Είναι σε θέση ν' αγνοούν ασήμαντους κανόνες, όταν δεν έχουν κανένα νόημα, κι ήρεμα σηκώνουν τους ώμους στις μικροσυμβατικότητες που, ωστόσο, αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της ζωής τόσων άλλων ανθρώπων. Δεν συχνάζουν σε κοκτέιλ-πάρτι, ούτε παίρνουν μέρος σε ανούσιες συζητήσεις, επειδή αυτό απαιτεί η ευγένεια. Είναι ο εαυτός τους· κι ενώ θεωρούν την κοινωνία ένα σημαντικό τμήμα της ζωής τους, αρνούνται να κυβερνηθούν απ' αυτή ή να γίνουν σκλάβοι της. Δεν επιτίθενται βίαια, αλλά ξέρουν βαθιά μέσα τους πότε ν' αγνοούν την κοινωνία και λειτουργούν με σωφροσύνη και λο­γική.

Ξέρουν να γελούν και να προκαλούν το γέλιο. Ανακαλύ­πτουν παντού το χιούμορ και μπορούν να γελάσουν με τις πιο ανόητες, αλλά και με τις πιο σοβαρές περιστάσεις. Τους αρέ­σει να κάνουν τους άλλους να γελούν και είναι εξαιρετικοί χιουμορίστες. Δεν πρόκειται για σοβαρούς, βλοσυρούς τύπους, που πορεύονται μες στις δυσκολίες της ζωής με παγερή έκ­φραση. Αντίθετα, είναι άνθρωποι της δράσης, τους οποίους οι άλλοι συχνά περιφρονούν επειδή φέρονται εύθυμα σε λά­θος στιγμές. Δεν φτιάχνουν χρονοδιαγράμματα γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει αυτό που λέγεται «το κατάλληλο πράγμα στην κατάλληλη στιγμή». Τους αρέσει το ανάρμοστο, το χιούμορ τους ωστόσο δεν είναι καθόλου επιθετικό· ουδέποτε χρησιμοποι­ούν τη γελοιοποίηση για να προκαλέσουν γέλιο. Δεν γελούν με τους ανθρώπους, γελούν συντροφιά με τους ανθρώπους. Γελούν με τη ζωή και τη βλέπουν ως κάτι πολύ διασκεδαστι­κό, παρ' όλο που είναι πολύ προσεκτικοί στις επιδιώξεις τους. 'Όταν στέκονται και παρατηρούν τη ζωή, ξέρουν ότι δεν έχουν να πάνε κάπου συγκεκριμένα κι είναι ικανοί να χα­ρούν και να δημιουργήσουν την ατμόσφαιρα όπου κι οι άλλοι θα διαλέξουν τη χαρά. Είναι ωραίο να τους έχεις γύρω σου.

Είναι άνθρωποι που δέχονται τον εαυτό τους χωρίς πα­ράπονα. Ξέρουν ότι είναι ανθρώπινα πλάσματα και άρα έχουν ορισμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Αναγνωρίζουν ότι έχουν μια συγκεκριμένη εμφάνιση και την αποδέχονται. Είτε είναι ψηλοί ή κοντοί, το ίδιο κάνει. Η φαλάκρα είναι εξίσου ωραία με τα πολλά μαλλιά. Μπορούν να ανεχθούν τον ιδρώτα τους! Δεν παραποιούν τη σωματική τους εμφάνιση. Αποδέχονται τον εαυτό τους και γι' αυτό είναι πολύ φυσικοί. Δεν κρύβονται πίσω από τίποτε επίπλαστο ή τεχνητό, ούτε απολογούνται γι' αυτό που είναι. Δεν καταλαβαίνουν πώς κάτι ανθρώπινο μπορεί να είναι προσβλητικό. Αγαπούν τον εαυτό τους και τον δέχονται όπως είναι. Κατά τον ίδιο τρόπο, αποδέχονται τη φύση γι' αυτό που είναι, αντί να επιθυμούν να 'ναι διαφορετική. Δεν παραπονιούνται ποτέ για πράγ­ματα που δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν, όπως ο καύσωνας, οι καταιγίδες ή το κρύο. Αποδέχονται τον εαυτό τους και τον κόσμο έτσι όπως είναι. Καμιά προσποίηση, κανένα παράπο­νο, απλώς αποδοχή. Παρατηρήστε τους χρόνια ολόκληρα και δεν θα τους ακούσετε ποτέ ν' αυτοαποδοκιμάζονται ή να εύ­χονται κάτι. Θα δείτε ανθρώπους της δράσης να δρουν. Θα δείτε πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο έτσι όπως είναι, σαν το παιδί που δέχεται το φυσικό κόσμο κι απολαμβάνει όλη του την αξία.

Εκτιμούν πολύ το φυσικό κόσμο. Αγαπούν να ζουν στο ύπαιθρο, στη φύση και αποζητούν καθετί ανόθευτο και αυ­θεντικό. Αγαπούν ιδιαίτερα τα βουνά, τα ηλιοβασιλέματα, τους ποταμούς, τα λουλούδια, τα δέντρα, τα ζώα και γενικώς όλη την πανίδα και χλωρίδα. Είναι φυσιολάτρες, ανεπιτή­δευτοι, απλοί και αγαπούν τη φυσικότητα του σύμπαντος. Δεν αποζητούν ταβέρνες, νυχτερινά κέντρα, πάρτι, λέσχες, αίθουσες γεμάτες καπνό και τα παρόμοια, παρ' ότι είναι σί­γουρα ικανοί να λειτουργήσουν στον κόσμο των ανθρώπων. Βρίσκουν γαλήνη στη φύση, τον κόσμο του Θεού. Μπορούν ακόμη να εκτιμήσουν αυτά που οι άλλοι θεωρούν βαρετά. Δεν κουράζονται ποτέ μ' ένα ηλιοβασίλεμα ή με μια βόλτα στο δάσος. Ένα πουλί που πετάει είναι μια υπέροχη εικόνα που μπορούν να την παρατηρούν αδιάκοπα. Μια κάμπια εί­ναι εξίσου θαυμαστή με μια γάτα που γεννά. Διαρκώς εκ­φράζουν αυθόρμητα το θαυμασμό τους. Μερικοί μπορεί να το θεωρήσουν αυτό επίπλαστο, αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τη γνώμη των άλλων. Είναι πολύ απασχο­λημένοι με την αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων τους για την ολοκλήρωση της τωρινής στιγμής.

Έχουν βαθιά γνώση της συμπεριφοράς των άλλων κι αυτό που σ' άλλους φαίνεται πολύπλοκο και ανεξιχνίαστο αυτοί το αντιλαμβάνονται και το κατανοούν. Τα προβλήματα που ακινητοποιούν τόσους άλλους αυτοί συχνά τα αντιμετωπί­ζουν ως ασήμαντες μόνο ενοχλήσεις. Αυτή η συναισθηματική αποστασιοποίηση από τα προβλήματα τους κάνει ικανούς να ξεπερνούν εμπόδια που οι άλλοι θεωρούν αξεπέραστα. Γνω­ρίζουν τον εαυτό τους και καταλαβαίνουν αμέσως τι προσπα­θούν οι άλλοι να τους κάνουν. Έτσι σηκώνουν τους ώμους και τους αγνοούν, ενώ οι άλλοι θυμώνουν κι ακινητοποιούν­ται. Ποτέ δεν βρίσκονται σε σύγχυση ούτε αιφνιδιάζονται· ό,τι σε πολλούς άλλους φαίνεται μπερδεμένο ή αξεδιάλυτο εκείνοι συχνά τ' αντιμετωπίζουν ως μια απλή κατάσταση, έχοντας έτοιμες λύσεις. Δεν επικεντρώνονται στα προβλή­ματα του συναισθηματικού τους κόσμου. Γι' αυτούς τους αν­θρώπους ένα πρόβλημα είναι υπαρκτό μόνο ως εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί παρά ως αντανάκλαση αυτού που είναι ή δεν είναι τα άτομα. Η αυτοαξία τους εδρεύει μέσα τους κι έτσι οποιαδήποτε εξωτερικά ενδιαφέροντα μπορούν μάλλον ν' αντιμετωπιστούν αντικειμενικά, παρά σαν μια οποιαδή­ποτε απειλή της αξίας τους. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που δύσκολα το αντιλαμβανόμαστε, μια που οι περισσότεροι άνθρωποι εύκολα απειλούνται από εξωτερικά γεγονότα, ιδέες ή ανθρώπους. Αλλά τα υγιή, ανεξάρτητα άτομα δεν ξέ­ρουν τι θα πει απειλή κι αυτό το χαρακτηριστικό τους μπορεί να τους κάνει απειλητικούς για τους άλλους.

Ποτέ δεν μπλέκουν σε ανώφελους καβγάδες. Δεν είναι τυχοδιώκτες, που περνούν εύκολα από τη μια ιδέα στην άλλη, για να αποκτήσουν αξία οι ίδιοι. Αν ο αγώνας συμβάλλει στην αλλαγή, τότε θ' αγωνιστούν, αλλά ποτέ δεν θα το κάνουν αν το θεωρήσουν ανώφελο. Δεν είναι μάρτυρες, αλλά άνθρω­ποι της δράσης, που πάντα βοηθούν τους άλλους. Καταπιά­νονται σχεδόν πάντα με ό,τι κάνει τη ζωή των άλλων πιο ευ­χάριστη και πιο ανεκτή. Είναι πολεμιστές στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αλλαγών κι ωστόσο δεν παίρνουν τις έγνοιες του αγώνα τους στο κρεβάτι μαζί τους κάθε βράδυ, γεγονός που θα δημιουργούσε έλκη, καρδιοπάθειες και άλλες σωματικές διαταραχές. Δεν μπορεί παρά να πρωτοτυπήσουν. Συχνά ούτε καν προσέχουν τις φυσικές διαφορές που υπάρ­χουν στους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των φυλετι­κών, εθνικών, σωματικών και φύλου. Δεν είναι επιφανειακοί ούτε κρίνουν τους άλλους απ' την εμφάνισή τους. Παρ' όλο που μπορεί να φαίνονται ηδονιστές κι εγωιστές, ξοδεύουν πολύ χρόνο στην υπηρεσία των άλλων. Γιατί; Επειδή έτσι τους αρέσει.
Δεν είναι φιλάσθενοι. Δεν πιστεύουν πως ένα κρυολό­γημα ή ένας πονοκέφαλος μπορεί να τους ακινητοποιήσει. Πιστεύουν στην ικανότητά τους ν' απαλλαγούν από τέτοιες αρρώστιες, και ποτέ δεν τριγυρνούν λέγοντας πόσο άσχημα νιώθουν > πόσο κουρασμένοι είναι ή τι αρρώστιες πέρασαν πρόσφατα. Ωστόσο φροντίζουν το σώμα τους. Αγαπούν τον εαυτό τους και κατά συνέπεια τρώνε καλά, γυμνάζονται τα­κτικά (ως τρόπος ζωής) κι αρνούνται να υποκύψουν σε ασθέ­νειες που κάνουν τους ανθρώπους αδύναμους για κάποιο χρονικό διάστημα. Τους αρέσει να ζουν καλά κι αυτό κάνουν.

Ένα άλλο σταθερό χαρακτηριστικό αυτών των ολοκλη­ρωμένων ατόμων είναι η εντιμότητα. Δεν αντιδρούν ποτέ αό­ριστα ή με υπεκφυγές, δεν προσποιούνται ούτε λένε ψέματα. Βλέπουν το ψέμα ως διαστρέβλωση της πραγματικότητάς τους και αρνούνται να υιοθετήσουν μια συμπεριφορά αυτα­πάτης. Παρ' όλο που είναι μοναχικοί άνθρωποι, θ' αποφύ­γουν την κάθε διαστρέβλωση για να προστατέψουν τους άλλους. Ξέρουν ότι έχουν την ευθύνη του κόσμου τους όπως κι οι άλλοι. Έτσι, συχνά συμπεριφέρονται με τρόπο που μπορεί να θεωρηθεί σκληρός, αλλά στην πραγματικότητα επιτρέ­πουν στους άλλους να πάρουν τις αποφάσεις τους. Ασχο­λούνται αποτελεσματικά με τα πράγματα όπως είναι, παρά όπως θα τα ήθελαν.

Δεν κατηγορούν τους άλλους. Η προσωπικότητά τους εί­ναι εσωτερικά προσανατολισμένη κι αρνούνται ν' αποδώ­σουν ευθύνες στους άλλους γι' αυτό που οι ίδιοι είναι. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν σπαταλούν το χρόνο τους σχολιάζοντας τους άλλους ούτε επικεντρώνονται στις πράξεις κάποιου άλ­λου. Δεν μιλούν για τους άλλους, μιλούν με τους άλλους. Δεν κατηγορούν τους άλλους, αλλά βοηθούν αυτούς και τους εαυ­τούς τους να αποδώσουν την ευθύνη εκεί όπου ανήκει. Δεν κουτσομπολεύουν κι ούτε διαδίδουν κακές πληροφορίες. Εί­ναι τόσο απασχολημένοι με την αποδοτικότητά τους ώστε δεν έχουν καιρό για τις μικροπρέπειες που γεμίζουν τη ζωή τόσων ανθρώπων. Οι άνθρωποι της δράσης δρουν. Οι επικριτές κατηγορούν και παραπονιούνται.

Τα άτομα αυτά ελάχιστα ενδιαφέρονται για την τάξη, την οργάνωση ή το σύστημα στο οποίο ζουν. Έχουν αυτοπειθαρ­χία, αλλά δεν έχουν την ανάγκη να προσαρμόσουν ανθρώ­πους και πράγματα στις δικές τους αντιλήψεις. Δεν έχουν «πρέπει» για τους άλλους. Αναγνωρίζουν στον καθένα το δι­καίωμα της επιλογής και θεωρούν τα μικροπράγματα που τρελαίνουν τους άλλους απλώς ως αποτελέσματα της απόφα­σης κάποιου άλλου. Δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο με κά­ποια συγκεκριμένη μορφή ύπαρξης. Δεν ασχολούνται ιδιαί­τερα με την καθαριότητα ή την τάξη. Υπάρχουν μ' ένα λει­τουργικό τρόπο κι αν κάτι δεν ταιριάζει με τις προτιμήσεις τους κι αυτό ακόμη το βρίσκουν «εντάξει». Γι' αυτούς, λοι­πόν, η οργάνωση είναι μάλλον μέσον, παρά αυτοσκοπός. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχει αυτή η νεύρωση της οργανωτικότητας, είναι δημιουργικοί. Κάνουν (κι απολαμβάνουν) κα­θετί το ενδιαφέρον με το δικό τους, μοναδικό τρόπο, είτε πρόκειται για ένα πιάτο σούπας, το γράψιμο μιας έκθεσης ή το κούρεμα του γρασιδιού. Θέτουν τη φαντασία τους στην υπηρεσία της δράσης με αποτέλεσμα να προσεγγίζουν δη­μιουργικά καθετί. Δεν κάνουν τίποτε μ' έναν καθορισμένο τρόπο. Δεν συμβουλεύονται εγχειρίδια ούτε ρωτούν ειδι­κούς· απλούστατα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα όπως νομί­ζουν καλύτερα. Αυτό είναι η δημιουργικότητα και όλοι τους ανεξαιρέτως την έχουν.

Είναι άνθρωποι με ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ενέργειας. Φαίνονται να χρειάζονται λιγότερο ύπνο κι ωστόσο είναι εν­θουσιασμένοι με τη ζωή. Δρουν και είναι υγιείς. Μπορούν να διαθέσουν τεράστια ενεργητικότητα για την εκπλήρωση ενός στόχου, επειδή οι ίδιοι το επέλεξαν ως μια δραστηριότητα ολοκλήρωσης της τωρινής τους στιγμής. Η ενεργητικότητά τους δεν είναι υπερφυσική· είναι απλώς απόρροια της αγά­πης για τη ζωή και για όλες τις δραστηριότητές της. Δεν ξέ­ρουν τι θα πει πλήξη. Όλα τα γεγονότα της ζωής προσφέρουν ευκαιρίες για δράση, σκέψη, συναίσθημα και ζωντάνια και ξέρουν πώς να διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους σ' αυτά. Αν τους έκλειναν φυλακή, θα χρησιμοποιούσαν κι εκεί το πνεύμα τους με δημιουργικό τρόπο για να μην παραλύσουν από την έλλειψη ενδιαφερόντων. Πλήξη δεν υπάρχει στη ζωή τους, επειδή χρησιμοποιούν την ενέργεια, που και άλλοι δια­θέτουν, με τρόπο παραγωγικό για τον εαυτό τους.

Είναι ορμητικά περίεργοι. Ποτέ δεν ξέρουν πολλά. Ανα­ζητούν συνεχώς και θέλουν να μαθαίνουν σε κάθε τωρινή στιγμή της ζωής τους. Δεν ενδιαφέρονται αν θα κάνουν κάτι σωστά ή λάθος. Αν δεν φέρει αποτελέσματα ή αν δεν προκύ­ψει το κατά το δυνατόν καλύτερο, τότε το εγκαταλείπουν αντί να το συλλογίζονται προσκολλημένοι σ' αυτό με θλίψη. Είναι αληθινοί ερευνητές, με την έννοια της μάθησης: πάντα ενθου­σιάζονται γνωρίζοντας όλο και περισσότερα και πιστεύουν ότι ποτέ δεν θα είναι παντογνώστες. Αν συναναστρέφονται έναν κουρέα, θέλουν να μάθουν τα πάντα για την τέχνη του. Ποτέ δεν νιώθουν ούτε συμπεριφέρονται ως ανώτεροι, επιδεικνύοντας την αξία τους για να τους χειροκροτήσουν οι άλ­λοι. Μαθαίνουν ακόμη κι από τα παιδιά, από τους χρηματι­στές κι από τα ζώα. Θέλουν να μάθουν περισσότερα για το τι σημαίνει να είσαι συγκολλητής μετάλλων, μάγειρος ή αντι­πρόεδρος μιας εταιρείας. Διδάσκονται, δεν διδάσκουν. Ποτέ δεν γνωρίζουν αρκετά και δεν ξέρουν τι σημαίνει να φέρεσαι υπεροπτικά, μια που ποτέ δεν νιώθουν έτσι. Κάθε άτομο, κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός αντιπροσωπεύει γι' αυτούς μια ευκαιρία να μάθουν περισσότερα. Κι είναι ορμητικοί στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων τους, μη περιμένοντας τη γνώση να φτάσει ως αυτούς, αλλά κυνηγώντας τη. Δεν φοβούνται να μιλήσουν σε μια σερβιτόρα, να ρωτήσουν έναν οδοντογιατρό πώς είναι να βάζεις τα χέρια σου στο στόμα κάποιου άλλου όλη μέρα, ή έναν ποιητή τι εννοεί μ' αυτόν ή τον άλλο στίχο.

Δεν φοβούνται μήπως αποτύχουν. Στην πραγματικότητα συχνά καλωσορίζουν την αποτυχία. Δεν εξομοιώνουν την επιτυχία κάθε εγχειρήματος με την επιτυχία τους ως ανθρώ­πων. Αφού η αυταξία τους προέρχεται απ’ αυτούς, οποιοδή­ποτε εξωτερικό γεγονός αντιμετωπίζεται αντικειμενικά, ως απλώς αποδοτικό ή όχι. Ξέρουν ότι η αποτυχία είναι απλώς η γνώμη κάποιου άλλου και δεν τη φοβούνται, αφού δεν επη­ρεάζει την αυταξία τους. Έτσι, δοκιμάζουν τα πάντα, συμμε­τέχουν σε κάτι μόνο και μόνο επειδή είναι διασκεδαστικό και ποτέ δεν φοβούνται να δώσουν εξηγήσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν επιλέγουν ποτέ οποιαδήποτε έκφραση θυμού. Χρησιμοποιώντας την ίδια λογική (και χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτούν κάθε φορά, μια που τους έχει γίνει τρόπος ζωής) δεν λένε ποτέ στον εαυτό τους ότι οι άλλοι θα έπρεπε να συμπεριφέρονται διαφορετικά κι ότι τα γεγονότα θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Δέχονται τους άλλους όπως είναι και προσ­παθούν ν' αλλάξουν ό,τι δεν τους αρέσει. Έτσι, είναι αδύ­νατο να θυμώσουν, αφού δεν έχουν προσδοκίες. Είναι ικανοί να εκμηδενίσουν οποιαδήποτε αυτοκαταστροφικά συναι­σθήματα και να προαγάγουν τα αυτοενισχυτικά.

Αυτά τα ευτυχισμένα άτομα κατά θαυμαστό τρόπο δεν διαθέτουν αμυντικό μηχανισμό. Δεν υποκρίνονται και δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν. Δεν ντύνονται έτσι ώστε να τους εγκρίνουν οι άλλοι ούτε μεταχειρίζονται προσχήματα προκειμένου να εξηγηθούν. Είναι απλοί και φυσικοί και δεν εντυπωσιάζονται απ' όσα μεγάλα ή μικρά κάνουν. Δεν δια­φωνούν στις συζητήσεις ούτε εκνευρίζονται· απλούστατα δη­λώνουν τη γνώμη τους, ακούν τους άλλους κι αναγνωρίζουν πόσο μάταιο είναι να προσπαθήσουν να πείσουν κάποιον να είναι όπως αυτοί. Απλώς λένε «Εντάξει, είμαστε διαφορετι­κοί. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε». Αρκούνται σ' αυτό, χωρίς να χρειάζεται να βρουν ένα επιχείρημα ή να πείσουν τον αντίπαλο για το λάθος της άποψής του. Δεν φοβούνται μήπως κάνουν άσχημη εντύπωση, αλλά δεν αγωνίζονται και για το αντίθετο.

Οι αξίες τους δεν είναι τοπικές. Δεν ταυτίζονται με την οικογένεια, τη γειτονιά, την κοινότητα, την πόλη, το κράτος ή τη χώρα. Αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέλη της αν­θρώπινης φυλής κι ένας άνεργος Αυστριακός δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από έναν άνεργο της Καλιφόρ­νιας. Δεν είναι πατριώτες με την έννοια των συνόρων, αλλά βλέπουν τον εαυτό τους μάλλον ως πολίτη ολόκληρης της αν­θρωπότητας. Δεν χαίρονται βλέποντας περισσότερους εχθρούς νεκρούς, μια που ο εχθρός είναι κι αυτός ανθρώπινο πλάσμα, όπως ο σύμμαχος. Δεν δέχονται τις γραμμές που χα­ράζουν οι άνθρωποι για να καθορίσουν ποιος είναι δικός τους και ποιος ξένος. Υπερβαίνουν τα παραδοσιακά σύνορα, με αποτέλεσμα οι άλλοι να τους αποκαλούν συχνά επανα­στάτες ή και προδότες.

Δεν έχουν ούτε ήρωες ούτε είδωλα. Αντιμετωπίζουν όλους τους ανθρώπους ως ανθρώπους και δεν αξιολογούν κανέναν περισσότερο απ' τον εαυτό τους. Δεν απαιτούν δι­καιοσύνη κάθε στιγμή. Αν κάποιος έχει περισσότερα προνό­μια, το θεωρούν θετικό γι' αυτόν, παρά λόγο για να 'ναι αυτοί δυστυχισμένοι. Όταν έχουν κάποιον αντίπαλο, περιμένουν απ' αυτόν να λειτουργήσει σωστά, αντί να εύχονται να κάνει κάποιο λάθος για να κερδίσουν αυτοί. Θέλουν να νικούν και να είναι αποδοτικοί επειδή το αξίζουν, όχι εξαιτίας των λα­θών των άλλων. Δεν υποστηρίζουν πως όλοι είναι εξίσου προικισμένοι, αλλά πως πρέπει να ψάχνουν μέσα τους για την ευτυχία τους. Δεν κρίνουν κανέναν κι ούτε χαίρονται με τη δυστυχία των άλλων. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να υπάρχουν, ώστε δεν προσέχουν τι κάνουν οι γείτονες τους.

Το σημαντικότερο, είναι άτομα που αγαπούν τον εαυτό τους. Κάθε τους πράξη ξεκινά απ' την επιθυμία να ωριμά­σουν και πάντα μεταχειρίζονται σωστά τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει θέση για μεμψιμοιρία, αυτοαπόρριψη ή για μίσος προς τον εαυτό τους. Αν τους ρωτήσετε «Σας αρέσει ο εαυτός σας;» θα λάβετε ως απάντηση ένα ηχηρό: «Φυσικά και μ' αρέσει!» Είναι, πραγματικά, σπάνια πουλιά. Κάθε μέρα τους είναι μια απόλαυση. Τη ζουν σωστά και χαίρονται όλες τις τωρινές στιγμές τους. Δεν είναι απαλλαγμένοι από προβλή­ματα, αλλά από τη συναισθηματική ακινησία που αυτά έχουν ως συνέπεια. Μέτρο της ψυχικής τους υγείας δεν είναι αν θα σκοντάψουν, αλλά τι θα κάνουν όταν σκοντάψουν. Θα μεί­νουν εκεί που έπεσαν και θα θρηνολογούν γι' αυτό; Όχι, θα σηκωθούν, θα τινάξουν τη σκόνη από πάνω τους και θα εξα­κολουθήσουν να χαίρονται τη ζωή. Οι άνθρωποι που είναι απελευθερωμένοι από τις περιοχές των σφαλμάτων δεν τρέ­χουν πίσω από την ευτυχία· ζουν κι η ευτυχία είναι η αντα­μοιβή τους.

Αυτό το απόσπασμα απ' το «Readers Digest» περί ευτυ­χίας συνοψίζει την προσέγγιση στην αποδοτική ζωή για την οποία μιλήσαμε;
«Τίποτε πάνω στη γη δεν κάνει την ευτυχία πιο προσιτή απ' την προσπάθεια να τη βρούμε. Ο ιστορικός Γουίλ Ντυράν έγραφε ότι αποζητούσε την ευτυχία στη γνώση και βρήκε μόνο την απογοήτευ­ση . Αναζήτησε τότε την ευτυχία στα ταξίδια και βρήκε την κούραση, στον πλούτο και βρήκε τη διχόνοια και την αγωνία. Αναζήτησε την ευτυχία στο γράψιμο και απλώς κουράστηκε. Μια μέρα είδε μια γυ­ναίκα να περιμένει σ' ένα μικρό αμάξι μ' ένα κοιμισμένο παιδί στην αγκαλιά της. Ένας άντρας κατέβηκε απ' το τρένο, πλησίασε και φί­λησε τρυφερά τη γυναίκα κι ύστερα το μωρό, πολύ απαλά για να μην το ξυπνήσει. Η οικογένεια έφυγε κι άφησε τον Ντυράν έκπληκτο από τη συνειδητοποίηση της πραγματικής φύσης της ευτυχίας. Ησύχασε κι ανακάλυψε πως "κάθε ομαλή λειτουργία της ζωής εμπεριέχει κά­ποια απόλαυση"».

Χρησιμοποιώντας τις δικές σας τωρινές στιγμές, για όσο γίνεται περισσότερη ολοκλήρωση, θα είστε σαν αυτούς τους ανθρώπους κι όχι ένας απλός παρατηρητής. Είναι τόσο υπέ­ροχη η ιδέα ν' απελευθερωθείτε από τις περιοχές των σφαλ­μάτων σας. Μπορείτε να κάνετε αυτή την επιλογή τώρα -αν επιλέξετε να την κάνετε!

Επίσημο δείπνο; Εντυπωσιάστε!

Επίσημο δείπνο; Εντυπωσιάστε!

Η δύσκολη ώρα έφτασε. Επίσημο δείπνο με τους συγγενείς και πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια. Δε χρειάζεται άγχος, το μόνο που χρειάζεται είναι έξυπνες ιδέες, δημιουργικότητα και φαντασία.

Τα κλασσικά οικογενειακά τραπέζια έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Αυτό που χρειάζεστε για να εντυπωσιάσετε τους συγγενείς και να τους κάνετε να θυμούνται το δείπνο σας για πάντα είναι φαντασία και χρώμα!

Διαλέξτε χρωματιστές πετσέτες, κατά προτίμηση διαφορετικό χρώμα για τον καθένα. Μπορείτε να φτιάξετε δαχτυλίδια, για να τυλίξετε τις πετσέτες, από παλιές κορδέλες που σίγουρα κάπου θα τις έχετε φυλάξει ή να τις πιάσετε στο πιάτο με χρωματιστά μανταλάκια! Αγοράζοντας έναν μαρκαδόρο με χρυσόσκονη και χαρτόνι μπορείτε να φτιάξετε μικρά καρτελάκια που θα γράφουν πάνω τα ονόματα των συγγενών σας. Κόψτε χαρτόνι σε διάφορα σχήματα, αναλόγως με το θέμα του καλέσματος, και στη συνέχεια γράψτε πάνω τα ονόματα των αγαπημένων σας, τα οποία θα τοποθετήσετε στην θέση του καθένα!

Για το φαγητό επιλέξτε τις αγαπημένες σας συνταγές, αυτές που φτιάχνετε καλύτερα και είστε σίγουρες πως θα λατρέψουν όλοι. Όση ώρα θα επιμελείστε τις τελευταίες λεπτομέρειες στην κουζίνα φροντίστε να βγάλετε ένα πρώτο ορεκτικό στους συγγενείς σας, έτσι ώστε να μην παραπονεθεί κανείς. Επιλέξτε κάτι πολύ μικρό προκειμένου να μην τους κόψει την όρεξη. Μπορείτε να φτιάξετε ένα πιάτο από τυριά ή ακόμη καλύτερα μικρά ντοματάκια με χοντρό αλάτι και ένα πιάτο με παρμεζάνα. Σίγουρα θα τους κρατήσει ευχαριστημένους για όση ώρα χρειαστείτε να τελειώσετε τις γαστρονομικές σας δημιουργίες.

Αφού τελειώσετε το δείπνο σας και έρθει η ώρα που οι καλεσμένοι σας θα φύγουν, κάντε τους μια έκπληξη ακόμη! Δώστε τους ένα μικρό –συμβολικό- δώρο για το καλό, αλλά και για να θυμούνται το τραπέζι σας για πάντα!

Η νύχτα για εσάς βέβαια δεν τελειώνει καθώς ακολουθεί ίσως η απαιτητικότερη στιγμή της βραδιάς, το πλύσιμο των πιάτων! Φροντίστε λοιπόν τον εαυτό σας χρησιμοποιώντας το Ava, που θα βοηθήσει αποτελεσματικά στο πλύσιμο των πιάτων αλλά και θα σας φροντίσει όπως εσείς φροντίσατε για τα αγαπημένα σας πρόσωπα!

epithimies.gr

Δημήτρης Ροντήρης (1899 - 1981)

Ο Δημήτρης Ροντήρης (1899 - 1981) ήταν Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης.

Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Κατ' αρχήν εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της νομικής του σπουδής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το έτος 1919 ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην Αυστρία, όπου και σπούδασε θέατρο, ιστορία τέχνης και αρχαία ελληνική φιλολογία. Στη συνέχεια μετέβη στο Βερολίνο παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρντ. Επανήλθε στην Ελλάδα και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο Βασιλικό θέατρο αλλά και στο «Θέατρο Ωδείου», όπου εμφανίστηκε πρώτα ως σκηνοθέτης, με το μουσικό δράμα του Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας». Αργότερα διετέλεσε σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955. Το 1950 ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή» και το 1957 το «Πειραϊκό Θέατρο», επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Ασίας, όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του Σαίξπηρ καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην Ηλέκτρα και στον Άμλετ, τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην Αγγλία και τη Γερμανία, προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του Αισχύλου Ορέστεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.

Πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1981.

Απο τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ορθοστατική υπόταση: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

 













Ορθοστατική υπόταση: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

Ποια είναι τα συμπτώματα της ορθοστατικής πίεσης;

Το βασικό σύμπτωμα της ορθοστατικής υπότασης είναι η ζάλη και η τάση λιποθυμίας, όταν κάποιος προσπαθεί να σηκωθεί όρθιος. Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια, ο «ασθενής» μπορεί να αισθανθεί ότι χάνει την όρασή του, ότι έχει ναυτία, αποπροσανατολισμό ή σύγχυση, αδυναμία, κούραση ακόμα και πόνο στο στήθος. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως σταματούν, όταν ο ασθενής καθίσει ξανά κάτω ή ξαπλώσει για λίγα λεπτά.

Ποιες είναι οι αιτίες της ορθοστατικής πίεσης;

Οι αιτίες της ορθοστατικής πίεσης ποικίλουν. Αν και είναι σύνηθες φαινόμενο σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, αυτό δεν είναι απόλυτο. Η ηλικία είναι μία από τις πολλές αιτίες αλλά σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες. Ωστόσο, η ορθοστατική υπόταση, μπορεί να προκαλείται από:

Aφυδάτωση.

Aκινησία, αν για παράδειγμα έχετε μείνει για αρκετή ώρα ακίνητος σε ένα κρεβάτι.

Eγκυμοσύνη.

Kαρδιολογικά περιστατικά, όπως έμφραγμα, ανακοπή κ.λπ.

Aναιμία.

Aσθένεια Πάρκινσον.

Aσθένειες του ενδοκρινολογικού, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη και των προβλημάτων θυρεοειδούς.

Προβλήματα, που έχουν προκληθεί από φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες χορηγούνται για την αρτηριακή πίεση.

Άλλες αγωγές, που χορηγούνται για την καταπολέμηση του άγχους, της κατάθλιψης, της στυτικής δυσλειτουργίας.

Ουσίες, που λαμβάνονται ταυτόχρονα με τη χορήγηση θεραπείας για την αρτηριακή πίεση (ναρκωτικά, αλκοόλ, βαρβιτουρικά κλπ).

Πώς διαγιγνώσκεται η ορθοστατική υπόταση;

Αν ο γιατρός σας θεωρεί ότι πάσχετε από ορθοστατική υπόταση, θα ελέγξει αρχικά την αρτηριακή σας πίεση, όταν είστε καθισμένος, ξαπλωμένος και όρθιος, προκειμένου να παρατηρήσει εαν υπάρχουν αλλαγές. Για καλύτερη διάγνωση, ενδεχομένως να σας υποβάλλει σε ειδικές εξετάσεις μεταξύ των οποίων οι:

Εξετάσεις αίματος, όπου θα διευκρινιστεί ένα πάσχετε από αναιμία ή διαβήτη.

Ηλεκτροκαρδιογράφημα, το οποίο θα ελέγχει τον ρυθμό της καρδιάς.

Holter, μία μικρή φορητή συσκευή (συνήθως τη φορά ο ασθενής για τουλάχιστον 24 ώρες, προκειμένου να ελεγχτεί διεξοδικά και σε βάθος χρόνου, ο καρδιακός ρυθμός).

Hχοκαρδιογράφημα, μία υπερηχογραφική εξέταση της καρδιάς.

Τεστ αντιστρές, όπου ο γιατρός παρακολουθεί σε μία οθόνη τον καρδιακό ρυθμό, ενώ εσείς ασκήστε.

Ειδικές εξετάσεις (valsalva maneuver), όπου ο γιατρός παρακολουθεί την αρτηριακή πίεση.

Είναι θεραπεύσιμη η ορθοστατική υπόταση;

Ο μόνος που μπορεί να ορίσει σε τι στάδιο βρίσκεται ο κάθε ασθενής, που πάσχει από ορθοστατική υπόταση είναι φυσικά ο γιατρός, καθώς οι περιπτώσεις ποικίλουν από ασθενή σε ασθενή.

Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις είναι ιάσιμη, με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Άλλες μέθοδοι θεραπείας απαιτούν αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως για παράδειγμα:

Αν είστε συχνά αφυδατωμένος, πρέπει να πίνετε πολλά υγρά.

Να περιορίστε ή να αποφύγετε το αλκοόλ, επειδή προκαλεί αφυδάτωση.

Να προσπαθήστε να μη σηκώνεστε απότομα.

Να μη σταυρώνετε τα πόδια σας ενώ κάθεστε.

Aν πρέπει, για ιατρικούς λόγους, να παραμείνετε στο κρεβάτι, προσπαθήστε να σηκώνεστε ανά διαστήματα.

Όταν σηκώνεστε από το κρεβάτι, κάντε το αργά και καθίστε για αρκετά λεπτά, πριν σηκωθείτε όρθιος.

Ίσως χρειάζεται να κάνετε και ισομετρικές ασκήσεις, όπως για παράδειγμα να πιέζετε στην παλάμη σας κάποιο λαστιχένιο μπαλάκι. Με τον τρόπο αυτό θα αυξήσετε την αρτηριακή σας πίεση, αποφεύγοντας τάσεις λιποθυμίας.

Μπορεί επίσης να χρειαστεί να φοράτε ειδικές κάλτσες συμπίεσης, οι οποίες ασκούν πίεση στα πόδια και βελτιώνουν τη κυκλοφορία του αίματος.

Πρέπει να αποφεύγετε να παραμένετε σε όρθια στάση για πολύ ώρα.

clickatlife

Νάνα Μούσχουρη ~ Ο ταξιδιώτης του ονείρου

Ακούστε αυτό το αριστούργημα απο τη χαρισματική φωνή της

και απολαύστε ερμηνεία!

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

 Εδώ σ' αυτό το παραθύρι κοντά μου κάποτε είχες γείρει κι από του ήλιου το ποτήρι να πιούμε μου 'λεγες το φως. 
 Σκοτάδι τώρα πέφτει μπρος μου μετρώ την ερημιά του κόσμου κι εσύ που ήσουν αδερφός μου λυγμός απόμεινες κρυφός. 
 Πού πας του ονείρου ταξιδιώτη στερνή αγάπη μου και πρώτη, από το χρόνο τον προδότη ποτέ δε γλίτωσε κανείς. 
 Πού πας πουλί κατατρεγμένο πού πας κυνηγημένο τρένο, σε ποιο σταθμό να περιμένω μπροστά μου πάλι να φανείς;

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΡΥΣΑ

Χριστούγεννα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Χριστιανισμός σειρά λημμάτων

[εμφάνιση]Θεμελιώδη

[εμφάνιση]Αγία Γραφή

[εμφάνιση]Χριστιανική θεολογία

[εμφάνιση]Ιστορία και παραδόσεις

[εμφάνιση]Σημαντικές μορφές Πρότυπο: π • σ • ε

Η Κατά σάρκα Γέννησις του Ιησού Χριστού σε έργο του Duccio di Buoninsegna

Τα Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστός + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων"). Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.

Το χρονικό διάστημα που περικλείει τις γιορτές των Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανίων, ονομάζεται στη λαογραφία^[1] και Δωδεκαήμερο.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων 2 Εορτολόγιο 3 Βιβλική αφήγηση της γέννησης του Χριστού 4 Υμνογραφία Χριστουγέννων 5 Ιστορική έρευνα της ημερομηνίας γέννησης του Ιησού Χριστού 5.1 Το ημερολόγιο 5.2 Οι πληροφορίες των Ευαγγελίων 5.3 Οι Μάγοι και ο Θάνατος του Ηρώδη 5.4 Το άστρο της Βηθλεέμ 5.5 Η απογραφή Κυρηνίου και οι δυσκολίες χρονολόγησης 5.6 Η σφαγή των νηπίων 6 Λαογραφία 7 Έθιμα - Λαογραφία 7.1 Ανταλλαγή δώρων 7.2 Χριστουγεννιάτικα τραγούδια 7.3 Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση 7.4 Φαγητά των Χριστουγέννων 7.5 Τοπικά έθιμα σε περιοχές της Ελλάδας 7.6 Η αναπαράσταση της φάτνης 7.7 Έθιμα στη Βηθλεέμ 7.8 Νηστεία Χριστουγέννων 8 Οικονομική σημασία των Χριστουγέννων 9 Δείτε επίσης 10 Κείμενα 11 Υποσημειώσεις 12 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων

Κύριο λήμμα: Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων

Η Γέννηση του Ιησού σε πίνακα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου

Η παράδοση θεωρεί ότι η αρχαιότερη ομιλία για τη γιορτή των Χριστουγέννων εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το έτος 376 μ.Χ.^[2] Άλλες Ιστορικές πηγές επισημαίνουν πως ο εορτασμός των Χριστουγέννων άρχισε να τηρείται στη Ρώμη γύρω στο 335^[3], αν και κάποιοι ερευνητές βασιζόμενοι σε αρχαίους ύμνους με χριστουγεννιάτικη θεματολογία^[4] θεωρούν ότι τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στον εορτασμό αυτό έγιναν μέσα στον 3ο αιώνα.

Επί Πάπα Ιουλίου Α' (337-352) τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25 Δεκεμβρίου κατόπιν έρευνας των αρχείων της Ρώμης, όπως πιστεύεται, επί της απογραφής που έγινε επί αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, σε συνδυασμό με υπολογισμό ρήσης του Ευαγγελίου (το οποίο και συνέτεινε) του Προδρόμου λεχθείσα περί τον Χριστόν:"Εκείνος δει αυξάνειν, εμέ δε ελατούσθαι" (Ιωάνν. γ'30). Με βάση αυτή την υποθετική πηγή, η Γέννηση του Χριστού ορίσθηκε κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και αρχίζει η αύξηση των ημερών. Στον καθορισμό της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας εορτασμού συντέλεσαν προφανώς η μεγάλη εθνική εορτή του "ακατανίκητου" θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti) και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την έννοια ότι η επιλογή αυτής της ημέρας ως ημέρας γέννησης του Χριστού είχε να κάνει με την προσπάθεια αντικατάστασης των παγανιστικών (μη χριστιανικών) γιορτών που τηρούνταν εκείνον τον καιρό, όπως τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια^[5]

Συνεπώς, όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, προσπάθησε να απορροφήσει και να δώσει νέα διάσταση και νέα σημασία σε πανάρχαια λατρευτικά έθιμα και λατρευτικές συνήθειες αιώνων. Πάντως, παρά τις απαγορεύσεις της εκκλησίας για πολλές από τις εκδηλώσεις^[6] που τελούνταν στην αντίστοιχη του Δωδεκαημέρου περίοδο ή τις νομοθεσίες^[7], αυτές διατηρήθηκαν κυρίως στην ύπαιθρο^[8] καθ' όλη την διάρκεια των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων, μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Σε μεταγενέστερη εποχή πολλά από τα έθιμα τους (ανταλλαγή δώρων, γλέντια, χαρτοπαίγνια κ.ο.κ.) μεταβιβάστηκαν στον εορτασμό τής Πρωτοχρονιάς^[9].

Στη Ρώμη το καλεντάρι των Φιλοκαλίων (354 μ.Χ.) περιλαμβάνει στην ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, απέναντι από την παγανιστική Natalis invicti, δηλ. "γέννηση του ακατανίκητου (ήλιου)", την φράση "VIII kaalitan nattis Christus in Bethleem Iudea".

Από τη Δύση ο εορτασμός της Γεννήσεως στις 25 Δεκεμβρίου πέρασε και στην Ανατολή γύρω στο 376. Το 386 ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρότρυνε την εκκλησία της Αντιόχειας να συμφωνήσει στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης. Τον καιρό του Αγ. Αυγουστίνου (354-430) η ημερομηνία της Γιορτής της Γέννησης είχε καθοριστεί, πάντως ο Αυγουστίνος την παραλείπει από τον κατάλογό του με τις σημαντικές χριστιανικές επετείους (PL 33.200).

Με τον χρόνο επεκράτησε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο εκτός της Αρμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνεχίζει τον συνεορτασμό με τα Θεοφάνια.

Το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός απαγόρευσε την εργασία και τα δημόσια έργα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και τα ανακήρυξε δημόσια αργία. Ως το 1100, καθώς είχε επεκταθεί η δράση των ιεραποστολών στις παγανιστικές ευρωπαϊκές φυλές, όλα τα έθνη της Ευρώπης γιόρταζαν τα Χριστούγεννα. Εντούτοις, αργότερα, εξαιτίας της Μεταρρύθμισης απαγορεύτηκε ή περιορίστηκε κατά περιόδους η τήρησή του εορτασμού τους σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική, καθώς θεωρούνταν ότι περιλάμβανε σε μεγάλο βαθμό ειδωλολατρικά στοιχεία^[10].

Εορτολόγιο

Της εορτής των Χριστουγέννων προηγείται νηστεία «τεσσαράκοντα ημερών» που αρχίζει από την εορτή του αποστόλου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου). Η Υμνολογία της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας περιλαμβάνει λαμπρούς ύμνους για τη μεγάλη αυτή εορτή των διασημότερων υμνογράφων της Εκκλησίας όπως του Ρωμανού του Μελωδού, Ιωάννου του Δαμασκηνού, Κοσμά επισκόπου Μαϊουμά κ.ά.

Η ημέρα της εορτής του αποστόλου Φιλίππου, στις 14 Νοεμβρίου, στο λαϊκό καλαντάρι χαρακτηρίζεται ως Μικρή Αποκριά, γιατί από την επομένη αρχίζει η νηστεία των σαράντα ημερών για τα Χριστούγεννα, η οποία και λέγεται Μικρή Σαρακοστή. Αυτή η ημερομηνία σε πολλές χώρες της Ευρώπης και Αμερικής θεωρείται ως έναρξη των εορτών των Χριστουγέννων. Το χρονικό διάστημα που περικλείει τις γιορτές των Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανείων, ονομάζεται Δωδεκαήμερο.

Η εορτή των Χριστουγέννων είναι η σημαντικότερη από τις ακίνητες εορτές της Ορθοδόξου Εκκλησίας και γι' αυτό έχει προεόρτια και μεθέορτη περίοδο. Όλες τις σχετικές διατάξεις για τις ακολουθίες αυτές τις βρίσκει κανείς στο Τυπικό της Εκκλησίας.

Στη Δύση η εορτή των Χριστουγέννων εορτάζεται λαμπρότερα από εκείνη της Ανάστασης, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στην Ανατολή.

Ανήμερα των Χριστουγέννων σύμφωνα με το ελληνικό/ορθόδοξο εορτολόγιο, γιορτάζουν αρκετά ελληνικά ονόματα: η ΧΡΙΣΤΙΝΑ και o ΧΡΗΣΤΟΣ, η ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ και ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, η ΧΡΥΣΑΥΓΗ, η ΧΡΥΣΑ. ^[11]