Οραματισμός: Όραμα

Ταξίδι στο Φως

Οραματισμός: Όραμα
Το έχεις. Όπως και η αυτοπεποίθησή σου, έτσι και το όραμα έχει πάνω από μία συνιστώσες: Δύο πράγματα εμποδίζουν το όραμά σου να πραγματοποιηθεί: το ένα είναι να μην ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός σου και το δεύτερο οι στόχοι σου να μην αποβλέπουν να φτάσουν μακριά.
Υπάρχουν στόχοι που καθορίζουν τον τρόπο, της ζωής και στόχοι που αναζωογονούν. Οι στόχοι που καθορίζουν τον τρόπο της ζωής σου επιτρέπουν να ζεις με αξιοπρέπεια και σου δίνουν την αίσθηση της ολοκλήρωσης.
Μπορεί να έκανες παιδιά, να πήρες προαγωγή, να έμαθες πώς να αντεπεξέρχεσαι στα έξοδά σου, να έχασες βάρος, να έφτιαξες το σώμα σου ή να πέτυχες στην καριέρα σου. Αυτά σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία. Αυτό όμως που κάνει τη ζωή σου να παραμένει ενδιαφέρουσα και συναρπαστική είναι ότι όταν ολοκληρώνεις ένα στόχο δημιουργείς τον επόμενο και ολοκληρώνοντας κι εκείνον δημιουργείς τον άλλον και ούτω καθεξής.
Οι αναζωογονητικοί στόχοι είναι το όραμά σου. Σου φέρνουν χαρά και είναι συνήθως δημιουργικοί. Ορισμένες φορές συμπίπτουν με τους στόχους που καθορίζουν τον τρόπο της ζωής σου, αλλά άλλες φορές δε θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί.
Έχεις οράματα για τον εαυτό σου και οράματα για τους άλλους. Τα οράματά σου για τους άλλους είναι εκείνα που θέλεις να τα μοιραστείς με την κοινωνία.
Μπορείς να κάνεις εκείνο που αγαπάς ενώ παράλληλα μοιράζεσαι και τη δουλειά της ζωής τους με τους άλλους.
* * *
Ανακαλύπτοντας το σκοπό σου
Η ανακάλυψη του σκοπού σου θα σου δημιουργήσει απέραντη γαλήνη. Θα σε βοηθήσει να εκπληρώσεις τους στόχους σου. Όταν ανακαλύψεις το σκοπό σου θα φύγει από τη ζωή σου η ένταση και θα γεμίσει το κενό που υπήρχε μέσα σου. Θα μπορείς να κοιτάζεις στο παρελθόν και να μη μετανιώνεις και θα συνειδητοποιήσεις ότι ο σκοπός σου είναι υγιής και καλός, όπως το ίδιο είσαι και εσύ.
Το σκοπό σου πρέπει να τον ανακαλύψεις μόνος σου. Αυτός είναι η κατεύθυνση της ζωής σου, η οποία είναι μοναδική για σένα και η οποία θα παρακινεί και θα κατευθύνει την κάθε σου πράξη. Ο σκοπός σου είναι πολύ απλός και πραγματικός και είναι αυτό που εσύ είσαι. Όταν τον ανακαλύψεις θα ηρεμήσεις και θα σταματήσεις να τα βάζεις με τον εαυτό σου.
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ!
Πώς να τον ανακαλύψεις: Ξοδεύουμε πάρα πολύ από την ενέργειά μας όταν μετανιώνουμε, όταν αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν το είχαμε κάνει ή αν το είχαμε πει σωστά και όταν ανησυχούμε αν κάναμε άσχημη εντύπωση.
Όταν ανακαλύπτεις το σκοπό σου, τότε ανακαλύπτεις και ποιος ακριβώς είσαι. Αν ήσουν θυμωμένος την προηγούμενη νύχτα πιθανόν να προσπαθούσες να βγάλεις από το δρόμο σου κάποιον ή κάτι που ήταν εμπόδιο στο σκοπό σου. Πώς όμως θα ανακαλύψεις το σκοπό σου;
Ο σκοπός σου είναι αυτό που κάνεις. Το πώς θα το κάνεις είναι οι στόχοι σου. Για να ανακαλύψεις το σκοπό σου κατάγραψε όλα τα ταλέντα και τις ικανότητές σου χωρίς να ντρέπεσαι. Μπορεί να έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο και να διαθέτεις μια ωραία εμφάνιση. Μπορεί να έχεις χρήματα. Μπορεί να είσαι ένας εξαίρετος δαχτυλογράφος. Μπορεί να είσαι ευγενικός, να εμπνέεις τους ανθρώπους, να είσαι αποδοτικός και αφοσιωμένος. Μπορεί να είσαι όλα αυτά τα πράγματα. Η ανακάλυψη του σκοπού σου θα εστιάσει ολόκληρη τη ζωή σου σε ένα άλλο σημείο. Γι' αυτό πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου για τα καλά σου σημεία. Μπορεί να εκπλαγείς με το πόσα πολλά τέτοια σημεία έχεις.
Κάποιο από τα πιο βασικά σου πλεονεκτήματα είναι οι άνθρωποι που αγαπάς. Κι αυτό γιατί όταν αγαπάς κάποιον θα θέλεις να αλλάξεις γι αυτόν, στην περίπτωση βέβαια που δε θα έχεις ήδη αλλάξει για τον εαυτό σου. Αν τα παιδιά σου είναι τα πιο σημαντικά πλάσματα στη ζωή σου, τότε φαντάσου πώς μπορείς να αλλάξεις για να τα πλησιάσεις περισσότερο σε μια ευτυχισμένη σχέση. Θα ήθελες να πραγματοποιήσεις κάτι το ιδιαίτερο; Πώς φαντάζεσαι ότι αυτά θα αισθάνονται αν το έκανες;
Μόλις ολοκληρώσεις τον κατάλογο με τα προτερήματά σου προσπάθησε να επισημάνεις κάποιους πιθανούς σκοπούς που θα μπορούσαν να είναι "ο εαυτός σου". Ορισμένα παραδείγματα είναι τα επόμενα: "Επικοινωνώ με τους ανθρώπους, είμαι εξερευνητής, είμαι ηγέτης, είμαι εφευρετικός, είμαι οργανωτικός, είμαι μορφωμένος, έχω καλή ανατροφή, είμαι θεραπευτής" και τα λοιπά. Μπορείς να προσθέσεις όλα τα καλά σου σημεία στο σκοπό σου. Για παράδειγμα θα μπορούσες να πεις: "Είμαι ένας ηγέτης που εμπνέει", "είμαι καλός στην επικοινωνία μου με τους ανθρώπους" ή "επιμελούμαι εκείνο που θέλω να κάνω σωστά".
Ο σκοπός της ζωής σου εκπληρώνεται μέσα από τους στόχους του τρόπου της ζωής σου και τους αναζωογονητικούς σου στόχους. Για παράδειγμα αν ανακαλύψεις ότι ο στόχος σου είναι να "επικοινωνείς με τους ανθρώπους", τότε μπορείς να εκπληρώσεις αυτόν το σκοπό σου με το να γίνεις ένας καλός ομιλητής, ρεσεπσιονίστ, τηλεφωνητής, παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών ή παρουσιαστής στην τηλεόραση. Αυτές είναι μερικές μόνον προτάσεις.
Αν είσαι ένας εμπνευσμένος ηγέτης, τότε μπορείς
να εκπληρώσεις το σκοπό σου με το να γίνεις επιχειρηματίας, πολιτικός, δάσκαλος ή ενεργό μέλος σε μια ομάδα προστασίας των ζώων ή του περιβάλλοντος. Αν είσαι ένας από εκείνους που τους αρέσει να προσφέρουν στους άλλους και να τους φροντίζουν, τότε μπορείς να γίνεις ένας καλός γονιός, εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού, φύλακας σε ζωολογικό κήπο ή κηπουρός.
Μόλις συμπληρώσεις τον κατάλογο με τις ικανότητές σου κάνε και έναν κατάλογο με εκείνα που σου αρέσουν να κάνεις περισσότερο. Για παράδειγμα μπορεί να σου αρέσει να πηγαίνεις στο θέατρο, να δουλεύεις με τα παιδιά, να συλλέγεις γραμματόσημα ή να αγαπάς την κηπουρική. Με την ησυχία σου βρες όλες τις δραστηριότητες που σε πληρούν. Γράψε εκείνες που ήδη έχεις κάνει και αυτές που θα ήθελες να δοκιμάσεις.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα ξεπηδήσει ένα νέο πρότυπο και θα ανακαλύψεις το σκοπό σου. Μόλις τον βρεις θα τον αναγνωρίσεις. Μπορεί να επισημάνεις το σκοπό σου αμέσως ή μπορεί να περάσουν μερικές μέρες μέχρι να βγει στην επιφάνεια ή ίσως και μια ομάδα, αλλά όταν ξαφνικά εμφανιστεί θα ξέρεις ότι είναι αυτός. Και τότε θα πεις με σιγουριά: "Είμαι……….. .Αυτό είναι που είμαι, που πάντα ήμουν και που πάντα θα είμαι". Θα πάρεις μια βαθιά ανάσα και θα χαλαρώσεις ίσως για πρώτη φορά, γιατί θα έχεις αποκτήσει τη γνώση του ποιος είσαι.
❖ ❖ ❖

Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ " Χιόνι"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ " Χιόνι"

Τί καλά που ’ναι στο σπίτι μας
τώρα που όξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας,
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράματα:
δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα!
Όμως κάτου, τουρτουρίζοντας
το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας.
Ψωμί λέγει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
«Έλα μέσα, κοριτσάκι.
Το τραπέζι μας εστρώθηκε
κι αναμμένο είναι το τζάκι.»

ΠΙΝΑΚΑΣ- Π ΓΚΩΓΚΕΝ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ "Μονόλογος εὐαισθήτου ἀνδρός"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ (28 Ιουλίου 1836 – 7 Ιανουαρίου 1904)

"Μονόλογος εὐαισθήτου ἀνδρός"

Μεγάλη δυστυχία εἶναι νὰ ἔχει κανεὶς πολὺ καλὴν καρδίαν. Τὸ ἠξεύρω ἐκ πείρας, διότι μ᾿ ἔκαμεν ὁ Θεὸς πάρα πολὺ εὐαίσθητον. Δὲν ἠμπορῶ νὰ δῶ ἄνθρωπον νὰ πάσχῃ καὶ νὰ κλαίει, χωρὶς νὰ γίνουν τὰ νεῦρα μου ἄνω κάτω, οὔτε νὰ ἐννοήσω πὼς κατορθώνουν ἄλλοι νὰ παρευρίσκωνται εἰς λυπηρὰ θεάματα. Ἂν τύχη ν᾿ ἀποθάνη γνώριμός των, τρέχουν εἰς τὴν κηδείαν, ἀκόμη καὶ ἂν χιονίζῃ. Ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ ἰδῶ ἀποθαμένον ἄνθρωπον ὅπου ἐγνώρισα ζωντανόν, χωρὶς νὰ μὲ ταράξη ἡ σκέψις ὅτι κι ἐγὼ θ᾿ ἀποθάνω. Ἔπειτα ἂν οἱ συγγενεῖς του ἐφαίνοντο φρόνιμοι καὶ παρηγορημένοι, τοῦτο θὰ μ᾿ ἐπείραζε, διότι δὲν ἀγαπῶ τοὺς ἐγωιστάς. Ἂν πάλιν ἔκλαιαν καὶ ἐθρήνουν, τὸ θέαμα θὰ μοῦ ἔκοπτε τὴν ὄρεξιν ἢ θὰ χαλοῦσε τὴν χώνεψίν μου. Τὸ στομάχι μου εἶναι κι ἐκεῖνο εὐαίσθητο καὶ δυὸ πράγματα δὲν ἠμπορεῖ νὰ χωνέψη, τὸν ἀστακὸν καὶ τὰς συγκινήσεις. Τᾶς συγκινήσεις εὔκολον εἶναι νὰ τὰς ἀποφύγω, νὰ μὴν τρώγω ὅμως ἀστακὸν θὰ ἦτο θυσία τόσόν μεγάλη, ὥστε μου συμβαίνει πολλὲς φορὲς νὰ ξεχάσω πὼς εἶμαι βαρυστόμαχος καὶ νὰ θυμηθῶ ὅτι πρέπει κανεὶς νὰ συγχωρᾷ εἰς ὅσους ἀγαπᾷ τὰ ἐλαττώματά των.

Ἄλλο πρᾶγμα ὅπου δὲν ἠμπορῶ νὰ καταλάβω εἶναι νὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι τόσον σκληρόκαρδοι, ὥστε νὰ δέχωνται νὰ παρασταθοῦν φίλοι τῶν εἰς μονομαχίαν. Ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶμαι εὐαίσθητος, καὶ μόνη ἡ ἰδέα ὅτι ἠμπορεῖ ὁ φίλος μου ἢ ὁ ἀντίπαλός του νὰ πάθη, μὲ κάμει νὰ ἀνατριχιάζω. Πρὸ πάντων ὅταν συλλογίζομαι, ὅτι τὴν ἡμέραν τῆς μονομαχίας πρέπει νὰ σηκωθῶ εἰς τὰς ἑπτά, ἂς εἶναι καιρὸς ἄσχημος, νὰ χασομερέψω εἰς τρεχάματα, συνεντεύξεις καὶ συντάξεις πρωτοκόλλων, καὶ ἴσως νὰ πληρώσω καὶ ἁμαξιάτικα μὲ κίνδυνο νὰ τὰ χάσω, ἂν τύχῃ, Θεὸς φυλάξοι, ὁ φίλος μου νὰ σκοτωθῇ.

Μεγάλη πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀναισθησία καὶ ἐκείνων ὅπου δανείζουν εἰς τοὺς φίλους των χρήματα, χωρὶς νὰ συλλογισθοῦν ὅτι ἐνδέχεται νὰ μὴ δυνηθῆ νὰ τὰ ἀποδώση εἰς τὴν προθεσμίαν, νὰ τοὺς ἐντρέπεται καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγῃ. Τοῦτο ἠμπορεῖ νὰ φανῆ μικρὸν κακὸν εἰς ὅσους δὲν ἔχουν καρδιάν, ἀλλ᾿ ἡ ἰδική μου θὰ ἐῤῥαγίζετο, ἂν παλαιός μου φίλος, μ᾿ ἀπαντοῦσεν εἰς τὸν δρόμον καὶ ἐκαμώνετο πὼς δὲν μὲ εἶδεν. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ μ᾿ ἔκανε νὰ πάρω τὴν ἀπόφασιν νὰ μὴ δανείσω ποτὲ εἰς φίλον μου ἑκατὸ δραχμᾶς, ἔστω καὶ ἂν πρόκειται νὰ σωθῆ μὲ αὐτὰς ἡ τιμὴ καὶ ἡ ζωή του. Παρὰ νὰ τῶν ἰδῶ ἀχάριστον, καλύτερα νὰ τὸν κλάψω ἀποθαμένον, ἀφοῦ μάλιστα θὰ μ᾿ ἐμπόδιζεν ἡ εὐαισθησία μου νὰ ὑπάγω εἰς τὴν κηδείαν του (...)

Ἄλλη σκληρότης καὶ κουταμάρα εἶναι ἐκείνων ὅπου δίδουν ἐλεημοσύνη εἰς τοὺς πτωχούς, χωρὶς νὰ συλλογισθοῦν ὅτι ἂν μὲν εἶναι ὁ ἐλεούμενος ἱκανὸς νὰ ἐργασθῆ, ἐνθαῤῥύνουν τὴν ὀκνηρίαν του, ἂν δὲ τύχη χωλός, στραβός, κουλοχέρης ἢ λωβιασμένος, τὸ ψωμὶ ποὺ τοῦ δίδουν προμακραίνει ζωὴν ἀθλίαν καὶ βσανισμένην. Τοῦτο δὲν τὸ λέγω ἐγώ, τὸ λέγουν οἱ μεγάλοι φιλόσοφοι, ὁ Σπένσερ καὶ ὁ Δαρβίνος, ποὺ ἀπέδειξαν πόσον ἀπάνθρωπα εἶναι τὰ λεγόμενα φιλανθρωπικὰ καταστήματα, τὰ ἄσυλα τῶν ἀνιάτων, τὰ γηροκομέια καὶ τὰ λεπροκομεῖα. Ἐσημάδεψα εἰς τὰ βιβλία τῶν τὰ μέρη ὅπου τὸ λέγουν, καὶ τὰ δείχνω εἰς ὅσους ἔχουν τὴν ἀδιακρισίαν νὰ μοῦ ζητοῦν χρήματα, διὰ νὰ ἐμποδίσουν ν ἀποθάνουν μὲ τὴν ἡσυχίαν τῶν δυστυχισμένα πλάσματα, ποὺ θὰ ἦτο δι᾿ αὐτὰ ὁ θάνατος εὐεργεσία.

Πρὸ μερικῶν μηνῶν μοῦ ἔστειλεν ὁ ἁγιοχώματος μητροπολίτης Γερμανὸς μίαν ἐπιτροπὴν νὰ μοῦ ζητήσῃ νὰ συνεισφέρω, ὡς μεγάλος κτηματίας, διὰ νὰ συστηθῇ εἰς κάθε τμῆμα τῶν Ἀθηνῶν ἕνα «λαϊκὸν μαγειρεῖον», ὅπου θὰ εὑρίσκαν οἱ πτωχοὶ ἄνθρωποι μὲ μόνον δεκαπέντε λεπτὰ ἕνα φλυτζάνι ζουμὶ κι ἕνα κομμάτι κρέας. Ἂν ἤμουν ἄκαρδος καθὼς καὶ οἱ ἄλλοι, θὰ ἔδιδα κι ἐγὼ τὰς εἴκοσι δραχμάς μου χωρὶς δυσκολίαν. Ἡ εὐαισθησία μου ὅμως δὲν μοῦ συγχωρεῖ οὔτε κἂν νὰ συλλογισθῶ ὅτι τρέφονται εἰς τὸ πλάγι μου δυστυχεῖς ἄνθρωποι μὲ νερόζουμο καὶ κοιλιές, ἐνῷ τρώγω ἐγὼ μπαρμπούνια καὶ φιλέτο.

Τρανὴ ἀπόδειξις τῆς ὑπερβολικῆς μου εὐαισθησίας εἶναι καὶ ὁ τρόπος ὁποῦ ὑπανδρεύθην. Ὅταν ἐπλησίασαν νὰ μὲ πλακώσουν τὰ γεράματα, νὰ μὲ κουράζουν οἱ διασκεδάσεις καὶ νὰ μ᾿ ἐνοχλοῦν οἱ ῥευματισμοί, αἰσθάνθηκα τὴν ἀνάγκην νὰ ἔχω ἕνα σπιτικὸν καὶ μίαν γυναῖκα δική μου νὰ μὲ περιποιῆται. Καθὼς πᾷς ἄλλος, ἀγαπῶ κι ἐγὼ τὶς εὔμορφες καὶ πλούσιος καθὼς εἶμαι, εὔκολον ἦτο νὰ εὕρω ἕνα νόστιμο κορίτσι, ἂν δὲν ἐζητοῦσα προῖκα. Ἄλλος εἰς τὴν θέσιν μου θὰ τὸ ἔκαμνεν, ἀλλ᾿ ἐγὼ συλλογίσθηκα πόσον θὰ ἐβασάνιζε τὴν εὐαισθησίαν μου ἂν ὑπανδρευόμην εὔμορφην πτωχοκόρην, ἡ ἰδέα ὅτι μ᾿ ἐπῆρεν ὄχι διὰ τὰ εὐγενῆ μου, ἀλλὰ διὰ τὰ ἑπτά μου σπίτια. Παρὰ ταύτην τὴν ἀνυπόφορην ἐπροτίμησα νὰ θυσιασθῶ καὶ νὰ πάρω πλουσίαν ἀσχημομούραν. Ἡ εὐγένεια τῆς ψυχῆς μου εἶναι τόση, ὥστε ἡ μεγάλη της μύτη καὶ τὰ ψεύτικά της δόντια δὲ μὲ ἐμπόδισαν, ὄχι μόνον νὰ φέρωμαι καλὰ μαζί της, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ἀγαπῶ, περισσότερον ἴσως ἀπ᾿ ὅτι πρέπει. Ὡς ἀπόδειξιν τῆς ἀγάπης μου ἀρκεῖ νὰ ἀναφέρω πώς, ὅταν ἔτυχε πέρυσι ν ἀῤῥωστήση δὲν κατόρθωσα ποτὲ νὰ τὴν βλέπω νὰ ὑποφέρῃ. Ὁ βῆχας καὶ τὸ γλού-γλοὺ τῆς γαργάρας της μοῦ ἔσχιζε τὴν καρδιὰ καὶ τὴν ἀκοήν, καὶ ἡ μυρωδιὰ τῆς ἀῤῥωστοκάμεράς μου ἔφερνε ζάλη. Ἡ ἀνικανότης μου νὰ τὴν βλέπω νὰ ὑποφέρῃ μὲ ἀνάγκαζε νὰ μένω ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι ἀπὸ τὸ πρωὶ ἕως τὸ βράδυ καὶ καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὸ βράδυ ἕως τὸ πρωί. Αὐτὴ ἡ ἀῤῥώστια τῆς γυναίκας μου μ᾿ ἔκαμε νὰ ἐξοδέψω πάρα πολλὰ χρήματα εἰς ἁμάξια, θέατρα, γεύματα εἰς τὴν Μεγάλην Βρετανίαν καὶ ἐκδρομᾶς μὲ φίλους μου εἰς τὴν Κηφισσιάν καὶ τὴν Πεντέλην. Τὸ μεγαλύτερο ὅμως ἔξοδο ἦτο ὅτι τὰς ἡμέρας ποὺ ἡ γυναῖκα μου δὲν ἐφαίνετο διόλου καλά, ἡ ἀνησυχία καὶ ἡ λύπη μου ἦτον τόσο μεγάλη, ὥστε ἀναγκάσθηκα νὰ πάρω διὰ παρηγορήτραν μίαν Γαλλίδα τοῦ Φαλήρου. Περιττὸν εἶναι νὰ προσθέσω ὅτι ἡ εὐγένεια τῆς ψυχῆς καὶ τῶν τρόπων μου μ᾿ ἐμπόδισαν νὰ εἴπω τίποτε δι᾿ αὐτὰ τὰ ἔξοδα εἰς τὴν γυναῖκα μου, ὅταν ἔγινε καλά.

Ἐναντίον της δὲν ἔχω κανένα σπουδαῖο παράπονο. Προσπαθεῖ εἰς ὅλα νὰ μ᾿ εὐχαριστήσῃ καὶ ποτὲ δὲν ἐρωτᾷ οὔτε ποὺ ἤμουν οὔτε τί κάμνω. Εἶναι φρόνιμη, ἥσυχη νοικοκυρὰ καὶ μὲ κάμνει νὰ καλοπερνῶ χωρὶς νὰ ἐξοδεύῃ πολλά. Τὸ σπίτι λάμπει, ποτὲ δὲν ἔλειψε κουμπὶ ἀπὸ τὰ πουκάμισά μου καὶ εἶμαι πάντοτε βέβαιος νὰ εὕρω εἰς τὸ τραπέζι τὸ φαγὶ ποὺ μ᾿ ἀρέσει. Ἐκατάφερε μάλιστα νὰ μαγειρεύει καὶ τὸν ἀστακὸν μὲ μία ἀμερικάνικη σάλτσα ποὺ ἠμπορεῖ τώρα νὰ τὸν τρώγω χωρὶς νὰ μοῦ πειράζει τὸ στομάχι. Αὐτὰ εἶναι βέβαια μεγάλα προτερήματα. Ἕνα μόνον τῆς λείπει, ἡ εὐαισθησία. Αὐτὸ τὸ ἐκατάλαβα ὅταν ἦλθεν ἡ σειρά μου ναῤῥωστήσω!

Ἐνῷ ἐγὼ εἰς τὴν ἰδικήν της ἀῤῥώστιαν δὲν ἠμποροῦσα νὰ τὴν βλέπω νὰ ὑποφέρῃ καὶ ἀναγκαζόμουν νὰ φεύγω καὶ νὰ ζητῶ παρηγορίαν εἰς τὸ ξεφάντωμα, αὐτὴ οὔτε στιγμὴν δὲν ἔλειψεν ἀπὸ κοντά μου. Ἀγρύπνησε δέκα νύχτες εἰς τὸ προσκέφαλό μου. Ἤθελεν ἡ ἴδια νὰ μοῦ δίνη τὰ γιατρικά, νὰ μ᾿ ἀλλάζῃ καὶ νὰ μὲ μεταγυρίζη, χωρὶς νὰ μὲ συνερίζεται διὰ τὸν κακόν μου τρόπο, χωρὶς νὰ σιχαίνεται τὰ καταπλάσματα οὔτε νὰ ἐνοχλῆται ἀπὸ τὴ ἀῤῥωστομυρωδιὰν τοῦ δωματίου. Αὐτὸ μ᾿ ἔκαμεν νὰ ὑποπτευθῶ, ὅτι ἡ γυναῖκα μου δὲν ἔχει οὔτε καλὴν ὄσφρησιν οὔτε μεγάλην εὐαισθησίαν. Πῶς τῷ ὄντι θὰ ἠμποροῦσε, ἂν ἦτο εὐαίσθητη, νὰ μὲ βλέπῃ νὰ ὑποφέρω, νὰ βασανίζωμαι, νὰ μὲ καίουν οἱ συνασπισμοὶ καὶ νὰ μὲ δαγκάνουν αἱ βδέλλαι; Κατάντησα νὰ πιστεύω πὼς ἔχουν κάποιον δίκαιον ὅσοι θεωροῦν τὴν ὑπερβολικὴν τρυφερότητα τῶν γυναικῶν ὡς πρόληψιν καὶ παραμύθι. Ἄδικον ὅμως θὰ ἦτο καὶ ν᾿ ἀπαιτήσω ἀπὸ τοὺς ἄλλους τὴν ἰδική μου ἔκτακτον καὶ μοναδικὴ εὐαισθησία.

Σήμερα...

Σήμερα 10/01/2013 εορτάζουν:
	Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης Όσιος Δομετιανός Επίσκοπος Μελιτηνής Όσιος Αμμώνιος Άγιος Μαρκιανός Αγία Θεοσεβία η Διακόνισσα Όσιος Αντίπας ο Αθωνίτης Όσιος Μακάριος ο εκ Ρωσίας Όσιος Παύλος ο εκ Ρωσιάς
Περισσότερα  εδώ  http://www.saint.gr/index.aspx

Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα (βουλγ. Рилски манастир, Rilski manastir) είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m² και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.

Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και γενικότερα των Βαλκανίων. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Βουλγαρίας.

"διακοπή ρεύματος"

Bigbook.gr

H δολοφονία του επιχειρηματία Νοσφεράτου και του αποκαλούμενου "Μεγάλου Στόχου" αλλά και η γνωριμία του με τον καθηγητή Ρωμαίο, αναστατώνει τη ζωή του Στέφανου, ενός κατά τα άλλα συνηθισμένου φοιτητή στην Αθήνα. Παράλληλα δίνει νέο νόημα στη θεώρηση του για την αναγκαιότητα του ένοπλου αντάρτικου των πόλεων. Την ίδια ώρα η ανασκόπηση της ζωής του μικρού "συγγραφέα", με τα προσωπικά του βιώματα και οι οικογενειακές μνήμες εμπλέκονται έντεχνα με ανατριχιαστική δράση, έρωτα και έντονο... λυρισμό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Τρία διαφορετικά πλοκάμια μιας πλεξούδας, σ ένα ενιαίο και θανάσιμο αγκάλιασμα που περνούν στη σφαίρα του ονείρου μετά τη... "διακοπή ρεύματος".

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=178362

Συμβουλές

 

 Συμβουλές για να είστε σίγουροι ότι τρέφεστε σωστά

Πόσες είναι οι αναγκαίες μερίδες για μια καλή υγεία

Αν έχετε πάρει κάποια παραπανίσια κιλά τα οποία θέλετε να ξεφορτωθείτε, ή πολύ απλά θέλετε να διατηρείστε σε φόρμα, τότε οι ακόλουθες συμβουλές ίσως σάς φανούν πολύ χρήσιμες. Κι αυτό γιατί πολλοί τείνουν να πιστεύουν λανθασμένα κάποια πράγματα... Προς αποκατάσταση της αλήθειας λοιπόν έχουμε και λέμε...

Το μαρούλι είναι το πλουσιότερο σαλατικό σε ίνες και βιταμίνες.

ΛΑΘΟΣ: Το μαρούλι αποτελείται κατά 96% από νερό και περιέχει στα 100 γραμμ. μόνο 1 γραμμ. πρωτεΐνες και 1,5 γραμμ. ίνες. Επίσης, δεν είναι πλούσιο ούτε σε βιταμίνες ούτε και σε μεταλλικά στοιχεία. Στα στοιχεία αυτά πλουσιότερα είναι: το κατσαρό μαρούλι, το αντίβ και το σπανάκι. Μια ποικιλία σαλατικών θα σας δίνει επομένως όλα τα χρήσιμα συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός σας.

Ένα γιαούρτι την ημέρα φτάνει για να μας δώσει το ασβέστιο που χρειαζόμαστε, για να αποφύγουμε την οστεοπόρωση.

ΛΑΘΟΣ: Για να προσλάβει ο οργανισμός μας την απαιτούμενη ημερήσια ποσότητα σε ασβέστιο, ώστε να προστατευτεί από την οστεοπόρωση, θα χρειαζόταν 8 κεσεδάκια γιαούρτι την ημέρα και όχι ένα. Εκτός, λοιπόν, από το 1 κεσεδάκι γιαούρτι την ημέρα, προσθέστε στη διατροφή σας λευκά τυριά, μεταλλικό νερό και πράσινα λαχανικά.

Τα κατεψυγμένα φρούτα και λαχανικά περιέχουν περισσότερες βιταμίνες.

ΣΩΣΤΟ: Σίγουρα τα πλουσιότερα σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία είναι τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τα οποία όμως έχουν μαζευτεί το ίδιο πρωί. Αλλά επειδή στη διάρκεια της μεταφοράς και της παραμονής στο ψυγείο πολλές πολύτιμες ουσίες χάνονται, κυρίως αν πρόκειται για κόκκινα φρούτα, σπανάκι ή αρακά, προτιμότερα είναι τα κατεψυγμένα, αφού με την κατάψυξη δε χάνεται τίποτα.

Για να έχουμε καλή υγεία πρέπει να λαμβάνουμε πέντε μερίδες φρούτα και λαχανικά την ημέρα. Η μία μερίδα αντιστοιχεί σε ένα πιάτο;

ΛΑΘΟΣ: Μία μερίδα = μία χούφτα. Αν πρόκειται για χυμούς φρούτων, η μερίδα αντιστοιχεί σε ένα ποτήρι.

Τα τρία γεύματα την ημέρα μας βοηθούν να αδυνατίσουμε, αλλά και να διατηρήσουμε το βάρος μας.

ΣΩΣΤΟ: Παλαιότερα για να διατηρείται σταθερό το βάρος, οι διαιτολόγοι συνιστούσαν πέντε με έξι μικρά γεύματα την ημέρα. Σήμερα, όμως, έχει αποδειχθεί ότι τα τρία μεγαλύτερα γεύματα είναι προτιμότερα, γιατί έτσι (αφήνοντας δηλαδή τα ενδιάμεσα γεύματα) επιτρέπουμε στον οργανισμό μας να κάνει ένα διάλειμμα στην παραγωγή ινσουλίνης.

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που συνεισφέρει στην παραγωγή λιπωδών κυττάρων και παράγεται σε υψηλές δόσεις μετά από κάθε γεύμα, για να ρυθμίζει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα. Όταν, λοιπόν, ανάμεσα στα γεύματα μεσολαβούν γύρω στις τέσσερις ώρες, τότε ο οργανισμός έχει αρκετό χρόνο, ώστε να πέσει το επίπεδο ινσουλίνης και να μπορούν τα διάφορα ένζυμα να μετατρέψουν το λίπος σε ενέργεια.

Στο σπίτι τρώμε λιγότερο όταν ακούμε απαλή μουσική.

ΣΩΣΤΟ: Σύμφωνα με Αμερικανούς μελετητές, όσοι ακούνε απαλή μουσική την ώρα που γευματίζουν τρώνε πιο αργά και λιγότερο. Η έρευνα έδειξε ότι αυτοί που συμμετείχαν στην έρευνα όταν άκουγαν γρήγορη μουσική κατανάλωναν πέντε μερίδες, χωρίς μουσική τέσσερις και με απαλή μουσική μόνο τρεις. Επίσης, να ξέρετε ότι όταν διαβάζετε ή βλέπετε τηλεόραση την ώρα που τρώτε, τρώτε περισσότερο, γιατί αποσπάται η προσοχή σας.

belife

Εμμανουήλ Ροΐδης

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (28 Ιουλίου 1836 – 7 Ιανουαρίου 1904) ήταν σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης. Θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα, ενώ το έργο του συγκροτείται από πολλά διαφορετικά είδη, όπως μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα.

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου από εύπορους και αριστοκρατικής καταγωγής (εκ Χίου) γονείς, τον Δημήτριο Ροΐδη και την Κορνηλία το γένος Ροδοκανάκη. Το 1841 η οικογένειά του μετακόμισε στην Ιταλία λόγω του διορισμού του πατέρα του σε μεγάλο εμπορικό οίκο της εποχής, με έδρα τη Γένοβα, και αργότερα της υπηρεσίας του ως Γενικού Προξένου της Ελλάδας. Σε ηλικία δεκατριών ετών, και ενώ οι γονείς του είχαν εγκατασταθεί στο Ιάσιο, ο Ροΐδης επέστρεψε στην Ερμούπολη, όπου σπουδάζει εσωτερικός στο φημισμένο ελληνοαμερικανικό λύκειο Χ. Ευαγγελίδη. Συμμαθητής του ήταν ο λόγιος, συγγραφέας και έμπορος Δημήτριος Βικέλας και μαζί εξέδιδαν μια εβδομαδιαία χειρόγραφη εφημερίδα υπό τον τίτλο Μέλισσα.

Το 1855 αποφοιτώντας εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο για θεραπεία για το πρόβλημα της βαρηκοΐας που είχε εμφανιστεί από τα μαθητικά του χρόνια και συνέχισε να τον ταλαιπωρεί σε όλη τη ζωή του. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας και φιλοσοφίας. Μετά από ένα χρόνο και εξ αιτίας της επιδείνωσης της υγείας του πήγε στο Ιάσιο και το 1857 στην Βραΐλα, όπου ανέλαβε την αλληλογραφία του εμπορικού οίκου του θείου του, Δημητρίου Ροδοκανάκη. Τότε ασχολήθηκε κρυφά με τη μετάφραση του Οδοιπορικού του Σατωβριάνδου, ο θείος του όμως το αντιλήφθηκε και τον παρότρυνε να την δημοσιεύσει. Την πλήρη μετάφραση εξέδωσε το 1860, έναν χρόνο αφού είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του. Την επόμενη χρονιά ακολούθησε τους γονείς του στην Αίγυπτο, για θεραπεία της μητέρας του, όμως μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του το 1862 επέστρεψε με την μητέρα του και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, αποφασισμένος να μην ακολουθήσει τις εμπορικές δραστηριότητες που του είχε αφήσει ο πατέρας του αλλά να αφοσιωθεί στην ενασχόληση του με τα γράμματα.

Το 1866 ολοκλήρωσε την συγγραφή του μυθιστορήματος Πάπισσα Ιωάννα, έργο μέσα από το οποίο σατιρίζει τον κλήρο της Δυτικής Εκκλησίας την περίοδο του Μεσαίωνα. Το βιβλίο αφορίστηκε από την Ιερά Σύνοδο (αφορισμός που άρθηκε αργότερα) αλλά με τις συνεχείς πέντε εκδόσεις του κατάφερε να καταξιώσει διεθνώς τον Ροΐδη (ως διάσημο ή μάλλον διαβόητο - κατά σημείωση του Αρίστου Καμπάνη), ο οποίος τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με γαλλόφωνες εφημερίδες ενώ το 1870 έγινε και διευθυντής της εφημερίδας Grèce (Γκρες).

Το 1873 απώλεσε σχεδόν όλη του την περιουσία που είχε επενδύσει σε μετοχές της Εταιρίας Λαυρίου και της Πιστωτικής.

Τον Ιανουάριο του 1875 και για 18 μήνες εξέδιδε με τον Θέμο Άννινο το εβδομαδιαίο περιοδικό, χιουμοριστικό στην αρχή, σατιρικό κατόπιν, Ασμοδαίος μέσα από τις σελίδες του οποίου είχε τη δυνατότητα να σχολιάζει την δημόσια και πολιτική ζωή της Ελλάδας καθώς και να συμμετέχει ενεργά σε αυτήν. Υπέγραφε με τα ψευδώνυμα «Θεοτούμπης», «Σκνίπας» και πολλά άλλα παρόμοια, τα περισσότερα μιας μόνο χρήσεως, αφού τα ψευδώνυμα αυτά φαίνεται πως ήταν συνήθως αναγραμματισμοί φράσεων που τόνιζαν κάτι που είχε αναφερθεί στο αντίστοιχο άρθρο.[1] Kαυτηρίαζε τη κομματική συναλλαγή της εποχής του, υποστηρίζοντας όμως την πολιτική του Χαρίλαου Τρικούπη.

Το 1877 άρχισε η διαμάχη του με τον Άγγελο Βλάχο, με αφορμή ένα κριτικό του κείμενο με τίτλο «Περί Συγχρόνου Ελληνικής Ποιήσεως», στο οποίο στρεφόταν κατά του ακραίου ρομαντισμού και της πραγμάτωσής του στο έργο της Α' Αθηναϊκής Σχολής και των ποιητικών διαγωνισμών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1878 διορίστηκε έφορος στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στην οποία εργαζόταν κατά την διάρκεια των κυβερνήσεων Τρικούπη, ενώ απολυόταν από τις κυβερνήσεις Δηλιγιάννη. Παράλληλα, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της δημοτικής με μια σειρά από γλωσσικές μελέτες αν και ο ίδιος έγραφε τα κείμενά του στην καθαρεύουσα. Το 1885 είχε ένα σοβαρό ατύχημα όταν τον χτύπησε μια άμαξα με αποτέλεσμα να σπάσει το σαγόνι του και να μην μπορεί να μιλήσει για μήνες. Το 1890 έχασε την ακοή του οριστικά.

Την περίοδο 1890-1900 δημοσίευσε το μεγαλύτερο μέρος του καθαρά αφηγηματικού του έργου, που περιλαμβάνει αρκετά διηγήματα. Μέχρι το τέλος της ζωής του συνεργαζόταν με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της εποχής στα οποία δημοσίευε διηγήματα και κριτικά άρθρα.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 7 Ιανουαρίου 1904.
Η Πάπισσα Ιωάννα

Η Πάπισσα Ιωάννα είναι το πιο διάσημο από τα αφηγηματικά έργα του Ροΐδη και ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, με πολλές μεταφράσεις σε ξένες γλώσσες. Με το έργο αυτό ο συγγραφέας έρχεται σε ρήξη με την κρατούσα λογοτεχνική παράδοση, τον ρομαντισμό, και με την ενίσχυση του κύρους της Εκκλησίας.

Η υπόθεση του έργου είναι ένας θρύλος του 9ου αι. αρκετά διαδεδομένος στην Ευρώπη, για μια γυναίκα που κατάφερε να ανέλθει στον παπικό θρόνο, έμεινε έγκυος και γέννησε κατά τη διάρκεια μιας λιτανείας, όπου και πέθανε. Ο Ροΐδης είχε πρωτοακούσει την ιστορία στη Γένοβα, όταν ήταν παιδί, και επειδή του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, έκανε εκτεταμένη έρευνα σε βιβλιοθήκες στην Αθήνα και στη Γερμανία και συγκέντρωσε πλούσιο υλικό για την περίοδο στην οποία διαδραματίζεται το έργο. Επέμεινε ιδιαίτερα σε αυτή τη διάσταση του μυθιστορήματος, γι' αυτό και το εξέδωσε με τον υπότιτλο «Μεσαιωνική Μελέτη». Kαι πράγματι το έργο είναι πιστότατο στην απεικόνιση της εποχής του (οι πόλεις, τα ταξίδια, τα μοναστήρια, οι συνήθειες, αποδίδονται με εξαιρετική ακρίβεια).

Το έργο εμφανώς παρουσιάζει τα αρνητικά της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά είναι φανερό ότι η κριτική και η απόρριψη απευθύνονται κυρίως στην Ορθόδοξη. Γι' αυτό και οι αντιδράσεις απέναντί του ήταν τόσο έντονες. Στον αφορισμό του έργου ο συγγραφέας απάντησε αρχικά χιουμοριστικά, με τις υποτιθέμενες «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» με την υπογραφή Διονύσιος Σουρλής (στην εφημερίδα Αυγή, Μάιος 1866) και έπειτα με σοβαρό -αλλά και πιο δηκτικό τόνο-με το «Ολίγαι λέξες εις απάντησιν της αφοριστικής εγκυκλίου της Συνόδου».
Διηγήματα

Τα διηγήματα του Ροΐδη διαδραματίζονται στην Αθήνα και στην Ερμούπολη και στηρίζονται κυρίως σε προσωπικά του βιώματα. Είναι εμφανής σε όλα η κριτική του διάθεση εναντίον της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά έχουν ήρωες ζώα: η σύγκριση των ζώων με τον άνθρωπο είναι αρνητική εις βάρος του δευτέρου.
Το ύφος του συγγραφέα

Ο Ροΐδης είναι ο κατ' εξοχήν στυλίστας συγγραφέας και θεωρείται ότι είναι ο πρώτος που καθιέρωσε προσωπικό ύφος στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι το χιούμορ και η ειρωνεία, που επιτυγχάνεται κυρίως με την απροσδόκητη σύναψη αταίριαστων λέξεων και εννοιών. Ο ίδιος είχε παρομοιάσει το ύφος του με την μέθοδο της «κολοκυνθοπληγίας», δηλαδή του χτυπήματος στο κεφάλι του αναγνώστη με μια ξερή κολοκύθα. Αυτό ήταν, όπως εξηγούσε, ένα «ανθυπνωτικόν φάρμακον», δηλαδή ο μόνος τρόπος για να κρατάει σε ενδιαφέρον και εγρήγορση τον (απαίδευτο) Έλληνα αναγνώστη.
Η λογοτεχνική κριτική

Ο Ροΐδης είναι ένας από τους οξυδερκέστερους Έλληνες κριτικούς. Διέβλεψε την φθορά του Αθηναϊκού Ρομαντισμού στην ποίηση και την πεζογραφία, ενίσχυσε τις ανανεωτικές προσπάθειες του περιοδικού Εστία στον τομέα του διηγήματος, στηλίτευσε τις υπερβολές της ηθογραφίας και κατέκρινε τον επαρχιωτισμό, δηλαδή τη φοβία για ξένες επιδράσεις στη λογοτεχνία.
Η διαμάχη με τον Άγγελο Βλάχο

Το 1877 ο Ροΐδης ήταν εισηγητής της κριτικής επιτροπής στον δραματικό διαγωνισμό του συλλόγου «Παρνασσός». Στην ομιλία του απέρριψε την ποιητική αξία όχι μόνο των υποβληθέντων στον διαγωνισμό έργων αλλά και εν γένει της ελληνικής ποιητικής παραγωγής της εποχής. Τη χαμηλή ποιότητα της ποίησης την απέδιδε στην απουσία κατάλληλης «περιρρέουσας ατμόσφαιρας». Οι απόψεις του απηχούν τη διδασκαλία του Taine, σύμφωνα με τον οποίον η τέχνη, ως κοινωνική εκδήλωση, εξαρτάται απόλυτα από το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες γεννάται. Δεδομένης λοιπόν της κατάστασης στην Ελλάδα ο Ροΐδης θεωρούσε λογική την χαμηλή ποιότητα της ποιητικής παραγωγής.

Ένα μήνα μετά απάντησε στην ομιλία του Ροΐδη ο Άγγελος Βλάχος με την ομιλία «Περί νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως και ιδίως περί Γεωργίου Ζαλοκώστα», στην οποία αντέκρουσε τις απόψεις περί της δημιουργίας του ποιητή υπό την επίδραση του κοινωνικού και πνευματικού περιβάλλοντος, υποστηρίζοντας ότι οι ποιητές με ταλέντο γεννιούνται και ότι το έργο είναι αποτέλεσμα ποιητικής ευφυίας και όχι επίδρασης της κοινωνίας. Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας ήταν το παράδειγμά του για την αξία της ποιητικής παραγωγής της εποχής.

Ο Ροΐδης απάντησε με άλλες δύο μελέτες «Περί συγχρόνου Ελληνικής κριτικής» και «Περί συγχρόνου Ελληνικής ποιήσεως», στις οποίες επαίνεσε το έργο των «Προδρόμων» (Ιωάννης Βηλαράς, Αθανάσιος Χριστόπουλος), την Επτανησιακή Σχολή και από σύγχρονους ποιητές μόνο τον Βαλαωρίτη και τον Αχ. Παράσχο. Ο Άγγελος Βλάχος ανταπάντησε με το έργο «Ο Νέος Κριτικός» και ο Ροΐδης με το έργο «Τα Κείμενα» και έτσι έληξε η διαμάχη.
Οι γλωσσικές μελέτες

Ο Ροΐδης, παρ' όλο που ο ίδιος έγραψε σε καθαρεύουσα, υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής στη λογοτεχνία. Οι κυριότερες μελέτες του στις οποίες αναφέρεται σε γλωσσικά θέματα είναι: Ο Πρόλογος στη μετάφραση του «Οδοιπορικού» του Σατωβριάνδου, Ο Πρόλογος στα «Πάρεργα», η μελέτη για το «Ταξίδι» του Γιάννη Ψυχάρη και, η σημαντικότερη και εκτενέστερη, τα «Είδωλα» (1893).

Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό. Τη δημοτική γλώσσα τη θεωρούσε ισάξια της καθαρεύουσας σε πλούτο, ακρίβεια και σαφήνεια και πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα την σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα.

Σχετικά με το «Ταξίδι» του Γιάννη Ψυχάρη, έγραψε ότι ήταν θετικό το γεγονός ότι η ενασχόληση με τη γλώσσα πέρασε από τα χέρια των λογίων στα χέρια των επιστημόνων, επαίνεσε το έργο για την πιστή εφαρμογή των επιστημονικών πορισμάτων του συγγραφέα του, τόνισε την ανάγκη να υπάρχει συμφωνία μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου, αλλά απέρριψε και τις ακρότητες του συγγραφέα σημειώνοντας ότι δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθεί η μακρόχρονη ιστορία της ελληνικής γλώσσας και οι τύποι που αποτυπώνουν αυτήν την επίδραση, δηλαδή οι προσμίξεις της δημοτικής με την καθαρεύουσα δεν ήταν δυνατό -ούτε αναγκαίο- να αποφευχθούν πλήρως.
Εργογραφία
Μυθιστορήματα

Πάπισσα Ιωάννα (1866)

Διηγήματα

Ιστορία ενός σκύλου (1893)
Ιστορία μιας γάτας (1893)
Ιστορία ενός αλόγου (1894)
Ψυχολογία Συριανού συζύγου (1894)
Η Μηλιά(στη δημοτική) (1895)
Το παράπονο ενός νεκροθάπτου (1895)

Μελέτες, κείμενα

Περί συγχρόνου εν Ελλάδι κριτικής (1877)
Περί συγχρόνου ελληνικής ποιήσεως (1877)
Τα Κείμενα (1877)
Γεννηθήτω φως (1879)
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1879)
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880 (1885)
Πάρεργα, επιμ. Δ. Ι. Σταματόπουλος (1885)
Το ταξίδι του Ψυχάρη (1888)
Τα Είδωλα (1893)

Μεταφράσεις

Σατωβριάνδου Οδοιπορικόν. Από Παρισίων εις Ιεροσόλυμα και από Ιεροσολύμων εις Παρισίους. (1860)
Μακώλεϋ Ιστορία της Αγγλίας - 7 τόμοι
Ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε
Ιστορία της Αγγλικής λογοτεχνίας

Συλλογές

Διηγήματα
Συριανά διηγήματα Το ξεστούπωμα
Άπαντα - 7τομη έκδοση (1911-1914)
Άπαντα - 4τομη έκδοση (1940)
Εμμανουήλ Ροΐδης (1952)
Άπαντα - 2τομη έκδοση (1955)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%A1%CE%BF%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82