...Ελμερ Φαντ..

 

2 Μαρτίου 1940 ...Ελμερ Φαντ..
Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημοφιλείς σειρές Merrie Melodies και Looney Tunes της Warner. Έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις από το 1937 που πρωτοεμφανίσθηκε, αλλά παραμένει σταθερά ο μεγάλος αντίπαλος του Μπαγκς Μπάνι και δευτερευόντως του Ντάφι Ντακ. Είναι ψευδός και προφέρει ως Γ τους φθόγγους Ρ και Λ. To όνομά του σημαίνει ένδοξος στα παλαιοαγγλικά και το επίθετο Fudd προέρχεται από τη λέξη Befuddled που σημαίνει συγχυσμένος.

Πατέρας του Έλμερ Φαντ υπήρξε ο σπουδαίος κομίστας Τεξ Έιβερι. Τον παρουσίασε πρώτα με το όνομα Αυγοκέφαλος (Egghead) στο καρτούν Egghead Rides Again (1937). Ήταν κοντόχοντρος, με κεφάλι σε σχήμα αυγού και μύτη σαν μελιτζάνα. Είχε μια παράξενα παιδική φωνή και φορούσε εκκεντρικά ρούχα. Τον ίδιο χρόνο τον συναντάμε ως κυνηγό του Ντάφι Ντακ και ως μποξέρ σε άλλες ταινιούλες κινουμένων σχεδίων. Η προσωπικότητά του διέφερε από ρόλο σε ρόλο κι έτσι δεν κατάφερε να αποκτήσει ένα αναγνωρίσιμο στίγμα και να γίνει δημοφιλής. Το 1938 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως Έλμερ Φαντ (Elmer Fudd) στο καρτούν In a Feud there was. Τώρα είναι σχεδόν καραφλός, φοράει ημίψηλο, σπορ κοστούμι και πουκάμισο με ψηλό κολάρο.

Στις 2 Μαρτίου 1940 προβάλλεται το καρτούν του Τσακ Τζόουνς Elmer's Candid Camera, που θεωρείται η πρώτη πραγματική ταινία του ήρωα. Τον βλέπουμε στην εξοχή να φωτογραφίζει τη φύση, ώσπου συναντά ένα λαγό (το αρχέτυπο του Μπαγκς Μπάνι), που θα του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός αναλαμβάνει την αλλαγή της εικόνας του Έλμερ Φαντ και μας τον παρουσιάζει με πιο καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Του προσθέτει πηγούνι και μια μύτη λιγότερο στρουμπουλή.

Λίγους μήνες αργότερα θα προβληθεί η ταινιούλα του Τεξ Έιβερι A Wild Hare (27 Ιουλίου 1949), που αποτελεί την πρώτη πραγματική παρουσία του Μπαγκς Μπάνι. Ο Έλμερ Φαντ εμφανίζεται με πλήρη εξάρτυση κυνηγού και με το δίκαννό του είναι έτοιμος να πυροβολήσει όποιον λαγό βρεθεί μπροστά του. Ένα από τα υποψήφια θηράματα είναι και ο Μπαγκς Μπάνι. Αυτή είναι η εικόνα που θα τον ακολουθεί έκτοτε.

Ο Έλμερ Φαντ είναι η νέμεση του Μπαγκς Μπάνι. Αυτός, όμως, κατορθώνει πάντα να βγαίνει αλώβητος από την αντιπαράθεση τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που πυροβολεί τον σκανδαλιάρη λαγό, αλλά στο τέλος βρίσκεται ο ίδιος τραυματισμένος. Δεν έχει τη μοχθηρία ενός κακού, αλλά προφανώς δεν είναι και ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου.

Η κορυφαία στιγμή του Έλμερ Φαντ και του Μπαγκς Μπάνι είναι το επτάλεπτο καρτούν του Τσακ Τζόουνς What's opera, doc? (1957), μια παρωδία του βαγκνερικού έργου, που θεωρείται από τα αριστουργήματα της τέχνης του κινούμενου σχεδίου. Είναι μία από τις λίγες φορές που ο Έλμερ Φαντ βγαίνει νικητής και θα οικτίρει τον εαυτό του για την πράξη του αυτή. Στο τέλος, όμως, είναι ο λαγός που κλέβει θα κλέψει και πάλι την παράσταση. Σπουδαίο δείγμα της αντιπαράθεσης Έλμερ Φαντ και Ντάφυ Ντακ είναι η επτάλεπτη ταινία του Τσακ Τζόουνς To Duck or Not To Duck (1943), με το ανεπανάληπτο ρεσιτάλ της μαύρης πάπιας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/422#ixzz2MMfHsRDM

Τέρμα η ύλη!

Ευαγγελία Τσακίρη

22 ώρες πριν

"Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. 
Τέρμα η ύλη! 
Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά."

Δρ. Μάνος Δανέζης
Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής, στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Από την συνέντευξη στον Γ. Στάμκο - περιοδικό ΖΕΝΙΘ

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

http://www.visaltis.net/2013/03/blog-post_2.html?spref=fb

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ-ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Ένα από τα ωραιότερα έθιμα της ελληνικής παράδοσης, μια από τις συνήθειες που κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να αναπολούμε με νοσταλγία τις μέρες της αθωότητας της παιδικής μας ηλικίας, είναι το «βραχιολάκι του Μάρτη».
Πρώτη μέρα του Μαρτίου! Η φύση αρχίζει για άλλη μια φορά να αναγεννάται και τα σημάδια της άνοιξης αρχίζουν πλέον να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή. Είναι αλήθεια, ότι από εδώ και στο εξής κάθε μέρα που περνάει, την βλέπουμε να είναι λίγο μεγαλύτερη και λίγο πιο ζεστή από την προηγούμενη, μια και ο ήλιος κάνει όλο και περισσότερες ώρες αισθητή την παρουσία του, ανακτώντας την δύναμη του από τις κρύες και σκοτεινές μέρες του χειμώνα.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, οι μητέρες των μικρών παιδιών, συνήθιζαν να δένουν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους, ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται, από πολλού ακόμα και σήμερα, πολύ επικίνδυνες. Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ξεκινάει από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, έδεναν μια παρόμοια κλωστή στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, την οποία στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας, ονομαζόταν «Κρόκη».

Το «βραχιολάκι του Μάρτη», συνηθίζεται να φοριέται κατά την διάρκεια ολόκληρου του μήνα. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο τέλος του μήνα, τα παιδάκια μπορούν να βγάλουν πλέον τον «μάρτη» τους και τότε πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη διαδικασία. Θα πρέπει να αναζητήσουν μία τριανταφυλλιά και να τον κρεμάσουν σε κάποιο από τα κλαδιά της, έτσι ώστε τα μάγουλά τους να γίνουν κόκκινα, όπως τα τριαντάφυλλα! Στην συνέχεια, τον Μάρτη θα τον παραλάβουν τα χελιδόνια, που σαν αποδημητικά πουλιά που είναι, κάνουν και πάλι κάθε άνοιξη την εμφάνισή τους και θα τον χρησιμοποιήσουν για να στερεώσουν την νέα φωλιά που θα φτιάξουν.
Από την εποχή ακόμα της αρχαίας Ελλάδας, την Πρώτη ημέρα του Μαρτίου, συνηθιζόταν τα μικρά παιδιά να φτιάχνουν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, όπου παρουσίαζαν το ομοίωμα του χελιδονιού και ευχόταν υγεία και ευημερία στην οικογένεια την οποία επισκεπτόταν. Σαν αντάλλαγμα των ευχών, οι οικογένειες πρόσφεραν στα παιδιά από ένα αυγό.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙ Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε το «βραχιολάκι του Μάρτη» είναι πάρα πολύ απλός. Το μόνο υλικό που θα χρειαστούμε είναι δύο συνηθισμένες κλωστές από αυτές που χρησιμοποιούμε στο κέντημα ή στο ράψιμο, από τις οποίες η μία θα πρέπει να είναι κόκκινη και η άλλη να είναι άσπρη. Κάνουμε από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς κλωστής και τις στερεώνουμε κάπου με την βοήθεια μιας καρφίτσας. Στην συνέχεια βάζουμε την κλωστή ανάμεσα στις παλάμες μας και την στρίβουμε όσο γίνεται περισσότερο. Όταν η κλωστή στριφτεί καλά, κάνουμε έναν κόμπο και στην άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και με τη δεύτερη κλωστή. Όταν είναι έτοιμες στριμμένες και οι δύο κλωστές, τις πιάνουμε μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνουμε. Έτσι όπως είναι η μία δίπλα στην άλλη, αν τις αφήσουμε από την μια άκρη, μπλέκονται από μόνες τους και σχηματίζουν το «βραχιολάκι» το οποίο είναι έτοιμο πλέον να το φορέσουμε.
Το «βραχιολάκι του Μάρτη», είναι ένα μόνο από τις πάμπολλες παραδόσεις του Μαρτίου, που είναι ένας μήνας με πλούσια λαογραφική παράδοση. Η λαϊκή φαντασία έδωσε στον μήνα Μάρτιο πάρα πολλά παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται. Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή ακόμα και τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Μερικές από τις πιο χαριτωμένες και ωραίες παροιμίες, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα είναι οι εξής: «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».
Για τις μεγάλες του παγωνιές λέμε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο».
Για την αντιμετώπιση του κρύου που πολλές φορές τον Μάρτη είναι ιδιαίτερα δριμύ, υπάρχουν και πολλές άλλες παροιμίες: «Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια». «Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι». «Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την». «Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».
Τέλος, ποιος δεν γνωρίζει το ακόλουθο δίστιχο ποιηματάκι, που όλοι μας σίγουρα θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια...
«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα,
χαράς σ' εκείνο το ζευγά πού χει πολλά σπαρμένα...».

Kείμενο:.astrology.gr
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net

προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/proigmeni-texnologia-omirika-epi.html

Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την Ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.
Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
H παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.
Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.
Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!

 

Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.
Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.
Ή Ιλιάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του.
Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές.
Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.
Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.
Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!
Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.
Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.
Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.
Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):
Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο.
β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):
Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει.
γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):
Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.
δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):
Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.
ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):
Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.
Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):
Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».
[Ο Έκτορας]
είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.
Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.
Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραμα τική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό.
Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διά τρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.
Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους.
Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.
Πηγές
1. Η επιστήμη της φύσεως παρ’ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή
2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)
3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)
4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001
5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.
Του Σ.Α Παϊπέτη
Kαθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών

arxaia-ellinika

Πόρκυ Πιγκ

2 Μαρτίου 1935... Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων από τα στούντιο της Warner. Πρόκειται για ένα ανθρωπόμορφο, βραδύγλωσσο και καλοκάγαθο γουρουνάκι, που πρωταγωνιστεί στις σειρές κινουμένων Looney Tunes και Merrie Melodies. Η πιο διάσημη ατάκα του είναι το «Th-th-that's all folks!», όταν κλείνει το κάθε επεισόδιο της σειράς Looney Tunes.
O Πόρκυ Πιγκ (Porky Pig) γεννήθηκε από το πενάκι του κομίστα Μπομπ Κλάμπετ και πρωτοεμφανίσθηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του Φριτς Φρίλεγκ «I Haven't Got a Hat», που έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου 1935. Το όνομά του το πήρε από δύο δίδυμους συμμαθητές του σκηνοθέτη, τον Πόρκυ και την Πίγκυ. «Ήταν δύο ασυνήθιστα ονόματα, που μου έμειναν χαραγμένα στη μνήμη. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία τα χρησιμοποίησα στο νέο μας ήρωα» δήλωσε σε μία συνέντευξή του ο Φρίλεγκ.

Ο Πόρκι, παρότι δε ήταν πρωταγωνιστής στην ταινία του Φρίλεγκ, ξεχώρισε αμέσως κι έγινε ο αναμφισβήτητος σταρ της Warner. Η παραμονή του στην κορυφή κράτησε, όμως, πολύ λίγο. Όταν ο σπουδαίος καρτουνίστας Τεξ Έιβερι έβαλε τον Πόρκι δίπλα στο νέο του ήρωα, τον Ντάφυ Ντακ, δημιουργώντας ένα από τα πιο γνωστά δίδυμα στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων, η μαύρη σκανδαλιάρικη πάπια ήταν αυτή που έκλεψε τη δόξα από το καλοκάγαθο, ήρεμο και ντροπαλό γουρουνάκι. Ο Πόρκι, πάντως, ήταν ο μόνος που μπορούσε να χαλιναγωγήσει τον μονίμως εκτός ελέγχου Ντάφι Ντακ.

Τον Ντάφυ Ντακ διαδέχθηκε στην κορυφή ο Μπαγκς Μπάνι τη δεκαετία του '40 και ο Πόρκυ Πιγκ παρέμεινε έκτοτε ένας δευτεραγωνιστής στον κόσμο των ηρώων της «Γουόρνερ». Το 1944 κέρδισε τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, με την ταινία του Φρανκ Τάσλιν «The Swooner Crooner». Στη 1 Οκτωβρίου 2001 τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία τον τίμησαν με την έκδοση αναμνηστικού γραμματοσήμου.

Ο Πόρκι Πιγκ έπαιξε σε περισσότερες από 160 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πολλές από τις ταινίες αυτές περιλαμβάνονται στις σειρές «The Porky Pig Show» και «Porky Pig and friends», που προβάλλονται συχνά από την τηλεόραση και κυκλοφορούν στα βιντεοκλάμπ. Τα τελευταία χρόνια εμφανίσθηκε δύο φορές στη μεγάλη οθόνη, στις ταινίες «Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ» (Ρόμπερτ Ζεμέκις, 1988) και «Looney Tunes: Επιστροφή στη Δράση» (Τζο Ντάντε, 2003), που διατίθενται στα βιντεοκλάμπ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/223#ixzz2MMe8xUIw

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/to-sofo-test-toy-sokrati.html

Το σοφό τέστ του Σωκράτη

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να το εφαρμόζουμε κι' εμείς
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".
"- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...
-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον...
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.
Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;
- Όχι δεν νομίζω...
- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...
Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;

arxaia-ellinika

Ρένος Αποστολίδης

Ο Ρένος Αποστολίδης (Αθήνα, 2 Μαρτίου 1924 – Αθήνα, 10 Μαρτίου 2004) ήταν Έλληνας συγγραφέας και κριτικός της λογοτεχνίας της μεταπολεμικής γενιάς.
Πατέρας του ήταν ο Ηρακλής Ν. Αποστολίδης, δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, διευθυντής της Εγκυκλοπαιδείας του εκδοτικού οίκου Πυρσός, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945–1959) και δημιουργός της πρώτης Ανθολογίας Ποίησης και Διηγήματος.[1] Η μητέρα του, Ελπινίκη, το γένος Ζαμπέλη, ήταν δασκάλα.

Το 1935 τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το 1941 το Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου στις 28 Οκτωβρίου του 1941 οργάνωσε μαθητική αποχή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής παρέμεινε αμέτοχος.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε από κοντά τα τραγικά γεγονότα των Δεκεμβριανών του 1944. Από το 1945 σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, γιατί τον κάλεσαν να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Ζώντας από κοντά την καταστροφή και τον θάνατο, ορκίστηκε να ρίξει μήτε μία σφαίρα και να καταγράψει ό,τι ζούσε επί δυόμισι χρόνια [εκκρεμεί παραπομπή] στον Γράμμο, το Βίτσι και κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Ρούμελης και της Πελοποννήσου. Μόλις απολύθηκε, δημοσίευσε την Πυραμίδα 67, ένα από τα πιο αυθεντικά κείμενα για τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Το 1950 ολοκλήρωσε τις σπουδές του, για να διδάξει κατόπιν Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά σε ιδιωτικά αθηναϊκά γυμνάσια. Η πρώτη του συγγραφική του εμφάνιση έγινε το 1944, με τη δημοσίευση του δοκιμίου «Καιρός τού είναι» στο περιοδικό Γράμματα. Έναν χρόνο αργότερα, εξέδωσε την πρώτη του συλλογή δοκιμίων Τρεις σταθμοί μιας πορείας. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας ως συντάκτης στα έντυπα Ελευθερία, Νίκη, Εικόνες, Γνώσεις, Νεώτερον Λεξικόν Ηλίου, Ανεξάρτητος Τύπος και άλλων εκδόσεων, αλλά και ως κριτικός βιβλίων στα έντυπα Γράμματα, Φοιτητική Φωνή, Δελτίον του Βιβλίου, Κύκλος, Κοχλίας, Νέα Εστία, Νέοι Ρυθμοί, Νέες Εικόνες, Έθνος, Εθνικός Κήρυκας, Εποπτεία και Νέα Κοινωνιολογία.

Από το 1951 ανέλαβε την αρχισυνταξία και την κριτική στήλη στο περιοδικό Ο Αιώνας μας, και το 1952 ίδρυσε με τον πατέρα του το περιοδικό Τα Νέα Ελληνικά, από τις σελίδες του οποίου άσκησε έντονη κριτική «εναντίον του πολιτικού και λογοτεχνικού κατεστημένου», και ιδιαιτέρως κατά της «Γενιάς του '30», καταλογίζοντας σε αυτήν «πνευματική και ηθική ανεπάρκεια». Για τη στάση του αυτή, οι κριτικοί της εποχής τον αγνόησαν περιφρονητικά, ενώ είχε μηνύσει ο Μ. Καραγάτσης τον ίδιο και τον πατέρα του για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων.[2] Ωστόσο, το 1960 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές.

Από το 1962 έως το 1964, διετέλεσε συνεργάτης της Γενικής Διεύθυνσης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1963 κατήλθε υποψήφιος βουλευτής υπό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, και στις δημοτικές εκλογές του 1964 κατήλθε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Το 1965 ο Ρένος Αποστολίδης ήταν επικεφαλής του οργισμένου πλήθους που είχε εισβάλλει στη Βουλή,[3] πράξη για την οποία συνελήφθη και καταδικάστηκε σε δυόμισι έτη φυλάκιση, εκτίοντας συνολικά τρεις μήνες.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το 1969, κατάφερε να υποβάλλει τη δημοσίευση σε συνέχειες στον αθηναϊκό Τύπο της Ανθολογίας Διηγήματος του Ηρακλή Ν. Αποστολίδη υπό τον όρο να μην λογοκριθούν τα κείμενά του. Η δημοσίευση, ωστόσο, της δικής του νουβέλας Ο Α2, με θέμα τον Εμφύλιο, προκάλεσε την επέμβαση της λογοκρισίας και τη διακοπή της δημοσίευσής της.

Μετά τη δικτατορία και έως το 1979, συνέχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό Τετράμηνα και δημοσίευσε αρκετά έργα του. Στα τελευταία του χρόνια έκανε δημόσιες διαλέξεις και εμφανίζονταν στην τηλεόραση για θέματα της ελληνικής γλώσσας και παιδείας και λογοτεχνίας, ενώ υπήρξε επίτιμος καλεσμένος σε παρουσιάσεις έργων του. Ήταν υποστηρικτής του πολυτονικού συστήματος γραφής, της ιστορικής ελληνικής ορθογραφίας και της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην εκπαίδευση από το πρωτότυπο.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 2004 χτυπημένος από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Μιας και ήταν αγνωστικός και ελευθεριακός[4] η ταφή του έγινε χωρίς θρησκευτική τελετή.
Το έργο του

Το δημοσιευμένο έργο του Ρένου Αποστολίδη ανέρχεται στα τριάντα βιβλία με διηγήματα, δοκίμια και κριτική. Επιμελήθηκε την κλασική επτάτομη Ανθολογία Ποίησης και Διηγήματος και μετέφρασε και σχολίασε με τους γιους του, Ήρκο και Στάντη, την εξάτομη Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Διαδόχων και Επιγόνων του Droysen. Μαζί με τους γιους του, εξέδωσε επίσης την σχολιασμένη έκδοση των Απάντων του Καβάφη.

Βασικό χαρακτηριστικό του πεζογραφικού έργου του είναι η κυριαρχία της παρεμβολής του συγγραφέα στη ροή της αφήγησης και η έκφραση της προσωπικής του άποψης και οπτικής του μύθου με τρόπο άμεσο. Κύρια πηγή της θεματολογίας του είναι η περίοδος της γερμανικής κατοχής και του ελληνικού Εμφυλίου. Τα ιστορικά γεγονότα αυτής της περιόδου τα εντάσσει στην αφήγησή του, «τόσο για να κρίνει τις αρνητικές τους επιπτώσεις όσο και για να τονίσει το υπαρξιακό αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τους ήρωές του». Στα μεταγενέστερα έργα του στράφηκε προς την σύγχρονη πραγματικότητα, διατηρώντας ωστόσο την άποψή του για τις επιπτώσεις του Εμφυλίου στην μετέπειτα πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας.

Το αρχείο του, με δημοσιεύματα, επιστολές κι ανέκδοτα κείμενα, ξεπερνάει τις 40.000 σελίδες. Σε DVD κυκλοφορούν τα καλύτερα αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ Ο Εμφύλιος μέσα μας (που βασίστηκε στην Πυραμίδα 67) σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη.

Έργα του μεταφράστηκαν στα ολλανδικά, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά.
Εργογραφία
Δικά του έργα

Τρεις σταθμοί μιας πορείας, 1945
Τα φτερά του πελαργού, 1949
Ποιητικά γράμματα, 1949
Πυραμίδα 67, 2006, 6η έκδοση (πρώτη έκδοση 1950)
Τα Νέα Ελληνικά (περιοδικό), 1952, 1957, 1966–1967
Ιστορίες από τις νότιες ακτές, 1960
Το κριτήριο, 1960
Ο γρασαδόρος και τα χειρόγραφα του Max Tod, 1970
Κριτική του Μεταπολέμου, 1970
Βορά στο θηρίο, 1963
Κατηγορώ, 1963
Στη γέμιση του φεγγαριού, 1981
Ο Α2, 1995 (πρώτη έκδοση 1968)
Κλειδιά, 1968
Η άλλη ιστορία, 1972
Ανθύλη, 1973
Από τον κόσμο ΡΑ, 1973
Τετράμηνα (περιοδικό), 1974–1979
Αντι-τύπος, 1975
Renos, 1977
Καμμένα φτερά, 1978
Άξονες, 1979
Οι Ερινύες, 1980
Ημερολόγια της Ανθολογίας, 1980 –1983
ΚΑΙΓΕ, 1982
Οι εξάγγελοι, 1984
Η αυτοκρατορία των σκουπιδιών, 1989
Οι γάτες, 1989
Ο κεραυνός, 1991
Η δίνη, 1993
Στον κυνηγημένο καιρό, 1993
Απάντηση στην «Πυραμίδα 67», 1996
Αυτός που γαβγίζουν οι σκύλοι, 1998
Ουλάν Μπατόρ, 1999
Το μαύρο καράβι, 2004
http://el.wikipedia.org/wiki/Ρένος_Αποστολίδης

Απίστευτη ανακάλυψη

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/apisteyti-anakalypsi-kappadokia.html

Απίστευτη ανακάλυψη στην Καππαδοκία

Όταν ο Θαλής "έστριψε" ποτάμι για τον Κροίσο!
Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμό του βασιλιά Κροίσου, το 550 π.Χ.
«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του. Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β', το 550 π.Χ.», λέει ο γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.
Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth. Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Άλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους.
Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.
Όπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα.
Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό - είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.
Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.
Η αφήγηση του Ηροδότου
Ο Ηρόδοτος αφηγήθηκε τα της εκτροπής του ποταμού Άλυος στις «Ιστορίες» του. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, και στον Κύρο, αυτοκράτορα της Περσίας. Εκείνη την εποχή ο Κροίσος είχε κοντά του, ως στρατιωτικό σύμβουλο, τον φημισμένο έλληνα μαθηματικό Θαλή τον Μιλήσιο.
Αυτός ήταν που πρότεινε στον Κροίσο να εκτραπεί ο Αλυς ποταμός προκειμένου να περάσουν τα λυδικά στρατεύματα. Το τούνελ που ανακάλυψε ο Ερίκ Ζιλί θα μπορούσε να είναι αυτό που περιγράφει ο Ηρόδοτος λέγοντας: «Όταν ο Κροίσος έφτασε στις όχθες του Αλυος, κατά τη γνώμη μου πέρασε από τις γέφυρες που βλέπουμε εκεί σήμερα. Αλλά, αν πρέπει να πιστέψουμε τους περισσότερους Ελληνες, ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν αυτός που του άνοιξε τον δρόμο.
Ο Κροίσος, λένε, ήταν σε αμηχανία γιατί οι γέφυρες που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν τότε. Ο Θαλής, που βρισκόταν στο στρατόπεδο, εξέτρεψε τον ποταμό που κυλούσε στα αριστερά του στρατοπέδου, έτσι ώστε να περάσει από τα δεξιά. Αρχισε να σκάβει πάνω από το στρατόπεδο ένα κανάλι σε σχήμα καμπύλης προκειμένου ο ποταμός να βρεθεί πίσω από το στρατόπεδο, ενώ ήταν μπροστά».
[Πηγή: Μ. Πιμπλής Τα Νέα]

ΠΗΓΗ

Μπέντριχ Σμέτανα

Ο Μπέντριχ Σμέτανα (Bedřich Smetana ή Friedrich Smetana, 2 Μαρτίου 1824 - 12 Μαΐου 1884) ήταν Τσέχος μουσικοσυνθέτης του Ρομαντισμού.

Είναι γνωστός για το συμφωνικό ποίημά του Vltava (Μολδάβας), το δεύτερο από τα 6 της συλλογής Má vlast ("Η χώρα μου"), και για την όπερά του Η ανταλλαγμένη νύφη. Έγραψε 8 όπερες, 6 συμφωνικά ποιήματα με τον γενικό τίτλο Η Πατρίδα μου, ένα τρίο με πιάνο, 2 κουαρτέτα για έγχορδα, πολλά έργα για πιάνο (πόλκες και τσέχικοι χοροί), χορικά και μελωδίες.

Ένας πλήρης χρονολογικός κατάλογος οπερών του Σμέτανα

Braniboři v Čechách ("Οι Βρανδεβούργιοι στη Βοημία")
Prodaná nevěsta ("Η πουλημένη μνηστή")
Dalibor ("Νταλιμπόρ")
Libuše ("Λιμπούσα")
Dvě vdovy ("Οι δύο χήρες")
Hubička ("Το φιλί")
Tajemství ("Το μυστικό")
Čertova stěna ("Ο τοίχος του διαβόλου")

Ο Σμέτανα ήταν γιος ζυθοποιού. Μελέτησε το πιάνο και το βιολί από νεαρή ηλικία, και έπαιξε σε ένα ερασιτεχνικό κουαρτέτο με άλλα μέλη της οικογένειάς του. Υπήρξε μαθητής σε γυμνάσιο του Πίλζεν το 1840-1843. Σπούδασε μουσική στην Πράγα, παρά την αρχική αντίδραση του πατέρα του. Εξασφάλισε μια θέση ως κύριος μουσικός σε μια ευγενή οικογένεια, και το 1848 έλαβε χρήματα από τον Φραντς Λιστ για να συνεχισει τις σπουδες του.

Το 1856, ο Σμέτανα κινήθηκε προς το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, όπου δίδαξε και διεύθυνε. Το 1863, γύρισε πίσω στην Πράγα, άνοιξε ένα νέο σχολείο μουσικής και αφιερώθηκε στην προώθηση της τσεχικής μουσικής. Από το 1875 έζησε στο μικρό χωριό Jabkenice. Το 1883 ο Σμέτανα, λόγω στα περαιτέρω προοδευτικά νευρολογικά αποτελέσματα της ασθένειάς του, έγινε παράφρων, και λήφθηκε σε ένα διανοητικό νοσοκομείο στην Πράγα, όπου πέθανε το επόμενο έτος.

Ο Σμέτανα ήταν ο πρώτος συνθέτης που εγράψε μουσική σε συγκεκριμένα τσέχικα θέματα και χαρακτήρα. Πολλές από τις όπερές του είναι βασισμένες σε τσεχικούς μύθους, με πιο γνωστή την κωμωδία της ανταλλαγμένης νύφης (1866). Χρησιμοποίησε πολλούς τσεχικούς ρυθμούς χορού και οι μελωδίες του μερικές φορές μοιάζουν με τα λαϊκά τραγούδια της Τσεχίας. Άσκησε μεγάλη επιρροή στον Αντονίν Ντβόρζακ, ο οποίος χρησιμοποίησε επισης τσεχικά θέματα στα έργα του.

Κάθε χρόνο, στην επέτειο του θανάτου του, ξεκινάει το Διεθνές μουσικό φεστιβάλ της Πράγας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Μπέντριχ_Σμέτανα

Smart tips... για το μπάνιο σου!

► Smart tips... για το μπάνιο σου!

Ο διακοσμητής Κωνσταντίνος Ράπτης μας επισημαίνει τι πρέπει να προσέξουμε πριν φτιάξουμε ένα μπάνιο, αλλά και τι μικρές αλλαγές να κάνουμε εάν έχουμε ήδη και το έχουμε βαρεθεί!

Δεν λένε πως η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά; Για αυτό και θα ασχοληθούμε με το δωμάτιο που αποτελεί τη μισή αρχοντιά του σπιτιού μας και βοηθάει στην προσωπική μας υγιεινή, δηλαδή το λουτρό.

Υπάρχουν πολλών ειδών λουτρά, μεγάλα, μικρά, κλασσικά, μοντέρνα και όλα εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό: Να μας κρατάνε καθαρούς και υγιείς. Τι πρέπει να περιλαμβάνει όμως ένα λουτρό;

1. Σίγουρα πρώτα από όλα λεκάνη. Τη χωρίζουμε σε 2 μεγάλες κατηγορίες:

– Κρεμαστή: Είναι πιο υγιεινή μιας και επειδή δεν ακουμπά στο δάπεδο είναι ευκολότερη στον καθαρισμό. Επίσης έχει μικρότερη διάσταση μιας και το καζανάκι είναι εντοιχισμένο. Αυτό όμως αποτελεί και το μεγαλύτερο μειονέκτημα. Για να την τοποθετήσουμε πρέπει να το έχουμε προαποφασίσει όταν το σπίτι μας κατασκευάζεται. Επίσης η εντοίχιση καθιστά το καζανάκι δύσκολο στην πρόσβαση σε περίπτωση σοβαρής βλάβης.

– Επιδαπέδια: Είναι η τυπική συνήθης λεκάνη που υπάρχει στα περισσότερα ελληνικά σπίτια. Έχει μια σχετική δυσκολία στο καθάρισμα σε σχέση με τη κρεμαστή, αλλά σαφώς έχουμε ευκολότερη πρόσβαση στο καζανάκι της το οποίο είναι εμφανές.

2. Προτιμούμε μπανιέρα ή ντουζιέρα; Να μια καίρια ερώτηση που πρέπει να απαντήσουμε πριν στήσουμε ένα μπάνιο...

– Η μπανιέρα αποτελεί το must σε όσους αγαπούν τα χαλαρά αφρόλουτρα. Μπορεί να είναι ακρυλική ή μαντεμένια, ελεύθερη ή εντοιχισμένη, ίσια ή γωνιακή, απλή ή υδρομασάζ, ανάλογα με την προτίμησή μας και τη διάσταση του λουτρού. Με τη προσθήκη γυάλινων παραπετασμάτων μπορεί να μεταμορφωθεί και σε ντουζιέρα. Επίσης είναι πολύ βολική στη πλύση παπλωμάτων, κουβερτών και μικρών χαλιών που δεν χωράνε στο πλυντήριο ρούχων.

– Η ντουζιέρα είναι πιο βολική σε λουτρά μικρότερων διαστάσεων. Μπορεί να έχει βάση ή να γίνει χτιστή και να επενδυθεί με κάποιο υλικό. Τη λατρεύουν όσοι δεν θέλουν να σπαταλάνε πολύ χρόνο στο λουτρό και μελέτες δείχνουν ότι το ντους είναι πιο υγιεινός τρόπος καθαρισμού του σώματος. Είναι όμως και λιγότερο οικολογικός αφού με το ντους καταναλώνεται μεγαλύτερος όγκος νερού. Σίγουρα η ντουζιέρα χρειάζεται καλής ποιότητας γυάλινα παραπετάσματα, με συρόμενη ή ανοιγόμενη πόρτα, για καλή στεγανοποίηση.

3.Το τελευταίο βασικό κομμάτι ενός λουτρού είναι ο νιπτήρας. Είναι και το στοιχείο που επιδέχεται και την μεγαλύτερη ποικιλία στη διακόσμηση και μαζί με τα υλικά επένδυσης του λουτρού, καθορίζει το στιλ του.

Υπάρχουν πολλών ειδών νιπτήρες. Υποκαθήμενοι, επικαθήμενοι, επιτραπέζιοι, στήλες, σε πολλά σχήματα και υλικά. Καλό είναι να συνοδεύονται από ένα λειτουργικό έπιπλο αποθήκευσης και μεγάλο καθρέπτη με φωτισμό δεξιά και αριστερά.

Αυτά ήταν στοιχεία που αν λείπουν δεν μπορούμε ένα χώρο να τον ονομάσουμε λουτρό. Ένα μπάνιο όμως δεν περιλαμβάνει μόνο αυτά. Έτσι...

– Συμπληρωματικά θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε μπιντέ, που όμως στις μέρες μας αποφεύγεται γιατί πιάνει χώρο και η χρήση του είναι σπάνια. Πολλοί όμως υποστηρίζουν οτι είναι χρήσιμος και μέσα σε αυτούς και εγώ! Αν μας φτάνει ο χώρος καλό είναι να υπάρχει.

– Καλό θα ήταν αν μας χωράει να ενσωματώσουμε ένα ντουλάπι αποθήκευσης, κυρίως για μπουρνούζια και πετσέτες.

– Το πλυντήριο ρούχων θα ήταν ιδανικό αν δεν αναγκαζόμασταν να το τοποθετήσουμε στο μπάνιο. Θα ήταν ιδανικό αν υπήρχε στο σπίτι μας ειδικό δωμάτιο πλύσης ρούχων. Αλλά επειδή έχουμε ξαναπεί πως οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε σε μέγαρα, προσπαθούμε να το εντάξουμε στο λουτρό αναγκαστικά. Μια καλή λύση είναι να το κλείσουμε σε κάποιο έπιπλο για να μη μας ενοχλεί αισθητικά αλλά σε αυτή τη περίπτωση καλύτερα να αγοράσουμε πλήρως εντοιχισμένο πλυντήριο ρούχων. Σε περίπτωση που και αυτό είναι αδύνατο, διαλέγουμε ένα πραγματικά όμορφο.

– Επιλέγουμε υλικά επένδυσης με αντοχή στο νερό. Το ιδανικότερο και το ομορφότερο είναι το μάρμαρο και ο γρανίτης που όμως ανεβάζουν πολύ το κόστος. Η αμέσως καλύτερη επιλογή και η πιο διαδεδομένη είναι τα πλακίδια από κεραμικό ( πορσελάνη ) και ο τεχνογρανίτης. Πλέον βέβαια υπάρχουν στην αγορά και άλλα υλικά καινούργια τεχνολογίας, όπως ειδικές βαφές και ταπετσαρίες, που μπορούν να μας φανούν χρήσιμα και βολικά.

– Ένα στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει στη διακόσμηση του λουτρού είναι το ταβάνι. Μπορούμε να το επενδύσουμε με γυψοσανίδα και να δημιουργήσουμε ενδιαφέροντα σχέδια συνδυάζοντάς τα με έναν σωστό φωτισμό. Σε περίπτωση που το λουτρό είναι χαμηλοτάβανο λόγω παταριού πάνω από αυτό διαλέγουμε μια ανοιχτόχρωμη γυαλιστερή βαφή που θα κάνει το λουτρό να δείχνει ψηλότερο.

ΘΕΛΕΙΣ ΑΛΛΑΓΗ;

Σε κούρασε το μπάνιο σου και θέλεις να το ανανεώσεις; Ο διακοσμητής μας θα σε βοηθήσει....

Ένα ήδη υπάρχον λουτρό αλλάζει όψη πραγματικά δύσκολα. Είναι μια περίπτωση όπως της κουζίνας που είχαμε αναφέρει παλιότερα, μόνο που εδώ έχουμε μηδαμινές επιλογές. Δυστυχώς το λουτρό δεν μεταμορφώνεται εύκολα και η αλλαγή του επειδή συνήθως είναι ριζική κοστίζει. Βέβαια ίσως να καταφέρουμε κάτι αν:

–...αλλάξουμε χρώμα στο ταβάνι ή να το επενδύσουμε με γυψοσανίδα. Η πρώτη επιλογή είναι χαμηλού κόστους. Η δεύτερη υψηλότερου και με απαραίτητη προϋπόθεση να μην είναι χαμηλοτάβανο το λουτρό.

–...κολλήσουμε στα πλακίδια ειδικά αυτοκόλλητα που υπάρχουν στην αγορά. Πολλά από αυτά είναι πραγματικά γουστόζικα και σχετικά οικονομικά. Δεν κρατάνε όμως για πάντα γιατί χαλάνε γρήγορα.

–...διαλέξουμε μια πρωτότυπη κουρτίνα μπάνιου για την μπανιέρα μας. Υπάρχουν πολλές επιλογές στην αγορά. Επίσης μπορούμε να διαλέξουμε ένα αδιάβροχο ύφασμα και να απευθυνθούμε σε καταστήματα που εκτυπώνουν πάνω σε υφάσματα και να τυπώσουμε το δικό μας σχέδιο ή εικόνα. Το κόστος δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό και το αποτέλεσμα θα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

tlife.gr