Γιάννης Βογιατζής & Τζένη Βάνου - Πέταξε Ένα Πουλί

"Πέταξε ένα πουλί " Γιάννης Βογιατζής- Τζένη Βάνου

 

  neomonastiri·48 βίντεο
http://youtu.be/MZkL1Z03Tic

Μεταφορτώθηκε στις 23 Ιούλ 2011

Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Μουσική: Κώστας Κλάββας
Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Βάνου-Γιάννης Βογιατζής

Πέταξε ένα πουλί κι ήρθε και φώλιασε στην καρδιά
κι έφερε ένα φιλί απ' τη στεριά την αντικρινή
Πέταξαν δυο πουλιά κι ήρθαν και χτίσανε μια αγκαλιά
και μες στο δειλινό τραγούδι σκόρπισαν σιγανό

Κι άνοιξε η αγκαλιά, κι άνοιξ' η θάλασσα η γαλανή
κι έσμιξ' η ακρογιαλιά με τη στεριά την αντικρινή

Ρόδισε η ανατολή, ξύπνησ' η μέρα μες στην καρδιά
κι έφυγε το πουλί να φέρει μήνυμα και φιλί

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Κι άνοιξε η αγκαλιά...
Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή


{φωτογραφιες απο την Αμοργο (Google)}

Σήμερα... 15/4

Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ

http://www.enikos.gr/specials/136936,To_Google_tima_ton_Leonarnt_Oiler.html

Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ

Πρώτη καταχώρηση: 15/04/2013 - 01:14

Τελευταία δημοσίευση: 01:14Ξεχωρίζουν

Το Google τιμά τον Λέοναρντ Όιλερ

Στον μεγάλο Ελβετό μαθηματικό και φυσικό, Λέοναρντ Όιλερ, είναι αφιερωμένο το σημερινό Doodle της Google.
Ο Λέοναρντ Όιλερ (Leonard Euler, 15 Απριλίου 1707 – 18 Σεπτεμβρίου 1783) ήταν πρωτοπόρος Ελβετός μαθηματικός και φυσικός. Σε αυτόν οφείλεται, ανάμεσα σε άλλα, και η καθιέρωση του συμβόλου f(x) για τις συναρτήσεις.

Ο Όιλερ γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 15 Απριλίου 1707 και ήταν γιος ιερέα. Σπούδασε γεωμετρία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου εργάστηκε για την οργάνωση της Ακαδημίας Επιστημών, έπειτα από πρόσκληση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Α΄.
Διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1744 τον προσκάλεσε ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας στο Βερολίνο, για να αναλάβει διευθυντής του τμήματος των μαθηματικών της εκεί Ακαδημίας.
Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που είπε στο Γάλλο άθεο φιλόσοφο Ντενί Ντιντερό, όταν η Τσαρίνα της Ρωσίας Μεγάλη Αικατερίνη είχε καλέσει τον Όιλερ στην Αυλή της, σε μία προσπάθεια να σταματήσει την αθυροστομία του Ντιντερό. Ο Ελβετός είπε στο Γάλλο: «Κύριε, ( α + β ) / ν = χ, άρα ο Θεός υπάρχει. Απαντήστε!». Έτσι, ο Ντιντερό αποχώρησε ηττημένος.
Τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του ο διάσημος μαθηματικός ήταν σχεδόν τυφλός. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να εργάζεται. Η εκπληκτική μνήμη του σε συνδυασμό με τη διανοητική του διαύγεια, τού ήταν αρκετές για να πραγματοποιεί προφορικά τους υπολογισμούς του, τους οποίους υπαγόρευε στη γραμματέα του. Μάλιστα, την περίοδο της τύφλωσής του παρήγαγε το μισό από το συνολικό του έργο.
Πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1783. Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Ντε Κοντορσέ είπε στον επικήδειο: «Ο Όιλερ σταμάτησε να ζει και να υπολογίζει».
Ο Όιλερ έθεσε πρώτος, το 1782, το πρόβλημα των 36 αξιωματικών.
Έστω, ότι έχουμε 6 διαφορετικά συντάγματα στρατιωτών όπου ονομάζονται σύμφωνα με τον αύξοντα αριθμό τους,το 1ο σύνταγμα, 2ο σύνταγμα, 3ο σύνταγμα και ούτω καθ’ εξής.
Οι βαθμοί των αξιωματικών των 6 συνταγμάτων είναι συνταγματάρχης, αντισυνταγματάρχης, λοχαγός, υπολοχαγός, ανθυπολοχαγός, ανθυπασπιστής.
Κάθε σύνταγμα έχει έναν αξιωματικό από κάθε βαθμό.

Είναι δυνατόν, αναρωτήθηκε ο Όιλερ, στα κελιά ενός πίνακα έξι γραμμών και έξι στηλών (6χ6) να τοποθετήσουμε τους 36 αξιωματικούς έτσι ώστε σε κάθε γραμμή ή στήλη να μην υπάρχει ο ίδιος βαθμός ή το ίδιο σύνταγμα δυο φορές;

Λέοναρντ Όιλερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Πορτρέτο του Λ. Όιλερ

Ο Λέοναρντ Όιλερ (Leonard Euler, 15 Απριλίου 1707 – 18 Σεπτεμβρίου 1783) ήταν πρωτοπόρος Ελβετός μαθηματικός και φυσικός. Σε αυτόν οφείλεται, ανάμεσα σε άλλα, και η καθιέρωση του συμβόλου f(x) για τις συναρτήσεις.

Πίνακας περιεχομένων 1 Βιογραφία 2 Έργο 3 Το πρόβλημα των γεφυρών του Κένιγκσμπεργκ 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 5 Παραπομπές

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας στις 15 Απριλίου 1707 και ήταν γιος ιερέα. Σπούδασε γεωμετρία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου εργάστηκε για την οργάνωση της Ακαδημίας Επιστημών, έπειτα από πρόσκληση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Α΄. Διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1744 τον προσκάλεσε ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας στο Βερολίνο, για να αναλάβει διευθυντής του τμήματος των μαθηματικών της εκεί Ακαδημίας. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που είπε στο Γάλλο άθεο φιλόσοφο Ντενί Ντιντερό, όταν η Τσαρίνα της Ρωσίας Μεγάλη Αικατερίνη είχε καλέσει τον Όιλερ στην Αυλή της, σε μία προσπάθεια να σταματήσει την αθυροστομία του Ντιντερό. Ο Ελβετός είπε στο Γάλλο: «Κύριε, ( α + β ) / ν = χ, άρα ο Θεός υπάρχει. Απαντήστε!». Έτσι, ο Ντιντερό αποχώρησε ηττημένος.
Τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του ο διάσημος μαθηματικός ήταν σχεδόν τυφλός. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να εργάζεται. Η εκπληκτική μνήμη του σε συνδυασμό με τη διανοητική του διαύγεια, τού ήταν αρκετές για να πραγματοποιεί προφορικά τους υπολογισμούς του, τους οποίους υπαγόρευε στη γραμματέα του. Μάλιστα, την περίοδο της τύφλωσής του παρήγαγε το μισό από το συνολικό του έργο.
Πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1783. Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Ντε Κοντορσέ είπε στον επικήδειο: «Ο Όιλερ σταμάτησε να ζει και να υπολογίζει».^[1]

Το Σημαδι Του Ερωτα - Δωσε Μου Λιγακι Ουρανο - Παριος

Το Σημαδι Του Ερωτα - 

Δωσε Μου Λιγακι Ουρανο - Παριος

 

  polgoddess

http://www.youtube.com/watch?v=YdUgJuQGKSc&feature=share&list=PL58D2CB449C4D4F80

ΚΕΙΚ ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΜΕ ΡΟΥΜΙ

 

ΚΕΙΚ ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΜΕ ΡΟΥΜΙ
ΥΛΙΚΑ
2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 1/2 κουταλάκι αλάτι
1 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη
3 κουταλιές της σούπας άγλυκο κακάο
1/2 φλιτζάνι κρύο βούτυρο κομμένο σε μικρά κομματάκια
2 κουταλιές φυτικό λάδι
1/2 φλιτζάνι γάλα
3 αυγά μεγάλα
1/2 φλιτζάνι σκούρο ρούμι
1/2 φλιτζάνι φυτικό λάδι
1 κουταλιά άρωμα βανίλιας
Ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα

Για το σιρόπι
1/2 φλιτζάνι βούτυρο
1/4 φλιτζάνι νερό
1 φλιτζάνι ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι σκούρο ρούμι

Εκτέλεση

Για το κέικ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Βουτυρώνουμε μια
φόρμα για κέικ. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το αλεύρι, το αλάτι,
το κακάο, τη ζάχαρη, το βούτυρο, το λάδι, το γάλα τα πρώτα υλικά
και χτυπάμε με το μίξερ σε χαμηλή ταχύτητα για 1 λεπτό.

Στη συνέχεια προσθέτουμε τα αυγά, το ρούμι, το φυτικό λάδι και τη
βανίλια στο μπολ και συνεχίζουμε το χτύπημα για 3 λεπτά περίπου
μέχρι να σιγουρευτούμε ότι έχουν ανακατευτεί καλά όλα τα υλικά.
Ρίχνουμε το μείγμα του κέικ στη φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα. Το
βγάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει. Τέλος πασπαλίζουμε με άχνη
ζάχαρη ή με το σιρόπι.

Για το σιρόπι
Σε μια κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε
το νερό και τη ζάχαρη μέχρι να αρχίσει να βράζει.
Αφήνουμε να βράσει για 3 λεπτά, το κατεβάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε
το ρούμι και ανακατεύουμε.

Ξεφορμάρουμε το χλιαρό κέικ σε μια πιατέλα και με μια οδοντογλυφίδα
κάνουμε τρύπες επάνω και γύρω γύρω στο κέικ.
Σιγά σιγά ρίχνουμε το σιρόπι.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!

Σιμόν ντε Μποβουάρ

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%86%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%83

Φεμινιστικό περιοδικό το 1984 για τη Σιμόν ντε Μποβουάρ

09:12, 14 Απρ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/125623

To 1984, το φεμινιστικό περιοδικό «ο Αγώνας της Γυναίκας» δημοσίευσε συνεντεύξεις που είχαν δοθεί στο γαλλικό Tύπο της εποχής, με αφορμή τότε τα 35 χρόνια από την έκδοση του «Δέυτερου Φύλου» της Σιμόν ντε Μποβουάρ, καθώς και μία κριτική ανάλυση του βιβλίου. Η Μποβουάρ φέρεται να δηλώσε ότι θα άλλαζε ένα κεφάλαιο του βιβλίου. Διαβάστε αποσπάσματα από το αφιέρωμα του 1984. Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου του 1986.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του 1984, στη Γαλλία είχε παρουσιαστεί στη γαλλική τηλεόραση ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα τεσσάρων ωρών με συνεντεύξεις της Σιμόν ντε Μποβουάρ, για την επέτειο των 35 χρόνων από την έκδοση του βιβλίου. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για το «Le deuxième sex de Simone de Beauvoir», της Josée Dayan.

«Η σειρά γυρίστηκε στο μικροσκοπικό διαμέρισμά της απέναντι από το νεκροταφείο του Μονπαρνάς, όπου έμενε μόνη πάρα πολλά χρόνια (κι όταν ζούσε ο Σαρτρ, έμεναν χωριστά). Εκεί τη βλέπουμε να κουβεντιάζει με πολλές διανοούμενες φεμινίστριες. Με την Ελιζαμπέτ Μπαντετέρ μιλάει για τη ‘νέα οικογένεια’».

Διαβάστε επίσης:  Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι»  Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο άνθρωπος που όρισε τη διανόηση του 20ου αιώνα

Τα αποσπάσματα:

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Δεν θα άλλαζα σήμερα παρά μόνο ένα κεφάλαιο
Όταν ρωτήθηκε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, με την ευκαιρία αυτής της εκπομπής, τι θα άλλαζε στο βιβλία της, είπε:
«Αν ήταν να ξαναέγραφα το βιβλίο σήμερα δεν θα άλλαζα παρά μόνο ένα κεφάλαιο. Ακόμα και σήμερα παίρνω γράμματα από γυναίκες που μου λένε ότι το βιβλίο μου τους άλλαξε τη ζωή. Τι είναι εκείνο που θα άλλαζα. Τον ισχυρισμό ότι ένα σοσιαλιστικό κράτος θα επίσπευδε τη χειραφέτηση των γυναικών. Δεν ήταν παρά αυταπάτη. Τα τελευταία τριάντα χρόνια συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει κάτι που να είναι σοσιαλιστικό κράτος και ότι οι γυναίκες ανεξάρτητα από καθεστώτα, πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να πολεμήσουν για ίσα δικαιώματα σε όλους τους τομείς».

Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ: Η μετριοφροσύνη της Μποβουάρ
«Η Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ, ιστορικός, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου “L’ amour en plus” που αμφισβητεί το μητρικό ένστικτο, είπε ανάμεσα σε άλλα, σε πρόσφατη συνέντευξή της:

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ είχε πάνω μου αποφασιστική επιρροή. Υπήρξε για μένα πνευματική μου μητέρα, όπως θα ήταν και για εκατομμύρια άλλες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο, τον Δυτικό τουλάχιστον. Εκείνο που μου είχε κάνει αρχικά τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σχέση της με τον Σαρτρ. Την εποχή εκείνη, το 1960, μου φαινόταν πως ήταν το αποκορύφωμα της ελευθερίας, μοντέλο αυτονομίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, με τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης..μου φαινόταν κάτι το αξιοθαύμαστο[…]

Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ ξεκίνησε μια αληθινή επανάσταση για το γυναικείο ζήτημα, με την κριτική που έκανε της αντίληψης που υπήρξε για τη γυναικεία φύση. Ξεκίνησε κάτι που δεν θα σταματήσει πια και μου φαίνεται πως η ίδια δεν έχει μεγάλη επίγνωση αυτού του πράγματος. Από μετριοφροσύνη ίσως[…]
Η μετριοφροσύνη της Σιμόν ντε Μποβουάρ φαίνεται ασφαλώς και από το γεγονός ότι άργησε να στρατευθεί στο Κίνημα για την Απελευθέρωση της Γυναίκας. Έγραψε το “Δεύτερο Φύλο” κινούμενη από μια διανοητική περιέργεια για τη θέση της γυναίκας και αργότερα κατέβηκε στο δρόμο για να προσπαθήσει να αλλάξει τη θέση της […]
    ^{H Σιμόν ντε Μποβουάρ αποχαιρετά τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, στην κηδεία του}
Ρώτησα τη Σιμόν ντε Μποβουάρ αν “ονειρεύτηκε” ποτέ, έστω στον ύπνο της ότι ήταν έγκυος (την ερώτηση αυτή την έκοψαν στην εκπομπή). Και η απάντησή της μου προκάλεσε το ενδιαφέρον αλλά και με σάστισε συγχρόνως. Ήταν ένα κατηγορηματικό ‘όχι’ […]».
  Εβελύν Συλλερό: Ο αντίλογος
«Η κοινωνιολόγος Εβελύν Συλλερό […] εκδότης του βιβλίου ‘Το Γυναικείο Φαινόμενο’ είπε σχετικά με το “Δεύτερο Φύλο”: Το βιβλίο αυτό μ’ εντυπωσίασε τρομερά την εποχή της έκδοσής του, το 1949 […] Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μιλούσε για κάποια πράγματα που μας έλεγαν ότι ήταν ντροπή να αναφέρουμε, όπως η περίοδος λόγου χάρη. Προηγουμένως ζούσαμε σαν ο κόσμος να ήταν αποκλειστικά αντρικός, και μιλούσαμε ψιθυριστά για τα δικά μας προβλήματα.
Από την άλλη πλευρά, εγώ που έγινα μητέρα το 1949, βρήκα λάθος όσα έγραψε η Σιμόν ντε Μποβουάρ για τη μητρότητα. Παραδέχομαι απόλυτα ότι υπάρχουν γυναίκες, μια μικρή πλειοψηφία (sic) γυναικών, που δεν έχουν διάθεση να γίνουν μητέρες. Αλλά η εξαιρετική περιπέτεια της γυναικείας ζωής δεν υπάρχει στο “Δεύτερο Φύλο”.
  Σκέψεις για το «Δεύτερο Φύλο»
«Το Δεύτερο Φύλο ήταν αναμφισβήτητα για την εποχή του ένα πρωτοποριακό έργο: καλούσε τις γυναίκες να πάρουν στα χέρια τους τη μοίρα τους, προέτρεχε των μεγάλων αγώνων για την ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην πολιτική εκπροσώπηση, και μιλούσε για το δικαίωμα στην αντισύλληψη και για την ελευθερία των εκτρώσεων. Αναφερόταν ήδη τότε στη τεχνητή γονιμοποίηση[…]
Η Μποβουάρ αρνείται ότι η γυναίκα μπορεί, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, να εξαρτάται από το βιολογικό και ψυχικό της πεπρωμένο. "Είναι η κοινωνία-λέει- που επεξεργάζεται αυτό το ενδιάμεσο μεταξύ του αρσενικού και του ευνούχου προϊόν, το οποίο και ονομάζει θηλυκό”[…]
Εξακολουθεί να πιστεύει, άλλωστε, ότι ο γάμος είναι ένας “πρόστυχος” θεσμός, γιατί σπάνιες είναι οι φορές που δεν στηρίζεται σε οικονομικά συμφέροντα […]
Πιστεύει ότι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του φεμινισμού είναι η νομιμοποίηση των αντισυλληπτικών μεθόδων και των εκτρώσεων, που επέτρεψαν στη γυναίκα την εθελοντική μητρότητα. Φοβάται όμως ότι αυτές οι κατακτήσεις απειλούνται σοβαρά από το φανατισμό του μουσουλμανικού κόσμου και από την επιστροφή στον συντηρητισμό και στη θρησκεία, που παρατηρείται τελευταία στη Δύση. Αυτή η τάση αναπτύσσεται ραγδαία κυρίως στης ΗΠΑ […]».
*Επιμ: Κατρίν Αλαμάνου

Τι είναι το κατοχικό δάνειο που δώσαμε στους Γερμανούς, γιατί και πότε...

http://tothermometro.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7058.html

Τι είναι το κατοχικό δάνειο που δώσαμε στους Γερμανούς, γιατί και πότε...

Κατά την διάρκεια της γερμανικής Κατοχής εκτός από την κάλυψη των δαπανών για τη διαβίωση των γερμανικών στρατευμάτων, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δώσει στους Γερμανούς ένα σημαντικό ποσό ως δάνειο, μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκε και για τον πόλεμο στη Βόρεια Αφρική.

Ο Ξενοφών Ζολώτας είχε αποκαλύψει (Ο απόρρητος φάκελος του δανείου, «Το Βήμα», 2 Ιουνίου 1991) ότι «ακόμα και ο ίδιος ο Χίτλερ όχι μόνο είχε αναγνωρίσει τα δάνεια του Γ' Ράιχ από την Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά είχε δώσει εντολή και είχε αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους».

Η Ελλάδα από τη λήξη του Πολέμου δεν έπαυσε να «υπενθυμίζει» στη Γερμανία την εκκρεμότητα του κατοχικού δανείου. Το 1964 συγκροτήθηκε και επιτροπή νομικών, η οποία αποφάνθηκε ότι τα κατοχικά δάνεια αποτελούν συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας, άσχετη με τις επανορθώσεις και αποζημιώσεις.

Ακόμη και επί Κατοχής ο πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Αλντερπουργκ, με γραπτό υπόμνημά του στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Ιούλιο 1964, είχε αναφέρει ότι η οφειλή της Γερμανίας στην Ελλάδα από το δάνειο ανερχόταν σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή σε 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα.

Η πρώτη επίσημη ανακίνηση του θέματος του δανείου έγινε το 1964, με εντολή της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, από τον καθηγητή Αγγελο Αγγελόπουλο σε φορολογικό συνέδριο στο Αμβούργο. Ο διευθυντής του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Ράινχαρτ του απάντησε ότι το 1958 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε παραιτηθεί από τις αξιώσεις για το κατοχικό δάνειο με αντάλλαγμα γερμανικό δάνειο 200 εκατ. μάρκων!

Ο Ράινχαρτ επιβεβαίωσε αυτή την εκδοχή με επιστολή στον Γεώργιο Παπανδρέου, η οποία κατέληγε: «Υπό τας προϋποθέσεις αυτάς δεν πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνησις, επικαλούμενη τη συμφωνία της Ρώμης θα ηδύνατο να επιτύχει τις αξιώσεις της. Θα ήτο, επομένως, προτιμότερον να μη επανέλθει επί της υποθέσεως».

Ο Αγγελόπουλος ερεύνησε το θέμα στους εμπιστευτικούς φακέλους των συνομιλιών Αντενάουερ - Καραμανλή. Δεν υπήρχε αναφορά σε παραίτηση Καραμανλή. Οι Γερμανοί απάντησαν ότι ήταν προφορική!

Δώδεκα φορές οι κυβερνήσεις ανακίνησαν το θέμα του κατοχικού δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας. Τελευταία φορά, το 2001, η κυβέρνηση Σημίτη συγκρότησε επιτροπή, η οποία συνέταξε υπόμνημα που επιδόθηκε στον καγκελάριο Σρέντερ. Ο αείμνηστος καθηγητής Γιώργος Παπαδημητρίου που μετείχε στην επιτροπή περιέγραψε την αντίδραση των Γερμανών: «Σαν να υψώθηκε μπροστά μας ένας γυάλινος πύργος - ξαφνικά πάγωσαν τα χαμόγελα των συνομιλητών μας, απέκλεισαν κάθε σχετική συζήτηση».

Το ξέχασαν
Το δάνειο υπεγράφη με όλους τους τύπους, η Ελλάδα πλήρωνε αναγκαστικά αλλά και οι Γερμανοί σύμφωνα με την πρόβλεψη άρχισαν να ξεπληρώνουν τις οφειλές τους. Υστερα βέβαια το χρέος... έπεσε στη λήθη της ιστορίας και το κατοχικό δάνειο ουδέποτε αποπληρώθηκε.

«Από το 1941 η Ελλάδα βίωνε έναν τρομακτικό λιμό. Ακόμα και ο διαβόητος υπουργός προπαγάνδας των ναζί ο Γκέμπελς έγραφε στο ημερολόγιό του για την Ελλάδα όπου «η πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση». Το Λονδίνο είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα με στόχο να πλήξει την οικονομία του Αξονα, αλλά και να υποκινήσει στην Ελλάδα την αντίσταση.

Ο υποσιτισμός απασχολούσε τους Γερμανούς στο μέτρο που αυτός μπορούσε να υποκινήσει λαϊκές αναταραχές. Παράλληλα και ο Μουσολίνι πίεζε τον Χίτλερ να μειώσει τις δαπάνες κατοχής στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Τσολάκογλου διαμαρτυρόταν για τα υπέρογκα έξοδα κατοχής» σημειώνει ο κ. Τάσος Ηλιαδάκης, συγγραφέας αποκαλυπτικών έργων και βιβλίων για τα γεγονότα της εποχής.

Πότε υπεγράφη το δάνειο
Στις 14.3.1942 τερματίζεται η Συνδιάσκεψη της Ρώμης με την υπογραφή και του κατοχικού δανείου. Τη σύμβαση υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Γκίτζι και Αλτενμπουργκ. Στους άμεσα ενδιαφερόμενους, στην Ελλάδα δηλαδή, η συμφωνία ανακοινώθηκε εννέα ημέρες μετά.

Σύμφωνα με αυτήν:  

Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ., ποσό το οποίο θα κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο Δυνάμεων Κατοχής (άρθρο 2).

Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές άτοκες (άρθρο 3).

Η επιστροφή των δανειακών αναλήψεων θα γίνει αργότερα (άρθρο 4).

Η συμφωνία ισχύει αναδρομικά από 1.1.1942 (άρθρο 5).

Η πρώτη τροποποίηση  

«Ηταν συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, που επιβάλλεται στην Ελλάδα. Δηλαδή είναι αναγκαστικό δάνειο. Υπόχρεος καταβολής του είναι η Ελληνική Κυβέρνηση και όχι η Τράπεζα της Ελλάδος . Επομένως ο νόμιμος διεκδικητής του είναι η ελληνική κυβέρνηση. Το ύψος των συνολικών αναλήψεων και πότε αυτές θα σταματήσουν δεν προσδιορίζονται. Οι αναλήψεις γίνονται κατά μήνα και δεν προσδιορίζεται ούτε το ύψος των άνω του 1,5 δισ. δρχ. ποσού ούτε το για πόσους μήνες θα έπαιρναν αυτά οι Αρχές Κατοχής» εξηγεί ο κ. Ηλιαδάκης. «Η χρέωση θα γίνεται σε δραχμές. Οι δραχμές όμως αυτές αντιστοιχούσαν σε εντελώς καθορισμένο ποσό μάρκων που ήδη είχαν απαιτήσει οι Γερμανοί από την ΤτΕ η οποία υποχρεώνεται ''όπως ρυθμίζει κατά τοιούτον τρόπον την επάρκειαν του χαρτονομίσματος εις δραχμάς ώστε να εξασφαλισθή μηνιαίως, διά τας ανάγκας του γερμανικού στρατού, ποσόν 25 εκ. μάρκων''. Επομένως η απαίτηση είναι σε μάρκα και το 1,5 δισ. δρχ. της συμφωνίας της Ρώμης δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα 25 εκ. μάρκα».

Ο αδηφάγος πληθωρισμός όμως εξανέμιζε το ποσό του 1,5 δισ. δρχ. και τελικά η συμφωνία από 2 Δεκεμβρίου 1942 θα τροποποιηθεί «κοινή συναινέσει». Ετσι το 1,5 δισ. δρχ. θα γίνει 8 δισ., τα οποία θα αναπροσαρμόζονται με κινητή τιμαριθμική κλίμακα από τα αγαθά που κατονομάζει. Επομένως τα άνω των 8 δισ. δρχ. ποσά, όπως αυτά προσδιορί­ζονται από την τροποποίηση, θα χρεώνονται ως δάνειο. Τα δανειακά ποσά που ήδη είχαν πάρει, όπως και αυτά που θα πάρουν μέχρι την 31.3.1943, θα αρχίσουν να εξοφλούνται από τον Απρίλιο του 1943 με δόσεις.

Συνεπώς το αρχικό αναγκαστικό δάνειο μεταπίπτει σε κανονικό συμβατικό δάνειο και τα ποσά είναι σε σταθερό νόμισμα. «Τα δανειακά ποσά σταματούν την 1.4.1943, οπότε αρχίζει η άτοκος επιστροφή τους. Επειδή οι δανειακές αναλήψεις δεν σταμάτησαν, αν και πραγματοποίησαν δέκα εννέα επιστροφές (19), οπότε και σταμάτησαν την καταβολή των υπολοίπων. Από τότε το δάνειο καθίσταται έντοκο λόγω υπερημερίας», υπογραμμίζει ο κ. Ηλιαδάκης για την περίοδο που οι ναζί πλήρωναν μεν τις δόσεις του χρέους τους, αλλά έπαιρναν αναγκαστικά όλο και περισσότερα.

Η επιστροφή των οφειλόμενων
Η Γερμανία αποφεύγει να κάτσει στο τραπέζι

Το αναγκαστικό δάνειο που κατέβαλε η Ελλάδα αποτελεί μια ξεχωριστή πτυχή εκτός από τις γενικές επανορθώσεις που διεκδικεί η χώρα μας, τη λεηλασία προσωπικών περιουσιών και την αποζημίωση για το ολοκαύτωμα χιλιάδων χωριών. Το δάνειο, δηλαδή, δεν αποτελεί ούτε επανόρθωση ούτε αποζημίωση.

«Πολύ ορθώς η Ελλάδα εξ αρχής και συνεχώς, διαχώριζε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις-αποζημιώσεις και ως εκ τούτου η διεκδίκησή του δεν πρέπει να εμπλέκεται μ' αυτές», λέει ο κ. Ηλιαδάκης στο Εθνος.

 

iefimerida.gr

Διάλεξες την τύχη μου - Γιάννης Πάριος

NoeliaNiar

Δημοσιεύθηκε στις 2 Οκτ 2012

γκουρμέ διατροφή των αρχαίων Ελλήνων

http://www.newsitamea.gr/%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84

Μαθητές ανακαλύπτουν την… γκουρμέ διατροφή των αρχαίων Ελλήνων

Χοιρινό με δαμάσκηνα, γουρουνόπουλο γεμιστό, “κρεωκάκκαβος” …(πανσέτα χοιρινού με γλυκόξινη σάλτσα από μέλι, θυμάρι και ξύδι) συνοδεία ρεβυθοπολτού, “όρνις εν επτισσμένη κριθή” (κοτόπουλο με χοντροαλεσμένο κριθάρι) και “ξιφίας εν τρίμματι συκαμινίω” (ξιφίας με σάλτσα από μούρα) είναι ορισμένες μόνο από τις συνταγές της αρχαιότητας που αποκαλύπτουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν καθ’ όλα … γκουρμέ! Την πλευρά αυτή της διατροφής στην αρχαία Ελλάδα – αλλά και πολλές άλλες σε σχέση με τις γαστρονομικές συνήθειες της εποχής – “ανακάλυψαν”μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ Γιαννιτσών, με τη βοήθεια του ερευνητή στο Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, σεφ Γιώργου Παλησίδη, στο πλαίσιο του προγράμματος “Αρχαίων άροσις και γεύσεις” (με επιστημονικά υπεύθυνο τον φιλόλογο Δημήτρη Ευαγγελίδη). Ο σεφ εξήγησε, με γλαφυρό τρόπο, στους μαθητές τι και πώς έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες, τους αποκάλυψε συνταγές της αρχαιότητας, όπως οι παραπάνω, και μαγείρεψε μαζί τους σ’ ένα ιδιότυπο “συμπόσιο” στην κεντρική βιβλιοθήκη του σχολείου, χθες το πρωί. “Σκοπός του προγράμματος ήταν να έρθουν σε επαφή οι μαθητές με πληθώρα πληροφοριών και δεδομένων που σχετίζονται με τη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων” ανέφερε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ. Ευαγγελίδης. “Θέλαμε να αναπτύξουν οι μαθητές ικανότητα δράσης, να αλλάξουν τη διατροφική τους κουλτούρα, να συνειδητοποιήσουν τους κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς παράγοντες που ενυπάρχουν και διαπλέκονται στα ζητήματα διατροφής των ανθρώπινων κοινωνιών, να κάνουν τα πρώτα βήματα στη διατροφική αυτάρκεια και να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με την αξία της καλλιέργειας λαχανικών” σημείωσε. Tips για τη διατροφή στην αρχαία Ελλάδα Ο σημαντικός ρόλος της διατροφής κατά την αρχαιότητα καταδεικνύεται – μεταξύ άλλων – από τα κείμενα του Ομήρου, του Χειρομένη και του Κάδμου, του Κάτωνα, του Γαληνού, του Αρχέστρατου του Συρακούσιου και πολλών άλλων. Στην αρχαία Ελλάδα, όπως επεσήμανε ο κ. Παλησίδης, η συνάθροιση ανθρώπων για γεύμα ονομαζόταν συμπόσιο – ο οικοδεσπότης και οργανωτής του γεύματος ονομαζόταν συνδαιτυμόνας, ενώ οι καλεσμένοι αμφιτρύωνες. Τα συμπόσια ήταν γιορτές όπου γεύονταν τα εδέσματα – ψητά στη σούβλα ή σε πήλινα σκεύη σκεπασμένα από κάρβουνα – μέσα από μεγάλα σκεύη σερβιρίσματος. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως ανέφερε ο ερευνητής σεφ, έτρωγαν φρούτα, πικρά χόρτα, κρασί, γάλα, τυροκομικά (Όμηρος), νωπό κρέας, ψάρια, πτερωτά ζώα, ρίζες, καρπούς, βότανα, σιτηρά, όσπρια και σε καμία περίπτωση φαγητά που βρίσκονται καθημερινά στο τραπέζι μας, σήμερα, όπως πατάτες τηγανιτές, φασολάδα, χωριάτικη, γύρο, σουτζουκάκια, παστίτσιο, παπουτσάκι ή … μπακλαβά! Έτρωγαν, ωστόσο, σαλάτες, όπως πρασσαία (λάχανο, ρόκα, σέλινο, σπαράγγια, αυγά, κουκουνάρια, καρύδια, βολβοί, σταφίδες και ρόδια), θαλασσαία (σπανάκι, κρεμμύδι φρέσκο, κάππαρη, πλοκάμι χταποδιού με γαρίδες, μύδια και καλαμάρια), ευζωμαία (ρόκα, λόλες μαρούλι, σπανάκι, ξηρά φρούτα, κατσικίσιο τυρί, με λάδι, ξίδι, μέλι) και αφαία (μαρούλι, μανιτάρια, αντζούγιες, κάππαρη, ψιλοκομμένο τυρί, κόκκοι παπαρούνας, λεπτές φέτες χοιρινού, τηγανισμένα κομματάκια ψωμιού, με λαδόξιδο). Κι όλα αυτά, όπως ανέφερε ο κ. Παλησίδης, τα έτρωγαν καθιστοί στο πλάι – συχνά σε παγκάκι – χωρίς κουτάλι και πιρούνι (είδος ανύπαρκτο για την εποχή) αλλά με τη μόστρα ή γλύσσα ή μυστίλλη, ένα κομμάτι κόρα ψωμιού για τα ζουμερά εδέσματα και τα δάχτυλά τους, τα οποία σκούπιζαν επίσης με κόρα ψωμιού. Το δε φαγητό το τοποθετούσαν στα πινάκια (τα μικρότερα πιάτα τα ονόμαζαν βατάνια), ενώ για αγγεία πόσης χρησιμοποιούσαν, συνήθως, ξύλινα ή μεταλλικά κύπελλα, αφού τα χρυσά απαντώνται μόνο σε εστίες πλουσίων. ksipnistere
pestanea newsnow.gr/