Το δικό μου γαλακτομπούρεκο

 ΥΛΙΚΑ: 1 λίτρο γάλα πλήρες 1 1/2 φλτ.τσαγιού ζάχαρη 1 φλτ. ##    σιμιγδάλι ψιλο ( 140 γρμ.) 5 αυγά 2 βανίλιες 3 κ.σ. βούτυρο λειωμένο 1/2 κιλό φύλλο κρούστας ( καλύτερα φύλλο Βηρυττού ) βούτυρο γάλακτος για τα φύλλα ή φρέσκο κλαριφιέ ( είναι βούτυρο που εχουμε αφαιρέσει το νερό που εχει μέσα ) ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ: 3 1/2 φλτ. του τσαγιού ζάχαρη 2 1/2 φλτ. του τσαγιού νερό 1 φλούδα λεμονιού 1 κουταλιά χυμό λεμονιού ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Βάζουμε το γάλα σε μια κατσαρόλα να βράσει, ρίχνουμε το σιμιγδάλι  σαν βροχή και ανακατεύουμε με το σύρμα μέχρι να πάρει μία βράση και να πήξη. Χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη και την βανίλια ελαφρά. Κατεβάζουμε την κατσαρόλα απο την φωτιά και προσθέτουμε τα αυγά ανακατεύοντας καλά. Προσθέτουμε μέσα στην κρέμα και τις 3 κουταλιές βούτυρο. Την αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει λίγο, ανακατεύοντας όμως τακτικά για να μην κάνει κρούστα. Βουτυρώνουμε ένα μέτριο ταψί ( 30Χ30 ) σρώνουμε τα μισά φύλλα βουτυρώνοντας κάθε φύλλο καλά μ'ένα πινέλο. Τα φύλλα να εξέχουν απο το ταψί μας στο στρώσιμο. Απλώνουμε την κρέμα σ'όλη την επιφάνεια και διπλώνουμε πάνω της τα φύλλα που εξέχουν.Τελειώνουμε με τα υπόλοιπα φύλλα. Κόβουμε ότι περισσεύει, χαράζουμε το γλυκό μας μ'ένα κοφτερό μαχαίρι, ραντίζουμε με λίγο νεράκι και ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 45' περίπου μέχρι να πάρει χρώμα και να γίνει τραγανό. Στο  διάστημα  που ψήνετε το γλυκό μας ετοιμάζουμε το σιρόπι μας, υπολογίζοντας την ώρα να είναι και τα δύο ζεστά. Βράζουμε το σιρόπι μας για 5' ρίχνουμε τον χυμό λεμονιού και συνεχίζουμε το βράσιμο για 5-7' ακόμη. Μόλις βγάλουμε το γλυκό  ρίχνουμε με μια κουτάλα το ζεστό σιρόπι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κρατάει αυτή η διαδικασία το σιρόπι μας δεμένο και δεν νερουλιάζει μετά στο κόψιμο. Η φίλη μου Μαρία Γεωργοπούλου ρίχνει το σιρόπι ελαφρά χλιαρό και απ'ότι λέει, και ετσι πρέπει να είναι, δεν της νερουλιάζει. Θα το δοκιμάσω μια μέρα. Απο πάνω ρίχνουμε μπόλικη κανέλλα.

Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή ...

theasis.gr.

Χθες

"Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή , η δε ουσία ρέουσα , η δε αίσθησις αμυδρά , η δε όλου του σώματος σύγκρισις εύσηπτος ..

Της ανθρώπινης ζωής ο χρόνος είναι μια στιγμή , η ουσία της ρευστή , οι αισθήσεις αμυδρές , του κορμιου η σύσταση φθαρτή, η ψυχη μια σβούρα , η τύχη ανεξιχνίαστη και η φήμη προιόν ακρισίας. Με δύο λόγια , όλα του σώματος είναι ρευστά σα ποταμός , ενώ της ψυχής είναι όνειρο και ψευδαίσθηση η ίδια η ζωή είναι πόλεμος και ταξίδι σε ξένο τόπο , κι η υστεροφημία είναι λήθη.
Ποιός μπορεί να μας παρασταθεί στο δρόμο; Η φιλοσοφία και μόνο αυτη. Και φιλοσοφία θα πει, να διατηρείς τον δαίμονα που χεις μέσα σου απρόσβλητο ,σώο και αβλαβή, υπεράνω πόνων και ηδονών΄τίποτα να μη κάνεις κουτουρού ,τίποτα στα ψευτικα και με υποκρισία΄φιλοσοφία θα πει να μην έχεις ανάγκη από το τι κάνει ή δεν κάνει ο άλλος κι ακόμη ,ό,τι σου προκύψει και ό,τι σου στέλνει η μοίρα ο δαίμονάς σου να τα δέχεσαι ,ως προερχόμενα κάπου από κει. απ¨ όπου προέρχεται και αυτός .
Και πάνω απ όλα , να περιμένεις το θάνατο με γαλήνιο νου ως κάτι που δεν είναι παρά μια ακόμα διάλυση στοιχείων που συνθέτουν κάθε έμβιο ον.
Μεταβάλλονται αυτά τα στοιχεία , το καθένα σε κάτι άλλο ,και δεν ειναι διόλου τρομερό αυτό.Αν είναι έτσι , τι σου κακοφαίνεται αυτη η μεταβολή και διάλυση των παντων ; Αφού γίνεται σύμφωνα με τη Φύση.Και ό,τι είναι σύμφωνο με τη Φύση δεν είναι κακό."
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ
ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

εξαιρετικώς ωραίο (= ώριμο)

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Χθες

Με την λέξη κάλλος οι αρχαίοι Έλληνες όριζαν την ωραιότητα, την ευμορφία, την συμμετρία, το εξαιρετικώς ωραίο (= ώριμο), και απαραίτητα μαζί με αυτά και την ηθική. 
Η γυναίκα που ανταποκρινόταν σε όλα αυτά ελέγετο καλλονή. 
Το κάλλος αποδιδόταν τόσο σε ανθρώπους, όσο και σε φυτά, ζώα ή πράγματα.
Beauty in ancient Greece
Greek Goddess dress inspiration
by Samuelle gown
http://www.oncewed.com/wedding-ideas-blog/greek-goddess-wedding-inspiration/

Λη ντε Φόρεστ (Lee De Forest)

Ο Λη ντε Φόρεστ (Lee De Forest) ήταν Αμερικανός εφευρέτης, πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της ραδιοεπικοινωνίας.
Ο ντε Φόρεστ γεννήθηκε στο Μπλαφς (Bluffs) της Αϊόβα και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Γέιλ. Σχεδίασε διάφορες απλές συσκευές για ασύρματο ραδιόφωνο και συσκευές αποστολής τηλεγραφικών σημάτων. Η σημαντικότερη εφεύρεσή του, εντούτοις, ήταν ένας τύπος λυχνίας κενού που ο ντε Φόρεστ αποκάλεσε «audion», και που είναι σήμερα γνωστός ως «τρίοδος». Αυτή η λυχνία, που εφευρέθηκε το 1906, έφερε την επανάσταση σε ολόκληρο τον τομέα της ηλεκτρονικής. Το «audion» έγινε βασικό συστατικό σχεδόν σε όλα τα ραδιόφωνα, τα ραντάρ,την τηλεόραση και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του ’50 τα τρανζίστορ άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως.

Το 1910 παρουσίασε την πρώτη ζωντανή ραδιοφωνική μετάδοση όπερας και έξι έτη αργότερα ανήγγειλε τα αποτελέσματα της προεδρικής εκλογής στην πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση ειδήσεων.

Το 1923 έγινε ο πρώτος που κατάφερε να εφαρμόσει τον ήχο στον μέχρι εκείνη τη στιγμή βουβό κινηματογράφο. Ο ντε Φόρεστ κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας περισσότερες από 300 άλλες ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, συμπεριλαμβανομένων αρκετών στον τομέα του ομιλούντος κινηματογράφου.

http://el.wikipedia.org/wiki/Λη_ντε_Φόρεστ

Ελληνική Μυθολογία αδελφών Στεφανίδη, βιβλίο αρ. 17

Ελληνική Μυθολογία.

Χθες

Από την ΟΔΥΣΣΕΙΑ, η ιστορία του Άργου, του σκύλου του Οδυσσέα.  Ελληνική Μυθολογία αδελφών Στεφανίδη, βιβλίο αρ. 17 Όπως µιλούσαν, ένας σκύλος που ήταν ξαπλωµένος χάµω, τέντωσε τ’ αυτιά του και σήκωσε το κεφάλι του. Ήταν ο Άργος, το σκυλί του Οδυσσέα. Το µεγάλωσε ο ίδιος, µα δεν πρόλαβε να το χαρεί γιατί έφυγε για την Τροία. Έτσι το παίρναν άλλοι να κυνηγούν λαγούς κι αγριοκάτσικα, µα τώρα που γέρασε κειτόταν παρατηµένο στην κοπριά έξω απ’ το στάβλο των µουλαριών, κι ήταν τόσο αδύναµο που δεν µπορούσε πια να σταθεί στα πόδια του. Όταν όµως µυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα, κούνησε την ουρά και σήκωσε τ’ αυτιά του. Εκείνος τότε γύρισε αλλού το πρόσωπό του και σκούπισε ένα δάκρυ να µην τον καταλάβει ο χοιροβοσκός. Ύστερα είπε:
–Κοίταξε, Εύµαιε, ένα τόσο καλό σκυλί και να ’ναι πεσµένο στην κοπριά. Κυνηγάρικο µοιάζει.
–Τι µου θύµισες, ξένε, είπε εκείνος. Αυτός είναι ο Άργος, ο σκύλος του Οδυσσέα. Έπρεπε να τον έβλεπες πώς ήταν τότε που έφυγε ο αφέντης. Κανένα άλλο σκυλί δεν τον ξεπερνούσε στο θάρρος και στη γρηγοράδα και ποτέ δεν του ξέφυγε αγρίµι, έτσι και το µυριζόταν. Τώρα όµως που τον πήραν τα χρόνια και λείπει κι ο Οδυσσέας, ποιος να τον προσέξει. Οι δούλες, σαν λείπει ο αφέντης, ξεχνούν το χρέος τους, γιατί ο βροντητής Δίας αφαιρεί τη µισή αρετή από τον άνθρωπο που πέφτει στη σκλαβιά.
Σαν είπε αυτά ο Εύµαιος µπήκε στο παλάτι. Ο Οδυσσέας στάθηκε κοιτάζοντας το σκύλο του µε πόνο. Κι αυτός ο έρµος, γέρνοντας το κεφάλι του, δέχτηκε τώρα πια τη µαύρη µοίρα του θανάτου, ευχαριστηµένος που έζησε να δει την επιστροφή του αφέντη του. (...)

Ο ΕΛΥΤΗΣ "ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Ο ΕΛΥΤΗΣ "ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ"

Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός

Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα
Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν
Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους
Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια.

Τί γύρευα όταν έφτασες βαμμένη απ' την ανατολή του ήλιου
Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια
Και με την υγεία του ήλιου στο κορμί — τι γύρευα
Βαθιά στις θαλασσοσπηλιές μες στα ευρύχωρα όνειρα
Όπου άφριζε τα αισθήματα του ο άνεμος
Άγνωστος και γλαυκός, χαράζοντας στα στήθια μου
το πελαγίσιο του έμβλημα

Με την άμμο στα δάχτυλα έκλεινα τα δάχτυλα
Με την άμμο στα μάτια έσφιγγα τα δάχτυλα
Ήτανε η οδύνη —
Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωσα πρώτη φορά το ανθρώπινο
βάρος σου
Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό κι αμαρτία
Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη
Γιόρταζαν τις αμαρυλλίδες — Μα θυμάμαι πόνεσες
Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια
Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που χαράζεται παντοτινά του
ο χρόνος

Σ' άφησα τότες
Και μια βουερή πνοή σήκωσε τ' άσπρα σπίτια
Τ' άσπρα αισθήματα φρεσκοπλυμένα επάνω
Στον ουρανό που φώτιζε μ' ένα μειδίαμα.
Τώρα θα 'χω σιμά μου ένα λαγήνι αθάνατο νερό
Θα 'χω ένα σχήμα λευτεριάς ανέμου που κλονίζει
Κι εκείνα τα χέρια σου όπου θα τυραννιέται ο Έρωτας
Κι εκείνο το κοχύλι σου όπου θ' αντηχεί το Αιγαίο.

Αδελφοί Μονγκολφιέ

Bigbook.gr.

Χθες

Οι Αδελφοί Μονγκολφιέ, (γαλλικά: Frères Montgolfier, στην ελληνική βιβλιογραφία αναφέρονται μερικές φορές και ως Μονγκολφιέροι), ο Ζοζέφ - Μισέλ Μονγκολφιέ (Joseph-Michel Montgolfier, 26 Αυγούστου 1740 – 26 Ιουνίου 1810) και ο Ζακ-Ετιέν Μονγκολφιέ (Jacques-Étienne Montgolfier, 6 Ιανουαρίου 1745 – 2 Αυγούστου 1799) ήταν οι εφευρέτες του αερόστατου.
 Στην πρώτη επανδρωμένη απογείωση μετέφεραν ένα νεαρό γιατρό και ένα αξιωματικό του στρατού. Αργότερα τιμήθηκαν, τόσο αυτοί όσο και ο πατέρας τους, αλλά και τα υπόλοιπα αδέλφια τους, με τον τίτλο ευγενείας ντε (Μονγκολφιέ).

http://el.wikipedia.org/wiki/Αδελφοί_Μονγκολφιέ

Η Σονάτα του Κρόιτσερ...

 

Η Σονάτα του Κρόιτσερ...
Νουβέλα του Λέοντος Τολστόι, που έλαβε τον τίτλο της από το ομώνυμο μουσικό έργο του Λούντβιχ φαν Μπετόβεν.

Στις 26 Αυγούστου 1889, o σπουδαίος ρώσος συγγραφέας και αμφιλεγόμενος ηθικός στοχαστής Λέων Τολστόι (1828-1910) ολοκλήρωσε τη συγγραφή της φιλοσοφικής νουβέλας Η Σονάτα του Κρόιτσερ, η οποία κυκλοφόρησε στα τέλη της ίδιας χρονιάς. Το έργο αναφέρεται στην καταδίκη του γάμου και του σαρκικού έρωτα μέσα από την ιστορία του Πόζντισιεφ, που σκοτώνει τη γυναίκα του από υπερβολική ζήλια. Αφορμή στάθηκε η γνωριμία της μ’ ένα βιολονίστα σε μία δεξίωση. Πιανίστρια η ίδια, άρχισαν να παίζουν μαζί τη Σονάτα του Κρόιτσερ, δηλαδή τη Σονάτα για βιολί αρ. 9 του Μπετόβεν, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια αμοιβαία συμπάθεια, που δεν άρεσε καθόλου στο σύζυγό της.

Σ’ ένα απόσπασμα της νουβέλας ο Πόζντισιεφ, αρκετό καιρό μετά τον φόνο, μιλώντας με κάποιους συνταξιδιώτες του σ' ένα τραίνο λέει : «…Έπαιζαν τη σονάτα του Κρόιτσερ, του Μπετόβεν. Ξέρετε, τάχα, το πρώτο πρέστο. Το ξέρετε!» ύψωσε τη φωνή του. «Μα είναι κάτι το τρομερό αυτή η σονάτα. Αυτή ακριβώς. Και γενικά η μουσική είναι ένα πράγμα τρομερό. Μα τι πράγμα είναι; Δεν καταλαβαίνω. Τι πράγμα είναι η μουσική; Τι δουλειά κάνει; Και γιατί κάνει αυτό που κάνει; Λένε πως η μουσική εξημερώνει τα ήθη, εξυψώνει τον άνθρωπο - ανοησίες, ψέμματα! Ενεργεί, επηρεάζει τρομερά -μιλώ για τον εαυτό μου- αλλά δεν εξυψώνει καθόλου την ψυχή. Εξυψώνει ή όχι την ψυχή, η αλήθεια είναι ότι τη διεγείρει…» (Η Σονάτα του Κρόιτσερ σε μετάφραση Αντρέα Σαραντόπουλου, εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος)

Έχοντας αναπτύξει ένα δικό του χριστιανικό σύμπαν, που του στοίχισε τον αφορισμό από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας, ο Τολστόι ενδιαφερόταν για το ζήτημα της σαρκικής επιθυμίας, καθώς πίστευε ότι η ηθική υγεία του ανθρώπου αποτελούσε συνάρτηση της ικανότητάς του να προσεγγίσει το ιδεώδες της αγνότητας. Αμέσως με την κυκλοφορία της, η Σονάτα του Κρόιτσερ απαγορεύτηκε στη Ρωσία κι έγινε γνωστή μέσω παράνομων πολυγραφημένων εκδόσεων, που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι («σαμιζντάτ» στα ρωσικά). Παρόμοια τύχη είχε και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου απαγορεύτηκε από το ταχυδρομείο η διανομή εφημερίδων, που περιείχαν αποσπάσματα του βιβλίου. «Σεξουαλικά και ηθικά διεστραμμένο» χαρακτήρισε τον Τολστόι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ.

Η Σονάτα του Κρόιτσερ έχει διασκευαστεί για το θέατρο, έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στον κινηματογράφο, έγινε ζωγραφικός πίνακας και ενέπνευσε τον τσέχο συνθέτη Λέος Γιανάτσεκ στο έργο του Κουαρτέτο για Έγχορδα αρ. 1, γνωστό και ως Σονάτα του Κρόιτσερ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/520#ixzz2d41ujL7D

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ

Voula Kapiri

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ...............
Πάγωσε η νύχτα ξαφνικά....θολώνει πάλι η ματιά !
Ακούγεται σιγή βαθειά....
Ματώνει η σκέψη και λυγά και σπαρταράει στην ερημιά....
Πάρε το άγγιγμά σου....πονάει, πάρτο, βιάσου!
Δεν είναι άγγιγμα αυτό .... Αλυσοδέσιμο σωστό!
Με σέρνεις στα έγκατά σου.....
Φυλακισμένη δεν μπορώ ,να δώσω ότι είμαι εγώ.
Το τίποτα μόνο μπορώ. Αυτό ζητάς , να’χεις εδώ!
Αυτή είναι άλλη κι όχι εγώ.....
Εκείνη αντικείμενο,χωρίς ψυχή ,του πόθου σου.
Έτσι τη θες (πως το μπορείς!),την ψεύτικη εικόνα μου.
Κι η αλήθεια μου ,που σε πονά,είναι.... η αμαρτία μου!
Αυτή είμ’ εγώ και δεν μπορώ ,το είναι μου ν’ απαρνηθώ!
Φυλάκισε μου το κορμί ,μα δεν θα έχεις την ψυχή....
Πίσω απ’ τη δυστυχία μου,κρύβεται.... η ουσία μου!
Γίνεται ο πόνος μου λυγμός... Αγκυροβόλι ο στεναγμός...
Έκλεψες τη χαρά μου....λάβωσες τα όνειρα μου...
Στον πυρετό σου αν μπορείς ,θυμήσου κάποτε εμείς....
θεοί πετάγαμε στ’ αστέρια ,αγνοί ...σαν άσπρα περιστέρια.
Τώρα πετώ μονάχη μου ,με μαχαιριές στην πλάτη μου....!!!
~ ~ ~ ~ V.K. ~ ~ ~ ~ 4/8/2013

ρεκόρ Guinness στα Χανιά!

creteplus.gr.

25 Αυγούστου

Ντάκος... για ρεκόρ Guinness στα Χανιά! (pics) http://bit.ly/16zx811