Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ

Voula Kapiri

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ...............
Πάγωσε η νύχτα ξαφνικά....θολώνει πάλι η ματιά !
Ακούγεται σιγή βαθειά....
Ματώνει η σκέψη και λυγά και σπαρταράει στην ερημιά....
Πάρε το άγγιγμά σου....πονάει, πάρτο, βιάσου!
Δεν είναι άγγιγμα αυτό .... Αλυσοδέσιμο σωστό!
Με σέρνεις στα έγκατά σου.....
Φυλακισμένη δεν μπορώ ,να δώσω ότι είμαι εγώ.
Το τίποτα μόνο μπορώ. Αυτό ζητάς , να’χεις εδώ!
Αυτή είναι άλλη κι όχι εγώ.....
Εκείνη αντικείμενο,χωρίς ψυχή ,του πόθου σου.
Έτσι τη θες (πως το μπορείς!),την ψεύτικη εικόνα μου.
Κι η αλήθεια μου ,που σε πονά,είναι.... η αμαρτία μου!
Αυτή είμ’ εγώ και δεν μπορώ ,το είναι μου ν’ απαρνηθώ!
Φυλάκισε μου το κορμί ,μα δεν θα έχεις την ψυχή....
Πίσω απ’ τη δυστυχία μου,κρύβεται.... η ουσία μου!
Γίνεται ο πόνος μου λυγμός... Αγκυροβόλι ο στεναγμός...
Έκλεψες τη χαρά μου....λάβωσες τα όνειρα μου...
Στον πυρετό σου αν μπορείς ,θυμήσου κάποτε εμείς....
θεοί πετάγαμε στ’ αστέρια ,αγνοί ...σαν άσπρα περιστέρια.
Τώρα πετώ μονάχη μου ,με μαχαιριές στην πλάτη μου....!!!
~ ~ ~ ~ V.K. ~ ~ ~ ~ 4/8/2013