Πού πήγαν τα Χριστούγεννα;

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=28434

Πού πήγαν τα Χριστούγεννα; Δεν ξέρω και... ψάχνω. Η κυρία στο σχολείο μας λέει: "Έρχονται τα Χριστούγεννα", κι εγώ ρωτώ: "Από πού; Και τώρα που δεν έχουν έρθει ακόμη, πού είναι; Κι όταν φύγουν, πού θα πάνε; Κι όταν έρθουν, πού ακριβώς τα βρίσκει κανείς; Στα καταστήματα με τα παιχνίδια; Στις στολισμένες πλατείες; Στις γιορτές των μεγάλων ξενοδοχείων; Ή μήπως κάπου που δεν πάει το μυαλό μας, ενώ είναι τόσο απλό;"

Σοκολατένια Χριστουγεννιάτικα Μπισκότα

 

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Απλές λύσεις.

 

► Σοκολατένια Χριστουγεννιάτικα Μπισκότα

 

Η συνταγή που φτιάξαμε σήμερα είναι μια από τις αγαπημένες μου. Νομίζω ότι η εμφάνιση των χριστουγεννιάτικων αυτών μπισκότων είναι εξαιρετική. Είναι σαν μια σοκολατένια χιονόμπαλα. Για τη γεύση τους δεν χρειάζονται και πολλά λόγια. Σοκολατένια και πλούσια, με αφράτη υφή. Λιώνουν στο στόμα.

• 225γρ σοκολάτα κουβερτούρα
• 60γρ βούτυρο
• 100γρ ζάχαρη
• 2 αυγά
• 1 βανίλια
• 200γρ αλεύρι
• ¼ κουταλάκι αλάτι
• ½ κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ
• 110γρ (1 κούπα) άχνη ζάχαρη

Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπέν μαρί. Κόβουμε δηλαδή τη σοκολάτα σε μικρά κομμάτια, τη βάζουμε σε βαθύ ανοξείδωτο σκεύος, το οποίο τοποθετούμε πάνω από μια κατσαρόλα με νερό που σιγοβράζει. Το σκεύος με τη σοκολάτα δεν πρέπει να ακουμπά το νερό.

Προσθέτουμε το βούτυρο στη σοκολάτα και αφήνουμε να λιώσουν καλά. Βάζουμε λιωμένη σοκολάτα στην άκρη.

Χτυπάμε με το μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν.
Προσθέτουμε τη βανίλια και τη λιωμένη σοκολάτα. Χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα.

Σε ένα βαθύ σκεύος ανακατεύουμε το αλεύρι, το μπέϊκιν πάουντερ και το αλάτι. Προσθέτουμε το αλεύρι στο μίγμα με τη σοκολάτα και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα καλά να ενωθούν τα υλικά μας. Το μίγμα μας θέλουμε να είναι μια μαλακή υγρή ζύμη. Θα μπει στο ψυγείο και θα σφίξει αρκετά για να μπορούμε να την πλάσουμε.

Βάζουμε τη ζύμη για τα μπισκότα μας στο ψυγείο για 3-4 ώρες.
Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 170οC.
Στρώνουμε με αντικολλητικό χαρτί κουζίνας ένα ταψί.
Βάζουμε την άχνη ζάχαρη σε ένα βαθύ πιάτο.

Αλείφουμε τα χέρια μας με λίγο ελαιόλαδο και πλάθουμε τη ζύμη μας σε μικρά μπαλάκια, σε μέγεθος μικρού καρυδιού. Κρατάμε τα χέρια μας λαδωμένα σε όλη τη διάρκεια που πλάθουμε τα μπισκότα μας.
Βουτάμε τις μπαλίτσες μέσα στην άχνη να καλυφθούν ολόκληρες, χωρίς να φαίνεται καθόλου η σοκολατένια ζύμη τους από μέσα.

Ακουμπάμε με μαλακές κινήσεις την μπαλίτσα πάνω στο ταψί μας. Τοποθετούμε τα μπισκότα μας σε απόσταση το ένα από το άλλο, γιατί θα φουσκώσουν και θα απλώσουν στο ψήσιμο.

Ψήνουμε τα σοκολατένια μπισκότα μας για 10-12 λεπτά. Θέλουμε να είναι μαλακά όταν θα τα βγάλουμε από το φούρνο. Τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά.

Πηγή: realfamilyfood.com

ΠΑΤΡΙΣ 23 Δεκεμβρίου 2013

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ 23 Δεκεμβρίου 2013
Της Ελένης Μπετεινάκη*

http://www.patris.gr/articles/254227?PHPSESSID=97mbp7ang5t8fju1jg9ugrkio5#.Ur1SUSfClat

Π­λησιάζουν οι μέρες των Χριστουγέννων, οι καλύτερες μέρες για ιστορίες και παραμύθια, για αστέρια που ντύνονται γιορτινά και κάποια άλλα που ξεκλέβουν λίγο χρόνο να παίξουν στη γη , για κουραμπιέδες που μπερδεύονται, για μάγισσες που μισούν τα κάλαντα, για παραπονεμένα μικρά δεντράκια, για καλικάντζαρους που θέλουν να γυρίσουν πίσω το γρηγορότερο μόλις τελειώσουν οι μέρες τους στη γη, για Aγιοβασίληδες που προσπαθούν να τη σώσουν. Για όλα αυτά και για πολύ περισσότερα υπάρχουν χίλιες δυο ιστορίες και παραμύθια που μας φέρνουν στο μυαλό βράδια ζεστά κοντά στο τζάκι, κάλτσες που γεμίζουν δώρα, λαμπάκια που ανάβουν χίλια χρώματα και φτωχικές αλλά λαμπερές φάτνες που δείχνουν την μία και μοναδική μεγάλη στιγμή και γιορτή…
Ό,τι και αν σας έρχεται στο μυαλό ένα είναι σίγουρο, πως οι παραμυθάδες αυτές τις μέρες ζουν τις καλύτερές τους στιγμές… Διαλέξτε λοιπόν μια ιστορία, προσθέστε όση φαντασία θέλετε, πασπαλίστε την με μπόλικη ζάχαρη, κανέλα και… χρυσόσκονη και διαβάστε τη και αυτήν και όσες άλλες μπορείτε στα παιδιά σας…

— με το χρήστη Loty Petrovits και 5 ακόμη.

Ο Καρυοθραύστης Ε.Τ.Χόφμαν

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

23 Δεκεμβρίου

Ο Καρυοθραύστης Ε.Τ.Χόφμαν , εκδ. Παπαδόπουλος

Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικών είναι ο κανονικός τίτλος ενός από τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Γράφτηκε το 1816 και ήταν δώρο για την κόρη ενός φίλου του Χόφμαν, την Μαρί Χίτσιγκ. Η φαντασία μπλέκεται με την πραγματικότητα, η έμπνευση με τη μαγεία των Χριστουγέννων και το αποτέλεσμα άκρως ποιητικό και …μαγικό...http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou9/129753

Χριστουγεννιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Χωριάτικα Σπιτικά Φαγητά - Country Home Cooking.

23 Δεκεμβρίου

Χριστουγεννιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

averoph.wordpress.com

Μελωδίες γιορτινές, παιδικές μυθοπλασίες, αρώματα από κουζίνες νοικοκυριών, φωτιές, κουδούνες, τυχερά παιχνίδια, αγιοβασιλιάτικα καραβάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα, μεταμφιέσεις και καλικάντζα...

Η κατάληψη της Χειμάρρας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».

23 Δεκεμβρίου

Η κατάληψη της Χειμάρρας παραμονή Χριστουγέννων του 1940 και οι ήρωες του έπους

mikros-romios.gr

Δείτε επίσης:H δικαστική διαμάχη του Nικόλαου Tσελεμεντέ που τα έβαλε με τη «Nοικοκυρά»Παραίτηση του Ελευθερίου Βενιζέλου εξαιτίας μιας παρεξήγησης!Ή ίδρυση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με τη βοήθεια του Ι. Δόμπολη

Κουραμπιέδες βουτύρου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Elizabeth Pentheroudaki.

22 Δεκεμβρίου

Κουραμπιέδες βουτύρου

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2013/12/blog-post_20.html

Τραγανοί, αφράτοι, μυρωδάτοι, λαχταριστοί και απολαυστικοί ~
οι καλύτεροι κουραμπιέδες που έχω δοκιμάσει!!!

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ «Χριστούγεννα»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

22 Δεκεμβρίου

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ «Χριστούγεννα»

Ὄξω πέφτει ἀδιάκοπα καὶ πυκνὸ τὸ χιόνι,

κρύα καὶ κατασκότεινη κι ἀγριωπὴ ἡ νυχτιά.

Εἶναι ἡ στέγη ὁλόλευκη, γέρνουν ἄσπροι κλῶνοι,

μὲς τὸ τζάκι ἀπόμερα ξεψυχᾶ ἡ φωτιά...

Τρέμει στὰ εἰκονίσματα τὸ καντήλι πλάγι
καὶ φωτάει στὴ σκυθρωπή, στὴ θαμπὴ ἐμορφιά.
Νὰ ἡ φάτνη, οἱ ἄγγελοι κι ὁ Χριστὸς κι οἱ Μάγοι
καὶ τὸ ἀστέρι ὁλόλαμπρο μὲς στὴ συννεφιά!

Κι οἱ ποιμένες, ποὺ ἔρχονται γύρω ἀπὸ τὴ στάνη
κι ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ στὸ Χριστὸ μπροστά.
Τὸ μικρὸ τὸ εἰκόνισμα ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ φτάνει,
μαζεμένα ὅλα μαζὶ καὶ σφιχτὰ-σφιχτά.

Πέφτει ἀκόμη ἀδιάκοπο κι ἄφθονο τὸ χιόνι,
ὅλα ξημερώνονται μ᾿ ἄσπρη φορεσιὰ
στὸν ἀγέρα ἀντιλαλοῦν τοῦ σημάντρου οἱ στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει ἡ ἐκκλησιά...

ΠΙΝΑΚΑΣ - STEPHEN FILARSKY

Γαλοπούλα με κάστανα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Elizabeth Pentheroudaki.

22 Δεκεμβρίου

Γαλοπούλα με κάστανα ~ πρέπει οπωσδήποτε να την δοκιμάσετε!!!

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2010/12/blog-post_28.html

Ειδικά αφιερωμένη σε όσους δεν αρέσει η κλασική, γεμιστή γαλοπούλα!

ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

22 Δεκεμβρίου

ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ"

Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλωστε θὰ ἀποπειραθῶ νὰ διαλάβω τινά, πρὸς ἐποικοδόμησιν τῶν ἀναγνωστῶν μου. Περὶ μιᾶς κακῆς πενθερᾶς σήμερον ὁ λόγος.

Εἰς τί ἔπταιεν ἡ ἀτυχὴς νέα Διαλεχτή, οὕτως ὠνομάζετο, θυγάτηρ τοῦ Κασσανδρέως μπάρμπα Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν εἰς μίαν τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου; Εἰς τί ἔπταιεν ἂν ἦτο στείρα καὶ ἄτεκνος; Εἶχε νυμφευθῆ πρὸ ἑπταετίας, ἔκτοτε δὶς μετέβη εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ, πεντάκις τῆς ἔδωκαν νὰ πίη διάφορα τελεσιουργὰ βότανα, εἰς μάτην, ἡ γῆ ἔμενεν ἄγονος. Δυὸ ἢ τρεῖς γύφτισσαι τῆς ἔδωκαν νὰ φορέση περίαπτα θαυματουργὰ περὶ τὰς μασχάλας, εἰπούσαι αὐτῇ, ὅτι τοῦτο ἦτο τὸ μόνον μέσον, ὅπως γεννήσῃ, καὶ μάλιστα υἱόν. Τέλος καλόγηρός τις Σιναΐτης τῇ ἐδώρησεν ἡγιασμένον κομβολόγιον, εἰπῶν αὐτῇ νὰ τὸ βαπτίζῃ καὶ νὰ πίνῃ τὸ ὕδωρ. Τὰ πάντα μάταια.

Ἐπὶ τέλους μὲ τὴν ἀπελπισίαν ᾖλθε καὶ ἡ ἀνάπαυσις τῆς συνειδήσεως, καὶ δὲν ἐνόμιζεν ἐαυτὴν ἔνοχον. Τὸ αὐτὸ ὅμως δὲν ἐφρόνει καὶ ἡ γραῖα Καντάκαινα, ἡ πενθερά της, ἥτις ἐπέρριπτεν εἰς τὴν νύμφην αὐτῆς τὸ σφάλμα τῆς μὴ ἀποκτήσεως ἐγγόνου διὰ τὸ γῆρας της.

Εἶναι ἀληθές, ὅτι ὁ σύζυγος τῆς Διαλεχτῆς ἦτο τὸ μόνον τέκνον τῆς γραίας ταύτης, καὶ οὖτος δὲ συνεμερίζετο τὴν πρόληψιν τῆς μητρός του ἐναντίον τῆς συμβίας αὐτοῦ. Ἂν δὲν τῷ ἐγέννᾳ ἡ σύζυγός του, ἡ γενεὰ ἐχάνετο. Περίεργον, δέ, ὅτι πᾶς Ἕλλην τῆς ἐποχῆς μας ἱερώτατον θεωρεῖ χρέος καὶ ὑπερτάτην ἀνάγκην τὴν διαιώνισιν τοῦ γένους του.

Ἑκάστοτε, ὁσάκις ὁ υἱός της ἐπέστρεφεν ἐκ τοῦ ταξιδίου του, διότι εἶχε βρατσέραν, καὶ ἦτο τολμηρότατος εἰς τὴν ἀκτοπλοΐαν, ἡ γραῖα Καντάκαινα ἤρχετο εἰς προϋπάντησιν αὐτοῦ, τὸν ὡδήγει εἰς τὸν οἰκίσκον της, τὸν ἐδιάβαζε, τὸν ἐκατήχει, τοῦ ἔβαζε μαναφούκια, καὶ οὕτω τὸν προέπεμπε παρὰ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ. Καὶ δὲν ἔλεγε τὰ ἐλαττώματά της, ἀλλὰ τὰ αὐγάτιζε, δὲν ἦτο μόνο «μαρμάρα», τουτέστι στείρα ἡ νύμφη της, τοῦτο δὲν ἤρκει, ἀλλ᾿ ἦτο ἄπαστρη, ἀπασσάλωτη, ξετσίπωτη κλπ. Ὅλα τὰ εἶχεν, «ἡ ποίσα, ἡ δείξα, ἡ ἄκληρη».

Ὁ καπετὰν Καντάκης, φλομωμένος, θαλασσοπνιγμένος, τὰ ἤκουεν ὅλα αὐτά, ἡ φαντασία του ἐφούσκωνεν, ἐξερχόμενος εἶτα συνήντα τοὺς συναδέλφους του ναυτικούς, ἤρχιζαν τὰ καλῶς ὤρισες, καλῶς σᾶς ηὕρα, ἔπινεν ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ ρώμια, καὶ μὲ τριπλῆν σκοτοδίνην, τὴν ἐκ τῆς θαλάσσης, τὴν ἐκ τῆς γυναικείας διαβολῆς καὶ τὴν ἐκ τῶν ποτῶν, εἰσήρχετο οἴκαδε καὶ βάρβαροι σκηναὶ συνέβαινον τότε μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆς συζύγου του.

Οὕτως εἶχον τὰ πράγματα μέχρι τῆς παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 186… Ὁ καπετὰν Καντάκης πρὸ πέντε ἡμερῶν εἶχε πλεύσει μὲ τὴν βρατσέραν του εἰς τὴν ἀπέναντι νῆσον μὲ φορτίον ἀμνῶν καὶ ἐρίφων, καὶ ἤλπιζεν, ὅτι θὰ ἑώρταζε τὰ Χριστούγεννα εἰς τὴν οἰκίαν του. Ἀλλὰ τὸν λογαριασμὸν τὸν ἔκαμνεν ἄνευ τοῦ ξενοδόχου, δηλ. ἄνευ τοῦ Βορρᾶ, ὅστις ἐφύσησεν αἰφνιδίως ἄγριος καὶ ἔκλεισαν ὅλα τὰ πλοῖα εἰς τοὺς ὅρμους, ὅπου εὑρέθησαν. Εἴπομεν ὅμως, ὅτι ὁ καπετὰν Καντάκης ἦτο τολμηρὸς περὶ τὴν ἀκτοπλοΐαν. Περὶ τὴν ἑσπέραν τῆς παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων ὁ ἄνεμος ἐμετριάσθη ὀλίγον, ἀλλ᾿ οὐχ ἧττον ἐξηκολούθει νὰ πνέῃ. Τὸ μεσονύκτιον πάλιν ἐδυνάμωσε.

Τινὲς ναυτικοὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐστοιχημάτιζον, ὅτι, ἀφοῦ κατέπεσεν ὁ Βορρᾶς, ὁ καπετὰν Καντάκης θὰ ἔφθανε περὶ τὸ μεσονύκτιον. Ἡ σύζυγός του ὅμως δὲν ἦτο ἐκεῖ νὰ τοὺς ἀκούση καὶ δὲν τὸν ἐπερίμενεν. Αὕτη ἐδέχθη μόνο περὶ τὴν ἑσπέραν τὴν ἐπίσκεψιν τῆς πενθερᾶς της, ἀσυνήθως φιλόφρονος καὶ μηδιώσης, ἥτις τῇ εὐχήθῃ τὸ ἀπαραίτητον «καλὸ δέξιμο», καὶ διὰ χιλιοστὴν φορὰ τὸ στερεότυπον «μ᾿ ἕναν καλὸ γυιό».

Καὶ οὐ μόνον, τοῦτο, ἀλλὰ τῇ προσέφερε καὶ ἓν χριστόψωμο.

- Τὸ ζύμωσα μοναχή μου, εἶπεν ἡ θειὰ Καντάκαινα, μὲ γειὰ νὰ τὸ φᾶς.

- Θὰ τὸ φυλάξω ὡς τὰ Φῶτα, διὰ ν᾿ ἁγιασθῇ, παρετήρησεν ἡ νύμφη.

- Ὄχι, ὄχι, εἶπε μετ᾿ ἀλλοκότου σπουδῆς ἡ γραῖα, τὸ δικό της φυλάει ἡ κάθε μιὰ νοικοκυρὰ διὰ τὰ Φῶτα, τὸ πεσκέσι τρώγεται.

- Καλά, ἀπήντησεν ἠρέμα ἡ Διαλεχτή, τοῦ λόγου σου ξέρεις καλλίτερα.

Ἡ Διαλεχτὴ ἦτο ἀγαθωτάτης ψυχῆς νέα, οὐδέποτε ἠδύνατο νὰ φαντασθῇ ἢ νὰ ὑποπτεύσῃ κακό τι.

«Πῶς τὤπαθε ἡ πεθερά μου καὶ μοῦ ἔφερε χριστόψωμο», εἶπε μόνον καθ᾿ ἐαυτήν, καὶ ἀφοῦ ἀπῆλθεν ἡ γραῖα ἐκλείσθη εἰς τὴν οἰκίαν της καὶ ἐκοιμήθη μετὰ τίνος δεκαετοῦς παιδίσκης γειτονοπούλας, ἥτις τῇ ἔκανε συντροφίαν, ὁσάκις ἔλειπεν ὁ σύζυγός της. Ἡ Διαλεχτὴ ἐκοιμήθη πολὺ ἐνωρίς, διότι σκοπὸν εἶχε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν ἐκκλησίαν περὶ τὸ μεσονύκτιον. Ὁ ναὸς δὲ τοῦ Ἁγίου Νικολάου μόλις ἀπεῖχε πεντήκοντα βήματα ἀπὸ τῆς οἰκίας της.

Περὶ τὸ μεσονύκτιον ἐσήμαναν παρατεταμένως οἱ κώδωνες. Ἡ Διαλεχτὴ ἠγέρθη, ἐνεδύθη καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Ἡ παρακοιμωμένη αὐτὴ κόρη ἦτο συμπεφωνημένον, ὅτι μόνον μέχρι οὗ σημάνη ὁ ὄρθρος θὰ ἔμενε μετ᾿ αὐτῆς, ὅθεν ἀφυπνίσασα αὐτὴν τὴν ὠδήγησε πλησίον τῶν ἀδελφῶν της. Αἱ δυὸ οἰκίαι ἐχωρίζοντο διὰ τοίχου κοινοῦ.

Ἡ Διαλεχτὴ ἀνῆλθεν εἰς τὸν γυναικωνίτην τοῦ ναοῦ, ἀλλὰ μόλις παρῆλθεν ἠμίσεια ὥρα καὶ γυνή τις πτωχὴ καὶ χωλὴ δυστυχής, ἥτις ὑπηρέτει ὡς νεωκόρος τῆς ἐκκλησίας, ἐλθοῦσα τῇ λέγει εἰς τὸ οὖς.

- Δόσε μου τὸ κλειδί, ᾖλθε ὁ ἄντρας σου.

- Ὁ ἄντρας μου! ἀνεφώνησεν ἡ Διαλεχτὴ ἔκπληκτος.

Καὶ ἀντὶ νὰ δώση τὸ κλειδὶ ἔσπευσε νὰ καταβῇ ἡ ἰδία.

Ἐλθοῦσα εἰς τὴν κλίμακα τῆς οἰκίας, βλέπει τὸν σύζυγόν της κατάβρεκτον, ἀποστάζοντα ὕδωρ καὶ ἀφρόν.

- Εἶμαι μισοπνιγμένος, εἶπε μορμυρίζων οὗτος, ἀλλὰ δὲν εἶναι τίποτε. Ἀντὶ νὰ τὸ ρίξωμε ἔξω, τὸ καθίσαμε στὰ ρηχά.

- Πέσατε ἔξω; ἀνέκραξεν ἡ Διαλεχτή.

- Ὄχι, δὲν εἶναι σου λέω τίποτε. Ἡ βρατσέρα εἶναι σίγουρη, μὲ δυὸ ἄγκουρες ἀραγμένη καὶ καθισμένη.

- Θέλεις ν᾿ ἀνάψω φωτιά;

- Ἄναψε καὶ δόσε μου ν᾿ ἀλλάξω.

Ἡ Διαλεχτὴ ἐξήγαγε ἐκ τοῦ κιβωτίου ἐνδύματα διὰ τὸν σύζυγόν της καὶ ἤναψε πῦρ.

- Θέλεις κανένα ζεστό;

- Δὲν μ᾿ ὠφελεῖ ἐμένα τὸ ζεστό, εἶπεν ὁ καπετὰν Καντάκης. Κρασὶ νὰ βγάλης.

Ἡ Διαλεχτὴ ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ βαρελίου οἶνον.

- Πῶς δὲν ἐφρόντισες νὰ μαγειρεύσης τίποτε; εἶπε γογγύζων ὁ ναυτικός.

- Δὲν σ᾿ ἐπερίμενα ἀπόψε, ἀπήντησε μετὰ ταπεινότητος ἡ Διαλεχτή. Κρέας ἐπῆρα. Θέλεις νὰ σοῦ ψήσω πριζόλα;

- Βάλε, στὰ κάρβουνα, καὶ πήγαινε σὺ στὴν ἐκκλησιά σου, εἶπεν ὁ καπετὰν Καντάκης. Θὰ ἔλθω κι ἐγὼ σὲ λίγο.

Ἡ Διαλεχτὴ ἔθεσε τὸ κρέας ἐπὶ τῆς ἀνθρακιᾶς, ἥτις ἐσχηματίσθη ἤδη, καὶ ἡτοιμάζετο νὰ ὑπακούση εἰς τὴν διαταγὴν τοῦ συζύγου της, ἥτις ἦτο καὶ ἰδική της ἐπιθυμία, διότι ἤθελε νὰ κοινωνήση. Σημειωτέον ὅτι τὴν φράσιν «πήγαινε σὺ στὴν ἐκκλησιά σου» ἔβαψεν ὁ Καντάκης διὰ στρυφνῆς χροιᾶς.

- Ἡ μάννα μου δὲ θὰ τὤμαθε βέβαια ὅτι ᾖλθα, παρετήρησεν αὖθις ὁ Καντάκης.

- Ἐκείνη εἶναι στὴν ἐνορία της, ἀπήντησεν ἡ Διαλεχτή. Θέλεις νὰ τῆς παραγγείλω;

- Παράγγειλέ της νὰ ἔλθῃ τὸ πρωί.

Ἡ Διαλεχτὴ ἐξῆλθεν. Ὁ Καντάκης τὴν ἀνεκάλεσεν αἴφνης.

- Μὰ τώρα εἶναι τρόπος νὰ πᾶς ἐσὺ στὴν ἐκκλησιά, καὶ νὰ μὲ ἀφήσεις μόνον;

- Νὰ μεταλάβω κι ἔρχομαι, ἀπήντησεν ἡ γυνή.

Ὁ Καντάκης δὲν ἐτόλμησε ν᾿ ἀντείπῃ τι, διότι ἡ ἀπάντησις θὰ ἦτο βλασφημία. Οὐχ ἧττον ὅμως τὴν βλασφημίαν ἐνδιαθέτως τὴν ἐπρόφερεν.

Ἡ Διαλεχτὴ ἐφρόντισε νὰ στείλη ἀγγελιοφόρον πρὸς τὴν πενθεράν της, ἕνα δωδεκαετῆ παῖδα τῆς αὐτῆς ἐκείνης γειτονικῆς οἰκογενείας, ἧς ἡ θυγάτηρ ἐκοιμήθη ἀφ᾿ ἑσπέρας πλησίον της, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν ναόν.

Ὁ Καντάκης, ὅστις ἐπείνα τρομερά, ἤρχισε νὰ καταβροχθίζῃ τὴν πριζόλαν. Καθήμενος ὀκλαδὸν παρὰ τὴν ἑστίαν, ἐβαρύνετο νὰ σηκωθῆ καὶ ν᾿ ἀνοίξη τὸ ἑρμάρι διὰ νὰ λάβη ἄρτον, ἀλλ᾿ ἀριστερόθεν αὐτοῦ ὑπεράνω τῆς ἑστίας ἐπὶ μικροῦ σανιδώματος εὑρίσκετο τὸ Χριστόψωμον ἐκεῖνο, τὸ δῶρον τῆς μητρός του πρὸς τὴν νύμφην αὐτῆς. Τὸ ἔφθασε καὶ τὸ ἔφαγεν ὁλόκληρον σχεδὸν μετὰ τοῦ ὀπτοῦ κρέατος.

Περὶ τὴν αὐγήν, ἡ Διαλεχτὴ ἐπέστρεψεν ἐκ τοῦ ναοῦ, ἀλλ᾿ εὗρε τὴν πενθεράν της περιβάλλουσαν διὰ τῆς ὠλένης τὸ μέτωπον τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ γοερῶς θρηνοῦσαν.

Ἐλθοῦσα αὕτη πρὸ ὀλίγων στιγμῶν τὸν εὗρε κοκκαλωμένον καὶ ἄπνουν. Ἐπάρασα τοὺς ὀφθαλμούς, παρετήρησε τὴν ἀπουσίαν τοῦ Χριστοψώμου ἀπὸ τοῦ σανιδώματος τῆς ἑστίας, καὶ ἀμέσως ἐνόησε τὰ πάντα. Ὁ Καντάκης ἔφαγε τὸ φαρμακωμένο χριστόψωμο, τὸ ὁποῖον ἡ γραῖα στρίγλα εἶχε παρασκευάσει διὰ τὴν νύμφην της.

Ἰατροὶ ἐπιστήμονες δὲν ὑπῆρχον ἐν τῇ μικρᾷ νήσῳ· οὐδεμία νεκροψία ἐνεργήθη. Ἐνομίσθη, ὅτι ὁ θάνατος προῆλθεν ἐκ παγώματος συνεπείᾳ τοῦ ναυαγίου. Μόνη ἡ γραῖα Καντάκαινα ἤξευρε τὸ αἴτιον τοῦ θανάτου. Σημειωτέον, ὅτι ἡ γραῖα, συναισθανθεῖσα καὶ αὐτὴ τὸ ἔγκλημά της, δὲν ἐμέμφθη τὴν νύμφην της. Ἀλλὰ τοὐναντίον τὴν ὑπερήσπισε κατὰ τῆς κακολογίας ἄλλων.

Ἐὰν ἔζησε καὶ ἄλλα κατόπιν Χριστούγεννα, ἡ ἄστοργος πενθερὰ καὶ ἀκουσία παιδοκτόνος, δὲ θὰ ἦτο πολὺ εὐτυχὴς εἰς τὸ γῆρας της.