10 Πράγματα που δεν Πρέπει

http://spirossoulis.com/10-pragmata-pou-den-prepei-na-ksanavalete-spiti-sas-meta-ta-30/

10 Πράγματα που δεν Πρέπει να Ξαναβάλετε Σπίτι σας Μετά τα 30

• 
  
• 
  

HIGHLIGHTS

• Δείξτε τον χαρακτήρα σας μέσα από τη διακόσμηση του σπιτιού σας.
• Μην περιμένετε να αποκτήσετε το σπίτι των ονείρων σας για να πάρετε τα έπιπλα που θέλετε.
• Παίξτε με τα σχέδια, τα σχήματα και τα χρώματα σε κάθε χώρο του σπιτιού σας.

Τα φοιτητικά σας χρόνια έχουν περάσει εδώ και καιρό. Γιατί, όμως, κουβαλάτε ακόμη διακοσμητικές συνήθειες από τότε; Δείτε ποιες είναι αυτές και ποια είναι τα πράγματα που πρέπει να βγάλετε από το σπίτι σας μετά τα 30 και να μην τα ξαναβάλετε ποτέ.
1.«Προσωρινά» έπιπλα
Συχνά οι άνθρωποι περιμένουν μέχρι να μετακομίσουν στο σπίτι που θα μείνουν “για πάντα” και μέχρι τότε δεν αποφασίζουν να ασχοληθούν με τη διακόσμηση του σπιτιού τους. Αγοράζουν ή δανείζονται πράγματα και έπιπλα για να γεμίσουν απλά το χώρο τους. Όταν, όμως, διανύετε την δεκαετία των 30 καλό είναι να μην ζείτε έτσι. Επενδύστε σε κάποια κλασικά κομμάτια τα οποία θα μπορείτε να παίρνετε μαζί σας όπου κι αν μετακομίσετε.
2. Σταντ για την τηλεόραση
Πετάξτε τα κλασικά στάντ τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να βάζετε πάνω τις τηλεοράσεις σας και αγοράστε κάτι το οποίο να παίζει και διακοσμητικό ρόλο πέρα από τον απλά χρηστικό.
3. Αφίσες στους τοίχους (χωρίς κορνίζα)
Στα 30 σας καλό είναι να επενδύσετε τουλάχιστον σε μερικές καλές κορνίζες.
4. Πολύ φτηνά σεντόνια
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχετε πολύ φτηνά σεντόνια όσο κι αν είστε. Μόλις, όμως, κλείσετε και τα 30 πρέπει να αρχίσετε να φέρεστε στον εαυτό σας όσο καλύτερα γίνεται αγοράζοντας σεντόνια καλής ποιότητας.
5. Άστρωτο κρεβάτι
Χρειάζεστε μόνο 60 δευτερόλεπτα το πρωί για να στρώσετε το κρεβάτι σας και να ξεκινήσετε την ημέρα σας με μία αίσθηση ικανοποίησης. Γιατί να μην κάνετε τουλάχιστον αυτό;
6. Πλαστικά πιάτα και σερβίτσια
Δε χρειάζεται να χρησιμοποιείτε πλαστικά πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα παρά μόνο αν κάνετε πάρτι στον κήπο.
7. Η συλλογή με τα σφηνοπότηρα που έχετε κρατήσει από το Πανεπιστήμιο
Δεν υπάρχει λόγος να κρατάτε ακόμα τα σφηνοπότηρα από εκείνη την εποχή εκτός αν είστε ακόμα φοιτητής και μένετε σε εστία.
8. Ένα άδειο τζάκι ή μία άδεια βιβλιοθήκη
Χρησιμοποιείστε λουλούδια, έργα τέχνης και διάφορα αξεσουάρ για να δώσετε ζωή σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Αγοράστε ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά αντικείμενα για να διακοσμήσετε τους αποθηκευτικούς σας χώρους.
9. Ψεύτικα φυτά και δέντρα
Ακόμα και αν δεν είστε συνεπείς με τα φυτά σας δε χρειάζεται να αγοράζετε τις ψεύτικες εκδοχές τους. Προτιμήστε φυτά που χρειάζονται λίγο νερό και δεν είναι απαραίτητο να ασχολείστε συνέχεια με αυτά.
10. Τα μαξιλάρια που πωλούνται με τους καναπέδες
Είναι βαρετά και δεν είναι απαραίτητο να τα έχετε στους καναπέδες σας. Αγοράστε μαξιλάρια σε διαφορετικά μεγέθη και παίξτε με διαφορετικά χρώματα και υφές.

Meaning is being

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη The OPA Way.

28 Δεκεμβρίου 2014 ·

 

The OPA Way

21 Δεκεμβρίου 2014

 

"'Meaning is being,' said the great philosopher-physicist David Bohm. The flip side of this nugget of wisdom is that without positive meaning our life is empty, dull, and a drain on those around us. THE OPA! WAY is a meaning-filled alternative, a doorway to a fulfilling, majestic, and joy-filled existence, seen through the prism of perennial Greek insight."--Larry Dossey, MD, New York Times bestselling author

"' Το νόημα είναι,' Είπε ότι ο μεγάλος φιλόσοφος-Φυσικός ντέιβιντ μπομ. Η άλλη πλευρά αυτής της ψήγμα σοφίας είναι ότι χωρίς θετική έννοια η ζωή μας είναι άδειο, βαρετή, και τους γύρω μας. Ο Όπα! Είναι μια έννοια-γεμάτο εναλλακτική λύση, μια πύλη σε ένα ικανοποιητικό, majestic, και χαρά-γεμάτο ύπαρξη, δει μέσα από το πρίσμα της πολυετείς ελληνική διορατικότητα."-- Ο Λάρι dossey, md, New York Times Bestselling συγγραφέας

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ " Τὸ βλογημένο μαντρί"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

28 Δεκεμβρίου 2014 ·

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

26 Δεκεμβρίου 2014 ·

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ " Τὸ βλογημένο μαντρί"
Κάθε χρόνο ὁ Ἅγιος Βασίλης τὶς παραμονὲς τῆς Πρωτοχρονιᾶς γυρίζει ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, καὶ χτυπᾶ τὶς πόρτες γιὰ νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τὸν δεχτεῖ μὲ καθαρὴ καρδιά. Μία χρονιὰ λοιπόν, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ τράβηξε. Ἤτανε σὰν καλόγερος ἀσκητής, ντυμένος μὲ κάτι μπαλωμένα παλιοράσα, μὲ χοντροπάπουτσα στὰ ποδάρια του καὶ μ᾿ ἕνα ταγάρι περασμένο στὸν ὦμο του. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παίρνανε γιὰ διακονιάρη καὶ δὲν τ᾿ ἀνοίγανε τὴν πόρτα. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἔφευγε λυπημένος, γιατὶ ἔβλεπε τὴν ἀπονιὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ συλλογιζότανε τοὺς φτωχοὺς ποὺ διακονεύουνε, ἐπειδὴς ἔχουνε ἀνάγκη, μ᾿ ὅλο ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ κανέναν, κι οὔτε πεινοῦσε, οὔτε κρύωνε.
Ἀφοῦ βολόδειρε(1) ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ, κι ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ χῶρες πολλὲς κι ἀπὸ χιλιάδες χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἔφταξε στὰ ἑλληνικὰ τὰ μέρη, πού ῾ναι φτωχὸς κόσμος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ πρόκρινε τὰ πιὸ φτωχά, καὶ τράβηξε κατὰ κεῖ, ἀνάμεσα στὰ ξερὰ βουνὰ ποὺ βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2).
Περπατοῦσε νύχτα κι ὁ χιονιᾶς βογκοῦσε, ἡ πλάση ἤτανε πολὺ ἄγρια. Ψυχὴ ζωντανὴ δὲν ἀκουγότανε, ἐξὸν ἀπὸ κανένα τσακάλι ποὺ γάβγιζε.
Ἀφοῦ περπάτηξε κάμποσο, βρέθηκε σ᾿ ἕνα ἀπάγκιο ποὺ ἔκοβε ὁ ἀγέρας ἀπό ῾να μικρὸ βουνό, κι εἶδε ἕνα μαντρὶ κολλημένο στὰ βράχια. Ἄνοιξε τὴν αὐλόπορτα ποὺ ἤτανε κανωμένη ἀπὸ ἄγρια ρουπάκια(3) καὶ μπῆκε στὴ μάντρα. Τὰ σκυλιὰ ξυπνήσανε καὶ πιάσανε καὶ γαβγίζανε. Πέσανε ἀπάνω του νὰ τὸν σκίσουνε· μά, σὰν πήγανε κοντά του, σκύψανε τὰ κεφάλια τους καὶ σερνόντανε στὰ ποδάρια του, γλείφανε τὰ χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα καὶ κουνούσανε παρακαλεστικὰ τὶς οὐρές τους.
Ὁ Ἅγιος σίμωσε στὸ καλύβι τοῦ τσομπάνου καὶ χτύπησε τὴν πόρτα μὲ τὸ ραβδί του καὶ φώναξε:
«Ἐλεῆστε με, χριστιανοί, γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀποθαμένων σας! Κι ὁ Χριστὸς μᾶς διακόνεψε σὰν ἦρθε σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!».
Ἡ πόρτα ἄνοιξε καὶ βγῆκε ἕνας τσομπάνης, παλικάρι ὡς εἰκοσιπέντε χρονῶ, μὲ μαῦρα γένια· καὶ δίχως νὰ δεῖ καλὰ καλὰ ποιὸς χτυποῦσε τὴν πόρτα, εἶπε στὸ γέροντα:
«Πέρασε μέσα στ᾿ ἀρχοντικό μας νὰ ζεσταθεῖς! Καλὴ μέρα καὶ καλὴ χρονιά!».
Αὐτὸς ὁ τσομπάνης ἤτανε ὁ Γιάννης ὁ Μπάικας, ποὺ τὸν λέγανε Γιάννη Βλογημένον, ἄνθρωπος ἀθῶος σὰν τὰ πρόβατα ποὺ βόσκαγε, ἀγράμματος ὁλότελα.
Μέσα στὴν καλύβα ἔφεγγε μὲ λιγοστὸ φῶς ἕνα λυχνάρι. Ὁ Γιάννης, σὰν εἶδε στὸ φῶς πὼς ὁ μουσαφίρης ἤτανε γέροντας καλόγερος, πῆρε τὸ χέρι του καὶ τ᾿ ἀνασπάστηκε καὶ τό ῾βαλε ἀπάνω στὸ κεφάλι του. Ὕστερα φώναξε καὶ τὴ γυναίκα του, ὡς εἴκοσι χρονῶ κοπελούδα, ποὺ κουνοῦσε τὸ μωρό τους μέσα στὴν κούνια. Κι ἐκείνη πῆγε ταπεινὰ καὶ φίλησε τὸ χέρι τοῦ γέροντα, κι εἶπε:
«Κόπιασε, παπποῦ, νὰ ξεκουραστεῖς».
Ὁ Ἅγιος Βασίλης στάθηκε στὴν πόρτα καὶ βλόγησε τὸ καλύβι κι εἶπε:
«Βλογημένοι νά ῾σαστε, τέκνα μου, κι ὅλο τὸ σπιτικό σας! Τὰ πρόβατά σας νὰ πληθαίνουν ὡς τοῦ Ἰὼβ μετὰ τὴν πληγὴν καὶ ὡς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὡς τοῦ Λάβαν! Ἡ εἰρήνη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας!».
Ὁ Γιάννης ἔβαλε ξύλα στὸ τζάκι καὶ ξελόχισε(4) ἡ φωτιά. Ὁ Ἅγιος ἀπίθωσε σὲ μία γωνιὰ τὸ ταγάρι του, ὕστερα ἔβγαλε τὸ μπαλωμένο τὸ ράσο του κι ἀπόμεινε μὲ τὸ ζωστικό του. Τὸν βάλανε κι ἔκατσε κοντὰ στὴ φωτιά, κι ἡ γυναίκα τοῦ ῾βαλε καὶ μία μαξιλάρα ν᾿ ἀκουμπήσει.
Ὁ Ἅγιος Βασίλης γύρισε κι εἶδε γύρω του καὶ ξανάπε μέσα στὸ στόμα του:
«Βλογημένο νά ῾ναι τοῦτο τὸ καλύβι!».
Ὁ Γιάννης μπαινόβγαινε, γιὰ νὰ φέρει τό ῾να καὶ τ᾿ ἄλλο. Ἡ γυναίκα του μαγείρευε. Ὁ Γιάννης ξανάριξε ξύλα στὴ φωτιά.
Μονομιᾶς φεγγοβόλησε τὸ καλύβι μὲ μίαν ἀλλιώτικη λάμψη καὶ ἐφάνηκε σὰν παλάτι. Τὰ δοκάρια σὰν νά ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οἱ πυτιὲς(5) ποὺ ἤτανε κρεμασμένες σὰν νὰ γινήκανε χρυσὰ καντήλια, καὶ τὰ τυροβόλια κι οἱ καρδάρες καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σύνεργα ποὺ τυροκομοῦσε ὁ Γιάννης, λὲς κι ἤτανε διαμαντοκολλημένα. Καὶ τὰ ξύλα ποὺ καιγόντανε στὴ φωτιὰ εὐωδιάζανε σὰν μοσκολίβανο καὶ δὲν τρίζανε, ὅπως τρίζανε τὰ ξύλα τῆς φωτιᾶς, παρὰ ψέλνανε σὰν τοὺς ἀγγέλους πού ῾ναι στὸν Παράδεισο.
Ὁ Γιάννης ἤτανε καλὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός.
Φτωχὸς ἤτανε, εἶχε λιγοστὰ πρόβατα, μὰ πλούσια καρδιά: «Τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια!». Ἤτανε αὐτὸς καλός, μὰ εἶχε καὶ καλὴ γυναίκα. Κι ὅποιος τύχαινε νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τους, ἔτρωγε κι ἔπινε καὶ κοιμότανε. Κι ἂν ἤτανε καὶ πικραμένος, ἔβρισκε παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Ἅγιος Βασίλης κόνεψε στὸ καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονὴ τῆς χάρης του, κι ἔδωσε τὴν εὐλογία του.
Κείνη τὴ νύχτα τὸν περιμένανε ὅλες οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ χωριὰ τῆς οἰκουμένης, ἀρχόντοι, δεσποτάδες κι ἐπίσημοι ἀνθρώποι, πλὴν ἐκεῖνος δὲν πῆγε σὲ κανέναν τέτοιον ἄνθρωπο, παρὰ πῆγε στὸ μαντρὶ τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου.
Σὰν βολέψανε τὰ πρόβατα, μπῆκε μέσα ὁ Γιάννης καὶ λέγει στὸ γέροντα:
«Γέροντα, μεγάλη χαρὰ ἔχω ἀπόψε ποὺ ἦρθες, ν᾿ ἀκούσουμε κι ἐμεῖς κανένα γράμμα, γιατὶ δὲν ἔχουμε ἐκκλησία κοντά μας, μήτε κἂν ῥημοκλήσι. Ἐγὼ ἀγαπῶ πολὺ τὰ γράμματα τῆς θρησκείας μας, κι ἂς μὴν τὰ καταλαβαίνω, γιατὶ εἶμαι ξύλο ἀπελέκητο. Μία φορὰ μᾶς ἦρθε ἕνας γέροντας Ἁγιονορίτης καὶ μᾶς ἄφησε τούτη τὴν ἁγιωτικὴ φυλλάδα, κι ἂν λάχει νὰ περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιὰ φορά, τὸν βάζω καὶ τὴ διαβάζει. Ἐγὼ ὅλα ὅλα τὰ γράμματα ποὺ ξέρω εἶναι τρία λόγια ποὺ τά ῾λεγε ἕνας γραμματιζούμενος, ποὺ ἔβγαζε λόγο στὸ χωριό, δυὸ ὧρες ἀπὸ δῶ, κι ἀπὸ τὶς πολλὲς φορὲς ποὺ τά ῾λεγε, τυπωθήκανε στὴ θύμησή μου. Αὐτὸς ὁ γραμματικὸς ἔλεγε καὶ ξανάλεγε: ῾Σκώνιτι οὐ μήτηρ του κι τοὺν ἀνισπάζιτι κι τοῦ λέγ᾿: Τέκνου μου! Τέκνου μου!᾿. Αὐτὰ τὰ γράμματα ξέρω...».
Ἤτανε μεσάνυχτα. Ὁ ἀγέρας βογγοῦσε. Ὁ Ἅγιος Βασίλης σηκώθηκε ἀπάνου καὶ στάθηκε γυρισμένος κατὰ τὴν ἀνατολὴ κι ἔκανε τὸ σταυρό του τρεῖς φορές. Ὕστερα ἔσκυψε καὶ πῆρε ἀπὸ τὸ ταγάρι του μία φυλλάδα κι εἶπε:
«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!».
Ὁ Γιάννης πῆγε καὶ στάθηκε ἀπὸ πίσω του καὶ σταύρωσε τὰ χέρια του. Ἡ γυναίκα του βύζαξε τὸ μωρὸ καὶ πῆγε κι ἐκείνη καὶ στάθηκε κοντὰ στὸν ἄντρα της.
Κι ὁ γέροντας εἶπε τὸ «Θεὸς Κύριος» καὶ τ᾿ ἀπολυτίκιο τῆς Περιτομῆς «Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες», χωρὶς νὰ πεῖ καὶ τὸ δικό του τ᾿ ἀπολυτίκιο, ποὺ λέγει : «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Ἔψελνε γλυκὰ καὶ ταπεινά, κι ὁ Γιάννης κι ἡ Γιάνναινα τὸν ἀκούγανε μὲ κατάνυξη καὶ κάνανε τὸ σταυρό τους. Κι εἶπε ὁ Ἅγιος Βασίλης τὸν ὄρθρο καὶ τὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς «Δεῦτε λαοί, ἄσωμεν», χωρὶς νὰ πεῖ τὸ δικό του κανόνα «Σοῦ τὴν φωνὴν ἔδει παρεῖναι, Βασίλειε». Κι ὕστερα εἶπε ὅλη τὴ λειτουργία κι ἔκανε ἀπόλυση.
Καθίσανε στὸ τραπέζι καὶ φάγανε, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος, ἡ γυναίκα του κι ὁ μπάρμπα - Μάρκος ὁ Βουβός, ποὺ τὸν εἶχε συμμαζέψει ὁ Γιάννης καὶ τὸν βοηθοῦσε.
Καί, σὰν ἀποφάγανε, ἔφερε ἡ γυναίκα τὴ βασιλόπιτα καὶ τὴν ἔβαλε ἀπάνω στὸ σοφρᾶ. Κι ὁ Ἅγιος Βασίλης πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ σταύρωσε τὴ βασιλόπιτα κι εἶπε:
«Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!».
Κι ἔκοψε τὸ πρῶτο τὸ κομμάτι κι εἶπε: «τοῦ Χριστοῦ», ἔκοψε τὸ δεύτερο κι εἶπε: «τῆς Παναγίας», κι ὕστερα ἔκοψε τὸ τρίτο καὶ δὲν εἶπε: «τοῦ Ἁγίου Βασιλείου», ἀλλὰ εἶπε: «τοῦ νοικοκύρη τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου!».
Πετάγεται ὁ Γιάννης καὶ τοῦ λέγει:
«Γέροντα, ξέχασες τὸν Ἅη-Βασίλη!».
Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:
«Ἀλήθεια, τὸν ξέχασα!».
Κι ἔκοψε ἕνα κομμάτι κι εἶπε:
«Τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Βασιλείου!».
Ὕστερα ἔκοψε πολλὰ κομμάτια, καὶ σὲ κάθε ἕνα ποὺ ἔκοβε ἔλεγε: «τῆς νοικοκυρᾶς», «τοῦ μωροῦ», «τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Μάρκου τοῦ μογιλάλου(6)», «τοῦ σπιτιοῦ», «τῶν ζωντανῶν», «τῶν φτωχῶν».
Λέγει πάλι ὁ Γιάννης στὸν Ἅγιο:
«Γέροντα, γιατί δὲν ἔκοψες γιὰ τὴν ἁγιοσύνη σου;».
Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:
«Ἔκοψα, εὐλογημένε!».
Μὰ ὁ Γιάννης δὲν κατάλαβε τίποτα, ὁ καλότυχος!
Ἔστρωσε ἡ γυναίκα, γιὰ νὰ κοιμηθοῦνε. Σηκωθήκανε νὰ κάνουνε τὴν προσευχή τους. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἄνοιξε τὶς ἀπαλάμες του κι εἶπε τὴν δική του τὴν εὐχή, ποὺ τὴ λέγει ὁ παπᾶς στὴ λειτουργία:
«Κύριος ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι οὔκ εἰμι ἄξιος, οὐδὲ ἱκανός, ἴνα ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου...».
Σὰν τελείωσε τὴν εὐχὴ κι ἑτοιμαζόντανε νὰ πλαγιάσουνε, τοῦ λέγει ὁ Γιάννης :
«Ἐσύ, γέροντα, ποῦ ξέρεις τὰ γράμματα, πές μας σὲ ποιὰ παλάτια ἄραγες πῆγε ἀπόψε ὁ Ἅη-Βασίλης; Οἱ ἀρχόντοι κι οἱ βασιλιάδες τί ἁμαρτίες μπορεῖ νά ῾χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ εἴμαστεν ἁμαρτωλοὶ καὶ κακορίζικοι, ἐπειδὴς ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νὰ κολαζόμαστε!».
Ὁ Ἅγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι ἀπάνω, ἅπλωσε τὶς ἀπαλάμες του καὶ ξαναεῖπε τὴν εὐχὴ ἀλλιώτικα:
«Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδας ὅτι ὁ δοῦλος Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς, ἄξιός ἐστιν καὶ ἱκανός, ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην αὐτοῦ εἰσέλθῃς, ὅτι νήπιος ὑπάρχει, καὶ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...».
Καὶ πάλι δὲν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ καλότυχος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος.http://users.uoa.gr/
ΠΙΝΑΚΑΣ Fritz von Uhde «Le Christ chez les paysans»

Μια στιγμή για πάντα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

28 Δεκεμβρίου 2014 ·

Μια στιγμή για πάντα - Το τανγκό των Χριστουγέννων -Γιώργος Νταλάρας

 

Μια στιγμή για πάντα - Γιώργος Νταλάρας Μουσική: Γιάννος Αιόλου [Το τανγκό των Χριστουγέννων] Στίχοι:…

youtube.com

Ποιο είδος μουσικής...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

27 Δεκεμβρίου 2014 ·

 

 

Υγεία - Ποιο είδος μουσικής, μπορεί να ανακουφίσει κάποιον με κατάθλιψη;

Υγεία - Γενικότερα η μουσική μπορεί να αποδειχτεί λυτρωτική σε καταστάσεις έντονου άγχους, ή ακόμη και σε καταστάσεις κατά τις οποίες βρισκόμαστε σε ένταση. Μας ηρ

biologikaorganikaproionta.com

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΡΩΝΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Φιλοσοφείν περιοδικό.

25 Δεκεμβρίου 2014 ·

 

Φιλοσοφείν περιοδικό

24 Δεκεμβρίου 2014 ·

Η ιστορία του Ιβάν του πολεμιστή και του Μύρωνα του ερημίτη
ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΙ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΡΩΝΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ
(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΑΔΗΜΟΣ)
Ήταν μια φορά ένας κακός βοεβόδας
που τον λέγανε Γκορντιόν.
Είχε μαύρη ψυχή και πέτρινη συνείδηση.
Κυνηγούσε τους δικαίους, βασάνιζε τους ανθρώπους.
Και ζούσε μέσα στο κακό, σαν κουκουβάγια στην κουφάλα ενός δέντρου.
Μ’ αυτός που ο Γκορντιόν μισούσε πιο πολύ,
ήταν ο καλόγερος ο Μύρωνας, ο ερημίτης.
Ένας ειρηνικός υπερασπιστής της πίστης,
που έκανε το καλό χωρίς φόβο.
Ο βοεβόδας φωνάζει τον πιστό του υπηρέτη,
τον γενναίο Ιβάν τον πολεμιστή:
-Πήγαινε Ιβάν να σκοτώσεις τον καλόγερο,
το φαντασμένο καλογεράκι, το Μύρωνα,
πήγαινε και κόψε του το κεφάλι,
πήγαινε κι άρπαξέ τον απ’ τα γκρίζα γένια του,
φέρ’ το μου, για να το ρίξω να το φάνε τα σκυλιά μου!
Ο Ιβάν φεύγει υπάκουος,
ο Ιβάν φεύγει και σκέφτεται με πίκρα:
«Δεν πάω με τη δική μου θέληση, η ανάγκη με σπρώχνει.
Πρέπει να πιστέψω πως είναι η μοίρα που μου έγραψε ο Θεός».
Ο Ιβάν έκρυψε το κοφτερό μαχαίρι του κάτω απ’ το χιτώνα του.
Φτάνει, και χαιρετάει τον ερημίτη:
-Είσαι πάντα καλά, τίμιε γεροντάκο; Σ’ έχει πάντα
ο Θεός κάτω απ’ την άγια φύλαξή Του;
Μα ο σοφός καλόγερος αρχίζει να γελάει,
και τα σοφά χείλη του αφήνουν αυτά τα λόγια να πέσουν:
-Ιβάν μην προσπαθείς να πεις ψέματα.
Ο Κύριος ο Θεός γνωρίζει τα πάντα,
το καλό και το κακό είναι στο χέρι του! Ξέρω γιατί ήρθες!
Ο Ιβάν ντράπηκε.
Αλλά φοβόταν και να παρακούσει. Τότε τραβώντας
το μαχαίρι απ’ την πέτσινη θήκη του,
σκούπισε τη λάμα στην ανάποδη του ρούχου του:
-Μύρωνα, είπε, ήθελα να το κάνω έτσι,
που να σε σκοτώσω χωρίς να δεις το μαχαίρι! Μα τώρα
προσευχήσου στο Θεό, προσευχήσου για τελευταία φορά.
Παρακάλεσέ τον για σένα, για μένα, για όλο το ανθρώπινο γένος.
Ύστερα, θα σου κόψω το κεφάλι!
Ο καλόγερος Μύρωνας γονάτισε, κάτω από μια νεαρή βαλανιδιά.
Το δέντρο τον προσκύνησε και ο καλόγερος χαμογελαστός μίλησε:
Ω! Ιβάν η προσμονή σου θα είναι μεγάλη! Γιατί
η προσευχή για το ανθρώπινο γένος θα κρατήσει πολύ,
και θα κάνεις καλύτερα να με σκοτώσεις αμέσως,
παρά να ξελιγωθείς περιμένοντας μάταια!
Τότε ο Ιβάν σούφρωσε τα φρύδια κι έκανε τον σπουδαίο ο κουτός:
Όχι, ό,τι είπα, το είπα! Προσευχήσου, θα περιμένω κι έναν αιώνα ακόμα!
Ο μοναχός προσευχήθηκε ως το βράδυ.
Κι από το βράδυ ως την άλλη αυγή εξακολούθησε.
Κι από την αυγή ως τη νύχτα προσευχήθηκε ακόμα.
Κι από το καλοκαίρι ως την άλλη άνοιξη
κράτησε η προσευχή του.
Και τα χρόνια φεύγανε και τα χρόνια περνούσαν
και ο Μύρωνας προσευχότανε πάντα.
Η νεαρή βελανιδιά έφτασε ως τα σύγνεφα.
Ένα πυκνό δάσος είχε γεννηθεί απ’ τα βελανίδια.
Και η αγία προσευχή δεν είχε ακόμη τελειώσει.
Και σήμερα ακόμα, ο καλόγερος σιγά-σιγά
μουρμουρίζει λόγια απολυτρωτικά.
Ζητάει από το Θεό να παραστέκει στους ανθρώπους,
Απ’ την Παρθένο να τους δίνει ευτυχία.
Ο Ιβάν ο πολεμιστής είναι όρθιος κοντά του.
Το σπαθί του έχει γίνει από καιρό σκόνη
και ο σιδερένιος θώρακάς του φαγώθηκε από τη σκουριά.
Τα όμορφα ρούχα του είναι σάπια κουρέλια.
Χειμώνα και καλοκαίρι ο Ιβάν μένει εκεί γυμνός.
Και η παγωνιά τον δαγκώνει και η ζέστη τον καίει.
Κι ωστόσο μένει.
Το σαπισμένο αίμα του τρέχει ακόμα στις φλέβες του.
Και οι λύκοι και οι αρκούδες μόλις που τον κοιτάζουν.
Δεν έχει τη δύναμη ν’ αφήσει αυτό το μέρος
Ούτε να σηκώσει το χέρι, ούτε να πει λέξη!
Γιατί αυτή είναι η τιμωρία του: δε θα ‘πρεπε
να εκτελέσει τη σκληρή διαταγή,
ούτε να κρυφτεί πίσω από την ξένη συνείδηση.
Αλλά η προσευχή που ο καλόγερος
στέλνει στο Θεό για τους φτωχούς εμάς τους αμαρτωλούς
κυλάει πάντα γαλήνια.
Σαν ένα λαμπρό ποτάμι που ξεχύνεται στον ωκεανό!
http://heterophoton.blogspot.gr/

Παραδοσιακή συνταγή για το άσθμα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

23 Δεκεμβρίου 2014 ·

 

Υγεία - Παραδοσιακή συνταγή για το άσθμα και τη βρογχίτιδα

Υγεία - Ορισμένες από τις πιο κοινές και συνηθισμένες παθήσεις είναι οι διαφορετικές πνευμονικές παθήσεις, όπως το άσθμα, οι διάφοροι τύποι βήχα και η βρογχίτιδα:

biologikaorganikaproionta.com

για να τιμήσουν τους Έλληνες

Οι Γάλλοι έφτιαξαν αρχαίο Ελληνικό πλοίο για να τιμήσουν τους Έλληνες που Ίδρυσαν την Μασσαλία !!

Μπροστά από το μαρμάρινο μνημείο που είναι αφιερωμένο από την Ελλάδα και που θυμίζει την ιστορία του Πρωτέα και της Γύπτις και κάτω από το επιβλητικό κάστρο του St. Nicolas στην είσοδο του λιμανιού της Μασσαλίας ,όπου το 600 π.Χ. οι Έλληνες Φωκαείς από τη Μικρά Ασία κατέπλευσαν με πλοίο και έφεραν το πολιτισμό στην Ευρώπη ιδρύοντας αποικία με το όνομα Μασσαλία, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, η καθέλκυση αντιγράφου αρχαίου ελληνικού πλοίου.

Το ξύλινο πλοίο ναυπηγήθηκε στο παραδοσιακό καρνάγιο Bord, από ξύλο πεύκου Άλπεων, βελανιδιάς και ελιάς με σύνδεση λινάτσας ,επικάλυψη πίσσας ,όπως ακριβώς το ναυάγιο που βρέθηκε στις ανασκαφές στη πλατεία Jules Vernes το 1993. Ήταν μια συγκινητική τελετή για όσους ‘Ελληνες παρευρέθηκαν γιατί θύμισε σε όλους την αρχαία Ελληνική ιστορία δίνοντας το μήνυμα ότι η Ελλάδα μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο το κόσμο. Στη τελετή παρευρέθηκαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος Στυλιανός Γαβιήλ, ο Ναυτιλιακός Ακόλουθος της Ελλάδος Πλοίαρχος ΛΣ Δημοσθένης Παπαλεονάρδος, ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Μασσαλίας π. Δημήτριος Αρκαζού, ο αντιδήμαρχος Μασσαλίας Ρ. Mennucci κ.ά.

Μετά από τους χαιρετισμούς των παρευρισκομένων, οι διπλωματικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας συμμετείχαν στη καθέλκυση του πλοίου στα νερά του παλιού λιμανιού και ακολούθησε δεξίωση στο χώρο μπροστά από το μνημείο.

ΠΗΓΗ 

Το διαβάσαμε από το:http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/12/blog-post_8548.html#ixzz3r2UE6vLY

πλοίο “Beagle” (1831)

http://www.istorikoiperipatoi.gr/27-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%B2/

27 Δεκεμβρίου-Απόπλους του Καρόλου Δαρβίνου με το πλοίο “Beagle” (1831)

27/12/2014Το γεγονός της ημέρας

       

Την περίοδο που η Ελλάδα και το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα θρηνούσε την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (9 Οκτωβρίου 1831), ο Κάρολος Δαρβίνος ετοιμαζόταν να συμμετάσχει στο ερευνητικό ταξίδι του πλοίου HS Beagle, του βρεττανικού Βασιλικού Ναυτικού. Το θαυμαστό ταξίδι του Beagle ξεκίνησε στις 27 Δεκεμβρίου 1831. 

     Ο Κάρολος Δαρβίνος θεωρείται ως μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας Ιστορίας. Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809, στο Shrewsbury του Ηνωμένου Βασιλείου. Ήταν εγγονός του Εράσμου Δαρβίνου. Από μικρή ηλικία, επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την φυσική ιστορία. Το 1825, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αρχικά σπούδασε ιατρική. Σύντομα όμως, εγκατέλειψε τις σπουδές του για να σπουδάσει Φυσική Ιστορία. 

    To HMS Beagle ήταν ένα πλοίο κατηγορίας Cherokee του Βασιλικού Ναυτικού, ένα από τα περίπου 100 πλοία αυτής της κατηγορίας. Το πλοίο κατασκευάστηκε με κόστος £ 7803 και  ξεκίνησε στις 11 Μαΐου 1820 από το ναυπηγείο του Woolwich στον ποταμό Τάμεση. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους πήρε μέρος στον εορτασμό της στέψης του βασιλιά Γεωργίου IV, του Ηνωμένου Βασιλείου και είχε την ευκαιρία να είναι το πρώτο πλοίο να πλεύσει κάτω από την παλιά γέφυρα του Λονδίνου. Στο δεύτερο ερευνητικό του ταξίδι, ο νεαρός φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος ήταν επί του σκάφους. Το έργο του έκανε το Beagle ένα από τα πιο διάσημα πλοία στην ιστορία.

ΜΙΝΩΣ στην Ιεράπετρα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Manos Solidakis.

Manos Solidakis

27 Δεκεμβρίου 2014 · Τροποποιήθηκε ·

Αποψη του εργοστασίου ΜΙΝΩΣ απο τη μεριά της θάλασσας. Ο φωτογράφος είναι στη σκεπή του φούρνου οπου έκαβαν τη πυρήνα για τα μαγκάλια.
Το αριστερό κτίριο ήταν η ραφιναρία και το σαπωνοποιείο. Στη μέση η επεξεργασία της πυρήνας.
Το λάδι μεταφερόταν μεσα σε βαρέλια που παλιότερα τα τσουρλούσαν μέχρι την αποβάθρα για να τα φορτώσουν σε πλοίο που έδενε στα ανοιχτά. Οταν συνδεθήκαμε με τα φέρρυ το μετέφεραν με τα φορτηγά στο Πειραιά.

Manos Solidakis

Το φουγάρο του εργοστασίου ΜΙΝΩΣ ήταν το χαρακτηριστικό της πόλης, όταν επισκευαζότανε με περιτύλιξη απο οπλισμένο σκυρόδεμα μέχρι τη κορφή του, στη δεκαετία του '60.