Puppy loves his kitty...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Stopcrush.org.

 

Stopcrush.org

1 Μαΐου 2014 ·

Puppy loves his kitty...

Δείτε τη μετάφραση

Αυτό το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ σαπίζει τα κόκκαλά μας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ. ·

ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

3 Ιανουαρίου στις 12:10 π.μ. ·

Αυτό το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ σαπίζει τα κόκκαλά μας και όχι μόνο … Δείτε ποιο είναι που το πίνουμε κάθε μέρα!

 

Αυτό το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ σαπίζει τα κόκκαλά μας και όχι μόνο … Δείτε ποιο είναι που το πίνουμε κάθε μέρα!

Υγεία - Αυτό το δηλητήριο σαπίζει τα κόκκαλα μας και το πίνουμε κάθε μέρα! Τι πραγματικά συμβαίνει στο σώμα σας όταν πίνετε… ένα κουτάκι Cola; Στην…

earthshareme.com

Τι συμβολίζει ο "δράκοντας"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

ΠΥΘΙΑ : Τι συμβολίζει ο "δράκοντας" (όφις) παρά τους πόδας της θεάς Αθηνάς;

Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα "πυνθάνομαι" που σημαίνει πληροφορούμαι... Ελάτε λοιπών στην «Πυθία» να πληροφορηθείτε για ΌΛΑ τα…

pythiablog.blogspot.com

...

Επί του θέματος.
Αν διαβάσεις όλες τις παραλλαγές γεννήσεως της Θεάς Αθηνάς θα ιδείς τις εξής:
-Γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία στον Όλυμπο.
-Γεννήθηκε από τον Δία και την Ήρα στον ουρανό.
-Γεννήθηκε από τον Ποσειδώνα και την Τριτωνίδα αλλά μάλωνε με τον πατέρα της , έφυγε από κοντά του και την υιοθέτησε ο Δίας.
-Γεννήθηκε στην Κρήτη όταν ο Ζευς με τον κεραυνό του διέλυσε ένα σύννεφο και μέσα από αυτό πετάχτηκε η Θεά Αθηνά.
-Γεννήθηκε από τον φτερωτό γίγαντα Πάλλαντα, ο οποίος μόλις είδε την κόρη του θέλησε να την βιάσει και η Θεά Αθηνά τον σκότωσε.
-Η πανθομολογούμενη σωστή εκδοχή είναι η πρώτη, παρ όλα αυτά υπάρχουν και ύμνοι και πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή της Θεάς και την τιμούν.
-Σε ότι αφορά την πόρπη με το κεφάλι της Μέδουσας που συγκρατούσε την Αιγίδα της Αθηνάς, ήταν ο διακόπτης ή το τηλεχειριστήριο θα λέγαμε σήμερα, που συμβόλιζε τις τερατώδεις δυνάμεις που είχε η Μέδουσα και τις όποίες περιέκλειε και η Αιγίδα.
-Ο Κέκροπας όταν έγινε βασιλιάς της Ακτικής ή Ακτής, από τον βασιλιά της Ακταίο, την μετονόμασε σε Κεκροπία πολύ πριν αυτή ονομαστεί σε Αθήνα μετά από τον ανταγωνισμό της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα. Ο Κέκροπας ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι, το φίδι δήλωνε την γήινη καταγωγή του και το ανθρώπινο την ουράνια. Έμενε πάνω στην Ακρόπολη αφού πρώτα έκτισε τα τείχη.
-Η Αθηνά με την μετονομασία της Ακτής σε Αθήνα, δεν ήθελε να καταργήσει την ιστορική διαδρομή της πόλεως που έφερε το όνομά της, Έτσι διατήρησε την παράσταση που δείχνει το φίδι στο τέλος του ποδήρη χιτώνα της και είναι ο Κέκροπας.
-Το φίδι που προστατεύεται από την Ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος. Όταν η Αθηνά πήγε στο εργαστήριο του Ηφαίστου να παραγγείλει μια νέα πανοπλία ο Ήφαιστος θέλησε να την βιάσει, η Αθηνά τον χτύπησε με το ακόντιο αλλά το σπέρμα του Ήφαιστου έπεσε στο πόδι της.
-Τότε η θεά πήρε μια τούφα μαλλί, σκούπισε το πόδι της και το πέταξε στη Γη. -Η Γη γονιμοποιήθηκε και γέννησε τον Εριχθόνιο (έριο = μαλλί και χθων = γη) που ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι. Τόσο στην εποχή του Κέκροπα όσο και του Εριχθόνιου, η κραταιά θεά του κόσμου ήταν η Γαία.
-Η Αθηνά πήρε τον Εριχθόνιο και τον έκλεισε στο ναό της Ακροπόλεως, που ονομάστηκε Ερεχθείο, Αργότερα ο Εριχθόνιος έγινε Βασιλιάς των Αθηνών.
-Η παράσταση που δείχνει το φίδι πίσω από την ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος τον οποίον προστατεύει χωρίς να το βλέπουν οι άλλοι.
-Υπ’ όψη ότι το Ερεχθείο παρουσιάζει τα ισχυρότερα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα του βράχου της Ακροπόλεως των Αθηνών.
-Επομένως η προσωνυμία «Δράκαινα» σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεται στην καταγωγή της από τον αστερισμό του Δράκοντα των αποστατών ή ότι έχει καμία σχέση με αυτούς, τους οποίους συνεχίζει να τους πολεμά μέχρι σήμερα, αλλά σχετίζεται με τους δύο μυθολογικούς βασιλιάδες της πόλεως των Αθηνών που φέρει το όνομά της.

Πηγή:
Fileas Fong
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ

 

παραμυθένια μοτιφάκια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Deolinda Tonquelski.

1η Ιανουαρίου 1919

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ελλήνων Ιστορία.

Ελλήνων Ιστορία

4 Ιανουαρίου στις 3:30 μ.μ. ·

1η Ιανουαρίου 1919
Αρχίζει η εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία)
Η πρώτη μεγάλη εκστρατεία της Ελλάδας απο τότε που έγινε ανεξάρτητο κράτος, με την μεταφορά ατμοπλωΐκός του εκστρατευτικού της Σώματος (Α΄ΣΣ) δυνάμεως 23.351 αντρών, στα λιμάνια της Μεσηβρινής Ρωσίας για την ενίσχυση των συμμαχικών επιχειρήσεων κατά των Ρώσων Ερυθρών ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.
Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.
Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίου του 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός, Ζορζ Κλεμανσό, ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή Ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσό.
Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.
https://www.facebook.com/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%C…/…

Ο Μεγάλος Αγιασμός των Θεοφανείων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika.

Ο Μεγάλος Αγιασμός των Θεοφανείων
Ο Μεγάλος Αγιασμός που τελείται την παραμονή των Θεοφανείων και ανήμερα της εορτής είναι ακριβώς ο ίδιος.
Εσφαλμένα κάποιοι θεωρούν ότι δήθεν τελείται την παραμονή ο «μικρός Αγιασμός» και την επόμενη ο «Μέγας». Καί στις δύο περιπτώσεις τελείται ο Μεγάλος Αγιασμός. Μικρός Αγιασμός τελείται την πρώτη μέρα κάθε μήνα, καθώς και εκτάκτως όταν το ζητούν οι χριστιανοί σε διάφορες περιστάσεις (εγκαίνια οικιών, καταστημάτων και ιδρυμάτων, σε θεμελίωση κτισμάτων κ.λπ.). Ο Μεγάλος Αγιασμός τελείται μόνο δύο φορές το χρόνο (την 5η και 6η Ιανουαρίου) στο Ναό.
2. Πού φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός και για ποιό λόγο;
Ο Μεγάλος Αγιασμός φυλάσσεται όλο το χρόνο στο Ναό. Φυλάσσεται όχι άνευ λόγου. Καί ο λόγος δεν είναι άλλος, παρά για να «μεταλαμβάνεται» από τους πιστούς υπό ορισμένες συνθήκες και προϋποθέσεις. Συνηθισμένη είναι η περίπτωση που αφορά στους διατελούντες υπό επιτίμιο του Πνευματικού, που εμποδίζει τη συμμετοχή τους στη Θεία Κοινωνία, για ορισμένο καιρό, και είθισται να δίδεται σε αυτούς, για ευλογία και παρηγοριά τους, Μέγας Αγιασμός. Κανένα κώλυμα δεν υφίσταται προς τούτο, εφ' όσον μάλιστα βρίσκονται «εν μετανοία και εξομολογήσει».
Απαραίτητα όμως πρέπει να συνειδητοποιούν ότι ο Μέγας Αγιασμός δεν υποκαθιστά ούτε αντικαθιστά τη Θεία Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, για την οποία οφείλουν με τη μετάνοια να προετοιμάζονται, για να απαλλαγούν από τα κωλύματα της αμαρτίας, ώστε να αξιωθούν να κοινωνήσουν το ταχύτερο.
3. Μπορεί ο Μέγας Αγιασμός να φυλάσσεται στο σπίτι και να πίνουν απ' αυτόν σε καιρό ασθένειας ή για αποτροπή βασκανίας και κάθε σατανικής ενέργειας;
Η απάντηση είναι θετική. Παρέχεται απ' αυτό τούτο το ιερό κείμενο της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού, που προβλέπει «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό (το ηγιασμένον ύδωρ...) προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον», και δη και «δαίμοσιν ολέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον» (πρβλ. και τη συναφή ευχή σε βασκανία· «φυγάδευσαν και απέλασαν πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν... και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών ανθρώπων»).
Αναντίρρητα χειραγωγείται με τον τρόπο αυτό ο πιστός να αποφεύγει άλλες διεξόδους («ξόρκια», μαγείες και άλλες μεθοδείες του πονηρού), και να καταφεύγει στα έγκυρα «αγιάσματα» της Εκκλησίας, όπως είναι ο Μέγας Αγιασμός, αλλά και ο «μικρός» λεγόμενος Αγιασμός, ως συνειδητό μέλος της Εκκλησίας, της ταμειούχου της θείας χάριτος, και μέτοχος των αγιαστικών της μέσων. Προϋποτίθεται βέβαια ότι στις οικίες όπου φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός, και το καντήλι θα ανάβει και θα καίει επιμελώς, και η ευλάβεια θα υπάρχει στα μέλη της οικογενείας, τους συζύγους και τα παιδιά, και θα αποφεύγεται κάθε αιτία που αποδιώχνει τη θεία χάρη (όπως βλασφημίες ή άλλες ασχημοσύνες).
4. Ποιά η σχέση νηστείας και Μεγάλου Αγιασμού;
Η ιστορική αρχή του Μεγάλου Αγιασμού είναι η εξής: Στην αρχαία Εκκλησία την παραμονή των Θεοφανείων -όπως την παραμονή του Πάσχα και της Πεντηκοστής- γινόταν η βάπτιση των Κατηχουμένων, δηλ. των νέων χριστιανών. Τα μεσάνυχτα τελούνταν ο αγιασμός του ύδατος για την τελετή του Βαπτίσματος· τότε εισήχθη η συνήθεια -όπως μας πληροφορεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος- οι χριστιανοί να παίρνουν από το αγιασμένο νερό και να πίνουν ή να το μεταφέρουν στα σπίτια τους για ευλογία και να το διατηρούν ολόκληρο το χρόνο· «Διά τούτο και εν μεσονυκτίω κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν» (Λόγος εις το άγιον βάπτισμα του Σωτήρος· ΡG 49, 366).
Αργότερα όμως, σε καιρούς λειτουργικής παρακμής, η ακολουθία του Αγιασμού απομονώθηκε από αυτή του Βαπτίσματος, παρόλο που διατήρησε πολλά στοιχεία του. Παρέμεινε η συνήθεια ώστε οι πιστοί να παίρνουν από το αγιασμένο νερό «προς αγιασμόν οίκων», όπως αναφέρει η καθαγιαστική ευχή του Μεγάλου Αγιασμού.
Νωρίς επίσης επικράτησε η συνήθεια της νηστείας πριν από την εορτή των Θεοφανείων, για δύο λόγους:
Πρώτο, οι δύο μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων στην αρχαία Εκκλησία ήταν ενωμένες σε μία, αυτή των Θεοφανείων ή Επιφανείων, που τελούταν την 6η Ιανουαρίου (συνήθεια που διατηρείται στην Αρμενική Εκκλησία μέχρι σήμερα)· όμως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (4ος αι.) χώρισε τις δύο γιορτές και όρισε η μεν Γέννηση του Χριστού να γιορτάζεται την 25η Δεκεμβρίου, η δε Βάπτιση και φανέρωση της αγίας Τριάδας την 6η Ιανουαρίου. Πριν από κάθε Δεσποτική εορτή προηγούνταν νηστεία για την ψυχική και σωματική κάθαρση των πιστών. Ας θυμηθούμε πως η νηστεία έχει μέσα της το στοιχείο του πένθους για τις αμαρτίες. Έτσι όταν χώρισαν οι δύο εορτές, η νηστεία που προηγούνταν ακολούθησε την εορτή των Χριστουγέννων· γι' αυτό η Εκκλησία όρισε να νηστεύουμε μόνο την παραμονή των Θεοφανείων σαν προετοιμασία για την εορτή, και όχι περισσότερες ημέρες, γιατί βρισκόμαστε σε εορταστική περίοδο, το άγιο Δωδεκαήμερο.
Καί δεύτερο· αρχαία συνήθεια ήταν επίσης αυτοί που θα βαπτίζονταν να νηστεύουν και μαζί με αυτούς οι Ανάδοχοι, οι συγγενείς, αλλά και άλλοι χριστιανοί οι οποίοι τηρούσαν εθελοντικά νηστεία «υπέρ των βαπτιζομένων». Δεν ήταν λοιπόν δύσκολο στη συνείδηση των χριστιανών να συνδεθούν η πόση του αγιασμού και η νηστεία, χωρίς να υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ αυτών.
Έτσι λοιπόν, μεταφέροντας το ζήτημα στη σημερινή εποχή μπορούμε να πούμε ότι οι τακτικώς μεταλαμβάνοντες των αγίων Μυστηρίων και τηρούντες τις νηστείες της Εκκλησίας μας, όπως και της 5ης Ιανουαρίου, είναι ήδη έτοιμοι ώστε να πιούν από το Μεγάλο Αγιασμό της 5ης και 6ης Ιανουαρίου. Σε άλλη περίπτωση, ενδείκνυται να τελούν σχετική νηστεία, όπως ορίζει σ' αυτούς ο Πνευματικός τους.
Τέλος όσοι εκτάκτως πίνουν από το Μεγάλο Αγιασμό που φυλάσσουν στο σπίτι τους, σε ώρες ασθενειών και κινδύνων κ.λπ., μετά ή άνευ νηστείας, ας μην υστερούν στην πνευματική νηστεία απέχοντες «από παντός μολυσμού σαρκός τε και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β΄ Κορ. 7,1).
Τού μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου.

στη γλώσσα των αριθμών

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Interesting Engineering.

 

18 Νοεμβρίου 2015 ·

Beautiful.

Δείτε τη μετάφραση

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Αννα Μοροζινη.

Αννα Μοροζινη

3 Ιανουαρίου στις 8:20 μ.μ. · YouTube ·

Απίθανο !!!!!!!!!!!!

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΠΛΟ LP ΒΙΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ-1994

youtube.com

«Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

«Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι» - Mία εξαιρετική ταινία μικρού μήκους στην Κρήτη!...

«Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι.» Καλοκαίρι στην Κρήτη. Ένας ντόπιος γέροντας συναντά ένα νεαρό ζευγάρι. Θα τους αποκαλύψει τα μυστικά…

share-news.gr

από το βιβλίο: Η εν θεώ ζωή μας εκδ.: Εν πλω

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκκωφαντική Σιωπή.

Εκκωφαντική Σιωπή

4 Ιανουαρίου στις 2:00 μ.μ. ·

Η Αλήθεια έγινε Πρόσωπο.
Τί είναι αυτό που μαθαίνουμε από το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όπως περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο;
Το πρώτο πράγμα που νομίζω έχει τεράστια σημασία είναι το γεγονός ότι ο Θεός είναι προσωπικός. Μόνο ένας Θεός που είναι πρόσωπο μπορεί να ενωθεί με ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν μπορεί να υπάρξει ένωση μεταξύ ανθρώπου και απρόσωπου Θεού –μπορεί να υπάρξει διαποτισμός της ανθρωπότητας του ανθρώπου, αλλά όχι ένωση.
Και αυτό είναι μεγάλης σπουδαιότητας με όρους αποκάλυψης, διότι ή σπουδαιότερη αποκάλυψη που μας προσφέρθηκε εν Χριστώ είναι η δυνατότητα που έχουμε ως ανθρώπινα πρόσωπα να συναντηθούμε ενώπιος ενωπίω με ένα θεία Πρόσωπο.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που συνέβη με τον Ιησού: γενώμενος Υιός του Ανθρώπου, ο Υιός του Θεού εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία· προσλαμβάνοντας σάρκα, ο Λόγος του Θεού ενώνει Εαυτόν με τον υλικό κόσμο. Καθετί κτιστό, ότι είναι ανθρώπινο και ότι είναι υλικό –είτε ορατό και απτό, είτε τόσο απειροελάχιστο που να είναι αόρατο, ή τόσο απροσμέτρητο που να είναι ασύλληπτο- εν Αυτώ συγκεφαλαιούται, αποκτά κεφαλή, γίνεται μέρος ενός συνθέτου όλου, που δεν είναι πλέον, (αν ήταν ποτέ) αδρανής ύλη αλλά μία συντεταγμένη ύπαρξη.
Υπάρχει μία διαφορά μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας. Πραγματικότητα είναι κάθετί κτιστό και άκτιστο, συμπεριλαμβανομένου και του Θεού. Αλήθεια είναι ό,τι μπορούμε να αποφανθούμε με ακρίβεια, ό,τι μπορούμε να πούμε για την πραγματικότητα, στο βαθμό που τη συλλαμβάνουμε και την κατανοούμε, στον βαθμό που μας αποκαλύπτεται, και στον βαθμό που γινόμαστε ικανοί να τη γνωρίσουμε και να κοινωνήσουμε μαζί της. Όμως με την Ενσάρκωση, η πραγματικότητα και η αλήθεια, η διατύπωση και ό,τι αυτή διατυπώνει, συμπίπτουν.
Ο Χριστός είναι η πληρότητα της πραγματικότητας, της κτιστής και της άκτιστης –αυτό σημαίνει η Ενσάρκωση- και την ίδια ώρα είναι η τέλεια πεπληρωμένη αποκάλυψη σύνολης της πραγματικότητας, τόσο του Θεού όσο και του κτιστού κόσμου. Όμως αυτή η αλήθεια, η βεβαιωμένη, η διατυπωμένη, η αποκεκαλυμμένη στο πρόσωπο του Ένσαρκου Κυρίου δεν μπορεί πλέον απλά να εκφραστεί, αν συλληφθεί, να περιγραφεί με διανοητικές κατηγορίες, επειδή ερχόμαστε πλέον ενώπιος ενωπίω με την Αλήθεια που έγινε Πρόσωπο. Και πάλι βρισκόμαστε μπροστά στην επισήμανση που έχω ήδη κάνει: είναι η αποκάλυψη ενός Προσώπου, που μπορεί να γίνει αντικείμενο σύλληψης, εμπειρίας και κηρύγματος μόνο από το καθολικό ανθρώπινο πρόσωπο και τον πλήρη άνθρωπο που είναι η ανθρωπότητα και η Εκκλησία.
Η γνώση του Θεού τελικά δεν προκύπτει μέσα από την πρόοδο διανοητικών ή άλλων διατυπώσεων, αλλά μέσα από την ταυτόχρονη λειτουργία όλου του πλούτου και την συνθετότητας των διατυπώσεων του λόγου, των χρωμάτων, των στίχων, της μουσικής, της τελετουργίας, των χειρονομιών, του μεγαλείου ή της ταπείνωσης, και ταυτόχρονα –και κατά κύριο λόγο- με την μυστηριακή κοινωνία που η ίδια η γνώση του Θεού εγκαθιδρύει μέσα από τις θείες πράξεις που ονομάζουμε Μυστήρια, και τα οποία μας καθιστούν μετόχους αυτού που δεν μπορεί να γνωριστεί αλλιώς παρά μονάχα μέσα από τη μετοχή, μέσα από την κοινωνία σε μία ζωή.
-Antony Bloom-
από το βιβλίο: Η εν θεώ ζωή μας
εκδ.: Εν πλω