Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Στίχοι: Κώστας ΦασουλάςΜουσική: ΔημήτρηςΠαπαδημητρίουΠρώτη εκτέλεση: ΠαντελήςΘαλασσινός Βαθύ ποτάμι ο έρωταςβαθύ κι…
youtube.com
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016
Τα Μυστήρια της Εκκλησίας
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Βασιλική Πασβαντίδου.
Βασιλική Πασβαντίδου έως ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΛΟΓΙΑ (Χρήστος Σταυριανός )
Τα Μυστήρια της Εκκλησίας (2ον ).
Γ). Πότε είναι έγκυρα τα Μυστήρια
Για να είναι έγκυρο και «κανονικό» ένα Μυστήριο, σύμφωνα με την Αποστολική παράδοση, είναι αναγκαία, τα έξης στοιχεία:
(1) Ό «κανονικά» χειροτονημένος τελετουργός (Ιερέας ή Επίσκοπος).
(2) Τα αισθητά σημεία, δηλ. ή ύλη του Μυστηρίου, πού ποικίλλει ανάλογα με το Μυστήριο.
(3) Ή ειδική Ιερολογία, δηλ. τα ειδικά για το καθένα λόγια.
Το πρώτο από τα επτά Μυστήρια, το Μυστήριο των Μυστηρίων πού αποτελεί και το κέντρο της όλης Λατρείας , είναι το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ή Θεία Λειτουργία. Στο Μυστήριο αυτό, στο όποιο τελείται θυσία εξιλαστήρια και ευχαριστήρια, μας προσφέρεται τροφή «Ζωής αιωνίου», το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
2. Το Μυστήριο τον Βαπτίσματος
A). Το νόημα του Μυστηρίου
Ή λέξη βάπτισμα σημαίνει τη βύθιση ενός αντικειμένου ολόκληρου μέσα στο νερό. Και επειδή τα έμψυχα όντα μέσα στο νερό πνίγονται και επέρχεται ό θάνατος, γι' αυτό στη βάπτιση χρειάζεται έγκαιρη επέμβαση στο βυθισμένο άνθρωπο πρίν πνιγεί.
Ό «ναυαγοσώστης» του ανθρώπου είναι ό Θεάνθρωπος Χριστός, ό Οποίος μας έσωσε με το σταυρικό Του θάνατο (τη βύθιση Του στην «άβυσσο» του Άδη, οπού βρισκόταν ό άνθρωπος) και την Ανάσταση Του (με την οποία ανέσυρε αναστημένο και τον άνθρωπο). Κατά τον ίδιο τρόπο συμμετέχοντες και εμείς, στο θάνατο και την Ανάσταση Του, υφιστάμεθα την τριπλή κατάδυση στη βάπτιση (τριήμερος ταφή) και ακολουθεί ή ανάδυση και ή ανάσταση μας, ή νέκρωση του παλαιού ανθρώπου ή αναγεννημένη πνευματικά καινή ζωή δια του Αγίου Πνεύματος και ή πολιτογράφηση μας στον ουρανό μεταξύ των ζώντων (Ίω. γ', 4-7. Ρωμ. στ', 3-9. έβρ. ιβ', 23).
Ή σωτηρία μας λοιπόν από το θάνατο της αμαρτίας είναι το αληθινό και πραγματικό νόημα του Μυστηρίου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Από το βιβλίο "Λατρευτικό Εγχειρίδιο»
Γ). Πότε είναι έγκυρα τα Μυστήρια
Για να είναι έγκυρο και «κανονικό» ένα Μυστήριο, σύμφωνα με την Αποστολική παράδοση, είναι αναγκαία, τα έξης στοιχεία:
(1) Ό «κανονικά» χειροτονημένος τελετουργός (Ιερέας ή Επίσκοπος).
(2) Τα αισθητά σημεία, δηλ. ή ύλη του Μυστηρίου, πού ποικίλλει ανάλογα με το Μυστήριο.
(3) Ή ειδική Ιερολογία, δηλ. τα ειδικά για το καθένα λόγια.
Το πρώτο από τα επτά Μυστήρια, το Μυστήριο των Μυστηρίων πού αποτελεί και το κέντρο της όλης Λατρείας , είναι το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ή Θεία Λειτουργία. Στο Μυστήριο αυτό, στο όποιο τελείται θυσία εξιλαστήρια και ευχαριστήρια, μας προσφέρεται τροφή «Ζωής αιωνίου», το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
2. Το Μυστήριο τον Βαπτίσματος
A). Το νόημα του Μυστηρίου
Ή λέξη βάπτισμα σημαίνει τη βύθιση ενός αντικειμένου ολόκληρου μέσα στο νερό. Και επειδή τα έμψυχα όντα μέσα στο νερό πνίγονται και επέρχεται ό θάνατος, γι' αυτό στη βάπτιση χρειάζεται έγκαιρη επέμβαση στο βυθισμένο άνθρωπο πρίν πνιγεί.
Ό «ναυαγοσώστης» του ανθρώπου είναι ό Θεάνθρωπος Χριστός, ό Οποίος μας έσωσε με το σταυρικό Του θάνατο (τη βύθιση Του στην «άβυσσο» του Άδη, οπού βρισκόταν ό άνθρωπος) και την Ανάσταση Του (με την οποία ανέσυρε αναστημένο και τον άνθρωπο). Κατά τον ίδιο τρόπο συμμετέχοντες και εμείς, στο θάνατο και την Ανάσταση Του, υφιστάμεθα την τριπλή κατάδυση στη βάπτιση (τριήμερος ταφή) και ακολουθεί ή ανάδυση και ή ανάσταση μας, ή νέκρωση του παλαιού ανθρώπου ή αναγεννημένη πνευματικά καινή ζωή δια του Αγίου Πνεύματος και ή πολιτογράφηση μας στον ουρανό μεταξύ των ζώντων (Ίω. γ', 4-7. Ρωμ. στ', 3-9. έβρ. ιβ', 23).
Ή σωτηρία μας λοιπόν από το θάνατο της αμαρτίας είναι το αληθινό και πραγματικό νόημα του Μυστηρίου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Από το βιβλίο "Λατρευτικό Εγχειρίδιο»
Ο ΧΙΤΩΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com|Από Νίκος Τσαντίρης
Πρόκειται
για την τιμία Εσθήτα, που φυλασσόταν
στις Βλαχέρνες; μάλλον όχι, αν εκείνη
ήταν μαφόριο και όχι χιτώνας.
Έτσι
επιβεβαιώνεται και η πληροφορία της
παράδοσης περί δύο ενδυμάτων. Η φωτογραφία
είναι από το φόρεμα της Κυρίας Θεοτόκου,
άγνωστο για πολλούς, το οποία βρίσκεται
αποθησαυρισμένο στο κρατικό μουσείο
της πόλεως Ζουγκντίντι στη
Γεωργία.
Από
το Ρωμαϊκό κράτος βρέθηκε στη Γεωργία,
κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (8ος
αιώνας), ή σύμφωνα με άλλες πηγές, αμέσως
μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Για
την ύπαρξη του χιτώνα στη χώρα μαρτυρούν
ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος
(1641-1688), οι πρέσβεις της Ρωσίας, Φέντον
Έλτσιν και Παύλος Ζαχαρίεβ καθώς και
ξένοι περιηγητές των μεσαιωνικών χρόνων.
Ο
Θεομητορικός χιτώνας διαστάσεων 1,80 Χ
1,50, ήταν βαμμένος, αλλά με τον καιρό η
βαφή ξεθώριασε.
Ο
χιτώνας είναι τοποθετημένος σε ειδικό
κατασκευασμένο ξύλινο κιβώτιο και
αποτελεί ιδιαίτερη πηγή ευλογίας και
αγιασμού για τον πολύπαθο Γεωργιανό
λαό και όχι μόνο.
Γιατί δεν πρέπει να σβήνονται γρήγορα τα κεριά;
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Μαθαίνουμε
από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου (26/10), ότι
υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε
τ...
ekklisiaonline.gr|Από Desk Ekklisiaonline
Ὀδυνηρὴ κατάπληξη
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Ὁ
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.
Ανδρέας εξέδωσε μια σημαντική ανακοίνωση αναφορικά με τις μεθοδεύσεις
της…
shar.es
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ
Κονίτσης κ. Ανδρέας εξέδωσε μια σημαντική ανακοίνωση αναφορικά με τις
μεθοδεύσεις της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί αν ξεριζώσει τον
Βορειοηπειρωτικό ελληνισμό, εγκαθιστώντας στην περιοχή εκατοντάδες
χιλιάδες λαθρομετανάστες.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Ὀδυνηρὴ κατάπληξη ἐδοκίμασα ἀπὸ τὴν πληροφορία, ὅτι ἡ Ἀλβανία πρόκειται νὰ δεχθῇ ἑκατὸν πενῆντα χιλιάδες (150.000) πρόσφυγες, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ χρηματοδοτῆται ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση!
Ἡ παραπάνω πληροφορία προέρχεται ἀπὸ λίαν ἀξιόπιστη πηγή.Πρὸς ἐπιβεβαίωση δὲ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, προστίθεται καὶ τὸ ὅτι ἐξέχον μέλος τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ συνελήφθη γιὰ δῆθεν κατάχρηση δημοσίου χρήματος καὶ ἤδη βρίσκεται στὴν φυλακή. Ἀλλὰ ἡ σύλληψη καὶ φυλάκιση τοῦ ἐν λόγῳ Βορειοηπειρώτη ἔχει σὰν αἰτία κυρίως τὸν ἐκφοβισμὸ τῶν Ἑλλήνων καί, στὴν συνέχεια, τὴν ἐκδίωξή τους ἀπὸ τὴν πατρογονική τους γῆ, προκειμένου νὰ ἐγκαταστήσῃ ἐκεῖ, τὸ ἀλβανικὸ καθεστώς, τοὺς πρόσφυγες...
Ἄν, ὅμως, συμβῇ αὐτό, ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ κινδυνεύσῃ τὰ ἔσχατα. Γιατὶ τόσο οἱ πιέσεις τῆς Ἀλβανικῆς Κυβερνήσεως, ὅσο καὶ οἰ ἀλλότριες συνήθειες καὶ τὰ διαφορετικὰ ἤθη τῶν ἐπήλυδων μουσουλμάνων προσφύγων, θὰ ἀναγκάσουν - ἐκ τῶν πραγμάτων - τοὺς Βορειοηπειρῶτες «νὰ πάρουν τὰ μάτια τους» καὶ νὰ ἐκπατρισθοῦν. Ὁπότε, τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου θὰ ἔχῃ τελειώσει, πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν Ἀλβανῶν μισελλήνων καὶ σωβινιστῶν.
Διαμαρτύρομαι ἐντόνως γιὰ τὰ καμώματα αὐτὰ τῆς ἀλβανικῆς ἡγεσίας. Καὶ ζητῶ ἐπιτακτικὰ τὴν ἀπόλυση ἀπὸ τὶς φυλακὲς τοῦ διακεκριμένου Βορειοηπειρώτη, χωρὶς χρονοτριβή.
Παράλληλα, ἀπευθύνομαι στὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καί, γενικά, σὲ ὅλο τὸν πολιτικὸ κόσμο, νὰ ἀναλάβουν ὅλοι τὶς εὐθύνες τους. Γιατί, ἄν ἡ Ἑλλάδα συνεχίζῃ νὰ ἐπιδιώκῃ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐνῷ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν τύχη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, σίγουρα θὰ μπῇ - ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα - ταφόπλακα στὸ Βορειοηπειρωτικό, κάτω ἀπὸ τὶς κατάρες καὶ τὰ ἀναθέματα ἑνὸς πονεμένου καὶ ἀδικημένου λαοῦ.
Κύριοι τῆς Ἐξουσίας, ξυπνῆστε, τρέξτε, ἀγωνισθῆτε καὶ κάνετε ὅ,τι εἶναι ἐθνικῶς πρέπον, ὥστε νὰ μὴ ζήσῃ τὸ Ἔθνος μιὰν ἀκόμη καταστροφή, σὰν ἐκείνη τοῦ Πόντου, καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Προσεύχομαι ταπεινά, νὰ μᾶς «ἐξαγάγῃ ὁ Θεὸς εἰς ἀναψυχήν».
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Ὀδυνηρὴ κατάπληξη ἐδοκίμασα ἀπὸ τὴν πληροφορία, ὅτι ἡ Ἀλβανία πρόκειται νὰ δεχθῇ ἑκατὸν πενῆντα χιλιάδες (150.000) πρόσφυγες, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ χρηματοδοτῆται ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση!
Ἡ παραπάνω πληροφορία προέρχεται ἀπὸ λίαν ἀξιόπιστη πηγή.Πρὸς ἐπιβεβαίωση δὲ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, προστίθεται καὶ τὸ ὅτι ἐξέχον μέλος τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ συνελήφθη γιὰ δῆθεν κατάχρηση δημοσίου χρήματος καὶ ἤδη βρίσκεται στὴν φυλακή. Ἀλλὰ ἡ σύλληψη καὶ φυλάκιση τοῦ ἐν λόγῳ Βορειοηπειρώτη ἔχει σὰν αἰτία κυρίως τὸν ἐκφοβισμὸ τῶν Ἑλλήνων καί, στὴν συνέχεια, τὴν ἐκδίωξή τους ἀπὸ τὴν πατρογονική τους γῆ, προκειμένου νὰ ἐγκαταστήσῃ ἐκεῖ, τὸ ἀλβανικὸ καθεστώς, τοὺς πρόσφυγες...
Ἄν, ὅμως, συμβῇ αὐτό, ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ κινδυνεύσῃ τὰ ἔσχατα. Γιατὶ τόσο οἱ πιέσεις τῆς Ἀλβανικῆς Κυβερνήσεως, ὅσο καὶ οἰ ἀλλότριες συνήθειες καὶ τὰ διαφορετικὰ ἤθη τῶν ἐπήλυδων μουσουλμάνων προσφύγων, θὰ ἀναγκάσουν - ἐκ τῶν πραγμάτων - τοὺς Βορειοηπειρῶτες «νὰ πάρουν τὰ μάτια τους» καὶ νὰ ἐκπατρισθοῦν. Ὁπότε, τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου θὰ ἔχῃ τελειώσει, πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν Ἀλβανῶν μισελλήνων καὶ σωβινιστῶν.
Διαμαρτύρομαι ἐντόνως γιὰ τὰ καμώματα αὐτὰ τῆς ἀλβανικῆς ἡγεσίας. Καὶ ζητῶ ἐπιτακτικὰ τὴν ἀπόλυση ἀπὸ τὶς φυλακὲς τοῦ διακεκριμένου Βορειοηπειρώτη, χωρὶς χρονοτριβή.
Παράλληλα, ἀπευθύνομαι στὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καί, γενικά, σὲ ὅλο τὸν πολιτικὸ κόσμο, νὰ ἀναλάβουν ὅλοι τὶς εὐθύνες τους. Γιατί, ἄν ἡ Ἑλλάδα συνεχίζῃ νὰ ἐπιδιώκῃ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐνῷ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν τύχη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, σίγουρα θὰ μπῇ - ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα - ταφόπλακα στὸ Βορειοηπειρωτικό, κάτω ἀπὸ τὶς κατάρες καὶ τὰ ἀναθέματα ἑνὸς πονεμένου καὶ ἀδικημένου λαοῦ.
Κύριοι τῆς Ἐξουσίας, ξυπνῆστε, τρέξτε, ἀγωνισθῆτε καὶ κάνετε ὅ,τι εἶναι ἐθνικῶς πρέπον, ὥστε νὰ μὴ ζήσῃ τὸ Ἔθνος μιὰν ἀκόμη καταστροφή, σὰν ἐκείνη τοῦ Πόντου, καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Προσεύχομαι ταπεινά, νὰ μᾶς «ἐξαγάγῃ ὁ Θεὸς εἰς ἀναψυχήν».
Περικλής Γιαννόπουλος, τρομακτικά επίκαιρος Έλλην
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Ὁ
Περικλῆς Γιαννόπουλος γεννήθηκε στὴν Πάτρα τὸ 1871 καὶ υπῆρξε
ἑλληνολάτρης διανοητής, λογοτέχνης, μεταφραστὴς και δοκιμιογράφος,
αἰσθητικὸς καὶ φυσιολάτρης, ρομαντικὸς ὁραματιστής, μαχητικός καὶ ...
xartografos.wordpress.com
Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος γεννήθηκε στὴν Πάτρα τὸ 1871 καὶ υπῆρξε
ἑλληνολάτρης διανοητής, λογοτέχνης, μεταφραστὴς και δοκιμιογράφος,
αἰσθητικὸς καὶ φυσιολάτρης, ρομαντικὸς ὁραματιστής, μαχητικός καὶ
διαπρήσιος κήρυκας τῆς ἀναγεννήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέσῳ τῆς ἀναζητήσεως
καὶ ἀναδείξεως τῆς γνήσιας ἑλληνικότητος, ὅπως αὐτὴ πηγάζει ἀπὸ τὴν
Ἑλληνική Φύση καὶ ἐκφράζεται διαχρονικῶς στὴν λαϊκὴ παράδοση καὶ
Ἱστορία. Δριμὺς κατήγορος τῆς ξενομανίας καὶ τοῦ συμπλέγματος μειονεξίας
ἔναντι τῆς Δύσεως, τῆς δουλοπρέπειας καὶ τῆς διαφθορᾶς, ὅπου αὐτὲς
ἐκδηλώνονται, ἀπὸ τὶς τέχνες ἔως τὴν πολιτική. Πατέρας καὶ κορυφαία
μορφὴ τοῦ πνευματικοῦ κινήματος τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ στὸν 20ὸ αἰώνα,
στὶς τέχνες, τὴν αισθητική, τὴν φιλοσοφία, τὴν πολιτική.
Πανέμορφος σαν αρχαίος Έλληνας θεός, με οικονομική άνεση,
παρασυρόμενος από την ζωηρή του φύση, αφήνει τις σπουδές και ζει έντονα
την νυχτερινή ζωή του Παρισιού. Γράφεται στη Νομική Σχολή, όπου όμως δεν
φοίτησε ποτέ. Μελετά Ντίκενς, Μπωντλαίρ, Πόε, μα ένα γράμμα από τον
λόγιο φίλο του Α. Γεννάδιο τον παρακινεί να αφοσιωθεί στους Έλληνες
κλασσικούς. Από εκείνο το δευτερόλεπτο της ιστορίας, ο Γιαννόπουλος
γίνεται η επιτομή του Ελληνικού Κυττάρου. Τα κείμενά του γίνονται ανάρπαστα, προκαλούν συζητήσεις, φωτίζουν και διεγείρουν.
Δύσκολα θα βρείτε ελληνικότερο κείμενο αυθεντικής αγάπης από την Ελληνική Γραμμή και το Ελληνικό Χρώμα, κι όσοι έχετε λίγο χρόνο απολαύστε το με ηρεμία. Ο Γιαννόπουλος είναι τρομακτικά επίκαιρος σήμερα, στην καταρρέουσα ελληνική κοινωνία και την καταβαράθρωση των αξιών. Η λύση που πρότεινε , παραμένει και σήμερα φωταγωγημένη: Η αυτογνωσία, ο καθένας μας να αναλάβει ως ατομικό έργο ευθύνης τη σωτηρία του κοινού καλού : «Υπάρχει ἕνα καθῆκον εἰς τὸν τόπον αὐτόν. Καὶ τὸ καθῆκον αὐτὸ εἶναι νὰ μελετήσωμεν ἡμεῖς αὐτοὶ τὸν ἑαυτόν μας,
τὸ παρελθόν μας, τὸ παρόν μας, διὰ νὰ γνωρίζωμεν τί εἴμεθα καὶ τί
δυνάμεθα νὰ κάμωμεν καὶ πρὸς ποίας ὁδοὺς νὰ βαδίσωμεν καὶ πρὸς τί
αὔριον, πρὸς ποῖον προσεχὲς καὶ ποῖον ἀπώτερον μέλλον…»
Ήδη το 1902 ο Γιαννόπουλος είναι διαχρονικά σύγχρονος: «Ὁ θέλων νὰ ὁμιλήση περὶ ἑνὸς ζητήματος ἑλληνικοῦ, ἀδιάφορον ποίου, εὑρίσκεται ἐνώπιον ἀπείρου καὶ ἀνυπερβλήτου δυσχερείας. Ὁ λόγος εἶναι ἡ σύγχρονος πνευματικὴ κατάστασις τοῦ τόπου μας, δηλαδὴ ἡ κατάπτωσις καὶ ἡ ἀπερίγραπτος σύγχυσις τῶν ἰδεῶν ὅλων. Δὲν ἐτέθη τὸ γεγονὸς καὶ δὲν κατέστη ἀναμφισβήτητον ὅτι πολὺ πρὶν τῆς οἰκονομικῆς μας χρεωκοπίας προηγήθη ἡ πνευματικὴ χρεωκοπία; ἡ ἄγνοια τοῦ συγχρόνου Ἕλληνος ἀπίστευτος … Οὕτω τὰ ἁπλούστερα ἑλληνικὰ πράγματα κατήντησαν συζητήσιμα καὶ ἀμφισβητήσιμα, σκοτεινότερα τῶν μεσαιωνικῶν θρύλων…»
Ὁ Γιαννόπουλος ἀποροῦσε, πῶς γίνεται καὶ “ἀναμένουν ἀπὸ τὰς
Κυβερνήσεις τὴν διόρθωσιν τῶν πραγμάτων… Αὐτὸ εἶναι ἡ ἐσχάτη βλακεία.
Καὶ δυστυχῶς εἶναι βαθύτατα ριζωμένη εἰς ὅλα τὰ τωρινὰ κεφάλια. Καὶ
εἶναι ἀκατανόητον, πῶς ἄνθρωποι μὲ κοινὸν νοῦν, κυττάζοντες ἕναν ἕναν
τοὺς ἀνθρώπους τῆς πολιτικῆς, εἶναι δυνατὸν νὰ περιμένουν τὸ
παραμικρότερον πρᾶγμα ἀπὸ αὐτούς. Καιρὸς νὰ κοπῆ πρόρριζα ἡ ἐλπὶς αὐτή. Τίποτα δὲν θὰ κάμουν ποτέ των οἱ πολιτικοί· καὶ οἱ πολιτικοὶ θὰ εἶναι οἱ τελευταῖοι ποὺ θὰ ἀνθρωπισθοῦν…”
Διέξοδος, λοιπόν, ἂν πρόκειται νὰ βρεθεῖ, θὰ βρεθεῖ “ἐκτὸς τῆς πολιτικῆς…» “Μακρὰν τῆς πολιτικῆς. Σὰν ἄνθρωποι αὐτόβουλοι, ἐλεύθεροι, ζωντανοί. Διὰ τῆς ἰδιωτικῆς, διὰ τῆς ἀτομικῆς πρωτοβουλίας. … Εἶναι ἡλίθιον νὰ περιμένετε ἀπὸ τὰ μαρμαρένια σπίτια, τοὺς νεκροὺς ἀνθρώπους, τὰ Πολυτεχνεῖα καὶ κάθε τοιαῦτα Ἄσυλα τῶν Πνευματικῶς Ἀνιάτων. Σὰν ἐλεύθεροι ἄνδρες δημιουργήσατε ἐλευθέρους, ἀνεξαρτήτους πυρῆνας…”
Κυρίως πυρῆνες ἐσωτερικούς, “ἡ πρώτη ἀρχὴ εἶναι νὰ ἀρχίσετε ἀλλάζοντες τὸν ἑαυτόν σας”,
γιὰ τὸ ὁποῖο πάντα ὑπάρχει ὁ κατάλληλος καιρός, γιατὶ “ὁ θέλων καὶ εἰς
τὰ τριάντα καὶ τὰ σαράντα καὶ τὰ πενῆντα, ἀρκεῖ νὰ θέλη, ἀναπλάττει ἀπὸ
τὸ ἄλφα τὸν ἑαυτόν του.” Ἂν ἡ Ἑλλάδα παρουσιάζεται ἔθνος κουφὸ καὶ
μουγγό, παντελῶς ἀνίκανο, “τὸ ὁποῖον δικαιότατα! κατήντησε τὸ αἶσχος τῆς οἰκουμένης,” αὐτὸ δὲν συμβαίνει ἐπειδὴ ἀπουσιάζει κάθε ποιότητα, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων ἔχει κακῶς ἐντοπισθεῖ:
“Μήν βλέπετε ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν θέλει τίποτε καὶ δὲν λέγει τίποτε καὶ δὲν ἐπιβάλλει τίποτε τώρα, διότι ἡ Ἑλλὰς ἐκφράζεται καὶ ἐνεργεῖ διὰ τῶν ἀντιπροσωπευόντων αὐτὴν ἀνθρώπων, καὶ οἱ κυβερνῶντες αὐτὴν μὲ τὴν κουνελικὴν διανοητικὴν ἀνάπτυξιν ποὺ ἔχουν, δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε νὰ διανοηθοῦν τίποτε. … Εἶναι Πανολέθριον νὰ μή ὁμολογεῖται, ὅτι ἡ Ἐλλὰς εἶναι χώρα Παράφρων, ἀπ’ αὐτῆς ἀκόμη τῆς μακρινῆς ἡμέρας, καθ’ ἣν οἱ δύο Μαυρομιχάλαι, ἐμαχαίρωσαν καὶ ἐπιστόλισαν τὸν Καποδίστριαν.” Ἀπ’ ὅπου φθάσαμε στὸ σημεῖο “οἱ βαθύτερον, χυδαιότερον καὶ ἐγκληματικώτερον ἀγνοήσαντες καὶ ἀγνοοῦντες τὴν Τωρινὴν Πραγματικὴν Ἑλλάδα, νὰ εἶναι: οἱ Κυβερνήσαντες καὶ Κυβερνῶντες αὐτὴν ἐπὶ ἕνα Αἰῶνα. … Μπουλοῦκι ἀγραμμάτων—ΝΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ—ἀνηθίκων καὶ ἀπελεκίτων Κουτσούρων”, τῶν κτηνῶν τῶν τετράποδων, ὅπως τοὺς ἀποκαλοῦσε ὁ Καστοριάδης, “ἡ μία αὐτὴ Βουλή: Τσουλικὸ Λιμέρι πρὸς διαρπαγὴν Γῆς, Ζωῆς, Τιμῆς καὶ Περιουσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ…”
Ήθελε να πεθάνει νέος και υγιής, σπάραζε όταν τα μηνύματα
ελληνικότητας που έστελνε δεν έβρισκαν αποδέκτες. Την 10-4-1910
ντυμένος στα ολόλευκα καβαλάει ένα άσπρο άλογο προς την ακτή του
Σκαραμαγκά, αλείφεται με αρώματα και μύρα, φοράει στεφάνι από λουλούδια
της Αττικής γης που τόσο αγάπησε, προχωράει στα βαθειά, γυρίζει με το
ένα του χέρι το άλογο προς την στεριά και με το άλλο πυροβολεί τον
κρόταφό του και χάνεται στα κύματα. Δώδεκα μέρες μετά η σορός του
εκβράσθηκε στην ακτή, το ρολόϊ του έδειχνε 11 και 3 λεπτά, ενώ στην
τσέπη της φανέλας του βρέθηκε ο οβολός που θα έδινε στον Χάροντα για να
τον περάσει από την Αχερουσία στα Ηλύσια.
xartografos, ευχαριστώ το θαυμαστό ellopos.org
Γιάννης Μηταράκης, Πάτμος, 20ος αιώνας
Σελέστ Πολυχρονιάδη, Νησιώτικο τοπίο, 20ος αιώνας
Ήδη το 1902 ο Γιαννόπουλος είναι διαχρονικά σύγχρονος: «Ὁ θέλων νὰ ὁμιλήση περὶ ἑνὸς ζητήματος ἑλληνικοῦ, ἀδιάφορον ποίου, εὑρίσκεται ἐνώπιον ἀπείρου καὶ ἀνυπερβλήτου δυσχερείας. Ὁ λόγος εἶναι ἡ σύγχρονος πνευματικὴ κατάστασις τοῦ τόπου μας, δηλαδὴ ἡ κατάπτωσις καὶ ἡ ἀπερίγραπτος σύγχυσις τῶν ἰδεῶν ὅλων. Δὲν ἐτέθη τὸ γεγονὸς καὶ δὲν κατέστη ἀναμφισβήτητον ὅτι πολὺ πρὶν τῆς οἰκονομικῆς μας χρεωκοπίας προηγήθη ἡ πνευματικὴ χρεωκοπία; ἡ ἄγνοια τοῦ συγχρόνου Ἕλληνος ἀπίστευτος … Οὕτω τὰ ἁπλούστερα ἑλληνικὰ πράγματα κατήντησαν συζητήσιμα καὶ ἀμφισβητήσιμα, σκοτεινότερα τῶν μεσαιωνικῶν θρύλων…»
Γιάννης Μόραλης, Άγγελοι, 1964
Διέξοδος, λοιπόν, ἂν πρόκειται νὰ βρεθεῖ, θὰ βρεθεῖ “ἐκτὸς τῆς πολιτικῆς…» “Μακρὰν τῆς πολιτικῆς. Σὰν ἄνθρωποι αὐτόβουλοι, ἐλεύθεροι, ζωντανοί. Διὰ τῆς ἰδιωτικῆς, διὰ τῆς ἀτομικῆς πρωτοβουλίας. … Εἶναι ἡλίθιον νὰ περιμένετε ἀπὸ τὰ μαρμαρένια σπίτια, τοὺς νεκροὺς ἀνθρώπους, τὰ Πολυτεχνεῖα καὶ κάθε τοιαῦτα Ἄσυλα τῶν Πνευματικῶς Ἀνιάτων. Σὰν ἐλεύθεροι ἄνδρες δημιουργήσατε ἐλευθέρους, ἀνεξαρτήτους πυρῆνας…”
Απόστολος Γεραλής, Αυγά της Λαμπρής, 20ος αιώνας
“Μήν βλέπετε ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν θέλει τίποτε καὶ δὲν λέγει τίποτε καὶ δὲν ἐπιβάλλει τίποτε τώρα, διότι ἡ Ἑλλὰς ἐκφράζεται καὶ ἐνεργεῖ διὰ τῶν ἀντιπροσωπευόντων αὐτὴν ἀνθρώπων, καὶ οἱ κυβερνῶντες αὐτὴν μὲ τὴν κουνελικὴν διανοητικὴν ἀνάπτυξιν ποὺ ἔχουν, δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε νὰ διανοηθοῦν τίποτε. … Εἶναι Πανολέθριον νὰ μή ὁμολογεῖται, ὅτι ἡ Ἐλλὰς εἶναι χώρα Παράφρων, ἀπ’ αὐτῆς ἀκόμη τῆς μακρινῆς ἡμέρας, καθ’ ἣν οἱ δύο Μαυρομιχάλαι, ἐμαχαίρωσαν καὶ ἐπιστόλισαν τὸν Καποδίστριαν.” Ἀπ’ ὅπου φθάσαμε στὸ σημεῖο “οἱ βαθύτερον, χυδαιότερον καὶ ἐγκληματικώτερον ἀγνοήσαντες καὶ ἀγνοοῦντες τὴν Τωρινὴν Πραγματικὴν Ἑλλάδα, νὰ εἶναι: οἱ Κυβερνήσαντες καὶ Κυβερνῶντες αὐτὴν ἐπὶ ἕνα Αἰῶνα. … Μπουλοῦκι ἀγραμμάτων—ΝΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ—ἀνηθίκων καὶ ἀπελεκίτων Κουτσούρων”, τῶν κτηνῶν τῶν τετράποδων, ὅπως τοὺς ἀποκαλοῦσε ὁ Καστοριάδης, “ἡ μία αὐτὴ Βουλή: Τσουλικὸ Λιμέρι πρὸς διαρπαγὴν Γῆς, Ζωῆς, Τιμῆς καὶ Περιουσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ…”
Δημήτρης Πικιώνης, Ελπίς, 20ος αιώνας
xartografos, ευχαριστώ το θαυμαστό ellopos.org
Γκρίζα Σύννεφα - Γιώργος Γραμματικάκης
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Από τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Χ.Ο.Ν στο Θέατρο Κουν στις 21 Απριλίου 2010 Έργο για πιάνο Απενεμήθη Α' Έπαινος για τη σύνθεση.
youtube.com
σκέψου…
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
*Οποτεδήποτε
το βρίσκεις δύσκολο να συγχωρείς, οποτεδήποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με
ίδιες συμπεριφορές και αμαρτίες που επαναλαμβάνονται, σκέψου…
simeiakairwn.wordpress.com
*Οποτεδήποτε το βρίσκεις δύσκολο
να συγχωρείς, οποτεδήποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με ίδιες συμπεριφορές και
αμαρτίες που επαναλαμβάνονται, σκέψου την συγχώρεση του Θεού. Σκέψου
πόσες φορές σε έχει συγχωρέσει και θα συνεχίσει να σε συγχωρεί.
…Είμαστε όλοι οφειλέτες χιλιάδων ταλάντων και αυτό που μας οφείλεται είναι μερικά δηνάρια. Συγχώρεσε και ξέχασε αυτό το μικρό χρέος. (Ο καθένας μπορεί να κάνει τις σκέψεις του και τον παραλληλισμό σε σχέση με αυτό που ζούμε σήμερα, διαβάζοντας την παραβολή).
~ Ἡ ἀξιοποίηση τῶν πνευματικῶν μας χαρισμάτων πρὸς οἰκοδομὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ ἰδέα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Μὲ μία διδακτικὴ παραβολὴ ὁ Χριστὸς παρουσιάζει τύπους τῆς ἀνθρώπινης ἐργατικότητος, πάντοτε ἔχοντας ὡς σκοπὸ νὰ προβληματίσῃ τοὺς ἀκροατὲς τοῦ κηρύγματός Του ὡς πρὸς τὴ σχέση τους μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἐργασία τῶν θείων ἐντολῶν Του.
Τάλαντα ἐκ Θεοῦ λαμβάνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καὶ τὰ τάλαντα αὐτὰ παρέχονται, ὄχι γιὰ νὰ ἐπιστραφοῦν μὲ τόκο, ὡσὰν τάχα ὁ Θεὸς νὰ τὰ ἔχῃ ἀνάγκη καὶ νὰ ἀπαιτεῖ τὴν ἐπιστροφή τους, ἀλλὰ μᾶλλον δωρίζονται στὸν καθένα μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀξιοποιηθοῦν πρὸς τὴν ἐν Θεῷ δική μας ὁλοκλήρωση καὶ δόξα. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς γνωρίζει τὶς δυνατότητές μας καὶ λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν καὶ τὴν ἰδιοσυγκρασία καὶ διάθεσή μας, τὰ χαρίσματα διαφέρουν ὡς πρὸς τὸ εἶδος καὶ τὸ πλῆθος σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἄλλος ἔχει πολλὰ κι ἄλλος λίγα, ἄλλος τὰ μὲν κι ἄλλος τὰ δέ, ὅπως καὶ στὴν παραβολὴ ἄλλος ἔλαβε πέντε, ἄλλος δύο κι ἄλλος ἕνα. Ὅλα μποροῦν νὰ ἀποδώσουν καρπούς, ὅλα μποροῦν νὰ καλλιεργηθοῦν καὶ νὰ καρποφορήσουν, ἀρκεῖ ὅμως νὰ ὑπάρχῃ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου προθυμία γιὰ ἐργασία. Διαφορετικὰ τὰ τάλαντα μένουν ἀναξιοποίητα καὶ ἡ ζωή μας ἀχρηστεύεται.
Στὴν παραβολὴ ποὺ ἀκούσαμε οἱ δύο ἀπὸ τοὺς τρεῖς ἐργάτες διπλασίασαν τὰ δοθέντα καὶ ἀπέκτησαν τὴν εὔνοια τοῦ ἀφεντικοῦ τους, ἀξιούμενοι μάλιστα μεγαλύτερων δωρημάτων. Στὴν περίπτωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁ Χριστὸς μοιράζει ἀφειδῶς στοὺς καλοὺς καὶ τίμιους ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου ἑκατονταπλασίως τὴ χάρη Του, μὰλιστα ὑπόσχεται τὴν ἀπόλαυση πραγμάτων ἀφάνταστης ὡραιότητος καὶ αἰώνια εὐτυχία κοντά Του. Ἡ ἔλλειψη πείρας τῆς πνευματικῆς χαρᾶς ὅμως μᾶς κάνει νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν ἀξιοποίηση τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων, ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς δίνει. Χαρίσματα καὶ χάρη καὶ χαρὰ ἀλληλοπεριχωροῦνται στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων. Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς τὰ ἀφαιρέσῃ, γιατὶ ἐκεῖνοι ἐργάστηκαν ἐντίμως καὶ ἀπολαμβάνουν δικαίως.
Δὲν πρέπει νὰ ἀπατώμεθα, νομίζοντες πὼς τὰ χαρίσματα ἀφοροῦν μόνον στοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς μοναχούς. Ὅλοι κρινόμαστε ἀπὸ κοινὲς διατάξεις τοῦ θείου νόμου. Καὶ καλούμαστε ἅπαντες νὰ συμμορφούμεθα μὲ ὅσα ἐπισημαίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μέσα ἀπὸ τὶς παραβολές Του. Εἴμαστε δοῦλοι Του, ὅσοι δεχθήκαμε μὲ τὸ βάπτισμα νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε στὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση, ὅσοι δεχθήκαμε τὴν σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν εὐλογία τῶν μυρίων χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου. Ὅσοι δὲν ἀποδεχόμαστε αὐτὴν τὴν ἰδιότητα τοῦ δούλου, τοῦ ἐργάτη δηλαδὴ ποὺ καλεῖται νὰ δουλεύσῃ τὴν σωτηρία του, μποροῦμε νὰ τυρβάζουμε περὶ τὰ κοσμικὰ πράγματα, ὅμως δὲν δικαιούμαστε νὰ ἔχουμε μετὰ ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν Χριστό.
Σκεφτεῖτε ἕνα νεαρὸ ἀγρότη ποὺ δουλεύει τὰ χωράφια τοῦ ἀφεντικοῦ του. Τὸ ἀφεντικὸ χαίρεται μὲ τὴν ἐργατικότητα τοῦ ὑπαλλήλου του, ποὺ τὸν ἔχει σὰν παιδί του, καὶ ἀποφασίζει κάποια στιγμὴ νὰ τοῦ παραχωρήσῃ τὴν κυριότητα καὶ ἐπικαρπία τῶν χωραφιῶν του. Ἂν ὁ νεαρὸς ἀγρότης ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὰ χωράφια, εἶναι σίγουρο πὼς τὸ ἀφεντικὸ δὲν θὰ εἶχε καμία διάθεση νὰ δωρίσῃ κάτι ποὺ θὰ ἐμενε ἀνεκμετάλλευτο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή, τῆς ὁποίας σκοπὸς εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία. Δικαιοῦται τὴν χαρὰ τοῦ Παραδείσου ἐκεῖνος ποὺ δὲν χαίρεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ τὴν ἐργασία γιὰ τὴν κατάκτησή του; Δικαιοῦται αὔξηση στὸ μισθὸ ἔνας ὑπάλληλος ποὺ διώχνει πελάτες ἀπὸ τὸ κατάστημα τοῦ ἐργοδότη του; Κανονικὰ πρέπει νὰ ἀπολυθῇ καὶ μάλιστα νὰ ἀποζημιώσῃ καὶ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς ἐπιχείρησης. Τί πρέπει νὰ κάνῃ λοιπὸν καὶ ὁ Χριστὸς σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀδιαφόρησαν γιὰ τὴν σωτηρία τους καὶ ἐπέλεξαν νὰ τὴν θάψουν μέσα στὴ γῆ, μέσα στὰ γήϊνα καὶ μάταια πράγματα, ἂν ὄχι νὰ τοὺς ἀφαιρέσῃ ὅσα τοὺς χάρισε καὶ νὰ τοὺς ἀφήσῃ ἔξω ἀπὸ τὴν χαρά;
Πρωτίστως ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ ἐργάζεται τὰ τῆς σωτηρίας του, τὰ ὁποία διέρχονται μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἂν ἀξιοποιήσω τὰ τάλαντά μου πρὸς ἴδιον ὄφελος καὶ ἴδιον συμφέρον, τότε καὶ ἡ ἀπόλαυσή τους θὰ εἶναι ἰδιωτικὴ ὑπόθεση. Ὅμως ἡ ἐν Χριστῷ μακαριότητα εἶναι κοινὸ κτῆμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα μὲ πολλὰ μέλη, ποὺ πρέπει νὰ ἐργάζονται καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ὀφέλη τῆς ἐργασίας ἀπὸ κοινοῦ. Ὁ καθένας ἀπὸ τὴ θέση του μὲ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματά του χρειάζεται νὰ τὰ καταθέσῃ στὸ κοινὸ ἐκκλησιαστικὸ ταμεῖο, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ ἀπολαμβάνῃ καὶ περισσότερα, ἂν χρειαστῇ. Μήπως οἱ ἅγιοι αὐτὸ δὲν ἔκαναν; Ἐργάστηκαν πολὺ καὶ ἀπολαμβάνουν πολλά, ἀλλὰ δὲν τὰ κρατοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους· τὰ διασκορποῦν σὲ ὅλους μας, ποὺ τὰ ἀπολαμβάνουμε ὡς χάρη, ὡς ἴαση, ὡς θαῦμα.
Κι ἐμεῖς ἔτσι νὰ κάνουμε, ἀδελφοί. Νὰ γίνουμε καλοὶ ἐργάτες, ὅπως οἱ ἄγιοί μας, γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν Κύριό μας τὴν εὐλογημένη πρόσκληση «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».
…Είμαστε όλοι οφειλέτες χιλιάδων ταλάντων και αυτό που μας οφείλεται είναι μερικά δηνάρια. Συγχώρεσε και ξέχασε αυτό το μικρό χρέος. (Ο καθένας μπορεί να κάνει τις σκέψεις του και τον παραλληλισμό σε σχέση με αυτό που ζούμε σήμερα, διαβάζοντας την παραβολή).
~ Ἡ ἀξιοποίηση τῶν πνευματικῶν μας χαρισμάτων πρὸς οἰκοδομὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ ἰδέα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Μὲ μία διδακτικὴ παραβολὴ ὁ Χριστὸς παρουσιάζει τύπους τῆς ἀνθρώπινης ἐργατικότητος, πάντοτε ἔχοντας ὡς σκοπὸ νὰ προβληματίσῃ τοὺς ἀκροατὲς τοῦ κηρύγματός Του ὡς πρὸς τὴ σχέση τους μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἐργασία τῶν θείων ἐντολῶν Του.
Τάλαντα ἐκ Θεοῦ λαμβάνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καὶ τὰ τάλαντα αὐτὰ παρέχονται, ὄχι γιὰ νὰ ἐπιστραφοῦν μὲ τόκο, ὡσὰν τάχα ὁ Θεὸς νὰ τὰ ἔχῃ ἀνάγκη καὶ νὰ ἀπαιτεῖ τὴν ἐπιστροφή τους, ἀλλὰ μᾶλλον δωρίζονται στὸν καθένα μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀξιοποιηθοῦν πρὸς τὴν ἐν Θεῷ δική μας ὁλοκλήρωση καὶ δόξα. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς γνωρίζει τὶς δυνατότητές μας καὶ λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν καὶ τὴν ἰδιοσυγκρασία καὶ διάθεσή μας, τὰ χαρίσματα διαφέρουν ὡς πρὸς τὸ εἶδος καὶ τὸ πλῆθος σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἄλλος ἔχει πολλὰ κι ἄλλος λίγα, ἄλλος τὰ μὲν κι ἄλλος τὰ δέ, ὅπως καὶ στὴν παραβολὴ ἄλλος ἔλαβε πέντε, ἄλλος δύο κι ἄλλος ἕνα. Ὅλα μποροῦν νὰ ἀποδώσουν καρπούς, ὅλα μποροῦν νὰ καλλιεργηθοῦν καὶ νὰ καρποφορήσουν, ἀρκεῖ ὅμως νὰ ὑπάρχῃ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου προθυμία γιὰ ἐργασία. Διαφορετικὰ τὰ τάλαντα μένουν ἀναξιοποίητα καὶ ἡ ζωή μας ἀχρηστεύεται.
Στὴν παραβολὴ ποὺ ἀκούσαμε οἱ δύο ἀπὸ τοὺς τρεῖς ἐργάτες διπλασίασαν τὰ δοθέντα καὶ ἀπέκτησαν τὴν εὔνοια τοῦ ἀφεντικοῦ τους, ἀξιούμενοι μάλιστα μεγαλύτερων δωρημάτων. Στὴν περίπτωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁ Χριστὸς μοιράζει ἀφειδῶς στοὺς καλοὺς καὶ τίμιους ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου ἑκατονταπλασίως τὴ χάρη Του, μὰλιστα ὑπόσχεται τὴν ἀπόλαυση πραγμάτων ἀφάνταστης ὡραιότητος καὶ αἰώνια εὐτυχία κοντά Του. Ἡ ἔλλειψη πείρας τῆς πνευματικῆς χαρᾶς ὅμως μᾶς κάνει νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν ἀξιοποίηση τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων, ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς δίνει. Χαρίσματα καὶ χάρη καὶ χαρὰ ἀλληλοπεριχωροῦνται στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων. Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς τὰ ἀφαιρέσῃ, γιατὶ ἐκεῖνοι ἐργάστηκαν ἐντίμως καὶ ἀπολαμβάνουν δικαίως.
Δὲν πρέπει νὰ ἀπατώμεθα, νομίζοντες πὼς τὰ χαρίσματα ἀφοροῦν μόνον στοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς μοναχούς. Ὅλοι κρινόμαστε ἀπὸ κοινὲς διατάξεις τοῦ θείου νόμου. Καὶ καλούμαστε ἅπαντες νὰ συμμορφούμεθα μὲ ὅσα ἐπισημαίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μέσα ἀπὸ τὶς παραβολές Του. Εἴμαστε δοῦλοι Του, ὅσοι δεχθήκαμε μὲ τὸ βάπτισμα νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε στὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση, ὅσοι δεχθήκαμε τὴν σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν εὐλογία τῶν μυρίων χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου. Ὅσοι δὲν ἀποδεχόμαστε αὐτὴν τὴν ἰδιότητα τοῦ δούλου, τοῦ ἐργάτη δηλαδὴ ποὺ καλεῖται νὰ δουλεύσῃ τὴν σωτηρία του, μποροῦμε νὰ τυρβάζουμε περὶ τὰ κοσμικὰ πράγματα, ὅμως δὲν δικαιούμαστε νὰ ἔχουμε μετὰ ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν Χριστό.
Σκεφτεῖτε ἕνα νεαρὸ ἀγρότη ποὺ δουλεύει τὰ χωράφια τοῦ ἀφεντικοῦ του. Τὸ ἀφεντικὸ χαίρεται μὲ τὴν ἐργατικότητα τοῦ ὑπαλλήλου του, ποὺ τὸν ἔχει σὰν παιδί του, καὶ ἀποφασίζει κάποια στιγμὴ νὰ τοῦ παραχωρήσῃ τὴν κυριότητα καὶ ἐπικαρπία τῶν χωραφιῶν του. Ἂν ὁ νεαρὸς ἀγρότης ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὰ χωράφια, εἶναι σίγουρο πὼς τὸ ἀφεντικὸ δὲν θὰ εἶχε καμία διάθεση νὰ δωρίσῃ κάτι ποὺ θὰ ἐμενε ἀνεκμετάλλευτο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή, τῆς ὁποίας σκοπὸς εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία. Δικαιοῦται τὴν χαρὰ τοῦ Παραδείσου ἐκεῖνος ποὺ δὲν χαίρεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ τὴν ἐργασία γιὰ τὴν κατάκτησή του; Δικαιοῦται αὔξηση στὸ μισθὸ ἔνας ὑπάλληλος ποὺ διώχνει πελάτες ἀπὸ τὸ κατάστημα τοῦ ἐργοδότη του; Κανονικὰ πρέπει νὰ ἀπολυθῇ καὶ μάλιστα νὰ ἀποζημιώσῃ καὶ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς ἐπιχείρησης. Τί πρέπει νὰ κάνῃ λοιπὸν καὶ ὁ Χριστὸς σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀδιαφόρησαν γιὰ τὴν σωτηρία τους καὶ ἐπέλεξαν νὰ τὴν θάψουν μέσα στὴ γῆ, μέσα στὰ γήϊνα καὶ μάταια πράγματα, ἂν ὄχι νὰ τοὺς ἀφαιρέσῃ ὅσα τοὺς χάρισε καὶ νὰ τοὺς ἀφήσῃ ἔξω ἀπὸ τὴν χαρά;
Πρωτίστως ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ ἐργάζεται τὰ τῆς σωτηρίας του, τὰ ὁποία διέρχονται μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἂν ἀξιοποιήσω τὰ τάλαντά μου πρὸς ἴδιον ὄφελος καὶ ἴδιον συμφέρον, τότε καὶ ἡ ἀπόλαυσή τους θὰ εἶναι ἰδιωτικὴ ὑπόθεση. Ὅμως ἡ ἐν Χριστῷ μακαριότητα εἶναι κοινὸ κτῆμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα μὲ πολλὰ μέλη, ποὺ πρέπει νὰ ἐργάζονται καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ὀφέλη τῆς ἐργασίας ἀπὸ κοινοῦ. Ὁ καθένας ἀπὸ τὴ θέση του μὲ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματά του χρειάζεται νὰ τὰ καταθέσῃ στὸ κοινὸ ἐκκλησιαστικὸ ταμεῖο, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ ἀπολαμβάνῃ καὶ περισσότερα, ἂν χρειαστῇ. Μήπως οἱ ἅγιοι αὐτὸ δὲν ἔκαναν; Ἐργάστηκαν πολὺ καὶ ἀπολαμβάνουν πολλά, ἀλλὰ δὲν τὰ κρατοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους· τὰ διασκορποῦν σὲ ὅλους μας, ποὺ τὰ ἀπολαμβάνουμε ὡς χάρη, ὡς ἴαση, ὡς θαῦμα.
Κι ἐμεῖς ἔτσι νὰ κάνουμε, ἀδελφοί. Νὰ γίνουμε καλοὶ ἐργάτες, ὅπως οἱ ἄγιοί μας, γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν Κύριό μας τὴν εὐλογημένη πρόσκληση «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».
π. Στυλιανού Μακρή
πηγή: http://xristianos.gr/
Κίνδυνος αποξένωσης
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Εκδόσεις Ζήτρος- Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.
ΜΙΛΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τον
κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της
αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της
Γλωσσολογίας…
enallaxnews.gr
Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων,
λόγω της αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της
Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας …ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας.
Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των «greeklish» (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε:
«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό…
μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της»
Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν’ ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ’ εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστος Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του «Υμνου !..
«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας …ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας.
Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των «greeklish» (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε:
«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό…
μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της»
Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν’ ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη…
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ’ εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστος Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του «Υμνου !..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...
