χρήσεις της ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΟΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη imama.gr.

imama.gr

16 Ιουνίου ·

5 Πολύ έξυπνες χρήσεις της ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΟΣ, σίγουρα δεν τις είχατε σκεφτεί!

CROCHET MAGICO 41

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ του χρήστη Manualidades Maravillosas.

+75

 

 

Ο χρήστης Manualidades Maravillosas πρόσθεσε 78 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: CROCHET MAGICO 41.

4 Ιουνίου 2015 ·

COMPARTO REVISTAS COMPLETAS TE GUSTAN?
DESEAS QUE TE LLEGUEN MIS ALBUMES?
PodrÍas darle ME GUSTA A MI PAGINA https://www.facebook.com/pages/Manualidades-Maravillosas/140848119440156?ref=hl

Μοιράζομαι όλα τα περιοδικά. Σου αρέσουν;
Θέλεις να έρθουν τα άλμπουμ μου;

Θα μπορούσε να σας αρέσει η σελίδα μου https://www.facebook.com/pages/Manualidades-Maravillosas/140848119440156?ref=hl

ο Κουρκουμάς μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη idiva.gr.

7.000 Μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι ο Κουρκουμάς μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε τον με αυτούς τους 7 απίστευτους τρόπους!

7.000 Μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι ο Κουρκουμάς μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε τον με αυτούς τους 7 απίστευτους τρόπους! -

idiva.gr

Ο ΧΑΖΟΜΠΑΜΠΑΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Ταινίες Ελληνικού Κινηματογράφου.

Ταινίες Ελληνικού Κινηματογράφου.

6 Απριλίου ·

Ο ΧΑΖΟΜΠΑΜΠΑΣ - ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ - 1967.

Μινωίτες και Μυκηναίοι όργωναν Αμερική και Ευρώπη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Οι αποδείξεις που δείχνουν ότι Μινωίτες και Μυκηναίοι όργωναν Αμερική και Ευρώπη

Οι Μινωίτες ήταν δεινοί θαλασσοπόροι που πέρασαν τον Ατλαντικό, δημιούργησαν αποικίες ως και στον Καναδά και εκμεταλλεύτηκαν τα τοπικά ορυχεία χαλκού. Ενώ…

rodosreport.gr

http://rodosreport.gr/ellines-sthn-america/

Οι Μινωίτες ήταν δεινοί θαλασσοπόροι που πέρασαν τον Ατλαντικό, δημιούργησαν αποικίες ως και στον Καναδά και εκμεταλλεύτηκαν τα τοπικά ορυχεία χαλκού.
Ενώ το παρόν αυτού του τόπου μαστίζει η απογοήτευση, το παρελθόν του δεν παύει να μας εκπλήσσει γοητευτικά. Και είναι τόσο πολλές οι εκπλήξεις ώστε να δυσπιστεί κανείς για οτιδήποτε, ακόμη κι αν είναι σκαλισμένο σε γρανίτη. Κάτι τέτοιο, το ασύλληπτο, διηγούνται τα βράχια της Σκανδιναβίας και της Αμερικής: ότι οι πρόγονοι των Κρητών «έκοβαν βόλτες» στην Βαλτική και τον Ατλαντικό, 40 ολόκληρους αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών»!
Το πώς και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι κάτι που η κοινή λογική εύκολα θα κατέτασσε στην παραεπιστημονική φιλολογία και στην εθνικιστική μυθοπλασία. Ομως, προτού υποκύψετε στο εύκολο της απόρριψης, ρίξτε μια ματιά στα συσσωρευόμενα αποδεικτικά στοιχεία.
Ας ξεκινήσουμε από το βιβλίο του Gavin Menzies με τίτλο The Lost Empireof Atlantis. Στο βιβλίο του ο Menzies ακολουθεί αρχικά τα ίχνη των Μινωιτών στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ινδία και την Κεϊλάνη – όπου τα έπη Sangam των Tamil μιλούν ακόμα για «τα υπέροχα πλοία των Ελλήνων που φέρνουν χρυσό και φεύγουν φορτωμένα πιπέρι…». Εκπληκτος από τα μουσειακά ευρήματα που δικαίωναν τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο, ο συγγραφέας αναλογίστηκε όχι μόνον τα μυστικά ναυσιπλοΐας που πρέπει να κατείχαν οι Μινωίτες, αλλά και το πού έβρισκαν όλες εκείνες τις ποσότητες μετάλλων που εμπορεύονταν.
Η Κύπρος με τα μεταλλεία χαλκού γνωρίζουμε ιστορικά ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει καν στις απαιτήσεις των Φαραώ. Κι όμως, οι Μινωίτες τους έδωσαν χάλκινα πριόνια ενισχυμένα με κασσίτερο για να κόψουν τους ογκόλιθους των πυραμίδων τους… Καταπώς βρέθηκε γραμμένο στα αρχεία τουβασιλιά Σάργκον των Ακκαδίων, τα μινωικά πλοία έφερναν ήδη από το 2350 π.Χ. κασσίτερο, από την Ισπανία και τη Βρετανία. Κι έπειτα, εκείνο το απίθανο εύρημα του 1450 π.Χ. στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης από πού ήρθε;
Lasioderma serricorne, δηλαδή κάμπια των φύλλων καπνού!Ναι, του καπνού που όλοι γνωρίζαμε ότι πρωτόφτασε στην Ευρώπη τον 16ο αι. μ.Χ. από την αμερικανική ήπειρο. Οπότε, ο Menzies στράφηκε τώρα δυτικά, ψάχνοντας να βρει κατά πόσο – και πώς – εκείνοι οι ατρόμητοι ναυτικοί είχαν όχι μόνον διαβεί τις Ηράκλειες Πύλες, αλλά και είχαν φθάσει στον Νέο Κόσμο.
Μινωίτες και Μυκηναίοι στις ακτές του Ατλαντικού



Το αρχαιότερο πλοίο των ακτών των Βίκινγκς, το Hjortspring, έχει τη μορφή των πετρόγλυφων μινωικών καραβιών
Ο μίτος που ξετύλιξε στο υπόλοιπο του βιβλίου του αυτός ο 72χρονος πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας δεν ήταν πρωτόγνωρος: Πριν από δύο χρόνια, τόσο στο κανάλι της ΝΕΤ όσο και στα «Νέα» (βλ.www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4557236), ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος είχε υποστηρίξει την ιδέα ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν εξερευνήσει τις παράκτιες περιοχές της Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Ιρλανδίας ψάχνοντας για μέταλλα και ίσως είχαν φθάσει στην Ισλανδία, τη Γροιλανδία και την Αμερική.
Αναλυτικά, το σκεπτικό του ο κ. Μαριολάκος το παρέθεσε σε μία εργασία που θα βρείτε δημοσιευμένη στο Διαδίκτυο (www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariolakos/New_Mariolakos_greek.pdf). Εκεί, ενημερώνει αρχικά για το πώς και ασχολείται με τέτοιο θέμα ένας γεωλόγος:
«Η γεωμυθολογία είναι ένας κλάδος των γεωεπιστημών που ασχολείται με τις φυσικογεωλογικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της μυθολογικής εποχής και, μέσω αυτής της ανάλυσης, βρίσκει την αμοιβαία σχέση μεταξύ γεωλογίας και μυθολογίας. Η δική μου εμπειρία, ως γεωλόγου ο οποίος έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας τη γεωλογία της Ελλάδας, έδειξε ότι (…) στην ελληνική μυθολογία περιλαμβάνονται και φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίσσονται σε πολύ μακρινές περιοχές, όπως στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και αλλού». Και αναλύει έπειτα διεξοδικά τις αρχαίες πηγές που εξέτασε, όπως το έργο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης».
Τα «ύποπτα» ορυχεία
Πια ήταν τα στοιχεία που έδειχναν την παρουσία Μινωιτών στην Αμερική;  Το ένα ήταν ένα μεταλλουργικό ανεξήγητο: οι αρχαιολόγοι των ΗΠΑ έχουν βρει 5.000 ανοιχτά ορυχεία χαλκού (σχεδόν απόλυτα καθαρού) στις ακτές της λίμνης Superior, μεταξύ Μίσιγκαν των ΗΠΑ και Καναδά, απ’ όπου έχουν εξαχθεί κάπου 500.000 τόνοι μεταξύ 2470 – 1050 π.Χ., που… κανένας δεν γνωρίζει πού πήγαν! Συγκεκριμένα, οι τότε Ινδιάνοι των περιοχών αυτών ζούσαν στη Λίθινη Εποχή και μόνο μετά το 1500 π.Χ. αρχίζουν να χρησιμοποιούν περιορισμένες ποσότητες χαλκού – κι αυτές μόνο για κοσμήματα. Ποιος λοιπόν ήταν ο «κλέφτης» κι από πού και πώς ήρθε;
Δεδομένου ότι η Μεσόγειος και η Μεσοποταμία ήταν εκείνες που τότε διέρχονταν την Εποχή του Χαλκού (και ο χαλκός ήταν τότε ακριβότερος κι από το χρυσάφι), οι υποψίες στρέφονται προς τα εκεί. Κατά εντυπωσιακή μάλιστα συγκυρία, οι μυστηριώδεις μαζικές εξορύξεις χαλκού τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ισπανία και τη Βρετανία σταμάτησαν γύρω στο 1350 π.Χ. – την εποχή που το ηφαίστειο της Θήρας καθόρισε τη μοίρα των Μινωιτών. Και οι Ελληνες που παρέλαβαν τη σκυτάλη (Αχαιοί Μυκηναίοι αρχικά, Δωριείς και Ιωνες στη συνέχεια) είναι οι μόνοι που διηγούνται ταξίδια από παλιά στην Ωγυγία (Ισλανδία), το Κρόνιο Πέλαγος και τις δυτικότερες ακτές.
Για το πώς πήγαν, η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο με το κλειδί που λέγεται γνώση των ωκεάνιων ρευμάτων – των ρευμάτων του ωκεανού που ο Ομηρος περιέγραφε ως βαθύρροο και βαθυδίνη. Το ρεύμα του Κόλπου του Mεξικού, το περίφημο Gulf Stream, στριφογυρνά στον Ατλαντικό και διακλαδίζεται σε βρόγχους που εισχωρούν στη Μεσόγειο και στη Βαλτική. Οποιος γνωρίζει αυτές τις υδροτσουλήθρες και τοποθετεί κατάλληλα το σκαρί του επάνω τους «πετάει». Για παράδειγμα – λέει ο κ. Μαριολάκος – ο Πλούταρχος αποφαίνεται πως ένα σκαρί σαν την «Αργώ» μπορούσε να διανύσει τα 900 χλμ. απόστασης Βρετανίας -Ισλανδίας σε 5 ημέρες (4-5 μίλια/ ώρα).

Μινωικές κρουαζιέρες στο Κρόνιο Πέλαγος



Μινωικές λέξεις και σκίτσα πλοίων περιμένουν την εξήγησή τους στα βράχια των ακτών της Βαλτικής
Τα επιχειρήματα του καθηγητή Μαριολάκου ήταν εντυπωσιακά. Το δυσθεώρητο όμως του επιτεύγματος δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί παρά μόνο με αποδείξεις για το ότι αρχαϊκά πλοία σαν την «Αργώ» μπορούσαν να πάνε τόσο μακριά – πόσω μάλλον τα ακόμα αρχαιότερα μινωικά. Θυμήθηκα ένα δημοσίευμα του 2010, από νορβηγική εφημερίδα, σύμφωνα με το οποίο είχαν βρεθεί μυστηριώδη γράμματα της περιόδου 1800 – 1000 π.Χ. σκαλισμένα σε γρανίτη.
Τα γράμματα αυτά αποκρυπτογράφησε ως μινωικά ο νορβηγός γλωσσολόγος και ακαδημαϊκός Kjell Aartun και τιμήθηκε γι’ αυτό με το χρυσό μετάλλιο του βασιλιά. Κατά τον Aartun, οι μινωικές λέξεις μεταφράζονταν«Μαλακός και καθαρός», αναφερόμενες στο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου όλης της Ευρώπης που είχαν εντοπίσει στο Kongsberg του Οσλο αυτοί οι απίστευτοι κυνηγοί θησαυρών. Αλλά μήπως είχαν αφήσει και άλλα ίχνη πίσω τους;
Σύμφωνα με τον δρα Μηνά Τσικριτσή, που πρότινος είχε εντοπίσει τον «πήλινο υπολογιστή ναυσιπλοΐας» των Μινωιτών (βλ. www.tovima.gr/science/research/article/?aid=391944), αμφισβήτησε την ερμηνεία του Aartun, αλλά ήταν βέβαιος για το ότι επρόκειτο για Μινωίτες, καθώς μια πρόσφατη μελέτη του προσέθεσε υποστηρικτικά στοιχεία στη θεωρία του καθηγητή Μαριολάκου για πέρασμα στην αντίπερα όχθη του ωκεανού.
Ο Πλούταρχος περί… Καναδά



Μία από τις παράλιες φλέβες χαλκού στη λίμνη Superior των ΗΠΑ, με τα πανάρχαια ίχνη εξόρυξης
Διαβάστε την συνέντευξη του δρα Μηνά Τσικριτσή στον Τάσο Καφαντάρη για «Το Βήμα»
– «Ο Πλούταρχος γράφει: “Οσο για τη μεγάλη ήπειρο, από την οποία η μεγάλη θάλασσα περιέχεται σε κύκλο, από τα άλλα νησιά απέχει λιγότερο, από την Ωγυγία όμως γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια ταξιδεύοντας με πλοία με κουπιά. (…) Από την ηπειρωτική γη τα κοντινά μέρη κατοικούν Ελληνες, γύρω από κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιώτιδα (λίμνη), του οποίου το στόμα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμα της Κασπίας θάλασσας”. Οι αποστάσεις μεταξύ Γροιλανδίας, Νέας Γης και νησιού Baffin του Καναδά είναι περίπου 1.140 χλμ., ενώ μεταξύ Νέας Γης και νησιού Baffin είναι περίπου 1.300 χλμ. Η αναφορά ότι γύρω από τον κόλπο κατοικούν Ελληνες μας φανερώνει μια αποικία στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου.
Το σημαντικό όμως στην περιγραφή αυτή είναι ότι μας παρέχει γεωγραφικές πληροφορίες οι οποίες είναι σωστές. Πράγματι, ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου μοιάζει με τη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική Θάλασσα, στον Εύξεινο Πόντο) και είναι λίγο μεγαλύτερος. Οσο για την πληροφορία ότι το στόμιο του κόλπου είναι στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας, κοιτώντας στο Google Earth εύκολα διακρίνουμε ότι τα δύο στόμια βρίσκονται σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 47ο, άρα στην ίδια ευθεία. Αυτή η πληροφορία είναι και η μοναδική αναφορά στην αρχαία γραμματεία που μας δείχνει ότι μπορούσαν εκείνη την εποχή να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη στον Πλούταρχο που θεωρώ απόδειξη αληθείας για τα ταξίδια στην Αμερική».
– Δηλαδή… τι;
– «Μας λέει: “Οταν λοιπόν ο αστέρας του Κρόνου, τον οποίο εμείς αποκαλούμε Φαίνοντα ενώ εκείνοι Νυκτούρο, φτάσει στον Ταύρο μετά από περίοδο τριάντα ετών, αφού προετοιμάσουν επί χρόνο πολύ τη θυσία… (ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής)”. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουμε αστρονομικά την περίοδο που πιθανόν έγινε το συγκεκριμένο ταξίδι που εξιστορεί. Ο Πλάτωνας είχε κατατάξει τους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, σε σειρά από έξω προς τα μέσα ως προς τη Γη, με τα εξής ονόματα: Φαίνοντας (ο Κρόνος), Φαέθοντας (ο Δίας), Πυρόεντας (ο Αρης), Εωσφόρος (η Αφροδίτη), Στίλβοντας (ο Ερμής), Ηλιος και Σελήνη. Το όνομα Φαίνοντας ετυμολογικά σημαίνει αυτόν που γίνεται ορατός, ενώ η λέξη Νυκτούρος σημαίνει αυτόν που είναι τελευταίος στη νύκτα.
Με χρήση ειδικού προγράμματος αστρονομίας έλεγξα στις γεωγραφικές συντεταγμένες του Καναδά για την εποχή του Πλουτάρχου (1ου αι. μ.Χ.) σε ποια χρονολογία και σε ποιον μήνα ο πλανήτης Κρόνος βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πριν ανατείλει ο Ηλιος. Επιβεβαίωσα ότι κάθε 30 σεληνιακά χρόνια εμφανίζεται όντως το φαινόμενο να ανατέλλει ο Κρόνος στον Ταύρο.

Επειτα, πάλι, ο Πλούταρχος λέει: “Τα νησιά που βρίσκονται πέρα κατοικούνται από Ελληνες και βλέπουν τον Ηλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα επί τριάντα μέρες. Και η νύχτα εκεί έχει ελαφρύ σκοτάδι και λυκαυγές που φέγγει από τη δύση”. Εφόσον το ταξίδι επιστροφής ξεκινούσε αρχές Ιουνίου, τότε πρέπει να ελέγξουμε πού έβλεπαν τον Ηλιο να κρύβεται λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες.
Με κατάλληλο πρόγραμμα βρήκα ότι την εποχή του 1ου αι. π.Χ. στη Γροιλανδία (60ο βόρεια) ο Ηλιος έδυε μία ώρα μεταξύ 4-5 π.μ. και αυτό συνέβαινε για χρονικό διάστημα ενός μήνα, από 9/6 ως και 9/7. Η ταύτιση αυτή δηλώνει ότι αρχικά ταξίδευαν βόρεια, φθάνοντας κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, όπου τη θάλασσα ονόμαζαν Κρόνιο Πέλαγος. Στην περιοχή αυτή η νύχτα έχει όντως λυκαυγές και ελαφρύ σκοτάδι. Η αστρονομική σύνδεση, σε συνδυασμό με τις γεωγραφικές γνώσεις των δύο τόπων που έχουν ίδιο γεωγραφικό πλάτος, καταδεικνύει ότι το ταξίδι που περιγράφει ο Πλούταρχος – από την Αμερική στην Καρχηδόνα, το 86 μ.Χ. – όντως συνέβη.

Ίχνη και ίντριγκες στον Νέο Κόσμο


Απίστευτη συλλογή στρατιωτών και αρμάτων στο Ιλινόι, αλλά είναι αληθινή;
Πια είναι τα αποδεικτικά στοιχεία στις ακτές του Αγίου Λαυρεντίου ή της λίμνης Superior για να δεχτεί ως πιθανό το απίθανο των Μινωιτών στην Αμερική. Ο Menzies ανέφερε ως τέτοια «1.200 περίπου μινωικά ευρήματα γύρω από τη λίμνη Superior».
Τα πρώτα στοιχεία μη ινδιάνικης εξόρυξης βρέθηκαν σε φλέβες χαλκού, στη χερσόνησο Keweenaw της λίμνης Superior – κοντά σε ένα χωριό που ονομάζεται… Λαύριο (Laurium). Εκεί βρέθηκε και το πετρόγλυφο ενός άκρως συμβολικού μινωικού πλοίου (βλ.http://megalithicresearch.blogspot.com/2009/12/petroglyph-of-sailing-boa…). Επίσης, στο Newberry του Μίσιγκαν, είχαν ήδη από το 1896 βρεθεί τρία αγαλματίδια και μία πινακίδα με«περίεργη γραφή».
Κανένας δεν μπορούσε να την ερμηνεύσει τότε, αλλά όταν ο Εβανς προχώρησε στις ανασκαφές της Κνωσού – το 1900 – έγινε προφανές ότι η γραφή συγγένευε με τη Γραμμική Α. Η πληθώρα όμως των «απεικονιστικών στοιχείων» που παραπέμπουν στη Μεσόγειο βρέθηκε στη συνέχεια σε χέρια ιδιωτών, με τα περισσότερα να καταλήγουν σε άγνωστους συλλέκτες και πολλά – χρυσά και ασημένια – να φημολογείται ότι έχουν λιωθεί από τους άπληστους θηρευτές τους. Τα περισσότερα είχαν βρεθεί το 1925, από έναν αγρότη του Ιλινόις, τον Orville Lowery, και το 1982 από έναν τυχοδιώκτη, ονόματι Russ Burrows, που ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα ιερό και 13 ασύλητους τάφους σε ένα σύμπλεγμα σπηλαίων, επίσης στο Ιλινόις.
Εν κατακλείδι και συνοπτικά, τα παρατιθέμενα στο Διαδίκτυο ευρήματα επί αμερικανικού εδάφους περιλαμβάνουν πάμπολλες πέτρες με χαραγμένες επάνω τους μορφές στρατιωτών με στολές που θυμίζουν Μινωίτες, Φιλισταίους, Μυκηναίους, Φοίνικες και Αιγυπτίους, αρκετά πετρόγλυφα με μινωικού και αιγυπτιακού τύπου πλοία, και επιγραφές που άλλες θεωρούνται κυπρομινωικής γραφής και άλλες σύμμεικτες με ετρουσκικές, λατινικές και ελληνικές λέξεις. Το πιο εύγλωττο όμως οπτικά στοιχείο (εφόσον αποδειχθεί και αυθεντικό) είναι ένα μετάλλιο που βρέθηκε στο Cleveland του Οχάιο το 2006, με τον μινωικό πέλεκυ στη μία πλευρά και στην άλλη τον Πρίγκιπα των Κρίνων, που γνωρίζουμε από την τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού (1690 π.Χ.)!
Αυτόκλητοι αρχαιολόγοι – μεσσίες


Σιωπηλοί μάρτυρες αυτές οι πέτρες του Μίσιγκαν, με μινωικά και μυκηναϊκά πλοία χαραγμένα πάνω τους
To θέμα περιπλέχθηκε περισσότερο όταν τους «Ιντιάνα Τζόουνς του Χαλκού» προσέγγισαν«στρατευμένοι αρχαιολόγοι», εκ μέρους της Εκκλησίας των Μορμόνων, οι οποίοι πάσχιζαν να δικαιώσουν τα ρηθέντα υπό του προφήτη τους ότι την Αμερική είχαν εποικίσει… Ιουδαίοι, γύρω στο 2000 π.Χ. Εκτοτε έχει στηθεί ένα απίστευτο γαϊτανάκι, με κάθε είδους ερμηνείες των ευρημάτων να ξεφυτρώνουν στο παραεπιστημονικό περιοδικό Ancient American (www.ancientamerican.com/), ενώ η επίσημη αρχαιολογία απέχει.
Αυτή η παράδοξη κατάσταση έχει οδηγήσει σε αδυναμία διασταύρωσης της αλήθειας των ισχυρισμών και στην έκφραση ακραιφνών θεωριών. Για παράδειγμα, ένας επιγραφολόγος ονόματι Paul Schaffranke ισχυρίστηκε σε διάλεξη του 1995 (βλ. www.youtube.com/watch?v=ZO9OstWDAac) ότι αποκρυπτογράφησε τη σύμμεικτη γραφή των αρχαίων πινακίδων και ότι αυτή διηγείται ένα απίστευτο ρέκβιεμ των πρώτων εκείνων αποίκων της Αμερικής: ότι Ελληνες της Αλεξάνδρειας – φυγάδες της χριστιανοκρατούμενης πλέον Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας – κατέφυγαν στο τελευταίο προπύργιο των Φοινίκων, στη Μαυριτανία, κι από εκεί έφθασαν όλοι μαζί στις Μεγάλες Λίμνες, για να χτίσουν το μεικτό και τελευταίο τους βασίλειο!
Κρητικό DNA στους Ινδιάνους!
Το μόνο επιστημονικό που έχουμε προς υποστήριξη όλων των σεναρίων αποίκισης από τη Μεσόγειο είναι η γενετική μελέτη «Origin and Diffusion of mtDNA Haplogroup X», του 2003 (βλ.www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1180497/). Σε αυτήν εντοπίστηκε ότι το μιτοχoνδριακό DNA haplogroup X2 που απαντάται στους Κρήτες σε υψηλό ποσοστό (7,2%) απαντάται σε παρόμοια υψηλό ποσοστό (ως 5%) και σε 20.000 μέλη ινδιάνικων φυλών της ΒΑ Αμερικής!
Σε παρόμοιο «ευρασιατικό συμπέρασμα» είχε καταλήξει και η κρανιακή συγκριτική μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν «Old World sources of the first New World human inhabitants: a comparative craniofacial view», του 2001 (βλ.www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11481450). Επειτα, το 2008, η εργασία μιας ομάδας ερευνητών από πανεπιστήμια της Ελλάδας, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ρωσίας και της Τουρκίας, υπό τον καθηγητή του Αριστοτελείου Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη, έστρεψε τον προβολέα της γενετικής ιχνηλάτησης ακόμα πιο πίσω: αποφάνθηκε βάσει DNA ότι οι Μινωίτες είχαν εγκατασταθεί στην Κρήτη προερχόμενοι από την Ανατολία – τα μέρη που τη 2η χιλιετία π.Χ. κατέλαβαν οι Χετταίοι.
Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο Μίνωας είχε παντρευτεί τη μάγισσα πριγκίπισσα των Κόλχων, Πασιφάη. Να ήταν η Κολχίδα το αδελφό βασίλειο των εκπατρισμένων Μινωιτών; Το σενάριο ταιριάζει πολύ με το ότι Γεωργιανοί επιγραφολόγοι επιμένουν πως η γλώσσα του Δίσκου της Φαιστού είναι στην ιερατική γραφή της αρχαίας Κολχίδας (βλ.www.tovima.gr/science/article/?aid=251116). Και παίρνουν νέο νόημα για την έκταση της μινωικής θαλασσοκρατίας τα όσα είχε πει στα «Αργοναυτικά» ο Ορφέας, για διαφυγή των Αργοναυτών στη Βαλτική μέσω του Βορυσθένη (Δνείπερου) και κατέβασμα ως το νησί της αδελφής της Μήδειας, Κίρκης, στα ανοιχτά της Μαυριτανίας…
Θα ξαναγράψουμε τα βιβλία;
Είναι όμως αυτά αρκετά για να γράψουμε ξανά τα βιβλία της Ιστορίας, να ξεχάσουμε το «ο Κολόμβος ήταν Χιώτης» και να αποδυθούμε στο «ο Τελευταίος των Μοϊκανών ήταν πατριωτάτσι»; Οχι ακόμα. Κάποιες μούμιες που βρέθηκαν τόσο στην περιοχή «αποίκησης» της Αμερικής όσο και στη γειτονιά του Stonehenge στην Αγγλία ίσως φωτίσουν καλύτερα την υπόθεση. Αλλά σιγουριά θα έχουμε μόνον αν αποφανθούν επίσημα οι αρχαιολόγοι.
Έτσι ρωτήθηκε ο καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος, «εφόσον είστε και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), δεν στέλνετε μια αρχαιολογική αποστολή στη λίμνη Superior;». «Θα έπρεπε, καθόσον τώρα έχουν εντοπιστεί και βυθισμένα λιμενικά έργα στην περιοχή» και απάντησε. «Από επιστημονική άποψη, οι έλληνες επιστήμονες μπορούν να φέρουν σε πέρας το ερευνητικό έργο – και μέσα σε ένα με δύο χρόνια θα είχαμε τις απαντήσεις.
Ομως, το ΚΑΣ είναι ένα γνωμοδοτικό Συμβούλιο, που δεν διαμορφώνει την ερευνητική πολιτική του υπουργείου και, συνεπώς, δεν μπορεί να πάρει αυτό την απόφαση. Πέραν του υπουργείου, βέβαια, υπάρχουν και τα αρχαιολογικά τμήματα του Πανεπιστημίου. Αλλά, για να γίνουν αυτά, πρέπει αφενός να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι και αφετέρου να το θέλουν και να το ζητήσουν οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι μας» συμπλήρωσε με νόημα.
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΩΝ ΒΙΚΙΝΓΚΣ



Μινωικά πλοία …; στη Νορβηγία
Οι ατράνταχτες αποδείξεις
Τα νότια παράλια της Νορβηγίας (Oestfold) και της Σουηδίας (Bohuslan), αλλά και ένα νησί της Δανίας καταμεσής της Βαλτικής (Bornholm), είναι διάσπαρτα με πετρόγλυφα μινωικών πλοίων της Εποχής του Χαλκού! Μάλιστα, το 2005, δύο σουηδοί καθηγητές Αρχαιολογίας (ο Kristian Kristiansen του Πανεπιστημίου του Gothenburg και ο Thomas B. Larsson του Πανεπιστημίου Umea) εξέδωσαν στο Cambridge University Press βιβλίο με τίτλο «Η αυγή της κοινωνίας της Εποχής του Χαλκού»(The Rise of Bronze Age Society), στο οποίο εξηγούν ότι η πληθώρα αυτών των ευρημάτων – αλλά και επιγραφών τόσο σε Γραμμική Α όσο και σε Γραμμική Β – δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά με πολιτισμική επαφή των Μινωιτών και Μυκηναίων με τη Σκανδιναβία. Σημειώνουν δε ότι πρώτα έφθασαν στη σημερινή Νότια Γερμανία και τη Δανία, όπου έχουν βρεθεί σπαθιά και διαδήματα.
Ένα άλλο πιο χειροπιαστό στοιχείο: το αρχαιότερο σκάφος της Βόρειας Ευρώπης είναι το«Hjortspring» του 350 π.Χ., που τώρα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας. Οπως μπορείτε να διαβάσετε στη Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Hjortspringboat) ήταν μήκους 21 μέτρων και μετέφερε ως 23 οπλισμένους άνδρες. Κατασκευαστικά είναι ο πρόγονος των Drakkar των Βίκινγκς, αλλά «παραμένει ανεξήγητη η ιδιορρυθμία πλώρης και πρύμνης». Μία ιδιορρυθμία εμφανώς υπαρκτή και σε πολλά από τα χαραγμένα σε γρανίτη «σκίτσα» πλοίων της Εποχής του Χαλκού! Δηλαδή, έχουμε το ενδεχόμενο όχι μόνον να έφθασαν ως εκεί τα πλοία του Μίνωα, αλλά και να μεταλαμπάδευσαν την τεχνογνωσία που έφερε τους Βίκινγκς στη Γροιλανδία και τη Νέα Γη 35 αιώνες αργότερα…
Για όσους εκ των αρχαιολόγων μας επιθυμούν να ψάξουν το θέμα, υπάρχει το σχετικό βιβλίο «A Pre-Roman Iron-Age Warship in Context», που εξέδωσαν το Viking Ship Museum και το Εθνικό Μουσείο της Δανίας, με την επιμέλεια των Ole Crumlin-Pedersen και Athena Trakadas (!)
Για εμάς τους υπόλοιπους, ίσως αρκεί το ότι ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης επανέλαβε αργότερα αυτό το ταξίδι, τον 4ο αι. π.Χ. και περιέγραψε πρώτος και με ακρίβεια το εμπόριο κασσίτερου στην Κορνουάλη, τις παλίρροιες που συναντούσε περιπλέοντας τη Βρετανία, τις διαστάσεις των βρετανικών νησιών, το φιόρδ της Χριστιανίας στη Νορβηγία, τους Γότθους στο νησί Bornholm της Δανίας, τα νησιά Faroe (μεταξύ Σκωτίας και Ισλανδίας, όπου και σήμερα ένα νησάκι ονομάζεται… Mykines) και, τέλος, την Ισλανδία, που τότε πια ονομαζόταν Εσχατη Θούλη.
Πηγή : tovima

Η Σαρκοφάγος με τους 12 Άθλους του Ηρακλή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Βρέθηκε σαρκοφάγος με τους 12 άθλους του Ηρακλή (εκπληκτικές εικόνες) - Διαδραστικά

Σαρκοφάγος με τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή…

www.diadrastika.com| 
Από Σπυρος Μακρης

https://www.diadrastika.com/2016/01/sarcofagus-me-athlous-hercules.html

Η Σαρκοφάγος με τους 12 Άθλους του Ηρακλή (εκπληκτικές εικόνες)

Από

Σπύρος Μακρής

Σαρκοφάγος με τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή βρέθηκε σε βάθος τριών μέτρων, από αρχαιοκάπηλους στην περιοχή της Καισάρειας.
Σύμφωνα με το ιστορικό, που παρουσιάζει η τουρκική ιστοσελίδα «gelarabul’, οι αρχαιοκάπηλοι, προφανώς, δεν είχαν τη δύναμη να την ανοίξουν, προτίμησαν να την σπάσουν σε ένα σημείο για να ερευνήσουν το εσωτερικό της.
Δεν γνωρίζουμε εάν άρπαξαν πολύτιμα αντικείμενα.
Πάντως, όταν εντοπίστηκε ήταν σπασμένη στο πίσω μέρος και μέσα σε αυτήν όταν ανοίχθηκε διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν δύο σκελετοί και δύο γυάλινα σκεύη.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα πολύτιμα αντικείμενα, πιθανόν από χρυσάφι, αφαιρέθηκαν από τους αρχαιοκάπηλους.
Η σαρκοφάγος είναι από λευκό μάρμαρο και έχει αετώματα. Έχει μήκος 215 εκατοστά και πλάτος 101 εκατοστά και ύψος 133 εκατοστά.
Είναι κατασκευασμένη από ‘μασίφ’ μάρμαρο και η διακόσμηση την οποίο έχει την κάνει μοναδική.
Στις δύο μεγάλες πλευρές της σαρκοφάγου υπάρχουν οι άθλοι του Ηρακλή, ενώ στις δύο μικρές υπάρχουν οι Διόσκουροι που την προστατεύουν.
Η σαρκοφάγος φυλάσσεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Καισάρειας.
Φωτογραφίες από τις παραστάσεις της σαρκοφάγου του Ηρακλή:



Το τούρκικο ιστολόγιο αναφέρει τις πηγές:

© mikres-ekdoseis- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Πρωτέα: Το εξωτικό λουλούδι

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη mykriti.gr.

Πρωτέα: Το εξωτικό λουλούδι που καλλιεργείται στην Κρήτη

Πρωτέα: Το εξωτικό λουλούδι που καλλιεργείται στην Κρήτη

Ένα εξωτικό λουλούδι από την Αφρική, η πρωτέα, κερδίζει τις εντυπώσεις στις ανθαγορές εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης, των μεγάλων περιθωρίων κέρδους…

checkincreta.com
http://www.checkincreta.com/gr/blogs/protea-278

Πρωτέα: Το εξωτικό λουλούδι που καλλιεργείται στην Κρήτη

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Κάντε κράτηση

Ένα εξωτικό λουλούδι από την Αφρική, η πρωτέα, κερδίζει τις εντυπώσεις στις ανθαγορές εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης, των μεγάλων περιθωρίων κέρδους που παρουσιάζει η καλλιέργειά του και λόγω της ανθεκτικότητάς του, καθώς τα κομμένα λουλούδια μπορούν να διατηρηθούν στο βάζο μέχρι και ένα μήνα. Τα λουλούδια πρωτέα έχουν μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης στη χώρα μας, κυρίως στη νότια και νησιωτική Ελλάδα, και ήδη ο συνεταιρισμός εναλλακτικών καλλιεργειών στο νομό Λασιθίου, «Κρήσσα Γη», παράγει και εξάγει τα άνθη της πρωτέας, κυρίως στη Ρωσία.
Τι είναι η πρωτέα
Η πρωτέα είναι λουλούδι της Αφρικής και πήρε το όνομά του από τον μεγάλο βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο, ακριβώς επειδή τα άνθη του αλλάζουν και παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία σχημάτων και χρωμάτων, όπως ο μυθικός Πρωτέας που μπορούσε να αλλάζει σχήματα. Πρόκειται για φυτά που προστατεύουν το έδαφος από τη διάβρωση και η επικονίασή τους γίνεται με διάφορα έντομα ή με ζώα.
Το λουλούδι πρωτέα είναι ένας ξυλώδης θάμνος με πυκνά κλαδιά και μεγάλα σκουροπράσινα φύλλα. Το ύψος των λουλουδιών μπορεί να φτάσει από 35 εκατοστά μέχρι 2 μέτρα, ανάλογα με την τοποθεσία και τον βιότοπο που ευδοκιμούν. Τα λουλούδια της πρωτέας είναι στην πραγματικότητα ανθικές κεφαλές με ένα σύνολο ανθέων στη μέση που περικλείονται από μεγάλα πολύχρωμα βράκτια. Οι ανθικές κεφαλές διαφέρουν σε μέγεθος, φτάνοντας σε διάμετρο από 12 μέχρι 30 εκατοστά. Τα μεγάλα και εύρωστα φυτά παράγουν 6 με 10 ανθικές κεφαλές σε μια περίοδο, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις φυτών που παράγουν πάνω από σαράντα ανθικές κεφαλές σε ένα φυτό. Το χρώμα των βρακτίων ποικίλει από λευκό κρεμ σε βαθύ κόκκινο, αλλά τα απλά ροζ βράκτια με την ασημένια λαμπρότητα είναι τα πιο εντυπωσιακά. Μετά τη γονιμοποίηση των ανθέων, παράγονται οι καρποί (σπόροι) της πρωτέας, οι οποίοι μπορεί να παραμείνουν επάνω στο αποξηραμένο άνθος περισσότερο από 1-2 έτη.
Ο φυσικός βιότοπος της πρωτέας απλώνεται σε υψόμετρο που αρχίζει από το επίπεδο της θάλασσας και φτάνει μέχρι και πάνω από 2.000 μέτρα. Ο συνδυασμός των διαφορετικών κλιματικών συνθηκών και το ευρύ φάσμα τοποθεσιών έχει σαν αποτέλεσμα τη μεγάλη διαφορά σε μεγέθη φυλλωμάτων και λουλουδιών, όπως επίσης και τη διαφορά σε χρώματα ή περίοδο ανθοφορίας. Οι διαφορετικές μορφές διατηρούν αυτά τα χαρακτηριστικά ακόμα και όταν καλλιεργούνται, σε εμπορική κλίμακα, κάτω από ίδιες συνθήκες. Αυτό έχει δώσει την δυνατότητα να καλλιεργούνται σε μεγάλη ποικιλία σαν κοπτόμενα λουλούδια για εξαγωγή, όταν οι αγορές τα χρειάζονται σε διαφορετικές περιόδους του χρόνου.
Υπάρχουν περισσότερες από 1.400 ποικιλίες και ανήκουν σε τρία γένη: Protea, Leucospermum, Leucadendron της οικογένειας Proteaceae. Τα λουλούδια αυτά είναι φυτά εξωτερικής καλλιέργειας, τα άνθη τους παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια αυξημένη ζήτηση και ευδοκιμούν σε θερμοκρασίες από 5 ως 35 βαθμούς Κελσίου.
Μεταξύ των πλεονεκτημάτων τους είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις σε νερό, το μικρό κόστος πρώτης εγκατάστασης, οι υψηλές αποδόσεις ανά στρέμμα και οι υψηλές τιμές που απολαμβάνουν μερικές ποικιλίες στην παγκόσμια αγορά, ενώ το κύριο μειονέκτημά τους είναι ότι δεν παρουσιάζουν ομοιομορφία ως προς την παραγωγή. Η διάρκεια ζωής του φυτού είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια και στο βάζο «αντέχει» μέχρι και ένα μήνα.
Υπόστρωμα φυτρώματος
Για να φυτρώσουν οι σπόροι της πρωτέας σε ικανοποιητικό βαθμό, πρέπει να υπάρχει στάχτη ξύλων ή καρβουνόσκονη μέσα στο υπόστρωμα φυτρώματος. Στη φύση έχει παρατηρηθεί ότι ύστερα από πυρκαγιές φυτρώνει μέσα στις στάχτες η πρωτέα και ανθίζει την άνοιξη ή το καλοκαίρι και σε ορισμένες περιπτώσεις έως το φθινόπωρο.
Καλλιεργείται σε φτωχά σε άζωτο και φωσφόρο εδάφη που έχουν καλή στράγγιση, είναι όξινης αντίδρασης με 5,5-6,5 ρΗ και γι’ αυτό απαιτείται βελτίωση του ρΗ του εδάφους σε περίπτωση που είναι μεγαλύτερο του 6,5. Η βελτίωση του εδάφους γίνεται συνήθως με τύρφη ή με θείο. Το φυτό αυτό μπορεί να ανεχθεί θερμοκρασίες από -6οC μέχρι 40οC. Είναι φυτό που θέλει πλήρη έκθεση στον ήλιο. Όσο περισσότερο εκτίθεται στον ήλιο, τόσο περισσότερα άνθη παράγει, ενώ οι σπόροι του φυτού μπορούν να διατηρηθούν σε ξηρό περιβάλλον και θερμοκρασία 3 – 4οC χωρίς να χάσουν τη βλαστικότητά τους. Το καλοκαίρι πρέπει να γίνεται, ανάλογα με το έδαφος και τις θερμοκρασίες που επικρατούν, άρδευση των φυτών, ενώ τον χειμώνα δεν απαιτείται.
Από τη στιγμή που αρχίζουν να ανοίγουν τα μπουμπούκια της πρωτέας μέχρι την πλήρη άνθιση απαιτούνται περίπου 35 ημέρες. Από τη στιγμή που το άνθος αρχίζει να παίρνει καστανό χρώμα, πρέπει να κλαδεύεται σε μια απόσταση 5-10 εκατοστών κάτω από το άνθος. Μετά το κλάδεμα του άνθους, το φυτό αναπτύσσει διακλαδώσεις επάνω στις οποίες αναπτύσσονται νέα άνθη. Οι ανθικές κεφαλές πρέπει να συγκομίζονται όταν αρχίζουν να ανοίγουν, ενώ άμεσα πρέπει να τοποθετούνται σε νερό. Μπορούν, μάλιστα, να μεταφερθούν σε ψυγεία με θερμοκρασίες γύρω στους 5οC.
Η πρωτέα είναι φυτό που δεν απαιτεί λιπάνσεις και μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι η μεγάλη περιεκτικότητα στο έδαφος σε άζωτο και φωσφόρο μπορεί να είναι καταστροφική για την καλλιέργεια του φυτού και βασική ασθένεια που προσβάλλει την πρωτέα είναι ο βοτρύτης. Η διάρκεια ζωής των φυτών είναι 6-8 χρόνια και η περίοδος άνθισης συνήθως σε μεσογειακά κλίματα είναι από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούλιο.
Η καλλιέργεια του φυτού στην Ελλάδα
Σήμερα, η πρωτέα καλλιεργείται σε διάφορες χώρες για τα όμορφα άνθη της, τα οποία έχουν πολύ μεγάλη ζήτηση και δίνουν καλό εισόδημα στους καλλιεργητές. Τα λουλούδια πρωτέα έχουν μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης στη χώρα μας, λόγω της σημαντικής εμπορικής τους αξίας. Δεν απαιτούν μεγάλες καλλιεργητικές φροντίδες και έχουν μεγάλη ζήτηση από την ευρωπαϊκή αγορά. Το φυτό αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί στη νότια Ελλάδα, στην ύπαιθρο αλλά και σε θερμοκήπια ή με τη μέθοδο της υδροπονίας εκτός εδάφους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν διακοσμητικός θάμνος, αλλά και για τα δρεπτά της άνθη νωπά ή αποξηραμένα, για το φύλλωμά της και για τα φυτά σε γλάστρες.
Η ελληνική παραγωγή λουλουδιών απορροφάται στο μεγαλύτερο ποσοστό από την εγχώρια αγορά. Στην Αττική αναπτύσσονται το 39,2% των ανθοκαλλιεργειών, στην Κεντρική Μακεδονία το 15,6%, στην Κρήτη το 15,5%, στη Θεσσαλία το 9,0%, στη Στερεά Ελλάδα το 6,3%, στη Δυτική Ελλάδα το 5,3%, στην Πελοπόννησο το 4,2%.
Από την Κρήτη στο εξωτερικό
Οι κλιματικές συνθήκες στη χώρα μας θεωρούνται ιδανικές για την καλλιέργεια των λουλουδιών πρωτέα και ήδη ο συνεταιρισμός εναλλακτικών καλλιεργειών στο νομό Λασιθίου «Κρήσσα Γη» έχει εντάξει στη λίστα με τα προϊόντα που παράγει και τα συγκεκριμένα εξωτικά λουλούδια, καθώς έχει μεγάλη ζήτηση στο εξωτερικό και εξίσου μεγάλο περιθώριο κέρδους. Ο συνεταιρισμός, διαπιστώνοντας ότι οι πειραματικές καλλιέργειες εξωτικών λουλουδιών πρωτέα πήγαν πολύ καλά, προχώρησε στην εντατική καλλιέργειά των δοκιμασμένων ποικιλιών και έχει προσανατολιστεί στις αγορές του εξωτερικού, όπως σε αυτή της Ρωσίας. Με μία μέση τιμή χονδρικής 0,15 ευρώ ανά άνθος, το λουλούδι πρωτέα μπορεί να αποφέρει ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό εισόδημα που φτάνει να ξεπερνά τα 2.000 ευρώ ανά στρέμμα.
Στην Κρήτη έχουν αρχίσει να καλλιεργούνται φυτά και από τα 3 γένη της οικογένειας της Proteaceae (Leucospermum, Protea, Leucadendron) με επιτυχία. Από τα διάφορα είδη αυτού του φυτού, τα φυτά του γένους Leucospermum έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, επειδή έχουν τα εξής πλεονεκτήματα:
– Δίνουν πολύ όμορφα άνθη με μία μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Τα κομμένα άνθη διατηρούνται επί εβδομάδες στα βάζα.
– Το φυτό αυτού του είδους καλλιεργείται ευκολότερα από τα άλλα είδη.
– Έχει τη δυνατότητα να καλλιεργηθεί σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.

– Το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των εγκατεστημένων φυτών είναι η περίοδος άνθισής τους (άνοιξη – καλοκαίρι). Εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τους καλλιεργητές, τα λουλούδια αυτά δεν ανθούν σε άλλες περιοχές του κόσμου.
Επιμέλεια Μαρία Ιερωνυμάκη - rethemnosnews.gr
Πηγές: wikipedia.org, ethnos.gr, valentine.gr, agrocapital.gr