“Τραπεζούντα –Το Διαμάντι της Ανατολής”

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

“Οι Πόντιοι δεν θα πάψουν ποτέ να παλεύουν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας όσα χρόνια και αν...

e-Pontos.gr | Ποντιακά νέα με ειδήσεις από τον Πόντο και όλο τον κόσμο. Η εφημερίδα με όλα τα Ποντιακά νέα, ανακοινώσεις, εκδηλώσεις, ενδιαφέροντα άρθρα και…

www.epontos.blogspot.gr

https://epontos.blogspot.gr/2016/05/Pontos-Glyfada.html

Πέμπτη, 5 Μαΐου 2016

“Οι Πόντιοι δεν θα πάψουν ποτέ να παλεύουν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας όσα χρόνια και αν περάσουν”

“Οι Πόντιοι δεν θα πάψουν ποτέ να παλεύουν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας όσα χρόνια και αν περάσουν”

Με μεγάλη επιτυχία, μέσα στη κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Δημαρχείου, πραγματοποιήθηκε στις 2 Απριλίου 2016 η παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα Θοδωρή Δεύτου “Τραπεζούντα –Το Διαμάντι της Ανατολής” που συνδιοργάνωσαν η Ένωση Ποντίων Γλυφάδας “η Ρωμανία” και η Ένωση Γυναικών Γλυφάδας “Εμείς”.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με το καλοσώρισμα και την παρουσίαση του πάνελ από τον Προέδρο και συντονιστή των Ποντίων κ. Κυριάκο Τιλγκερίδη, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τον Δήμαρχο Γλυφάδας κ. Παπανικολάου για την παραχώρηση της αίθουσας του Δημαρχείου έδωσε το λόγο στην ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα κ Μίνα Νεγρεπόντη που ανάγνωσε κείμενα, ακολούθησε κείμενο της προέδρου των Γυναικών Γλυφάδας κ Λένας Μαυρακάκη, που αναφερόταν στην πρωταγωνίστρια μάνα του βιβλίου, τη μάνα του ξεριζωμού.

Ο Πρόεδρος των Ποντίων έδωσε έμφαση στο πολιτικό ζήτημα της γενοκτονίας των Ποντίων και με θέρμη υποστήριξε ότι “οι Πόντιοι δεν θα πάψουν ποτέ να παλεύουν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας όσα χρόνια και αν περάσουν”.

Η συζήτηση έκλεισε με ερωτήσεις και απαντήσεις των παρευρισκομένων προς τον συγγραφέα, ο οποίος ανακοίνωσε ότι τα επόμενό του βιβλίο θα είναι για την Πόλη . Τέλος ακολούθησε μπουφές και συζήτηση μεταξύ των επισκεπτών, του συγγραφέα και των δύο προέδρων των σωματείων.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν:

Η βουλευτής της ΝΔ της Β Αθήνας Σοφία Βούλτεψη, η Αντιπρόεδρος του ΚΑΠΠΑ Γλυφάδας και πρόεδρος των Μικρασιατών Γλυφάδας “το Άργενον” κ. Μαίρη Παπάζογλου, ο Πρόεδρος της Β’βάθμιας σχολικής επιτροπής κ. Νίκος Παπάζογλου, ο πρόεδρος του Γκολφ Γλυφάδας κ. Στέλιος Κουρουπάκης, η αρχηγός των “Ανοιχτών Οριζόντων” κ. Αθηνά Λιγνού, η εκπρόσωπος του κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη κ. Φωτεινή Ιατρού, ο τέως Αντιδήμαρχος κ. Δήμου Σπύρος, ο τέως υπεύθυνος του ΔΑΚ Γλυφάδας κ. Γιάννης Ελαιόπουλος, ο τέως οικονομικός Σύμβουλος του Δήμου κ. Παλιούρας Βασίλης.

Από τα σωματεία: ο πρόεδρος των Αρκάδων Γλυφάδας κ. Νίκος Τσιντής, ο Πρόεδρος του συλλόγου “ο Παρθενών” κ. Βασίλης Διαμαντής, η Αντιπρόεδρος του συνδέσμου συνταξιούχων εκπαιδευτικών κ. Καράχου Ελένη, ο Πρόεδρος του Προφήτη Ηλία κ. Σταμάτης Σταμέλος ο κ. Ηλίας Ιορδανίδης πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, η Αντιπρόεδρος της UNESCO νοτίων προαστίων κ. Τατιάνα Κόγια και η Μπέσυ Αργυράκη. Η παιδίατρος και μέλος του σωματείου των Γυναικών Γλυφάδας κ. Αιμιλία Γιαννοπούλου, η εκπαιδευτικός Α βάθμιας εκπαίδευσης κ. Αργυρώ Ελευθεριάδου, ο χορηγός του σωματείου κ. Γιώργος Παρασκευουλάκος, η υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας του ΚΑΠΠΑ Γλυφάδας κ. Μπαλτούνα Δήμητρα με την κ. Μαρίνα Κούση. Από τον τοπικό τύπο ο φωτορεπόρτερ κ. Μάνος Πουλάκης.

H πρόεδρος της Ένωση Γυναικών Γλυφάδας “Εμείς” κ. Λένα Μαυρακάκη, αναφέρθηκε κυρίως στην πρωταγωνίστρια του βιβλίου, τη μάνα του ξεριζωμού:

“Το βιβλίο αναφέρεται στον ξεριζωμό μιας μάνας με δύο μικρά παιδιά που μπροστά στο φόβο του αφανισμού αποφασίζει να αφήσει το ολίγων μηνών αγοράκι της , στον Τούρκο υπηρέτη, τον Χασάν, με την ελπίδα ότι αργότερα θα επέστρεφε να το πάρει. Ο πόνος για το μωρό που έμεινε πίσω, αγιάτρευτος, αξεπέραστος, αλλά έπρεπε να αγωνιστούν, να ζήσουν, με το όραμα πάντα να επιστρέψουν να το βρουν και να το πάρουν. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες διότι δεν αφορά μόνο τους Πόντιους .

Είναι μία πραγματική ιστορία με αλλαγή ονομάτων. Το βιβλίο σε ταξιδεύει τόσο που αν δεν έχεις πάει στην Τραπεζούντα, την γνωρίζεις για τα καλά. Εύκολα μπήκα στη θέση της Πινίτσας, της μάνας, και δεν ήθελα και πολύ, με πήραν τα κλάματα. Η παρουσίαση του βιβλίου ήταν μία ευκαιρία για το δικό μας σωματείο διότι το έτος 2016-2017 θα είναι αφιερωμένο σε παρουσιάσεις βιβλίων που αφορούν σε μεγάλες γυναικείες μορφές που μέσα από έρευνα μας παρουσιάζουν γεγονότα και χαρακτήρες που δεν έχουμε γνωρίσει. Δεν θα είναι πολλές οι παρουσιάσεις, λίγες και καλές, γιατί ο κόσμος είναι ήδη κουρασμένος από την δίνη των προβλημάτων του.”

Και τόνισε “Ποτέ δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή στην παιδεία λες και γινόταν σκόπιμα τόσα χρόνια πίσω. Όλοι κοιτούσαν πώς θα εκμεταλλευτούν την παιδεία, σαν να τους είχε βαρέσει ο δαίμονας της καταστροφής της χώρας μας”.

Πηγή: Γλυφάδα Metropolitans

20 ΜΑΙΟΥ 1941

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Αντώνης Κρήτη Πόλεις.

Η Μάχη στην Κρήτη ονομάστηκε και «Νεκροταφείο των γερμανών αλεξιπτωτιστών», εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον. Από την πλευρά τους, οι Σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν από τις μεγάλες δυνατότητες των αλεξιπτωτιστών στη μάχη και δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 20 ΜΑΙΟΥ 1941 ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ | ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

kritipoliskaihoria.gr

http://www.kritipoliskaihoria.gr/2017/05/20-1941_20.html

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 20 ΜΑΙΟΥ 1941 ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ 10:30:00 π.μ. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

 

Σαν σήμερα ξεκινησε η αεραποβατική επιχείρηση, που επιχείρησε η Ναζιστική Γερμανία κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941 και η οποία έληξε δώδεκα μέρες μετά, την 1η Ιουνίου, με την κατάληψη της Μεγαλονήσου. Ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.

Τις παραμονές της επίθεσης, οι Σύμμαχοι είχαν τακτικό πλεονέκτημα σε ξηρά και θάλασσα, ενώ οι Γερμανοί στον αέρα. Έτσι, το γερμανικό επιτελείο αποφάσισε να διεξαγάγει την επιχείρηση από αέρος με τη χρησιμοποίηση δυνάμεων αλεξιπτωτιστών σε ευρεία κλίμακα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων τέθηκε ο πτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, 51 ετών, βετεράνος πιλότος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε στη διάθεσή του 1190 αεροπλάνα (πολεμικά και μεταγωγικά) και 29.000 άνδρες (αλεξιπτωτιστές και πεζικάριους), ενώ οι Ιταλοί θα συνεισέφεραν 3.000 στρατιώτες.

Την Κρήτη υπερασπίζονταν όσοι έλληνες στρατιώτες είχαν παραμείνει στο νησί και δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιωτικοί), που είχαν διεκπεραιωθεί από την κατεχόμενη Ελλάδα. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, 52 ετών, βετεράνος και αυτός του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υπερασπιστές της Μεγαλονήσου ανήρχοντο σε περίπου 40.000, αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό, ιδίως οι Έλληνες.

Στην περιοχή των Χανίων είχε εγκατασταθεί ο Βασιλιάς Γεώργιος Β' και η εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Οι Σύμμαχοι γνώριζαν με μεγάλες λεπτομέρειες το γερμανικό σχέδιο επίθεσης, αφού είχαν κατορθώσει για πρώτη φορά να σπάσουν του γερμανικό κώδικα επικοινωνιών («Επιχείρηση Αίνιγμα»). Όμως, το πλεονέκτημα αυτό δεν το εκμεταλλεύτηκαν, εξαιτίας των διαφωνιών του Φράιμπεργκ με τους ανωτέρους του στο Λονδίνο. Οι Αμερικανοί δεν είχαν εισέλθει ακόμη στον Πόλεμο.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 8 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα: στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν εύκολη λεία για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες που υπεράσπιζαν το Μάλεμε. Στις μάχες έλαβε μέρος και μεγάλος αριθμός αμάχων με ό,τι όπλο είχε στη διάθεσή του, από μαχαίρια ως όπλα από την εποχή της Κρητικής Επανάστασης.

Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγων που δεν είχαν υπολογίσει οι γερμανοί σχεδιαστές της επιχείρησης. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα υποδέχονταν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές. Μία ακόμη λανθασμένη εκτίμηση της γερμανικής αντικατασκοπείας υπό τον ναύαρχο Βίλχελμ φον Κανάρις ήταν ο αριθμός των μαχητών στην Κρήτη, τους οποίους υπολόγιζαν σε μόνο 5.000 άνδρες.

Στις 4 το απόγευμα της 20ης Μαΐου ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στο Ρέθυμνο και μία ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Τώρα, οι μάχες διεξάγονταν σε τέσσερα μέτωπα: Χανιά, Μάλεμε, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Η πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς και αβέβαια έκβαση. Ο διοικητής των γερμανικών δυνάμεων, πτέραρχος Κουρτ Στούτεντ, απογοητευμένος από την εξέλιξη των επιχειρήσεων, σκέφθηκε ακόμη και την αυτοκτονία, αναλογιζόμενος την υπόσχεση που είχε δώσει στον Φύρερ για μια εύκολη νίκη. Το βράδυ της ίδιας μέρας, μετά από μεγάλες περιπέτειες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση μεταφέρθηκαν με βρετανικό πολεμικό στην Αίγυπτο.

Από τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου οι μάχες συνεχίσθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα και στα τέσσερα μέτωπα. Οι Γερμανοί επικεντρώθηκαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε, όπως ήταν ο πρωταρχικός τους στόχος και τα κατάφεραν προς το τέλος της ημέρας. Επωφελήθηκαν από την ασυνεννοησία στις τάξεις των Συμμάχων, αλλά υπέστησαν και πάλι μεγάλες απώλειες. Ανάμεσα στους γερμανούς αλεξιπτωτιστές που κατέλαβαν το Μέλεμε ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα του αθλητισμού και της πυγμαχίας, ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Μαξ Σμέλινγκ, 36 ετών, που έφερε το βαθμό του δεκανέα.

Η κατάληψη του αεροδρομίου ήταν στρατηγικής σημασίας για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν μεγάλες δυνάμεις από την Ελλάδα και με τον σύγχρονο οπλισμό που διέθεταν ήταν θέμα χρόνου η κυριαρχία τους στη Μεγαλόνησο. Στις 28 Μαΐου οι Γερμανοί είχαν απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια, καθιστώντας τον αγώνα τους μάταιο. Έτσι, το Λονδίνο αποφάσισε την απόσυρση των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας από την Κρήτη και τη μεταφορά τους στην Αίγυπτο. Όσες μονάδες δεν τα κατάφεραν, παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Πολλοί Έλληνες μαχητές και μαζί τους 500 Βρετανοί ανέβηκαν στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης για να συνεχίσουν τον αγώνα. Την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης.

Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν: 3.500 νεκροί, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμάλωτοι. Οι Γερμανοί, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Σύμφωνα, όμως, με συμμαχικούς υπολογισμούς, οι γερμανικές απώλειες ξεπέρασαν τις 16.000.

Η Μάχη στην Κρήτη ονομάστηκε και «Νεκροταφείο των γερμανών αλεξιπτωτιστών», εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον. Από την πλευρά τους, οι Σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν από τις μεγάλες δυνατότητες των αλεξιπτωτιστών στη μάχη και δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του ΜΑΝΤΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ.

 










  


Ο ΜΑΝΤΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες.

18 Μαΐου στις 10:10 π.μ. ·

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ: Ημέρα Σεβασμού και μνήμης!
Ηρωικός λαός που άντεξε, υπέφερε, δημιούργησε, μεγαλούργησε, εκδιώχθηκε, επιβίωσε, δίδαξε, ενδυναμώθηκε, σφαγιάστηκε και επέστρεψε στη γενέτειρα ρίζα και φυσική του μητέρα.
Έδωσε το όνομά του σε μία ολόκληρη περιοχή, σε μια ολόκληρη θάλασσα (Εύξεινος Πόντος) και έγραψε Ιστορία εκτός συνόρων.
Ποιος ενσυναίσθητος και έμψυχος δεν γνώρισε Ποντίους και δεν εννόησε αμέσως, το Μεγαλείο του Πνεύματος και της Ελληνικής τους Ψυχής;
Αυτό είδαν οι Μαμελούκοι, οι απολίτιστοι βάρβαροι της στέπας, οι διαβολικοί και άψυχοι Μογγολοειδείς Οθωμανοί και Τουρκοσπορίτες, οι λεγόμενοι Νεότουρκοι και έβαλαν μαχαίρι στο άγιο Σώμα των Αληθινών Ελλήνων Ποντίων της διασποράς.
Πάμε πολύ πίσω.
Όταν το ενεργό Ηφαίστειο της Σαντορίνης ήταν έτοιμο να εκραγεί στην αρχαία Θήρα, οι κάτοικοί του που γνώριζαν, έσπευσαν με τα υπάρχοντά τους να φύγουν μακρυά από την ολέθρια έκρηξη.
Άλλοι μεν τράβηξαν νότια και δημιούργησαν τον Κρητικό πολιτισμό στη Μεγαλόνησο, άλλοι δε πέρασαν τα στενά του Ελλήσποντου και κατοίκησαν όλα τα παράλια νότια της Μαύρης θάλασσας, δημιουργώντας μια Μεγάλη Ελλάδα.
Σαμψούντα, Τραπεζούντα,Σινώπη, Κασταμονή,
Συμφερόπολις, όλα τα παράλια της ανατολικής Βουλγαρίας, Ρουμανίας, της Κριμαίας, ανατολικά μέχρι τον Καύκασο, αλλά κυρίως νότια από το Βυζάντιο, τη Χαλή, την Ηράκλεια, Λεοντόπολη, Αμισό, Οινόη,Κωτύωρα, Ριζούντα, Αθήναι (μάλιστα Αθήναι) μέχρι την Φάση στον ποταμό Φάσι και το Διοσκουριό (σημερινό Σοχούμ).
Ποια είναι η μεγίστη ομοιότης των δύο λαών που έφυγαν από την Σαντορίνη και δημιούργησαν τεράστιο πολιτισμό;
Η ίδια περίπου φορεσιά (βράκα, κεφαλομάντιλο, κρόσσια, μπότες, μαύρη στολή, όπλα στο ζωνάρι, ομιλία, μουσική, κρητική λύρα, ποντιακή λύρα,(Απολλώνιος Λύρα), χορός και πολεμικός χορός με παραλλαγές στις φιγούρες.
Αδιαμφισβήτητα οι Κρητικοί και οι Πόντιοι είναι αδελφοί λαοί, από την ίδια πολιτιστική κοιτίδα. Όσοι για μας τους "γηγενείς" που δεν μετοικίσαμε και μείναμε ως εντόπιοι, αμέσως αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο των αδελφών μας το αίμα, τα γονίδια, τον θείο ΙΧΩΡΑ και τον ισχυρότατο βαθμό αίματος που μας συνδέει. Αναγνωρίζοντας την Νεοτουρκική θηριωδία εις βάρος των αδελφών μας Ποντίων και την σχεδιασμένη Γενοκτονία τους, αποτίουμε φόρο τιμής στους χιλιάδες σφαγιασθέντες αδελφούς μας, στους ανώνυμους και επώνυμους νοικοκύρηδες του Ελληνικού Πόντου που άφησαν τις πατρογονικές εστίες τους, τους τάφους των πατέρων τους, τις περιουσίες και το βιος τους και ζήτησαν καταφύγιο στη Μακεδονία μας.
Καταδικάζουμε απερίφραστα και κατηγορηματικά την Τουρκική θηριωδία, τον Τουρκικό επεκτατισμό, τα σχέδια της Παγκόσμιας Νέας Τάξης να επαναφέρουν τα μουσουλμανικά αποβράσματα εντός της Έδρας μας, εντός της Πατρίδος μας πλέον, οπότε ομιλούμε για μία νέαν προσπάθεια εσωτερικής γενοκτονίας των Ελλήνων, η οποία ΔΕΝ θα περάσει!!!
Δόξα και τιμή στους ήρωες Ποντίους που άντεξαν, αντιστάθηκαν, μεγαλούργησαν και δεν υπέκυψαν στον σχεδιασμένο αφανισμό τους!
Καταθέτω το σεβασμό μου στον υπέροχο αυτό Λαό και στην ημέρα ΜΝΗΜΗΣ των.
Δημητριος Μαντές
18/05/2017

Δροσουλίτες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Δροσουλίτες

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.

sansimera.gr

https://www.sansimera.gr/articles/1106

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου: Οι πορείες θανάτου που εξόντωσαν χιλιάδες

Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων

protothema.gr

Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων

* Της Παναγιώτας Ιωακειμίδου

Ο Λίμαν φον Σάδερς (Γερμανός στρατηγός, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) συνέλαβε την ιδέα της λευκής γενοκτονίας και οι Τούρκοι την εφάρμοσαν με μεγάλο ζήλο. Αυτός ο πρώην Πρώσος αξιωματικός το σχεδίασε  και οι Τούρκοι το εφάρμοσαν άψογα. Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων.
Η εξόντωσή τους με τις πορείες θανάτου ήταν ο πιο επώδυνος θάνατος. Οι εκτοπισμοί ξεκινούσαν πάντα, όταν επικρατούσαν ακραίες καιρικές συνθήκες, δηλαδή πολύ κρύο ή πολύ ζέστη. Οι εξαντλητικές πορείες μέσα στον χειμώνα οδηγούσαν σε βέβαιο θάνατο από υπερβολικό ψύχος πολλούς από αυτούς και κυρίως τα παιδιά,τους αδύναμους και τους γέρους. Το καλοκαίρι επίσης με τους μεγάλους καύσωνες η πείνα,η δίψα και η υπερβολική ζέστη είχαν το ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα. Ο θάνατος ήταν βασανιστικός, γιατί ήταν αργός, αλλά σταθερός.
Τους κατοίκους των παραλίων τους εκτόπιζαν χειμώνα. Τους οδηγούσαν στα ορεινά μέρη του Πόντου, όπου οι χειμώνες ήταν βαρείς και αυτοί ήταν αμάθητοι σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Τους συγκέντρωναν στην Σεβάστεια, η οποία βρίσκεται σε οροπέδιο,μια περιοχή όπου φυσούσαν δριμείς άνεμοι και το χιόνι έπεφτε νωρίς. Οι θαλασσινοί άμαθοι από το δριμύ ψύχος, χωρίς καμιά προστασία, χωρίς φαγητό, πέθαιναν πολύ γρήγορα.
Την αντίθετη πορεία ακολουθούσαν οι κάτοικοι από τα ορεινά του Πόντου. Καθώς κατέβαιναν κατά χιλιάδες και κατευθύνονταν προς τα παράλια, στην πραγματικότητα όμως άγνωστο για πού,  συλλάμβαναν τα  παιδιά τα έβαζαν σε βάρκες δήθεν να τα πάνε στην Αμισό, αλλά στη συνέχεια οι λεμβούχοι τα χτυπούσαν πάνω στα βράχια και τα πετούσαν στην θάλασσα.
Τους μεγάλους τους περιόριζαν μέσα σε άθλια οικήματα, με σκοπό να εξαθλιωθούν σωματικά και ηθικά. Αυτό συνέβαινε πολύ σύντομα. Πεινασμένοι,ταλαιπωρημένοι,άυπνοι οδηγημένοι από το ένστικτο της επιβίωσης τρώγανε τα φορέματα τους, τα παπούτσια τους και ό,τι έβρισκαν για να κορέσουν την πείνα τους. Θυμάμαι την γιαγιά μου, η οποία πείνασε στην πορεία προς την Συρία, να μου λέει: «πούλιμ,η πείνα σκύλ΄ υιός έν».Όσοι επιβίωναν τους έστελναν εξορία ,στους δρόμους του πουθενά,ανα 200 άτομα. Μέσα σε αυτές τις άθλιες αποθήκες στοίβαζαν και άλλους, πάνω στα σηπόμενα πτώματα. Όσοι  κατόρθωναν να ξεγελάσουν τον θάνατο,έπαιρναν τον άγνωστο δρόμο στις «πορείες θανάτου».

 

 
Μέχρι τον Νοέμβριο του 1921 είχαν συγκεντρωθεί στην Μαλάτεια 10 χιλιάδες ψυχές προερχόμενοι από Αμισό, Πάφρα, Αμάσεια, Μερζιφούντα ,Κιουμούς, Μαδενί,  Επές, Τοκάτ, τσιφλίκ κλπ. Πολλοί από αυτούς δεν πρόλαβαν να διεκδικήσουν την επιβίωσή τους ακολουθώντας τις πορείες θανάτου. Η εξορία θα ξεκινούσε όταν συμπληρωνόταν  200,αλλά ποτέ δεν γινόταν αυτό, καθώς πέθαιναν στοιβαγμένοι σε χώρους ανθυγιεινούς,μέσα στάβλους και αχυρώνες. Ο συνωστισμός, η πείνα, το δριμύ ψύχος, οι ψείρες,  οι ακαθαρσίες συνέβαλλαν στην εμφάνιση δυσεντεριών και εξανθηματικού τύφου. Καθημερινά πέθαιναν δεκάδες από αυτούς τους δυστυχείς. Μέσα σε τρεις μήνες πέθαναν περίπου 3,5 χιλιάδες άτομα. Παρακαλούσαν τους διοικούντες να τους αραιώσουν,αλλά κανείς δεν νοιαζόταν. Η ταφή των νεκρών ήταν δύσκολη κι  αυτή, γιατί η μεταφορά δεν διευκολυνόταν και οι ζωντανοί δεν είχαν σωματικές δυνάμεις να   κάνουν το καθήκον της ταφής. Μετά από 4 μήνες η κυβέρνηση ζητεί κατάλογο νεκρών κι ζωντανών. Οι νεκροί ήταν 5 χιλιάδες, το ίδιο και οι ζωντανοί.
Τον Μάιο του 1922 ξεκινάει η εφαρμογή του σχεδίου. Η Μαλάτεια περικυκλώνεται και μέσα σε 11 μέρες  4265 άντρες  και γυναικόπαιδα συλλαμβάνονται και  στέλνονται στο Βιτλίς,500 χιλιόμετρα απόσταση από την Μαλάτεια, μέσω Χαρπούτ και Διαρπεκίρ. Ενώ βρίσκονται στον δρόμο για την εξορία έρχεται νέα εντολή να παραμείνουν εκεί όπου  βρίσκονται.  Έτσι άλλοι παρέμειναν στο Χαρπούτ, άλλοι στα Άργανα, οι περισσότεροι στο Διαρπεκίρ. 
 

Περπατάνε μέρες χωρίς  να ξεκουραστούν, χωρίς φαγητό  και πεθαίνουν από πείνα.  Τα τούρκικα χώματα τους  κράτησαν για πάντα  στην αγκαλιά τους αδιάβαστους και άκλαυτους. Περνάνε μέσα από χωριά απολίστων τούρκων και φοβούνται μην «πειράξουν» τις γυναίκες και τα κορίτσια.  Λερώνονται  και αλείφονται με καπνιά, φοράνε κουρέλια για να μην προκαλούν.  Για κάθε ενδεχόμενο όμως είναι εξοπλισμένοι και με ρόπαλα και αποφασισμένοι για όλα.
Αυτό που βιώνουν είναι ο «ζωντανός θάνατος». Οι εξαντλητικές πορείες λυγίζουν τους αδύναμους. Κάθε πρωί πολλοί ήταν αυτοί που δεν  ξανάνοιγαν τα μάτια τους, είχαν βασιλέψει  για την παντοτινή νύχτα.Οι ψείρες τότε  έκαναν γιουρούσι σε όλο το κορμί,κατέκλυζαν ακόμα και τα τσίνορά τους.Στα γυάλινα μάτια τους  έλαμπε   το τελευταίο τους βλέμμα  που  απόμεινε   να κοιτάζει οργισμένο για την άδικη μοίρα τους.Αυτό το βλέμμα μπορούσε να σκιάξει ακόμα και τους εχθρούς .Τους παρατούσαν άταφους και άκλαυτους  στις άκρες του δρόμου .Άφηναν πίσω αγαπημένους νεκρούς  και συνέχιζαν την πορεία στο άγνωστο.
Θεριό  είναι ο άνθρωπος και αντέχει τα πάντα. Έσφιγγαν τα δόντια,και συνέχιζαν την πορεία. Η σκέψη πάγωνε και για ώρες περπατούσαν χωρίς να μιλάνε. Καραβάνια απελπισμένων,ζεμένα κάρα,πρόσωπα σκυθρωπά,μάτια κλαμένα.
 

 


Η πείνα γονατίζει τα μικρά παιδιά,κλαίνε κάτω από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες,τον βαρύ χειμώνα της Ανατολής και τον καύσωνα. Τα μάτια τους έχουν στεγνώσει από τα δάκρυα ,πεθαίνουν αβοήθητα. Κάθε πρωί που ξημερώνει μαζεύουν τα πτώματα και τα αφήνουν στον δρόμο,το καραβάνι συνεχίζει την πορεία του χωρίς να θάψει τους νεκρούς του. Τα  μισόγυμνα νεκρά παιδιά θα γίνουν βορά στα όρνεα  και τα άγρια θηρία  που παραμονεύουν.  Άταφοι, άκλαυτοι ,αλειτούργητοι,θύματα της λευκής γενοκτονίας,θύματα ενός  θανάτου  που είναι πιο σκληρός από την σφαγή και τον απαγχονισμό. Ο θάνατος  αυτός είναι πολύμηνος και τον βιώνουν καθημερινά, ξέρουν το τέλος τους, το περιμένουν και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα να το αποτρέψουν.  
Περπάτησαν μήνες,ταλαιπωρήθηκαν χρόνια διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα από το Επες και την Σεβάστεια μέχρι το νοτιότερο άκρο της Τουρκίας το Ντιαρπεκίρ.Πέρασαν σε εδάφη Συριακά και Λιβανέζικα. Έζησαν για μήνες ανάμεσα σε  άγριους και βάρβαρους κούρδους κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.Επέζησαν μόνον οι σκληραγωγημένοι και οι δυνατοί οργανισμοί. Αντιμετώπισαν κάθε είδους δυσκολίες και εμπόδια.Από την περιοχή του παππού μου,το ηρωικό Επές,ξεκίνησαν για τις πορείες θανάτου 12,5 χιλιάδες,έφτασαν στην Ελλάδα μόνον 2,5 χιλιάδες.Οι υπόλοιποι υπήρξαν θύματα της λευκής γενοκτονίας.
Όχι, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όσα έγιναν, οι νεκροί μας έχουν «δικαίωμα στην μνήμη».
* Η Παναγιώτα Ιωακειμίδου είναι φιλόλογος και δασκάλα  ποντιακής διαλέκτου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων

https://www.youtube.com/watch?v=BLbGinkbsdM 

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι (φωτογραφίες)

Το Χουδέτσι ανήκει στο Δήμο Αρχανών - Αστερουσιών. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 440 μέτρων και απέχει από το Ηράκλειο 23 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 863 κατοίκους , το δεύτερο σε πληθυσμό χωριό του Δήμου . Η…

ekriti.gr

http://www.ekriti.gr/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF/%CE%BF%CE%B4%CE%BF

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι (φωτογραφίες)

28.08.2015 - 13:49

Το Χουδέτσι ανήκει στο Δήμο Αρχανών - Αστερουσιών.
Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 440 μέτρων και απέχει από το Ηράκλειο 23 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 863 κατοίκους , το δεύτερο σε πληθυσμό χωριό του Δήμου .
Η παλαιότερη μνεία του οικισμού αναφέρεται σε έγγραφο του συμβολαιογράφου του Χάνδακα Leon. Marcello, το 1279, ως Casale Tudeti, κακή γραφή μάλλον της λέξηςChudeci, συνηθέστατο φαινόμενο της εποχής εκείνης.
Το 1379 αναφέρεται σε έγγραφο του Δουκικού αρχείου του Χάνδακα ως Chudeci. Σε άλλο έγγραφο του ίδιου αρχείου το 1395 αναφέρεται ως Cudeci "feudum" de Christo τωνfranciscus et Donatus Cornaro, που ζητούν την έξωση του Andrea Micael Cornaro από το μύλο τους στο χωριό Cudeci.

Το 1577 αναφέρεται από τον Fr.Barozzi ως Chudheci, από τον Καστροφύλακα το 1583 ως Cudeci με 233 κατοίκους, από το Βασιλικάτα ως Chudheci το 1630.
Στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναφέρεται ως Hodec με 27 χαράτσα, στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 ως Kudhetsi με 20 χριστιανικές και 5 τούρκικες οικογένειες.
Ο Χουρμούζης αναφέρει ότι το 1842 είχε 26 χριστιανικές και 5 τούρκικες οικογένειες και 6 εκκλησίες. Μια  από αυτές ήταν η παλαιά ιστορημένη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στα περίχωρα.
Το 1881 αναφέρεται ως Χουδέτσι στο Δήμο Αγιών Παρασκιών με 339 Χριστιανούς και 12 Τούρκους κατοίκους. Το 1900 είναι στον ίδιο Δήμο με 362 κατοίκους, ενώ το 1920 είναι έδρα αγροτικού Δήμου με 492 κατοίκους.
Το !928 είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας με 612 κατοίκους και το 1940 αναφέρεται ωςΧουδέτσιον με 633 κατοίκους.

Ο Paul Faure ετυμολογεί το όνομα του χωριού από την αραβική λέξη guds, που σημαίνει άγιος.
Αξιόλογο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κρήνη του χωριού, που χρονολογείται στα 1671 και ονομάζεται Χατζινές.
Στη θέση Φλαμπουριάρης, βρέθηκε το 1952 μικρή πήλινη κεφαλή της θεάς Αθηνάς με κράνος. Στην ίδια  θέση σώζονται λείψανα εγκατάστασης και αγωγοί υδραγωγείου ελληνιστικής εποχής. Το 1961 στη θέση Κορφή βρέθηκαν τμήματα ειδωλίων και ζωδίων, τύπου Μεσομινωικής εποχής.
Από το Χουδέτσι καταγόταν ο Νικολής Μαρκάκης, ριμαδόρος, γιος του σοφού «Δασκάλου» λεγόμενου  Γιάννη Μαρκάκη. Γεννήθηκε το 1860 στο Χουδέτσι και σκοτώθηκε τριάντα εφτά χρονών, μόλις αρραβωνιασμένος, το 1897. Έγραψε τη ριμάδα για τη θρόνιαση του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο, το 1895.Όπως αναφέρει και  ο ίδιος.:
...Γιατ΄είμαι ένας χωρικός, τα γράμματά μου λίγα
εις το Χουδέτσι κάθομαι, κρατώ και τη σκαλίδα...
Αν ερωτούν ποιος το ΄βγαλε τούτο το τραγουδάκι,
Εις το Χουδέτσι κάθεται, Νικόλαος Μαρκάκης...
Το Χουδέτσι, την πρώτη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα ήταν το θέρετρο αναψυχής των ευκατάστατων Ηρακλειωτών( δεν υπήρχε τότε η μανία με τις παραλίες).Τα περιβόλια στους Σκυλούς και τον Αη- Βασίλη, τα τρεχούμενα νερά στο Χουδέτσι, οι κήποι με τα τριαντάφυλλα στις Μελέσες, τα δροσερά περιβόλια στις Αγιές Παρασκιές, ήταν προπολεμικά αγαπημένοι προορισμοί για τους Καστρινούς.
Δυο τέτοιοι καστρινοί ο Λευτέρης Αλεξίου και ο Νίκος Καζαντζάκης πέρασαν μερικές μέρες στα χωριά της Πεδιάδας( Αύγουστος 1921).
Πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος που θεμελιώθηκε το 1874. Μέσα έχει πολλές , ασβεστωμένες δυστυχώς τοιχογραφίες. Εδώ ανακαλύφτηκε και η πέτρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Άλλες εκκλησίες είναι η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Αντώνιος, ο Τίμιος Σταυρός, ο Άγιος Παντελεήμονας ο Άγιος Παϊσιος, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος η Παναγία Ζωοδόχος Πηγή και άλλες.

 

Κατά τη Μάχη της Κρήτης το χωριό πολέμησε ηρωικά κατά των Γερμανών εισβολέων.
Η έφεση στην Κρητική ρίμα και η αγάπη για τη μουσική και τα μουσικά όργανα (αριστοτέχνης ήταν ο ντόπιος μακαρίτης οργανοποιός Λευτέρης Βλασάκης), είναι τα «σήματα κατατεθέντα» των Χουδετσανών.

Δεν είναι τυχαία η εγκατάσταση του πολυταξιδεμένου και άξιου μουσικού και δασκάλου Ross Daily στο Χουδέτσι, όπου ο Δήμος με τη συμβολή του σπουδαίου μουσικού δημιούργησε το μουσείο Παραδοσιακών μουσικών οργάνων και Μουσικό Εργαστήρι «Λαβύρινθος».
Τα οδωνύμια λοιπόν στο Χουδέτσι δόθηκαν βασισμένα στις θεματικές ενότητες:
Κρητική μουσική
Ζωγράφοι της κρητικής αναγέννησης
Μυθολογία της Μινωικής Κρήτης
Πρόσωπα  από τον αγώνα των αδελφών Κυπρίων ενάντια στην Αγγλική Κατοχή
Τοπωνύμια
Πρόσωπα με ιδιαίτερη προσφορά στον τόπο τους.
Επιμέλεια - Αντώνης Γενναράκης

Χουδέτσι

Δήμος Αρχανών Αστερουσίων