ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ "ΕΛΕΝΗ"

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές
ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε - σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη
Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις
Μια που υπάρχει άλλου ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη
Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας
Μια που υπάρχει αλλού
Καταπράσινη πεδιάδα πέρ' από το γέλιο σου ως τον ήλιο
Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι
Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε
Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής
Ένα θολό συναίσθημα
Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν κι απομακρύνονται

Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας
Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου
Το φως στον άσπιλο ουρανό
Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική
Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα
Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός
Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση
Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως
Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη
Που δε βλέπει τίποτε
Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα
του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο
Γιατί έγινε κιόλας
Ποίημα στίχος μ' άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα
και λόγια
Λόγια όχι σαν τ' αλλά μα κι αυτά μ' ένα μοναδικό τους προορισμόν:
Εσένα!

ΠΙΝΑΚΑΣ Charles Edward Perugini -A Summer Shower

σε τάξη...

The Creative Crochet Crew

 
<sigh> I'm going to have to add this to my to-do list. I could do with a few of these! http://www.ravelry.com/patterns/library/crochet-wall-pockets

Για να έχετε σε τάξη τα μικροαντικείμενά σας

Παγωτό Σοκολάτα Πορτοκάλι

Συνταγή: http://www.sintagespareas.gr/sintages/pagoto-sokolata-portokali1.html

Παγωτό Σοκολάτα Πορτοκάλι

Ακόμα και αν ο συνδυασμός σοκολάτα-πορτοκάλι δεν είναι ο αγαπημένος σας, σε αυτό το παγωτό θα τον λατρέψετε...περισσότερα

haribo

Υλικά

1 λίτρο παγωτό

1. 500 ml κρέμα γάλακτος
2. 250 ml φρέσκο γάλα πλήρες
3. 2 γεμάτες κ.σ. κακάο
4. 150 γρ. σοκολάτα υγείας ή κουβερτούρα σε κομματάκια
5. ξύσμα απο 3 πορτοκάλια (ακέρωτα)
6. 175 γρ. καστανή ζάχαρη
7. 5 μεγάλους κρόκους αυγών
8. 1 πρέζα αλάτι

Οδηγίες

1. Χτυπάμε λίγη ώρα στο μουλτι τη ζάχαρη με το ξύσμα πορτοκαλιού.
2. Ζεσταίνουμε σε ένα μικρό κατσαρολάκι τη μισή ποσότητα κρέμας γάλακτος και οταν έχει ζεσταθεί, ρίχνουμε μέσα το κακάο. Ανακατεύουμε συνεχώς με σύρμα για να διαλυθεί το κακάο, αφήνουμε να πάρει μια βράση και αποσύρουμε απο τη φωτιά. Ρίχνουμε τη σοκολάτα, ανακατεύουμε μέχρι να λυώσει και ρίχνουμε μέσα την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος.
3. Βάζουμε το μείγμα σε ένα μεγάλο μπωλ (κατα προτίμηση όχι πλαστικό) και απο πάνω τοποθετούμε ένα σουρωτήρι.
4. Ζεσταίνουμε το γάλα με τη ζάχαρη, το ξύσμα και το αλάτι στο ίδιο κατσαρολάκι. Σε ένα μπωλάκι χτυπάμε τους κρόκους αυγών. Ρίχνουμε σιγά-σιγά μερικές κουταλιές απο το ζεστό γάλα ανακατεύοντας συνεχώς με σύρμα και στη συνέχεια ριχνουμε τα αυγά μέσα στο υπόλοιπο γάλα.
5. Με μια ξύλινη κουτάλα με επίπεδη άκρη, ανακατεύουμε συνεχώς σε μέτρια φωτιά, ξύνοντας με την άκρη της κουτάλας τον πάτο, μέχρι να νοιώσουμε οτι αρχίζει να πήζει το μίγμα και ελαφρώς κολλάει στον πάτο. Προσοχή, δε θέλουμε να βράσει.
6. Περιχύνουμε το μείγμα πάνω απο το σουρωτήρι στο μπωλ με την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε.
7. Αφήνουμε να πάρει θερμοκρασία δωματίου και στη συνέχεια το βάζουμε σε πλαστικό τάπερ, το κλείνουμε και το βάζουμε στο ψυγείο αρκετές ώρες, μέχρι να κρυώσει καλά.
8. 
   

   
   

   
   

   
   

   
   

   Ετοιμάζουμε την παγωτομηχανή σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή και βάζουμε το μείγμα μέχρι να παγώσει.

Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα 17 Ιουνίου 2018

http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-tou-patera-554117

Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 17 Ιουνίου 2012, 03:46

Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πρωτογιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα απ' όλη την οικογένεια τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους.

Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του Πατέρα ήταν η αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 17 Ιουνίου 2012, 03:50

                             --------------------------------------------------------------------

http://www.bloglines.gr/articles/663735/Pagkosmia-Imera-tou-Patera#.T95lMlLzpAA

ενδιαφέροντα | http://24wro.blogspot.com/ | 2012-06-17 12:04:05

                                                                    

Η    παγκοσμια     Ημέρα     του   πατερα    πρωτογιορτάστηκε    στις  19  Ιουνίου   1910...

και εκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα απ' όλη την οικογένεια τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους.

Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του πατερα ήταν η αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.

Sansimera.gr

Αναδημοσίευση απο http://24wro.blogspot.com/








 

                              

17 Ιουνίου 1885 - Το άγαλμα της ελευθερίας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

17 Ιουνίου 1885 - Το άγαλμα της ελευθερίας φθάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Το άγαλμα της Eλευθερίας είναι ψηλό άγαλμα, το οποίο εικονίζει την Ελευθερία ως γυναικεία μορφή και βρίσκεται στη νησίδα Έλλις Άιλαντ (Ellis Island) στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Την προτομή του αγάλματος την είχε δει από τη μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος, η βάση του αγάλματος βασίζεται στον Κολοσσό της Ρόδου. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του, ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο Γουστάβος Άιφελ.
Όταν τελείωσε, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886.
Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό.
Η βάση του φιλοξενεί από το 1972 το Μουσείο Μετανάστευσης.

Φωτ : Άγαλμα Ελευθερίας Νέα Υόρκη, 1920
http://el.wikipedia.org/wiki/Άγαλμα_της_Ελευθερίας

ΔΑΙΔΑΛΟΣ και ΙΚΑΡΟΣ

ΔΑΙΔΑΛΟΣ και ΙΚΑΡΟΣ ***********************

  Ίκαρος, το πρώτο θύμα αεροπορικού ατυχήματος, παγκοσμίως.
Ο Δαίδαλος, γιος του Ευπαλάμου και της Αλκίππης, ζούσε στην Αττική. Ήταν ξακουστός και περιώνυμος γλύπτης, άριστος τεχνίτης, αρχιτέκτονας και εφευρέτης εργαλείων, μέλος της βασιλικής οικογένειας των Κεκροπιδών και του Κέκροπα, πρώτου βασιλέα των Αθηνών.
Αφ᾽ότου καταδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο σε εξορία, κατέφυγε στην Κρήτη, όπου και βρήκε καταφύγιο κοντά στο Μίνωα.
Εκεί, μαζί με το γιο του, Ίκαρο, καρπό της σχέσης του με τη δούλη του Μίνωα, Ναυσικράτη, τού ανατέθηκαν διάφορα έργα : ο Λαβύρινθος, τα ανάκτορα της Κνωσού, το άγαλμα Αριάδνης και άλλα.
Τα έργα του Δαιδάλου ήταν τόσο κομψά και τόσο ρεαλιστικά που λέγεται ότι ο Ηρακλής λιθοβόλησε ένα απ’ αυτά, νομίζοντας ότι ήταν πραγματικό· ανάμεσα σ’ αυτά ήταν το άγαλμα του Ηρακλή στη Θήβα, το πριόνι, το τσεκούρι, το νήμα της στάθμης, το τρυπάνι, ο κεραμικός τροχός, αλλά και οι ιστοί και οι κεραίες των πλοίων.
Κατασκεύασε τα ανάκτορά του Μίνωα στην Κνωσό, ένα μνημειώδες έργο, μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας, που είδε το φως μετά τις εκεί ανασκαφές του Έβανς.
Πρόκειται για ένα τεράστιο κτίριο με 1300 αίθουσες, αυλές και αποθήκες, διακοσμημένο με θαυμάσιες τοιχογραφίες, μερικές από τις οποίες σώζονται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα.
Ο Μίνωας, από φόβο μήπως κτίσει άλλα παρόμοια παλάτια σε άλλες πόλεις, τον κρατούσε στην υπηρεσία του για αρκετό καιρό.
Όταν ο Θησέας ήρθε στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, ο Δαίδαλος έδειξε στην Αριάδνη, κόρη του βασιλιά Μίνωα, το δρόμο για το λαβύρινθο. Μαθαίνοντάς το ο Μίνωας, οργίστηκε και φυλάκισε το Δαίδαλο και τον Ίκαρο στο Λαβύρινθο. Άλλος ένας λόγος για την οργή του ήταν το γεγονός ότι ο Δαίδαλος βοήθησε τη γυναίκα του, Πασιφάη, να ικανοποιήσει την αρρωστημένη ερωτική της έλξη και πόθο για τον ταύρο του Ποσειδώνα. Ο Δαίδαλος, κατασκευασε ξύλινο ομοίωμα αγελάδας, κούφιο από μέσα (την περίφημη Δάμαλη), το οποίο σκέπασε με δέρμα φρεσκοσφαγμένης αγελάδας. Μέσα στο ομοίωμα μπήκε η Πασιφάη, εξαπατώντας τον ταύρο, που ενώθηκε με την «αγελάδα» και από την παράδοξη αυτή ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος, φοβερό τέρας με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου, που κατοικούσε στα υπόγεια του Λαβύρινθου και τρεφόταν με ανθρώπινη σάρκα.
Ο πολυμήχανος Δαίδαλος κάθε μέρα προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφύγει από τη φυλακή του. Μια μέρα σκέφτηκε ότι, αφού οι επίγειοι, υπόγειοι και θαλάσσιοι τρόποι είχαν αποτύχει ή ήταν αδύνατοι, έπρεπε να δοκιμάσει ένα άλλο τρόπο, τον υπέργειο. Βλέποντας τα πουλιά σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κατασκευάσει μια συσκευή που θα επέτρεπε στον ίδιο και τον γιο του να φύγουν, πετώντας, από το νησί και να φτάσουν σε άλλα μέρη.
Έτσι, σοφίστηκε να κατασκευάσει φτερά, τα οποία κόλλησε με κερί στο γιο του και στον ίδιο, κάνοντας την πρώτη πτήση ανθρώπου. Έμαθε το γιο του να πετά και τον συμβούλεψε να μην πετά πολύ ψηλά, γιατί ο Ήλιος θα έλιωνε το κερί των φτερών του και θα έπεφτε στη θάλασσα, αλλά ούτε πολύ χαμηλά, γιατί ο αφρός της θάλασσας θα έβρεχε τα φτερά του, κάνοντάς τα βαριά και δυσχεραίνοντας την πτήση του.
Έτσι και έγινε και μία μέρα, όταν και οι δύο ένιωσαν έτοιμοι, άρχισαν να πετούν, φεύγοντας από την Κρήτη. Ενώ, όμως, ο Δαίδαλος πετούσε σε μέσο ύψος, ο Ίκαρος, όντας νεαρός και λαχταρώντας για περιπέτεια, πετούσε άλλοτε χαμηλά και άλλοτε ψηλά· κάποια στιγμή τα φτερά του, βαριά από τον αφρό των κυμάτων και ταλαιπωρημένα από τη θερμότητα του Ηλίου, το κερί τους έλιωσε και ο Ίκαρος ευθύς έπεσε στη θάλασσα, όπου και πνίγηκε.
Ο πατέρας του έψαχνε το θαλασσοπνιγμένο του γιο για μέρες, παρακαλώντας τους θεούς να τον βοηθήσουν να τον βρει. Οι Ωκεανίδες λυπήθηκαν τον Δαίδαλο και έβγαλαν το πτώμα του στο νησί Ιχθυόεσσα. Καθοδηγούμενος από τις Ωκεανίδες, έθαψε το σώμα του γιου του στο νησί αυτό, που πήρε το όνομα Ικαρία, κοντά στο πέλαγος, που πήρε το όνομα Ικάριο.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θάνατος του Ικάρου υπήρξε η πρώτη ελληνική προσφορά-θυσία στο βωμό της αεροπορικής ιδέας. Ο Δαίδαλος, αφού ανέκαμψε από το θρήνο του, συνέχισε την πτήση του, φθάνοντας στη Σικελία. Εκεί του προσέφερε καταφύγιο ο βασιλιάς Κώκαλος. Ο Μίνωας όμως τον κυνήγησε μέχρι εκεί, γεγονός που έκανε τους κατοίκους του νησιού να σκοτώσουν τον Κρητικό βασιλιά, από φόβο μήπως τους πάρει τον έξοχο καλλιτέχνη και δημιουργό.
Το θέμα της πτώσης του Ίκαρου ενέπνευσε αρκετούς καλλιτέχνες της αρχαιότητας αλλά και των νεότερων εποχών.
Στην αρχαία Αττική τού αφιερώθηκε μικρός δήμος που ονομαζόταν «Δαιδαλίδες» (της Κεκροπίδος φυλής).
Το όνομα του Δαιδάλου προέρχεται από το ρήμα «δαιδάλλω» που σημαίνει «τεχνουργώ, κατασκευάζω, μαστορεύω, ποικίλλω, στολίζω, διακοσμώ».
Το όνομα του Δαίδαλου φέρει ο αστεροειδής αρ. 1864, ενώ του Ικάρου, ο αστεροειδής αρ. 1566.
Ο Ίκαρος θεωρείται το πρώτο θύμα αεροπορικού ατυχήματος παγκοσμίως.

Fernando Pessôa

Fernando Pessôa... Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα το 1888.
Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα και θα αποκτήσει μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.

Το 1903 μπήκε πρώτος στο πανεπιστήμιο του Κεηπ Τάουν, κερδίζοντας και το Βραβείο της Βασίλισσας Βικτωρίας για την αγγλική γλώσσα.

Το 1905 επέστρεψε στην Πορτογαλία, και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να σπουδάσει φιλολογία στη Λισαβώνα, εγκατέλειψε τις σπουδές του και μπήκε στο εμπορικό κύκλωμα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αντιπρόσωπος διάφορων εμπορικών οίκων στη Λισαβώνα, έζησε μια ζωή εργένης, συγκατοικώντας αρχικά με τη θεία του, και αργότερα με την ετεροθαλή αδελφή του.

Το μεγαλύτερο μέρος του σπουδαίου έργου του έμεινε αδημοσίευτο ως το θάνατο του, 30 Νοεμβρίου 1935. Ως τότε, ο Πεσσόα είχε δημοσιεύσει το πρώτο του βιβλίο στα Πορτογαλικά, με τίτλο Mensagem, δύο πλακέτες με αγγλικά ποιήματα -γιατί ο Πεσσόα ήταν δίγλωσσος και έγραφε με μεγάλη άνεση στην αγγλική γλώσσα- καθώς και μερικά λογοτεχνικά και πολιτικά μανιφέστα. Ήταν επίσης γνωστός ως εκδότης της επιθεώρησης Athena (1924-25), και ως συνεργάτης σε διάφορα πρωτοποριακά έντυπα, και κυρίως στο Orpheu (1915), όργανο του μοντερνιστικού κινήματος.

Μετά το θάνατο του (από κολικό του νεφρού), τα άπαντα του εκδόθηκαν σε οκτώ τόμους, υπογραμμένα με τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Πεσσόα και που, όπως έλεγε, εξέφραζαν τις διάφορες προσωπικότητες που συνυπήρχαν μέσα του: του <<Αλβέρτο Καρέιρο>>, του <<Αλβάρο δε Κάμπος>> και του <<Ρικάρδο Ρέις>>.

Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβώνα, που δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη-μεταφραστή και αναλαμβάνει την εμπορική αλληλογραφία μερικών οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβώνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, που όμως τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και του συγκεκριμένου χώρου.

Είναι δυνατό να είναι κάποιος συγχρόνως πλούσιος και δαιμόνιος τραπεζίτης κι ένας ολοκληρωμένος αναρχικός που πολεμά για την απελευθέρωση της κοινωνίας; σύμφωνα με τον Πεσσόα, ναι.

<<Ένα μεγάλο τμήμα των διαλόγων τραπεζίτη-συνομιλητή αφιερώνεται στους πολλούς και εναλλακτικούς ορισμούς των εννοιών αναρχία, τυραννία και ελευθερία. Ο αναγνώστης διαλέγει και παίρνει ανάμεσα σε ορισμούς που συχνά -όπως στη ζωή- αλληλοαναιρούνται. Από την στιγμή που ο <<τραπεζίτης>> πείθεται ότι η αναρχία είναι ένα όνειρο που υλοποιείται άμεσα μόνο στο προσωπικό επίπεδο, αποφασίζει να ριχτεί στη μάχη του κέρδους. Όπως υποστηρίζει η ελευθερία είναι το κυριότερο αγαθό ενός αναρχικού. Τα χρήματα επομένως θα τον λυτρώσουν από τις δουλείες και τις υποχρεώσεις του μέσου αστού που είναι αναγκασμένος να συντηρήσει την οικογένεια του, να σπουδάσει τα παιδιά του, και να κρατήσει κατά κάποιον τρόπο μια θέση στον ήλιο>>. Θόδωρος Κουλουμπής..
Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.

Το βιβλίο του O Banqueiro Anarquista (Ο Αναρχικός Τραπεζίτης) μεταφράστηκε στα Ελληνικά από την Μ.Παπαδήμα (εκδ. "Νεφέλη")

http://el.wikipedia.org/wiki/Φερνάντο_Πεσσόα








 

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Η εκπομπή της Δημόσιας Τηλεόρασης που μας καθήλωνε στους δέκτες μας κάθε Δευτέρα από τον Ιανουάριο του 1976 και μέχρι το 1992 και παρουσίασε περισσότερα από 400 θεατρικά έργα. Με αυτήν μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε το Θέατρο. Γνωρίσαμε γίγαντες των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ξενόπουλος. Παντελής Χορν, Δ. Ψαθάς, Αρθουρ Μίλλερ, Μολιέρος, Πιραντέλλο, Ερρίκος Ιψεν, Στρίμπεργκ, Μπρεχτ ,μας δίδαξαν,μας προβλημάτισαν ,μας ψυχαγώγησαν . Ηθοποιοί γίγαντες παρήλασαν από τις οθόνες μας.
Η προσφορά της ΕΡΤ στον Πολιτισμό τεράστια και σε αυτόν τον τομέα.

Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχουν όλες οι θεατρικές παραστάσεις από το «Θέατρο της Δευτέρας » με πολλές πληροφορίες και σχόλια.

http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Το_θέατρο_της_Δευτέρας_(1976)

Το σ.ε.ξ. και το σκούπισμα

http://www.ideostato.gr/2013/06/blog-post_5716.htmlΔιήγημα : Το σ.ε.ξ. και το σκούπισμα

της Έφης Γεωργάκη *

Το σ.ε.ξ και το σκούπισμα δεν πάνε με τίποτα μαζί. Ας πούμε ότι μόλις τελείωσες το σκούπισμα και ακόμα δεν έχεις μαζέψει τη σκούπα. Και έρχεται ο άλλος και σου κλείνει το μάτι πονηρά, ή σου το λέει ευθέως: πάμε για σ.ε.ξ; Τότε τι απαντάς; Ε, τι; Τις περισσότερες φορές λες πως θες να μαζέψεις τη σκούπα και να κάνεις ένα ντουζάκι. Τώρα αν δεν έχεις σκουπίσει και σου πει ο άλλος για σ.ε.ξ τον απομακρύνεις διακριτικά για να σκουπίσεις πρώτα. Και αν σου έρθει την ώρα που σκουπίζεις.... έ, αυτό δεν γίνεται με τίποτα. Και τότε πια είναι η λύση;
Καθαριότητα η σ.ε.ξ; Και στα αλήθεια η λύση είναι πολύ απλή όταν δεν έχεις παιδιά. Η αναλογία είναι υπέρ του σ.ε.ξ. Τι γίνεται όμως όταν έχεις παιδιά; Τότε η ζυγαριά γέρνει προς τη σκούπα.....  Σ.ε.ξ ή σκούπισμα λοιπόν; Μήπως να δούμε τα υπέρ και τα κατά;
Σκούπα: Καθαρίζει, φεύγουν τα νεύρα-εκτόνωση, είναι όπλο-αν μπει ξαφνικά ένας κλέφτης.
Σ.ε.ξ: Φεύγουν τα νεύρα-εκτόνωση, είναι όπλο-κερδίζει και τον χειρότερο εχθρό... αλλά δεν καθαρίζει.
Αυτό το «δεν καθαρίζει» είναι που με τρελαίνει. Έχετε πάει σε sex-shop;;; Έχουν τόσα απίθανα πράγματα να προτείνουν αλλά τίποτα που να συνδυάζει και το καθάρισμα χωρίς έξτρα κόπο. Και αυτές οι απίθανες σκούπες που δείχνουν στις επιδείξεις κάνουν τέλειο καθάρισμά.... αλλά σ.ε.ξ δεν κάνουν.
Μεγάλο το αδιέξοδο. Όταν γνώρισα τον έρωτα, μου έφερνε δώρο παγωτά για να συνοδεύουν το σ.ε.ξ. Τώρα φέρνει τις σακούλες για να γεμίζω τη σκούπα.
Ποια η σπουδαιότητα όλων αυτών;;; Η Λυσιστράτη κορίτσια, σ.ε.ξ είπε να μην κάνουν, όχι σκούπισμα, η παροιμία λέει make love not war, δεν λέει βάλτε σκούπα. Οπότε ας αποθέσουμε το σκουπόξυλο εις την αποθήκη και το κορμί μας εις το κρεβάτι, ή στον πάγκο της κουζίνας, ή στα πλακάκια ή ας κρεμαστούμε από το φωτιστικό και ας αλλάξουμε λίγο την παροιμία και ας λέμε η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά και η άλλη μισή είναι.... τι άλλο:......Σ.Ε.Ξ.

Γλωσσάριο
Η σκούπα είναι εργαλείο καθαρισμού. Φτιάχνεται από βούρλο ή καλάμια ενώνεται με ένα ξύλο (το γνωστό σκουπόξυλο) και άλλα τέτοια. Μάλλον όλοι ξέρουμε τι είναι σκούπα. Η ηλεκτρική μπαίνει στη μπρίζα και ρουφάει τη σκόνη από μακριά. Το σκούπισμα είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Οι άνθρωποι των σπηλαίων μάζευαν κλαδάκια και τα έκαναν σκούπα και σκούπιζαν, στην αρχαία Ελλάδα, είχαν τους δούλους και σκούπιζαν, στο Mεσαίωνα δεν πολυ-σκούπιζαν (τις καβαλούσαν οι μάγισσες) αλλά από την Aναγέννηση και μετά το σκούπισμα έγινε must. Έγινε μάλιστα τόσο της μόδας που άρχισαν πέρα από τα σπίτια να καθαρίζουν και τα μαγαζιά, τους δρόμους, τα πάρκα, τις παραλίες. Γενικά η σκούπα μπήκε έντονα στην καθημερινότητα μας. Υπάρχουν στην αγορά από παιχνίδια σκούπες των 2 € μέχρι σκούπες που κάνουν τα πάντα σε άλλα μαγαζιά και έχουν 2.500 €. Προσοχή αυτές των παιχνιδάδικων δεν καθαρίζουν!

Το σ.ε.ξ ή αλλιώς σ.υνουσία ονομάζεται η σ.ε.ξ.ουαλική πράξη μεταξύ ανθρώπων ή άλλων μελών του ζωικού βασιλείου, με πρωταρχικό στόχο την αναπαραγωγή ή την ευχαρίστηση. Κι εδώ η παράδοση έρχεται από τις απαρχές του είδους. Οι τρόποι, οι τύποι διαφέρουν οι προτιμήσεις μπορεί, επίσης αλλού πληρώνεται με χρήμα και αλλού...με ιδρώτα… ή σκούπα.

* Η Έφη Γεωργάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Για το ότι γεννήθηκε υπάρχουν αποδείξεις, για το ότι μεγάλωσε μόνο ενδείξεις. Της αρέσει να παίζει ακόμα, με τα παιδιά της, με τις λέξεις, με περίεργα υλικά. Γράφει ακόμα ημερολόγιο και πάει ακόμα στο σχολείο (Στο ΕΑΠ-τμήμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού). Κάνει ακόμα Θέατρο (το οποίο σπούδασε) με παιδιά. Στόχο ζωής (αυτή τη στιγμή) δεν έχει- στόχο στιγμής έχει: να σπάσει μερικούς ακόμα κανόνες του παιχνιδιού.

ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ

http://epistimonikos.wordpress.com

ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

 

ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΥ …ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!! Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη – Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης. Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού. Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες. Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα. Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση). Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%. Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει; Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών; Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια : Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς. Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής. Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι. Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου. Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

peramatozoa