Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου και η Επέτειος του "ΟΧΙ"

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κείμενο
Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα
Sarantis Ronto

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ»
Ημερομηνία εορτής: 28/10/2018
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Σκεπη Της Υπεραγιας Θεοτοκου Εν Βλαχερνω Και Επετειος Του «οχι»
28 Οκτωβρίου - Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου και η Επέτειος του "ΟΧΙ"
Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να αναφέρουμε ότι εκτός από τη μεγάλη Εθνική μας εορτή (Επέτειος του ΟΧΙ) γιορτάζουμε και την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ενώ σήμερα, την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.
Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την εκκλησία μας από την 1η Οκτωβρίου την 28η ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Παναγία μας για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς, αρχικά, και, αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της εθνικής αντίστασης.
Στο μέ­τω­πο, σ’ ό­λη τη γραμ­μή, α­πό τη γα­λα­νή θά­λασ­σα του Ι­ο­νί­ου μέ­χρι ψη­λά τις πα­γω­μέ­νες Πρέ­σπες, ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός άρ­χι­ζε να βλέ­πει παν­τού το ί­διο ό­ρα­μα:
Έ­βλε­πε τις νύ­χτες μια γυ­ναι­κεί­α μορ­φή να προ­βα­δί­ζει ψη­λό­λι­γνη, α­λα­φρο­περ­πά­τη­τη, με την κα­λύ­πτρα της α­να­ριγ­μέ­νη α­πό το κε­φά­λι στους ώ­μους. Την α­να­γνώ­ρι­ζε, την ή­ξε­ρε α­πό πα­λιά, του την εί­χαν τρα­γου­δή­σει ό­ταν ή­ταν μω­ρό κι ο­νει­ρευ­ό­ταν στην κού­νια. Ή­ταν η μά­να η με­γα­λό­ψυ­χη στον πό­νο και στην δό­ξα, η λα­βω­μέ­νη της Τή­νου, η υ­πέρ­μα­χος Στρα­τη­γός.
Γράμ­μα α­πό τη Μό­ρο­βα
Ο Τά­σος Ρη­γό­που­λος, στρα­τευ­μέ­νος στην Αλ­βα­νί­α το 1940, έ­στει­λε α­πό το μέ­τω­πο το πα­ρα­κά­τω γράμ­μα στον α­δελ­φό του.
«Α­δελ­φέ μου Νί­κο.
Σου γρά­φω α­πό μια α­ε­το­φω­λιά, τε­τρα­κό­σια μέ­τρα ψη­λό­τε­ρη α­πό την κο­ρυ­φή της Πάρ­νη­θας. Η φύ­ση τρι­γύ­ρω εί­ναι πάλ­λευ­κη. Σκο­πός μου ό­μως δεν εί­ναι να σου πε­ρι­γρά­ψω τα θέλ­γη­τρα μιας χι­ο­νι­σμέ­νης Μό­ρο­βας με ό­λο το ά­γριο με­γα­λεί­ο της. Σκο­πός μου εί­ναι να σου με­τα­δώ­σω αυ­τό που έ­ζη­σα, που το εί­δα με τα μά­τια μου και που φο­βά­μαι μή­πως, α­κού­γον­τάς το α­πό άλ­λους, δεν το πι­στέ­χεις.
Λί­γες στιγ­μές πριν ορ­μή­σου­με για τα ο­χυ­ρά της Μό­ρα­βας, εί­δα­με σε α­πό­στα­ση καμ­μιά δε­κα­ριά μέ­τρων μια ψη­λή μαυ­ρο­φό­ρα να στέ­κει α­κί­νη­τη.

-Τις ει;
Μι­λιά.­..
Ο σκο­πός θυ­μω­μέ­νος ξα­να­φώ­να­ξε:
-Τις ει;
Τό­τε, σαν να μας πέ­ρα­σε ό­λους η­λε­κτρι­κό ρεύ­μα, ψι­θυ­ρί­σα­με: Η ΠΑ­ΝΑ­ΓΙΑ!
Ε­κεί­νη όρ­μη­σε εμ­πρός σαν να εί­χε φτε­ρά α­ε­τού. Ε­μείς α­πό πί­σω της. Συ­νε­χώς την αι­σθα­νό­μα­σταν να μας με­ταγ­γί­ζει αν­τρει­ο­σύ­νη. Ο­λό­κλη­ρη ε­βδο­μά­δα πα­λαί­ψα­με σκλη­ρά, για να κα­τα­λά­βου­με τα ο­χυ­ρά Ι­βάν-Μό­ρο­βας.
Υ­πο­γραμ­μί­ζω πως η ε­πί­θε­σή μας πέ­τυ­χε τους Ι­τα­λούς στην αλ­λα­γή των μο­νά­δων τους. Τα πα­λιά τμή­μα­τα εί­χαν τρα­βη­χθεί πί­σω και τα και­νούρ­για.­.. κοι­μόν­ταν! Το τι έ­πα­θαν δεν πε­ρι­γρά­φε­ται. Ε­κεί­νη ορ­μού­σε πάν­τα μπρο­στά. Κι ό­ταν πια νι­κη­τές ρο­βο­λού­σα­με προς την α­νυ­πε­ρά­σπι­στη Κο­ρυ­τσά, τό­τε η Υ­πέρ­μα­χος έ­γι­νε α­τμός, νέ­φος α­πα­λό και χά­θη­κε».

Αξίζει να αναφέρουμε το όνομα του πρώτου νεκρού Έλληνα στρατιώτη.
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή.
Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της.
Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους.
Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία.

Οι Εμφανίσεις της Παναγίας το 1940

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!!!! Η Παναγία μας να φυλάει το έθνος μας και να μην επιτρέψει τέτοια δοκιμασία ξανά..........! Ζητώ η 28η Οκτωβρίου 1940 .
 
vimaorthodoxias.gr
 

: Καιρός να αναβαπτιστούμε με τα νάματα της πίστεως και της φιλοπατρίας του 1940.
Ο άγων ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πί­στεως και Πατρίδος. Εγνώριζαν, ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστι και θα μόλυναν την Ορθοδοξία.


Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρομε μία, η οποία είχε γίνει κοντά μας στο αριστερό μέρος του Μετώπου, εκεί που ήτα­νε το άλλο τμήμα του Μετώπου, των ευζώνων. Συνέβη στον υπολοχαγό Νικόλαον Κάντζαρον. Στα χρόνια της Κατοχής είχα την ευκαιρία, να τον γνωρίσω στα Γιάννενα. Εκεί μου το διηγήθηκε και ο ίδιος.
Επειδή όμως δεν διέσωζα τις λεπτομέρειες, τον παρα­κάλεσα να μου τα γράψη. Παραθέτω την απάντησί του και την αναφορά που είχε κάμει τότε στο Διοικητή του. Ιδού το πλήρες κείμενο της απαντητικής επιστολής του και η αναφορά του:
Εν Ιωαννίνοις τη 3.2.1968
***
Πανοσιολογιώτατε,
Ο αδελφός μου Σωτήριος δι’ επιστολής του μοι διεβίβασε την υμετέραν παράκλησιν, όπως σας γράψω περί του υπ’ εμού οράματος της Θεοτόκου κατά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον 1940-41…
Ετύγχανον Διμοιρίτης της Γ’ Διμοιρίας (2ου Λόχου, Ι Τάγματος, 40ου Συντάγματος Ευζώνων), ότε εις την περιοχήν Α’, του χωρίου Γκολέμι εν Β. Ηπείρω (Αλβανία) κατά μίαν προσωρινήν ανάπαυλαν του Τάγματος εν εφεδρεία, καθ’ ην δεν εδικαιολογείτο παραίσθησις ή ολιγοψυχία, συ­νέβη το όραμα. 
Θεωρώ λοιπόν επιβεβλημένον μου καθήκον να σας ενημερώσω περί του γεγονότος εκείνου.
Τούτο περιγράφεται εν τη υποβληθείση αναφορά μου, της οποίας ακριβές αντίγραφον σας εγκλείω.
Επειδή ως Χριστιανός δεν επιθυμώ θόρυβον περί το όνομά μου, παρακαλείσθε θερμότατα, όπως μείνω άγνωστος, πράγμα όπερ έχω και ως αρχήν.
Μετά σεβασμού
Νικόλαος Γκάτζαρος
Οδός Λόρδου Βύρωνος 9, Ιωάννινα

Αριθ. Δ.Υ.
Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941
Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος

Προς
Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα

«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής εντολών».
«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυρια­κήν, 2 Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα απέχον περί τα 300μέτρα, χάριν περιπά­του, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύ­σει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης. Κατά την επι­στροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω αριθμήση 10 βήμα­τα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της. Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως. Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγ­μεί συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα, είτε καθ’ ύπνον κατά τας πολεμικάς επιχειρήσεις του Στράτου μας.
Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ την δεξιάν Της. Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλ­μοί μου εδάκρυζον, οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν. Ήκουσα να ομιλή: «Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου, είπε! Εγώ ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη λησμονήσης:
1) Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη τούτου νικηφόρως.
2) Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ί­να γνωρίση ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της Χριστιανικής θρησκείας, καθ’ ην ύβρι­ζεν, εβλασφήμει τα θεία της και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός. Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.
3) Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι ο δίκαιος πάντοτε υπε­ρισχύει της βίας.
Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικη­τήν σου, ίνα μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».
Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν.
Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την σκηνήν υμών, όπου έξωθι ταύτης ανέφερον υμίν το συμβάν προφορικώς.
Νικόλαος Γκάτζαρος
Μετά από την εμφάνισι αυτή, όλοι μας οι στρατιώτες εδώσαμε τον φτωχό όβολό μας και με προθυμία κτίσθηκε στο μέρος αυτό ο ναός της Παναγίας.
 

«Προδότες, ντροπή σας»

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Oργή Ελλήνων για την εκχώρηση της Μακεδονίας μας. Στην μαθητική παρέλαση της Αθήνας, σημειώθηκε μικροένταση. Ενώ η παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου βρισκόταν σε εξέλιξη, μια γυναίκα η οποία συμμετείχε σε αυτήν, κρατώντας μια σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, κοντοστάθηκε μπροστά στους επισήμους!

Ο Εύζωνας που πήδηξε από την Ακρόπολη

Η «άγνωστη» ιστορία των 4 Κρητικών Νεομαρτύρων

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
 
neakriti.gr
Το φρικτό μαρτύριο των Τεσσάρων Αγίων από τους Μέλαμπες…
 

Η «άγνωστη» ιστορία των 4 Κρητικών Νεομαρτύρων

Το φρικτό μαρτύριο των Τεσσάρων Αγίων από τους Μέλαμπες Ρεθύμνου, ο Τούρκος δήμιος και το ματωμένο γιαταγάνι
Πολλοί απλοί άνθρωποι έγιναν άγιοι γιατί δεν αρνήθηκαν τον Χριστό έτσι και μετά το θάνατό τους έλαβαν θαυματουργό χάρισμα, ενώ πολλών η εκτέλεση συνοδεύτηκε από θεϊκά σημεία ενώπιον των εκτελεστών τους
Έτσι και οι Τέσσερις νεομάρτυρες από το χωριό Μέλαμπες, της επαρχίας Αγίου Βασιλείου, των οποίων τη μνήμη τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα 28η Οκτωβρίου, μαζί με της Αγίας Σκέπης, προστάτιδας του έθνους μας.
Ο Γεώργιος, ο Αγγελής, ο Μανουήλ και ο Νικόλαος, νέοι με περίσσιο θάρρος και ακλόνητη πίστη μέχρι θυσίας, έζησαν τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αποκεφαλίστηκαν στο Ρέθυμνο 1824 και καταξιώθηκαν αμέσως ως Άγιοι στη συνείδηση των Χριστιανών.
Γεννήθηκαν και έζησαν στις Μέλαμπες Ρεθύμνου, ήταν και οι τέσσερις έγγαμοι, ενάρετοι στο βίο και κρυπτοχριστιανοί, περιμένοντας την ευκαιρία να αποκαλύψουν την πραγματική τους πίστη προς τον Θεό.
Λίγο μετά το μαρτυρικό τους θάνατο, οι Ρεθυμνιώτες Χριστιανοί τιμούσαν τους Τέσσερις Νεομάρτυρες με θείες λειτουργίες αφιερωμένες στη μνήμη τους, ενώ αργότερα αναγνωρίστηκαν ως προστάτες της πόλης του Ρεθύμνου.
Στο τόπο της θυσίας τους χτίστηκε ένας περικαλλής Ιερός Ναός αφιερωμένος και στους Τέσσερις.
Ο σημερινός ναός είναι του 1975, τρίκλιτος και καμαροσκεπής και διαθέτει μοναδικές εικόνες του Φώτη Κόντογλου στο τέμπλο του. Σε λειψανοθήκη φυλάσσονται οι κάρες των τριών από τους τέσσερις μάρτυρες, ενώ στο υπόγειο βρίσκεται το παρεκκλήσι του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Το γιαταγάνι των αγίων
Το 1824 αποκεφαλίστηκαν στο Ρέθυμνο, μετά από βασανιστήρια, τέσσερις νέοι άντρες από το χωριό Μέλαμπες της επαρχίας Αγίου Βασιλείου. Ο Γεώργιος, ο Αγγελής, ο Μανουήλ και ο Νικόλαος.
Ήταν μεταξύ τους συγγενείς και κρυπτοχριστιανοί, δηλαδή χριστιανοί που παρίσταναν τους μουσουλμάνους από το φόβο των φανατικών Τουρκοκρητικών. Όταν όμως ξέσπασε η επανάσταση του 1821, εκδήλωσαν ανοιχτά τη χριστιανική τους πίστη.
Οι Τούρκοι τους συνέλαβαν με την κατηγορία ότι ήταν μουσουλμάνοι που αρνήθηκαν την πίστη τους, οδηγήθηκαν πεζοί στο Ρέθυμνο, δικάστηκαν και βασανίστηκαν.
Με περίσσια γενναιότητα και θάρρος αφού διακήρυξαν την πίστη τους με τα λόγια «Γεώργιος εγεννήθηκα, Γεώργιος θα ποθάνω», «Αγγελής εγεννήθηκα» κ.τ.λ., αποκεφαλίστηκαν ως δημόσιο θέαμα στις 28 Οκτωβρίου 1824.
Οι χριστιανοί έθαψαν τα σώματά τους στην αυλή του ναού του Αγίου Γεωργίου, στα Περιβόλια, που είναι σήμερα νεκροταφειακός ναός, και τις νύχτες έβλεπαν στον τάφο τους φως «σαν από αναμμένες λαμπάδες».
Ο λαός τους τίμησε αμέσως ως αγίους και σήμερα στον τόπο του μαρτυρίου τους είναι χτισμένος ο ιερός ναός που είναι αφιερωμένος και στους Τέσσερις Νεομάρτυρες Αγίους.

Το συγκλονιστικό θαύμα
Την ημέρα του αποκεφαλισμού τους όμως, ο Τούρκος δήμιος πήγε στο σπίτι του και σκούπισε το ματωμένο γιαταγάνι του με μια πετσέτα. Η τυφλή μητέρα του, χωρίς να έχει ιδέα για τα γεγονότα, άγγιξε την πετσέτα και αιφνιδίως επανήλθε το φως της! Ρώτησε το γιο της για την προέλευση του αίματος και, όταν έμαθε για τη σφαγή των μαρτύρων, του είπε: «Να ξέρεις πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν άγιοι».
Έτσι εκείνη η μουσουλμανική οικογένεια φύλαξε το γιαταγάνι ως ιερό κειμήλιο. Πέρασε από χέρι σε χέρι και, εκατό χρόνια μετά, όταν έφευγαν οι μουσουλμάνοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών, κάποιος απόγονός τους το παρέδωσε σε χριστιανικά χέρια. Σήμερα φυλάσσεται στον ιερό ναό του αγίου Νικολάου στη Σπλάντζια, μέσα την παλιά πόλη των Χανίων, όπου οι τέσσερις άγιοι τιμώνται με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
 

Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα το ακουστικό και άκουσα την είδηση.
''Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί 117,
όλον τον ανθό της πόλης και μέσα σ' αυτούς, το Χρήστο Καρβούνη.

Οι Γερμανοί την τελευταία στιγμή,
σεβάστηκαν τον εξαιρετικό επιστήμονα και του έδωσαν χάρη.
Ο Καρβούνης παρακάλεσε να δοθεί η δική του χάρη,
σ' έναν από τους τέσσερις Τζιβανόπουλους.
Να μην κλάψει η μάνα τέσσερις γιούς μαζί.
Ο Γερμανός αρνήθηκε.

Τότε ο Καρβούνης επαναστάτησε.
- Είστε ένας λαός βάρβαρος,
είπε στον αξιωματικό, σε τέλεια γερμανικά.
Ντρέπομαι που σπατάλησα οχτώ χρόνια στον τόπο σας.
Οχτώ χρόνια πεταμένα, χαμένα.
Ο Γερμανός θύμωσε, κοκκίνισε
και με όλη τη δύναμή του, τον χτύπησε με το κοντάκι του όπλου του.''

Έμεινα σαν απολιθωμένη.
Δεν καταλάβαινα.
Δεν ήθελα να καταλάβω.
Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια.

''Χτες το πρωί στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν εκατόν δέκα εφτά.
Τέσσερα παιδιά του Τζιβανόπουλου και τον γιατρό Καρβούνη.
Κάθε σπίτι κι ένας νεκρός.
Όλη η Σπάρτη μοιρολογάει.''

- Μα, γιατί; μπόρεσα να πω.
''Σκότωσαν ένα Γερμανό στρατιώτη στο Μονοδένδρι.''

(Η κυρία Τζιβανοπούλου
έστρωνε κάθε πρωί τα κρεβάτια των γιών της
και τα ξέστρωνε το βράδυ)
......................................................................................................................

Από το βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου
''Κυδαθηναίων 9''

Ο Κρητικός Επισμηναγός που συγκίνησε την Ελλάδα

Νεκρός ο Έλληνας...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Νεκρός από αστυνομικά πυρά της αλβανικής αστυνομίας.

Δημοφιλείς αναρτήσεις