Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Απεικόνιση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου σε μωσαϊκό της Αγίας Σοφίας
Πατριάρχης και Πατέρας της Εκκλησίας
Γέννηση	Πιθανώς το 349 Αντιόχεια της Συρίας
Κοίμηση	14 Σεπτεμβρίου 407 Κόμανα του Πόντου
Εορτασμός	27 Ιανουαρίου*: ανακομιδή λειψάνων 13 Νοεμβρίου : μνήμη Ιωάννη Χρυσοστόμου 30 Ιανουαρίου : Των Τριών Ιεραρχών
Σημαντικές Ημερομηνίες	διάκονος 381 πρεσβύτερος 386 επίσκοπος 398 εξορία 404

Χριστιανισμός σειρά λημμάτων

[εμφάνιση]Θεμελιώδη

[εμφάνιση]Αγία Γραφή

[εμφάνιση]Χριστιανική θεολογία

[εμφάνιση]Ιστορία και παραδόσεις

[εμφάνιση]Σημαντικές μορφές Πρότυπο: π • σ • ε

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γνωστός και ως Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας μεταξύ 344 και 354. Έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και την Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε. Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία. Διετέλεσε επίσης επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Τελικά αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, εξ ου και σήμερα θεωρείται άγιος από την Λουθηρανική και την Αγγλικανική εκκλησία, ενώ κατατάσσεται στους μεγάλους πατέρες της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ο βίος Του 1.1 Η μόρφωση του Χρυσοστόμου 1.2 Το έργο του στην Αντιόχεια 1.3 Εκλογή στον επισκοπικό θρόνο 1.4 Το έργο του στην Κωνσταντινούπολη 1.5 Οι διωγμοί του Χρυσοστόμου 1.6 Η εξορία και το τέλος της ζωής του 2 Η μορφή του 3 Το συγγραφικό του έργο 3.1 Εισαγωγή 3.2 Κατηγοριοποίηση 3.3 Φιλολογική και ιστορικογραμματική έρευνα 3.4 Οι ομιλίες του 4 Η ρητορική του δεινότητα 4.1 Η ρητορική στην Αντιόχεια 4.2 Χαρακτηριστικά και καινοτομίες της ρητορικής του 4.3 Ρυθμός και ποιητικότητα 5 Η διδασκαλία του 5.1 Εισαγωγή 5.2 Χρυσόστομος και Ελληνική Φιλοσοφία 5.2.1 Ηθικολογία στωικών; 5.3 Δογματική διδασκαλία 5.3.1 Σύγχρονες δογματικές επιρροές 5.4 Το Κεκρυμμένο βάθος των γραφών 5.5 Ηθική κατά Χρυσόστομο 5.6 Κατά Ιουδαίων 5.6.1 Οι λόγοι 5.6.2 Συμπεράσματα 5.7 Περί εξουσίας, αρχόντων και πλούτου 5.7.1 Εξουσία 5.7.2 Άρχοντες 5.7.3 Πλούτος και εργασία 5.8 Χρυσοστομική παιδαγωγία 5.8.1 Γενικά 5.8.2 Οι απόψεις του 6 Η επιρροή του Χρυσοστόμου στην Ορθόδοξη Εκκλησία 6.1 Γενικά 6.2 Βυζαντινή εποχή 6.3 Σύγχρονες επιρροές 7 Η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου 8 Υμνογραφία 9 Αγιογραφία 10 Εορτή 11 Οστά 12 Υποσημειώσεις 13 Πηγές 14 Βιβλιογραφία 15 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ο βίος Του

Η μόρφωση του Χρυσοστόμου

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια μεταξύ 344 και 354, με πιθανότερη ημερομηνία κοντά στο 349. Γονείς του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Η μητέρα του μάλιστα χήρεψε μόλις στα 20 της χρόνια, όταν ο Ιωάννης ήταν μόλις λίγων μηνών, ήταν δε γυναίκα που ξεχώριζε για το ζήλο που επεδείκνυε για την ανατροφή του Ιωάννη, ώστε πολλοί αξιοσέβαστοι άνδρες της εποχής, όπως ο Λιβάνιος^[1], εξήραν το ήθος της.

Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε από την ίδια. Εν συνεχεία σπούδασε στη σχολή του Λιβάνιου, δάσκαλου και πολυγραφότατου συγγραφέα, στην Αντιόχεια ρητορική και του Ανδραγαθίου φιλοσοφία. Από την εποχή αυτή μάλιστα διαφάνηκε το ταλέντο της ρητορικής του ικανότητος σε σημείο ο δάσκαλός του Λιβάνιος, να θελήσει να τον κάνει συνεχιστή του έργου του στη σχολή. Η χριστιανική του ανατροφή όμως εμπόδιζε τα σχέδιά του. Επίσης ακολούθησε θεολογικές σπουδές δίπλα στον Καρτέριο και το Διόδωρο Ταρσού, στο λεγόμενο Ασκητήριο, τη μεγάλη θεολογική σχολή της Αντιόχειας, ενώ σπούδασε και ως συνήγορος, εξασκώντας το επάγγελμα για λίγους μήνες. Εν τέλει εγκατέλειψε την δικηγορία και βαπτίστηκε Χριστιανός και σύντομα, όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα του (372 μ.Χ.), αποφάσισε να αποσυρθεί από την κοσμική ζωή ακολουθώντας το μοναχισμό.

Το έργο του στην Αντιόχεια

H Αντιόχεια. Χάρτης του 1135 μ.Χ.

Ο Χρυσόστομος το 371 χειροθετήθηκε αναγνώστης, ξεκινώντας διδακτικό και κατηχητικό έργο, το οποίο μας δείχνει τη γνώση που ήδη είχε πάνω στις γραφές. Εν συνεχεία θα διάγει έξι χρόνια μοναστικής ζωής στην Αντιόχεια και συγκεκριμένα στην περιοχή του Σιλπίου (4 δίπλα σε γέροντα ασκητή και 2 μόνος του, σε σπήλαιο), όπου θα μυηθεί στο μοναχικό ιδεώδες και τη νηπτική ζωή, πριν επιστρέψει και πάλι στην πόλη της Αντιόχειας. Η ζωή του αυτή την εποχή χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με τον Παλλάδιο, από σκληρή άσκηση. Τρεφόταν και κοιμόταν ελάχιστα, σκληραγωγείτο, ζώντας βίο φιλοπονίας^[2], προσευχόμενος και μελετώντας κάτω από αντίξοες συνθήκες, με αποτέλεσμα να κλονιστεί σοβαρά η υγεία του^[3]. Κατά την επιστροφή του, το 381, χειροτονείται διάκονος από τον αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο και το 386 πρεσβύτερος από το διάδοχό του, Φλαβιανό, μέχρι και το 397, όταν και του προτάθηκε η θέση του επισκόπου. Η φήμη για το ζήλο και την ευγλωττία του, τον έκανε γρήγορα γνωστό στην Αυτοκρατορία, φθάνοντας μέχρι και την Αυλή του αυτοκράτορα, γεγονός που τον οδήγησε τελικά και στη θέση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ως πρεσβύτερος ήδη αρχίζει να αναπτύσσει έντονη συγγραφική και ποιμαντική δράση, με σκοπό να καταπολεμήσει τους αιρετικούς της εποχής (Αρειανούς, ευνομοιανούς), τους Ιουδαίους οι οποίοι προσεταιρίζονταν τους Χριστιανούς, τους πλούσιους και τους φορείς που ήταν υπεύθυνοι για την ηθική παρακμή της πόλεως. Ιδρύει επίσης ευαγή ιδρύματα, όπως πτωχοκομεία και γηροκομεία και καθιερώνει συσσίτιο. Η φήμη για την ρητορική και ποιμαντική του ικανότητα εκτοξεύεται το 387^[4], όταν μετά από στάση των Αντιόχεων κατά του βασιλέως, επιτυγχάνει να οδηγήσει τον Αρκάδιο σε ήπια αντίδραση κατά των στασιαστών και του λαού της περιοχής. Η αγάπη και ο σεβασμός μάλιστα προς το πρόσωπο του Χρυσοστόμου ήταν τόση, ώστε όταν προτάθηκε για την επισκοπή στην Κωνσταντινούπολη, προετοιμάστηκε κατάλληλο σχέδιο ώστε να μην προκληθούν αντιδράσεις από το λαό της Αντιόχειας^[5].

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμονας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας - Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

12 Νοεμβρίου στις 10:17 μ.μ. ·

Αγίων Τέχνες

12 Νοεμβρίου στις 9:33 π.μ. ·

Ἁγιολόγιον - Νοέμβριος 12
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμονας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης
Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ὁ θαυματουργὸς ἐπίσκοπος Φραγκίας
Ὁ Προφήτης Ἀχία
Ὁ Ἅγιος Ἀρσάκιος
Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ἐπίσκοπος Ταρακίνης
Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Ζεβινᾶς, Γερμανός, Νικηφόρος καὶ Μαραθὼ ἡ παρθένος
Ὁ Ἅγιος Λέων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ Ἅγιος Σάββας Νιγδελὴς ὁ Σαμολαδᾶς, Νεομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Νικόλας ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Ἐνορία τῶν Ἕξι Μαρμάρων
Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ μετὰ τὴν 11ην τοῦ παρόντος μηνός, μνήμην ποιοῦμεν τῆς εὑρέσεως καὶ ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἐπισκόπου Ἀσσοῦ (Μυτιλήνης), τοῦ θαυματουργοῦ (1935-6)
Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ, ἐπίσκοπος
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμονας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἦταν γιὸς τοῦ ἄρχοντα Ἐπιφανίου, στὰ χρόνια τοῦ Βασιλιᾶ Ἡρακλείου (615 μ.Χ.). Ὅταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀνέτρεψαν μὲ τὴν σύζυγό του σὰν ἀληθινοὶ χριστιανοὶ γονεῖς. Γρήγορα, ὅμως, ἡ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του πέθαναν. Ὁ Ἰωάννης εἶχε μεγάλη περιουσία καὶ τοῦ ἔγιναν πολλὲς προτάσεις νὰ κάνει καινούργια οἰκογένεια. Ὅμως τὶς ἀπέῤῥιψε ὅλες, ἀπαντῶντας: «Νομίζω, πρὸς ὅλους εἶμαι ὀφειλέτης. Καὶ δὲν τὸ νομίζω μόνο. Εἶμαι. Διότι οἱ χριστιανοὶ ἔχουμε ἀλληλεγγύη. Δὲν τὸ λέει ὁ Παῦλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Ἀφοῦ, λοιπὸν ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ δώσω στοὺς ἀδελφούς μου, ἄρα εἶμαι καὶ ὑποχρεωμένος νὰ δώσω. Νά γιατί ἐργάζομαι καὶ δὲ θὰ πάψω νὰ τὸ κάνω. Ἡ περιουσία μου δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνώτερη ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ χρέη μου». Γιὰ τὴν λαμπρότητα τῆς ζωῆς του, ὁ Ἰωάννης ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας. Διέπρεψε σὰν πνευματικὴ λυχνία στὴν πατριαρχία πολλὰ χρόνια, καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα. Ἐπειδὴ δὲ μοίραζε πλουσιοπάροχα στοὺς φτωχοὺς τὴν ἐλεημοσύνη, ὀνομάστηκε Ἐλεήμων. Εἶχε καταστεῖ τόσο σεβάσμιος, ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν σέβονταν. Τελικά, εἰρηνικὰ παρέδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὸ Θεὸ (τὸ 620 μ.Χ.). Καὶ εἶναι μακάρια ἡ ψυχή του, διότι ὁ Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Μακάριοι, δηλαδή, εἶναι οἱ εὐσπλαχνικοὶ στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεό.
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής
Γι᾿ αὐτὸν ἀναφέραμε στὸ βιογραφικὸ σημείωμα τοῦ γιοῦ του Θεοδούλου, ποὺ ἡ μνήμη του γιορτάζεται τὴν 14η Ἰανουαρίου. Ἀλλὰ ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: «Οὗτος ἦν διάσημος ἐν λόγοις καὶ ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καὶ εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379-395) [εἰκάζω μᾶλλον ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Β´ (408-450)], κατὰ δὲ τὸν Συναξαριστὴν Νικοδήμου (οὐχὶ ὀρθῶς) ἐπὶ Μαυρικίου (582-602)· συζευχθεὶς μετὰ γυναικὸς ἀπέκτησε τέκνα δυό, ἓν ἄῤῥεν καὶ ἓν θήλυ· ἀλλὰ ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατέπεισε τὴν σύζυγον αὐτοῦ νὰ ἐγκαταλείψωσι τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἦλθον εἰς Ἄλεξανδρειαν ἐκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν γυνὴ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτῆς τὸ θυγάτριον, ὁ δὲ Νεῖλος τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ᾿ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς ἄσκησιν ἀλλ᾿ ἐκεῖ ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, διὰ τὸν ὁποίον ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει πικρῶς (ἴδ. Ἀββάδες τριάκοντα ὀκτὼ οἱ ἐν Σινᾷ, Ἰανουαρ. 14). Εἰς τὴν ἐρημικὴν ἐκείνην ἀνάπαυσιν ἠσχολήθη εἰς συγγραφὰς ἀσκητικῶν ἔργων, μαρτυρούντων τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ τὸν πρὸς ἄσκησιν ἔρωτα. Ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς διαβιώσας, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ. Τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ὀστᾶ μετακομίσθησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου (518-527) καὶ κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ κάτωθεν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἂν τοῦτο ἀληθεύῃ, ἡ τοῦ Συναξαριστοῦ πληροφορία, ὅτι ἐπὶ Μαυρικίου ἤκμασε, δὲν στηρίζεται».
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης
Αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Κυνουρία καὶ ἀσκήτευε στὴ Μεγίστη Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ ἀργότερα τὸ ἱερό του λείψανο ἀνέβλυσε μύρο. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ γιορτάζεται ἡ κοίμηση τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ, ἐνῷ τὴν 7η Μαΐου ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων του.
Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ὁ θαυματουργὸς ἐπίσκοπος Φραγκίας
Ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα μετὰ Χριστὸν καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σαβωρία τῆς Παννονίας. Μπῆκε στὴν τάξη τῶν κατηχουμένων σὲ ἡλικία 10 ἔτων. Στὸ 15ο ἔτος τῆς ἡλικίας του κατατάχθηκε στὸ στράτευμα, ὅπου ὑπηρέτησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἰουλιανοῦ. Ὅταν βρέθηκε στὴν Ἀμιένη, συνάντησε κάποια μέρα ἕναν ζητιάνο, ποὺ τοῦ ζήτησε ἐλεημοσύνη. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶχε τίποτα, παρὰ μόνο τὰ ὅπλα του, ἔδωσε στὸ φτωχὸ τὸν μανδύα του. Τὴν ἑπομένη νύχτα, ἐμφανίστηκε σ᾿ αὐτὸν ὁ Κύριος, καὶ τοῦ εἶπε: «Μαρτίνε, ἂν καὶ κατηχούμενος ἀκόμα, μὲ ἐνεδύθης δώσας εἰς τὸν ἐπαίτην τὸ φόρεμα αὐτό». Ὁ Μαρτίνος βαπτίστηκε καὶ πῆγε στὸν περίφημο ἅγιο Ἱλάριο ἐπίσκοπο τῆς πόλης Ποατιὲρ τῆς Γαλλίας. Ἐκεῖ, ἐκπαιδεύτηκε καλὰ στὶς ἀλήθειες τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ χειροτονήθηκε κληρικός. Ὑπηρέτησε στὸ ἀξίωμα αὐτὸ μὲ πολὺ ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση. Κατόπιν, ἔγινε ἐπίσκοπος τῆς πόλης Τοὺρ ἐπίσης τῆς Γαλλίας καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν ἁγία του ζωὴ καὶ τὶς ὑπηρεσίες του στὴν πίστη. Ἐνίσχυε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ ποιμνίου του, μεριμνοῦσε γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ τὰ ὀρφανὰ καὶ μάλιστα κατάρτισε 80 μαθητές, ποὺ ἐγκατάστησε σὲ Μονή. Σὲ κάποιο χωριὸ τῆς ἐπισκοπῆς του ὅμως, τὴν Κάνδη, ἀῤῥώστησε καὶ ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία 81 ἐτῶν. Ἄλλη πηγὴ ὅμως, ἔχει διαφορετικὸ τὸ βιογραφικό του σημείωμα. Ἀναφέρει ὅτι ἦταν κόμης καὶ στρατηγὸς ἐπὶ βασιλείας Τραϊανοῦ (98-117). Ἀπαρνήθηκε τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν κοσμικὴ δόξα καὶ ἔγινε μοναχός. Γιὰ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια ἀσκήθηκε στὴ μοναχικὴ ζωὴ καὶ στὴν ἀνάγνωση τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὶς μεγάλες του ἀρετές, ἐκλέχτηκε ἐπίσκοπός της πόλης Κωνσταντῖνος τῆς Γαλλίας. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἔζησε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου πέθανε εἰρηνικὰ σὰν θαυματουργός.
Ὁ Προφήτης Ἀχία
Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Σολομῶντος καὶ Ἱεροβοάμ, καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σηλώμ. Σ᾿ αὐτὸν ἀποδίδονται οἱ λόγοι, ποὺ «ἐλαλήθησαν ἐν ὀνόματι Κυρίου» πρὸς τὸν Σολομῶντα, ὅταν ἔκτιζε τὸν ναὸ στὴν Ἱερουσαλήμ. Τότε δηλαδὴ θὰ πραγματοποιοῦσε ὁ Θεὸς καὶ στὸ δικό του πρόσωπο, ὅσα εἶχε ἐξαγγείλει στὸν πατέρα του Δαβίδ, ὅταν βέβαια καὶ αὐτὸς θὰ βάδιζε στὰ διδάγματά Του καὶ ἐκτελοῦσε τὶς κρίσεις Του καὶ τηροῦσε ὅλες τὶς ἐντολές Του. Ὅταν ὅμως κάποτε ὁ Σολομῶν παρεξέκλινε τοῦ θεϊκοῦ δρόμου, διὰ τοῦ Ἀχία πάλι ὁ Κύριος γνωστοποίησε σ᾿ αὐτὸν ὅτι θὰ τὸν τιμωροῦσε κάνοντας κομμάτια τὴν βασιλεία του. Κατόπιν ὁ προφήτης ἐστάλη στὸν Ἱεροβοάμ, τὸν γιὸ τῆς χήρας Σερουᾶ. Μόλις τὸν συνάντησε, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, τοῦ πῆρε τὸ καινούργιο του ἱμάτιο καὶ τὸ ἔσχισε σὲ δώδεκα τεμάχια. Ὁ Ἱεροβοάμ, παρακολουθοῦσε ἔκπληκτος τὴν πράξη αὐτὴ τοῦ προφήτη. Αὐτὸς δέ, ἔδωσε σ᾿ αὐτὸν τὰ δέκα τεμάχια καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Σολομῶντα ἔτσι ὁ Θεὸς θὰ κομματίαζε τὴν βασιλεία του, γιὰ νὰ δώσει τὶς δέκα φυλὲς στὴν ἐξουσία τοῦ Ἱεροβοάμ. Αὐτὰ ἀφοῦ προφήτευσε ὁ Ἀχία, πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τὸν ἔθαψαν κοντὰ στὴ Βελανιδιὰ τοῦ Σιλώμ.
Ὁ Ἅγιος Ἀρσάκιος
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ἐπίσκοπος Ταρακίνης
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα τὴν 10η Νοεμβρίου.
Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Ζεβινᾶς, Γερμανός, Νικηφόρος καὶ Μαραθὼ ἡ παρθένος
Ἔλαβαν ὅλοι τὰ μαρτυρικὰ στεφάνια στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ. Οἱ μὲν τέσσερις πρῶτοι ἀποκεφαλίστηκαν στὴν Καισαρεία, ἡ δὲ Μαραθὼ ἡ παρθένος στὴ Σκυθούπολη τῆς Κοίλης Συρίας, ὅπου τὴν ἔριξαν μέσα στὴ φωτιὰ καὶ κάηκε ζωντανή.
Ὁ Ἅγιος Λέων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπονομάστηκε Στυππῆς. Πατριάρχευσε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰωάννη Κομνηνοῦ τὰ ἔτη 1134-1143 κατὰ τὸν Μελέτιο (σελ. 17 τοῦ Γ´ τόμου). Προηγουμένως ἦταν πρεσβύτερος καὶ οἰκονόμος τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ διαδέχτηκε στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Ἰωάννη τὸν Ἀγαπητό. Ἀφοῦ κυβέρνησε μὲ θεοπρέπεια τὸ ποίμνιό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος Σάββας Νιγδελὴς ὁ Σαμολαδᾶς, Νεομάρτυρας
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Νίγδη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ μαρτύρησε γιὰ τὴ χριστιανικὴ πίστη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀφοῦ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 12 Νομεβρίου 1726 στὴν τοποθεσία Κουτσοὺκ Καραμάνι. Ὁ λόγος τῆς συλλήψεώς του ὑπῆρξε ὁ φθόνος τῶν Τούρκων, διότι ὁ Ἅγιος, μὲ τὴν τίμια ἐργασία του, εἶχε γίνει πολὺ πλούσιος καὶ ἤθελαν νὰ τοῦ ἁρπάξουν τὴν περιουσία.
Ὁ Ἅγιος Νικόλας ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Ἐνορία τῶν Ἕξι Μαρμάρων
Πολλὲς πληροφορίες γιὰ τὴ ζωή του δὲν ἔχουμε. Ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Νεομάρτυρας τῆς χριστιανικῆς πίστης, μαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ τὴν εὐσέβειά του τὸ ἔτος 1732. Ἡ μνήμη του καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται στὶς 12 Νοεμβρίου.
Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ μετὰ τὴν 11ην τοῦ παρόντος μηνός, μνήμην ποιοῦμεν τῆς εὑρέσεως καὶ ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἐπισκόπου Ἀσσοῦ (Μυτιλήνης), τοῦ θαυματουργοῦ (1935-6)
Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ, ἐπίσκοπος

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

12 Νοεμβρίου στις 10:30 μ.μ. ·

Sarantis Ronto

12 Νοεμβρίου στις 8:11 π.μ.

Καλημέρα και καλή Εβδομάδα φίλες φίλοι φιλαράκια . Να έχετε όλοι υγεία χαρά αγάπη προσωπική και οικογενειακή ευτυχία !!!!!
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Ημερομηνία εορτής: 12/11/2018
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Λεμεσός (Κύπρος)
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωαννης Ο Ελεημονας Αρχιεπισκοπος Αλεξανδρειας (; - 620)
Βιογραφία
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων γεννήθηκε στην Αμαθούντα της Κύπρου (η Αμαθούς, ήταν η σημερινή Παλαιά Λεμεσός). Ήταν γιος του άρχοντα Επιφανίου και της Ευκοσμίας και έζησε στα χρόνια του Βασιλιά Ηρακλείου (615 μ.Χ.).
Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά, τα οποία ανέτρεψαν με τη σύζυγό του σαν αληθινοί χριστιανοί γονείς. Γρήγορα, όμως, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέθαναν. Ο Ιωάννης είχε μεγάλη περιουσία και του έγιναν πολλές προτάσεις να κάνει καινούργια οικογένεια. Όμως τις απέρριψε όλες, απαντώντας: «Νομίζω, προς όλους είμαι οφειλέτης. Και δεν το νομίζω μόνο. Είμαι. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Δεν το λέει ο Παύλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω. Η περιουσία μου δεν μπορεί να είναι ανώτερη απ' αυτά τα χρέη μου».
Για τη λαμπρότητα της ζωής του, ο Ιωάννης έγινε αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Διέπρεψε σαν πνευματική λυχνία στην πατριαρχεία πολλά χρόνια και έκανε πολλά θαύματα. Επειδή δε μοίραζε πλουσιοπάροχα στους φτωχούς την ελεημοσύνη ονομάστηκε Ελεήμων. Είχε καταστεί τόσο σεβάσμιος, ώστε και αυτοί οι ειδωλολάτρες τον σέβονταν. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στο Θεό το 620 μ.Χ. Και είναι μακάρια η ψυχή του, διότι ο Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» ( Ευαγγέλιο Ματθαίου, ε' 7). Μακάριοι, δηλαδή, είναι οι ευσπλαχνικοί στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό.

Σήμερα...

http://el.wikipedia.org

Ιωάννης ο Ελεήμων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, έργο του Τιτσιάνο στο ναό του αγίου στη Βενετία

Ο Ιωάννης ο Ελεήμων ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας περί τα έτη 610-619.

Πίνακας περιεχομένων 1 Η ζωή του 2 Το σκήνωμά του 3 Πολιούχος 4 Παραπομπές 5 Πηγές

Η ζωή του

Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 539 και 555 στην Αμαθούντα της Κύπρου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ευκοσμία ή Κοσμία και ο πατέρας του Επιφάνιος, και ήταν έπαρχος Κύπρου. Ο Ιωάννης παντρεύτηκε και απέκτησε και παιδιά, όμως η σύζυγός του και τα παιδιά του πέθαναν σύντομα, και έμεινε μόνος. Τότε αφιερώθηκε στο Θεό. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έγινε ευρύτατα γνωστός για τις φιλάνθρωπες πράξεις του.

Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Α΄, ο λαός και ο πατρίκιος Νικήτας, έπαρχος της Αιγύπτου και εξάδελφος του αυτοκράτορα Ηράκλειου, ζήτησαν από τον Αυτοκράτορα να τοποθετηθεί ο Ιωάννης στη θέση αυτή, πράγμα που έγινε το 610.

Ως επίσκοπος (Πατριάρχης) Αλεξαδρείας έκανε πλουσιότατο έργο. Αύξησε τους ναούς της πόλης από 7 σε 70, πολέμησε τον Μονοφυσιτισμό, έχτισε νοσοκομεία, ξενοδοχεία, πτωχοτροφεία, οργάνωνε συσσίτια και γενικά ελεούσε αυτούς που είχαν ανάγκη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να του δοθεί το προσωνύμιο «Ελεήμων». Όταν οι Πέρσες κατέκτησαν την Αλεξάνδρεια, αναγκάστηκε να καταφύγει στην πατρίδα του, την Κύπρο, όπου και πέθανε μεταξύ των ετών 616 και 620.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως αγίου στις 12 Νοεμβρίου.

Το σκήνωμά του

Μετά το θάνατό του, το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1249 μεταφέρθηκε στη Βενετία, ενώ ένα μέρος του εστάλη το 1489 από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ στο Βασιλιά Ματθία Κορβίνο της Ουγγαρίας και τοποθετήθηκε στο βασιλικό παρεκκλήσι του Κάστρου της Βούδα.

Σήμερα, μέρος του σκηνώματός του βρίσκεται σε παρεκκλήσι του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Μαρτίνου στη Μπρατισλάβα και άλλο στο Ναό San Giovanni in Bragora της Βενετίας.

Πολιούχος

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων είναι πολιούχος άγιος της Λεμεσού και της κωμόπολης Casarano της Νότιας Ιταλίας. Ναός αφιερωμένος σε αυτόν, χρονολογούμενος στον 12ο αιώνα, έχει βρεθεί στο Λυγουριό Αργολίδας^[1], ενώ άλλος ναός αφιερωμένος σε αυτόν κατεδαφίστηκε πρόσφατα στη Βέροια^[2]. Τέλος, αξιόλογος είναι ο ναός του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος στη Βενετία (San Giovanni Elemosinario), που χρονολογείται στο 1071.

http://www.saint.gr

Όσιος Νείλος ο Ασκητής

Ημερομηνία εορτής:	12/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Νειλος Ο Ασκητης

Αἴγυπτον ἄρδει Νεῖλος, ἀλλὰ καὶ κτίσιν. Λόγῳ κατάρδει, καὶ θανών, Νεῖλος μέγας.

Βιογραφία Για τον Όσιο Νείλο, αναφέραμε στο βιογραφικό σημείωμα του γιου του Θεοδούλου, που η μνήμη του γιορτάζεται την 14η Ιανουαρίου. --------------------------------------- Βιογραφία Ο Όσιος Θεόδουλος ήταν υιός του σοφού Νείλου (βλέπε 12 Νοεμβρίου), ο οποίος έγινε έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, αλλά άφησε την δόξα του κόσμου και έγινε μοναχός στο όρος Σινά μαζί με τον υιό του. Οι όσιοι έζησαν προ των μέσων του 5ου αιώνος μ.Χ. επί βασιλείας Θεοδοσίου Β' (408-450 μ.Χ.). Εκεί λοιπόν που διέμεναν, ο Νείλος, ο υιός του Θεόδουλος και οι άλλοι μοναχοί, ξαφνικά τους επιτέθηκαν βάρβαροι και άρχισαν να τους κατασφάζουν. Ο Νείλος κατόρθωσε να διαφύγει. Τον υιό του όμως, Θεόδουλο τον πήραν μαζί τους αιχμάλωτο. Στην αρχή θέλησαν να τον σκοτώσουν. Αλλά κατόπιν τον πούλησαν και τον αγόρασε ο επίτροπος της Λούζης, ο όποιος και του απέδωσε την ελευθερία του. Κατόπιν ο Θεόδουλος συναντήθηκε με τον πατέρα του όσιο Νείλο, που είχε διαφύγει από τη σφαγή των πατέρων του Σινά, και πήγε μαζί του σε ερημικό αναχωρητήριο. Εκεί χρησιμοποίησαν τη ζωή τους, όχι μόνο για την ατομική τους σωτηρία, αλλά και για τη συγγραφή λόγων και επιστολών, όπου βρίσκονται θησαυρισμένες πολύτιμες συμβουλές για τον τρόπο, με τον όποιο οφείλουν να ζουν οι χριστιανοί αναχωρητές, για να πετύχουν τον άγιο σκοπό τους. Απεβίωσαν και οι δυο ειρηνικά. Τα άγια λείψανα τους, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός, τα έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και τα κατέθεσαν στον Ναό των Αγίων Αποστόλων. ----------------------------------- Αλλά ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του γράφει και τα εξής: «Οὗτος ἦν διάσημος ἐν λόγοις καὶ ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καὶ εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 - 395) [εἰκάζω μᾶλλον ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Β´ (408 - 450)], κατὰ δὲ τὸν Συναξαριστὴν Νικόδημου (οὐχὶ ὀρθῶς) ἐπὶ Μαυρικίου (582 - 602)· συζευχθεὶς μετὰ γυναικὸς ἀπέκτησε τέκνα δυό, ἓν ἄῤῥεν καὶ ἓν θήλυ· ἀλλὰ ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατέπεισε τὴν σύζυγον αὐτοῦ νὰ ἐγκαταλείψωσι τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἦλθον εἰς Ἄλεξανδρειαν ἐκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν γυνὴ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτῆς τὸ θυγάτριον, ὁ δὲ Νεῖλος τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ᾿ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς ἄσκησιν ἀλλ᾿ ἐκεῖ ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, διὰ τὸν ὁποίον ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει πικρῶς (ἴδ. Ἀββάδες τριάκοντα ὀκτὼ οἱ ἐν Σινᾶ, Ἰανουαρ. 14). Εἰς τὴν ἐρημικὴν ἐκείνην ἀνάπαυσιν ἠσχολήθη εἰς συγγραφὰς ἀσκητικῶν ἔργων, μαρτυρούντων τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ τὸν πρὸς ἄσκησιν ἔρωτα. Ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς διαβιώσας, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ. Τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ὀστᾶ μετακομίσθησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου (518 - 527) καὶ κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ κάτωθεν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἂν τοῦτο ἀληθεύῃ, ἡ τοῦ Συναξαριστοῦ πληροφορία, ὅτι ἐπὶ Μαυρικίου ἤκμασε, δὲν στηρίζεται».