20 ΜαΪου 1941 - Η Μαχη της Κρητης

Maria Dimitriou

8 Οκτωβρίου στις 8:44 μ.μ. ·

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/2427834553979979?__tn__=-R
-2:42

4.295 προβολές

I love Χανια

4 Ιουνίου ·

Greek Pride !!
20 ΜαΪου 1941 - Η Μαχη της Κρητης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ !!.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ''ΚΡΗΤΩΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ"....ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!!!
by Cretan Brotherhood of Melbourne & Victoria

1

Η εντολή ήταν ξεκάθαρη

Maria Dimitriou

17 Δεκεμβρίου 2019 ·

e-Pontos | Ποντιακά νέα, ειδήσεις και άρθρα από τον Πόντο και τον Ποντιακό Ελληνισμό.

 

epontos.blogspot.com

Η εντολή ήταν ξεκάθαρη: Αφανίσετε καθετί ελληνικό και προστατέψτε την πατρίδα μας από τους Έλληνες και τους…

του Χριστόδουλου Στεφανάδη*

Τις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί από τους Τούρκους μέχρι τον Μάρτιο του 1924, 353.000 άτομα...

Εκτέλεσαν, κρέμασαν, βίασαν, βασάνισαν και απήγαγαν. Δεν έκαναν διακρίσεις: Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι σφαγιάζονταν. Κατά τις ανατριχιαστικές μαρτυρίες, όσο πιο φρικτός ο θάνατός των Ποντίων, τόσο πιο άξιοι θεωρούνταν οι σφαγείς από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Εξαργύρωσαν τα εγκλήματά τους με χρήματα, αξιώματα, και τις περιουσίες των Ελλήνων. Και η ανταμοιβή έκανε ευκολότερο το έργο της καταστροφής και εξαφάνισης κάθε ίχνους ελληνικότητας από τις πόλεις και τα χωριά που ευημερούσαν μέχρι τότε, λόγω του δαιμόνιου πνεύματος των Ελλήνων του Πόντου.

Η εντολή ήταν ξεκάθαρη: Αφανίσετε καθετί ελληνικό και προστατέψτε την πατρίδα μας από τους Έλληνες και τους χριστιανούς…

Μια εντολή που όπως αποδείχθηκε υλοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και επηρέασε και όλους όσοι επέζησαν, αφού απέμειναν πίσω να κλαίνε τους νεκρούς τους.

Η 19η Μαΐου κάθε χρόνο, είναι η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Μια ημερομηνία-εφιάλτης για εκατομμύρια Πόντιους του χθες, του σήμερα και του αύριο, που συνδέεται όχι μόνο με τη βίαιη αλλαγή της ανθρωπογεωγραφίας του Πόντου, αλλά και τη σχεδιασμένη εξόντωση κάθε ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου της περιοχής. Τα εργαλεία της Γενοκτονίας ήταν προσεκτικά επιλεγμένα και δοκιμασμένα από τους θύτες και τους συνεργούς τους, φυσικούς ή ηθικούς αυτουργούς. Οι αναγκαστικοί εκτοπισμοί των Ελλήνων από τα παράλια προς την ενδοχώρα της Ανατολίας, οι ατελείωτες πορείες με προορισμό το θάνατο, οι επιθέσεις παραστρατιωτικών ομάδων στα ελληνικά χωριά του Πόντου αλλά και τα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας εξαφάνισαν γενιές και γενιές Ποντίων.

Μετά την Ανταλλαγή των πληθυσμών, έφτασαν στην Ελλάδα μόνο 190.000 Πόντιοι, και αυτοί σε άθλια κατάσταση.

Ήταν ξεκάθαρα Γενοκτονία. Και αυτό το λέμε, γιατί δυστυχώς, πριν τέσσερα χρόνια, ο τότε υπουργός Παιδείας, υπεστήριζε την άποψη ότι επρόκειτο για εθνοκάθαρση.

Τι θεωρείται Γενοκτονία. Σύμφωνα με απόφαση του ΟΗΕ το 1948, πού ενσωματώθηκε στο διεθνές δίκαιο το 1951, Γενοκτονία είναι: “η εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής συνολικά ή εν μέρει, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας”, και αφορά:

1) τον φόνο μελών της ομάδας,

2) την πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας,

3) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, συνολικά ή εν μέρει,

4) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και

5) την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη.

Τι θεωρείται εθνοκάθαρση. Ο χαρακτηρισμός αναφέρεται συνήθως σε εγκλήματα πολέμου και μπορεί να χαρακτηριστεί ως Γενοκτονία, μόνο στην περίπτωση που συνυπάρχουν οι πέντε προϋποθέσεις που αναφέρονται παραπάνω.

Σε κάθε περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων, ομόφωνα έχει αποφασίσει ότι οι σφαγές του Ποντιακού ελληνισμού ήταν πράξεις Γενοκτονίας. Αλλά το σημαντικότερο ,στην συνείδηση των απανταχού Ελλήνων, οι θηριωδίες των Οθωμανών σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου, έχουν ανεξίτηλα καταγραφεί ως ακραία πράξη Γενοκτονίας…

Επομένως, το θέμα σε κοινωνικό, πολιτικό, κρατικό και κυρίως εθνικό επίπεδο έχει λήξει. Αυτό που όμως που δυστυχώς για διαφόρους λόγους και σκοπιμότητες δεν έχει γίνει επαρκώς, είναι η διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, αυτό δηλαδή που έχουν σε μεγάλο βαθμό επιτύχει οι Αρμένιοι για το δικό τους δράμα. Αυτή η διεθνοποίηση, ενδεχόμενα θα ανάγκαζε την σημερινή Τουρκία ή να αποδεχθεί τις ιστορικές ευθύνες για τα εγκλήματα του Οθωμανικού κράτους, αιτώντας έστω συγνώμη, ή να αποκαλύψει ένα άλλο πρόσωπο, ασύμβατο με τις Ευρωπαϊκές αξίες…

Στην Γενοκτονία σε βάρος του Ελληνισμού, είτε του Ποντιακού, είτε του άλλου Μικρασιατικού, όλοι οι Έλληνες, υποκλίνονται με ευλάβεια, θλίψη αλλά και άσβεστη οργή. Οργή που μας κρατά ενωμένους και δυνατούς απέναντι σε κάθε σύγχρονη απειλή από τους απογόνους των Οθωμανών του 19ου αιώνα…

- Τους Τούρκους, που μας απειλούν ότι θα μας ξαναρίξουν στο Αιγαίο…

- Τους Τούρκους, που επινόησαν την «γαλάζια πατρίδα» τους, εννοώντας την αρχαία Ελληνική θάλασσα του Αιγαίου…

Ανεξάρτητα από τα διαχρονικά λάθη και τους υπαίτιους που φθάσαμε σε αυτό το σημείο να απειλείται ευθέως η εθνική μας ακεραιότητα, ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της σύγχρονης φυσικής και ψυχολογικής Γενοκτονίας που μας απειλεί, είναι η ομοψυχία, η αλληλεγγύη, η ομόνοια και η κοινωνική συνοχή.

...Πριν λίγες ημέρες, ο Έλληνας πρωθυπουργός, παρέστη στο διεθνές συνέδριο με ευκαιρία την συμπλήρωση 100 ετών από την Γενοκτονία των Ποντίων.

Ο πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα αντιμετωπίζει φουρτούνες. «Πάντα, όμως, είχε τη δύναμη να τις ξεπεράσει, επιστρέφοντας σε ήρεμα νερά»...

Οι Έλληνες, θα είμαστε μόνοι σε πιθανή αναμέτρηση με τους Τούρκους.

Γνωρίζουμε όμως την θάλασσα, όσο κανείς... Και την φουρτούνα και την μπουνάτσα…

Και να θυμίσω τι είπε ο μεγάλος Έλληνας στρατηγός Μιλτιάδης, πριν από την ιστορική μάχη του Μαραθώνα, στους Αθηναίους μαχητές.

«Εάν τους νικήσουμε, (τους Πέρσες), αυτοί έχουν πατρίδα για να επιστρέψουν. Εάν μας νικήσουν, εμείς δεν έχουμε που αλλού να πάμε»

Και οι Έλληνες νίκησαν τους βαρβάρους.

Και αλλάξαν τότε την ιστορία του κόσμου.

Γιατί όχι και τώρα;

* Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής καρδιολογίας και βουλευτής Σάμου με τη Ν.Δ.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Άγιος Θεράπων

Maria Dimitriou

8 Οκτωβρίου στις 9:57 μ.μ. ·

ieramonopatia.gr

Είμαι ο Άγιος Θεράπων με στέλνει η Παναγία για να σε βοηθήσω! | Ιερά Μονοπάτια

Άγιος Θεράπων: Υπηρετώ στο Πολεμικό Ναυτικό από το έτος 1992. Το έτος 1998 και ενώ ήμουν στο Αντιτορπιλικό «Νέαρχος», ξάφνου ένα πρωινό της 24ης Ιουλίου, καθώς ξύπνησα να αναλάβω υπηρεσία, δεν μπορούσα να κρατήσω όρθιο το κεφάλι μου, αλλά ούτε και να μιλήσω.

Η γλώσσα μου έβγαινε συνέχεια έξω από το στόμα! Δεν μπορούσα να κρατήσω το στόμα μου στη σωστή του θέση! Ο γιατρός του πλοίου υπέθεσε πως ήταν μία μορφή βαριάς ψύξης και μου χορήγησε κάποια αντιψυκτική αλοιφή. Το θυμάμαι σαν τώρα.
Θέλαμε δύο ημέρες να επιστρέψουμε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας και βλέποντας το πρόβλημά μου να εξακολουθεί να επιμένει, ίσως για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωσα «τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου».
Μόλις καταπλεύσαμε στο Ναύσταθμο, άρχισε ο προσωπικός μου Γολγοθάς. Κατευθείαν έτρεξα στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, στο Νευρολογικό. Ο εκεί νευρολόγος είχε μείνει άφωνος.
Οι θεραπείες που μου έδινε ήταν αμέτρητες και χωρίς αποτέλεσμα. Ίσως, το μοναδικό αποτέλεσμα ήταν να πηγαινοέρχομαι από το πλοίο μου στο Ν.Ν.Α. και να νοσηλεύομαι σε αυτό για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η κατάστασή μου είχε γίνει ανυπόφορη!
Ψυχολογικά ήμουν χάλια. Ενώ πριν για τους φίλους μου ήμουν η ψυχή της παρέας, τώρα είχα μετατραπεί σε όνειδος και άτομο για να κοροϊδέψει και να γελάσει κανείς μαζί του.
Περπατούσα στους δρόμους της Αθήνας και σαν μαγνήτης τραβούσα τα βλέμματα όλων των αγνώστων. Άλλωστε, αυτό πού είχα δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Τελικά ο γιατρός του Ναυτικού Νοσοκομείου έβγαλε την διάγνωση της ασθένειας που είχα, μετά από τρία χρόνια! Αφού με κάλεσε στο γραφείο του, μου είπε ότι πάσχω από «δυστονία τραχηλικών μυών» κι άρχισε τους πειραματισμούς του επάνω μου.
Ειλικρινά σας γράφω πάτερ μου, έχω πάρει χάπια ναρκωτικά και ψυχωτικά πού αν ήμουν έμπορος ναρκωτικών, θα είχα τροφοδοτήσει ολόκληρη την Πλατεία Ομονοίας!
Το προσωπικό μου, όμως, αυτό δράμα το βίωνε και η οικογένειά μου. Ειδικά η μητέρα μου, που υπέφερε μαζί με μένα και έπασχε ίσως περισσότερο, αφού εκείνη την περίοδο είχαμε μάθει πως ο πατέρας μου είχε καρκίνο στο έντερο. Τελικά νικήθηκε από την επάρατη νόσο και πέθανε τον Αύγουστο του 2001.
Εγώ συνέχιζα να μπαινοβγαίνω στο Νοσοκομείο, μάταια όμως. Άρχισα να γίνομαι αντικείμενο χλευασμού από τον ίδιο μου το γιατρό… Οι συνεχείς νοσηλείες στο Ν.Ν.Α. και η ταλαιπωρία με οδήγησαν στην απομόνωση και μάλιστα περνούσε από το μυαλό μου και η σκέψη της αυτοκτονίας.
Η πίστη μου όμως στο Θεό δεν με εγκατέλειπε. Η σχέση μου με την Εκκλησία ήταν αρκετά καλή. Μικρός πήγαινα στο Ιερό και βοηθούσα τον ιερέα. Αργότερα στάθηκα στο ψαλτήρι κι όποτε ήθελε ψάλτη ο παπάς του χωριού, ερχόταν στο σπίτι και ξεκινούσαμε μαζί για την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, πού είναι η Μητρόπολη των Ερυθρών.
Ήθελα να ακολουθήσω την Ιεροσύνη και φοίτησα μάλιστα ένα έτος στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Μετά έδωσα εξετάσεις για το Ναυτικό, αλλά ποτέ δεν ξέχασα την Εκκλησία. Σχεδόν όλους τους Αγίους τους γνώριζα. Τον Άγιο Θεράποντα, όμως, δεν τον είχα ακούσει ποτέ.
Και εδώ αρχίζει η επέμβαση του «παππούλη μου», του Αγίου Θεράποντα. Οργισμένος για ό,τι μου έχει συμβεί, πήγα μία μέρα στην εικόνα της Ευαγγελίστριας και θυμάμαι Της είπα επί λέξει:
«Σε ψάλλω τόσα χρόνια, χωρίς να ζητήσω δραχμή και χωρίς να υπολογίζω αν είμαι κουρασμένος ή όχι, κι αυτό είναι το δώρο που μου δίνεις; Ξέρω ότι με ακούς. Κάνε ό,τι είναι να κάνεις και πάρε αυτή την αρρώστια από πάνω μου επιτέλους, γιατί, – σου το λέω – θα αυτοκτονήσω»!! Κι έφυγα από το Ναό.
Το απόγευμα της Κυριακής πήρα το λεωφορείο της γραμμής για την Αθήνα, για να πάω στο σπίτι που είχα νοικιάσει στην Πλατεία Βικτωρίας. Το ίδιο βράδυ επιδεινώθηκε η κατάστασή μου κι η γλώσσα έκανε οίδημα και βγήκε στο ύψος του σαγονιού! Το στόμα στράβωσε και άλλο, λες και είχα πάθει εγκεφαλικό. το δε κεφάλι έτρεμε.
Νοσηλεύτηκα έκτακτα με ασθενοφόρο, για πολλοστή φορά στο Ν.Ν.Α. και είχα πλέον αποφασίσει να πηδήξω από κάποιο μπαλκόνι του Νοσοκομείου και να δώσω ένα τέλος στην όλη υπόθεση.
Το ίδιο βράδυ κι ενώ κοιμόμουν, άκουγα ένα όνομα που μου συστηνόταν, αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω ακριβώς. Σεραπίων, Θεραπειών, Θεράπων… κάπως έτσι! Την επομένη ημέρα κλείνω ραντεβού με τον Νευροχειρουργό του «Ερρίκος Ντυνάν» κ. Αθανάσιο Λεβέντη.
Αφού με εξέτασε με παρέπεμψε στον κ. Δαμιανό Σακκά, διευθυντή – νευροχειρουργό του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Είναι εκείνος που κάνει επεμβάσεις στον εγκέφαλο, τοποθετώντας ένα μικροτσίπ και πολλοί ανάπηροι συνάνθρωποί μας στέκονται στα πόδια τους.
Μόλις με εξέτασε, μου είπε ότι μόνος τρόπος για να θεραπευτώ σε ποσοστό 60% ήταν να ήμουν ο πρώτος ασθενής εδώ στην Ελλάδα πού θα μου γινόταν η εμφύτευση αυτή στο κεφάλι.
Τρελάθηκα… Έχασα πραγματικά τον κόσμο! Σαν κάποιος να μου τράβηξε όλη τη Γη και έπεφτα στο κενό της Κολάσεως. Έφυγα από το ιατρείο του έχοντας πεισθεί ότι ήμουν πλέον καταδικασμένος και ότι δεν υπήρχε πλέον σωτηρία για μένα.
Γύρω στις αρχές του Μαΐου είδα ένα όνειρο: Κόσμος πολύς μαζεμένος στη σειρά περίμεναν κάτι έξω από μία πόρτα, πού έμοιαζε με σπηλιά. Εγώ δεν ήξερα τι ήθελα εκεί και πως βρέθηκα. Απλά, κοιτούσα. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών κάτι περίμεναν.
Ξάφνου ένας γεράκος, πού βρισκόταν δίπλα μου, σκόνταψε πάνω στο πεζούλι και πήγε να πέσει. με μία απότομη κίνηση που έκανα, τον έπιασα, έκοψα την φόρα και τον βοήθησα να ακουμπήσει στο πεζούλι.
Ένας ιερωμένος με αρχιερατικά άμφια, αδύνατος στην όψη και με άσπρη πυκνή μακριά γενειάδα και άσπρα μαλλιά, πυκνά και μακριά με πλησίασε και μου είπε: «Άσε παιδί μου, θα τον αναλάβω εγώ τον παππού». Κι έσκυψε και τον σήκωσε.
Θυμάμαι ήταν ψηλός και με χαρακτηριστικό ήρεμο βλέμμα. Με ξαναπλησιάζει κρατώντας κάτι (σαν ψωμί – σαν πέτρα, στρογγυλό πάντως ήταν) με τα δύο του τα χέρια και αφού το χώρισε στα δύο, το ένα κομμάτι μου το έδωσε στο χέρι, και το άλλο με μία απότομη κίνηση, μου το έβαλε στο στόμα.
Μετά, έβαλε το αριστερό του χέρι πάνω στο κεφάλι μου και το δεξί του χέρι κάτω από το σαγόνι μου και απότομα μου σήκωσε το κεφάλι. Μου είπε:
«Παιδί μου, είμαι ο Άγιος Θεράπων και με στέλνει σε εσένα η Παναγία, για να σε βοηθήσω. Από εδώ και στο εξής θα σε αναλάβω εγώ. Ό,τι θέλεις, σε εμένα θα έρχεσαι να το λες. Γιορτάζω στις 14 Μαΐου»!!
Το πρωί που ξύπνησα, το πρόβλημα είχε μειωθεί κατά 70 %! Γεμάτος χαρά τηλεφωνώ στη μητέρα μου και της είπα αυτό που μου συνέβη με τη χάρη του Αγίου. Μετά, αφού το πρόβλημα είχε μειωθεί, πήγα στον κ. Σακκά πού με σύστησε σε ένα γιατρό στο Γενικό Κρατικό Αθηνών, τον κ. Τάγαρη, ο οποίος μου κάνει μία απλή συντήρηση ανά τρίμηνο.
Χάρη στον Άγιο Θεράποντα μπορώ και μιλάω, μπορώ να κινούμαι πάλι στον κόσμο και το κυριότερο, επέστρεψα στην ζωή!
Ό Άγιος όμως συνέχιζε και έκανε την «δική του θεραπεία» σε εμένα. Μόλις άρχισα να επισκέπτομαι τον κ. Τάγαρη στο Γενικό Κρατικό Αθηνών, η παρουσία του Αγίου γινόταν όλο και περισσότερο έντονη στη ζωή μου.
Επί μία εβδομάδα ερχόταν στο δωμάτιό μου κι αισθανόμουν τα χεράκια του να πιάνουν το κεφάλι μου και να το κινούν δεξιά – αριστερά, όπως οι φυσιοθεραπευτές. Μάλιστα, ξύπναγα και μέσα στο σκοτάδι του δωματίου τον ρώταγα:
«Εσύ είσαι, Άγιε Θεράποντα»; Κι απαντούσε: «Ναι, παιδί μου». Και του ξανάλεγα: «Μισό λεπτό να σηκωθώ, για να κάνεις τη δουλειά σου καλύτερα». Και ξανακαθόμουν στο κρεβάτι και επί μία ώρα για μία εβδομάδα, από τις 04:00 έως τις 05:00 τα ξημερώματα, μου χάριζε την υγεία ο παππούλης μου!
Μετά, μόλις ανακάλυψα την εικόνα του, διαπίστωσα πως ήταν ολόιδιος με εκείνον πού είχα δει! Ο Άγιος Θεράποντας είναι ο παππούλης μου, το φιλαράκι μου, ο προστάτης μου, είναι τα πάντα για εμένα και προπάντων ο γιατρός μου!
Μάλιστα, όταν με ρωτούν κάποιοι συνάδελφοι και φίλοι πως θεραπεύτηκα, δεν το κρύβω και το φωνάζω: Πήγα σε πολλούς γιατρούς, αλλά ένας Ιατρός που δεν τον ήξερα, ήρθε και με βρήκε και με έκανε τελείως καλά, ο Άγιος Θεράπων.
Ό,τι άλλο να γράφω για την ευεργεσία του Παντοδύναμου Τριαδικού Θεού και τη δύναμη της μεσιτείας της Θεοτόκου και των Αγίων, ειδικότερα του Αγίου Ιερομάρτυρα Θεράποντα του Θαυματουργού, νομίζω είναι περιττό….

Όρσον Γουέλς (1915 – 1985)

Maria Dimitriou

7 Μαΐου 2016 ·

Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός του κινηματογράφου. Οι καινοτομίες που επέφερε στην έβδομη τέχνη, τον κατέταξαν ανάμεσα στους κορυφαίους του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1915...

 

sansimera.gr

Όρσον Γουέλς (1915 – 1985)

Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός του…

Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός του κινηματογράφου. Οι καινοτομίες που επέφερε στην έβδομη τέχνη, τον κατέταξαν ανάμεσα στους κορυφαίους του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1915...

Μωσαϊκό: Σίγκμουντ Φρόυντ

Μωσαϊκό: Σίγκμουντ Φρόυντ: Bigbook.gr . 23 Σεπτεμβρίου Ο Σίγκμουντ Φρόυντ (Sigmund Freud, [ˈziːkmʊnt ˈfrɔʏt], 6 Μαΐου 1856 – 23 Σεπτεμβρίου 1939) ήταν...

σε ψυχιατρική κλινική...

Maria Dimitriou

23 Δεκεμβρίου 2017 ·

 

-1:35

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1529342067162570

2.247.763 προβολές

Newsner Ελλάδα

17 Δεκεμβρίου 2017 ·

Μια νεαρή γυναίκα μπήκε σε ψυχιατρική κλινική. Όταν αποκαλύφθηκε η πραγματική της ταυτότητα, οι γιατροί έμειναν άναυδοι.

Μωσαϊκό: Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα

Μωσαϊκό: Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα: Bigbook.gr . Χθες Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα [i] (Don Miguel de Cervantes y Saavedra, 29 Σεπτεμβρίου 1547 – 22 Απρ...

Μωσαϊκό: Ζακ-Φρανσουά Τιμπώ (Thibault)

Μωσαϊκό: Ζακ-Φρανσουά Τιμπώ (Thibault): Bigbook.gr . 12 Οκτωβρίου Ο Ζακ-Φρανσουά Τιμπώ (Thibault) , όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ανατόλ Φρανς (Παρίσι 16 Α...

Ανάσταση

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Orthognosia.

25 Απριλίου 2016 ·

Orthognosia

25 Απριλίου 2016 ·

Ανάσταση

Το αβγό βαμμένο «κόκκινο» αποτελεί το κύριο σύμβολο της Αναστάσεως του Χριστού και του Πάσχα. Για το λόγο αυτό είναι επιβεβλημένη η πάνδημος συμμετοχή στη λειτουργία της Αναστάσεως, την οποία έπρεπε να ακούσουν ως και … «οι κλώσσες»: «… όλοι παν στ’ ν Ανάσταση. Κανένας δε γκάθιτι στου σπίτι. Ως κι τ’ ς άρρωστοι πάϊναν στ’ ν ικκλησιά. Σήκουναν κι τ’ ς κλουσσαριές (κλώσσες). Δεν τ’ ς άφηναν πάν’(ω) στ’ αβγά. Ν’ ακούσ’ ν τ’ ν Ανάσταση».
Στην Ήπειρο αιτιολογείται η ενέργεια ως έξης: «Τη νύχτα της Λαμπρής όποια νοικοκυρά έχει κότα στον «κλώσσο» (κλώσσισμα) πρέπει όταν χτυπήσουν οι καμπάνες να τη σηκώσει από τ ’αβγά της ν’ ακούσει την Ανάσταση, γιατί το πρωί θα βρεθεί ψόφια». Ο συμβολικός συσχετισμός κλώσσας – αβγού με την Ανάσταση είναι έντονα ριζωμένος στη συνείδηση του λαού, γεγονός το οποίο εκφράζεται με ποικίλες ενέργειες και τρόπους όπως οι ανωτέρω.
Το ερυθρό χρώμα, γνωστό ήδη από τους προχριστιανικούς χρόνους, ως ενισχυτικό της συμβολικής ανανεώσεως και ενδυναμώσεως της φύσεως, πρόσφορο και γι’ άλλες εθιμολατρευτικές τελετουργίες επεκτάθηκε και στα κόκκινα αβγά της Λαμπρής, ή αλλιώς πασχαλινά ή λαμπριάτικα. Ας σημειωθεί, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία πολλές φορές υιοθέτησε ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες, τις οποίες έντυσε, φόρτισε και σημασιοδότησε με χριστιανικές μυστικές ερμηνείες και δοξασίες.
Διαβάστε Περισσότερα....
http://orthognosia.blogspot.ca/2016/04/blog-post_62.html

Η Ιστορία του εθίμου των Πασχαλινών αβγών μέσα από την ζωντανή Ελληνική ζωντανή παράδοση -...

Η Ιστορία του εθίμου των Πασχαλινών αβγών μέσα από την ζωντανή Ελληνική ζωντανή παράδοση - ORTHOGNOSIA

orthognosia.blogspot.ca

Λαμπριάτικα κουλούρια της κυρά Ρήνης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

25 Απριλίου 2016 · 

Λαμπριάτικα κουλούρια της κυρά Ρήνης - iCookGreek

Σε ένα μπωλ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε τους κρόκυς χτυπημένους κι αυτούς. Ζεσταίνουμε το γάλα ρίχνουμε την αμμωνία. Ανακατεύουμε μέχρι να φουσκώσει.

www.icookgreek.com

Υλικά συνταγής

• 2,5 ποτήρια ζάχαρη
• 1 ποτήρι βούτυρο
• 1 ποτήρι γάλα
• 1 φακελάκι αμμωνία
• αλεύρι όσο σηκώσει
• 6 αυγά
• 3 βανίλιες

Εκτέλεση συνταγής

1. Σε ένα μπωλ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε τους κρόκυς χτυπημένους κι αυτούς. Ζεσταίνουμε το γάλα ρίχνουμε την αμμωνία. Ανακατεύουμε μέχρι να φουσκώσει.
2. Ρίχνουμε το γάλα στο μείγμα κρόκων-ζάχαρης και ανακατεύουμε. Στη συνέχεια χτυπάμε τα ασπράδια μέχρι να γίνουν μαρέγκα και τα προσθέτουμε και αυτά μαζί με τις βανίλιες.
3. Κατόπιν ρίχνουμε αλεύρι λίγο λίγο  μέχρι να δέσει η ζύμη χωρίς όμως να γίνει πολύ σφιχτή. Πλάθουμε τα κουλούρια στα σχήματα που επιθυμούμε. Τα τοποθετούμε σε ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει λαδόκολλα και τα περνάμε από πάνω με λίγο χτυπημένο αυγό. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 25'.

Λίγα λόγια για τη συνταγή

Η συνταγή είναι της κυρά Ρήνης από το Καγιάνι Λέσβου. Το τετράδιο μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής της το οποίο μετράει ήδη 6 δεκαετίες ζωής ήρθε η ώρα να ανοίξει και πάλι...
ΠΗΓΗ: www.lesvoskitchen.gr

Tags

κουλουράκια και μπισκότα, παραδοσιακά πασχαλινά γλυκά