ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

http://stefanosskarmintzos.wordpress.com

ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

07/12/2011

2 Votes

Ο εμβολισμός όπως αποδίδεται από τον Κώστα Νικέλλη

Οι Έλληνες αρχικά προωθήθηκαν αργά προς τον εχθρό ψέλνοντας τον παιάνα “Απόλλων, σωτήρα θεέ” καθώς ο «Δελφίνιος Απόλλων» εθεωρείτο προστάτης των ναυτικών. Μόλις άρχισαν να δέχονται βλήματα από την Ψυτάλλεια άρχισαν να κωπηλατούν προς τα πίσω αλλά με τις πρώρες στραμμένες προς τον εχθρό. Ο περσικός στόλος άρχισε να προχωρεί με αυτοπεποίθηση αλλά και να αντιμετωπίζει τα πρώτα προβλήματα καθώς έπρεπε να στενέψει το μέτωπό του για να μπει στο χώρο μεταξύ της Κυνόσουρας και της νησίδας του Αι Γιώργη. Οι Έλληνες είχαν πάψει να «ανακρούουν πρύμνα» καθώς πλέον τα πλευρά τους ήταν εξασφαλισμένα. Και δεν έψαλλαν πλέον τον ύμνο του Απόλλωνα. Μια βοή σηκώθηκε  από τον ελληνικό στόλο, υπόκωφη σαν απειλή; ένας καινούργιος παιάνας ακούστηκε:
«Παιδιά των Ελλήνων! Εμπρός ελευθερώστε πατρίδες,
ελευθερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες, των πατρώων θεών τα ιερά,
τους τάφους των προγόνων, τώρα είναι υπέρ πάντων ο αγώνας!»
Όσοι από τον περσικό στόλο καταλάβαιναν ελληνικά πάγωσαν. Δεν ήταν απλό εμβατήριο για να δίνει απλώς κουράγιο. Απευθυνόταν στους επίστρατους Έλληνες του περσικού στόλου και ήταν κάλεσμα σε ανταρσία και εξέγερση. Σίγουρα έσκιζε την καρδιά των Ιώνων κωπηλατών σαν πυρωμένο μαχαίρι! Βλαστήμιες και κατάρες ήταν η απάντηση των Περσών αγηματαρχών που ίσως και να χρησιμοποίησαν μαστίγια για να αποτρέψουν πιθανή απειθαρχία. Στα φοινικικά και καρικά πλοία, δύσμοιροι αιχμάλωτοι θυσιάστηκαν πάνω στις πλώρες για να εξευμενιστούν οι θεοί των βαρβάρων και να τους συνδράμουν στη μάχη αλλά και για να εκφοβιστούν οι αντίπαλοι.
Αυτό ήταν πάρα πολύ για τον Αθηναίο τριήραρχο Αμεινία από την Παλλήνη. Έδωσε διαταγή στον κελευστή του να χτυπήσει τα κρόταλα «πρόσω ολοταχώς» και η τριήρης του όρμησε σαν ξύλινη τορπίλη πάνω στο πλησιέστερο φοινικικό πλοίο που πάλευε με τα ρεύματα. Η βαρύτερη αθηναϊκή τριήρης τράνταξε τη φοινικική. Μερικοί κωπηλάτες σουβλίστηκαν από τα σπασμένα κουπιά και άλλοι σακατεύτηκαν. Αρκετοί Φοίνικες πεζοναύτες πετάχτηκαν στο νερό και μερικοί έπεσαν στο διάκενο μεταξύ των καταστρωμάτων για να σακατευτούν κι αυτοί. Ώσπου να συνέλθουν οι υπόλοιποι, οι Αθηναίοι οπλίτες όρμησαν στο κατάστρωμά τους και άρχιζαν να τους σφάζουν.

Συγχρονη αναπράσταση οπλίτη από την φρατρια των Φιλαϊδών στην οπόια ανήκε ο Αμεινίας. Ευγεική παραχώρηση του συλλόγου "Κορύβαντες""
περισσότερα στο σύνδεσμο πηγή

Ο Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών ή Αλέξανδρος ο Μέγας

Ο Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών ή Αλέξανδρος ο Μέγας, Βασιλεύς Μακεδόνων, Ηγεμών (Στρατηγός Αυτοκράτωρ) της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, διάδοχος των Φαραώ της Αιγύπτου, Κύριος της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας, οι κατακτήσεις του οποίου αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο των βασιλείων των Διαδόχων του. Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής. Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες στρατηγούς στην ιστορία του έθνους, καταφέρνοντας σε ηλικία μόλις 33 ετών να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (4ος αιώνας π.Χ.).

Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356 π.Χ.. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 11 μηνών.

Βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, του Φιλίππου Β'. Ο Φίλιππος Β' ήταν ιδιαίτερα ικανός στρατηγός, πολιτικός και διπλωμάτης, αναμορφωτής του μακεδονικού στρατού και του μακεδονικού κράτους.
Ο Αλέξανδρος, ολοκλήρωσε την ενοποίηση των αυτόνομων ελληνικών πόλεων-κρατών της εποχής, και κατέκτησε σχεδόν όλο τον γνωστό τότε κόσμο (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_ο_Μέγας

για τον Ιωνά εμείς έχουμε το Λουκιανό

 • Όσο για τον Ιωνά εμείς έχουμε το Λουκιανό να μας διηγείται πως τον ηρωά του τον καταπίνει ένα κήτος και τις περιπέτειες του μέσα σ΄αυτό ακόμα και τον ψευταρά τον πινόκio ένα τέτοιο κήτος τον έχει καταπιεί. Είναι στην παράδοση πολλών λαών ιστορίες τέτοιου είδους, όπως για παράδειγμα όταν μιλάνε για ένα πύρινο φίδι που καταπίνει πολλούς και που όταν οι ήρωες βγαίνουν από αυτό, επιστρέφουν αλλαγμένοι με νέες και θαυμαστές ιδέες. Δεν μπορώ εδώ να μην αναφερθώ στο φίδι δράκο μέσα από τον οποίο βγαίνει ο Ιάσων.
• Τώρα όσο για τα φίδια υπάρχει ένα ιερογλυφικό της Αιγύπτου που μέσα σε ένα σχήμα σαν αυγό υπάρχει ένα σύμβολο που θυμίζει φίδι. « Αυτό ερμηνεύεται σαν νερά του ουρανού». Υπάρχει μια φωτογραφία στο Μεξικό ενός ιπτάμενου φιδιού δράκου πάνω στο οποίο κάθετε ο Κουετζακοάτλ. Στη σελ.317 του βιβλίου του Θ. Αξιώτη « η αποκρυπτογράφιση του δίσκου της φαιστού» λέει ο συγγραφέας: «Ο θεός αυτός της βροχής είναι και χορευτής του ζωδιακού. Οι Ινδιάνοι Τσερόκι έχουν επιγραφές που γράφουν σε αρχαία μινωική γλώσσα "ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΕΧΟΥ" Οι ερευνητές προσπαθούν να λύσουν το αίνιγμα της καταγωγής του θεού». Υπάρχει τώρα μια ενδιαφέρουσα ιστορία στο βιβλίο του Νίκου Μπουντούκη "Οι μυστικές βραχογραφίες των ιερών σπηλαίων" όπου αναφέρει μια ιστορία που διηγείται ο Παυσανίας για τους απογόνους 10ης γενιάς του Κέφαλου που ρωτάν το μαντείο των Δελφών πως θα γίνουν ξανά αθηναίοι πολίτες. Εν ολίγοις τους λέει θα πάτε στην αττική και όπου δείτε μια τριήρη να πλέει στη στεριά εκεί θα κάνετε θυσίες στον Απόλλωνα και το άγος του προγόνου σας θα λυθεί οπότε θα γίνεται δεκτοί ως Αθηναίοι πολίτες.
• Αυτοί, ακολουθώντας τις οδηγίες έφτασαν στην περιοχή που τώρα είναι η μονή Δαφνίου είδαν λοιπόν ένα φίδι. Λέει ο Παυσανίας χαρακτηριστικά "όταν οι δύο νέοι έφτασαν στο Ποικίλο όρος είδαν φίδι "δράκων εφάνη" να σέρνεται βιαστικά στη φωλιά του και έκαμαν εκεί θυσία στον Απόλλωνα και μόλις επέστρεψαν στην πόλη τους έκαναν Αθηναίους πολίτες". Η ανάλυση του συγγραφέα Ν. Μπουντούκη, δίνει φως στο περίεργο της υπόθεσης στο ότι ενώ το μαντείο τους μίλησε για τριήρη αυτοί έπραξαν ότι τους είχε ζητηθεί στη θέα ενός φιδιού, όταν αναφέρει πως σε μια γιορτή των αθηναίων τα ανθεστήρια, κινούσαν μια τριήρη στη στεριά με το ξόανο του Διονύσου, η άλλη πλευρά του Απόλλωνα..και πιθανότατα η τριήρης είναι ο ....δράκος. "δράκων εφάνη" συνεχίζει ο συγγραφέας πρόκειται για ένα ρήμα που χρησιμοποιούνταν επίσης σε τελετές που σχετίζονταν με επιφάνειες θεοτήτων όπως του Διονύσου.
• "Φίδι παρουσιάζεται τονίζει ο Π. Λεκατσάς κι ο Διόνυσος (φάνηθι δράκων, τον κράζει ο χορός των Βακχών) όταν γεννιέται στεφανώνεται με φίδια από τον πατέρα του, κι οι σχετισμοί του με τα φίδια τονώνονται αδιάκοπα από τους φιδοχειρισμούς του θάσου του"
Όπως στην περίπτωση του Κοαζεκοάτλ έτσι και στην αρχαία Αθήνα ένα όχημα ένας…όφις φέρει στη ράχη του το θεό. Απόλλων όμως σημαίνει και ακτινοβολία κατά την ανάλυση που κάνει ο Άγγελος Πολίτης στο βιβλίο του « Τρίτος Όλυμπος». Μήπως ο όφις σημαίνει την ακτινοβολία που φέρει τη ζωή; Είναι τυχαίο που το γεγονός γίνεται αρχές άνοιξης;
Συνάμα δεν γίνεται να μην παρατηρήσουμε και τη συνάφεια στη λατρεία δύο απόμακρων πολιτισμών όπως οι Μάγιας και οι Αθηναίοι που σημαίνει πως δύο πράγματα μπορεί να έχουν συμβεί. Ή ύπαρξη ενός προκατακλυσμιαίου πολιτισμού οπότε υπάρχει μια κοινή παγκόσμια θρησκεία ή γνώση που μετατρέπεται σε θρησκεία μέσω των μύθων και των παραδόσεων για να μείνει ζωντανή, ή πράγματι ο τρόπος λατρείας μεταφέρθηκε σε εκείνα τα μέρη από τη Μεσόγειο.
Ας μην παραβλέψουμε και τη συνάφεια του ονόματος ΓΙΕΧΟΥ με τον Ιάκχο. Κλεμμένο και αυτό;