Gideon Sundback ο εφευρέτης του φερμουάρ

Ο Gideon Sundback γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 1880. Ηταν Σουηδός μηχανικός ο οποίος το 1913 σχεδίασε το φερμουάρ! Στην αρχή το φερμουάρ χρησιμοποιήθηκε σε μπότες και θήκες για καπνό και χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να αναγνωριστεί η αξία του και η χρησιμότητά του και να μπει σε κάθε σπίτι και σε πλήθος εμπορευμάτων.Ο Gideon Sundback έφυγε απο τη ζωή στις 21 Ιουνίου του 1954
Στις 20 Μαρτίου του 1917 ο Gideon Sundback κατέθεσε και επίσημα την πατέντα για το φερμουάρ με όνομα “Separable Fastener”

----------------------------------------------------------------------
Ο Όττο Φρέντρικ Γκίντεον Σούντμπαικ (σουηδ.: Gideon Sundbäck 24 Απριλίου 1880 - 21 Ιουνίου 1954) ήταν Σουηδός μηχανικός και είναι γνωστός για την εφεύρεση του φερμουάρ.

Γεννημένος στο Τζόκοπινγκ Κάουντι του νομού Σμάλαντ στην Σουηδία, ήταν γιος ενός αγρότη που τον έλεγαν Γιόνας Όττο Μάγκνουσσον Σάντμπακ και η μητέρα του ήταν η Κριστίνα Καρολίνα Κλάσντόττερ. Μετά τις σπουδές του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο Γκίντεον πήγε στην Γερμανία. Εκεί σπούδασε σε πολυεθνικό πανεπιστήμιο, στην πόλη Μπίνγκεν άμ Ράιν και αποφοίτησε το 1903, παίρνοντας το πτυχίο του μηχανικού. Το 1905 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εκεί εργαζόταν σε εταιρία ηλεκτρονικών ειδών, στην πόλη Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Εκεί εργάστηκε ενα χρόνο, και αμέσως μετά εργάστηκε στην Universal Fastener Company στο Νιού Τζέρσει.

Το σχέδιο για την δημιουργία του φερμουάρ

Ο Σούντμπαικ ασχολήθηκε με το φερμουάρ τις χρονιές 1906 και 1914, και έχει συνεργαστεί με άλλους μηχανικούς όπως ο Ελίας Χόουι, Μάξ Γούλφ και Γουίτκομπ Τζάντσον. Μετά από πολλές προσπάθειες, το 1914 δημιουργεί ενα φερμουάρ από μέταλλο και το αποκάλεσε Hookless No.2. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσε τα "δοντάκια" που υπάρχουν εκεί και επίσης κατάφερε να το δημιουργήσει σε σχήμα του γράμματος "Υ".

Το 2006 ο Σούντμπαικ διακρίθηκε από τον οργανισμό "National Inventor Hall of Fame" για την εφεύρεση του στο φερμουάρ. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%BD_%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BA

Πάρις Σταμέλος

http://www.kastaniotis.com/book/960-03-3589-3

 Βιογραφικά στοιχεία

Πάρις Σταμέλος

Ο Πάρις Σταμέλος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1945. Σπούδασε Γεωλογία και Φυσικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως επιμελητής στο Τμήμα Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ της Αγγλίας και στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Αθηνών. Δίδαξε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και αποσπάστηκε σε σχολείο ελληνοπαίδων στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Υπήρξε ανταποκριτής στην Greek Tribune του Σικάγου και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Οι μικροί παράδεισοι (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001), τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορίας από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων. Aπό το δεύτερο μυθιστόρημά του, Oι γυναίκες της Kυριακής (Eκδόσεις Kαστανιώτη, 2004), ανθολογήθηκαν αποσπάσματα για το λεύκωμα Eυρίπου οι ακατάληπτες παλίρροιες... H Xαλκίδα στη λογοτεχνία (Εκδόσεις Διάμετρος, 2005).

Βιβλιογραφία

• Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:
• Το άρωμά της, 2006
• Οι μικροί παράδεισοι, 2001    
• Οι γυναίκες της Κυριακής    2004                                                                                  
  

Οι γυναίκες της Κυριακής

  

http://www.kastaniotis.com/book/960-03-3589-3

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη


Οι γυναίκες της Κυριακής



Λίγο μετά το τέλος του πολέμου και ενώ ο έλεγχος της εξουσίας ήταν το πάθος των ισχυρών, οι απλοί άνθρωποι, αν και γιόρταζαν την απελευθέρωση, κρατούνταν υποταγμένοι σε αποφάσεις αλλοεθνών, που ύφαιναν τη μελλοντική τους ανελευθερία...
Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου οι φωνές για ειρήνη και δικαιοσύνη χαμήλωναν τα σύννεφα, η Μέλπω με τον Ριτς αγάπησαν και ερωτεύτηκαν ό,τι τους έλειπε. Ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ριτς έφτασε στην ερειπωμένη γειτονιά της μαζί με την αμερικανική βοήθεια, αρχισχεδιαστής στρατιωτικών αεροδρομίων, και η Μέλπω, με μια σπάνια ομορφιά κι ένα αλύγιστο πείσμα, προσπάθησε να αλλάξει τη σκοπιμότητα εκείνων των καιρών, που τους πλάκωνε σαν τη σκιά της καταιγίδας. «Ο κόσμος δεν είναι μόνο όσα ξέρουμε», της έγραφε, «και η ζωή δεν μπορεί να σ' τα δώσει όλα. Μα εγώ πήρα τα περισσότερα, γιατί είχα την τύχη να σε γνωρίσω». Κι έγραφε για τη Μέλπω και την Ελλάδα σαν να' ταν ένα... Ένα, όπως και όλα που, φανερωμένα στον ορίζοντα, αναζητούσαν το καθένα τον ίσκιο ή την ελπίδα του...


Οι γυναίκες της Κυριακής είναι οι παντρεμένες γυναίκες που η μόνη έξοδος που δικαιούνται είναι κάθε Κυριακή απόγευμα. Δυό από αυτές τις γυναίκες μας αφηγούνται την ιστορία τους, το παρελθόν και το παρόν τους. Μεσοπόλεμος, Κατοχή και Εμφύλιος, νεότερη Ελλάδα. Ο συγγραφέας γράφει σχεδόν ποιητικά, ρομαντικά, σε παρασέρνει σε έναν κόσμο δικό του, στα συναισθήματά του και στις σκέψεις του. Ξεκινώντας με ένα κεφάλαιο που κόβει την ανάσα (πώς θα σώσουν δυο γυναίκες ένα ετοιμοθάνατο μωρό νύχτα σε κρυφή ακρογιαλιά με μαγικά βοτάνια και τελετές) το βιβλίο σε παρασέρνει στο μύθο και την ιστορία του.