http://www.kastaniotis.com/book/960-03-3589-3
Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι γυναίκες της Κυριακής
Λίγο μετά το τέλος του πολέμου και ενώ ο έλεγχος της εξουσίας ήταν το πάθος των ισχυρών, οι απλοί άνθρωποι, αν και γιόρταζαν την απελευθέρωση, κρατούνταν υποταγμένοι σε αποφάσεις αλλοεθνών, που ύφαιναν τη μελλοντική τους ανελευθερία...
Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου οι φωνές για ειρήνη και δικαιοσύνη χαμήλωναν τα σύννεφα, η Μέλπω με τον Ριτς αγάπησαν και ερωτεύτηκαν ό,τι τους έλειπε. Ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ριτς έφτασε στην ερειπωμένη γειτονιά της μαζί με την αμερικανική βοήθεια, αρχισχεδιαστής στρατιωτικών αεροδρομίων, και η Μέλπω, με μια σπάνια ομορφιά κι ένα αλύγιστο πείσμα, προσπάθησε να αλλάξει τη σκοπιμότητα εκείνων των καιρών, που τους πλάκωνε σαν τη σκιά της καταιγίδας. «Ο κόσμος δεν είναι μόνο όσα ξέρουμε», της έγραφε, «και η ζωή δεν μπορεί να σ' τα δώσει όλα. Μα εγώ πήρα τα περισσότερα, γιατί είχα την τύχη να σε γνωρίσω». Κι έγραφε για τη Μέλπω και την Ελλάδα σαν να' ταν ένα... Ένα, όπως και όλα που, φανερωμένα στον ορίζοντα, αναζητούσαν το καθένα τον ίσκιο ή την ελπίδα του...
Οι γυναίκες της Κυριακής είναι οι παντρεμένες γυναίκες που η μόνη έξοδος που δικαιούνται είναι κάθε Κυριακή απόγευμα. Δυό από αυτές τις γυναίκες μας αφηγούνται την ιστορία τους, το παρελθόν και το παρόν τους. Μεσοπόλεμος, Κατοχή και Εμφύλιος, νεότερη Ελλάδα. Ο συγγραφέας γράφει σχεδόν ποιητικά, ρομαντικά, σε παρασέρνει σε έναν κόσμο δικό του, στα συναισθήματά του και στις σκέψεις του. Ξεκινώντας με ένα κεφάλαιο που κόβει την ανάσα (πώς θα σώσουν δυο γυναίκες ένα ετοιμοθάνατο μωρό νύχτα σε κρυφή ακρογιαλιά με μαγικά βοτάνια και τελετές) το βιβλίο σε παρασέρνει στο μύθο και την ιστορία του.
Οι γυναίκες της Κυριακής
Λίγο μετά το τέλος του πολέμου και ενώ ο έλεγχος της εξουσίας ήταν το πάθος των ισχυρών, οι απλοί άνθρωποι, αν και γιόρταζαν την απελευθέρωση, κρατούνταν υποταγμένοι σε αποφάσεις αλλοεθνών, που ύφαιναν τη μελλοντική τους ανελευθερία...
Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου οι φωνές για ειρήνη και δικαιοσύνη χαμήλωναν τα σύννεφα, η Μέλπω με τον Ριτς αγάπησαν και ερωτεύτηκαν ό,τι τους έλειπε. Ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ριτς έφτασε στην ερειπωμένη γειτονιά της μαζί με την αμερικανική βοήθεια, αρχισχεδιαστής στρατιωτικών αεροδρομίων, και η Μέλπω, με μια σπάνια ομορφιά κι ένα αλύγιστο πείσμα, προσπάθησε να αλλάξει τη σκοπιμότητα εκείνων των καιρών, που τους πλάκωνε σαν τη σκιά της καταιγίδας. «Ο κόσμος δεν είναι μόνο όσα ξέρουμε», της έγραφε, «και η ζωή δεν μπορεί να σ' τα δώσει όλα. Μα εγώ πήρα τα περισσότερα, γιατί είχα την τύχη να σε γνωρίσω». Κι έγραφε για τη Μέλπω και την Ελλάδα σαν να' ταν ένα... Ένα, όπως και όλα που, φανερωμένα στον ορίζοντα, αναζητούσαν το καθένα τον ίσκιο ή την ελπίδα του...
Οι γυναίκες της Κυριακής είναι οι παντρεμένες γυναίκες που η μόνη έξοδος που δικαιούνται είναι κάθε Κυριακή απόγευμα. Δυό από αυτές τις γυναίκες μας αφηγούνται την ιστορία τους, το παρελθόν και το παρόν τους. Μεσοπόλεμος, Κατοχή και Εμφύλιος, νεότερη Ελλάδα. Ο συγγραφέας γράφει σχεδόν ποιητικά, ρομαντικά, σε παρασέρνει σε έναν κόσμο δικό του, στα συναισθήματά του και στις σκέψεις του. Ξεκινώντας με ένα κεφάλαιο που κόβει την ανάσα (πώς θα σώσουν δυο γυναίκες ένα ετοιμοθάνατο μωρό νύχτα σε κρυφή ακρογιαλιά με μαγικά βοτάνια και τελετές) το βιβλίο σε παρασέρνει στο μύθο και την ιστορία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου