Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Συνείδηση

πηγή: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ - ένθετο ΠΡΟΣΩΠΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ έτος 2001 - ΕΠΙΣΤΗΜΗ



Το θεμέλιο της ύπαρξης


Τι είναι η συνείδηση;
Με ποιόν τρόπο αντιλαμβανόματε τους άλλους γύρω μας;
Πώς σκεφτόμαστε;
Πώς αποφασίζουμε;
Πώς δρούμε;
Πώς μεταφράζει ο εγκέφαλός μας -η πιο πολύπλοκη δομή στο σύμπαν- τα εξωτερικά ερεθίσματα;
Σε αυτά τα σημαντικά ερωτήματα δίνει απάντηση το βιβλίο του Γιώργου Ζαρκαδάκη "Το Μυστήριο του Νού : πώς ο εγκέφαλος εγείρει τη συνείδηση" απόσπασμα του οποίου προδημοσιεύουμε σήμερα. Το βιβλίο το οποίο προλογίζει ο καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος, κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα"
Η συνείδηση βρίσκεται στο πιο θεμελιώδες επίπεδο της ύπαρξής μας. Χάρη σε αυτήν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, επικοινωνούμε, βιώνουμε τον εαυτό μας, αισθανόμαστε και ερμηνεύουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Στη συνείδηση βασίζεται η βούληση, η τέχνη και η επιστήμη, αλλά και η καθημερινή μας συμπεριφορά, οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους άλλους, τα όνειρα μας και οι προσδοκίες μας.
Τι είναι όμως συνείδηση;
Τα τελευταία δέκα χρόνια σημαντικές ανακαλύψεις έχουν αρχίσει να ρίχνουν φώς στη μυστήριο του νού. Ωστόσο, η πιο αναπάντεχη από όλες τις ανακαλύψεις είναι ότι στους νευρώνες μας λαμβάνουν χώρα κβαντικά φαινόμενα που σχετίζονται με τη συνείδηση. Αν αυτό αποδειχτεί αληθινό, τότε επιβεβαιώνεται επιστημονικά μια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στην ανθρώπινη νόηση και στο χωροχρονικό ιστό του σύμπαντος, κάτι που επί αιώνες κύρητταν οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου.


Συνείδηση και "μαύρες τρύπες"
Από την εποχή του Γαλιλαίου μέχρι σήμερα, η φυσική επιστήμη έχει καταφέρει να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένες η ύλη και η ενέργεια, τα άστρα και οι πλανήτες, αλλά και τα υποατομικά σωματίδια που συνθέτουν τα πάντα. Υπάρχουν, ωστόσο, δύο περιπτώσεις φαινομένων που η φυσική δεν έχει μπορέσει ακόμα να εξηγήσει. Στις περιπτώσεις αυτές λέμε ότι βρισκόμαστε σε μια "μοναδικότητα (singularity) του χωροχρόνου" Η πρώτη μοναδικότητα είναι η αρχή του σύμπαντος η περίφημη "μεγάλη έκρηξη". Η δεύτερη είναι οι περίφημες "μαύρες τρύπες" : Το πεδίο βαρύτητάς τους είναι τόσο ισχυρό ώστε κάθε αντικείμενο -ακόμα και το φώς- που θα ατυχήσει και τις πλησιάσει αρκετά, θα απορροφηθεί απο αυτές δια παντός. Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει μια "μαύρη τρύπα" στο κέντρο του γαλαξία μας και, απ' ό,τι φαίνεται, το σύμπαν είναι γεμάτο απ' αυτές. Το ενδιαφέρον των "μαύρων τρυπών" είναι πολύπλευρο. Μας προκαλούν όχι μόνο με την υπόσχεση του γεφυρώματος ανάμεσα στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και την Κβαντομηχανική -άρα τη Μεγάλη Ενοποιητική Θεωρία- αλλά και διότι συσχετίζουν τη Φυσική με την Πληροφορική, μέσω της Εντροπίας .
Το 1983 , οι Ellis, Hagelin , Srednicki και Νανόπουλος πρότειναν μια ιδέα για να ερμηνευτεί η φύση των "μαύρων τρυπών", η οποία δείχνει να "αντιστέκεται" σθεναρά σε οποιαδήποτε συμβατική ερμηνεία. Σύμφωνα με τους συλλογισμούς του Νανόπουλου και των συνεργατών του, για να εξηγηθεί η φύση των μαύρων τρυπών πρέπει να αναθεωρηθεί η υπάρχουσα Κβαντικη Θεωρία. ΄Έτσι, αντί για στοιχειώδη σωματίδια, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι στη βάση της ύλης και της ενέργειας υπάρχουν μονοδιάστατες, κλειστές χορδές, μήκους περίπου10-33cm (κλίμακα Planck). Αντί δηλαδή να έχουμε πεπερασμένο αριθμό σωματιδίων (κουάρκ, λεπτόνια, σωματίδια δυνάμεων), όπως προβλέπει το υπάρχον μονέλο Φυσικής, έχουμε άτειρο αριθμό σωματιδίων διαφορετικής μάζας το καθένα τα οποία και αντιστοιχούν στους διαφορετικούς τρόπους ταλάντωσης των χορδών.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η Θεωρία των Χορδών η οποία ίσως καθορίσει την τελική διαμόρφωση της Μεγάλης Ενοποιητικής Θεωρίας. Για εμάς όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μεταφορά του μοντέλου των χορδών στην περίπτωση της συνείδησης. Κι αυτό, διότι στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στους νευρώνες, υπάρχουν δομές τις οποίες παρατηρούνται κβαντικά φαινόμενα παρόποια με εκείνα που περιγράφει η Θεωρία των Χορδών. Ο συλλογισμός ότι τα μυστικά που κρύβουν οι "μαύρες τρύπες" του Διαστήματος μπορεί να είναι κοινά με τα μυστικά του νού και της συνείδησης δεν μπορεί παρά να μας κάνει να αισθανόμαστε τη συγκίνηση μιας σημαντικής ενόρασης για την ίδια μας την ύπαρξη . Εκπληκτικός είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται αυτά τα δυο μυστηριώδη φαινόμενα, το ένα χαμένο στα βάθη του γαλαξία και το άλλο κρυμμένο στα βάθη του ίδιου μας του εαυτού...
Ο Sir John Eccles θεωρεί σημείο απαρχής της συνείδησης την εμφάνιση του νεοφλοιού στα θηλαστικά πριν 200 εκατομμύρια χρόνια. Τι κρίμα όμως που η άποψη αυτή αδικεί πλήθος από νοήμονα όντα, με τα οποία μοιραζόμαστε τον όμορφο πλανήτη μας! Αν θέλουμε να φανούμε λιγότερο αυστηροί από τον Eccles, πρέπει να διευρύνουμε τον όρο"συνείδηση" για να συμπεριλάβουμε κι άλλες μορφές ζωής.


Το εφαλτήριο της εξέλιξης

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις στη συνείδηση, αποδεχόμενοι ότι κατώτερες μορφές ζωής, όπως τα σκουλήκια ή τα έντομα, διαθέτουν "χαμηλότερη" συνείδηση.Τα πουλιά , μερικά ερπετά, τα θηλαστικά κι εμείς διαθέτουμε "υψηλότερη συνείδηση". Ποιά είναι όμως η χαμηλότερη βαθμίδα συνείδησης; Ας υποθέσουμε κατ' αρχάς ότι υπάρχει κι ας την ορίσουμε ως τη συνισταμένη στοιχειωδών υποκειμενικών εμπειριών τις οποίες ονομάζουμε "ποιότητες" (qualia) Αν θέλουμε να ανακαλύψουμε πότε εμφανίστηκε η συνείδηση στον πλανήτη μας, οφείλουμε να ανιχνεύσουμε την εμφάνιση κάποιων πρωταρχικών ποιοτήτων σε αρχέγονους οργανισμούς. Για παράδειγμα μια πρωτο-ποιότητα θα ήταν η υποκειμενική αντίληψη μια φωτεινής πηγής, η αίσθηση δηλαδή (ευχάριστη ή δυσάρεστη) του φωτός από κάποιο μικροοργανισμό τη αρχαϊκής γής. Ο όρος "υποκειμενική" αποτελεί το κλειδί . Συνείδηση χωρίς υποκειμενική εμπειρία δεν υπάρχει.
Περισσότερο ακριβοδίκαια από τον Eccles, η Lynn Margulis και ο Karl Sagan, τοποθετούν χαμηλότερα τον πήχη , θεωρώντας ότι υπήρξε πρωτοσυνείδηση σε μονοκύτταρους οργανισμούς πριν απο τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια,όταν -σύμφωνα με τα υπάρχοντα απολιθώματα- η ζωή έκανε την εμφάνισή της στη Γή.
Ας δούμε ,όμως , τι λέει η Παλαιοντολογία. Αφ'ότου εμφανίστηκαν τα πρώτα κύτταρα, επί 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια η εξέλιξη της ζωής κυλούσε με απελπιστικά αργούς ρυθμούς. Τίποτε το σπουδαίο δεν γινόταν. Οι μορφές ζωής που επικρατούσαν σχεδόν αναλλοίωτες ήταν τα κυανοφύκη και τα προκαρυωτικά βακτήρια . Και οι δυο μορφές ζωής ήταν μονοκύτταροι οργανισμοί χωρίς πυρήνα
(γι' αυτό και αποκαλούνται "προκαρυωτικοί"). Και τότε πριν από 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια, σημειώθηκε ένα μεγάλο εξελικτικό άλμα: Σύμφωνα με την επικρατούσα Θεωρία της Συμβίωσης , που διατυπώθηκε από την Lynn Margulis, διαφορετιά προκαρυωτικά κύτταρα , για να επιβιώσουν , αναγκάστηκαν να ενωθούν μεταξύ τους (κάποια έγιναν ο πυρήνας και κάποια άλλα τα κυτταρικά οργανίδια : μιτοχόνδρια, πλαστίδια). Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα ευκαρυωτικά κύτταρα. Στη συμβίωση αυτή προστέθηκαν και κάποιες ευκίνητες σπειροχαίτες οι οποίες εισέβαλαν στα ευκαρυωτικά κύτταρα , "χαρίζοντάς" τους ως ανταπόδοση δυο εκπληκτικές βιολογικές καινοτομίες. Τους μικροσωληνίσκους και τον κυτοσκελετό. 'Ηταν μια συγχώνευση οργανισμών από την οποία ωφελήθηκαν όλοι.
Τα προκαρυωτικά κύτταρα παρείχαν θρεπτικό περιβάλλον και αρκετή βιοχημική ενέργεια στις σπειροχαίτες, οι οποίες ανταπέδωσαν την ευεργεσία μέσω των μηχανισμών της μίτωσης, αλλά και της κίνησης που χάριζε ο κυτοσκελετός τους (πλέγμα πρωτεϊνών μέσα στο κυτταρόπλασμα). Ωστόσο , στην αναζήτηση των πρωτο-ποιοτήτων, μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η λειτουργία των μικροσωληνίσκων. Οι ΜΤς κοίλοι κρυσταλλικοί κύλινδροι, διαμέτρου 25 νανομέτρων, αποτελούνται από εξάγωνες διατάξεις πρωτεϊνών που ονομάζονται σωληνίνες . Χάρη στους μικροσωληνίσκους τα ευκαρυωτικά κύτταρα απέκτησαν την ικανότητα να "αισθάνονται" το περιβάλλον τους. οι πρωτο-ποιότητες είχαν γεννηθεί!
Στα επόμενα 1 δισεκατομμύριο χρόνια, τα ευκαρυωτικά κύτταρα συνέχισαν με γοργούς ρυθμούς την εξέλιξή τους, δημιουργώντας τους πρώτους πολυκυτταρικούς οργανισμούς. Τότε, μέσα σε μια σύντομη χρονική περίοδο μόλις 10 εκατομμυρίων ετών, η Γή γέμισε από νέα είδη ζώων και φυτών! Ξαφνικά γεννήθηκαν όλα τα φύλα από τα οποία κατάγονται τα σημερινά είδη. Η δραματική αυτή επιτάχυνση του ρυθμού της εξέλιξης που συνέβη πριν από 540 εκατομμύρια χρόνια ονομάζεται "έκρηξη του Καμβρίου"

Έκρηξη του Καμβρίου
Η Αρχή του Καμβρίου σημαδεύεται από την ανεξήγητη εμφάνιση, στη γεωλογική ιστορία, των θαλάσσιων οργανισμών με ασβεστολιθικά κελύφη. Στα πετρώματα του Καμβρίου έχουν ανευρεθεί αποκλειστικά θαλάσσια απολιθώματα τα περισσότερα ασπόνδυλα. Τα κυρίαρχα ζώα του Καμβρίου ήταν οι τριλοβίτες (οι πρόγονοι των σημερινών καρκινοειδών). Ωστόσο , εμφανίστηκαν και άλλα είδη, όπως τα βραχιονόποδα, τα μαλάκια, και τα εχινόδερμα, ενώ έχουν βρεθεί και θραύσματα αγνάθων (οργανισμοί που μοιάζουν με ψάρια χωρίς γνάθους). Η χλωρίδα αποτελούνταν αποκλειστικά από φύκια.

Τι προκάλεσε την "έκρηξη του Καμβρίου"; Επειδή οι μέχρι σήμερα γεωλογικές έρευνες, δεν έχουν αναδείξει στοιχεία που να υποδειλώνουν κάποια κοσμική μεταβολή του πλανητικού συστήματος, όλα τείνουν στην εμφάνιση μιας καινοτόμου βιολογικής λειτουργικότητας, η οποία βελτίωσε σημαντικά την προσαρμογή και την βιωσιμότητα των αρχέγονων οργανισμών; Ποιά θα μπορούσε να ήταν αυτή; Ας τολμήσουμε να υποθέσουμε ότι ήταν η συνείδηση και ας εξετάσουμε κατά πόσον η υπόθεσή μας στέκει εν σχέσει με τη λογική της βιολογικής εξέλιξης.
Η υποθετική πρωτο-συνείδηση πρέπει να απέφερε τα πρώτα δείγματα νοήμονος συμπεριφοράς, όπως η αποφυγή εχθρών και η ανάπτυξη καλύτερων στρατηγικών τροφής και αναπαραγωγής. Με άλλα λόγια, πρέπει να επαύξησε θεαματικά το βαθμό και την ικανότητα προσαρμογής. Γι αυτό και κυριάρχησε στο γονότυπο και εξαπλώθηκε σιγά σιγά σε όλες τις μορφές ζωής που ακολούθησαν.Η νοήμων συμπεριφορά αυξάνει τις πιθανότητες ενός είδους να επιβιώσει - άρα και να μεταλλαχθεί - ώστε να αποφύγει την εξαφάνιση. ΄Ετσι διευκολύνεται η εξήγηση του φαινομένου της ζωής στη Γή.
Η "έκρηξη του Καμβρίου" μπορεί να θεωρηθεί ως το λαμπρό αποτέλεσμα της συνισταμένης "ελεύθερης βούλησης" των πρωτο-οργανισμών . Το γεγονός της " εφεύρεσης" της πρωτο-συνείδησης ως βασικής αιτίας της "έκρηξης του Καμβρίου" , μπορεί να επιβεβαιωθεί και με την εις άτοπον απαγωγή. Αν υποθέσουμε ότι οι πρωτο-οργανισμοί δεν διέθεταν πρωτο-ποιότητες, αλλά εμφανιζαν απλώς ευφυή συμπεριφορά -ήταν δηλαδή κάτι σαν ντετερμινιστικά "αυτόματα" τύπου Turing- τότε δεν θα μπορούσαν να αξιολογήσουν τις πληροφορίες που δέχονταν ως προς τα συναισθήματα "πόνου", "ευχαρίστησης", "φόβου", με αποτέλεσμα να μην αντιδρούν αποτελεσματικά στις συνεχώς μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι οργανισμοί λοιπόν θα ήταν "ζόμπι" , χωρίς κανένα κίνητρο για επιβίωση ή αναπαραγωγή. Με άλλα λόγια, χωρίς τη γέννηση της συνείδησης, η βιολογική εξέλιξη δεν θα παρήγαγε ποτέ πολύπλοκους οργανισμούς.

Σχετικοί σύνδεσμοι
                                                                                           

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Μπουκέτα


Κάθε φορά που βγάζω το σκύλο βόλτα γυρίζω σπίτι με λουλούδια. Λίγο από τον αγρό λίγο από κάποιο κήπο το μπουκετάκι μου το φτιάχνω. Κι επειδή πηγαίνουμε βόλτα 3 φορές τη μέρα έχω πάντα αρκετά μπουκέτα . Σας παρουσιάζω μερικά απο τα μπουκέτα που πέρασαν απο τη ζωή μου...
Το πρώτο δεν ξέρω πως το λένε . Αν ξέρει κανείς ευπρόσδεκτο το μήνυμά σας να με πληροφορήσετε Πάντως μυρίζει ωραία και ανθίζει τώρα







   Το δεύτερο έχει μαργαρίτες μερικά τύπου σιτηρών και σταφυλίνακα (αυτό το μεγάλο που αποτελείται από άπειρα μικρούλια)

 Το τρίτο μαργαρίτες κίτρινες και άσπρες




Εδώ μαργαρίτες , σιτηρά, χαμομηλάκια

 Αυτό είναι έρπον φυτό που βγάζει αυτά τα πανέμορφα ντελικάτα άσπρα-μωβ άνθη. Στο βλαστό του το φυτό σχηματίζει άπειρα παρακλάδια που μπλέκονται τόσο μεταξύ τους σε ένα ατελείωτο δίχτυ που δεν ξέρεις που είναι η άκρη.   Έτσι το μόνο που μπορείς είναι να κόψεις μόνο τα άνθη. Για να καταλάβετε το ποτηράκι έχει ύψος 4 πόντους είναι της ρακής. δεν γνωρίζω την ονομασία του φυτού μήπως ξέρετε εσείς;  Αν δε κάνω λάθος ανθίζει καλοκαίρι. Επίσης στο βλαστό έχει τριχοειδή αγκαθάκια.

Τελικά έμαθα ότι είναι το φυτό  " κάπαρη "  .  Τα άνθη πριν ανοίξουν είναι σαν μπίλιες περίπου. Τότε τα μαζεύουν τα βάζουν στο ξύδι και κάνουν τουρσί.



Αυτό το μπλέ μωβ είναι κισσός καλοκαιρινός   Τα ρόζ είναι από ένα μικρό δέντρο τη σφάκα πολύ συνηθισμένο στη διακόσμηση των δρόμων στη Κρήτη



 













Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Ιεράπετρα - η νύμφη του Λυβικού

 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
Η Βαϊνιά είναι ένα χωριουδάκι πάνω σ'ενα λόφο κοντά στην Ιεράπετρα. Από εκεί φαίνεται όλη η περιοχή και η θέα είναι μοναδική. απέναντι το Λυβικό πέλαγος.
Οι φωτ. είναι από το άλμπουμ του παρακάτω συνδέσμου στο FB                                                  
Πολιτιστικός Σύλλογος Βαινιά                                                                    http://www.facebook.com/photo.php?fbid=203082383142933&set=a.201458456638659.43368.193599610757877&type=1&permPage=1
 ΒΑΙΝΙΑ
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
Το παλιό εκκλησάκι της Παναγίας Παπλινού και το νεώτερο του Αγίου Φανουρίου Για περισσότερα στο σύνδεσμο:

  

Gideon Sundback ο εφευρέτης του φερμουάρ



Ο Gideon Sundback γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 1880. Ηταν Σουηδός μηχανικός ο οποίος το 1913 σχεδίασε το φερμουάρ! Στην αρχή το φερμουάρ χρησιμοποιήθηκε σε μπότες και θήκες για καπνό και χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να αναγνωριστεί η αξία του και η χρησιμότητά του και να μπει σε κάθε σπίτι και σε πλήθος εμπορευμάτων.Ο Gideon Sundback έφυγε απο τη ζωή στις 21 Ιουνίου του 1954
Στις 20 Μαρτίου του 1917 ο Gideon Sundback κατέθεσε και επίσημα την πατέντα για το φερμουάρ με όνομα “Separable Fastener”

----------------------------------------------------------------------
Ο Όττο Φρέντρικ Γκίντεον Σούντμπαικ (σουηδ.: Gideon Sundbäck 24 Απριλίου 1880 - 21 Ιουνίου 1954) ήταν Σουηδός μηχανικός και είναι γνωστός για την εφεύρεση του φερμουάρ.

Γεννημένος στο Τζόκοπινγκ Κάουντι του νομού Σμάλαντ στην Σουηδία, ήταν γιος ενός αγρότη που τον έλεγαν Γιόνας Όττο Μάγκνουσσον Σάντμπακ και η μητέρα του ήταν η Κριστίνα Καρολίνα Κλάσντόττερ. Μετά τις σπουδές του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο Γκίντεον πήγε στην Γερμανία. Εκεί σπούδασε σε πολυεθνικό πανεπιστήμιο, στην πόλη Μπίνγκεν άμ Ράιν και αποφοίτησε το 1903, παίρνοντας το πτυχίο του μηχανικού. Το 1905 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εκεί εργαζόταν σε εταιρία ηλεκτρονικών ειδών, στην πόλη Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Εκεί εργάστηκε ενα χρόνο, και αμέσως μετά εργάστηκε στην Universal Fastener Company στο Νιού Τζέρσει.

Το σχέδιο για την δημιουργία του φερμουάρ

Ο Σούντμπαικ ασχολήθηκε με το φερμουάρ τις χρονιές 1906 και 1914, και έχει συνεργαστεί με άλλους μηχανικούς όπως ο Ελίας Χόουι, Μάξ Γούλφ και Γουίτκομπ Τζάντσον. Μετά από πολλές προσπάθειες, το 1914 δημιουργεί ενα φερμουάρ από μέταλλο και το αποκάλεσε Hookless No.2. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσε τα "δοντάκια" που υπάρχουν εκεί και επίσης κατάφερε να το δημιουργήσει σε σχήμα του γράμματος "Υ".

Το 2006 ο Σούντμπαικ διακρίθηκε από τον οργανισμό "National Inventor Hall of Fame" για την εφεύρεση του στο φερμουάρ. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%BD_%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BA

Πάρις Σταμέλος


http://www.kastaniotis.com/book/960-03-3589-3

 Βιογραφικά στοιχεία

Πάρις Σταμέλος
Ο Πάρις Σταμέλος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1945. Σπούδασε Γεωλογία και Φυσικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως επιμελητής στο Τμήμα Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ της Αγγλίας και στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Αθηνών. Δίδαξε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και αποσπάστηκε σε σχολείο ελληνοπαίδων στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Υπήρξε ανταποκριτής στην Greek Tribune του Σικάγου και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Οι μικροί παράδεισοι (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001), τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορίας από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων. Aπό το δεύτερο μυθιστόρημά του, Oι γυναίκες της Kυριακής (Eκδόσεις Kαστανιώτη, 2004), ανθολογήθηκαν αποσπάσματα για το λεύκωμα Eυρίπου οι ακατάληπτες παλίρροιες... H Xαλκίδα στη λογοτεχνία (Εκδόσεις Διάμετρος, 2005).

Βιβλιογραφία

Οι γυναίκες της Κυριακής

  
http://www.kastaniotis.com/book/960-03-3589-3

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη


Οι γυναίκες της Κυριακής



Λίγο μετά το τέλος του πολέμου και ενώ ο έλεγχος της εξουσίας ήταν το πάθος των ισχυρών, οι απλοί άνθρωποι, αν και γιόρταζαν την απελευθέρωση, κρατούνταν υποταγμένοι σε αποφάσεις αλλοεθνών, που ύφαιναν τη μελλοντική τους ανελευθερία...
Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου οι φωνές για ειρήνη και δικαιοσύνη χαμήλωναν τα σύννεφα, η Μέλπω με τον Ριτς αγάπησαν και ερωτεύτηκαν ό,τι τους έλειπε. Ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ριτς έφτασε στην ερειπωμένη γειτονιά της μαζί με την αμερικανική βοήθεια, αρχισχεδιαστής στρατιωτικών αεροδρομίων, και η Μέλπω, με μια σπάνια ομορφιά κι ένα αλύγιστο πείσμα, προσπάθησε να αλλάξει τη σκοπιμότητα εκείνων των καιρών, που τους πλάκωνε σαν τη σκιά της καταιγίδας. «Ο κόσμος δεν είναι μόνο όσα ξέρουμε», της έγραφε, «και η ζωή δεν μπορεί να σ' τα δώσει όλα. Μα εγώ πήρα τα περισσότερα, γιατί είχα την τύχη να σε γνωρίσω». Κι έγραφε για τη Μέλπω και την Ελλάδα σαν να' ταν ένα... Ένα, όπως και όλα που, φανερωμένα στον ορίζοντα, αναζητούσαν το καθένα τον ίσκιο ή την ελπίδα του...


Οι γυναίκες της Κυριακής είναι οι παντρεμένες γυναίκες που η μόνη έξοδος που δικαιούνται είναι κάθε Κυριακή απόγευμα. Δυό από αυτές τις γυναίκες μας αφηγούνται την ιστορία τους, το παρελθόν και το παρόν τους. Μεσοπόλεμος, Κατοχή και Εμφύλιος, νεότερη Ελλάδα. Ο συγγραφέας γράφει σχεδόν ποιητικά, ρομαντικά, σε παρασέρνει σε έναν κόσμο δικό του, στα συναισθήματά του και στις σκέψεις του. Ξεκινώντας με ένα κεφάλαιο που κόβει την ανάσα (πώς θα σώσουν δυο γυναίκες ένα ετοιμοθάνατο μωρό νύχτα σε κρυφή ακρογιαλιά με μαγικά βοτάνια και τελετές) το βιβλίο σε παρασέρνει στο μύθο και την ιστορία του.

΄Οταν τα απλά είναι ... νόστιμα

Ταχίνι, η παρηγοριά των νηστευτών - Γαστρονομία - Γνώμες | γαστρονόμος
Το ταχίνι είναι ένα θρεπτικό και νόστιμο έδεσμα καθόσον φτιάχνεται από σισάμι . Μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή μας όχι μόνο όταν νηστεύομε αλλά και όλο το χρόνο

Σάλτσα ταχινιού

Υλικά Χυμός 3 λεμονιών αλάτι πιπέρι 2 σκελ. σκόρδο, 1 βαζάκι ταχίνι

Εκτέλεση : βάζουμε όλα τα υλικα στο μπλέντερ και χτυπάμε. Άν γίνει πηχτή η σάλτσα βάζουμε λίγο χλιαρό νερό


Κατά την προτίμησή μας μπορούμε να αυξομειώσουμε το αλάτι και το σκόρδο.
Την αφήνουμε λίγο 15 λεπτά να ξεκουραστεί και έπειτα την φυλάγομε στο ψυγείο για να τη χρησιμοποιήσουμε σε σαλάτες , ζυμαρικά , ψητά ή βραστά λαχανικά, και θαλασσινά.Καλή επιτυχία!

Η συνταγή είναι από παλιό περιοδικό            

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

΄Αγιος Γεώργιος πολιούχος Ιεράπετρας

                                     
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.
περισσότερα στον συνδεσμο http://www.impantokratoros.gr/agios-georgios.el.aspx
 

Ο Άγιος Γεώργιος, αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το Χριστιανικό (και μη) κόσμο. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, όπου εάν η ημέρα συμπέσει πριν την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται Άγιος της Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής, της Αγγλικανικής και της Αρμενικής Εκκλησίας.

Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 280-285 μ.Χ., πιθανώς στην περιοχή της Αρμενίας, από τον Έλληνα Συγκλητικό, στρατηλάτη στο αξίωμα, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, Γερόντιο. Εκεί, σε ένα μοναστήρι της περιοχής, ο Άγιος δέχθηκε το Μυστήριο του Βαπτίσματος και έγινε μέλος της Εκκλησίας.
Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Λίγο αργότερα ο Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπώς διαπρέψας του των σχολών μετά ταύτα πρώτου τάγματος κόμης κατ' εκλογήν προεβλήθη».
Το 303 μ.Χ., όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Άγιος Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε σειρά βασανιστηρίων
Περισσότερα στον σύνδεσμο

Αντισεισμική συμπεριφορά

 

΄Ενα ενδιαφέρον άρθρο
Σώζονται σε εξαιρετική κατάσταση και είναι κατασκευασμένοι από σπουδαίους αρχιτέκτονες
Οι γιοι ή έστω τα εγγόνια των αρχιτεκτόνων και των τεχνιτών που δημιούργησαν το Ερέχθειο ήταν αυτοί, που κατασκεύασαν και τους δύο χορηγικούς κίονες, που σώζονται στο δυσπρόσιτο τμήμα της νότιας κλιτύος της Ακρόπολης, ακριβώς κάτω από το τείχος της και ακριβώς, επίσης, πάνω από το μνημείο του Θρασύλλου. Γιατί μόνον αυτοί μπορούσε να κατέχουν τις γνώσεις, την τεχνική ικανότητα και τα εργαλεία των παλαιοτέρων για τέτοια έργα. ....
περισσότερα στο σύνδεσμο
Οι γιοι ή έστω τα εγγόνια των αρχιτεκτόνων και των τεχνιτών που δημιούργησαν το Ερέχθειο ήταν αυτοί, που κατασκεύασαν και τους δύο χορηγικούς κίονες, που σώζονται στο δυσπρόσιτο τμήμα της νότιας κλιτύος της Ακρόπολης, ακριβώς κάτω από το τείχος της και ακριβώς, επίσης, πάνω από το μνημείο του Θρασύλλου. Γιατί μόνον αυτοί μπορούσε να κατέχουν τις γνώσεις, την τεχνική ικανότητα και τα εργαλεία των παλαιοτέρων για τέτοια έργα.
Πρόκειται για το
συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η επιστημονική μελέτη, που με επικεφαλής τον πολιτικό μηχανικό κ. Κώστα Ζάμπα είχε ως αντικείμενο την διερεύνηση της ιστορίας των δύο κιόνων, την ανάλυση της σεισμικής συμπεριφοράς τους και τη συσχέτισή της με σεισμούς του παρελθόντος. Στη μελέτη συμμετείχαν ο ακαδημαϊκός κ. Ν. Αμβράζης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαιοσεισμολογία, ο αρχιτέκτονας κ. Κωνσταντίνος Μπολέτης μελετητής και αναστηλωτής του μνημείου του Θρασύλλου και η γεωλόγος κυρία Ι. Ζάμπα. Πρέπει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιλέχθηκε μεταξύ εκατοντάδων άλλων προτάσεων για την χρηματοδότησή του από το Ιδρυμα Ι. Λάτση στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Επιστημονικές Μελέτες» που διανύει ήδη το 5o έτος υλοποίησής του.

Πασχαλινά αυγά....




της Βάλλιας Κανελοπούλου
πηγή : ΗΜΕΡΗΣΙΑ 8-11/4/04


Πασχαλινά αυγά....

....Σύμβολο της χαράς, της ευτυχίας και του ήλιου, το πασχαλινό αυγό κουβαλά τη μυρωδιά και τη ζεστασιά της φύσης,καθώς και τη θαλπωρή της πασχαλινής "αναγέννησης"


Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Το αυγό που περικλείει μέσα του μια ζωή, έχει μια δύναμη, που σύμφωνα με μια παλιά αντίληψη μεταδίδεται σε ανθρώπους , ζώα και φυτά. Τέτοιες αντιλήψεις υπάρχουν πολλές και κρατάνε από πολύ παλιά, από τις αρχαίες ακόμη παγανιστικές εκδηλώσεις για την επιστροφή της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης.
Πολύ πριν το αυγό συνδεθεί με το χριστιανικό Πάσχα, χρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους, τους Γαλάτες, τους Κινέζους, τους Αιγυπτίους,ακόμα και τους Πέρσες, ως σύμβολο της γής.
Βασικός συμβολισμός του είναι η νέα ζωή όπως είναι εμφανές και από τη Λατινική φράση "omne vivum ex ovo" που σημαίνει "όλη η ζωή προέρχεται από το αυγό" Αλλά και από την αρχαία Ινδία μέχρι την Πολυνησία το Ιράν , τη Φοινίκη, τη Λετονία και τη Φινλανδία, μαρτυρούνται μύθοι σχετικά με τη δημιουργία του σύμπαντος από ένα αυγό, ενώ με τον ερχομό του Χριστιανισμού συνδέθηκε άρρηκτα με την αναγέννηση του ανθρώπου.


ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
Η χρήση των βαμμένων αυγών δεν ταυτίζεται μόνο με την Χριστιανική παράδοση.Υπάρχουν θρησκείες και πολιτισμοί που πλαισιώνουν το αυγό με διάφορες δοξασίες.
Ξεκινώντας από τον Ινδουισμό, ο θεός "Μπράχμα" συνηθιζόταν να απεικονίζεται σαν ένα μυστηριώδες πουλί που έριξε ένα αυγό μέσα στο Χάος από το οποίο γεννήθηκε στη συνέχεια το σύμπαν. Αλλά και στην Αίγυπτο ο θεός Ρά εμφανίζεται να γεννά το αυγό του σύμπαντος κι έτσι να το μεταμορφώνει σε σύμβολο αθανασίας και αιωνιότητας, σε γενεσιουργό δύναμη.
Οι Βουδιστές όπως οι Χριστιανοί προσέδωσαν στο αυγό το συμβολισμό της αναγέννησης του ανθρώπου. Στο Βουδισμό το κέλυφος του αυγού είναι "το κέλυφος της άγνοιας" το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να σπάσει προκειμένου να ανα-γεννηθεί, να φωτιστεί και να υπερβεί το χώρο και το χρόνο.
Στο ίδιο μοτίβο περίπου οι Χριστιανοί ενέταξαν το αυγό στην πασχαλινή γιορτή της Ανάστασης, του Χριστού , ως σύμβολο της Αναδημιουργίας, της ελπίδας και της σωτηρίας.


ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στην Ελλάδα το πασχαλινό κόκκινο αυγό είναι αναπόσπαστο μέρος του παραδοσιακού διάκοσμου του πασχαλινού τραπεζιού.
Είθισται σε όλες τις χριστιανικές χώρες το βάψιμο των αυγών να γίνεται τη Μ.Πέμπτη και το χρώμα κόκκινο σε ανάμνηση του χυμένου αίματος του Χριστού. Στα χωριά μας υπάρχουν πολλές συνήθειες σε σχέση με το βάψιμο των αυγών. Πιστεύεται πως το δοχείο για τη βαφή πρέπει να είναι καινούργιο,ή πως το βαμμένο "Μεγαλοπεφτιάτικο" αυγό προσφέρει προστασία κι ευφορία στα χωράφια και γι αυτό το θάβουν βαθειά στη γή. Αλλά η συνηθέστερη ιδιότητά του είναι θεραπευτική. Σε πολλά μέρη , Καρδίτσα, Θράκη, Κορώνη κ.α. χρησιμοποιείται στον πονόλαιμο και στο ξεμάτιασμα.


Σε γενικές γραμμές σε όλες τις θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις, το αυγό συμβολίζει την ανα-γέννηση του ανθρώπου , της φύσης ή του σύμπαντος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις