ΜΑΔΕΡ ΝΑΤURE του Κωστή Τσιάχα *

http://www.onestory.gr/post/24840507246/nature

_ΜΑΔΕΡ NATURE

του Κωστή Τσιάχα *

.

Προχθές το βράδυ με πήρε τηλέφωνο η Μητέρα Φύση. Είχε απόκρυψη κλήσης και -φυσικά- δεν το σήκωσα, γιατί νόμισα ότι είναι η ιδιοκτήτρια για τα κοινόχρηστα. Χθες το πρωί πάλι τα ίδια. Σήμερα δεν άντεξα. Άλλωστε δεν μπορείς –είπα γενναία από μέσα μου- να κρύβεσαι άλλο από την ευγενική και άγια αυτή κυρία. Της κρύβεσαι ένα μήνα. Δως’ της ξανά την ευκαιρία να ακούσει την υπέροχα σέξι φωνή σου να της λέει –για όγδοη φορά;- « εε .. ναι .. να .. μη φοβάστε .. θα σας δώσω τα κοινόχρηστα το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα..»

Έτσι λοιπον το σήκωσα το ρημάδι.« Παρακαλώ ; »  -η κλασική σούπερ φλώρικη φωνή μου ανέλαβε δράση:

- Είμαι η Μητέρα Φύση και πήρα να πω ότι έχω πυρετό. Παίρνω από προχθές !

Γιατί δεν το σηκώνεις ;

- Μητέρα Φύση θέλετε να σας φέρω ασπιρίνες ; Να καλέσω κανα γιατρό ; Να ‘ρθω να σας κάνω κανα τσαγάκι ; Κανα φιδέ ; ( πάντα ετοιμόλογος είμαι ο διάολος ! )

- Μην αυθαδιάζετε νεαρέ μου γαμώ την πουτάνα σας ! Με καταστρέφετε με τα καυσαέρια σας και τα σκουπίδια σας και τις μαλακίες σας και τα παγόβουνα μου λιώνουν από την πυρετούκλα μου και βροχές και νεροποντές και χιόνια και κατακλυσμούς και πλημμύρες θα έρθουν .. και γενικώς πήρα να πω ότι δεν φέρω καμιά ευθύνη γιατί εσείς τα κάνετε όλα.

- Μάλιστα.

- Τι μάλιστα ;

- Εε .. θέλω να πω ότι έχετε δίκιο Μητέρα Φύση, δεν φταίτε εσείς, μην νιώθετε άσχημα, δεν είναι δικό σας το φταίξιμο .. εμείς φταίμε και να είστε σίγουροι για κάτι Μητέρα Φύση. Μιλώντας εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας θέλω να σας βεβαιώσω ότι θα επανορθώσουμε Μητέρα Φύση. Θα ξαναγίνουν όλα όπως παλιά και όλα θα είναι ωραία και … εε … γενικώς να μην ανησυχείτε για τίποτα.

- Με κοροϊδεύετε ;

- .. Μητέρα Φύση .. σας παρακαλώ ! Δεν είναι του χαρακτήρα μου να κοροϊδεύω τη … Μάδερ Νέητσουρ που λένε και οι τρελάρες οι αγγλοσάξονες .. λοιπον ; …

- Λοιπον νεαρέ μου πιστεύεις ότι πρέπει να σε πιστέψω ;

- Μα φυσικά ! Θέλω να έχετε εμπιστοσύνη στην ανθρωπότητα και στο μεγαλείο της. Αυτά.

- Λοιπον γράφε.

- Τι να γράψω ;

- Θα σου πω τη χημική σύνθεση του Ελιξιρίου της Ρύπανσης. Θα λύσει το πρόβλημα των καύσιμων, της ρύπανσης, του όζοντος και της τερηδόνας.

- Με κοροϊδεύετε Μητέρα Φύση;

- Τι εννοείτε νεαρέ μου;

- Πως θα λύσει το πρόβλημα της τερηδόνας ;

- Θα το εξαφανίσει .. όπως και με τους δεινόσαυρους .. θυμάστε ; Και τότε είχα απελευθερώσει ένα αέριο που έλυνε το πρόβλημα με την υπερβολική πρασινάδα -Αααχ.. άλλες εποχές !- Βέβαια η παρενέργεια του ήταν ότι εξαφάνιζε τους δεινόσαυρους. Τώρα το ίδιο μόνο που θα εξαφανιστεί η τερηδόνα. Τι να κάνω ; Κανεις δεν είναι τέλειος. Ούτε εγώ η ίδια η Μητέρα Φύση … λοιπον γράφεις;

- Ναι. Λέγε.

- Λοιπον το μυστικό κρύβεται στο ζωμό της Ατζενσίας. Ένα καρασπάνιο -θα τολμούσα να παραδεχτώ- φυτό, στα νησιά του Τσάξα. Αυτό αν ανακατευτεί με σάλιο πελεκάνου και μαλλί της γριάς –το γλυκό εννοώ- θα δώσει τη λύση στο πρόβλημα της ρύπανσης. Θα παράγει ένα υγρό που ακυρώνει τις βλαβερές συνέπειες των καυσαερίων και των στερεών αποβλήτων.

- Τίποτ’ άλλο ;

- Μην αυθαδιάζεις νεαρέ μου ! Το μέλλον της ανθρωπότητας και το δικό μου ως Μητέρα Φύση κρέμεται από πάνω σου !

- Εη .. εη .. εη ! Μια στιγμή ! Αν κατάλαβα καλά εγώ θα είμαι ο κάργα υπεύθυνος για την σωτηρία του κόσμου;

- Ακριβώς.

- Μη μου φορτώνεται εμένα ευθύνες και τέτοια πράγματα ! Αποκλείεται. Δεν κάνω τίποτα !

- Γιατί βρε πουλάκι μου ; Εσύ βρε καρδιά μου απλώς θα μεταφέρεις τη γνώση που σου έδωσα στους ειδικούς. Αυτοί θα αναλάβουν στη συνέχεια.

- Αποκλείεται ! Δεν κάνω τίποτα !

- Ένας σεισμουλάκος .. ας πούμε οχτώ ριχτεράκια με επίκεντρο τη πολυκατοικία σου θα σ’ έπειθε γλυκέ μου;

- Μ’ απειλείς ; Μ’ απειλείς ; Δηλαδή κάτσε τώρα ! Γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο κατ’ ευθείαν τους ειδικούς και παίρνεις εμένα ; Ε ; Γιατί ;

- Γιατί αυτοί δεν μου χρωστάνε κοινόχρηστα οχτώ μηνών. Λοιπον ακούω…

- εε… μην φοβάστε…θα σας τα δώσω το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα… πως την είπατε την σύνθεση ;

.

(Το διήγημα ΜΑΔΕΡ NATURE περιλαμβάνεται στη συλλογή «Θεοί & Jazz», Εκδόσεις Βιομηχανική Τομάτα)

.

Ο Κωστής Τσιάχας γεννήθηκε το 1973 στη Λάρισα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Γραφιστική στο Μιλάνο της Ιταλίας. Συνεργάζεται με το Σχεδιαστικό Γραφείο Azienda Milanese πάνω στο σχεδιασμό, στη παραγωγή και στην εφαρμογή ολοκληρωμένων συστημάτων εταιρικών ταυτοτήτων. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Θεοί & Jazz» από τις Εκδόσεις Βιομηχανική Τομάτα. Στον ελεύθερο χρόνο του διαβάζει, κάνει ορειβασία ή ταξιδεύει για φωτογραφίες.

[ facebook page ] [ facebook profile ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

http://www.madata.gr/epikairotita/world/204689.html

Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων η 26η Ιουνίου

26 Ιουνίου 2012, 11:01

Η Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων καθιερώθηκε στις 26 Ιουνίου 1998, ημερομηνία κατά την οποία το 1987 υπεγράφη η Διεθνής Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και το 1948 ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.

Το Διεθνές Συμβούλιο κατά των Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στον ΟΗΕ, εδρεύει στην Κοπεγχάγη και επιχορηγείται από την Ε.Ε. και τη δανέζικη κυβέρνηση. Ασκεί το έργο του μέσω του δικτύου των 200 Κέντρων Περίθαλψης και Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Βασανιστήριο είναι σοβαρός πόνος, είτε σωματικός, είτε ψυχικός, μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την εκμαίευση πληροφοριών ή ομολογίας σχετικά με μια πολιτική ή άλλη πράξη, όπου, κατά την άποψή τους, δεν μπορούν να φτάσουν μ' άλλον τρόπο.

Πριν από 2.500 χρόνια, οι Έλληνες είχαν δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στο παλιό ερώτημα «αν τα βασανιστήρια δικαιολογούνται». Ο Αριστοτέλης και ο Αντιφών αποφάνθηκαν ότι καμιά ομολογία - απόρροια βασανιστηρίων δεν μπορεί να έχει αξία στο δικαστήριο, αφού συνήθως ο βασανιζόμενος λέει αυτά που θέλει ν' ακούσει ο βασανιστής του.

Με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, το 1984 υπογράφηκε και το 1987 τέθηκε σε ισχύ, η Διεθνής Σύμβαση για την άμεση κατάργηση των βασανιστηρίων σ' όλον τον κόσμο, επίτευγμα όπου η χώρα μας έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Ήδη, με τον «Νόμο Μαγκάκη», τα βασανιστήρια είχαν περάσει ως ιδιώνυμο αδίκημα στην εθνική μας νομοθεσία, λόγω και της δικτατορίας.
Zougla.gr

Πέτρινα σκαλοπάτια του Λάμπη Βασιλόπουλου *

http://www.onestory.gr/post/24700110045

_ΠΕΤΡΙΝΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ

του Λάμπη Βασιλόπουλου * 

 

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Οι δρόμοι ξεπλυμένοι από τη χοντρή φθινοπωριάτικη βροχή, που μόλις είχε πάψει, γυάλιζαν κάτω από τα φώτα τη πόλης. Την ερημιά και τη νυχτιάτικη σιωπή έσπαγε κάπου-κάπου ο θόρυβος από τα βήματα κάποιου καθυστερημένου διαβάτη, που πήγαινε βιαστικά να πιάσει βάρδια ή να προλάβει το νυχτερινό δρομολόγιο του τραίνου που περνούσε κατάφωτο στην άκρη τούτης της πόλης.

Εκείνη την ώρα έβγαινε και ο Χάρης από την μεγάλη πόρτα της εφημερίδας «Αποσπερίτης», αφού είχε τελειώσει και είχε παραδώσει στον Αρχισυντάκτη τα χειρόγραφα του ρεπορτάζ της ημέρας εκείνης, που ήταν γεμάτο από χαρούμενα και θλιβερά γεγονότα.

Βγαίνοντας από το κτίριο, κοντοστάθηκε στο κεφαλόσκαλο, κοίταξε με νυσταγμένα μάτια, τον βρεγμένο έρημο δρόμο και προχώρησε με γρήγορα βήματα για το σπίτι του, που ήταν μερικά τετράγωνα πιο κάτω από την εφημερίδα.

Κατεβαίνοντας την οδό Κίρκης και περπατώντας στο στενό πεζοδρόμιο, σε κάποιο σημείο, που δεν φωτιζόταν καλά, αντίκρισε ένα ανθρώπινο κουβάρι να κείτεται μαζεμένο, σαν να είχε κολλήσει στον τοίχο, κάτω από το μικρό στέγαστρο ενός μπαλκονιού, για να προφυλλαχτεί από το ανεμοβρόχι.

Χωρίς άλλη σκέψη ο Χάρης πήγε κοντά στο σωριασμένο αυτό ανθρώπινο ράκος και το σκούντησε απαλά για να καταλάβει αν ήταν ακόμα ζωντανός αυτός ο ανθρωπάκος. Με το σκούντημα από τον ανθρώπινο εκείνο όγκο βγήκε ένα κεφάλι για να δείξει ένα πρόσωπο κρυμμένο από πυκνά γκρίζα γένια και ακούρευτα μαλλιά. Αυτός γύρισε την κουρασμένη από τη ζωή ματιά του, κοίταξε για λίγο τον Χάρη, που στεκόταν από πάνω του με μισόκλειστα μάτια, σκεπασμένα κι αυτά από χοντρά ματοτσίνορα και τα ξαναέκλεισε. Έτσι που δεν μπόρεσε ο Χάρης να καταλάβει, αν αυτός ο δύστυχος ήταν μεθυσμένος ή ανήμπορος που σκέφτηκε πόσο σκληρή είναι η ζωή για μερικούς απόκληρους της τύχης ανθρώπους. Και ενώ σκεφτόταν πώς να τον βοηθήσει, πλησίασε και στάθηκε πίσω του, ένας ακόμη νυχτερινός διαβάτης. Ήταν ο βοηθός του φούρναρη που πήγαινε νυχτιάτικα, να ετοιμάσει το προζύμι, για το ψωμί της ημέρας. Αφού κοίταξε κι αυτός για λίγο τον σωριασμένο ανθρωπάκο, γυρίζοντας προς το Χάρη του είπε.

- Αυτόν τον άνθρωπο τον είδα χτες τη νύχτα να κοιμάται στο παγκάκι εκεί την άκρη του πάρκου. Περνάει και καμιά φορά και από το φούρνο και του δίνουμε ψωμί, που το παίρνει χωρίς να μιλάει, παρά με μια ματιά, λέει «ευχαριστώ» και φεύγει σαν κάτι να φοβάται.

- Τι λες, να τον κάνουμε τώρα, του απαντάει ο Χάρης.

- Να καλέσουμε να έρθει το 166 να τον μαζέψει, του λέει το παιδί. Αν μείνει εδώ θα ξεπαγιάσει ο χριστιανός.

Τότε το ανθρώπινο εκείνο κουβάρι ανασηκώθηκε και με προσπάθεια στήθηκε στα πόδια του για να φανεί ένας ψηλός ξερακιανός άνδρας ακαθόριστης ηλικίας, έχοντας όμως περάσει πια τη νιότη. Γύρισε τους κοίταξε ανέκφραστα και αργοπατώντας χάθηκε στη νύχτα. Κι αυτοί αφού έμειναν για λίγο, ακόμη, πήρε ο καθένας το δρόμο του με τη σκέψη στις φουρτούνες της ζωής, που πέταξαν αυτόν το φουκαρά, ρημαγμένο στο πεζοδρόμιο. 

Φθάνοντας ο Χάρης στο σπίτι του ξάπλωσε στο κρεβάτι αλλά ο Μωρφέας ήταν αλλού κι έμεινε ξάγρυπνος την υπόλοιπη νύχτα, γιατί είχε ξυπνήσει το «δημοσιογραφικό του δαιμόνιο» και βρήκε το «θέμα» για το βιβλίο που ετοιμάζονταν να γράψει.

Μάταια όμως έψαχνε τα παγκάκια τις νύχτες, αλλά το ανθρώπινο εκείνο ράκος δεν ξαναφάνηκε στην πόλη. Μια νύχτα όμως καθώς γυρνούσε από την Εφημερίδα, είδε σε ένα ακρινό παγκάκι, που το σκίαζε το δέντρο, ένα ανθρώπινο κουβάρι και κατάλαβε πως ήταν ο άνθρωπός του. Πλησίασε και κάθισε δίπλα του, χωρίς αυτός να γυρίσει να τον κοιτάξει και του είπε «Καλημέρα», γιατί κόντευε να φωτίσει, αλλά δεν πήρε απάντηση από αυτόν.

Τότε ο Χάρης χωρίς να πάρει ούτε μια λέξη, έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το έβαλε στη χούφτα του σιωπηλού αυτού ανθρώπου, έκπληκτος όμως βλέπει το λιπόσαρκο εκείνο χέρι να παίρνει τα λεφτά, να τα αφήνει δίπλα στον Χάρη και να εξαφανίζεται βουβός, όπως πάντα και αυτός να σκέφτεται πως, ενώ η μοίρα αυτού του δύστυχου, τα πήρε όλα, του άφησε όμως την αξιοπρέπεια. Αποφάσισε όμως να μην ξανά ασχοληθεί πιστεύοντας ότι έχασε το μεγάλο «θέμα» για το βιβλίο του, μέχρι που ένα πρωί ήρθε στην εφημερίδα του από την Αστυνομία η είδηση, πως βρέθηκε σε παγκάκι νεκρός ένας επαίτης, που άλλοτε ήταν βιομήχανος και παράγοντας στο χώρο του, χωρίς όμως να αναφέρεται το όνομά του.

Ο Χάρης πέρασε στα «ψιλά» την είδηση ενώ τώρα κατάλαβε, γιατί εκείνος ο «επαίτης», δεν πήρε ένα ολόκληρο «κατοστάρικο», που του έδινε αυτός, κάποια νύχτα.

.

Ο Πατρινός Λάμπης Βασιλόπουλος, είναι Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών ΝΔ Ελλάδας. Σαν υπηρέτης του πεζού λόγου, εκτός από κείμενά του που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς σε περιοδικά, κυκλοφορούν και τέσσερα βιβλία του με Διηγήματα, σε τίτλους «Ταξιδεύοντας στη ζωή», «Πεφταστέρια», «Ηλιόγερμα», και «Απόσπερο». Στα βιβλία του, εκτός από Ταξιδιωτική Λογοτεχνία, υπάρχουν Διηγήματα παρμένα από τη ζωή, ντυμένα όμως με μυθοπλασία. Όλα τα βιβλία προσφέρονται δωρεάν. 

[ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω