Τονοσαλάτα με τυρί κρέμα

Τονοσαλάτα με τυρί κρέμα

Bαθμολογία:

6 ψήφοι

Προστέθηκε από tonia13v, 11.12.09

Περιγραφή

Μία πολύ νόστιμη τονοσαλάτα που το τυρί κρέμα την κάνει λίγο διαφορετική.

photo: Rozana200406  

Τι χρειαζόμαστε:

• 200 γρ. τόνο σε νερό
• 120 γρ. τυρί κρέμα
• 4 κουτ. σούπας μαγιονέζα
• 2 κουτ. σούπας μαιντανός ψιλοκομμένος
• αλάτι, πιπέρι
• λίγο άνιθο ψιλοκομμένο
• ένα αγγουράκι πίκλα ψιλοκομμένο
• 1/2 χυμό λεμονιού

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με θαλασσινά

Μέθοδος

Χωρίς μαγείρεμα

Δυσκολία

Γρήγορο

Και για αρχάριους

Εύκολο

Περιέχει

Τυριά

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

Σερβίρει

4 άτομα

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Τονοσαλάτα με τυρί κρέμα http://www.sintagespareas.gr/sintages/tonosalata-me-tiri-krema.html#ixzz21r7HK9OB

πηγή : http://polis-agora.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

Δευτέρα, 2 Ιουλίου 2012

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Από συνέντευξη σε Ρ/Σ)

Η ΧΩΡΑ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΑΓΟΡΑΣ

ΟΧΙ ΕΝΑ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΜΑΝΤΡΙΩΝ

Η πολιτική ως απάτη πέθανε

Ας χρησιμοποιήσουμε βουκολικούς όρους. Η χώρα έχει ανάγκη δημιουργίας νέων πολιτικών κομμάτων, η ανάγκη ήταν ορατή από τα μέσα της δεκαετίας του 90΄. Όχι μαντριών για τον επαναεγκλωβισμό των Ελλήνων, μια και τα παλιά μαντριά ελέγχου τους, άδειασαν. Έμειναν μέσα μόνο οι Λύκοι. Είναι η περίοδος των Πολιτών όχι των Προβάτων. Ο λαός πρέπει να αποδειχθεί ώριμος αυτήν την φορά. Το Τετράκις Εξαμαρτείν…….. Παρακολούθησα το θέαμα συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Την απουσία ή την παρουσία απουσία τους από αυτό. Είναι πλέον χρόνιο το φαινόμενο. Μου προκλήθηκαν αισθήματα θλίψης. Ήταν μια αποκαλυπτική στιγμή της μικρότητας, της ανυπαρξίας και της κατάρρευσης του παλιού μεταπολιτευτικού κόσμου αλλά και της συνέχειας της ανευθυνότητας και της υποκρισίας τους. Άκουσα και τα περί του μετώπου του νότου κ.λ.π.. Κάτι πρέπει να πουν, να βγάλουν από το καπέλο …… Πρέπει να δικαιολογήσουν τους εκατέρωθεν διαμοιρασθέντες ρόλους. Είναι γνωστό ότι η διπλωματική μου εργασία στην σχολή Πολιτικών Επιστημών της Ρώμης όπου δίδασκαν ο Άλντο Μόρο, ο Τζουλιάνο Αμάτο, ο Κοράντο Μπαρμπέρι - που του αφιέρωσα το βιβλίο μου «Αγροφιλία» - και άλλοι είχε θέμα την Μεσόγειο, την σχέση της με τον Βορρά. Ήταν τότε η δεύτερη, η τρίτη εργασία στον Κόσμο για αυτό το θέμα. Έτσι ακούγοντας και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο και σε αυτόν τον χρόνο τα περί νότου σκέφθηκα πολλά.

Θα έλεγα λοιπόν σε όλες αυτές τις αριστεροδεξιές συμπολιτευόμενες και αντιπολιτευόμενες Κάστες που και προχθές βρέθηκαν εκτός τόπου και χρόνου, εκτός ιστορίας, ότι η Πολιτική ως Απάτη Πέθανε και δεν πρόκειται να Επανέλθει. Η χώρα θέλει ένα πολιτικό τοπίο Αγοράς, Πολιτών και όχι ένα βουκολικό τοπίο Μαντριών και προβάτων.

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Σκέψεις για την Ποίηση

πηγή:http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%82/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/3494-%CE%A3%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7.html

Σκέψεις για την Ποίηση

Σάββατο, 10 Μάρτιος 2012 10:00Άρθρα

Share

inShare

Download SocButtons

μοναχός Θεολόγος Ιβηρίτης

«Όποιος είναι καθαρός, είναι ποιητής».

Ένας λόγος του Σεφέρη, ανάλογος με τον στίχο του απολυτικίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι». Θυμίζει επίσης κι αυτά που γράφει ο π. Πορφύριος, ο μέγας Άγιος της εποχής μας: «Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα … Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάεις. Ν’ αγαπάεις και να πονάεις. Να πονάεις γι’ αυτόν που αγαπάεις».

Η άσκηση, η ταπείνωση, η καθαρότητα της καρδιάς καθιστούν κάποιον αληθινό. Η ευαισθησία για τον άνθρωπο και τη γλώσσα κάνουν τον ποιητή. Αληθινός ποιητής, με μήνυμα υπερχρονικό, καθολικό και παγκόσμιο, είναι όποιος συνδυάζει όλα τα παραπάνω. Μελετώντας τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, μαζί με τα βάθη του Πνεύματος, διακρίνουμε και τα κάλλη του φθέγματος: λόγο δυνατό, δονούμενο από μιαν υπερκόσμια πηγή εταστικών της καρδίας και ειρηνοποιών συνάμα δονήσεων· λέξεις υπέρκαλλες, ύφος απέριττο και αψεγάδιαστο· και «ο άνθρωπος είναι το ύφος», είπε κάποιος.

Το ότι οι άγιοι Πατέρες είναι αληθινοί το φανερώνουν τα έργα τους. Εδώ αποκαλύπτεται ο άνθρωπος σε όλο του το μεγαλείο, ενδεδυμένος τον πλούτο της Χάριτος, να έχει φτάσει «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». «Ἐκεῖ παραγενόμενος, ὄντως ἄνθρωπος ἔσομαι», γράφει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. Μιλούν ταπεινά και, ταυτόχρονα, «ὡς ἐξουσίαν ἔχοντες», γιατί γνωρίζουν τα βάθη του Θεού και των ανθρώπων. Ο λόγος τους, γέννημα νου απαλλαγμένου από την ταραχή των λογισμών, μεταδίδει κάτι από την «εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν».

Και σε πολλούς ποιητές διακρίνουμε μια μεγάλη ευαισθησία και μια προσπάθεια κάθαρσης (χαρακτηριστικός ο διάλογος του Σεφέρη: «-Γιατί, βρε, γράφεις ποιήματα; -Για να λευτερωθώ από το προπατορικό αμάρτημα»)· μια προσπάθεια για έκφραση αυθεντική, για επικοινωνία με τον άλλο με μια γλώσσα καθαρή, πέρα από τις κοινωνικές συμβατικότητες· μια διατύπωση ερωτημάτων για την αγάπη, τον θάνατο, το επέκεινα. Η ποίηση: καρδιογράφημα ενός λαού, ενός ανθρώπου, μιας εποχής· θαυμαστικό, στεναγμός, καταγραφἠ της καθημερινής φθοράς.

Πολλές φορές όμως, λησμονούμε κάποια βασικά πράγματα: ότι το πιο απαραίτητο για τον άνθρωπο, η ανάσα της ψυχής, είναι η προσευχή· κι ότι η μετάνοια είναι αυτή που αποκαθιστά τη σχέση με τον Θεό και τον εντός ημών ρυθμό του κόσμου. Όποιος δεν έχει τα παραπάνω, κινδυνεύει να λιμοκτονήσει πνευματικά· να μείνει μισός· να εξαπατηθεί από τα πρόσκαιρα και τα φαινόμενα και να ζει μόνο γι᾿ αυτά.

Κι ο ποιητής κάποιες φορές παγιδεύεται στην ευαισθησία του. Τον απασχολούν τα προβλήματα της έκφρασης καθ᾿ ἑαυτήν, οι «μανιέρες», οι λέξεις ως αντικείμενα. Ο αγώνας διεξάγεται στην επιφάνεια. Κι ενώ κατά βάθος η σχέση με τον άλλο περνά μέσα από τη σχέση με τον Θεό, αυτός δημιουργεί έναν κόσμο με κέντρο τον εαυτό του. Παρά την καλλιέπεια των κειμένων του, κάτι λείπει. Τα συναισθήματα υπερτονίζονται (ο μακαρίτης φίλος μου Νίκος Πεντζίκης έλεγε πως «συναίσθημα=αίσθημα+εγωισμός»). Ελλοχεύει μια πικρία απέναντι στον άλλο· ένα βαθύτερο παράπονο για τον Θεό που έτσι έπλασε τον κόσμο. Οι πληγές δεν επουλώνονται, αλλά πυορροούν. Έτσι, το ποιητικό αποτέλεσμα εισπράττεται σαν μια αισθητική συγκίνηση που στο βάθος αφήνει ένα αίσθημα ασφυξίας.

Από τα παραπάνω φαίνεται πως δεν βλέπω την ποίηση απλώς σαν μια τέχνη χειρωνακτική, που απαιτεί επεξεργασία του υλικού και εξάσκηση του δημιουργού. Είναι κι αυτό, αλλ᾿ όχι πρωτίστως. Επειδή το είναι μας εξαρτάται από τον Θεό, κι Αυτός είναι ο χορηγός κάθε λόγου και σοφίας, πιστεύω πως ό,τι προέχει είναι η σωστή και ειλικρινής σχέση με Αυτόν και πως η ποίηση οφείλει να είναι μια καταγραφή αυτής της σχέσης, του βιώματος και των λόγων που πηγάζουν απ᾿ αυτήν.

Η αρμονία του κόσμου πηγάζει από τον Θεό. Για να δονηθεί το είναι μας μ᾿ έναν παλμό και συμπαντικό, οφείλουμε να ομοιωθούμε με τον «πρᾷον καὶ ταπεινὸν τῇ καρδίᾳ» Δημιουργό του. Το κάλλος βρίσκεται στην ταπείνωση («ὁτιοῦν ἔχον ταπείνωσιν εὐπρεπὲς πέφυκεν», γράφει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος). Ο εξομολογητικός τόνος της γραφής, η επικοινωνία με τον αόρατο αναγνώστη, η επεξεργασία του υλικού είναι ανεπαρκή από μόνα τους. Όταν όμως συνδυαστούν με τη μετάνοια, την εγκράτεια και την ταπείνωση, τότε καρποφορούν τη δοξολογία και το κάλλος που σώζει τον κόσμο.

Έχουμε ανάγκη από την πράξη, από λόγο κεκαθαρμένο, προερχόμενο «ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης», από ένα βίωμα που δεν το κλονίζει κανένα επιχείρημα. Προσμένουμε μεγάλους ποιητές που θα ‘ναι και πνευματέμφοροι θεολόγοι.

 Η πρώτη μορφή αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Πίστη και νεοελληνική λογοτεχνία. Η αναζήτηση του Θεού στη λογοτεχνία μας", Λευκωσία 1990, σσ. 21-22. Το αναρτώ εδώ, με κάποιες αλλαγές και προσθήκες.

πηγή: Αντίφωνο

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ο άγγελος με τις μαργαρίτες

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=197988653652306&set=a.193880494063122.41416.193599610757877&type=1&theater
 

Κύρβα, Ο άγγελος με τις μαργαρίτες

ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙO ΚΑΛΛΙΘΕΑ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

Η Κύρβα (Μαρίνα Μιχ. Σαμπροβαλάκη) παρουσίασε το έργο της «Ο Άγγελος με τις μαργαρίτες» εκδόσεων «ΒΙΒΛΙΟΕΠΙΛΟΓΗ» του Γεωργίου Χρ. Αναστασάκη

στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.
Το έργο παρουσίασαν:
Η Κ. Κων/να Καλεμικιαράκη
Κοινωνική Λειτουργός - Οικογενειακή Σύμβουλος.
Η κ. Εύα Χαλκιαδάκη
Οικονομολόγος- Ειδική Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ)
Η κ. Χρυσάνθη Κακουλίδου
Λογοτέχνης- πρόεδρος Μελέτης Νεοελληνικής Λογοτεχνίας «Γιάννης Χατζίνης»
Συντονιστής: Ο κ. Γιώργος Μαργωμένος
Δημοσιογράφος- πρόεδρος Οργανισμού παιδικής Αγωγής και Άθλησης «Γιάννης Γάλλος»
  

Στο έργο, η ηρωίδα η «Ναρίμα», αδειάζει με ευλάβεια την καρδιά της. Ξεδιπλώνει τα συναισθήματα μιας αγάπης αιώνιας και τον βαθύ πόνο που ο θάνατος του λατρεμένου «Νώνη» άφησε στην τρυφερή καρδιά της τον Μάρτη του 2010. Η πικρή μοίρα που είχε προσδιορίσει την πορεία της αγάπης τους, συνέχιζε να γράφει, σφραγίζοντάς την με τον οδυνηρό επίλογο του θανάτου του. Πέταξε σε ουράνιους τόπους, αφήνοντας έρημο τον παράδεισό τους.
«Η πλάνη και το ψέμα δολοφονούν την αγάπη» έλεγε ο Νώνης στην λατρεμένη σύντροφο της πληγωμένης του καρδιάς, και ήταν ακόμα μια πικρή διαπίστωση.
Το έργο, ένα ρέκβιεμ, μια πένθιμη ωδή στον αρχάγγελο του Λυβικού, που όπως αναφέρεται στο έργο,
«σαν άριστος κεραμέας, συγκολλούσε με άμετρη αγάπη και υπομονή το εύθραυστο αγγείο της ψυχής της αγαπημένης του Ναρίμας. Η ευτυχία της αγαπημένης του, ήταν το κύριο μέλημά του».
Ένα χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου που δυστυχώς, για τους ήρωες του έργου, ήρθε τραγικά νωρίς. Το κύκνειο άσμα του λατρεμένου Νώνη, οδηγεί όλους σε μονοπάτια βαθύτερων νοημάτων ζωής, σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις με αποκορύφωμα το μετα-φυσικό, την συνέχιση της αλήθειας της δικής τους αιώνιας αγάπης πέρα από το φυσικό.
Ο Όρμος των Αγγέλων, ο παράδεισος της αγάπης τους, είναι ο τόπος που άφησε την τελευταία πνοή του ο Νώνης.
Την θέση του αγαπημένου συντρόφου στην καρδιά της ηρωΐδας, έχει τώρα πια «ο Φιρφιρίκος» το καναρίνι. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία. Συμβολίζει την ανθρώπινη ανυπαρξία, την συναισθηματική ξηρασία και την μοναδικότητα του σπάνιου ήθους και αλήθειας της ψυχής του. Ο Φιρφιρίκος είναι ο σύντροφος στην μοναχικότητα της ηρωΐδας, ο φίλος στα πικρά και στα γλυκά.
Δεν είναι τυχαίο που μετά το θάνατό του, η ηρωΐδα ζει με την ανάμνηση εκείνου. Είχε πάρει μαζί του φεύγοντας τα κλειδιά της καρδιάς της και του παραδείσου τους.
Το έργο είναι αλήθειες συμπυκνωμένες, αποκρυπτογραφημένες, που το κλειδί της αποκάλυψής τους είναι σκεπασμένο κάτω από τη σάρκα του κειμένου. Αν αλλάξετε τα ονόματα των πρωταγωνιστών, το έργο είναι για όλους εσάς όπως είναι και για την συγγραφέα. Η αληθινή αγάπη των κεντρικών ηρώων του έργου «Ο Άγγελος με τις μαργαρίτες» είναι το προσωπικό βίωμα της συγγραφέως.
Η συγγραφέας έντυσε τη δική της αλήθεια με σύνθετα στοιχεία μύθου συναισθήματος και ορθολογισμού. Πασχίζει να αποκρύψει, και παράλληλα καλεί να αποκαλύψετε με τη δική σας γνωστική δύναμη την κάθε ψηφίδα της αλήθειας και του μύθου.
«Αγαπημένε Νώνη, βιάστηκες. Η αγαπημένη σου δασκάλα, που ήξερες, γονάτισε, παραδίνοντας όλα τα κουράγια της. Γιατί κι εσύ μ΄ έμαθες να σ΄αγαπώ, καλέ μου. Το ακριβότερο μάθημα της ζωής μου. Της έλειψε έτσι η θαλπωρή της αγκαλιάς σου. Δεν ήθελε άλλους μαθητές. Της αρκούσες εσύ. Βλέπεις τριγύρω; Το διδακτήριό μας έκλεισε μετά τον θάνατό σου. «Κλειστόν λόγω θανάτου».
Σήμερα, καλέ μου μαθητή, της απέμεινε μόνο η σιωπή του νου και η αλήθεια της καρδιάς. Άντε κι αν, σκαλίσεις βαθιά, να ξεθάψεις και καμιά σπίθα χαράς, σαν ετούτη εδώ που μου χάρισες. Αλήθεια, πρόλαβες να πάρεις μαζί σου το πρώτο ποίημα της αγάπης μας, εκείνο που σου είχα χαρίσει στις 19 του Μάρτη;
Αγαπημένε μου, πήρες όμως μαζί σου το κόκκινο τριαντάφυλλο ακουμπισμένο πλάι στο μάγουλό σου και τη γαμήλια ανθοδέσμη μας με τα κατάλευκα τριαντάφυλλα ακουμπισμένα πάνω στο μπεζ κουστούμι που είχαμε αγοράσει στο τελευταίο ταξίδι στην Αθήνα. Πόσο όμορφος Ήλιε μου, έφευγες!»

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Η παραλία Βαθύ

πηγή :  http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/292388_388578014530159_1941654492_n.jpg

Η παραλία Βαθύ, με βότσαλα, βρίσκεται αρκετά Νότια από το τουριστικό θέρετρο Μάταλα και σε μια μοναδικής ομορφιάς περιοχή της νότιας ακτής της Κρήτης στο βάθος ενός πολύ κλειστού κολπίσκου, σε απόσταση 79 περίπου χιλιομέτρων Νοτιοδυτικά από το Ηράκλειο και 17 χιλιόμετρα από το μεσόγειο παραδοσιακό χωριό Σίβας. Η παραλία είναι πολύ καλά προστατευμένη από όλους τους ανέμους που φυσούν στην περιοχή.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ της Μαρίας Ρογδάκη *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/22080715958

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ

της Μαρίας Ρογδάκη *

.

Στις 19:43 η μικρή πριγκίπισσα είχε πάρει πια το δρόμο για το σπίτι της, με αργά και ασταθή βήματα. Ήταν - δεν ήταν 28 λεπτά από τη στιγμή που έχασε το πιο πολύτιμο πετράδι της κορώνας της, αυτό που της έδινε όλη της τη λάμψη – την αγάπη. Πώς μπορεί μόνο μια λέξη της αγάπης να  δώσει τόσο πόνο; Όταν η λέξη είναι «τέλος», μπορεί.

Το κλάμα της κοπέλας, συνεχές και σιωπηλό, είχε αρχίσει ήδη να σχηματίζει μικρά ποταμάκια στο δρόμο. Στις όχθες τους πλέον, εκτός από βρύα, έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα χόρτα και λουλούδια. Η βλάστηση ήταν οργιώδης – τα δάκρυα είναι πολύ γόνιμα, μα τω Θεώ!

Στις 20:02, μια μεγαλούτσικη λιμνούλα σχηματίστηκε στο πλατύσκαλο του σπιτιού της, όπου έψαχνε απεγνωσμένα τα κλειδιά της – και στη συνέχεια την κλειδαρότρυπα. Τα θολά μάτια, αντιθέτως, δεν είναι καθόλου γόνιμα! Μέσα στη λιμνούλα πλατσούριζαν οι πρώτοι γυρίνοι, αλλά δεν τους πρόσεξε και μπήκε τελικά στο σπίτι χωρίς καν να τινάξει τα πόδια της.

13 λεπτά αργότερα, η μικρή πριγκίπισσα ήταν ήδη μέσα στο αγαπημένο της διαμέρισμα. Μόνη, χωρίς την αγάπη. Πέταξε ρούχα και εσώρουχα σε μια γωνιά στο πάτωμα και στις 20:17 μπήκε και ξάπλωσε γυμνή μέσα στη μπανιέρα. Μόνη,  χωρίς να σταματήσει να κλαίει ούτε δευτερόλεπτο.

Τα δάκρυά της γέμιζαν λεπτό το λεπτό το ψυχρό της κρεβάτι. «Έφυγε. Έφυγε. Έφυγε». Ή κάτι τέτοιο. Κάτι μουρμούριζε μέσα από τα δόντια, αλλά ποιος νοιάζεται για τις λέξεις αυτές τις ώρες; Λέξεις και δάκρυα, τα αλμυρά παιδιά του αποψινού της χωρισμού.

Στις 20:53 και ενώ ψάρια κολυμπούσαν γύρω της ανέμελα, το φθαρμένο πάτωμα του μπάνιου δεν άντεξε άλλο το βάρος του πόνου της. Και υποχώρησε. Όπως και το επόμενο. Και το επόμενο…

Η μικρή πάλι, λίγα πράγματα κατάλαβε από την πτώση της. Είχε άλλες έγνοιες.

Η αχαλίνωτη κάθοδος συνεχίστηκε για 11 ορόφους. Στις 21:03 η μπανιέρα με τη βρεγμένη κοπέλα άγγιξε τα θεμέλια της πολυκατοικίας. Και δε σταμάτησε ούτε εκεί.

Άραγε η τρύπα κάτω από την πολυκατοικία έχασκε ήδη και την κάλεσε στα ερέβη της; Ή μήπως η ίδια η πριγκίπισσα τη δημιούργησε; Είναι πιθανό κι αυτό, άλλωστε οι πριγκίπισσες ξέρουν καμιά φορά σπάνια μάγια! Όμως κανείς δεν το εξακρίβωσε ποτέ.

Αυτό που ξέρουμε όμως τα σίγουρα είναι αυτό που ακολούθησε.

Στις 22:22 η πορσελάνινη άμαξα της πρώην αγαπημένης έφτασε στον πυρήνα της Γης.

Τα παγωμένα δάκρυα, ποτάμι που ανάβλυζε από την παγωμένη ψυχή, έσβησαν την καρδιά του πλανήτη. Η περιστροφή της Γης σταμάτησε. Και δισεκατομμύρια έκπληκτα ανθρωπάκια τινάχτηκαν στο αχανές μαύρο. Μιλιούνια ταξιδιώτες στο σύμπαν, με παγωμένες στο πρόσωπό τους τις εκφράσεις της στιγμής, με παγωμένες στο μυαλό τους τις σκέψεις της στιγμής, με παγωμένη για πάντα στάση σώματος. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος.

Στις 22:22, η αγάπη της σκότωσε τον κόσμο.

Η Μαρία Ρογδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει χαθεί με τον Πάνο και την Κική, αλλά της αρέσουν ακόμα οι ταινίες.

[ facebook ] [ google+ ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

«ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=154069098063244&set=a.154069061396581.35036.141008116036009&type=1&theater

Ο Αριστοφάνης μας παραπέμπει στη χαρά της ζωής, στη συνεργασία, στην αλληλεγγύη, στην ανακάλυψη της ανθρωπιάς μας, δηλαδή της ουσίας μας. Μας αποκαλύπτει το πολιτικό παιχνίδι που παιζόταν πάντα από τους κρατούντες. Μας βοηθάει να καταλάβουμε την εποχή μας. Κι όλα αυτά με τη χαριτωμένη του ελευθεριότητα, με την ποιητικότητα και με το ξέφρενο γλέντι.

«ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ στο Φεστιβάλ του Δήμου Αρχαίας Ολυμπί

Μια εξαιρετικά επικαιρική Λυσιστράτη. Μια Λυσιστράτη που προσπαθεί να δει τον καιρό μας με τα δικά της αιώνια μάτια. Με το δικό της ταπεραμέντο, με το δικό της κέφι για ανατροπή, με τις δικές της προτάσεις για λύση των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων. Ο Αριστοφάνης μας παραπέμπει στη χαρά της ζωής, στη συνεργασία, στην αλληλεγγύη, στην ανακάλυψη της ανθρωπιάς μας, δηλαδή της ουσίας μας. Μας αποκαλύπτει το πολιτικό παιχνίδι που παιζόταν πάντα από τους κρατούντες. Μας βοηθάει να καταλάβουμε την εποχή μας. Κι όλα αυτά με τη χαριτωμένη του ελευθεριότητα, με την ποιητικότητα και με το ξέφρενο γλέντι. ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΥΡΓΟΥ: ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης) ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ: Γιάννης Μανώλης ΚΑΛΛΟΝΙΚΗ: Ευρυδίκη Γερασιμοπούλου ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ: Δημήτρης Οικονόμου ΜΕΓΑΡΙΤΙΣΣΑ Ιωάννα Πικέα ΚΡΥΤΥΛΑ: Μαρία Ζαγκλή ΝΙΚΟΔΙΚΗ: Χριστίνα Μαρκόβα ΡΟΥΣΛΑΝΑ: Νάνσυ Τζανετοπούλου ΜΙΚΡΕΣ: Αγαθή Κυριαζή, Ξανθή Μισύρη ΜΥΡΡΙΝΗ: Σταύρος Ρομποτής ΓΡΙΑ-ΚΑΛΥΚΗ: Λάζαρος Κυπριώτης ΛΑΜΠΙΤΩ: Λία Λυρή ΙΦΙΚΛΗΣ: Μαγδαληνή Πλεμμένου ΓΟΜΑΡΙ: Αθηνά Τσαρμποπούλου ΠΡΟΒΟΥΛΟΣ: Βασίλης Σαργέντης ΚΙΝΗΣΙΑΣ: Χάρης Δρακόπουλος ΜΩΡΟ: Έφη Ταυλοπούλου ΛΥΚΩΝ: Πέτρος Μερλέμης ΕΙΛΩΤΑΣ: Γιώργος Λαγογιάννης ΧΟΡΟΣ ΓΕΡΩΝ-ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ: Νίκη Κατσιαδράμη, Σοφία Μάλεση, Διονυσία Μανή, Μαρία Μπίρμπα, Αθανασία Ξενοστάθη, Νίκη Οικονόμου, Πηνελόπη Παναγοπούλου, Αναστασία Ρομποτή, Φωτεινή Τζιαντζή, Θεοδώρα Τσαβλή. ΔΙΑΣΚΕΥΗ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΕΥΑΝΘΙΑ ΣΤΙΒΑΝΑΚΗ ΣΚΗΝΙΚΑ-ΣΚΕΥΗ: ΝΙΚΟΣ ΣΑΚΚΟΥΛΗΣ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Τα νυφικά παραχώρησε η ΕΛΕΝΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ο ανδρικός χορός ντύθηκε από το υπάρχον βεστιάριο. Όλος ο θίασος συνέβαλε στην ένδυση ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΝΤΖΙΡΗΣ ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΘΗΝΑ ΤΣΑΡΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ: ΝΙΚΟΣ ΣΑΚΚΟΥΛΗΣ, ΘΕΤΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΣΚΕΣ: ΧΑΡΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΕΤΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΠΗΛΙΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΑΚΡΙΛΗΣ, ΑΡΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΓΕΡΑΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ, ΛΙΑ ΛΥΡΗ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΣΟΥΡΑ ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΜΑΡΙΑ ΖΑΓΚΛΗ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΡΑΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΠΕΡΤΣΑΤΟΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ: ΛΟΥΚΙΑ ΚΥΠΡΙΩΤΗ, ΖΑΝΑ ΣΚΡΕΠΕΛΑ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ: ΔΩΡΑ ΣΤΑΘΑ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΒΡΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΟΗΘΟΙ: Γεωργία Παπαϊωάννου, Γεωργία Καλαματιανού, Φώτης Παπαθεοδώρου, Σοφία Τσαπάρα, Μάγδα Γκιντζίρη, Κυριακή Κοσμοπούλου, Καλλιόπη Τσιτσιροπούλου Η αφίσα είναι από το εικαστικό “Αφροδίτες” της κας Αθανασίας Ξενοστάθη

Από: Travelling 2 Greece (T2G) "the cultural cove"

Φωτογραφίες: 8

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Κασερόπιτα σφολιάτα

Κασερόπιτα σφολιάτα

Bαθμολογία:

7 ψήφοι

Προστέθηκε από mamia, 10.01.11

                                          Περιγραφή

Η πιο νόστιμη, γρήγορη και εύκολη κασερόπιτα με σίγουρη επιτυχία.

photo: CHRISA1628

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακέτο φύλλο σφολιάτα
• 1/4 κιλού γκούντα ή ένταμ
• 1/4 κιλού έμενταλ
• 1/4 κιλού κασέρι
• λίγο τριμμένο πιπέρι
• κομματάκια μπέικον ή ζαμπόν (προαιρετικά)
• 1 ποτήρι σόδα (κουτάκι αναψυκτικό)
• 1 μικρή κρέμα γάλακτος
•  

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Πίτες με τυρί

Μέθοδος

Φούρνου

Δυσκολία

Εύκολο

Περιέχει

Κρέμα γάλακτος

Αλλαντικά

Τυριά

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κασερόπιτα σφολιάτα http://www.sintagespareas.gr/sintages/kaseropita-sfoliata.html#ixzz21vo1eJCl

ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=366445533428725&set=a.259962224077057.61321.100001898451957&type=1&theaterPanagiwtis Ntouskas



ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ


«ΠEPIKAΛΛEA λίμνη» την ονόμαζε ο Oμηρος. Xιλιοτραγουδισμένη στη δημοτική ποίηση, ονομαστή για την ομορφιά της και τους φυσικούς της πόρους, η μεγάλη λιμνοθάλασσα Mεσολογγίου-Aιτωλικού αποτελεί μαζί με το Δέλτα των ποταμών Aχελώου και Eύηνου έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους υδροβιότοπους της Mεσογείου.


O πανέμορφος αυτός τόπος, που έχει κηρυχθεί Eθνικό Πάρκο, είναι ένα σύμπλεγμα υδροβιότοπων όπου οι γλυκόβαλτοι εναλλάσσονται με αλμυρόβαλτους, λασποτόπια, υδροχαρή δάση, αμμοθίνες, λουρονησίδες και αλμυρολίβαδα. Γύρω τους ορθώνουν τον όγκο τους η Bαράσοβα και ο Aράκυνθος, όπως και το φαράγγι της Kλεισούρας, ενώ φύλακες του τόπου, αιώνες τώρα, στέκουν τα βυζαντινά μοναστήρια και τα ασκηταριά της περιοχής.
Aγρια ζωή και παραγωγική δραστηριότητα συνυπάρχουν εδώ για χιλιάδες χρόνια. Στην περιφέρεια της λιμνοθάλασσας άκμασαν κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους τέσσερις ναυτικές αιτωλικές πόλεις. Aπό τότε η λιμνοθάλασσα είναι πηγή πλούτου για τους ανθρώπους της, με τα πλούσια αλιεύματα και το αλάτι της. Oι ντόπιοι θα αξιοποιήσουν αυτόν τον πλούτο· θα επινοήσουν δικούς τους τρόπους αλιείας, προσαρμοσμένους στις ιδιαιτερότητες της λιμνοθάλασσας, τα περίφημα διβάρια και τα σταφνοκάρια, και θα αναπτύξουν πρώτοι, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ναυπηγική και ναυτεμπορική δράση.

H πρώτη αναφορά στο Aιτωλικό, ως «Nατολικό», εμφανίζεται τον 12ο αι. Tο Mεσολόγγι θα το δούμε να μνημονεύεται πολύ αργότερα, τον 16ο αι., σε περιγραφή της Nαυμαχίας της Nαυπάκτου.

Tο Mεσολόγγι και το Aιτωλικό εξακολουθούν να μετράνε τον χρόνο με τον κύκλο της λιμνοθάλασσας: εποχή του αυγοτάραχου, εποχή του αλατιού, της τσιπούρας, του λαβρακιού, του γοβιού.

Oι βάλτοι, τα λασποτόπια και οι αλυκές είναι τόποι ιδανικοί για τα μεταναστευτικά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, ενώ στα παρόχθια μέρη φυτρώνουν ορισμένα σπάνια φυτά.

Παρά τις ανθρώπινες επεμβάσεις και τις αδυναμίες των αρμοδίων φορέων που είχαν ως αποτέλεσμα την περιβαλλοντική υποβάθμιση της λιμνοθάλασσας Mεσολογγίου-Aιτωλικού, τα «νερά της λίμνης τ' άβαθα» διατηρούνται σε ικανοποιητική κατάσταση· το ψάρι είναι ακόμη άφθονο και καλό, η αλιεία παραμένει πυλώνας της οικονομικής ζωής του τόπου και η περιοχή διασώζει την ομορφιά της κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Tην προικισμένη φύση ήρθε «να γεμίσει με νόημα» η ιστορία και τα έργα των ανθρώπων, όπως έγραψε ο I.M. Παναγιωτόπουλος. H περιοχή υπήρξε πεδίο ηρωισμών και τόπος έμπνευσης για μεγάλους ποιητές: από τον Διονύσιο Σολωμό που θα υμνήσει τους «Eλεύθερους Πολιορκημένους» έως τον Kωστή Παλαμά που θα τραγουδήσει «Tους καημούς της λιμνοθάλασας».

ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΜΠΕΚΑΣ σε νέες περιπέτειες

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=451694894865223&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater 

                        Η επιστροφή του ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ ΜΠΕΚΑ

Τι κοινό στοιχείο μπορεί να έχουν μεταξύ τους ένα "τελευταίο ραντεβού" στο Ζάππειο, ένας "ματωμένος γάμος" στη Χαλκιδική, τζόγος με ολέθριες συνέπειες στο Καφενείον "Των Φιλάθλων", ένας φόνος από βιβλιοφιλία, ένα υπηρεσιακό ταξίδι στη χιονισμένη Βενετία, ένα American Bar στη Θεσσαλονίκη, μια παλιά ιστορία από το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, κοσμικές συγκεντρώσεις σε αθηναϊκά σπίτια, ή "ένας άνθρωπος με το λευκό κοστούμι"; Είναι ορισμένες από τις υποθέσεις που καλείται να εξιχνιάσει ο αστυνόμος Μπέκας, όπως τον επαναφέρουν στην Υπηρεσία δεκαπέντε διηγήματα από σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας προς τιμήν του Γιάννη Μαρή (1916-1979).

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=209091#.UBOHXqCv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω