Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Απεικόνιση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου σε μωσαϊκό της Αγίας Σοφίας
Πατριάρχης και Πατέρας της Εκκλησίας
Γέννηση	Πιθανώς το 349 Αντιόχεια της Συρίας
Κοίμηση	14 Σεπτεμβρίου 407 Κόμανα του Πόντου
Εορτασμός	27 Ιανουαρίου*: ανακομιδή λειψάνων 13 Νοεμβρίου : μνήμη Ιωάννη Χρυσοστόμου 30 Ιανουαρίου : Των Τριών Ιεραρχών
Σημαντικές Ημερομηνίες	διάκονος 381 πρεσβύτερος 386 επίσκοπος 398 εξορία 404

Χριστιανισμός σειρά λημμάτων

[εμφάνιση]Θεμελιώδη

[εμφάνιση]Αγία Γραφή

[εμφάνιση]Χριστιανική θεολογία

[εμφάνιση]Ιστορία και παραδόσεις

[εμφάνιση]Σημαντικές μορφές Πρότυπο: π • σ • ε

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γνωστός και ως Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας μεταξύ 344 και 354. Έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και την Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε. Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία. Διετέλεσε επίσης επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Τελικά αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, εξ ου και σήμερα θεωρείται άγιος από την Λουθηρανική και την Αγγλικανική εκκλησία, ενώ κατατάσσεται στους μεγάλους πατέρες της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ο βίος Του 1.1 Η μόρφωση του Χρυσοστόμου 1.2 Το έργο του στην Αντιόχεια 1.3 Εκλογή στον επισκοπικό θρόνο 1.4 Το έργο του στην Κωνσταντινούπολη 1.5 Οι διωγμοί του Χρυσοστόμου 1.6 Η εξορία και το τέλος της ζωής του 2 Η μορφή του 3 Το συγγραφικό του έργο 3.1 Εισαγωγή 3.2 Κατηγοριοποίηση 3.3 Φιλολογική και ιστορικογραμματική έρευνα 3.4 Οι ομιλίες του 4 Η ρητορική του δεινότητα 4.1 Η ρητορική στην Αντιόχεια 4.2 Χαρακτηριστικά και καινοτομίες της ρητορικής του 4.3 Ρυθμός και ποιητικότητα 5 Η διδασκαλία του 5.1 Εισαγωγή 5.2 Χρυσόστομος και Ελληνική Φιλοσοφία 5.2.1 Ηθικολογία στωικών; 5.3 Δογματική διδασκαλία 5.3.1 Σύγχρονες δογματικές επιρροές 5.4 Το Κεκρυμμένο βάθος των γραφών 5.5 Ηθική κατά Χρυσόστομο 5.6 Κατά Ιουδαίων 5.6.1 Οι λόγοι 5.6.2 Συμπεράσματα 5.7 Περί εξουσίας, αρχόντων και πλούτου 5.7.1 Εξουσία 5.7.2 Άρχοντες 5.7.3 Πλούτος και εργασία 5.8 Χρυσοστομική παιδαγωγία 5.8.1 Γενικά 5.8.2 Οι απόψεις του 6 Η επιρροή του Χρυσοστόμου στην Ορθόδοξη Εκκλησία 6.1 Γενικά 6.2 Βυζαντινή εποχή 6.3 Σύγχρονες επιρροές 7 Η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου 8 Υμνογραφία 9 Αγιογραφία 10 Εορτή 11 Οστά 12 Υποσημειώσεις 13 Πηγές 14 Βιβλιογραφία 15 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ο βίος Του

Η μόρφωση του Χρυσοστόμου

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια μεταξύ 344 και 354, με πιθανότερη ημερομηνία κοντά στο 349. Γονείς του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Η μητέρα του μάλιστα χήρεψε μόλις στα 20 της χρόνια, όταν ο Ιωάννης ήταν μόλις λίγων μηνών, ήταν δε γυναίκα που ξεχώριζε για το ζήλο που επεδείκνυε για την ανατροφή του Ιωάννη, ώστε πολλοί αξιοσέβαστοι άνδρες της εποχής, όπως ο Λιβάνιος^[1], εξήραν το ήθος της.

Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε από την ίδια. Εν συνεχεία σπούδασε στη σχολή του Λιβάνιου, δάσκαλου και πολυγραφότατου συγγραφέα, στην Αντιόχεια ρητορική και του Ανδραγαθίου φιλοσοφία. Από την εποχή αυτή μάλιστα διαφάνηκε το ταλέντο της ρητορικής του ικανότητος σε σημείο ο δάσκαλός του Λιβάνιος, να θελήσει να τον κάνει συνεχιστή του έργου του στη σχολή. Η χριστιανική του ανατροφή όμως εμπόδιζε τα σχέδιά του. Επίσης ακολούθησε θεολογικές σπουδές δίπλα στον Καρτέριο και το Διόδωρο Ταρσού, στο λεγόμενο Ασκητήριο, τη μεγάλη θεολογική σχολή της Αντιόχειας, ενώ σπούδασε και ως συνήγορος, εξασκώντας το επάγγελμα για λίγους μήνες. Εν τέλει εγκατέλειψε την δικηγορία και βαπτίστηκε Χριστιανός και σύντομα, όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα του (372 μ.Χ.), αποφάσισε να αποσυρθεί από την κοσμική ζωή ακολουθώντας το μοναχισμό.

Το έργο του στην Αντιόχεια

H Αντιόχεια. Χάρτης του 1135 μ.Χ.

Ο Χρυσόστομος το 371 χειροθετήθηκε αναγνώστης, ξεκινώντας διδακτικό και κατηχητικό έργο, το οποίο μας δείχνει τη γνώση που ήδη είχε πάνω στις γραφές. Εν συνεχεία θα διάγει έξι χρόνια μοναστικής ζωής στην Αντιόχεια και συγκεκριμένα στην περιοχή του Σιλπίου (4 δίπλα σε γέροντα ασκητή και 2 μόνος του, σε σπήλαιο), όπου θα μυηθεί στο μοναχικό ιδεώδες και τη νηπτική ζωή, πριν επιστρέψει και πάλι στην πόλη της Αντιόχειας. Η ζωή του αυτή την εποχή χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με τον Παλλάδιο, από σκληρή άσκηση. Τρεφόταν και κοιμόταν ελάχιστα, σκληραγωγείτο, ζώντας βίο φιλοπονίας^[2], προσευχόμενος και μελετώντας κάτω από αντίξοες συνθήκες, με αποτέλεσμα να κλονιστεί σοβαρά η υγεία του^[3]. Κατά την επιστροφή του, το 381, χειροτονείται διάκονος από τον αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο και το 386 πρεσβύτερος από το διάδοχό του, Φλαβιανό, μέχρι και το 397, όταν και του προτάθηκε η θέση του επισκόπου. Η φήμη για το ζήλο και την ευγλωττία του, τον έκανε γρήγορα γνωστό στην Αυτοκρατορία, φθάνοντας μέχρι και την Αυλή του αυτοκράτορα, γεγονός που τον οδήγησε τελικά και στη θέση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ως πρεσβύτερος ήδη αρχίζει να αναπτύσσει έντονη συγγραφική και ποιμαντική δράση, με σκοπό να καταπολεμήσει τους αιρετικούς της εποχής (Αρειανούς, ευνομοιανούς), τους Ιουδαίους οι οποίοι προσεταιρίζονταν τους Χριστιανούς, τους πλούσιους και τους φορείς που ήταν υπεύθυνοι για την ηθική παρακμή της πόλεως. Ιδρύει επίσης ευαγή ιδρύματα, όπως πτωχοκομεία και γηροκομεία και καθιερώνει συσσίτιο. Η φήμη για την ρητορική και ποιμαντική του ικανότητα εκτοξεύεται το 387^[4], όταν μετά από στάση των Αντιόχεων κατά του βασιλέως, επιτυγχάνει να οδηγήσει τον Αρκάδιο σε ήπια αντίδραση κατά των στασιαστών και του λαού της περιοχής. Η αγάπη και ο σεβασμός μάλιστα προς το πρόσωπο του Χρυσοστόμου ήταν τόση, ώστε όταν προτάθηκε για την επισκοπή στην Κωνσταντινούπολη, προετοιμάστηκε κατάλληλο σχέδιο ώστε να μην προκληθούν αντιδράσεις από το λαό της Αντιόχειας^[5].

Camille Pissarro

Camille Pissarro, Castagni a Louveciennes, 1870 ca.

O Καμίλ Πισαρό ή Πισάρο (Camille Pissarro, Άγιος Θωμάς, Γαλλικές Αντίλλες, 10 Ιουλίου 1830 – Παρίσι, 13 Νοεμβρίου 1903) ήταν γάλλος ζωγράφος, με συμμετοχή στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Χαρακτηρίστηκε ως «πατριάρχης του ιμπρεσσιονιστών», λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ύφους του, αλλά και κυριολεκτικά, διότι ήταν ηλικιακά ο γηραιότερός τους. Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ο «ζωγράφος της γης» καθώς μέσα από το έργο του, εξιστόρησε — με το δικό του τρόπο — την ζωή των αγρών, τα οργωμένα χωράφια, τα τοπία, τα ζωντανά, τους ανθρώπους και τους κόπους τους, το χωριό που κοιμάται και την πόλη που σφύζει από ζωή.

«Ίσως να 'μαστε όλοι παιδιά του Πισαρό.» (Πωλ Σεζάν)

Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1830, στην αποικία του Αγίου Θωμά, στις Γαλλικές Αντίλλες κι έλαβε τις βασικές σπουδές του εκεί. Σε ηλικία δώδεκα ετών, τον έστειλαν να τις συνεχίσει στη Γαλλία όπου γράφτηκε στο Κολέγιο Πασί, κοντά στο Παρίσι. Επέστρεψε στον Άγιο Θωμά, στα δεκαεπτά του χρόνια, για να εργαστεί μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος ήταν έμπορος και ιδιοκτήτης μεγάλης αποθήκης στο λιμάνι Καρολίνα-Μαρία. Αν και είχε πολύ καλές αποδοχές, πάντα αναζητούσε ελεύθερο χρόνο για να ζωγραφίζει, όπως έκανε και στο σχολείο, παραμελώντας τα μαθήματά του.

Το 1852, ο Πισαρό εκμεταλλεύτηκε την παρουσία του ζωγράφου Φριτζ Μέλμπυ (Fritz Melbye) στον Άγιο Θωμά, για να ταξιδέψει μαζί του στο Καράκας. Ο πατέρας του, παρά την επιθυμία του να ακολουθήσει ο γιος του την επιχείρησή του και την αντίθεσή του στην ενασχόλησή του με την ζωγραφική, ενίσχυσε οικονομικά το ταξίδι. Ο Πισαρό επέστρεψε στο Παρίσι το 1855, όπου μαθήτευσε στο πλευρό του Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό (Jean-Baptiste Camille Corot), ενός τοπιογράφου που τον προέτρεψε να εγκαταλείψει τα ατελιέ και τους κλειστούς χώρους, να ξεχάσει ό,τι ήξερε ή είχε ακούσει μέχρι τότε και να ζωγραφίσει σε ανοιχτούς χώρους. Παράλληλα, ο Πισαρό ήρθε σε επαφή με σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως τον Ντελακρουά.

Το 1859 συμμετείχε στο Σαλόν του Παρισιού με ένα πίνακα, ενώ τις δύο επόμενες χρονιές τα έργα του απορρίφθηκαν. Το 1861 παντρεύτηκε και δύο χρόνια αργότερα, έγινε δεκτός στο Σαλόν των Απορριφθέντων με τρία έργα του. Την ίδια χρονιά γεννήθηκε ο γιος του, Λουσιέν. Τις δύο επόμενες χρονιές, έγινε ξανά δεκτός στο Σαλόν, βρίσκοντας θετική ανταπόκριση από τους τεχνοκριτικούς. Εν τω μεταξύ, από το 1864 διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τους Ρενουάρ, Κλωντ Μονέ, Σισλέ, Μπαζίλ και λίγο αργότερα και με τον Εντουάρ Μανέ. Το 1866 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ποντουάζ, ένα χωριό στην επαρχία Βεξέν. Ο Ζολά επαίνεσε τα έργα του στο Σαλόν της ίδιας χρονιάς, και ιδιαίτερα τις Όχθες του Μάρνη.

Πέρασε δύσκολα χρόνια μέχρι το 1869, καθώς — παρά τις καλές κριτικές — τα έργα του δεν πωλούνταν εύκολα. Την ίδια περίοδο, εγκαταστάθηκε στη Λουβσιέν, στηριζόμενος οικονομικά κυρίως στη γενναιοδωρία των φίλων του. Παρά τις οικονομικές του δυσχέρειες, τα έργα του εκείνης της περιόδου, χαρακτηρίζονται ως πιο ήρεμα, πιο γλυκά και πιο ήπια. Με το ξέσπασμα του Γαλλο-Πρωσσικού Πολέμου κατέφυγε οικογενειακώς στην Αγγλία, στο Σάρεϋ, όπου ζούσε η μητέρα του. Η αγγλική ύπαιθρος, με τα χρώματα και τα τοπία της, επέδρασε πάνω του όπως και οι πίνακες των Κόνσταμπλ και Τέρνερ, που του δίδαξαν πώς να επεξεργάζεται τον φωτισμό.

Το 1871 επέστρεψε στο Ποντουάζ της Γαλλίας, όπου ήρθε σε επαφή με τον Σεζάν. Τα επόμενα χρόνια, άντλησε έμπνευση από τα χρώματα και τα τοπία της κοιλάδας Ουάζ, ενώ παράλληλα συσπειρωνόταν όλο και περισσότερο η ομάδα των ιμπρεσιονιστών. Το 1874 πέθανε η μοναδική του κόρη Ζαν-Ρασέλ, ενώ την ίδια χρονιά, ο ίδιος σημειώνει αποτυχία στην έκθεση που διοργανώνει για όλους τους ιμπρεσιονιστές.

Μετά το 1875, θεωρείται πως άρχισε να γίνεται αντιληπτό το μήνυμα που προσπαθούσε να μεταδώσει μέσα από το έργο του. Επέστρεψε στο Ποντουάζ το 1882 και συμμετείχε σε όλες τις ιμπρεσιονιστικές εκθέσεις — συνολικά εννέα — μέχρι και το 1886. Το 1890 εγκαταστάθηκε στο Ερανί-Μπαζενκούρ λόγω κλονισμένης υγείας. Μέχρι και το 1900 ταξίδευσε πολύ στην Αγγλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία καθώς επίσης και στη Ρουέν και το Παρίσι. Τα τελευταία έργα του θεωρούνται πιο πλούσια και φωτεινά.
Ο Πισαρό πέθανε στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου (ή κατά άλλους στις 12 Νοεμβρίου) του 1903, σε ηλικία 73 ετών, και ενώ είχε αρχίσει να αναγνωρίζεται το σύνολο του έργου του.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BB_%CE%A0%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%8C

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΜΑΡΙΑ Δ. ΨΑΘΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ(1907-13/11/1979)

.“Βάστα, Ρόμελ!”
Ο Δημήτρης Ψαθάς γράφει για τη δύσκολη θέση που βρέθηκαν οι μαυραγορίτες της κατοχής μετά τη νίκη των Συμμάχων στο Ελ Αλαμέιν:

-Βάστα, Ρόμελ! Αντιλαλούν οι δρόμοι.
-Βάστα, Ρόμελ! Ωρύονται οι άνθρωποι.
-Βάστα, Ρόμελ!
Το λένε στα σπίτια και στα μαγαζιά κι ολούθε. Χαρά. Και γέλια. Κι ούτε κανένας λογαριάζει πια τις φάτσες των Γερμανών και Ιταλών, που τριγυρνούνε πολύ κατσούφηδες στους δρόμους. Μας έχει συνεπάρει ο ενθουσιασμός. Δεν θέλουμε, άλλωστε, πολύ. Τι έτρεχε; Έγινε θαύμα. Η πρώτη μεγάλη κι αποφασιστική νίκη των συμμάχων: Ελ Αλαμέιν. Έκαναν την επίθεσή τους οι Εγγλέζοι και τσάκισαν τον Γερμανό στρατάρχη, που πήρε τα βρεμένα του και φεύγει. Γύρισε το φύλλο η Ιστορία. Ο πόλεμος μπαίνει σε καινούργια φάση. Ελ Αλαμέιν. Ο ήλιος που βγήκε ανάμεσα απ’ τα μαύρα σύννεφα φωτίζει με πλούσιο φως όλους τους λαούς που στενάζουν κάτω απ’ την μπότα του χιτλερισμού. Φεύγει ο Ρόμελ. Κι ο αντίλαλος της φευγάλας του φτάνει ως την Αθήνα και βάζει σε τρόμο τους μαυραγορίτες:
-Βάστα, Ρόμελ! Είναι η σαρκαστική επίκληση της μαρίδας προς τον Γερμανό στρατάρχη που κλόνισε στη φευγάλα του και το φρούριο της μαύρης αγοράς. Φεύγει ο Ρόμελ. Άρα; Τελειώνει ο πόλεμος! Και μέσα στην παραζάλη της παθαίνει σύγχυση η μαύρη αγορά, χάνει το ηθικό της και τα βγάζει όλα στη φόρα. Πανικός. Τσακίζονται να προλάβουν οι μαυραγορίτες. Πρώτη η οδός Αθηνάς βλέπει απορημένη ν’ ανατέλλουν τα φασόλια. Και σιγά-σιγά στα πεζοδρόμια, στην άσφαλτο, πάνω σε τραπεζάκια, μέσα σε καρτοτσάκια, σε τσουβάλια, κάνουν την εμφάνισή τους -ανοιχτά!- όλα τα είδη που είχαν πάθει έκλειψη απ’ τον Απρίλη του ‘41.
-Έσπασε, έσπασε η μαύρη! Βλέπει ο κόσμος φασόλια στους δρόμους! Ρεβύθια στα πεζοδρόμια! Πατάτες στα καροτσάκια! Άλλοι γελούν. Άλλοι φωνάζουν. Άλλοι φιλιούνται. Γυναικούλες στέκονται μπροστά σ’ αυτό το αναπάντεχο θαύμα, δακρύζουν και σταυροκοπιούνται: “Αμήν, Παναγίτσα μου, δόξα σοι ο Θεός που αξιώθηκαν τα μάτια μας να δουν τόσο μεγάλη μέρα”.

 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΜΑΡΙΑ Δ. ΨΑΘΑ

ΑΠΟ http://logomnimon.wordpress.com/%CE%B4-%CF%88%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%82/

O Καμίλ Πισαρό ή Πισάρο - Ποδόλουτρο Στο Ποτάμι

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

O Καμίλ Πισαρό ή Πισάρο

(Camille Pissarro, Άγιος Θωμάς, Γαλλικές Αντίλλες, 10 Ιουλίου 1830 – Παρίσι, 13 Νοεμβρίου 1903) ήταν γάλλος ζωγράφος, με συμμετοχή στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Χαρακτηρίστηκε ως «πατριάρχης του ιμπρεσσιονιστών», λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ύφους του, αλλά και κυριολεκτικά, διότι ήταν ηλικιακά ο γηραιότερός τους. Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ο «ζωγράφος της γης» καθώς μέσα από το έργο του, εξιστόρησε — με το δικό του τρόπο — την ζωή των αγρών, τα οργωμένα χωράφια, τα τοπία, τα ζωντανά, τους ανθρώπους και τους κόπους τους, το χωριό που κοιμάται και την πόλη που σφύζει από ζωή.

«Ίσως να 'μαστε όλοι παιδιά του Πισαρό.» (Πωλ Σεζάν)

Από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ποδόλουτρο Στο Ποτάμι{έργο του}

Γιάννης Μαρής

Ο Γιάννης Μαρής (αληθινό όνομα Ιωάννης ή Γιάννης Τσιριμώκος, του Δημοσθένη,1916-13 Νοεμβρίου 1979) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έγραψε δεκάδες βιβλία και σενάρια για τον κινηματογράφο και θεωρείται ο πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα.

Ο Γιάννης Τσιριμώκος που κατάγονταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας, γεννήθηκε στη Σκόπελο τον Ιανουάριο του 1916, όπου υπηρετούσε ο δικαστικός πατέρας του. Ο πολιτικός Ηλίας Τσιριμώκος (μετέπειτα βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός) ήταν δεύτερός του εξάδελφος. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Χίο και στη Λάρισα και αργότερα φοίτησε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα και εντάχθηκε στο χώρο των σοσιαλιστών. Συμμετείχε μαζί με τον Ηλία Τσιριμώκο και τον Αλέξανδρο Σβώλο στην ίδρυση της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» (ΕΛΔ) ενώ αργότερα προσχώρησε στο ΕΑΜ.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινάει να ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Εργάζεται στην εφημερίδα «Μάχη» σαν αρχισυντάκτης, σχολιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Μετά τις αποκαλύψεις που κάνει η εφημερίδα για τη Μακρόνησο θα διωχθεί και θα φυλακιστεί. Αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του Αλέξανδρου Σβώλου. Θα εργαστεί στις εφημερίδες «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Ελεύθερος Λόγος», «Αθηναϊκή» για να καταλήξει τελικά στο συγκρότημα Μπότση («Ακρόπολις», «Απογευματινή», περιοδικό «Πρώτο»).

Ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο στις αρχές της δεκαετίας του '50 δημοσιεύοντας σε συνέχειες στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Οικογένεια» το μυθιστόρημα του Έγκλημα στο Κολωνάκι (1953), με το οποίο και καθιερώθηκε από τους πρώτους συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημά του αυτό που εκδόθηκε κανονικά λίγο αργότερα από τις εκδόσεις Ατλαντίς θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία και έξι χρόνια αργότερα (1959) θα μεταφερθεί με παρόμοια επιτυχία στον κινηματογράφο. Συνεχίζει να γράφει ακούραστα για 25 και πλέον χρόνια αφήνοντας πίσω του πλειάδα αστυνομικών μυθιστορημάτων, περίπου είκοσι σενάρια και δύο θεατρικά.

Ο Ιωάννης Τσιριμώκος ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, καθώς και της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Είχε λάβει μέρος σε δημοσιογραφικές αποστολές στη Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ισπανία, Πορτογαλία, και ανατολικές Χώρες. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών, ένθερμος οπαδός της ΑΕΚ και μιλούσε επίσης γαλλικά.

Υπήρξε πολυμαθέστατος και διέθετε το «χάρισμα του προφορικού λόγου», πήρε μάλιστα μέρος στο ρεπορτάζ για την διαλεύκανση της δολοφονίας του ανεξάρτητου βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 1979 από καρκίνο του εγκεφάλου.

Εργα του :

Ζήτημα ζωής και θανάτου
Αμφιβολίες
Υποψίες
Αυτόπτης μάρτυς
Ο δολοφόνος φορούσε σμόκιν
Σκληρό παιχνίδι
Μια γυναίκα από το παρελθόν
Το καλοκαίρι του φόβου
Υπόθεση εκβιασμού
Χωρίς ταυτότητα
Εκείνη τη νύχτα
Ιντερμέτζο
Αύριο και για πάντα
Έγκλημα στη Μύκονο
Νυχτερινό τηλεφώνημα
Διακοπές στη Μύκονο
Μωρό μου
Περίπτωσις Χ - Ένα γράμμα στο ταξί
Ο τέταρτος ύποπτος - Η κυρία της καμπίνας 17 - Μια νύχτα πρωτοχρονιάς
Κουαρτέτο
Ζήτημα εμπιστοσύνης
Χωρίς τίτλο - Ένας ξένος στην πόλη - Γράμμα χωρίς αποστολέα
Σκοτεινό μεσημέρι

Απαγωγή
Ιδιωτική υπόθεση
Το χαμόγελο της Πυθίας
Περιπέτεια στο Αγιο Όρος
Περίπτωση ανάγκης
Η τρίτη αλήθεια
Επιχείρηση εκδίκηση
Ταξίδι χωρίς γυρισμό
Έγκλημα στο Κολωνάκι
Η μελωδία του θανάτου
Έγκλημα στα παρασκήνια
Επιχείρηση ουράνιο τόξο
Περιπέτεια
Το χαμόγελο της Σφίγγας
Το μεγάλο παιχνίδι
Μπούμεραγκ
Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα
Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη
Το μυστικό του άσπρου βράχου
Επικίνδυνο καλοκαίρι
Αυστηρώς προσωπικόν
Έξι εβδομάδες στις ανατολικές χώρες

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AE%CF%82

Λαδορεβανί

Λαδορεβανί

Bαθμολογία:

7 ψήφοι

Προστέθηκε από _Ratatouille_, 03.09.08

Περιγραφή

Είναι ένα διαφορετικό ρεβανί χωρίς σιρόπι και νηστίσιμο!

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακέτο σιμιγδάλι ψιλό
• 1 πακέτο σιμιγδάλι χονδρό
• 1 κιλό ζάχαρη
• 1.150 ml νερό
• 400 ml σπορέλαιο
• 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 1 λεμόνι τον χυμό του
• λίγα αμύγδαλα και λίγη κανέλλα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα κέικ

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Vegan

Χορτοφαγική

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Λαδορεβανί 
http://www.sintagespareas.gr/sintages/ladorebani.html#ixzz22P5wc5Z9

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Η ζωή και ο θάνατος

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/h-zwh-kai-o-thanatos.html

Η ζωή και ο θάνατος

Delia Steinberg Guzmάn,
Πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού Νέα Ακρόπολη, Σταυρός των Παρισίων του Πανεπιστημίου της Σορβόνης σε Επιστήμες, Τέχνες και Γράμματα

Να σας ζήσει! Μόλις γεννήθηκε ένα παιδί!
Το παιδί μας ήρθε στη ζωή!

Έτσι γιορτάζουν οι άνθρωποι την εμφάνιση ενός νέου όντος πάνω στη γη!Ολα φαίνονται λίγα για κείνο το μικρό σωματάκι που χρειάζεται την πιο απόλυτη προστασία και τις πιο τρυφερές φροντίδες. Φιλιά, δώρα, δάκρυα χαράς και συγκίνησης συνοδεύουν το γεγονός της ζωής.
- Τι πόνος! Πόση λύπη μπορεί να φωλιάζει στην ψυχή μου! Μόλις έχασα ένα αγαπημένο πρόσωπο!Έτσι κλαίνε οι άνθρωποι για το χαμό αυτών που μας συντροφεύουν και το βύθισμά τους σ' αυτό το σκοτεινό μυστήριο του θανάτου. Δάκρυα λύπης, πένθους κι απελπισίας σημαδεύουν το πέρασμα μιας ψυχής από τον ένα κόσμο στον άλλο.

Λίγες φορές σταθήκαμε να σκεφτούμε από πού ερχόμαστε όταν γεννιόμαστε. Δεν πρόκειται εδώ για το θρησκευτικό ή φιλοσοφικό ζήτημα της προέλευσης των ψυχών. Πρόκειται για κάτι πιο απλό: αν φτάνουμε στη ζωή, είναι γιατί ερχόμαστε από κάποιο άλλο μέρος, όποιο και όπως κι αν είναι αυτό.

Δε θα αφήσουμε άραγε κάποια δυστυχισμένα και κλαμένα πλάσματα, όταν τα εγκαταλείπουμε για να κατευθυνθούμε στη γη των ζωντανών; Αυτό που οι γονείς γιορτάζουν με χαρά, δεν θα είναι πόνος για άλλους άυλους γονείς που βλέπουν να φεύγει μια ψυχή που τους συντρόφευε μέχρι εκείνη τη στιγμή; Κι όταν πεθαίνουμε κι αφήνουμε τη γη, πού πηγαίνουμε; Αν ερχόμαστε από κάποιο μέρος, σίγουρα πηγαίνουμε σε κάποιο άλλο μέρος. Στο άπειρο δεν έχουν θέση τα καθορισμένα όρια.

Κι εκεί που πηγαίνουμε δεν θα μας υποδεχτούν με γέλια και χαρές για το ξανασμίξιμο, ενώ οι συγγενείς μας θα μας κλαίνε στη γη;Η ζωή κι ο θάνατος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της ΖΩΗΣ.
Εμείς που βρισκόμαστε εδώ, έχουμε έρθει από κάποιο μέρος και κατευθυνόμαστε σε κάποιο άλλο, όμως ποτέ δε θα πάψουμε να υπάρχουμε.

Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν ζωή είναι η εκδηλωμένη εμφάνιση στην ύλη μιας ψυχής σ' αυτή τη γη. Κι αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν
θάνατο είναι η ίδια η ψυχή που, αποχωριζόμενη την ύλη, δεν μπορεί να
επιζήσει σ' αυτόν τον κόσμο και κατευθύνεται σε άλλον.

Η γήινη ζωή είναι το βασίλειο της μορφής. Κι εδώ είναι που η Μάγια γίνεται δυνατή και σίγουρη. Αυτή παίζει με τη ζωή, αυτή παίζει με τις μορφές, τις διαφοροποιεί και τις προσαρμόζει, προκειμένου να πετύχει το σκοπό της: περισσότερο υλική ζωή, περισσότερες μορφές, περισσότερη
πολλαπλότητα.

Όταν εμφανίζονται οι μορφές στον κόσμο της Μάγια, παίρνουν μικρές αναλογίες. Είναι η άμυνα της ψευδαίσθησης, για να προστατευθούν τα νεανικά σώματα. Κανείς δεν μπορεί να μη νιώσει συμπάθεια και τρυφερότητα μπροστά σε μια μικρή ζωή. Ένα μωρό, ένα μικρό ζωάκι, ένα μικρό φυτό που ανοίγεται... όλα οδηγούν στη φροντίδα και στην αγάπη.

Οι άνθρωποι έχουν μια αδυναμία, όχι μόνο για τα μικρά τους παιδιά, αλλά και για τα μικρά ζώα, όσο επικίνδυνα κι αν γίνουν αυτά αργότερα. Δεν είναι το ίδιο μια μεγάλη τίγρη με ένα μικρό τιγράκι, το ένα είναι θηριώδες και προξενεί τρόμο, το άλλο είναι τρυφερό και απαλό. Κι ακόμα και τα ζώα συγκινούνται μπροστά στα μικρά παιδιά και το ίδιο θηρίο που επιτίθεται στους ανθρώπους προστατεύει τα μωρά τους, γιατί η Μάγια καλύπτει τα μανιασμένα μάτια με το πέπλο της συμπόνιας: πρέπει να σώσουμε τη ζωή όποιο κι αν είναι το τίμημα. Αυτές οι μορφές χρειάστηκαν πολύ προσπάθεια και υπομονή για να καταστραφούν με ένα χτύπημα.

Όταν οι μορφές περνούν κάποιο διάστημα ύπαρξης μέσα στον κόσμο της Μάγια, μπορούν πια να μην έχουν αξία από μόνες τους, και τότε δεν ξυπνούν την τρυφερότητα αλλά τον ανταγωνισμό. Είναι η πάλη για την
αυτοσυντήρηση, που ο πιο ισχυρός τα καταφέρνει σε βάρος του πιο αδύνατου. Η αγάπη μπορεί να αμβλύνει αυτή την πάλη, όμως στην πραγματικότητα όλα είναι ζήτημα δύναμης φυσικής, ψυχικής, νοητικής ή πνευματικής. Και πάντα κερδίζει ο πιο δυνατός, σε οποιοδήποτε πεδίο.

Οι αθλητικοί συναγωνισμοί, που τόσο διασκεδάζουν τους ανθρώπους, είναι ένα παιχνίδι, αντίγραφο ενός άλλου παιχνιδιού της Μάγια που εφαρμόζεται στον αγώνα της καθημερινής ζωής. Πριν παρακμάσουν και φθαρούν οι μορφές, οφείλουν να εκπληρώσουν το θεμελιώδες καθήκον που τους επιβάλλει η Μάγια: να συνεχίσουν να παράγουν μορφές.

Με χίλια πέπλα και ψεύτικα επιχειρήματα, η Μάγια θα κάνει να γνωρίσουν νέα σώματα την υλική ζωή, και για το σκοπό αυτό θα πρέπει να απλοποιηθούν τα σώματα που ήδη υπάρχουν. Ο φυσικός εγωισμός των ζωντανών θα συντελούσε στο να μην αναπαράγονται ποτέ αυτοί, αν δεν υπήρχε το παιχνίδι της Μάγια, η απατηλή αίσθηση της ηδονής, η ψευδαίσθηση τού να νομίζει κανείς, ότι αυτός είναι που παίρνει την απόφαση να αναπαραχθεί.

Και μετά έρχεται η παρακμή των μορφών. Είναι το τελικό στάδιο, αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν γεράματα. Τα παλιά πράγματα δεν εμπνέουν πια τρυφερότητα, ούτε προκαλούν το συναγωνισμό. Είναι ξερά και φθαρμένα στοιχεία, που έχουν την ανάγκη να αντικατασταθούν. Είναι ένας καλός τρόπος για να αποχαιρετήσει κανείς τη ζωή, για να μην ερωτευτεί υπερβολικά τη λάμψη των μορφών. Η ψυχή από μόνη της αποζητά να απαλλαγεί από την μεταμφίεση που χρησιμοποίησε, για να αποκτήσει ξανά σε άλλον ιδεώδη τόπο, την ελαφρότητα και τη γοητεία που δεν μπορούν να εκπεμφθούν μέσα από ένα φθαρτό σώμα.

Η ίδια η Μάγια επιταχύνει τη διαδικασία με ένα είδος αβουλίας και ύπνου χωρίς όνειρα, όμως ποτέ δε χάνει ενέργειες, καθώς οι παλιές μορφές θα ανανεωθούν στα βάθη της γης ή στην εύθραυστη υφή της στάχτης. Τίποτα δε χάνεται, όλα μετασχηματίζονται.

Η ζωή και ο θάνατος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και δύο στιγμές ενός ατέλειωτου παιχνιδιού που επαναλαμβάνει τις στιγμές του, παράγοντας εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν κύκλους. Όλη η φύση παίζει σε κύκλο: η μέρα και η νύχτα, ο ήλιος και το φεγγάρι, το καλοκαίρι και ο χειμώνας, ο ύπνος και η εγρήγορση, η παιδική ηλικία και τα γεράματα... Αν όλα γυρίζουν, αν όλα επιστρέφουν, αν τα ίδια δέντρα που ήταν ξερά καλύπτονται στη συνέχεια με πρασινάδα, και η ίδια θάλασσα που ήταν ήρεμη και με σταθερή στάθμη φουσκώνει με ταραγμένα νερά, τότε γιατί εμείς οι άνθρωποι θα έπρεπε να ξεφύγουμε από αυτό το παιχνίδι;

Δεν υπάρχει τυχαίο. Υπάρχει ένα διαρκές παιχνίδι της Μάγια που, με βάση το νόμο της αιτιότητας, μας ελκύει και μας υποχρεώνει να ολοκληρώνουμε την πορεία της ύπαρξής μας. Να ζούμε και να πεθαίνουμε στα τυφλά, παίζοντας με τη Μάγια... ή να ζούμε και να πεθαίνουμε γνωρίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού...

Αυτό είναι θέμα εξέλιξης.

Άρθρο από το περιοδικό "Νέα Ακρόπολη"

Τεύχος : 115

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δημήτρης Ψαθάς

Ο Δημήτρης Ψαθάς (1907-1979), υπήρξε Έλληνας δημοσιογράφος, χρονογράφος, ευθυμογράφος,και θεατρικός συγγραφέας.Καταγόταν από την Τένεδο και γεννήθηκε στη Τραπεζούντα του Πόντου τον Οκτώβριο του 1907 και το 1923 μετά το τέλος της μικρασιατικής εκστρατείας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου τελειώνοντας τις σπουδές του αφιερώθηκε τόσο στη δημοσιογραφία και ιδιαίτερα στην ευθυμογραφία όσο και στο θέατρο.

Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ελεύθερο Βήμα», σε ηλικά 18 ετών, όπου άρχισε να δημοσιογραφεί στο δικαστικό ρεπορτάζ. Ακολούθησαν τα «Αθηναϊκά Νέα», για πολλά χρόνια στα «Νέα» ως χρονογράφος και τελευταία στην «Ελευθεροτυπία». Το 1937 εξέδωσε το πρώτο του χιουμοριστικό βιβλίο με τον τίτλο «Η θέμις έχει κέφια» και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο βιβλίο του «Η Θέμις έχει νεύρα». Το έργο που τον έκανε όμως πανελλήνια γνωστό ήταν το «Μαντάμ Σουσού».

Χειμώνας του 41 (1945)
Αντίσταση (1945)
Το χιούμορ μια εποχής (1946)
Οι Πιτσιρίκι

Σ΄αυτά περιγράφει τα δύσκολα χρόνια της Ιταλογερμανικής κατοχής.

Κάτω από τους Ουρανοξύστες (1950)
Στη Χώρα των μυλόρδων (1951)
Παρίσι Σταμπούλ και άλλα εύθυμα ταξίδια (1951)

Τα τρία τελευταία αποτελούν περισσότερο εντυπώσεις από τα ταξίδια του στην Αμερική, Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Αγγλία με πολλά ευθυμογραφικά στοιχεία εμπλουτισμένα και με διάφορα σχόλια πολιτικά και κοινωνικά. «Οικογένεια Βλαμένου» (1956), χιουμοριστικό μυθηστόρημα και μια σειρά εύθυμων διηγημάτων με τίτλο «Έτοιμοι να γελάσουμε» (1960). Επίσης επιλογή χρονογραφημάτων περιέλαβε στα βιβλία του «Από την εύθυμη πλευρά», «Στο καρφί και στο πέταλο» και «Πέρα βρέχει» (1960).
Τα θεατρικά του έργα, κωμωδίες, παίχτηκαν απ΄ όλους σχεδόν τους θιάσους της Αθήνας και με τους καλλίτερους έλληνες ηθοποιούς. Σπουδαιότερα εξ αυτών ήταν: «Το στραβόξυλο» (1940), «Ο εαυτούλης μου» (1941), «Οι ελαφρόμυαλοι» (1942), «Μαντάμ Σουσού» (1942), «Σκίτσα της εποχής» (1944), «Φον Δημητράκης» (1947), «Η ζωή μου είναι ωραία» (1952), Ζητείται ψεύτης (1953), «Μικροί Φαρισαίοι» (1954), «Ο φαύλος κύκλος» (1954), «Ένας βλάκας και μισός» (1956), «Προς Θεού μεταξύ μας» (1957), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1958),«Εταιρεία θαυμάτων» (1959), «Η Μαίρη τα λέει όλα» (1960), «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως» (1960), «Εμπρός να γδυθούμε» (1962), η «Χαρτοπαίχτρα» (1963), «Ξύπνα Βασίλη» (1965), ο «Αχόρταγος» (1966), «Ο Κουτσομπόλης» (1968), «Προίκα μου αγαπημένη» (1968), «Οι ατίθασοι» (1970), «Ο αφελής» (1973), «Το ανθρωπάκι» (1974) κ.α. Έγραψε επίσης χρονικό από την ζωή του, τους διωγμούς και την αντίσταση της ιδιαίτερης πατρίδας του, το «Γη του Πόντου». Τελευταία του βιβλία ήταν «Σε ήχο πλάγιο» (1973) και «Μαίηντ ιν Αμέρικα».
Υπήρξε σύμβουλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων καθώς και μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Μιλούσε αγγλικά και γαλλικά. Ήταν κάτοικος Φιλοθέης. Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 1979.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A8%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%82

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ ...

 

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ ...

Τα εγκεφαλικά κύματα, όπως και όλα τα κύματα μετρώνται με 2 τρόπους. Ο πρώτος είναι η συχνότητα ή η ταχύτητα των ηλεκτρικών παλμών. Η συχνότητα μετριέται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (cps ή HZ) , σε ένα εύρος που κυμαίνεται από 5cps έως 38cps. Η δεύτερη μέτρηση είναι το εύρος του κύματος ή η δύναμη του εγκεφαλικού κύματος. Υπάρχουν 4 κατηγορίες εγκεφαλικών κυμάτων: Βήτα, Άλφα, Θήτα, Δέλτα. Καθώς αποκτούμε πρόσβαση στον πολυδιαστασιακό εαυτό μας αποκτούμε την ικανότητα να χρησιμοποιούμε συνδυασμούς και από τους 4 τύπους εγκεφαλικών κυμάτων.
 

Τα κύματα ΒΗΤΑ
Τα εγκεφαλικά κύματα ΒΗΤΑ αντιπροσωπεύουν την ικανότητά μας να εκτελούμε συνειδητά την διαδικασία της σκέψης μας. Περνάμε τον περισσότερο χρόνο όταν είμαστε ξύπνιοι σε κατάσταση ΒΗΤΑ, κατά την οποία τα εγκεφαλικά μας κύματα πάλλονται ανάμεσα σε 13 έως 39 κύκλους το δευτερόλεπτο. Σε αυτή την κατάσταση, η προσοχή μας εστιάζεται στην "καθημερινότητα" του εξωτερικού κόσμου. Κατά κύριο λόγο εστιαζόμαστε στην λογική, και στην λογική της διαδοχής, δραστηριότητες που χαρακτηρίζουν το αριστερό ημισφαίριο, επειδή ο εγκέφαλος είναι απασχολημένος με το να επεξεργάζεται μυριάδες πληροφορίες που καταφθάνουν μέσα από τις 5 αισθήσεις. Εάν όλες αυτές οι πληροφορίες δεν μπουν σε μια σειρά, θα μπερδευτούμε και θα νιώσουμε ότι χάνουμε τον έλεγχο. Η φωνή του εσωτερικού μας εαυτού μπορεί να ακούγεται ακόμα "κάπου στο βάθος", είναι όμως σαν να προσπαθείς να μιλήσεις σε κάποιον μέσα σε ένα θορυβώδες και πολυάσχολο αεροδρόμιο. Ίσως να μπορείς να ακούσεις την φωνή χωρίς όμως να καταλαβαίνει εύκολα τι ακριβώς έχει ειπωθεί. Τα εγκεφαλικά κύματα ΒΗΤΑ συμβάλλουν στην υποκίνηση της σκέψης και της δράσης. Το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας εκπαίδευσής μας είναι συνδεμένο με τα εγκεφαλικά κύματα ΒΗΤΑ, και χαρακτηρίζεται από τη λογική, αναλυτική, διανοητική σκέψη και τη γραπτή ή λεκτική επικοινωνία. Τα κύματα βήτα είναι τα κυρίαρχα εγκεφαλικά κύματα στην καθημερινή ζωή μας. Χωρίς τα κύματα βήτα δεν θα ήμασταν σε θέση να λειτουργήσουμε στον εξωτερικό κόσμο.
 

Τα κύματα ΑΛΦΑ
Τα εγκεφαλικά κύματα ΑΛΦΑ έχουν μια ικανότητα να γεφυρώνουν το συνειδητό με το υποσυνείδητο- υπερσυνείδητο μυαλό μας, καθώς επίσης και μία ζωηρά φαντασιακή και χαλαρωμένη, αποσπασμένη επίγνωση. Όταν χαλαρώνουμε εντελώς, μετατοπιζόμαστε στα άλφα κύματα, τα οποία είναι μεταξύ 8 και 12 cps. Τα εγκεφαλικά κύματα άλφα είναι πιο αργά στην συχνότητα από τα βήτα, αλλά έχουν μεγαλύτερο εύρος. Κάποιος που κάνει ένα διάλειμμα για να αναπολήσει, ή για να διαλογιστεί ή για να κάνει μία παύση από μια δραστηριότητα είναι συχνά υπό το κράτος των εγκεφαλικών κυμάτων άλφα. Όταν επικεντρωνόμαστε με προσήλωση σε μια μόνο σκέψη, συγκίνηση, ή δραστηριότητα έχουμε λιγότερα ερεθίσματα να επεξεργασθούμε και έτσι οι εγκέφαλοί μας μπορούν να μεταπηδήσουν στα άλφα κύματα. Με την εγκεφαλική συνείδηση των κυμάτων ΑΛΦΑ δεν δεσμευόμαστε από τον χρόνο και τον χώρο όπως όταν είμαστε στα εγκεφαλικά κύματα ΒΗΤΑ. Αυτό απελευθερώνει τη γραμμική, λογική, και οργανωτική αριστερή πλευρά του εγκεφάλου μας και μας επιτρέπει να έχουμε πρόσβαση επίσης στο δημιουργικότερο και διαισθητικό δεξιό μέρος του εγκέφαλου μας. Το δεξί μέρος του εγκεφάλου μας σκέφτεται με εικόνες και ήχους που δεν δεσμεύονται από την ανθρώπινη γλώσσα. Για αυτόν τον λόγο, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, ή/ και οι δραστηριότητές μας είναι συνήθως δημιουργικής φύσης, όπως ο χορός, το γράψιμο, το να δεις ένα καλό παιχνίδι ή το άκουσμα ευχάριστης μουσικής. Τώρα υπάρχουν λιγότερες αποσπάσεις της προσοχής και είναι ευκολότερο να ακουστεί η εσωτερική μας φωνή. Είναι σε αυτήν την εγκεφαλική κατάσταση Άλφα, όπου έχουμε τις εμπνευσμένες μας στιγμές "α-χα". Πολλοί εκτελεστές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, και αθλητές συνειδητά ή ασυνείδητα τίθενται σε αυτήν την άλφα εγκεφαλική κατάσταση για να επιτύχουν την έμπνευση και την καλύτερη δυνατή απόδοση. Τα εγκεφαλικά κύματα ΑΛΦΑ συμβάλλουν στη δημιουργική επίλυση ενός προβλήματος, την επιταχυνόμενη εκμάθηση, την ανύψωση της διάθεσης και την μείωση της πίεσης και του άγχους. Οι διαισθητικές ιδέες, οι δημιουργικές "ενέργειες", η έμπνευση, το κίνητρο, και οι ονειροπολήσεις χαρακτηρίζουν τα άλφα κύματα. Αυτά τα κύματα είναι ταυτόχρονα τόσο σε μία χαλαρωμένη κατάσταση, όσο και σε εγρήγορση. Επομένως, παρέχουν μια γέφυρα μεταξύ των συνειδητών και των ασυνειδήτων ή/ και υπερσυνειδητών μυαλών μας.
 

Τα κύματα ΘΗΤΑ
Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ είναι η ασυνείδητη δημιουργικότητα μας, η έμπνευση μας και ο σύνδεσμός μας με το πνεύμα. Τα κύματα θήτα (4 έως 7 cps) συνδέονται με τις βαθύτερες εμπειρίες του διαλογισμού και της δημιουργικότητας. Τα κύματα θήτα είναι ακόμα πιο αργά από τα βήτα ή τα άλφα και είναι χαρακτηριστικά ακόμα μεγαλύτερου εύρους. Όταν περιορίζουμε το πεδίο της εστίασής μας πρώτιστα στο εσωτερικό μας, μπορούμε να μεταβούμε στα κύματα θήτα. Σε αυτή την κατάσταση είναι δύσκολο να διατηρηθεί η συνειδητή επαφή μεταξύ του φυσικού σώματός μας και του εξωτερικού κόσμου. Για να διατηρήσουμε αυτήν την κατάσταση της συνείδησης πρέπει να κρατήσουμε τα φυσικά μας σώματα ακίνητα, επειδή είμαστε τόσο εστιασμένοι στον εσωτερικό μας κόσμο έτσι ώστε δεν θα ήταν ασφαλές να κινηθούμε μέσα στον φυσικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, η πράξη και μόνο του ανοίγματος των ματιών μας ή του ακούσματος του εξωτερικού κόσμου θα μπορούσε να φέρει πάρα πολλά ερεθίσματα και να μετατοπίσει τη συνείδησή μας πίσω στα γρηγορότερα εγκεφαλικά κύματα. Χρειάζεται να υπάρχει εμπειρία στον διαλογισμό για να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο της συνείδησης, και έπειτα, ακόμη περισσότερη εξάσκηση για να μεταφερθούν οι πληροφορίες που "κερδίζονται" σε εκείνο το επίπεδο πίσω στο συνειδητό μυαλό μας. Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να είμαστε σε θέση να διαβιβάσουμε αυτήν την εμπειρία στα γλωσσικά μας κέντρα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να την "σώσουμε" ως πληροφορία στον εγκεφαλικό φλοιό μας. Συνήθως αυτή η κατάσταση της συνείδησης των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα επιτυγχάνεται μόνο κατά την διάρκεια του ύπνου και, όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι συχνά δύσκολο να θυμόμαστε τα όνειρά μας όταν είμαστε ξύπνιοι. Όταν το κάνουμε αυτό, το κάνουμε στην δεξιά πλευρά του εγκέφαλού μας, με μία συμβολική, εικονική γλώσσα και όχι στη λογική, γραμμικά διαδοχική γλώσσα της αριστερής πλευράς του εγκεφάλου μας. Είναι η γεφυροποιός επίδραση των εγκεφαλικών κυμάτων άλφα, που μπορούν να φέρουν τις αντιλήψεις των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα μας στο συνειδητό μυαλό μας. Το να παίρνουμε τον χρόνο μας και να χαλαρώνουμε όταν ξυπνάμε ή το γράψιμο και ο σχεδιασμός μετά από έναν βαθύ διαλογισμό, μπορούν να φέρνουν την μνήμη μίας εμπειρίας των εγκεφαλικών κυμάτων θήτα στις σκέψεις μας των εγκεφαλικών κυμάτων βήτα . Τα εγκεφαλικά κύματα ΘΗΤΑ συμβάλλουν στη βαθιά εσωτερική ειρήνη, τις μυστικιστικές αλήθειες, τον μετασχηματισμό των ασυνείδητων περιοριστικών πεποιθήσεων, την δημιουργία μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, την φυσική και συναισθηματική θεραπεία, και την εύρεση του σκοπού και της ποιότητας της ζωής μας. Χαρακτηρίζονται από ένα είδος γνώσης που το νιώθουμε όπως την εσωτερική σοφία, την πίστη, τον διαλογισμό, τις ψυχικές ικανότητες και την ανάκτηση του ασυνείδητου υλικού. Τα εγκεφαλικά κύματα θήτα αποτελούν την "κορύφωση" της κορυφαίας εμπειρίας.

Τα κύματα ΔΕΛΤΑ 

Τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα είναι η υπερσυνείδητη μας εμπάθεια (ενσυναίσθηση), η αλληλεπίδραση και η ραντάρ σύνδεση μας με την πλήρη πολυδιάστασιακή αντίληψή μας. Τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα έχουν το μέγιστο εύρος και την πλέον αργή συχνότητα. Κυμαίνονται συνήθως από τους 5 ως τους 4 cps. Δεν κατεβαίνουν ποτέ στο μηδέν, επειδή αυτό θα σήμαινε ότι ήμαστε νεκροί. Σε αυτήν την κατάσταση της συνείδησης οι οργανισμοί μας λειτουργούν με τον τρόπο της χειμέριας νάρκης. Στην πραγματικότητα, τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα συναντώνται συχνά σε κάποιον που βρίσκεται σε κώμα. Οι εξασκημένοι γιόγκι μπορούν συνειδητά να επιτύχουν αυτό το επίπεδο της συνείδησης. Ευρισκόμενοι σε αυτήν την κατάσταση είναι σε θέση να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία των σωμάτων τους και τον ρυθμό των καρδιών τους. Μπορούν ακόμη και να φαίνονται ότι είναι νεκροί, αλλά είναι σε θέση να αναβιώσουν. Τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα είναι το βαθύτερο επίπεδο του ύπνου χωρίς όνειρα, κατά το οποίο τα σώματά μας ελαττώνουν πολύ τις λειτουργίες τους. Είναι σε αυτό το επίπεδο, που τα σώματά μας μπορούν να εστιαστούν εντελώςστη θεραπεία και την ανάπτυξη. Τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα συμβάλλουν στη "θαυματουργή" θεραπεία, τη θεία γνώση, την εσωτερική ύπαρξη και την προσωπική ανάπτυξη, την αναγέννηση, την αποκατάσταση ενός τραύματος, την ενότητα με τον κόσμο (samadhi) και τις μεταθανάτιες εμπειρίες. Τα εγκεφαλικά κύματα δέλτα προσφέρουν την διαίσθηση, την ενσυναίσθηση (empathic attunement) και την ενστικτώδη διορατικότητα.

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ
Όταν πέφτουμε για ύπνο, ο εγκέφαλός μας αλλάζει "ταχύτητες" και τα εγκεφαλικά μας κύματα επιβραδύνονται. Αρχίζουμε με Βήτα και κατεβαίνουμε στα Άλφα, Θήτα και έπειτα Δέλτα. Όταν ξυπνάμε, τα εγκεφαλικά μας κύματα αλλάζουν με την αντίστροφη σειρά από Δέλτα σε Θήτα, Άλφα και τελικά Βήτα. Ακριβώς όπως ασυνείδητα αλλάζουμε τα εγκεφαλικά μας κύματα όταν κοιμόμαστε, έτσι μπορούμε και να μάθουμε να αλλάζουμε τα εγκεφαλικά μας κύματα συνειδητά όταν είμαστε ξύπνιοι.
Είναι σημαντικό τουλάχιστον τρεις έως πέντε ημέρες εβδομαδιαίως να βρίσκετε χρόνο για να τον περνάτε με τον εσωτερικό ΕΑΥΤΟ σας.
Εάν μπορέσουμε να βρούμε αυτόν τον "ιδιαίτερο " χρόνο για τον εαυτό μας, τότε
μπορούμε να μάθουμε πως να κυριαρχούμε συνειδητά στις σκέψεις και τις συγκινήσεις μας, ενώ ζούμε την καθημερινότητά μας. Μπορούμε έπειτα να συνειδητοποιήσουμε, ότι επιλέγουμε το επίπεδο της συνείδησής μας με την επιλογή των σκέψεων και των συγκινήσεων που επιτρέπουμε να μπαινοβγαίνουν στο μυαλό μας. Εάν επιτρέψουμε στον φόβο να υπαγορεύει τις σκέψεις μας και παραδοθούμε στα συναισθήματα του φόβου, τότε η συνείδησή μας θα νιώσει συντετριμμένη από τα μυριάδες ερεθίσματα του περιβάλλοντός μας που υποστηρίζουν αυτήν την επιλογή του φόβου. Εάν συμβεί αυτό, τότε τα εγκεφαλικά μας κύματα βήτα θα γίνουν γρήγορα και ακανόνιστα, καθώς η συνείδησή μας θα στρέφεται από τον ένα εχθρό στον άλλο προσπαθώντας να αντεπεξέλθει όπως ένα εκφοβισμένο κουνέλι. Εντούτοις, δεν είμαστε κουνέλια. Έχουμε τη δυνατότητα να ηρεμήσουμε τις σκέψεις μας και να αποδεσμεύσουμε τον φόβο μας εστιάζοντας στην αγάπη και στην εσωτερική καθοδήγησή μας για προστασία και σοφία. Αυτή η εσωτερική εστίαση επιβραδύνει άμεσα τα εγκεφαλικά μας κύματα. Με την εξάσκηση μπορούμε να μάθουμε να παίρνουμε μερικές βαθιές αναπνοές, να καλούμε την καθοδήγηση μας ή/ και να προφέρουμε ή να απεικονίζουμε το μάντραμας.

Ένα μάντρα είναι μια εσωτερική ή εξωτερική οπτική εικόνα ή/ και μια θετική πρόταση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φίλτρο που κρατάει μακριά τον φόβο και τις αρνητικές σκέψεις. Παραδείγματος χάριν, ένα οπτικό μάντρα μπορεί να γίνει μια συμβολική εικόνα ενός αγαπημένου μέρους, ενός αγαπημένου προσώπου, ή ενός κατοικίδιου ζώου, που προκαλεί ένα θετικό συναίσθημα ειρήνης και αγάπης. Τα λεκτικά mantras λειτουργούν καλύτερα, εάν είναι στο πρώτο πρόσωπο και τον παρόντα χρόνο. Παραδείγματος χάριν: "Εκπληρώνω επιτυχώς το στόχο μου." Εάν το μάντρα είναι στο μελλοντικό χρόνο (θα εκπληρώσω επιτυχώς το στόχο μου.) Ένα μάντρα χρησιμοποιείται για να "εκδιώξει" τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα με τη μετατόπιση της εστίασής μας από τις αρνητικές σκέψεις ή/ και συναισθήματα στην θετική μάντρα.

Όταν γινόμαστε οι αποδέκτες έντρομων σκέψεων και συναισθημάτων, είτε από τον εσωτερικό είτε από τον εξωτερικό μας κόσμο, τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μάντρα μας για να επανακτήσουμε την ισορροπία μας στην αγάπη. Είναι καλύτερα εάν επιλέγουμε ένα μάντρα που συνδέεται με τον συγκεκριμένο φόβο. Παραδείγματος χάριν, εάν ο φόβος είναι ότι δεν θα επιτύχουμε το στόχο μας, το οπτικό μας μάντρα είναι μια εικόνα μας την ώρα που πετυχαίνουμε τον στόχο μας, το λεκτικό μάντρα είναι "εγώ επιτυγχάνω τον στόχο μου" και το συναίσθημα είναι τέτοιο, ώστε να συνδέεται με την εκπλήρωση του συγκεκριμένου στόχου. Εάν μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τον φόβο πριν ενισχυθεί από τη συνειδητή ή την ασυνείδητη προσοχή μας, τότε μπορούμε να σταματήσουμε για μια στιγμή και να κλείσουμε τα μάτια μας (περιορίζουμε το εύρος της εστίασής μας), να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή (αναπνέουμε μέσα από τον φόβο), και να οραματιστούμε μια εικόνα που είναι το αντίδοτο για τον φόβο μας (επιλέγουμε ένα άλλο "κανάλι"), ενώ λέμε το λεκτικό μας μάντρα και επιτρέπουμε στα θετικά συναισθήματα της αγάπης να αντικαταστήσουν τον φόβο. Μόλις επανακτήσουμε τη θέση μας στην αγάπη, μπορούμε να εξετάσουμε πάλι τον φόβο με μια πιο αντικειμενική ματιά. Είναι αυτός ο φόβος μια προειδοποίηση ? Εάν ναι, κατόπιν μπορούμε να ακούσουμε την προειδοποίηση, να ενεργήσουμε κατάλληλα, και να αποδεσμεύσουμε τον φόβο.

Τα διαφορετικά εγκεφαλικά κύματα είναι παρόμοια με τα ραδιοφωνικά κανάλια. Το μυαλό μας είναι ο φορέας των κυμάτων που μεταβιβάζει το μήνυμα από τον πολυδιάστατο Εαυτό μας που είναι στο στούντιο της ραδιοφωνικής μετάδοσης (υψηλότερες διαστάσεις). Όλοι οι σταθμοί (εγκεφαλικά κύματα) στέλνουν τα μηνύματά τους ΟΛΗ ΤΗΝ ΏΡΑ και εμείς έχουμε λήψη από οποιοδήποτε "κανάλι" συντονιζόμαστε. Καθώς μαθαίνουμε να ρυθμίζουμε την συνείδησή μας στα διαφορετικά εγκεφαλικά κύματα, εκθέτουμε τις προσδοκίες μας και τις αντιλήψεις μας στην πραγματικότητα που δονείται σε εκείνο το συγκεκριμένο μήκος κύματος που επιλέγουμε. Παραδείγματος χάριν: Η "βήτα πραγματικότητά μας" θα μπορούσε να στηρίζεται σε μία από τις πολλές διαθέσιμες αποφάσεις και δραστηριότητες και η αντίληψή μας θα μπορούσε να βασίζεται πρώτιστα στην 3η διάσταση. Η "άλφα πραγματικότητά μας" θα μπορούσε να είναι γεμάτη με δημιουργικότητα , εστιασμένη στην τέχνη και στην χαλάρωση και η αντίληψή μας θα μπορούσε να περιλαμβάνει εκτός της 3ης και την 4η διάσταση. Η "θήτα πραγματικότητά μας" θα μπορούσε να είναι βαθιά πνευματική εστιασμένη στην ενδοσκόπηση και η αντίληψή μας πρώτιστα να βασίζεται στην 4η και 5η διάσταση. Η "δέλτα πραγματικότητά μας" θα μπορούσε να εστιάζεται σε μιά μή - φυσική πραγματικότητα έτσι όπως αντιλαμβάνονται τα πράγματα το Φωτεινό μας Σώμα και ο Ανώτερος Εαυτός μας. Καθώς θα θυμόμαστε την πολυδιαστασιακή μας συνείδηση, θα γίνουμε ικανοί να ζούμε σε όλες τις παραπάνω πραγματικότητες συγχρόνως. Ακόμα κι αν οι εγκέφαλοί μας είναι το "ραδιόφωνο", είναι καλύτερα να αφήνουμε το τσάκρα της καρδιάς μας να επιλέγει το κανάλι. Υπάρχει πολύς φόβος στον κόσμο και στις ψυχές μας. Μια από τις δυσκολότερες πτυχές της εκμάθησης της χρήσης των πολυδιαστασιακών μας επιγνώσεών (και ανακαλύψεων) είναι να διαφοροποιηθεί ο φόβος που είναι μια προειδοποίηση από το φόβο που είναι παράνοια. Εάν μπορούμε να μάθουμε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητά μας μέσω του τσάκρα της καρδιάς μας, ο φόβος μας θα περιοριστεί πολύ στους φόβους που είναι προειδοποιητικοί. Κατόπιν μπορούμε να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε την ΑΓΑΠΗ.

Εικονοθεραπεία 33

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-