Έμιλι Τζέιν Μπροντέ

Η Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (30 Ιουλίου 1818 - 19 Δεκεμβρίου 1848) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν ένα από τα αδέλφια Μπροντέ, ανάμεσα στον αδελφό της Μπράνγουελ και τη νεαρότερη αδελφή Αν. Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ.

Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ[1], του οποίου το πατρικό όνομα ήταν Μπράντι αλλά το είχε αλλάξει. Η Μαρία Μπράνγουελ είχε αδύνατη κράση και πέθανε από καρκίνο το 1821, αφήνοντας έξι παιδιά. Μετά το θάνατο της μητέρας τους, οι μεγαλύτερες αδελφές της Έμιλι, Μαρία, Ελίζαμπεθ και Σαρλότ Μπροντέ, στάλθηκαν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπριτζ, όπου βίωσαν την κακοποίηση και τις στερήσεις που αργότερα περιέγραψε η Σαρλότ στο Τζέιν Έιρ.

Το 1824 η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου ο πατέρας της Έμιλι ήταν εφημέριος. Η Έμιλι στάλθηκε στο ίδιο σχολείο όπου πήγαιναν οι αδελφές της αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν μία επιδημία τύφου χτύπησε το σχολείο, η Μαρία και η Ελίζαμπεθ αρρώστησαν. Η Μαρία, η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να είχε φυματίωση, στάλθηκε σπίτι της όπου και πέθανε. Στη συνέχεια, η Έμιλι απομακρύνθηκε από το σχολείο μαζί με την Σαρλότ και την Ελίζαμπεθ. Η Ελίζαμπεθ πέθανε λίγο μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Στη συνέχεια οι τρεις εναπομένουσες αδελφές και ο αδελφός τους Μπράνγουελ, εκπαιδεύτηκαν στο σπίτι από τον πατέρα τους και τη θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ, η οποία ήταν αδελφή της μητέρας τους. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον άνθισε το λογοτεχνικό τους ταλέντο. Στον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά δημιούργησαν μία σειρά από φανταστικούς κόσμους, οι οποίοι εμφανίζονται στις ιστορίες που έγραψαν και εντός των οποίων έλαβαν χώρα οι φανταστικές περιπέτειες που ζούσαν τα στρατιωτάκια τους μαζί με τον Δούκα του Ουέλινγκτον και τους γιους του. Από αυτή την περίοδο δεν σώζεται παρά ένα μικρό μόνο μέρος από το έργο της Έμιλι, εκτός από κάποια ποιήματα των χαρακτήρων της[2][3]. Όταν η Έμιλι ήταν 13 ετών, η ίδια και η Αν αποσύρθηκαν από τη συμμετοχή τους στο φανταστικό βασίλειο της Άνγκρια και ξεκίνησαν ένα νέο, το Γκόνταλ, ένα μεγάλο νησί στο Βόρειο Ειρηνικό. Εξαιρουμένων των ποιημάτων της Έμιλι για το Γκόνταλ και τους καταλόγους της Αν με τους χαρακτήρες και τα τοπωνύμια, τα γραπτά τους για το Γκόνταλ δεν σώζονται. Επίσης σώζονται κάποια "ημερολόγια" της Έμιλι στα οποία περιγράφονται τρέχοντα γεγονότα στο Γκόνταλ, μερικά από τα οποία γράφτηκαν μαζί με την Αν. Ένα χρονολογείται από το 1841, όταν η Έμιλι ήταν 23 ετών, και ένα άλλο από το 1845, όταν ήταν 27 ετών[4].

Όταν ήταν 17 ετών η Έμιλι παρακολούθησε το σχολείο θηλέων Roe Head, όπου η Σαρλότ ήταν δασκάλα. Όμως κατάφερε να μείνει μόνο τρεις μήνες καθώς ένιωθε ακραία νοσταλγία κι έτσι επέστρεψε σπίτι και τη θέση της πήρε η Αν[5]. Εκείνη την εποχή, στόχος των κοριτσιών ήταν να αποκτήσουν επαρκή μόρφωση ώστε να ανοίξουν ένα δικό τους μικρό σχολείο.
Ενηλικίωση

Το Σεπτέμβριο του 1838, η Έμιλι έγινε δασκάλα στο σχολείο Law Hill στο Χάλιφαξ. Όμως η υγεία της κλονίστηκε από την πίεση της 17ωρης καθημερινής εργασίας και τον Απρίλιο του 1839 επέστρεψε στο σπίτι της. Εκεί έμαθε να παίζει πιάνο και διδάχθηκε γερμανικά μέσα από βιβλία.
Οι τρεις αδελφές Μπροντέ σε πίνακα του αδελφού τους, Μπράνγουελ (1834). Από αριστερά προς τα δεξιά: Αν, Έμιλι και Σαρλότ. Αρχικά ο Μπράνγουελ είχε ζωγραφίσει τον εαυτό του ανάμεσα στην Έμιλι και τη Σαρλότ.

Το 1842, η Έμιλι συνόδευσε τη Σαρλότ στις Βρυξέλλες, όπου παρακολούθησαν μαθήματα στο Οικοτροφείο Χέγκερ. Σχεδίαζαν να τελειοποιήσουν τα γαλλικά και τα γερμανικά τους εν όψει του ανοίγματος του σχολείου τους. Η επίδοση των δύο Αγγλίδων μαθητριών τράβηξε την ιδιαίτερη προσοχή του κυριότερου διδασκάλου, του Κωνσταντίνου Χέγκερ, που ήταν άνθρωπος εξαιρετικής ικανότητος. Από αυτή την περίοδο σώζονται εννέα από τα γαλλικά δοκίμια της Έμιλι. Μετά από οκτώ μήνες, όμως, οι σπουδές τους σταμάτησαν απότομα, με το θάνατο της θείας τους, και οι αδελφές επέστρεψαν στην Αγγλία. Η Σαρλότ ήταν γενικά ευχαριστημένη στις Βρυξέλλες, όμως η Έμιλι νοσταλγούσε το σπίτι και τον αέρα του κάμπου. Είναι ακόμη φανερό ότι στις Βρυξέλλες εκτιμούσαν περισσότερο τη συγκρατημένη Έμιλι παρά τη Σαρλότ. Ο ευαίσθητος χαρακτήρας της Έμιλι έβρισκε περισσότερη κατανόηση παρά το εκλεκτικό γούστο της Σαρλότ. Η Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ άφησε στις ανιψιές της ένα χρηματικό ποσό που έφερε κάποια οικονομική άνεση. Οι αδελφές Μπροντέ προσπάθησαν να ανοίξουν σχολείο στο σπίτι τους, αλλά δεν μπορούσαν να προσελκύσουν μαθητές σ' αυτή την απομακρυσμένη περιοχή.

Το 1844, η Έμιλι ξεκίνησε να καταγράφει τακτοποιημένα όλα τα ποιήματα που είχε γράψει, σε δύο σημειωματάρια. Το ένα ονομάστηκε "Τα Ποιήματα του Γκόνταλ" (Gondal Poems) ενώ το άλλο έμεινε χωρίς ετικέτα. Διάφοροι μελετητές προσπάθησαν από αυτά τα ποιήματα να συναρμολογήσουν μία ιστορία και ένα χρονικό για το Γκόνταλ[6][7]. Το φθινόπωρο του 1845, η Σαρλότ ανακάλυψε τα τετράδια της αδελφής της και επέμενε ότι τα ποιήματα πρέπει να εκδοθούν. Η Έμιλι, έξαλλη με την παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής, αρχικά αρνήθηκε αλλά υποχώρησε όταν η Αν έφερε τα δικά της γραπτά και αποκάλυψε ότι κι εκείνη είχε γράψει ποιήματα στα κρυφά.

Το 1846, τα ποιήματα των αδελφών Μπροντέ εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Ποιήματα των Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ (Poems by Currer, Ellis, and Acton Bell). Για την έκδοση αυτή, οι αδελφές Μπροντέ υιοθέτησαν ψευδώνυμα: η Σαρλότ διάλεξε το όνομα Κάρερ Μπελ, η Έμιλι το Έλλις Μπελ και η Αν το Άκτον Μπελ. Η Σαρλότ έγραψε στο "Βιογραφικό Σημείωμα των Έλλις και Άκτον Μπελ" ότι η διφορούμενη επιλογή τους υπαγορεύτηκε από ένα είδος συνειδησιακού ενδοιασμού στο να υιοθετήσουν αρσενικά χριστιανικά ονόματα, ενώ οι ίδιες δεν θέλανε να φανερώσουν ότι είναι γυναίκες, γιατί είχαν μία αόριστη εντύπωση ότι οι γυναίκες συγγραφείς αντιμετωπίζονταν με προκατάληψη. Στη συλλογή αυτή, η Έμιλι συμμετείχε με 21 ποιήματα, όσα και η Αν, ενώ η Σαρλότ συμμετείχε με 20. Αν και αρκετούς μήνες μετά την έκδοση είχαν πουληθεί μόνο δύο αντίτυπα, οι αδελφές Μπροντέ δεν αποθαρρύνθηκαν καθώς οι κριτικές που απέσπασαν από τα λογοτεχνικά περιοδικά ήταν θετικές.

Το 1847, εκδόθηκε το μυθιστόρημα της Έμιλι Ανεμοδαρμένα Ύψη. Η καινοτόμος δομή του προβλημάτισε κάπως τους κριτικούς. Παρά το γεγονός ότι έλαβε ανάμεικτες κριτικές όταν πρωτοκυκλοφόρησε και συχνά κατηγορήθηκε για απεικόνιση ανήθικου πάθους, στη συνέχεια αναδείχτηκε σε ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Το 1850, η Σαρλότ επεξεργάστηκε και εξέδωσε τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ως αυτόνομο μυθιστόρημα και με το πραγματικό όνομα της Έμιλι. Αν και μία επιστολή από τον εκδότη της δείχνει ότι η Έμιλι τελείωνε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, το χειρόγραφο δεν έχει βρεθεί ποτέ.
 

Ο θάνατος
Η υγεία της Έμιλι, όπως και των αδερφών της, ήταν αδύνατη εξαιτίας των ανθυγιεινών συνθηκών στο σπίτι[8] και της πηγής του νερού που μολύνθηκε από τις απορροές του νεκροταφείου της εκκλησίας[9]. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του αδελφού της, το Σεπτέμβριο του 1848, η Έμιλι αρρώστησε. Αν και η κατάστασή της επιδεινώθηκε, αρνήθηκε κάθε ιατρική βοήθεια και θεραπεία[10]. Τελικά πέθανε από φυματίωση στις 19 Δεκεμβρίου 1848, σε ηλικία 30 ετών, και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων, στο Χάουορθ του δυτικού Γιορκσάιρ.

Η μορφή της Έμιλι Μπροντέ έχει περιβληθεί με μύθους και η κριτική έχει κάνει σύγχυση του χαρακτήρα της με τα πρόσωπα που δημιούργησε στο μυθιστόρημά της. Έτσι δεν υπάρχει μία πλήρως σαφή εικόνα της ζωής της, εκτός απ' όσα έγραψε γι' αυτήν η αδελφή της Σαρλότ.

Η Έμιλι ήταν λεπτή στην εμφάνιση, αλλά σπάνια αρρώσταινε. Η ωχρή και λεπτή όψη της φαινόταν εύθραυστη και συχνά η άκομψη σιλουέττα της, εν μέρει αποτέλεσμα απροσεξίας στο ντύσιμό της, την έκανε να φαίνεται περίεργη. Συνήθιζε να μπαίνει σ' ένα δωμάτιο, όπου υπήρχαν επισκέπτες, με κατεβασμένα τα μάτια, έπαιρνε ένα βιβλίο που χρειαζόταν και έφευγε χωρίς να ρίξει μία ματιά.

Τα ποιήματα της Έμιλι ρίχνουν αρκετό φως στη σκέψη και το χαρακτήρα της. Από αυτά είναι εμφανής η στωικότητά της και το πάθος της για τον κάμπο, που αποτελούσε καθαρή φυσιολατρία.

Ο "Παλιός Στωικός" και οι "Τελευταίοι Βίοι" είναι από τα ωραιότερα ποιητικά έργα που χάρισε γυναίκα στην αγγλική λογοτεχνία. Τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" στέκονται μόνα τους αληθινό μνημείο της δύναμής της. Το έργο αυτό ήταν κάτι το ξεχωριστό με τη σοβαρότητα και την ομιχλώδη μελαγχολία του.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD

Καλέντουλα

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8129.html

Καλέντουλα

Aπό τα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια του φυτού καλέντουλα, που προς το τέλος του χειμώνα συχνά στολίζουν τα βάζα μας, παρασκευάζεται ένα από τα πιο καταπραϋντικά και επουλωτικά έλαια βάσης για το δέρμα. Tο όνομα του φυτού στα λατινικά, συμβολικά, σημαίνει την αρχή κάθε ρωμαϊκού μήνα, γιατί το φυτό ανθίζει τις πρώτες μέρες του κάθε μήνα. H καλέντουλα χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό, αραβικό και ινδικό πολιτισμό ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε φαγητά και καλλυντικά, ακόμη και σε υφάσματα. Tο λάδι της είναι γνωστό για τις αντιφλογιστικές, αντιβακτηριδιακές, αντιμυκητιασικές και κυρίως για τις επουλωτικές του ιδιότητες.

Xρήσιμα μέρη
Tο λάδι καλέντουλας εξάγεται με εκχύλιση από τα άνθη του φυτού, που είναι πλούσια σε φλαβονοειδή και καροτενοειδή, ουσίες με ευεργετικές για το δέρμα ιδιότητες. 

Iδιότητες
Tο λάδι της καλέντουλας βοηθά ιδιαίτερα στη θεραπεία ήπιων δερματικών ερεθισμών που οφείλονται στον κρύο αέρα και στις απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας. Bοηθάει, επίσης, στην καταπράυνση του ερεθισμένου δέρματος, επουλώνει τσιμπήματα, κοψίματα και πληγές. Aποτελεί εξαιρετική βάση για κρέμες, φυτικές αλοιφές, λοσιόν και πολλά άλλα φυσικά καλλυντικά. Mπορεί να εφαρμοστεί απευθείας στο δέρμα και θεωρείται ιδανικό λάδι για όλα τα μασάζ αρωματοθεραπείας, καθώς αποτελεί άριστο φορέα που επιδέχεται την προσθήκη αιθέριων ελαίων. Eίναι κατάλληλο για όλους τους τύπους δέρματος, αλλά ιδιαίτερα ενδείκνυται για ξηρές, πολύ ξηρές και ευαίσθητες επιδερμίδες. Tέλος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως βρεφικό λάδι. 

Πως χρησιμοποιείται

Σκασμένο δέρμα
Φτιάξτε τη δική σας κρέμα για σκασμένο και πολύ ξηρό δέρμα: 
•50 γρ. καθαρή κρέμα αλόης
•15 σταγόνες λάδι καλέντουλας
•10 σταγόνες αιθέριο έλαιο σανδαλόξυλου
Αναμείξτε τα συστατικά με τη σειρά που αναφέρονται μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα. Eφαρμόστε το 2 φορές την ημέρα στην επιδερμίδα (εφόσον δεν εκτίθεστε σε ήλιο, αλλιώς κάθε βράδυ).

Eνυδατικό τζελ προσώπου
• 50 γρ. τζελ αλόης
•10 σταγόνες λάδι καλέντουλας
•10 σταγόνες αιθέριο έλαιο λιβανιού
•10 σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού
• 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο γερανιού
Αναμείξτε τα συστατικά με τη σειρά που αναφέρονται μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα. Eφαρμόστε το κάθε βράδυ στην επιδερμίδα.

Για μεικτό και αφυδατωμένο δέρμα
Στην basic face cream της «Apivita»(ή σε άλλη κρέμα βάσης 50 ml) προσθέστε:
• 20 σταγόνες λάδι καλέντουλας
• 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας
• 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμονιού
Αναμείξτε τα συστατικά με τη σειρά που αναφέρονται μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Eφαρμόστε το 2 φορές την ημέρα στην επιδερμίδα (εφόσον δεν εκτίθεστε στον ήλιο, αλλιώς κάθε βράδυ).

Για στρεσαρισμένες και ευαίσθητες επιδερμίδες
Στην basic face cream της «Apivita» (ή άλλη κρέμα βάσης 50 ml) προσθέστε:
• 20 σταγόνες λάδι καλέντουλας
• 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας
• 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο γερανιού
Αναμείξτε τα συστατικά με τη σειρά που αναφέρονται μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Eφαρμόστε το 2 φορές την ημέρα στην επιδερμίδα (εφόσον δεν εκτίθεστε στον ήλιο, αλλιώς κάθε βράδυ).

Η Calendula officinalis, η καλέντουλα η φαρμακευτική , καλλιεργείται και σαν καλλωπιστικό σε κήπους, η Calendula arvensis, είναι το άγριο φυτό που θα συναντήσουμε σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, συνήθως με το όνομα νεκρολούλουδο. Φυτό εξαιρετικά προσαρμοστικό σε δύσκολες συνθήκες, σε άνυδρα εδάφη, έχει μάθει να αντέχει την μεγάλη ηλιοφάνεια και το κρύο της νύχτας. Πιστεύεται ότι απομακρύνει το γήρας.
Περιέχει: πικρές, βλεννώδεις χρωστικές, αιθέρια έλαια, σαπωνίνες, φλαβονοειδή, πεντακυκλικές αλκοόλες (καλεντουλαδιόλη), αλκαλοειδή, βιταμίνη C, ασβέστιο, καροτένια - που είναι πρόδρομα μόρια της βιταμίνης Α - και σημαντικές ποσότητες πυριτίου. Μέρος της δράσης της φαίνεται ότι οφείλεται στην παρουσία των τερπενίων, ιδιαίτερα σ' έναν τριτερπενικό γλυκοσίδη, τον καλεντουλοσίδη Β.
Ιδιότητες: Ένα από τα καλύτερα βότανα για την θεραπεία τοπικών δερματικών προβλημάτων. Για κάθε φλεγμονή του δέρματος, από μόλυνση ή φυσική βλάβη. Ιδανική για κάθε εξωτερική αιμορραγία, τραύματα, μώλωπες ή διαστρέμματα, για ελαφρά εγκαύματα και ζεμάτισμα.

  Κατάλληλη σε εγκαύματα, εκζέματα, ερεθισμούς του δέρματος, δίνει ελαστικότητα στο δέρμα (προϊόντα για ραγάδες, αντιρρυτιδικά), αλλά ακόμη και στα μαλλιά. Επιπλέον, οι πηκτίνες που υπάρχουν στα φύλλα την καθιστούν ενυδατική. Χρήσιμη και σε θεραπεία κιρσών γι' αυτό και περιέχεται σε προϊόντα για μασάζ.

  Σπασμολυτικό και χολαγωγό, εμμηναγωγό, αντισηπτικό, η καλέντουλα χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή ιατρική, από τον 12ο κιόλας αιώνα, σαν αντισπασμωδικό, ιδιαίτερα για το στομάχι, την δυσμηνόρροια, και σαν τονωτικό του ήπατος, εφιδρωτικό, αντιεμετικό, αντισκορβουτικό. Στην εποχή μας αυτές οι χρήσεις έχουν εγκαταλειφθεί, όχι όμως και αυτές που αφορούν τη δράση της σαν άριστο επουλωτικό. Κατά της ακμής, κατά των νέων και παλαιών ουλών, Κατά των φλογώσεων και αιμορραγιών του στομάχου. Κατά των εκχυμώσεων και του ίκτερου. Κατά των τσιμπημάτων της σφήκας και των μελισσών. Αντιεμετικό και κατά του αρθρίτη. κρεατοελιών (αφέψημα άνθεων). Τα άνθη του περιέχουν χοληστερίνη, είναι καθαρτικά, εφιδρωτικά, τονωτικά, αντισπασμωδικά, εμμηναγωγά, αντισκορβουτικά και κατά του ίκτερου.

  Είναι κατά της ακμής, κατά των νέων και παλαιών ουλών, κατευναστικό των φλογώσεων και ευεργετική στο άγριο δέρμα με αλοιφή. Κατά των φλογώσεων και αιμορραγιών του στομάχου. Κατά των εκχυμώσεων και του ίκτερου. Είναι φυτό εφιδρωτικό, αντισηπτικό, κατά των τσιμπημάτων της σφήκας και των μελισσών. Αντιεμετικό και κατά του αρθρίτη. κρεατοελιών (αφέψημα άνθεων)
Χρήσεις: Εξωτερικά χρησιμοποιείται στις πληγές (αφέψημα). Είναι κατά του εκζέματος, των κρεατοελιών (αφέψημα άνθεων). Κατά των κιρσών (τσάι). Το αφέψημα γίνεται με 5γρ. φυτού στα 100γρ. νερό, τρεις φορές την ημέρα. Πάρτε το για προβλήματα της εμμηνόπαυσης, πόνους της περιόδου, γαστρίτιδα, και για φλεγμονές του οισοφάγου. Τσάι του φυτού (δύο κουταλιές σε ένα κιλό νερό). Από αυτό μια κουταλιά κάθε δύο ώρες, για προβλήματα εμμηνόπαυσης, πόνους της περιόδου, γαστρίτιδα και φλεγμονές του οισοφάγου. Βάμμα μια κουταλιά σε ένα ποτήρι νερό. Πάρτε το για προβλήματα στασιμότητας του συκωτιού, της αργής πέψης και για εμμηνορροϊκές διαταραχές. Βάλτε μια κομπρέσα μουσκεμένη με το έγχυμα σε πληγές που αργούν να κλείσουν. Χρησιμοποιείστε την κρέμα για το δέρμα (φλεγμονές, πληγές, εγκαύματα, ερεθισμένες θηλές στο θηλασμό). Σαν αιθέριο έλαιο 5-10 σταγόνες στο νερό του μπάνιου για την νευρική ανησυχία και την κατάθλιψη..

  Σε μπάνιο ξεκουράζει τα πόδια. Συντελεί στην διατήρηση της υγείας των αιμοφόρων αγγείων. Καλέντουλας λάδι Φτιάχνεται με τον ίδιο τρόπο όπως το λάδι χαμομηλιού.

  Το βάμμα καλέντουλας χρησιμοποιείται σε επιθέματα για πληγές, σε γαργάρες για φαρυγγίτιδα (1-2 κουταλιές σε μισό ποτήρι νερό) ή για κολπικές πλύσεις (2 κουταλιές σε μισό λίτρο αποστειρωμένο νερό). Φτιάχνεται με τον ίδιο τρόπο όπως το βάμμα χαμομηλιού.

Πηγές: www.vita.gr
      fysikaproionta.blogspot.gr

«Άγιος Σεβαστιανός»

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

 

 

Από το έργο «Άγιος Σεβαστιανός» (1610-14) του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Ελαιογραφία στο Μουσείο Prado, Μαδρίτη.
 

Ο Σεβαστιανός θανατώθηκε μαρτυρικά με βέλη σε όλο του το κορμί. Η φιγούρα του κατά καιρούς ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες να ασχοληθούν μαζί του, δεδομένης τόσο της αδιαμφισβήτητης ομορφιάς του όσο και της αξιοπρέπειας με την οποία αντιμετώπισε το μαρτύριο του. Ενώ η παρουσία του στην Ορθόδοξη εικονογραφία είναι σπάνια, αποτελεί αγαπημένο θέμα των ζωγράφων της Αναγέννησης, για να φθάσει στην υπερβολή έως κακοποιήσεως στον εικοστό αιώνα. Σημαντικές είναι οι απεικονίσεις του από το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (Ελ Γκρέκο)

Παράξενα Χριστούγεννα

Παράξενα Χριστούγεννα

Φέτος αποφάσισα να φτιάξω τα δώρα μου μόνη μου. Έκανα τη λίστα μου, επέλεξα τα σχέδιά μου και άρχισα να δουλεύω.

Έχω ενάμιση μήνα που δουλεύω πυρετωδώς. Επιστρέφω από το γραφείο, ένα γρήγορο φαγητό, τη φόρμα μου και δουλειά. Στέλνω την κούρασή μου έξω στη βεράντα, τις αρνητικές μου σκέψεις βόλτα στο πάρκο. "Θα τα καταφέρω", λέω και συνεχίζω.

Δεν είναι πολλά τα δώρα μου. Είναι λίγος ο χρόνος μου. Και λίγες οι γνώσεις μου.

Την Τετάρτη το βράδυ κατέρρευσα. Πανικός, πόνος στο στήθος. Δεν θα καταφέρεις τίποτα, δεν προλαβαίνεις, ο χρόνος ποτέ δεν υπήρξε σύμμαχός σου, γιατί να γίνει τώρα;

Την Πέμπτη τα παράτησα, είπα να πάω μια βόλτα, να χαζέψω τα μαγαζιά, να αγοράσω κάρτες, στολίδια. Δεν κατάφερα και πολλά πράγματα, ήμουν εξαντλημένη. Μπήκα σε ένα λιλιπούτειο καφέ και παράγγειλα ένα γλυκό κόκκινο γαλλικό κρασί, κάπως σε miel λεγόταν, δεν θυμάμαι.

Τα ίδια πάλι μπροστά μου, τα Χριστούγεννα της μαρμότας: 10 μέρες πριν και τα οικογενειακά προβλήματα έσκασαν μύτη, την άλλη βδομάδα θα φουντώσουν. Πάλι θα μου ζητάνε να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Πάλι δεν έχω λεφτά. Πάλι θα στολίσω το ίδιο δέντρο. Πάλι έχει πολλή δουλειά στο γραφείο. Πάλι είμαι απίστευτα κουρασμένη. Πάλι μεγάλωσα. Πάλι θα πω ψέμματα ότι πάω εκδρομή, πάλι εδώ θα μείνω. Και το κερασάκι; Πάλι άρχισαν και τα ανώνυμα τηλέφωνα (νωρίς φέτος). Κάποιος πάλι θέλει να μου θυμίσει ότι αντέχει να ζει χωρίς εμένα μα δεν αντέχει το δικό του ζόρι. Και πάλι θέλει εγώ να τον πάρω τηλέφωνο να του ευχηθώ.

Μου το σέρβιραν με μικρές πλάκες σοκολάτας το κρασί. Και σιγά σιγά γλυκάθηκα τόσο, που άρχισαν να μου αρέσουν και οι ρυτίδες μου στο τζάμι. Και τα πιτσιρίκια γύρω μου γλυκύτατα τιτίβιζαν, τόσο όμορφα όλα, τίποτα να μη θυμούνται την ώρα που κοιμούνται. Κι αφού ζαλίστηκα αρκετά, τυλίχτηκα με το σάλι μου και βγήκα έξω στο κρύο.

Ναι, θα κάνω παράξενα Χριστούγεννα φέτος. Θα τα προλάβω όλα τα δώρα μου, θα τον ξεγελάσω το χρόνο, θα τον μπερδέψω τον παλιοκερατά και θα προλάβω (άμα θέλω, είμαι καπάτσα!).

Και θα πάρω και 2-3 μέρες άδεια, ας τα βγάλουν πέρα χωρίς εμένα στο γραφείο. Και σε επώνυμους μόνο θα τηλεφωνήσω για να ευχηθώ, οι ανώνυμοι ας βαφτιστούν.

Και το δέντρο ας μείνει στο πατάρι, θα πάρω πέντε γυμνά κλαδιά και θα τους κάνω εικαστικές χριστουγεννιάτικες επεμβάσεις (ουάου! τρέμε art attack!). Και τα ασυμμάζευτα, ας μείνουν ασυμμάζευτα.

Και θα πάρω τον ... να πάμε μια μακρινή βόλτα, ας μην έχουμε λεφτά, δεν πειράζει, μια μακρινή βόλτα, όχι για να γλιτώσουμε αλλά για να ταξιδέψουμε.

Και οι μαύρες σκέψεις μου ας μείνουν έξω στο πάρκο να πουντιάσουν.

christmas.pblogs.gr

200 χρόνια από την πρώτη έκδοση παραμυθιών !!!

Bigbook.gr

20 Δεκεμβρίου ...
200 χρόνια από την πρώτη έκδοση παραμυθιών !!!

Οι Γκριμ ήταν συγγραφείς και συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών, στα οποία ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ έδωσε λογοτεχνική μορφή και τα προσάρμοσε για παιδιά. Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807, μια περίοδο που υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για παρόμοια έργα, καθώς μεταξύ του 1805 και του 1809 οι Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ (Ludwig Achim von Arnim) και Κλέμενς Μπρεντάνο (Clemens Brentano) είχαν κυκλοφορήσει μία συλλογή με παραδοσιακά ποιήματα ("Des Knaben Wunderhorn"), ενώ περίπου έναν αιώνα πριν ο Γάλλος Σαρλ Περώ (Charles Perrault) είχε εκδώσει και αυτός μια συλλογή με παραμύθια ("Contes de ma mere l’ oye", 1697).

Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν το 1812. Ο τόμος, υπό το όνομα "Kinder - und Hausmärchen" ("Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια"), περιείχε 86 ιστορίες. Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν γνωστά παραμύθια όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, Ο Βασιλιάς Βάτραχος, Κουτσοκαλιγέρης, Χάνσελ και Γκρέτελ, Ραπουνζέλ, Ο γενναίος ραφτάκος, Η Ωραία Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα, Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφή και άλλα. Πίστευαν πως τα παραμύθια είχαν κοινή ρίζα και μετακινούνταν μαζί με τα ινδοευρωπαϊκά φύλα (ινδοευρωπαϊκή ή μονογενετική θεωρία), κάτι που περιέγραφαν στην εισαγωγή του έργου τους. Ακόμα, επέλεξαν 50 από αυτά και δημιούργησαν μία έκδοση αποκλειστικά για παιδιά με το όνομα "Kleine Ausgabe" ("Μικρή έκδοση").

Μεταξύ του 1816 και του 1818 εξέδωσαν δύο τόμους με γερμανικούς θρύλους με τίτλο "Deutsche Sagen" ("Γερμανικοί μύθοι"), που περιείχε 585 ιστορίες γραμμένες με χρονολογική σειρά. Ακόμα, κυκλοφόρησαν μία έκδοση με ιρλανδικές ιστορίες σχετικές με ξωτικά ("Irische Elfenmärchen") το 1826, η οποία αποτελούσε μετάφραση και σχολιασμό μέρους του έργου "Fairy Legends and Traditions of the South of Ireland" του Ιρλανδού Τόμας Κρόφτον Κρόκερ, καθώς και μία έκδοση με τον τίτλο "Deutsche Mythologie" ("Γερμανική Μυθολογία") το 1835.Τα παραμύθια ήταν πάρα πολύ όμορφα και παίχτηκαν σε πολλά θέατρα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%AF_%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BC

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΙΓΝΑΤΙΟΣ

http://el.wikipedia.org

Ιγνάτιος Αντιοχείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Το μαρτύριο του Ιγνατίου Αντιοχείας

Ο Ιγνάτιος Αντιοχείας, γνωστός και ως Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, (περ. 50 - μεταξύ 98-117) είναι ο δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας, διάδοχος του Ευοδίου.

Πίνακας περιεχομένων 1 Η ζωή του 2 Η επιστολογραφία του Αγίου Ιγνατίου 2.1 Οι επιστολές του Ιγνατίου 2.2 Η σημαντικότητα των επιστολών του Ιγνατίου 2.3 Η αξιοπιστία των Συνοπτικών Επιστολών του Ιγνατίου 2.4 Ο νοθευτής των Μακροσκελών και των Προσθέτων επιστολών 2.5 Εκδόσεις επιστολών 3 Υποσημειώσεις 4 Βιβλιογραφία 5 Εξωτερικές συνδέσεις

Η ζωή του

Γεννήθηκε στη Συρία. Στις επιστολές του αυτοαποκαλείται και Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ενώ κατά το μαρτύριό του ονομάζεται ως «τον Χριστόν έχων εν στέρνοις», προφανώς λόγω της αφοσίωσής του σ' Αυτόν που ηταν παντα πιστοσ και κα8ενικτα προσευχοταν. Κατά τον Συμεώνα τον μεταφραστή, συγγραφέα του 10ου αιώνα και άλλους μεταγενέστερους, ονομάσθηκε έτσι διότι αυτός ήταν πιθανώς το παιδί το οποίον έστησε εν μέσω των μαθητών του ο Ιησούς Χριστός: «Εν εκείνη τη ώρα προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού λέγοντες: τις άρα μείζων εστίν εν τη Βασιλεία των ουρανών; Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των ουρανών. Όστις εστιν ο μείζων εν τη Βασιλεία τω ουρανών. Και ός εάν δέξητε παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεσθαι»^[1].

Η περίοδος της επισκοπής του άρχισε περίπου το 70 και άκμασε κατά τα τέλη του πρώτου αιώνα, με αρχές δευτέρου^[2]. Σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές, ο Ιγνάτιος διετέλεσε, μαζί με τον φίλο του Πολύκαρπο Σμύρνης, μαθητής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, που αν και από πολλούς αμφισβητείται, σήμερα θεωρείται βέβαιο^[3]. Το περιβάλλον που γεννήθηκε και μορφώθηκε, ήταν Ελληνικό, όπως μαρτυρεί το αναπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο των επιστολών του.

Κατά τον διωγμό του Τραϊανού (98-117), μεταφέρθηκε από στρατιωτική συνοδεία από την Αντιόχεια στη Ρώμη «Δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ό εστι στρατιωτικόν σώμα»^[4], ενώ λεοπάρδους αποκαλεί τους στρατιώτες που τον ακολουθούσαν ένεκα της βάναυσης συμπεριφοράς τους. Ο Άγιος Ιγνάτιος τελικώς μαρτύρησε στη Ρώμη, αφού τον έριξαν εν μέσω λεόντων, όπως μαθαίνουμε από το μαθητή του, Ειρηναίο Λουγδούνου^[5], τον Ωριγένη^[6] και τον Ευσέβιο Καισαρείας^[7]. O χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας, κατά τον 6ο αιώνα, ισχυρίστηκε ότι ο Άγιος Ιγνάτιος μαρτύρησε στην Αντιόχεια, κάτι που σήμερα όμως θεωρείται αβάσιμο^[8]. Σύμφωνα με το (μεταγενέστερο) μαρτυρολόγιό του, δηλαδή το Μαρτυρολόγιο του Ιγνατίου, (7: 1), ο Ιγνάτιος μαρτύρησε την 20ή Δεκεμβρίου του 107. Γι' αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί τη μνήμη του σε αυτή την ημερομηνία, ενώ η Καθολική την 1η Φεβρουαρίου.

200 χρόνια από την έκδοση...

Bigbook.gr

Σήμερα συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έκδοση της πρώτης συλλογής λαϊκών παραμυθιών των αδερφών Γκριμ και η Google τιμά την ημέρα με ένα Doodle που μας γυρνά στην παιδική μας ηλικία: Την Κοκκινοσκουφίτσα.

Μέσα από 22 διαφορετικές επιφάνειες - καρέ, ζωντανεύει το παραμύθι που αγάπησαν και με το οποίο μεγάλωσαν εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο.

Φυσικά οι αδερφοί Γκριμ, Γιάκομπ και Βίλχελμ Καρλ Γκριμ εκτός από συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών, ήταν και συγγραφείς και στα παραμύθια αυτά έδωσαν λογοτεχνική μορφή και τα προσάρμοσαν για παιδιά.

Άρχισαν να συλλέγουν παραμύθια γύρω στο 1807: Η Χιονάτη, η Ωραία Κοιμωμένη, Χάνσελ και Γκρέτελ, η Ραπουνζέλ , Ο Βασιλιάς Βάτραχος, Κουτσοκαλιγέρης, Ο γενναίος ραφτάκος, Σταχτοπούτα, Ο λύκος και τα εφτά κατσικάκια, Αδελφός και Αδελφή και τόσα άλλα είναι από τα πιο δημοφιλή παραμύθια που συλλέγονται από τους αδελφούς Γκριμ.

Τον πρώτο τόμο παραμυθιών τον εξέδωσαν το 1812. Ο τόμος, υπό το όνομα "Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια", περιείχε 86 ιστορίες.

Ακολούθησαν άλλες 70 ιστορίες σε ένα δεύτερο τόμο, που εκδόθηκε το 1814. Μέχρι το 1857 επτά εκδόσεις των παραμυθιών είχαν εκδοθεί και περιείχαν συνολικά 211 παραμύθια.

Σίγουρα δεν υπάρχει παιδί στον κόσμο που να μην έχει ακούσει και αγαπήσει έστω και ένα από αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια που ακόμα και οι μεγάλοι έχουμε τόσο πολύ ανάγκη στη ζωή μας ... Εκεί που πάντα το "καλό" θριαυμβεύει και επικρατεί πάντα στο τέλος η δικαιοσύνη ...

http://www.madata.gr/diafora/technology/243629.html

Εξαφάνιση αιωνόβιων δέντρων

http://www.apocalypsejohn.com/2012/12/eksafanisi-dentron-sti-gi

Εξαφάνιση αιωνόβιων δέντρων σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη

Οι μεγαλύτεροι ζωντανοί οργανισμοί της Γης, τα μεγάλα αιωνόβια δένδρα, που φιλοξενούν αμέτρητα πουλιά και άλλες μορφές ζωής, πεθαίνουν με αυξανόμενο ρυθμό.

Μια νέα επιστημονική έρευνα από τρεις κορυφαίους ερευνητές οικολόγους, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", χτυπάει «καμπανάκι κινδύνου» ότι δέντρα ηλικίας 100 έως 300 ετών εξαφανίζονται με ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα στα δάση του πλανήτη, στις σαβάνες, στις καλλιεργούμενες περιοχές, ακόμα και στις πόλεις.

«Πρόκειται για ένα παγκόσμιο πρόβλημα και φαίνεται να συμβαίνει στα περισσότερα είδη δασών», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Ντέηβιντ Λιντενμάγιερ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου. «Οι μελέτες των οικοσυστημάτων σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι οι πληθυσμοί των μεγάλων γέρικων δέντρων μειώνονται με γοργό ρυθμό», πρόσθεσαν οι άλλοι δύο ερευνητές, ο καθηγητής Μπιλ Λόρανς του αυστραλιανού πανεπιστημίου Τζέημς Κουκ και ο καθηγητής Τζέρι Φράνκλιν του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ.

Οι τρεις επιστήμονες τονίζουν ότι είναι επείγουσα ανάγκη να εντοπιστούν οι αιτίες που συμβαίνει αυτή η εξαφάνιση των αιωνόβιων δέντρων και να χαραχτούν στρατηγικές για την αντιμετώπισή της. Όπως επεσήμαναν, τα δέντρα αυτά δεν πεθαίνουν μαζικά μόνο κατά τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές, που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε περιόδους ή σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν φωτιές.

Ο ρυθμός θανάτου τους είναι δεκαπλάσιος από τον φυσιολογικό και η εξέλιξη αυτή αποδίδεται στην ξηρασία, τις υψηλές θερμοκρασίες, την υλοτομία, τις αγροτικές πρακτικές, τις επιθέσεις εντόμων κ.α.

Η τάση εξαφάνισης είναι ορατή σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη, από την Καλιφόρνια έως τις αφρικανικές σαβάνες και από τα βροχοδάση της Βραζιλίας έως τα εύκρατα και τα βορινά δάση της Ευρώπης.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα μεγάλα γέρικα δέντρα παίζουν ζωτικούς ρόλους ιδίως σε μερικά οικοσυστήματα, όπου παρέχουν τροφή και καταφύγιο μέχρι και στο 30% των πουλιών και ζώων. Επιπλέον, αφομοιώνουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (αποτελώντας έτσι άμυνα κατά των «αερίων του θερμοκηπίου» και της κλιματικής αλλαγής), συγκρατούν το έδαφος και ανακυκλώνουν τις θρεπτικές ουσίες του, ενώ επηρεάζουν θετικά την κυκλοφορία των υδάτων και το κλίμα.

Οι ερευνητές παρομοιάζουν την παγκόσμια απώλεια των μεγάλων γέρικων δέντρων με την τραγωδία που πλήττει ήδη τα μεγαλύτερα θηλαστικά του πλανήτη, όπως ελέφαντες, ρινόκερους, τίγρεις και φάλαινες, οι πληθυσμοί των οποίων έχουν μειωθεί δραματικά σε πολλές περιοχές της Γης.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ, Π.Δρακοπουλος

ΠΗΓΗ