Παράξενα Χριστούγεννα

Παράξενα Χριστούγεννα

Φέτος αποφάσισα να φτιάξω τα δώρα μου μόνη μου. Έκανα τη λίστα μου, επέλεξα τα σχέδιά μου και άρχισα να δουλεύω.

Έχω ενάμιση μήνα που δουλεύω πυρετωδώς. Επιστρέφω από το γραφείο, ένα γρήγορο φαγητό, τη φόρμα μου και δουλειά. Στέλνω την κούρασή μου έξω στη βεράντα, τις αρνητικές μου σκέψεις βόλτα στο πάρκο. "Θα τα καταφέρω", λέω και συνεχίζω.

Δεν είναι πολλά τα δώρα μου. Είναι λίγος ο χρόνος μου. Και λίγες οι γνώσεις μου.

Την Τετάρτη το βράδυ κατέρρευσα. Πανικός, πόνος στο στήθος. Δεν θα καταφέρεις τίποτα, δεν προλαβαίνεις, ο χρόνος ποτέ δεν υπήρξε σύμμαχός σου, γιατί να γίνει τώρα;

Την Πέμπτη τα παράτησα, είπα να πάω μια βόλτα, να χαζέψω τα μαγαζιά, να αγοράσω κάρτες, στολίδια. Δεν κατάφερα και πολλά πράγματα, ήμουν εξαντλημένη. Μπήκα σε ένα λιλιπούτειο καφέ και παράγγειλα ένα γλυκό κόκκινο γαλλικό κρασί, κάπως σε miel λεγόταν, δεν θυμάμαι.

Τα ίδια πάλι μπροστά μου, τα Χριστούγεννα της μαρμότας: 10 μέρες πριν και τα οικογενειακά προβλήματα έσκασαν μύτη, την άλλη βδομάδα θα φουντώσουν. Πάλι θα μου ζητάνε να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Πάλι δεν έχω λεφτά. Πάλι θα στολίσω το ίδιο δέντρο. Πάλι έχει πολλή δουλειά στο γραφείο. Πάλι είμαι απίστευτα κουρασμένη. Πάλι μεγάλωσα. Πάλι θα πω ψέμματα ότι πάω εκδρομή, πάλι εδώ θα μείνω. Και το κερασάκι; Πάλι άρχισαν και τα ανώνυμα τηλέφωνα (νωρίς φέτος). Κάποιος πάλι θέλει να μου θυμίσει ότι αντέχει να ζει χωρίς εμένα μα δεν αντέχει το δικό του ζόρι. Και πάλι θέλει εγώ να τον πάρω τηλέφωνο να του ευχηθώ.

Μου το σέρβιραν με μικρές πλάκες σοκολάτας το κρασί. Και σιγά σιγά γλυκάθηκα τόσο, που άρχισαν να μου αρέσουν και οι ρυτίδες μου στο τζάμι. Και τα πιτσιρίκια γύρω μου γλυκύτατα τιτίβιζαν, τόσο όμορφα όλα, τίποτα να μη θυμούνται την ώρα που κοιμούνται. Κι αφού ζαλίστηκα αρκετά, τυλίχτηκα με το σάλι μου και βγήκα έξω στο κρύο.

Ναι, θα κάνω παράξενα Χριστούγεννα φέτος. Θα τα προλάβω όλα τα δώρα μου, θα τον ξεγελάσω το χρόνο, θα τον μπερδέψω τον παλιοκερατά και θα προλάβω (άμα θέλω, είμαι καπάτσα!).

Και θα πάρω και 2-3 μέρες άδεια, ας τα βγάλουν πέρα χωρίς εμένα στο γραφείο. Και σε επώνυμους μόνο θα τηλεφωνήσω για να ευχηθώ, οι ανώνυμοι ας βαφτιστούν.

Και το δέντρο ας μείνει στο πατάρι, θα πάρω πέντε γυμνά κλαδιά και θα τους κάνω εικαστικές χριστουγεννιάτικες επεμβάσεις (ουάου! τρέμε art attack!). Και τα ασυμμάζευτα, ας μείνουν ασυμμάζευτα.

Και θα πάρω τον ... να πάμε μια μακρινή βόλτα, ας μην έχουμε λεφτά, δεν πειράζει, μια μακρινή βόλτα, όχι για να γλιτώσουμε αλλά για να ταξιδέψουμε.

Και οι μαύρες σκέψεις μου ας μείνουν έξω στο πάρκο να πουντιάσουν.

christmas.pblogs.gr