ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ!!

 http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6987.html

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ!!

Τό νερό ἀκούει, διαβάζει, αἰσθάνεται

Οἱ κρύσταλλοι εἶναι μία στερεά οὐσία τῆς ὁποίας τά ἄτομα καί τά μόρια ἐμφανίζουν μία δομημένη διάταξη. Κρυστάλλους συναντᾶμε στό χιόνι στόν χαλαζία, καί σέ φυσικά ὀρυκτά ὅπως τά διαμάντια , τό ἁλάτι κ.ἅ
Εἰδικά οἱ κρύσταλλοι τοῦ χιονιοῦ ἐπειδή σχηματοποιοῦνται κάτω ὑπό ὠρισμένες συνθῆκες δέν ὁμοιάζουν μεταξύ των, ὅπως ἀκριβῶς καί τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων. Οἱ κρύσταλλοι τοῦ νεροῦ εἶναι τό πρόσωπό του.

Τό 1994 ὁ Ἰάπωνας ἐπιστήμων Δρ. Μασάρου Ἐμότο ξεκίνησε μία σειρά πειραμάτων ἐμπνεόμενος ἀπό τίς νιφάδες τοῦ χιονιοῦ πού ἡ κρυσταλλοδομή κάθε μίας εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἄλλη. Ἔτσι ἄρχισε νά καταψύχει δείγματα νεροῦ καί νά τά φωτογραφίζει πρίν προλάβουν νά λιώσουν μέ φωτογραφική μηχανή μεγάλης ταχύτητος ἐνσωματωμένη σέ μικροσκόπιο.
Μετά ἀπό πολυετῆ ἔρευνα τά ἀποτελέσματα ἦσαν ἐντυπωσιακά. Παρατήρησε ὅτι ἡ κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ ἐπηρεάζεται ἀπό τούς ἤχους, δηλαδή τρόπον τινά τό νερό ἀκούει.

Ἐν προκειμένῳ, ἔβαλε σέ ἕνα ποτήρι νερό νά ἀκούει κλασική μουσική καί συγκεκριμένα τήν «Ποιμενική Συμφωνία» τοῦ Μπετόβεν καί μετά φωτογράφισε τήν κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο μοναδικό. Ἕνας πανέμορφος, κατάλευκος, ἑξάεδρος κρύσταλλος ἐνεφανίσθη στήν φωτογραφία. Τό πρόσωπο τοῦ νεροῦ ἔλαμπε !! Τό πείραμα συνεχίσθηκε καί μέ ἄλλα κλασσικά ἔργα πού σχηματοποιοῦσαν διαφορετικά τήν κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ. Ἄρα τό νερό ἀρέσκεται νά ἀκούει κλασική μουσική καί μάλιστα ἔχει καί προτιμήσεις.
Ὁ Ἐμότο ὅμως δέν σταμάτησε ἐκεῖ. Ἔβαλε στό ποτήρι αὐτό πού ἄκουσε τό ἔργο τοῦ Μπετόβεν, νά ἀκούση μουσική Heavy Metal. Ἡ φωτογράφησις πού ἀκολούθησε κατέδειξε ἀνάγλυφα τήν γκριμάτσα στό πρόσωπο τοῦ νεροῦ. Ἐξαίφνης, ὁ ἑξάεδρος φωτεινός κρύσταλλος διασπάθηκε κυριολεκτικά σέ κομμάτια. Προφανῶς, ἡ μουσική αὐτή δέν ἀρέσει στό νερό.

Ἄρα, τό νερό ἀκούει μουσική κί ἀντιδρᾶ κατά προτίμηση στά ἀκούσματα καί τά φανερώνει στήν κρυσταλλοδομή του, ἄλλοτε χαμογελώντας μέ τέλεια γεωμετρικά σχήματα κι ἄλλοτε μελαγχολώντας μέ κατήφεια ἀρρωσταίνει .

Ὅμως τό νερό δέν ἀκούει μόνο μουσική ἀλλά καταλαβαίνει καί τήν ὁμιλία μας, πού ἐκφέρεται μέ τήν ἀνάλογη ψυχική μας φόρτιση. Ὁ Ἐμότο συνέχισε τά πειράματά του βάζοντας σέ δυό ποτήρια νερό καί στό ἕνα νά τοῦ λένε ὡραῖα λόγια ὅπως «ἀγάπη, ἐκτίμηση» καί στό ἄλλο «θά σέ σκοτώσω, μέ ἀηδιάζεις». Τό ἀποτέλεσμα τῆς φωτογράφησης ἦτο μοναδικό. Ἕνας πανέμορφος ἑξάεδρος ρόζ ἀποχρώσεως κρύσταλλος ἐνεφανίσθη στήν πρώτη περίπτωση, ἐνῶ στήν δευτέρα μέ τίς ὕβρεις καί τόν θυμό ὁ κρύσταλλος παραμορφώθηκε καί κατεστράφη ὁλοσχερῶς σέ ἄμορφη μάζα.
Στήν διάλεξη τοῦ ἐπιστήμονα κάποιος ἀκροατής εἶπε ὅτι ἔκανε πείραμα μέ βρασμένο ρύζι, βάζοντας τό βρασμένο ρύζι σέ δυό ἴδια γυάλινα δοχεῖα. Στό ἕνα ἔλεγε ἐπί ἕνα μήνα «εὐχαριστῶ» καί στό ἄλλο«Ἠλίθιο». Τό ἀποτέλεσμα ἦτο μοναδικό, τό πρῶτο ρύζι ἐζυμώθη ἄριστα μέ πλούσιο κι ὡραῖο ἄρωμα, ἐνῶ τό ἄλλο ἔγινε μαῦρο καί σάπισε. Ἴσως, δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ οἰνοπαραγωγοί ὀνομάζουν τό «ξύδι» «γλυκάδι» διότι ἀπαγορεῦται νά εἰπωθῆ μέσα στά κελάρια μέ βαρέλια κρασιοῦ ἡ λέξις «ξύδι» διότι τό κρασί ἀκούει. Ἐπίσης ἡ παράδοσίς, μας λέει νά κάνουμε τήν προσευχή μας πρίν φᾶμε χωρίς νά μᾶς ἐξηγεῖ την θετική ἐπίδραση τῆς προσευχῆς στό φαγητό. Τέλος ἡ σοφή λαϊκή μας παράδοσίς μας νουθετεῖ λέγοντας ὅταν ἔχουμε νεῦρα καί εἴμαστε θυμωμένοι νά μήν τρῶμε γιατί θά μᾶς κάτσει τό φαϊ στό στομάχι.

Τά πειράματα ἀπέδειξαν ὅτι τό νερό ἀκούει. Ὁ Ἐμότο ὅμως δέν σταμάτησε ἐκεῖ. Διερωτήθη ἄν μπορεῖ τό νερό ἀκόμα καί νά διαβάσει. Ἔτσι κόλλησε σέ ἕνα φιαλίδιο μέ δεῖγμα νεροῦ μία ἐτικέτα μέ τήν λέξι «Ἠλίθιο» καί στό ἄλλο φιαλίδιο μέ δεῖγμα νεροῦ κόλλησε τήν ἐτικέτα «Εὐχαριστῶ». Τό νερό ἦτο ἀπεσταγμένο ὅπως καί στά ὑπόλοιπα πειράματα μέ τήν μουσική. Τά ἄφησε ὅλη τήν νύχτα καί τήν ἑπομένη πού ἔγινε ἡ φωτογράφιση τό νερό ἀντέδρασε ὅπως καί στήν περίπτωση τῆς ὁμιλίας. Ἄρα τό νερό ὄχι μόνο ἀκούει ἀλλά καί διαβάζει.
Τά πειράματα τοῦ Ἐμότο ἐπεκτάθηκαν καί στόν χῶρο τῆς ἀνθρωπίνης συνειδήσεως. Ὁ Ἐμότο φωτοφράφισε τό νερό μίας βρύσης στήν περιοχή Κόμπε τοῦ Χάνσιν-Ἀουάτζι πού ἔγινε σεισμός. Ὁ φόβος καί ὁ πανικός τῶν κατοίκων ἦτο καταγεγραμένος στήν κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ! Ἡ ἀνθρώπινη συνείδησις κατεγράφη στό νερό. Μετά ἀπό μῆνες ὅταν ἡ περιοχή μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ κόσμου ὀρθοπόδησε, ἡ κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ τῆς συγκεκριμένης βρύσης εἶχε μορφοποιηθῆ σέ ἕνα ἑξάγωνο ἀστέρι.

Τά πειράματα λοιπόν τοῦ Ἐμότο ἀπέδειξαν ὅτι τό νερό ἀποθηκεύει καί μεταδίδει πληροφορίες μέσω τῶν κρυσταλλοδομῶν του. Οἱ εἰκόνες, οἱ ἦχοι, ἡ ὁμιλία, οἱ σκέψεις, ἀποκρυσταλλώνονται στήν μοριακή δομή τοῦ νεροῦ καί μεταφέρονται ἐσαεί. Ὁ Γάλλος δρ. Jacques Benveniste (1935-2004) στό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ ΄80, ἀπέδειξε ὅτι τό νερό καταγράφει πληροφορίες δηλ. διαθέτει ἀξιόπιστη μνήμη.

Ὑγεία - Ἄνθρωπος - Νερό

Ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀρχίζουμε νά καταλαβαίνουμε ὅτι οἱ ἦχοι, εἴτε ὁμιλία εἴτε μουσική, οἱ εἰκόνες ἀλλά καί ἡ συνείδησις τοῦ ἀνθρώπου (σκεπτομορφές) ἐπιδροῦν στήν δομή τοῦ νεροῦ καί τήν μορφοποιοῦν. Κατά συνέπειαν τά ἀποτελέσματα τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ νεροῦ στόν ἄνθρωπο, δεδομένου ὅτι ἀποτελούμαστε ἀπό 70% νερό καί μάλιστα ὁ ἐγκέφαλός μας ἀπό 80% ἐνῶ στήν ἐμβυακή μας κατάσταση ἀπό 90%νερό γίνονται ἄμεσα ἀντιληπτά.

Ὁ Βιεννέζος φυσικός καί ἠλεκτρονικός Erich Korbler (1938-1994) ἀσχολήθηκε μέ τήν ἀλληλεπίδραση τῶν πληροφοριῶν πού προέρχονται ἀπό ἕνα βιολογικό σύστημα ὅπως ὁ ἄνθρωπος, μέ γεωμετρικά σχήματα. Κατέληξε ὅτι τά γεωμετρικά σχήματα, τόσο στό δέρμα (tattoo) ὅσο καί ἐκτός (θεραπευτικά σύμβολα, πεντάκτινος ἀστήρ τῶν Πυθαγορείων) μεταφέρουν συγκεκριμένες πληροφορίες στόν ἄνθρωπο διότι λειτουργοῦν ὡς φίλτρα δηλ. ἐπιλέγουν μέσα ἀπό τό κοσμικό γίγνεσθαι συγκεκριμένες πληροφορίες-ἐνέργειες.

Ἐν προκειμένω, ἡ ἐνδυμασία μας, τά στίγματα (tattoo), καθώς καί ὁ περιβάλλων χῶρος, οἱ σκηνές βίας ἐπηρεάζουν τήν κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ μας. Δέν εῖναι τυχαῖο ὅτι στίς ἀρχαῖες τραγωδίες ἀπηγορεύοντο αὐστηρῶς ἐπί σκηνῆς οἱ σκηνές βίας καί τό στιγματίζειν ἦτο βαρβαρική συνήθεια.

Ἄρα, εὐθέως γίνεται ἀντιληπτό, πόσο μεγάλη σημασία ἔχει ἡ προγενετική παιδεία γιά τήν σωστή ὀργανογέννεση, διαμόρφωση τοῦ ἐμβρύου τήν ὥρα τῆς κυοφορίας. Ἡ ἐγκυμονοῦσα μητέρα δέν πρέπει νά βλέπει ἄσχημες εἰκόνες, νά φοβᾶται, νά ἀγχώνεται, νά μαλώνει, νά ἀκούει σκληρή μουσική διότι ὁ ἀμνιακός σάκος ἀλλάζει τήν κρυσταλλοδομή του καί κάτ ΄ἐπέκταση τό ἔμβρυο ὑφίσταται πολλά δεινά.

Φυσικά αὐτό ἰσχύει γιά ὅλους, πού δυστυχῶς μαθαίνουμε νά ζοῦμε σέ ἕνα περιβάλλον πού ἑκατέρωθεν ἐκτοξεύονται ὕβρεις, καί σέ συνδυασμό μέ τό ἄγχος τά νεῦρα καί τόν φόβο ἀλλάζουν τήν δομή τοῦ νεροῦ μας, τήν μολύνουν, τήν ἀλλοιώνουν καί κάτ΄ ἐπέκταση εἴμεθα εὐάλωτοι σέ ἀσθένειες ὅπως ὁ καρκίνος.

Γιά νά εἴμεθα ὑγιεῖς ὀφείλουμε νά προσέχουμε δυό παραμέτρους τήν καθαρότητα τοῦ νεροῦ μας καί τήν σωστή του γεωμετρική δομή. Γιά τήν πρώτη παράμετρο ὅλοι οἱ ἰατροί ἀλλά καί ἡ θρησκεία μας συνιστοῦν δίαιτες πού ἀποτοξινώνουν τό σῶμα. Ἡ ἀποτοξίνωσις στόν ὀργανισμό μας γίνεται πάντα μέ τήν βοήθεια τοῦ νεροῦ μέσω τῶν ὀργάνων τοῦ σώματός μας (νεφρά, πνεύμονες, ἔντερο). Τό νερό πού δέν εἶναι τρεχούμενο ἀλλά στάσιμο ἀλλοιώνεται μολύνεται ὅπως στά ἕλη κατά συνέπεια ὀφείλουμε νά διατηροῦμε τό νερό τοῦ σώματός μας ἐν κινήσει γιά νά εἴμαστε ὑγιεῖς. Πῶς ; Πίνοντας πολύ νερό ἀνανεώνουμε τό νερό μας.

Στήν δευτέρα παράμετρο δηλ. τῆς διατηρήσεως τῆς σωστῆς γεωμετρικῆς κρυσταλλοδομῆς ὀφείλουμε νά ἀκοῦμε ὡραία μουσική, νά συμπεριφερόμαστε μέ εὐπρέπεια, καλοσύνη, νά εἴμεθα εὐπροσήγοροι, προσηνεῖς τόσο ἐμεῖς ἀπέναντι στούς ἄλλους ὅσο καί αὐτοί πρός ἐμᾶς. Ἐπίσης νά προσευχώμεθα καθημερινῶς, τήν ὥρα τοῦ φαγητοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἔπρατταν οἱ Πυθαγόρειοι ἀλλά καί ὅπως ἡ παράδοσις συνιστᾶ.

Νερό - Θρησκεία

Ἔχουμε σίγουρα ὅλοι ἀκούσει γιά τό θέμα τοῦ ἁγιασμοῦ πού φυλᾶμε σέ ἕνα ποτήρι νερό ἤ γιά τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανίων πού γίνεται ὁ ἁγιασμός τῶν ὑδάτων. Γιατί ἡ ὀρθόδοξη Παράδοσις βαπτίζει ἐν ὕδατι ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί γιατί οἱ Πυθαγόρειοι χρησιμοποιοῦσαν τά λεγόμενα βαλανεῖα ὅπου ἐντός τῶν ἱερῶν ὑδάτων ἀπέρριπταν τούς ρύπους τόσο τοῦ σώματος ὅσο καί τῆς ψυχῆς;

Ὁ Ἰάπωνας ἐπιστήμων Δρ. Μασάρου Ἐμότο συνέχισε τά πειράματα μέ τό νερό προχωρώντας καί στό θρησκευτικό ἐπίπεδο παρατηρώντας τήν ἀντίδρασι τοῦ νεροῦ στήν προσευχή. Τό πείραμα ἔλαβε χώρα στό φράγμα Φουτζιουάρα στό Μινακάμι-Τσό τῆς Ἐπαρχίας Γκούνμα. Ὁ Αἰδεσιμότατος Κάτο Χόκι Ἀρχιερεύς τοῦ Ναοῦ Τζυουχουϊν, προσευχήθη γιά μία ὥρα δίπλα στό φράγμα. Λίγα λεπτά μετά τό τέλος τῆς προσευχῆς, τό νερό τοῦ φράγματος ἄλλαξε καί ἔγινε πιό ἤρεμο καί πιό καθαρό. Οἱ φωτογραφίες πού τράβηξε πιστοποίησαν τήν ἀλλαγή τοῦ νεροῦ. Ἐνῶ πρίν τήν προσευχή ἡ κρυσταλλοδομή τοῦ νεροῦ ἦτο παραμορφωμένη, μετά τήν προσευχή ἕνας φωτεινός κατάλευκος ἑξάεδρος κρύσταλλος, ἴσως ὁ ὡραιοτέρος τῶν πειραμάτων, ἐνεφανίσθη στήν φωτογραφία.

Ἡ προσευχή πού ἐκφέρεται μέ τήν προσήκουσα συνειδησιακή φόρτιση, ἔχει θετική ἐπίδραση στό νερό, τό φωτίζει, τό καθαγιάζει, τό ἠρεμεῖ. Ὁ ψυχικός παράγων σέ συνδιασμό μέ τά λόγια της προσευχῆς πού δονοῦν καί δομοῦν τά μόρια τοῦ νεροῦ, μορφοποιοῦν τήν κρυσταλλοδομή του ἐσαεί.

Ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια χρησιμοποιοῦσαν τά καθαγιασμένα ὕδατα ὡς μέσο καθάρσεως. Τά ἱερά ἦσαν χτισμένα δίπλα σέ τρεχούμενα νερά. Σήμερα, ὁ ἁγιασμός τῶν ὑδάτων τόσο στήν θάλασσα ὅσο καί στίς δεξαμενές ἤ φράγματα ἔχει θετική ἐπίδραση στούς ἀνθρώπους.

Ἕνα ἄλλο μυστήριο τῆς ἑλληνικῆς ἱερατικῆς παραδόσεως εἶναι τό μυστήριό τῆς Θείας Μεταλήψεως. Τί γίνεται ὅταν μεταλαμβάνουμε; Τόσο ὁ Ἐμότο ὅσο καί ὁ Γερμανός ἐπιστήμων Roland Plocher ὁ ὁποῖος εἶναι γνώστης τῶν θεωριῶν τοῦ Tesla καί τοῦ Schauberger, κατέφεραν νά ἀντιγράψουν τήν ἐνεργειακή πληροφορία. Ἐν προκειμένῳ, ὁ Plocher ἀντέγραψε τήν πληροφορία τοῦ ὀξυγόνου σέ ἀδρανῆ ὑλικά, ὅπως τό ἀνθρακικό ἀσβέστιο. Διασκορπίζοντας τά ὑλικά σέ οἰκολογικά κατεστραμμένες λίμνες κατέφερνε νά τίς ἐπανενεργοποιεῖ.

Κατά συνέπεια ὁ καθαγιασμένος οἶνος τῶν Ὀρφικῶν, ὅσο καί ἡ Θεία Μετάληψις τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, καθώς εἰσέρχεται στό σῶμα μας πράγματι καθαγιάζει τό σῶμα ἀντιγράφοντας τήν κρυσταλλοδομή του καί ἐπαναφέροντας τό νερό τοῦ σώματός μας στήν σωστή γεωμετρική του μορφή.

Τό νερό εἶναι ΖΩΝΤΑΝΟ καί ὅπως εἶπε ὁ Viktor Schauberger εἶναι τό αἷμα τῆς γῆς. Οἱ ἀρχαίοι Ἕλληνες τό λάτρευαν καί εἶχαν προσδώσει τό ὄνομα τοῦ Ποσειδώνος στό νερό τῆς θαλάσσης, ἐνῶ σέ λίμνες καί ποτάμια ὑπῆρχαν ἄλλες θεότητες τοῦ νεροῦ.

Ἐνέργεια - Ψυχή - Νερό

Κάτ΄ ἀρχάς κάθε τί μέσα στό δημιουργημένο σύμπαν εἶναι ἔμψυχο. Ἡ ὕλη εἶναι ἐμψυχωμένη ἀπό τό πνεῦμα. Ἄνευ τῆς ψυχῆς τό πνεῦμα δέν δύναται νά δράση στήν ὕλη, διότι πνεῦμα καί ὕλη εἶναι ἐνάντιες ἀρχές καί δέν ἑνώνονται. Χρειάζεται τό καταλυτικό στοιχεῖο μεθέξεως πού ἐν τῇ αὕτῃ περιπτώσει εἶναι ἡ ψυχή.

Τί εἶναι ἡ ψυχή τοῦ Παντός; Βάσει τῶν ὀρφικῶν εἶναι ὁ αἰθήρ πού περιβάλει τό πᾶν καί ἐνυπάρχει πανταχοῦ. Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη τόν αἰθέρα τόν ἔχει ὀνομάσει ἐνέργεια καί ἰσοδυναμεῖ μέ Ε = m * c² δηλ. κάθε μάζα μετατρέπεται σέ ἐνέργεια ἤ ἀπελευθερώνει τήν ἐνέργειά του, ὅταν φτάσει νά κινεῖται μέ τήν ταχύτητα τοῦ φωτός εἰς τό τετράγωνο (c²). Τά πάντα ἔχουν ἐνέργεια διότι τά πάντα κινοῦνται. Ὁ κινητήριος μοχλός εἶναι ἡ ἐνέργεια δηλ. ἡ ψυχή. Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι μέ τήν σύντηξη τοῦ πυρῆνος τοῦ ἀτόμου, ἀπελευθεροῦται ἡ ἐγκλωβισμένη ἐνέργεια τήν ὁποία οἱ ἐπιστήμονες ὀνόμασαν πυρηνική ἐνέργεια.

Στόν ἄνθρωπο, ἡ ψυχή εἶναι τό αἰθερικό τοῦ σῶμα ἤ κατά ἄλλους τό ἐνεργειακό του σῶμα πού ζωοποιεῖ, καί κινεῖ τό σῶμα μας. Εἶναι τό ἀτομικό, ἐνεργειακό του περιβάλλον πού πληροῦται ἀπό πλῆθος πληροφοριῶν. Ἡ ψυχή ἔχει πολλά ἐπενδύματα δηλ. ποιότητες αἰθέρος ὅπου τό ἔσχατο ἐπένδυμα εἶναι συνυφασμένο μέ τά ὄργανα τοῦ σώματός μας δηλ. τρόπον τινά εἶναι ὑπεύθυνο γιά τήν σωστή λειτουργία τῶν ὀργάνων μας καί τῶν συστημάτων πού διέπουν τό σῶμα (ἀνοσοποιητικό, κυκλοφορικό, συμπαθητικό κ.τ.λ.). Τά ἀνώτερα ἐπενδύματα περιβάλλουν τό σῶμα μας ὡς ἕνας μανδύας αἰθερικός, προστατευτικός καί ἀποτελεῖ τό ἀτομικό μας, ψυχικό καί πνευματικό μας φορτίο.

Τό σῶμα μας λόγω τῆς ἁδρῆς ὕλης, δέν μπορεῖ νά ἀποτυπώσει τίς ἀλλαγές στόν ψυχισμό μας. Ἡ ψυχή χρειάζεται ἕνα ἄλλο μέσο, πιό εὔπλαστο μέ περισσότερες δυναμικές-ἐνεργειακές ἰδιότητες ὅπως τό νερό. Τό νερό λόγω τοῦ γεωμετρικοῦ του σχήματος μεταδίδει ἠλεκτρομαγνητικά κύματα δηλ. ἐνέργεια. Ἔτσι στό νερό τοῦ σώματός μας ἀποτυπώνονται ἤ καλλίτερα ἀποκρυσταλλώνονται οἱ μεταπτώσεις τῆς ψυχῆς μας. Κατά συνέπεια ὁ συνδετικός κρίκος μεταξύ ψυχῆς μας καί σώματος εἶναι τό νερό πού ἐνυπάρχει παντοῦ μέσα στό σῶμα μας. Οἱ ἀλλαγές πού τελοῦνται στό νερό μας τίς ἀντιλαμβανόμαστε ὡς συναίσθημα. Ὅταν δέν μᾶς ἀρέσει ἕνα εἶδος μουσικῆς, ὅταν μας βρίζει κάποιος, ὅταν μας ἀγκαλιάζει τρυφερά καί μᾶς λέει πόσο μας ἀγαπᾶ, ὅλα αὐτά τά ψυχικά ρευστά δηλ. οἱ ἐνεργειακές ἐπιδράσεις ἀποκρυσταλλώνονται στό νερό τοῦ σώματός μας καί τό εἰσπράττουμε ὡς συναίσθημα.

Κατά συνέπεια κάθε τί πού συμβαίνει στόν περιβάλλοντα χῶρο, ἐπηρεάζει τήν ψυχή μας. Οἱ εἰκόνες, ἡ μουσική, ἡ ὁμιλία ἀποτυπώνονται μέσω τοῦ νεροῦ στήν ψυχή μας καί ἀναλόγως τήν ἀμαυρώνουν ἤ τήν φωτίζουν. Ἡ διαδικασία καθάρσεως τῆς ψυχῆς, ἀπό τά μελανά στίγματα πού τῆς ἔχουμε προσδώσει λόγω τῆς βέβηλης ζωῆς ἠμῶν, οἱ ἀρχαῖοι τήν ὠνόμαζαν μύηση καί ἅπτεται τῶν διαδικασιῶν καθάρσεως ὅλων τῶν ἐπενδυμάτων τῆς ψυχῆς. Στά μυστήρια οἱ μεμυημένοι εἰσέρχοντο κεκαθαρμένοι καί ἀπηγορεύετο αὐστηρῶς εἰς τούς ἀμυήτους.

Ὁ Πλάτων στούς «Νόμους» ἀπαγορεύει αὐστηρῶς μερικές ἀπό τίς μουσικές κλίμακες διότι γνωρίζει ὅτι ἡ μουσική ἐπηρεάζει τήν ψυχή. Ὅ Ἀριστοτέλης ἐπίσης στό ἔργο τοῦ «Πολιτικά» θεωρεῖ ὡς πρωτεύων μάθημα τήν μουσική γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς. Τά ἀγάλματα, ἡ ἀρχιτεκτονική, ὁ περιβάλλον χῶρος ἐπηρεάζουν τήν ψυχή γιά αὐτό οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔδιναν μεγάλη σημασία. Συνεπῶς γιά νά μπορέσουμε νά καταλάβουμε τούς νόμους τῆς ψυχῆς, ὀφείλουμε πρωτίστως νά κατανοήσωμε τά μυστικά του νεροῦ.

Στέφανος Γκίκας

http://palaixthon.ath.cx/mustikanerou.htm

Το νερό της καθημερινής μας ζωής

Στο νερό της βρύσης ανιχνεύονται χημικές ενώσεις χλωρίου και άλλες χημικές ουσίες.....

Στο νερό που προέρχεται από φράγματα και ποταμούς προστίθενται απολυμαντικές ουσίες, προκειμένου να γίνει πόσιμο...

Οι πιο κάτω φωτογραφίες είναι από δείγματα νερού βρύσης, ποταμού (μέσα σε πόλη) και λίμνης στην κρυσταλλική τους μορφή.

Το νερό προσπαθεί σκληρά και γενναία να μας πει: ''Θέλω να είμαι καθαρό νερό''!!!

Ποταμός που διασχίζει μεγάλη πόλη και του έχει ανατεθεί ο ρόλος του γενικού ''καθαριστή'' στη πορεία του. Γεγονός που αποτυπώνεται και στη ζοφερή μορφή των κρυστάλλων. 

Νερό βρύσης. Το δείγμα δεν εμφανίζει καθόλου τάσεις κρυστάλλωσης...

Η κρυσταλλική δομή επιβεβαιώνει το μέγεθος της ρύπανσης της λίμνης. Αυτή είναι η αξιοθρήνητη μορφή του κρυστάλλου.

Και όμως το νερό ακούει ήχους και μουσική!

Είναι αλήθεια;

Αν ναι πως αντιδρά στο άκουσμα μουσικής; Μέσα από μια σειρά πειραμάτων το νερό μας δείχνει καθαρά ότι όχι μόνο ακούει ήχους αλλά και μουσική. Όπως και ο άνθρωπος αντιδράει ευχάριστα ή δυσάρεστα σε διαφορετικά ακούσματα μουσικής

Είναι άραγε πιθανόν ο λόγος που οι άνθρωποι αισθάνονται χαρά όταν ακούνε μουσική, να είναι επειδή το νερό που περιέχεται στο σώμα τους να υφίσταται κάποια αλλαγή;

Οι δονήσεις της μουσικής και των λόγων, που μεταφέρονται μέσω του αέρα, επηρεάζουν το νερό περισσότερο από κάθε άλλο στοιχείο!

Οι φωτογραφίες των κρυστάλλων του νερού αποτελούν μια εξαιρετικά αποτελεσματική μέθοδο παρατήρησης της επίδρασης που έχουν η μουσική και τα λόγια στο νερό και αποδεικνύουν ότι το νερό ακούει!

Φωτογραφία κρυστάλλου νερού βρύσης πριν τον διαλογισμό.

Από το ίδιο δείγμα νερού, φωτογραφία κρυστάλλου μετά τον διαλογισμό.

Η αντίδραση του νερού στη μουσική του Μπαχ

Μπαχ, ''Αρια για τη χορδή του Χολ'' Ο κρύσταλλος δείχνει να έχει μαγευτεί από το άκουσμα της μουσικής αυτού του πασίγνωστου έργου για βιολί.

Η αντίδραση του νερού στη μουσική του Μπετόβεν

Μπετόβεν, ''Ποιμενική Συμφωνία'' Αυτός ο πανέμορφος κρύσταλλος στηρίζει την άποψη ότι η καλή μουσική ασκεί θετική επίδραση στο νερό.

Ηeavy Metal, Μουσική.

Γεμάτη θυμό μουσική.. Η εξαγωνική δομή αυτού του κρυστάλλου διασπάστηκε κυριολεκτικά σε κομμάτια. Το νερό φαίνεται να αντιδρά

αρνητικά στο άκουσμά της.

Η αντίδραση του νερού στη μουσική του Mozart

Μοτσαρτ, '' Συμφωνία Νο 40'' Ένα κομμάτι ''ύμνος''. Υμνεί την ομορφιά. Ο κρύσταλλος είναι τόσο όμορφος και γεμάτος χάρη που μοιάζει να εκφράζει τα συναισθήματα του συνθέτη.

Η αντίδραση του νερού στη Λίμνη των κύκνων - Τσαικόφσκι

Η αντίδραση του νερού στο Imagine - Τζον Λένον

Το νερό στη φύση

Χρησιμοποιούμε συχνά τον όρο ''φυσικό νερό''.

Όμως μέχρι ποιο βαθμό είναι πραγματικά ''φυσικό''; Με άλλα λόγια, τα όρια της λέξης ''φυσικό'' είναι πολύ ασαφή. Αν πούμε ότι είναι το νερό που δεν έχει υποστεί καμία ''ανθρώπινη επίδραση'' τότε ίσως να μην υπάρχει νερό πάνω στη γη που να μπορεί να αποκαλείτε ''φυσικό''!

Οι παρακάτω φωτογραφίες προέρχονται από κλασικές φυσικές πηγές.

Κρύσταλλος πάγου της Ανταρκτικής που εκτιμάται ότι έχει ηλικία 370.000 ετών. Απόλυτα συγκροτημένη δομή-τέλειο πρότυπο κρυσταλλικού σχηματισμού.

α) Νερό πηγής σε υψόμετρο 700 μέτρων.

Οι τέλειοι καθαροί κρύσταλλοι που σχηματίζονται δίνουν την εντύπωση πως είναι πέταλα λουλουδιών.

β) Δείγματα νερού πηγής. Ισορροπημένη, συμμετρική εξαγωνική δομή δίνοντας την εντύπωση ανθρώπων που κρατιούνται χέρι-χέρι.

Ευτυχία

Πηγή:water-air.gr

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Dr Masaru Emoto "Το μυστικό μήνυμα του νερού"

Οραματισμός: Κόψε την κόκκινη κορδέλα σου.

Ταξίδι στο Φως

Οραματισμός: Κόψε την κόκκινη κορδέλα σου.
Μια πιο ήπια τεχνική είναι το κόψιμο της κόκκινης κορδέλας. Λειτουργεί ιδιαίτερα καλά στις επιχειρήσεις και μπορεί να εξομαλύνει κάθε κομμάτι της ζωής σου. Το κόψιμο της κόκκινης κορδέλας είναι αποτελεσματικό για τα 'προβλήματα’ για τα οποία δεν μπορείς νά βρεις διέξοδο.
Ας πούμε ότι αντιμετωπίζεις μια πτώχευση, αλλά εσύ βέβαια θέλεις να την αποτρέψεις. Μπορεί να έχεις πάρα πολλά προβλήματα με το διευθυντή της τράπεζάς σου που σε παρακολουθεί από κοντά, με τις απαιτήσεις των υπαλλήλων που σε πνίγουν, με τις μειωμένες πωλήσεις και με το τεράστιο δάνειο που σε καταπιέζει, ώστε να μην μπορείς να βρεις πλέον καμιά διέξοδο. Θέλεις να κάνεις την επιχείρησή σου ξανά κερδοφόρα, αλλά αισθάνεσαι ότι είναι πλέον πολύ αργά
Το κόψιμο της κόκκινης κορδέλας θα σου εμφανίσει λύσεις και θα είναι πολύ διασκεδαστικό να το κάνεις. Στη φαντασία σου δες μια κόκκινη κορδέλα και μετά πάρε ένα ψαλίδι και κόψε σε μικρά κομμάτια την κόκκινη κορδέλα που βλέπεις σε όλο της το μήκος. Συνέχισε να την κόβεις. Μπορεί να θέλεις να δεις πάνω στην κόκκινη κορδέλα σου λέξεις γραμμένες λέξεις, όπως ‘’πτώχευση’’ ‘’δάνειο’’ ή ‘’μειωμένες πωλήσεις’’ ακριβώς όπως είναι τυπωμένες μερικές φορές άλλες λέξεις στις κορδέλες των δώρων.
Αν νιώσεις κάποια αντίσταση από την κόκκινη κορδέλα σου, αν γλιστράει από το ψαλίδι ή αν αρνείται να κοπεί, τότε μπορεί να χρειαστεί να πάρεις μια πιο μεγάλη ψαλίδα, σαν κι εκείνες που κόβουν τα σίδερα. Φαντάσου ότι η κορδέλα είναι φτιαγμένη από ένα είδος μέταλλου με το οποίο φτιάχνονται τεράστια χρηματοκιβώτια. Πάρε τότε την ψαλίδα και κόψε αυτήν τη μεταλλική κορδέλα ξανά και ξανά σε μικρά κομματάκια Νιώσε την ικανοποίηση που τα κατάφερες!
Μετά αντικατάστησε αυτή τη σκηνή και δες την επιχείρησή σου να ανθεί και να γίνεται κερδοφόρα. Έπειτα δήλωσε: "Η επιχείρησή μου βρίσκεται τώρα στην κορυφή, εγώ κέρδισα τον αυτοσεβασμό μου και όλοι γύρω μου με σέβονται". Στη συνέχεια ενέργησε σαν να είναι αυτό αλήθεια.
Σημ. Ο Οραματισμός αυτός παίρνει ελάχιστα λεπτά και γίνεται αρκετές φορές την ημέρα. Αντικαθιστάμε αμέσως τις σκέψεις ηττοπάθειας και ανησυχίας δίνοντας στα Όνειρά μας διαρκώς την κατεύθυνση που θέλουμε.

Τάρτα Λεμονιού με μαρέγκα

Τάρτα Λεμονιού με μαρέγκα

Bαθμολογία:

6 ψήφοι

Προστέθηκε από fytofarmako, 07.02.10

 

Περιγραφή

Βουτυράτη τάρτα με απαλή κρέμα λεμονιού και ψημένη μαρέγκα.

Τι χρειαζόμαστε:

Υλικά για την τάρτα:

• 250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κουταλάκι του γλυκού μπέϊκιν πάουντερ
• 3 κουταλιές του γλυκού ζάχαρη
• 125 γρ. φρέσκο βούτυρο
• 5 κουταλιές της σούπας παγωμένη σόδα υγρή

Υλικά για την κρέμα:

• 1 1/2 κούπες νερό
• 1 1/2 κούπα ζάχαρη
• 7 1/2 κουταλιές της σούπας κορν φλάουρ
• 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• 3 κρόκους ελαφρά κτυπημένους
• 2 κουταλιές σούπας βούτυρο
• 1/2 κούπα χυμό λεμονιού
• Ξύσμα λεμονιού απο 3 λεμόνια

Υλικά για την μαρέγκα:

• 3 ασπράδια
• 1 κουτάλι σούπας λευκό ξύδι
• 1/2 κούπα ζάχαρη άχνη

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με φρούτα

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Σερβίρει 8 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Τάρτα λεμονιού με μαρέγκα 

http://www.sintagespareas.gr/sintages/tarta-lemoniou-me-maregka.html#ixzz2353NoE6q

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΑΓΑΘΩΝ ΔΟΜΙΝΙΚΗ ΠΑΡΘΕΝΑ ΚΕΛΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ Σήμερα 08/01/2013 εορτάζουν:

Οσία Δομνίκη Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης Άγιος Κύρος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Άγιος Καρτέριος ο ιερομάρτυρας Άγιος Ιουλιανός ο Αιγύπτιος και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες Βασίλισσα, Κέλσος, Αναστάσιος, Αντώνιος ο Πρεσβύτερος, είκοσι δεσμοφύλακες και επτά αδέλφια Αγία Γυναίκα Άγιοι Θεόφιλος ο Διάκονος και Ελλάδιος ο λαϊκός Άγιος Αττικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Προφήτης Σαμέας ο Ελαμίτης Όσιος Αγαθών Άγιος Σεβερίνος Όσιος Μακάριος ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κωνσταντινούπολης Όσιος Θεόδωρος κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς Όσιος Ησαΐας Όσιος Παΐσιος του Ούγκλιχ Όσιος Γρηγόριος ο Έγκλειστος Άγιος Γρηγόριος ο Οσιομάρτυρας και θαυματουργός Άγιος Αβώ ο Μάρτυρας Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Μοισίας Άγιος Ισίδωρος ο Ιερομάρτυρας και οι συν αυτώ 72 Μάρτυρες

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΕΔΩ http://www.saint.gr/index.aspx

Χρόνος και συνείδηση

Χρόνος και συνείδηση

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/parapsuxologias/xronos-kai-suneidhsh.html

Χρόνος και συνείδηση

του Διονύση Κλαδά Σταυρόγκιν:
Στην Αποκάλυψη ο άγγελος ορκίζεται ότι δεν θα υπάρχει πλέον χρόνος.

Κυρίλοβ: Το ξέρω! Πολύ σωστά λέγεται εκεί με σαφήνεια και ακρίβεια! Όταν φτάσει ολόκληρος ο άνθρωπος στην ευτυχία, τότε δεν θα υπάρχει πια χρόνος, γιατί δεν θα χρειάζεται κανείς τίποτα. Πολύ σωστή σκέψη.

Σταυρόγκιν: Πού θα τον κρύψουνε λοιπόν;

Κυρίλοβ: Πουθενά! Ο χρόνος δεν είναι αντικείμενο, μα ιδέα! Θα σβήσει στο μυαλό...

Ντοστογιέφσκι, "Δαιμονισμένοι"

Η μυστηριώδης και ασύλληπτη, για τον ανθρώπινο νου, οντότητα, που λέγεται "χρόνος", άρχισε μαζί με τον χώρο και άλλες διαστάσεις -που έμειναν ατροφικές- πριν 15 περίπου δισ. γήινα χρόνια, με την Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang). Ο χρόνος δεν ορίζεται εύκολα. Διέπει ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία και κάθε όψη του κόσμου.

Στα λεξικά περιγράφεται σαν "διάρκεια, συνεχιζόμενη ύπαρξη ή εξέλιξη που θεωρείται ότι επηρεάζει πρόσωπα και πράγματα". Ονομάστηκε "κήρυξ της αλήθειας" και "πάντων ιατρός". Κατά τον Θαλή: "Σοφώτατον χρόνος. Ανευρίσκει γαρ πάντα". Στον ορατό κόσμο της ύλης ο ενήλικας άνθρωπος -σε αντίθεση με το αχρονικό ζώο- χρειάζεται την αίσθηση του χρόνου για να συγκεκριμενοποιήσει το περιβάλλον του και να ιεραρχήσει τα γεγονότα στη σκέψη του. Καθώς ο χρόνος δεν αφήνει τα πράγματα να γίνουν όλα μονομιάς, λειτουργεί σαν ασφαλιστική δικλείδα, που αποτρέπει τη συνειδησιακή και διανοητική κατάρρευσή μας. Συγκεντρώνουμε στο υποσυνείδητο εμπειρίες και τις κάνουμε πράξεις στο μέλλον. Ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον, η ζωή είναι δυνατή. Η έννοια του χρόνου είναι πλάνη, γιατί σε διάφορα επίπεδα συνείδησης (φυσικό, συγκινησιακό-αστρικό) ισχύουν άλλες μορφές χώρου και χρόνου και άλλοι νόμοι και ρυθμοί. Ο Αγιος Αυγουστίνος λέει: "Όταν με ρωτάς τι είναι ο χρόνος, δεν ξέρω. Όταν δεν με ρωτάς, ξέρω." Οι χρονικοί τόποι "παρελθόν" και "μέλλον" οφείλονται, επομένως, στην αιτιοκρατική δομή του κόσμου. Ο Αναξαγόρας εξήγησε ότι, ο χρόνος συνοδεύει τον χώρο μέσα στη συνεχή αλλαγή των πραγμάτων, των κραδασμών και των σκέψεων. Δεν πρέπει, λοιπόν, να παραβλέπουμε ότι ο χρόνος περικλείει πολλά μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην ουσία είναι κατάσταση, η φλόγα όπου ζει η σαλαμάνδρα της ανθρώπινης ψυχής. Στην ονειρική εποχή της Εδέμ, ο άνθρωπος ήταν αχρονικός. Ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν στον παράδεισο της αχρονικότητας, χωρίς να ντρέπονται για τη γύμνια τους. Ξαφνικά, πριν 5000 χρόνια, ο άνθρωπος υπέστη μια ρωγμή στη συνείδησή του: απέκτησε επίγνωση του χρόνου και μπορούσε πια να αντιληφθεί τη θνητότητά του. Δημιουργήθηκε μέσα του το Εγώ-Εαυτός και το άγχος του θανάτου γλύστρησε στη συνείδησή του. Ο όφις σύρθηκε στην Εδέμ. Με την αποπομπή, ο άνθρωπος ταξιδεύει στο χρόνο. Τα παιδιά του θα γεννιούνται κι αυτά έχοντας μέσα τους το εγώ και το άγχος του θανάτου.

Η Ιστορία και η Παράδοση μας προσφέρουν μια αίσθηση του χρόνου. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος θεωρεί πως ο Θεός δημιουργεί τον αιώνα, τον κόσμο, το χρόνο, τη γένεση. Στα αιγυπτιακά μυστήρια ο Κνούφις με τον Σου στο κέντρο συμβόλιζε τη Θεότητα περιβεβλημένη από την αιωνιότητα. Λέει: "Ας ακούσετε μέσα σας, μέσα στον εαυτό σας, την κρυφή φωνή και κοιτάξτε το άπειρο, το άπειρο του χώρου και του χρόνου. Ω, χαμένες ψυχές, τα άστρα, οι αριθμοί, οι ουράνιες σφαίρες λένε, τραγουδούν, χαράζουν τα πεπρωμένα σας." Ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι οι θάλασσες δημιουργήθηκαν βαθμιαία, λέγοντας ότι τις δημιούργησαν τα δάκρυα του Κρόνου, που συμβόλιζε τον κοσμικό χρόνο. Στην ελληνική μυθολογία ο Χρόνος έχει φτερούγες στην πλάτη, αφού δεν σταματά ποτέ την κίνησή του.

Ο Αριστοτέλης και οι Στωικοί τον θεωρούν κατεξοχήν κυκλικό, τονίζοντας την περιοδικότητα και την επανεμφάνιση των φαινομένων. Αντίθετα, η πλατωνική θέση είναι ότι το ανώτερο, το θεϊκό, είναι απαγκιστρωμένο από τον χρόνο. Η κυκλική κίνηση στον αρχαϊκό κόσμο απεικονίζεται κυρίως στους μύθους για τη σελήνη. Το φεγγάρι "γεμίζει" και μετά χάνεται για τρεις μέρες. "Την Τρίτη ημέρα ανασταίνεται", για να επαναλάβει τον κύκλο. Στα αρχαία ρωμαϊκά νομίσματα η παραδοσιακή αντίληψη για τον χρόνο παριστάνεται από τα δύο πρόσωπα του "πατρός του χρόνου" θεού Ιανού, συγγενή του Ερμή: παρελθόν, μέλλον. Το παρόν είναι ακαθόριστο. Τι είναι παρόν; Ηταν θεός κάθε αρχής ή έναρξης (μέρας, μήνα, έτους), λεγόταν Matutinus Junonius (Ιανουάριος), ετιμάτο δε την πρώτη ημέρα του πρώτου μήνα.

Στις αγροτικές κοινωνίες η μελέτη του χρόνου με τη μορφή της αστρονομίας υπήρξε ταυτόχρονα η πρώτη επιστήμη, αλλά και η πρώτη μορφή οργανωμένης θρησκείας με την ιερατική καταμέτρηση των ρυθμών (προφητεία, ιερά μαντεία κλπ.). Η ενασχόλιση του ανθρώπου για τον χρόνο είναι υπεύθυνη για μεγαλιθικά μνημεία όπως το Stonehenge, με τα οποία μετρώνται τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Αργότερα, μάλιστα, οι ηλιακές λατρείες και εορτασμοί αφομοιώνονται στον χριστιανισμό (άγιοι Ιωάννηδες). Στην αρχαιότητα η κίνηση των άστρων ήταν κάτι θεϊκό και απόκρυφο: οι Αζτέκοι πίστευαν ότι ο ήλιος έπρεπε να τρέφεται με το αίμα μιας παλλόμενης καρδιάς, αλλιώς θα εξαφανιζόταν. Την αστρονομική γνώση, τα μυστικά του προσανατολισμού και το ημερολόγιο κατείχαν τότε οι ιερείς-μάγοι, μαζί φυσικά με την εξουσία. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο ότι, οι τρεις άνθρωποι που οδηγήθηκαν στη Βηθλεέμ από το άστρο, θεωρούνταν σοφοί.

Το πεπερασμένο του χρόνου συμβολίζεται συχνά με την κλεψύδρα: η λέξη παράγεται από το "κλέπτω το ύδωρ", γιατί οι πρώτες αιγυπτιακές (και όχι ελληνικές) κλεψύδρες λειτουργούσαν με νερό που έσταζε με κάποιο ρυθμό. Στα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά δικαστήρια δίνονται κλεψύδρες, δηλαδή χρόνος ομιλίας (μία κλεψύδρα = 20 λεπτά). Οι Ρωμαίοι αποκαλούν τον χαμένο χρόνο aquam perdere, δηλαδή χάσιμο νερού. Στον αριθμό 12 δόθηκε από παλιά ιερή σημασία: εκτός από τον ζωδιακό κύκλο θυμηθείτε τα δωδεκάθεα των Χαλδαίων, Ετρούσκων, Ελλήνων, τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή και αργότερα τους δώδεκα μαθητές του Ιησού, καθώς και τις δώδεκα εμφανίσεις μετά την Ανάστασή Του. Ιδιαίτερα ο χριστιανισμός θέσπισε τη γέννηση του Χριστού σαν γεγονός νομοτελειακό, στο οποίο θεμελιώνει τη χρονολόγηση των μετέπειτα γεγονότων (σωτήριον έτος - anno domini).

Μετά τον Μεσαίωνα, ο χρόνος γίνεται βαθμιαία δείκτης της αλλαγής. Η μεσαιωνική αντίληψη για την αλλαγή είναι εσχατολογικά απαισιόδοξη (επερχόμενο τέλος του κόσμου, κλπ.). Στα τέλη του 18ου αιώνα η αλλαγή και ο χρόνος μέσα από τον Διαφωτισμό αποκτούν μια αισιόδοξη προοπτική για το αύριο του κάθε ανθρώπου. Η αντίληψη αυτή υιοθετείται κυρίως από την ελίτ της διανόησης. Ο σκοταδισμός, η μοιρολατρεία και η δεισιδαιμονία του Μεσαίωνα υποχωρούν: οι άνθρωποι ερευνούν, τολμούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο "αύριο". Με το λυκαυγές της Επιστήμης ο χρόνος δουλεύει πλέον για το καλό του ανθρώπου, είναι η ευκαιρία και η προοπτική του για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και έκφρασης. Βαθμιαία κυριαρχεί η γραμμική αντίληψη του χρόνου: όλα πάνε μπροστά. Η Θεωρητική Φυσική όμως λέει ότι, οι φυσικοί νόμοι είναι συμμετρικοί και αντιστρεπτοί ως προς τον χρόνο.

Δεν υπάρχει θέμα φοράς. Αναβιώνει εδώ η πλατωνική σκέψη του στατικού χρόνου. Το βέλος του χρόνου (παρελθόν-μέλλον) είναι μια ανθρώπινη επινόηση (η πλάνη που λέγαμε), απαραίτητη μόνο για να εξηγήσει τη διαδικασία της βιολογικής μας γήρανσης. Το μέλλον είναι η πορεία από τις σπάνιες και αυστηρά ιεραρχημένες καταστάσεις τάξης, προς πιθανότερες καταστάσεις αταξίας που προτιμά η φύση: η κατάσταση περισσότερης αποδιοργάνωσης και μεγαλύτερης εντροπίας (α-ταξίας), που τελικά οδηγεί στον θερμικό θάνατο. Η θεωρία αυτή προτείνεται από τον μεγάλο φυσικό Boltzmann και συναντά μεγάλες αντιδράσεις: ο Boltzmann, πρωτοπόρος εξερευνητής του χρόνου, κατηγορείται ότι προτείνει απλά εξορκιστικά τεχνάσματα κι ότι αδυνατεί να εξηγήσει βασικά ερωτήματα της φύσης. Ένα απόγευμα βρίσκεται κρεμασμένος. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο χρόνος "εκδικείται" όσους τολμούν να ανασηκώσουν το πέπλο και να "δουν" το πρόσωπό του. Στις αρχές του αιώνα μας, η Σχετικότητα του Einstein χτίζει έναν νέο κόσμο, του "χωροχρόνου".

Ο χρόνος είναι σχετικός και σε διαφορετικά μέρη του σύμπαντος, τρέχει με διαφορετικούς ρυθμούς, καθώς επηρεάζεται από την βαρύτητα. Όταν ταξιδεύεις πολύ γρήγορα, ο χρόνος επιβραδύνεται: γερνάς πιο αργά. Αν ταξιδεύαμε πιο γρήγορα από το φως, θα βλέπαμε πράγματα που συνέβησαν στον παρελθόν. Σήμερα, όταν κοιτάμε από το τηλεσκόπιο έναν μακρινό γαλαξία, τον βλέπουμε όπως ήταν στο παρελθόν, στον "βαθύ" χρόνο. Οι Φυσικοί σήμερα πιστεύουν ότι υπάρχει ουσιαστική διαίρεση ανάμεσα στο κβαντικό βασίλειο (μικρόκοσμος) και στο κλασικό, νευτώνειο βασίλειο (μακρόκοσμος). Ο Ilya Prigogine μελετώντας συστήματα μακριά από συνθήκες ισορροπίας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η μη αντιστρεπτότητα του χρόνου παίζει εποικοδομητικό ρόλο, δημιουργεί μορφές. Ο κόσμος υφίσταται χρονική οργάνωση. Υπάρχει πάντα βέλος στο χρόνο.

Ο Stephen Hawking ισχυρίζεται μάλιστα ότι, το θερμοδυναμικό βέλος του χρόνου είναι συνυφασμένο με το ψυχολογικό. Συνειδησιακά και πάλι ο χρόνος είναι σχετικός: η σημερινή γραμμική, οριζόντια, καρτεσιανή δυναμική αντίληψη του Δυτικού και Βορειοευρωπαίου (όλα πάνε μπροστά), δύσκολα "δένει" με την κατακόρυφη, στατική και ανθρωποκεντρική όψη του Μεσανατολίτη και του Νοτιοαμερικανού (π.χ. manana).

Ο Ιάπωνας εκτιμάει το "σαμπά" (σκουριά), δηλαδή ό,τι το παλαιό: γι'αυτόν, είναι η γοητεία και η σφραγίδα του Χρόνου. Στην αχρονική μοναστική κοινωνία (π.χ. Αγιον Ορος) συναντάμε τον τρισδιάστατο χρόνο: το παρελθόν είναι πίστη στην παράδοση και στο δόγμα, το παρόν είναι αγάπη και έλλειψη φιλοδοξίας και το μέλλον είναι ελπίδα για ένωση με τον Θεό και σωτηρία. Μήπως, όμως, η διατήρηση του βυζαντινού χρόνου και του παλαιού ημερολογίου οφείλεται σε καλογερίστικο φανατισμό; Μα, στους τόπους εκείνους, τι σημασία έχει αν είναι το έτος 1992 ή το 1002, Δευτέρα ή Παρασκευή; Σχετικά με τις μεταφυσικές προεκτάσεις του χρόνου, ο Καρλ Γιουνγκ λέει ότι, παρόν, παρελθόν και μέλλον είναι ένα πράγμα και σε αυτό αναμιγνύεται και η θέλησή μας.

Ο χρόνος είναι αρχετυπικά συνδεδεμένος με τον μετασχηματισμό και την αθανασία, μέσω του ασυνείδητου. Η αίσθηση της αθανασίας έχει την προέλευσή της σε ένα παράξενο συναίσθημα επέκτασης στον χώρο και στον χρόνο: οι τελετές θεοποίησης που έκαναν οι μυημένοι, μέσα στα πλαίσια των μυστηρίων, ήταν μια προβολή αυτού του ψυχικού φαινομένου. Εχει, επίσης, διατυπωθεί η θεωρία ότι, υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι και παράλληλοι χρόνοι που διακλαδώνονται άπειρα. Εμείς ζούμε σε ένα από τα πολλά στρώματα που διατίθενται. Οι στιγμιαίες εμπειρίες "ολίσθησης" στον χρόνο είναι κάποιο μπέρδεμα αυτών των στρωμάτων. Στα όνειρά μας όμως, αυτά τα στρώματα συνδέονται. Ισως έτσι εξηγούνται τα τηλεπαθητικά και τα προφητικά όνειρα. Η πρόβλεψη του τυχαίου ήταν πάντα μεγάλη πρόκληση και ανάγκη για τον άνθρωπο που επιζητεί την βεβαιότητα. Η έρευνα του χρόνου είναι, επομένως, η έρευνα του τυχαίου.

Οι νόμοι της φύσης, ιδιαίτερα στον κβαντικό μικρόκοσμο, διέπονται από το τυχαίο. Εχει τέλος ο χρόνος; Ενώ η ζωή προϋποθέτει την ύπαρξή του, ο θάνατος (που είναι η φυσική συνέπειά του) έρχεται να τερματίσει τον άνισο αγώνα μας με τις ώρες που γλυστράνε. Η ζωή είναι το ασύμμετρο, το πολύπλοκο, που συνέχεια μετασχηματίζεται και αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα από μια σπειροειδή εξέλιξη του χρόνου.

Ο θάνατος είναι η κατάσταση πλήρους ισορροπίας, η καταστροφή του σπειροειδούς, η τέλεια συμμετρία, η εξαφάνιση του πολύπλοκου, ο κρυσταλλωμένος χρόνος, το σβήσιμο της μνήμης. Ο φόβος του θανάτου προέρχεται, επομένως, από την προσπάθειά μας να διατηρήσουμε την ατομικότητα, το εγώ-εαυτός που κληρονομήσαμε, το μήλο που κόψαμε από το δένδρο της Εδέμ. Οσο δεν αποβάλλεται το εγώ, ο φόβος του χρόνου και το άγχος του θανάτου σέρνεται πάντα στα όνειρά μας. Το μεταφυσικό στοιχείο έγκειται στο ότι, για να ενωθείς με το κέντρο του παγκόσμιου νού (αυτό που ο Γιουνγκ ονομάζει "συλλογικό υποσυνείδητο"), για να βγεις στον "υπερχρόνο", πρέπει να ξεφύγεις από τις τέσσερεις γνωστές διαστάσεις του χωροχρόνου. Στον πνευματικό κόσμο της αιωνιότητας, στο αιώνιο τώρα που κινούνται οι οραματιστές και επαγγέλλονται οι θρησκείες και τα φιλοσοφικά συστήματα, δεν υπάρχουν τέτοιες πλάνες.

Ο Eckart λέει: "Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο για να φθάσουμε στον Θεό, από τον χρόνο". Επομένως, η επιστροφή στην αχρονική Εδέμ απαιτεί συνείδηση καθαρή από τον Χρόνο. Αυτό, βέβαια, μόνο οι μεγάλοι μύστες μπόρεσαν να το πετύχουν. Με τη Σταύρωσή του ο Ιησούς καλεί τον άνθρωπο να γνωρίσει το αιώνιο Τώρα. Νομίζω ότι όλη η πεμπτουσία του θείου δράματος συνοψίζεται στα λόγια του Ιωάννου Χρυσοστόμου: "Ο Αδης, φυσίν, επικράνθη και γαρ ενεκρώθη, ενεπαίχθη, κατηργήθη, καθηρέθη, εδεσμεύθη. Πού σου Θάνατε, το Κέντρον; Πού σου Αδη, το νείκος; Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι! Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και Ζωή πολιτεύεται". Είμαστε προσωρινοί: ψάχνουμε για συνταγές αθανασίας, για ταξίδια στην αχρονική Χώρα. Η λύτρωση από τα δεσμά του Χρόνου είναι και η απελευθέρωσή μας από τον Θάνατο. Όλα τα επιτεύγματα, όπως η ποίηση, η γραφή, η φωτογραφία, ο κινηματογράφος, τρόποι για να παραμείνουν ζωντανές οι μνήμες και οι εντυπώσεις, είναι αποτελέσματα του απελευθερωτικού μας αγώνα.

Ο Shakespeare τονίζει την εμπιστοσύνη του στη δύναμη της ποίησής του (σον.55): "Ούτε μαρμάρινα, ούτε επίχρυσα μνημεία βασιλιάδων θα ζήσουν πιο πολύ απ'αυτό τον δυνατό στίχο. Εσύ θα λάμπεις σε τούτα τα γραπτά πιο λαμπρά από ασάρωτη πέτρα λερωμένη από το πέρασμα του χρόνου. Όταν σπάταλος πόλεμος ανατρέψει τα αγάλματα και ανασκάψει το έργο της τεκτονικής, ούτε του Αρη το σπαθί, ούτε η γρήγορη φωτιά του πολέμου θα κάψουν το ζωντανό μνημείο της ανάμνησής σου." Τα χρονικά ταξίδια; Τι δύναμη! Θα γυρνούσαμε πίσω να σβήσουμε τα λάθη.

Ματαιόδοξοι και μωροφιλόδοξοι από τη φύση μας, θα τα εξιχνιάζαμε όλα: η Ιστορία δεν θα ήταν πλέον ένα συνονθύλλευμα από γνώμες και εικασίες: Θα ΞΕΡΑΜΕ: θα φτάναμε στο στάδιο εκείνο που ο Ουέλλς περιγράφει στο "φρικιώδη κόσμο": " Θάρθει ίσως μια μέρα όπου, αυτές οι αναμνήσεις θα ζωντανεύουν τόσο πολύ, σαν να είχαμε βρεθεί εμείς οι ίδιοι εκεί και να είχαμε μοιραστεί τον φόβο και τον τρόμο εκείνων των αρχέγονων ημερών. Θάρθει ίσως μια μέρα όπου, τα μεγάλα τέρατα του παρελθόντος θα ξαναζωντανέψουν στη φαντασία μας, όπου θα ξαναβρεθούμε σε χαμένα περιβάλλοντα, όπου θα τεντώνουμε αληθινά μέλη του σώματος που νομίζαμε ότι ήταν σκέτη σκόνη κι όπου θα ξανανιώσουμε τη θέρμη του ήλιου πριν ένα εκατομμύριο χρόνια".

Όμως, ο άνθρωπος θα κατέρρεε από τη βία, τη φρίκη και την τραγωδία που θα αντίκρυζε: άλλο είναι να φαντάζεσαι τους χριστιανούς στα λιοντάρια του ρωμαϊκού ιππόδρομου, τη σφαγή στην μάχη, τον δημόσιο απαγχονισμό και τα μαρτύρια της Ιεράς Εξέτασης και άλλο να τα βλέπεις. Άλλη πλάνη είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης. Στο περίφημο δράμα του Γκαίτε, ο δρ. Γιόχαν Γκερκ Φάουστ, σύμφωνα με τον πανάρχαιο ιουδαϊκό μύθο, ξεπουλά την ψυχή του στον σατανά, που έχει πάρει την μορφή του κυνικού επιστήμονα Μεφιστοφελή, για να αποκτήσει απόκρυφες γνώσεις και πάνω απ'όλα, το ελιξήριο της νεότητας. Ξέρει ότι η άβυσσος του χρόνου είναι ο κοινός τάφος όλων. Αν τον νικήσει, θα είναι κυρίαρχος τεράστιων δυνάμεων. Σύμφωνα με τα λόγια του παραπλανημένου Φάουστ, "στην κόλαση, όλα είναι απολαυστικά".

Εδώ ο χρόνος κυλά νομοτελειακά: φτάνει η δωδεκάτη ώρα της πληρωμής. Ο Φάουστ ζητά άσυλο στη γη και τα άστρα. Βλέπει τον ουρανό κατακόκκινο από το αίμα του Χριστού που κυλά στο στερέωμα. Μια σταγόνα του είναι αρκετή για να σώσει την ψυχή του. Όμως, έχιδνες και φίδια τον σιγοπνίγουν. Δεν τον θέλει κανείς. Καταριέται την αθανασία που τόσο επιθύμησε και μονολογεί: "Τώρα πια, δεν σου απόμεινε παρά μια ώρα ζωής και έπειτα θα καταδικαστείς στην αιώνια τιμωρία. Σταματήστε, αεικίνητες σφαίρες του ουρανού και ο χρόνος μαζί, τα μεσάνυχτα να μην έρθουν ποτέ. Ωραία φύση σήκω και φτιάξε μια αιώνια μέρα". Αλλά, όπως ορίζει ο παλαιός μύθος, όταν σημάνει η δωδεκάτη ώρα, ο Φάουστ τιμωρείται για την απληστία του. Η ανταμοιβή της αμαρτίας είναι ο θάνατος: οι δαίμονες ορμούν και τον ξεσκίζουν. Στο δράμα αυτό φαίνεται όλη η αγωνία μιας μεταβατικής εποχής, μιας ηλικίας του χρόνου όπου κυριαρχεί η γοητεία της επιστήμης που είναι ακόμα, δυστυχώς, απαγορευμένη.

Η γνώση φαίνεται γέννημα μυστικιστικών μελετών και για την απόκτησή της απαιτούνται αλχημείες και μαγγανείες. Η ανάγκη της νίκης πάνω στον αιώνιο και ακαταμάχητο χρόνο είναι πολύ παλαιά. Στον εκπληκτικό πίνακα του Γου "λαίμαργος γέρος", ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του, όλους τους θνητούς: γλυτώνει μόνο ο Ζευς, γιατί είναι αθάνατος. Σε μια αιγυπτιακή πυραμίδα γράφεται: "Ο άνθρωπος φοβάται τον χρόνο, ο χρόνος όμως φοβάται τις πυραμίδες." Φτιάχτηκαν για να συμβολίζουν την νίκη του αιώνιου (φαραώ) πάνω στο πρόσκαιρο, το φθαρτό. Τα ηλιακά ρολόγια του 17ου αιώνα σε δημόσιους χώρους γράφουν: "Umbra pro sole loquitur" (η σκιά μιλάει για τον ήλιο) ή SSS δηλαδή Sine Sole Sile (χωρίς ήλιο σιωπώ) ή ακόμα: Mors certa sed hora incerta (ο θάνατος είναι βέβαιος, μόνο η ώρα είναι άγνωστη). Οι Ρωμαίοι συνόψιζαν την κοσμοθεωρία τους στη φράση "Carpe diem" (sieze the day), δηλαδή "χαρείτε το σήμερα". Σήμερα, το σύγχρονο σύμβολο της νίκης πάνω στον χρόνο είναι ίσως το Concorde και η δορυφορική σύνδεση. Όλα τρέχουν.

Ο σύχρονος άνθρωπος διακατέχεται από χρονική ανυπομονησία, γίνεται πιο επιφανειακός και εφήμερος, δεν συγκεντρώνεται. Ο χρόνος του στοχασμού έχει εξατμιστεί και οι περισσότερες αποφάσεις παίρνονται από έμπνευση, αστραπιαία. Τίποτα δεν γλυτώνει από τον κατακερματισμό της ώρας (valuable time), ούτε καν ο έρωτας, που καταντά έτσι ένα χυδαίο όργιο, μια αηδιαστική χρησιμότητα. Ποιος διαβάζει σήμερα σε βάθος ένα βιβλίο; Πόσοι μπορούν να αφιερώσουν κάποιες στιγμές για να ξεκαρδιστούν στα γέλια; Ο αιώνας μας σκοτώνει στο όνομα του (τεχνολογικού) μέλλοντος. Ποιος είναι ο ρόλος της αιωνιότητας; Η αιωνιότητα εργάζεται μέσα στον άνθρωπο για να διώξει τον θρασύτατο καταληψία της συνείδησης που λέγεται "εγώ". Όταν το "εγώ" φύγει, παρουσιάζεται η Αλήθεια που όλοι (υποτίθεται ότι) αναζητούμε. Ταξίδι στην Ιθάκη. Πορεία προς την αυτογνωσία, δοκιμαστής ο χρόνος. Δημιουργώ, χτίζω, αναπλέω τον χρόνο, θέλω να γνωρίσω, δεν είμαι απλός παρατηρητής. Ο χρόνος είναι, λοιπόν, δοκιμαστής συνειδήσεων. Σε όλα τα παραμύθια, θρύλους ή έπη, ο ρόλος του κάθε Μεφίστο είναι να σε παροτρύνει να προτιμάς την εύκολη απάντηση από την δύσκολη ερώτηση.

Οι διάβολοι των μύθων είναι οι δάσκαλοι της αποχαύνωσης. Όμως, ο ίδιος ο Μεφίστο λέει: "Είμαι ένα μέρος από το πνεύμα εκείνο που πάντα θέλει το κακό, αλλά δημιουργεί το καλό". Ο άνθρωπος δημιουργεί στον χρόνο μέσα από τον πόνο και την δοκιμασία. Ο πόνος λειτουργεί σαν υπερβατικός παράγοντας: οι άνθρωποι ξεπερνούν τους εαυτούς τους και βλέπουν τις δυνάμεις τους που, χωρίς τα βάσανα, θα έμεναν άχρηστες στο πέρασμα των αιώνων. Η δυσαρέσκεια είναι το πρώτο βήμα για την πρόοδο. Ανδρέας Κάλβος: "Εγώ τα σκήπτρα στάζοντα αίματος και δακρύων καταπατώ και καίω της δεισιδαιμονίας το βαρύ βάκτρον."

Δεν παίρνω στα σοβαρά τα χρονικά ταξίδια. Οι επιστήμονες μιλούν για κατεψυγμένους αστροναύτες, για χωροχρονικές "σκουληκότρυπες" στο διάστημα και για υπερχορδές. Τι μπέρδεμα! Όμως, το πανάρχαιο όνειρό μας για ένα ταξίδι στον χρόνο δεν έχει να κάνει με τις χολυγουντιανές χρονομηχανές των έργων επιστημονικής φαντασίας: το ψάξιμο στον χρόνο έχει να κάνει με την εμβάθυνση στην ίδια την φύση μας, την κάθοδο στο βάθος της συνείδησής μας. Αναζητώ τις χρονικές αναδιπλώσεις μέσα στο ανθρώπινο μυαλό (ορθός λόγος) και στην καρδιά (συνείδηση). Ο αδυσώπητος γραμμικός χρόνος με γραπώνει από το χέρι και με τραβάει στο ταξίδι της Ζωής. Ταξιδεύοντας, βλέπω ότι το κάθε τι είναι σχετικό, προσωρινό, ότι όλα αλλάζουν, τίποτα δεν είναι στατικό. Εναρμονίζω τον εαυτό μου με την Ζωή. Το άλλο όνομά της είναι "ωρίμανση". Το άλλο όνομα των λαθών μου είναι "πείρα". Οσο δεν χάνω τα ιδανικά μου, όσο διατηρώ τα πιστεύω μου, δεν γερνάω. Στρέφω το πρόσωπό μου, όπως το ηλιοτρόπιο τα φύλλα του, πάντα στο φως. Παγώνω τον χρόνο.

Ο Θερβάντες είπε ότι "ο καιρός έχει διαφορετικό βηματισμό για τους διάφορους ανθρώπους". Παράλληλα, όμως, διαπιστώνω την μηδαμινότητά μου όταν τα βάζω μαζί σου, Χρόνε. Τα όρια της σκέψης μου είναι μικρά. Ενώ ο χώρος είναι σύμβολο δύναμης, εσύ είσαι σύμβολο αδυναμίας και με συνθλίβεις. Ο μεγάλος μας νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης σε αποκαλεί "παράφορο γλύπτη" που λαξεύει ανθρώπινα κορμιά, δημιουργεί ρυτίδες στο σώμα, αλλά και στις συνειδήσεις. Σωστά, λοιπόν, σε περιγράφουν σαν τον φρικαλέο σκελετό-θεριστή, με το δρεπάνι και την κλεψύδρα στο χέρι.

"Κακομούτσουνε χρόνε, ταίρι της δύσμορφης νύχτας, γοργέ και αέρινε ταξιδιώτη, μαντατοφόρε αηδιαστικών αναγκών, φαγά της νιότης, σκλάβε στην ψεύτικη απόλαυση, ταπεινή αγρύπνια από θλίψεις, άλογο φορτωμένο με αμαρτήματα, παγίδα της αρετής, συ έθρεψες και συ δολοφόνησες τα πάντα, άκουσέ με λοιπόν άδικε, φευγαλέε Χρόνε! Πάνω σου το κρίμα για τον θάνατό μου" (Shakespeare, Αρπαγή της Λουκρητίας)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Α.Κλαρκ: "Προέκταση στο μέλλον"
2. Frontier perspectives, 1991
3. TIME: Χρόνος
4. Α.Νάσιουτζικ: "Βιολογία του χρόνου"
5. Servan - Schreiber: Η τέχνη του Χρόνου
6. Α.Ξενάκη: "Και ο άνθρωπος αναζήτησε τον Θεό του"
7. J.Gribbin: "Τα μυστήρια του χρόνου"
8. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια
9. Περιοδ. "Φυσικός κόσμος"
10. Reanney: "Ο θάνατος του αιώνιου"
11. Ανάλεκτα Ροδοσταυρικά, τ.24-25
12. Readers Digest, 1975
13. Ε.Συρέ: Οι μεγάλοι μύστες
14. Νέα Ακρόπολη: Επιλογή ομιλιών, Γ.Πλάνας
15. Αντρέι Ταρκόφσκι: "Σμιλεύοντας τον χρόνο�", Νεφέλη, 1987
16. Coneney, P: "Το βέλος του χρόνου"
17. Α. Κάλβου: Απαντα, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Κέρκυρα 1992
18. K.Jung: Τέσσερα αρχέτυπα

Joomla SEF URLs by Artio