Μοσχάρι με ελιές και φρέσκια ρίγανη

 
Μοσχάρι με ελιές και φρέσκια ρίγανη
Ένα κυρίως πιάτο γλύκισμα που τελειώνει υπέροχα με φρέσκια ρίγανη... Δοκίμασε τη φρέσκια ρίγανη στα φαγητά σου και θα δεις πως δίνει εντελώς ξεχωριστή γεύση και άρωμα στο πιάτο. Με τον τρόπο που θα το ετοιμάσεις μπορείς να το σερβίρεις σαν γεμάτη σουπίτσα ή μαζί με ρυζάκι.
• Ελαιόλαδο • 700 γρ. μοσχάρι (ποντίκι ή νουά) σε μερίδες
• 30 γρ. αλεύρι
• 1 μεγάλο κρεμμύδι σε λεπτές φέτες
• 4 σκελίδες σκόρδο
• 1 πράσινη και 1 κόκκινη πιπεριά ψιλοκομμένες
• 2 κ.σ. πελτέ ντομάτας
• 2 κ.σ. πάπρικα
• 10-12 ελιές καλαμών χωρίς κουκούτσι
• 2 μεγάλες ώριμες ντομάτες κομμένες σε κύβους
• 1 ποτηράκι λευκό ξηρό κρασί
• 300ml ζωμό βοδινού ή έναν κύβο βοδινού σε αντίστοιχη ποσότητα χλιαρό νερό
• 2 κλωναράκια φρέσκα ρίγανη ψιλοκομμένη
• Αλάτι, πιπέρι

Προθέρμανε το φούρνο στους 170oC

Ζέστανε λίγο ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα ή σκεύος που αντέχει και στο φούρνο

Κόψε το σκόρδο σε μακρόστενα κομματάκια και με ένα μυτερό μαχαιράκι γέμισε τα κομμάτια κρέας

Πασπάλισε το κρέας με αλευράκι και σόταρε στην κατσαρόλα να πάρει χρώμα

Αφαίρεσε από την κατσαρόλα και κράτησε σε ζεστό μέρος. Πρόσθεσε περισσότερο ελαιόλαδο στην κατσαρόλα και πρόσθεσε το κρεμμύδι και τις πιπεριές να μαραθούν

Γύρισε το κρέας στην κατσαρόλα μαζί με τον πελτέ και την πάπρικα και συνέχισε το σοτάρισμα

Πρόσθεσε τις ντομάτες, τις ελιές, τον ζωμό και το κρασάκι, αλάτισε και σκέπασε την κατσαρόλα

Βάλε στο φούρνο για μιάμιση ώρα. Βγάλε από το φούρνο πρόσθεσε τη φρέσκια ρίγανη, πιπέρι και ανακάτεψε

Σέρβιρε με μπόλικο ψωμάκι ή συνοδευόμενο από ρύζι

tlife.gr

Απόσπασμα από την "Αριάγνη" του Στρατή Τσίρκα..

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

νεοελληνική λογοτεχνία

Αριάγνη (απόσπασμα)

Απόσπασμα από την "Αριάγνη" του Στρατή Τσίρκα..

Μάτια που σε κοιτούνε και δε σαλεύουνε. Μάτια που μαλώνουνε. Η βροχή δυνάμωσε κι ο κόσμος σκοτείνιασε. Το παιδί με την προβιά. Θα του κόψει τουλάχιστο να χωθεί σε καμιά πόρτα για να μη βρέχεται; Αχ, παιδί μου Σταμάτη, αχ Καλλιόπη και Ουρανία, αχ κύρη τους εσύ που τους τα έμαθες αυτά. Γιατί γουμάρια; Γιατί κουρμπάτσι; Εκεί που είναι ο πόνος κι ο ιδρώτας και τα δάκρυα, εκεί δεν είναι ο άνθρωπος; Γιατί λοιπόν σκάβετε ένα χαντάκι και χωρίζεστε; Πού θα σας βγάλουν αυτά τα μυαλά; Τρέμω. Θα 'θελα να μη ζω. Να μη δούνε τα μάτια μου. Θα έρθει μέρα. Βλέπω κόσμο να στριμώχνεται στις προκυμαίες με βουνά γύρω τους τις βαλίτσες και τους μπόγους και τα στρώματα.* Και πίσω τους τάφοι γονιών, προγόνων, τάφοι μικρών παιδιών αφημένοι στο έλεος του Θεού. Δίχως καντήλι, δίχως έναν κουβά νερό να ξεδιψάσουν τα κόκαλά τους. Κι όλο το μόχθο, τις γιορτές, τις αγκούσες,16 πενήντα, ογδόντα, εκατό χρόνων, να θαρρείτε πια πως τις παίρνετε μαζί σας γιατί καρφώσατε όπως όπως μέσα σε σανιδένια μπατάλικα σεντούκια τα έπιπλα και το ρουχισμό και τα σκεύη σας και τίποτε θυμητικά μικροπράγματα. Και θα νομίζετε πως μια και κουβαλήσατε τα πράματα σώσατε μαζί τους τη χαρά και τους έρωτες και τις ελπίδες και τα μεθύσια. Τίποτα δε σώσατε. Μόνο άψυχα πράματα που κάποτε σταθήκαν μάρτυρες. Θα τα στήσετε κάτω από άλλον ουρανό και θα δείτε πως δε θα σας μιλούν, δε θα σας λένε αυτά που περιμένετε. Γιατί θα τα ζεσταίνουν άλλα χνώτα, άλλα βλέμματα, άλλες φωνές. Μη χάνεστε κι ακούστε που σας λέω. Μια ζωή που έζησες, την έζησες, δεν τη βρίσκεις αλλού. Γιατί την έζησες μέσα σε μυρουδιές, μέσα σε φώτα, μέσα σε ήλιους και βροχές, μέσα σ' ανθρώπους. Κι αυτά όλα θα μένουν πίσω σου και θα τ' αναζητάς. Θα τριγυρίζετε σαν άταφοι νεκροί που ζητούν ένα λάκκο να πέσουν μέσα να ξεκουραστούν. Και τα γουμάρια και το κουρμπάτσι θα βρίσκονται πίσω σας μίλια και σεις πια μήτε θα τα θυμόσαστε. Εγώ, θα λέτε, να ξεραθεί το στόμα μου αν είπα ποτέ τέτοιο λόγο. Μα τον είπατε, είναι γραμμένος στον αέρα, πάνω στους τοίχους των σπιτιών, μέσα στις φυλλάδες που βγάζατε. Και τούτοι οι άνθρωποι, όσο πονετικοί κι αν είναι, πώς θέτε να τον ξεχάσουνε; Θα τον θυμούνται και θα σας τον θυμίζουνε και σεις θα μετανοιώνετε πικρά. Γι' αυτό σας λέω μη, μη όσο είναι καιρός.

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ "Στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται..."

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ "Στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται..."
Ξεκινᾶμε ἀνάλαφροι καθὼς ἡ γύρη
ποὺ ταξιδεύει στὸν ἄνεμο
Γρήγορα πέφτουμε στὸ χῶμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιὰ
γινόμαστε δέντρα ποὺ διψοῦν οὐρανὸ
κι ὅλο ἁρπαζόμαστε μὲ δύναμη ἀπ᾿ τὴ γῆ
Μᾶς βρίσκουν τ᾿ ἀτέλειωτα καλοκαίρια
τὰ μεγάλα κάματα.
Οἱ ἄνεμοι, τὰ νερὰ
παίρνουν τὰ φύλλα μας.

Ἀργότερα
πλακώνουν οἱ βαριὲς συννεφιὲς
μᾶς τυραννοῦν οἱ χειμῶνες κι οἱ καταιγίδες
Μὰ πάντα ἀντιστεκόμαστε,
ὀρθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε μὲ νέο φύλλωμα
Ὡσότου, φτάνει ἕνας ἄνεμος παράξενος
-κανεὶς δὲ ξέρει πότε κι ἀπὸ ποὺ ξεκινᾶ-
μᾶς ρίχνει κάτω
μ᾿ ὅλες μας τὶς ρίζες στὸν ἀέρα.
Γιὰ λίγο ἀκόμα μὲς στὴ φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο
-νὰ πεῖ μία τρίλια του στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται-
ἕνα πουλί.

ΠΙΝΑΚΑΣ - Gay Nikolai

Σήμερα... 30/1

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

...από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 

 

Δυστυχισμένοι όσοι θρηνούν, γιατί πια απόχτησαν τη θλιβερή συνήθεια του θρήνου.
Μακάριοι όσοι ξέρουν πως ο πόνος δεν είναι στεφάνι δόξας.
Δεν αρκεί νά ’σαι ο έσχατος για νά ’σαι κάποια μέρα ο πρώτος.
Ευτυχισμένος όποιος δεν επιμένει πως έχει δίκιο, γιατί κανείς δεν έχει, ή έχουν όλοι.
Ευτυχισμένος όποιος συγχωρεί τους άλλους καθώς κι εκείνος που συγχωρεί τον ίδιο τον εαυτό του.

Ευλογημένοι οι ειρηνοποιοί, γιατί δε θα καταδεχτούν τη διχόνοια.
Ευλογημένοι όσοι δεν διψούν για δικαιοσύνη, επειδή ξέρουν πως η μοίρα μας, αντίδικη ή σπλαχνική, είναι έργο της τύχης, της ανεξιχνίαστης.
Ευλογημένοι οι ελεήμονες, γιατί η ευτυχία τους θα είναι να ελεούν κι όχι να περιμένουν ανταπόδοση.
Ευλογημένοι όσοι διώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ’ ό,τι η ανθρώπινη μοίρα τους.
Κανείς δεν είναι το αλάτι της γης, μα και κανένας δεν υπάρχει που να μην ήταν σε κάποια στιγμή της ζωής του.
Οι ανθρώπινες πράξεις δεν αξίζουν ούτε για την κόλαση, ούτε για τους ουρανούς.
Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις, γίνεσαι κατά κάποιον τρόπο σκλάβος του. Το μίσος σου, δε θα σε ικανοποιήσει περισσότερο από τη γαλήνη σου.
Αν σε βάλει σε πειρασμό το δεξί σου χέρι, συγχώρεσέ το• είσαι και σώμα και ψυχή και είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθορίσεις το όριο που τα διαχωρίζει.
Να μη μεγαλοποιείς τη λατρεία της αλήθειας• δεν υπάρχει άνθρωπος που μέσα σε μια μονάχα μέρα, να μην είπε ψέματα φορές πολλές, έχοντας κάθε δίκιο.
Να μην ορκίζεσαι, γιατί ο όρκος είναι μονάχα έμφαση.
Να αντιστέκεσαι στο κακό, αλλά χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Σ’ αυτόν που θα σου χτυπήσει το δεξί μάγουλο, μπορείς να του γυρίσεις και τ’ άλλο, φτάνει να μην είναι ο φόβος που στο γυρίζει.
Εγώ δε μιλώ ούτε για εκδίκηση, ούτε για συγνώμη• η λησμονιά είναι η μόνη εκδίκηση και η μοναδική συγνώμη.
Κάνοντας καλό στον εχθρό σου, έχεις βρει τον καλύτερο τρόπο να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου.
Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους• αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.
Ψάχνε, μόνο για νά ’χεις τη χαρά να ψάχνεις και όχι για τη χαρά πως βρίσκεις…
Μην κρίνεις το δέντρο από τους καρπούς του, ούτε τον άνθρωπο από τα έργα του• μπορούσαν νά ’ναι και καλύτερα ή χειρότερα.
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα νά ’τανε η άμμος πέτρα…
*Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο – Χόρχε Λουίς Μπόρχες