Εικονοθεραπεία 61

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-  

 

Σήμερα... 9/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΣ

 

Μανιτάρια πορτομπέλο ψητά με τυριά και βασιλικό

Μανιτάρια πορτομπέλο ψητά με τυριά και βασιλικό

 

Το καλοκαιρινό μυρωδικό «παρφουμάρει» μοναδικά τα μαγειρέματα μας. Μέχρι και στους «μύκητες» τρύπωσε...

8 μεγάλα μανιτάρια πορτομπέλο 200 γρ. φέτα, χοντροτριμμένη 200 γρ. κασέρι χοντροτριμμένο 100 γρ. γραβιέρα χοντροτριμμένη 2 κουτ. σούπας φύλλα βασιλικού, ψιλοκομμένα αλάτι, πιπέρι ελαιόλαδο
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200° C.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη φέτα, το κασέρι, τη γραβιέρα, τα φύλλα βασιλικού και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Σε ένα αντικολλητικό ταψί ή σε ένα απλό ταψί στρωμένο με λαδόκολλα βάζουμε τα μανιτάρια, τα πασπαλίζουμε με αλατοπίπερο, τα ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200° C για περίπου 10 - 12 λεπτά.
Στη συνέχεια, τα βγάζουμε από το φούρνο, τα γεμίζουμε με το μείγμα από τα τριμμένα τυριά, γυρνάμε τον φούρνο στο γκριλ και τα ψήνουμε για 2 - 3 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν και να κάνουν μια ωραία κρούστα.
Σερβίρουμε τα μανιτάρια αμέσως.
Συνοδεύουμε με μια απλή ντοματοσαλάτα και χωριάτικο ψωμί ή με φρέσκια πράσινη σαλάτα με κρουτόν σκόρδου. gastronomos.gr

Ολυμπιακά δρώμενα 3

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Στα τρυπημένα σημεία λέει: τίποτα, τους, αγωνίσματος 

 

"Για να δεις το ουράνιο τόξο πρέπει να αντέξεις την καταιγίδα''

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Για να δεις το ουράνιο τόξο πρέπει να αντέξεις την καταιγίδα''

Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο μας έλεγαν από μικρά οι γονείς μας αναφερόμενοι φυσικά στις καλές μας επιδόσεις στο σχολείο...

Μεγαλώνοντας συνειδητοποιήσαμε ότι οι βαθμοί μας ήταν η πιο Light εκδοχή του '' για να δεις το ουράνιο τόξο πρέπει να αντέξεις την καταιγίδα''.... Σοφή κουβέντα αφιερωμένη σε αυτούς που δεν τα παρατάνε, σε αυτούς που συνεχίζουν ακόμα και όταν η ζωή γίνεται ζόρικη. Ξέρεις ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς τις δυνάμεις σου...

Ότι θέλει ο άνθρωπος το μπορεί λέει ένα τραγούδι και έχει απόλυτο δίκιο... Και συνήθως εκεί που δοκιμάζονται οι αντοχές μας είναι στις σκοτεινές ημέρες της ζωής μας. Σε εκείνες που ψάχνεις να βρεις το φως στο τούνελ μάταια και σε πιάνει απελπισία. Εκεί λοιπόν, σε εκείνο το κομβικό σημείο είναι που πρέπει να αναλογιστείς το ''μετά''.

Το ''μετά'' που θες να φτάσεις , το στόχο σου! Δύσκολη η επίτευξή του αλλά μάλλον γι' αυτό αξίζει. Το ουράνιο τόξο συμβολίζει την επιθυμία μας και η βροχή όλα εκείνα τα εμπόδια που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε... Σε όλα τα επίπεδα.. Επαγγελματικά και προσωπικά.

Είτε πασχίζουμε για την καταξίωση στο χώρο μας είτε για να βρούμε αυτό που ονομάζουμε αληθινή αγάπη! Από πόσους ''λάθος'' ανθρώπους δεν θα περάσεις για να βρεις, έτσι ελπίζεις τουλάχιστον, εκείνον τον έναν και μοναδικό που θα ναι το ''ταίρι'' σου;

Πόσες δουλειές δεν θα αλλάξεις για αν κατασταλάξεις σε αυτό που σε ολοκληρώνει και σε γεμίζει ως άνθρωπο;

Από τη μικρή μου εμπειρία στη ζωή έχω πλέον καταλήξει ότι στις ''μαύρες'' σου ανακαλύπτεις το ''μέσα'' σου.. Αντιλαμβάνεσαι τα θέλω σου, τα όριά σου, τις υποχωρήσεις που επιτρέπεις στον εαυτό σου και που ακριβώς πρέπει να εστιάσεις! Ναι εκεί μέσα στην καταιγίδα..

Δεν έρχεται για να λουφάξουμε μέσα στο καβούκι μας και να περιμένουμε να περάσει αλλά για να πεισμώσουμε περισσότερο και να αναδυθούμε ωριμότεροι από ποτέ και να απολαύσουμε το ουράνιο τόξο, καρπός δικών μας προσπαθειών..

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σηκωθείς από το κρεβάτι σου με γραμμένο στο κούτελό σου το απελπισμένο: '' έχω τις μαύρες μου'' ξανασκέψου το!

Κάτι πολύ καλό σε περιμένει στο τέρμα αρκεί να το θελήσεις!

mylady.gr

Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος

Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου 1936 - 8 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδέλφια του είναι οι επίσης γνωστοί μουσικοί της κρητικής μουσικής ο Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και ο Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης) .Σε νεαρή ακόμα ηλικία με τη βοήθεια του δασκάλου του κατάφερε να πείσει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα άρχισε να παίζει σε γάμους και πανηγύρια. Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κάστρο". Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη "μόδα" της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές[1]

Γνώρισε την Ουρανία Μελαμπιανάκη, στις 21 Μαΐου του 1958 παντρεύτηκαν και τον ίδιο Σεπτέμβρη μετακόμισαν στο Ηράκλειο Κρήτης.

Σιγά σιγά οι Κρητικοί άρχισαν να τον στηρίζουν και να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός και το Νοέμβριο του 1958 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο "Μια μαυροφόρα που περνά". Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογράφησε κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών. Το 1960 γεννήθηκε ο γιος του Γιώργος και το 1966 η κόρη του Ρηνιώ. Την χρονιά της γέννησης τη κόρης του κέρδισε και το πρώτο βραβείο σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο Σαν-Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι. Την επόμενη χρονιά άνοιξε στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο "Ερωτόκριτος" και πλέον δεν ανησυχεί για την επιβίωση του.

Το 1969 ηχογράφησε με μεγάλη επιτυχία το δίσκο "Ανυφαντού" και λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε και πάλι σε Αθηναϊκό μουσικό κέντρο. Οι καταστάσεις όμως πλέον είχαν ωριμάσει και ο κόσμος τον υποστήριζε περισσότερο. Έτσι μετακόμισε και πάλι στην Αθήνα. Γνώρισε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ερρίκο Θαλασσινό ο οποίος αποφάσισε να τον συστήσει στο Γιάννη Μαρκόπουλο και έτσι ξεκίνησε μια λαμπρή συνεργασία με το δίσκο "Χρονικό" και τα "Ριζίτικα". Παράλληλα γνωρίστηκε με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και έγιναν κουμπάροι.

Για το ποιος «ανακάλυψε» το Νίκο Ξυλούρη, τα λεγόμενα της συζύγου του κ. Ουρανίας Ξυλούρη όπως δημοσιεύτηκαν σε σχετικά αφιερώματα των περιοδικών «Δίφωνο» και «Μονογραφίες» είναι διαφορετική από αυτήν που συνήθως επικρατεί σε αρκετές βιογραφίες του Νίκου Ξυλούρη, ότι τον ανακάλυψε ο Ερρίκος Θαλασσινός και τον ανέδειξε ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Η ανάδειξη του Ξυλούρη οφείλεται στο τραγούδι του «Ανυφαντού» και το πρόσωπο που τον ανακάλυψε και τον ανέδειξε ήταν ο διευθυντής της δισκογραφικής εταιρείας «Κολούμπια» Τάκης Λαμπρόπουλος, ο οποίος τον ηχογράφησε σε ένα γαμήλιο γλέντι στα Ανώγεια και έστειλε την κασσέτα στον συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο ο οποίος ήταν τότε στο Παρίσι, προκειμένου να ακούσει τη φωνή του Ανωγειανού Λυράρη. Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν ότι ο Λαμπρόπουλος πήγε στην Κρήτη όπου ανακάλυψε μια σπουδαία και σημαντική φωνή. Από εκεί πληροφορήθηκε ο Γιάννης Μαρκόπουλος για το Νίκο Ξυλούρη και του πρότεινε τα τραγούδια του «Χρονικού»[2].

Το 1971 ξεκίνησε κοινές εμφανίσεις με το Γιάννη Μαρκόπουλο στη μπουάτ "Λήδρα" και η φωνή του έγινε σύμβολο της αντίστασης. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο "Το μεγάλο μας τσίρκο" με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο "Αθήναιον"[3].
Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 σε ηλικία μόλις 43 χρονών. Με τη φωνή και το ήθος του σημάδεψε τα χρόνια της χούντας, την αντίσταση σε αυτήν, αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση, αναφερόμενος στους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας "εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα".[4]
 

Δισκογραφία

Μια μαυροφόρα που περνά (1958)
Ανυφαντού (1969)
Ο Ψαρονίκος (1970)
Μαντινάδες και χοροί (1970)
Χρονικό (1970)
Ριζίτικα (1971)
Διάλειμμα (1972)
Ιθαγένεια (1972)
Διόνυσε καλοκαίρι μας (1972)
Ο τροπικός της Παρθένου (1973)
Ο Ξυλούρης τραγουδά για την Κρήτη (1973)
Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους (1973)
Περήφανη ράτσα (1973)
Ακολουθία (1974)
Το μεγάλο μας τσίρκο (1974)
Παραστάσεις (1975)
Ανεξάρτητα (1975)
Κομέντια, η πάλη χωρικών και βασιλιάδων (1975)
Καπνισμένο τσουκάλι (1975)
Τα που θυμούμαι τραγουδώ (1975)
Κύκλος Σεφέρη (1976)
Ερωτόκριτος (1976)
Η συμφωνία της Γιάλτας και της πικρής αγάπης (1976)
Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι (1977)
Τα ερωτικά (1977)
Τα Ξυλουρέικα (1978)
Τα αντιπολεμικά (1978)
Σάλπισμα (1978)
14 χρυσές επιτυχίες (1978)

Μετά Θάνατον Δισκογραφία

Τελευταία ώρα Κρήτη (1981)
Νίκος Ξυλούρης (1982)
Πάντερμη Κρήτη (1983)
Ο Δείπνος ο μυστικός (1984)
Σταύρος Ξαρχάκος:Θεατρικά (1985)
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον ελληνικό κινηματογράφο (1988)
Η συναυλία στο Ηρώδειο 1976 (1990)
Το χρονικό του Νίκου Ξυλούρη (1996)
Νίκος Ξυλούρης (2000)
Η ψυχή της Κρήτης(2002)
Ήτανε μια φορά...(2005)
Του Χρόνου Τα Γυρίσματα (2005)

Τραγούδια

Αγρίμια κι αγριμάκια μου
Ακούς να λένε στα χωριά
Αυτό τον κόσμο
Βαρώντας γύρου ολόγυρα
Γεννήθηκα
Γεννήθηκα σε μια στιγμή
Δεν αγαπάς
Είδα τον παππούλη μου
Ερωτικό τραγούδι
Ερωτόκριτος(Αποχαιρετισμός)
Έχει ο χάρος σκαλωσιές
Ζαβαρακατρανέμια
Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου
Ήταν ο τόπος μου
Ήτανε μια φορά
Ιδανικοί αυτόχειρες
Και να αδερφέ μου
Καλήν εσπέραν αφεντάδες
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος
Κρήτη μου, όμορφο νησί.
Μάνα
Μητέρα μεγαλόψυχη
Μισεύεις αρχοντόπουλο
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
Ντιρλαντά
Ο καλόγερος
Ο μπροστάρης
Ο πραματευτής
Ο ταχυδρόμος πέθανε
Οι πόνοι της Παναγίας
Όσο βαρούν τα σίδερα
Παλικάρι στα Σφακιά
Πάνω στ' άργυρό σκαμνί
Πειρασμός
Πόσα χρόνια δίσεκτα
Πότε θα κάνει ξαστεριά
Πως να σωπάσω
Σαν τα καράβια
Στα μάτια και στο πρόσωπο
Στο καφενείον η Ελλάς
Στου Ψηλορείτη την κορφή.
Τ' Ανάπλι
Τη μέρα της Πεντηκοστής
Την καρδιά σου
Τις νύχτες
Το άγαλμα της ελευθερίας
Το ξεροστεριανό νερό
Το σκοινί
Το τραγούδι της γκιλοτίνας
Του θάνατου παράγγειλα
Τούτες τις μέρες
Φιλεντέμ
Φίλοι κι αδέλφια
Φύσα αεράκι
Χίλια μύρια κύματα
Χρόνια και χρόνια στο τροχό
Χρώματα και αρώματα
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9E%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82

Νίκος Ξυλούρης-Χρώματα κι'αρώματα

Μαρία Κάλλας

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Στα τρυπημένα σημεία λέει: χειρόγραφα, προσωπικές

 

Κομμώσεις «Οι ωραίες Καρυάτιδες»

APXAIA EΛΛAΣ

 

 

Κομμώσεις  «Οι ωραίες Καρυάτιδες»

Αμερικανίδες φοιτήτριες χτενίστηκαν όπως οι Κόρες της Ακρόπολης στο πλαίσιο διδασκαλίας της Ιστορίας της Τέχνης Είναι φοιτήτριες σε ένα πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ όπως εκατομμύρια άλλες στη χώρα τους και σε όλον τον κόσμο. Μόνο που αυτές είχαν το προνόμιο να γίνουν για λίγες ημέρες... Καρυάτιδες. Τα όμορφα νεανικά κεφάλια τους στολίστηκαν με πλούσιους βοστρύχους και πλεξίδες και η χάρη, η κομψότητα και η αγέρωχη θωριά μιας αρχαίας Ελληνίδας, όπως ήταν αυτές που ενέπνευσαν τις Κόρες της Ακρόπολης ή τις Καρυάτιδες του Ερεχθείου, μεταμόρφωσαν ως διά μαγείας τα κορίτσια τού σήμερα σε εκλεπτυσμένα μοντέλα αρχαίων καλλιτεχνών.

Η Ιστορία κάνει κύκλους και η μόδα επίσης. Και ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα στο πλαίσιο διδασκαλίας της Ιστορίας της Τέχνης μπορεί να επαναφέρει στο προσκήνιο κοκεταρία χιλιετιών. «Δράστις» η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Φέρφιλντ δρ Κατρίν Σουάμπ, ειδικευμένη στην Ιστορία της Τέχνης της ελληνορωμαϊκής εποχής, η οποία θέλησε να ερευνήσει αν οι περίτεχνες κομμώσεις των αρχαίων αγαλμάτων- και συγκεκριμένα των Καρυατίδων- μπορούν να αναπαραχθούν στις γυναίκες σήμερα.

Το βασικό ερώτημα που ετέθη ήταν απλό: Ηταν αληθινές ή φανταστικές αυτές οι κομμώσεις; Ηταν, δηλαδή, κομμώσεις πραγματικών γυναικών ή μια καλλιτεχνική σύμβαση που είχαν εφεύρει οι γλύπτες; Ως συνεπής ερευνήτρια η κυρία Κατρίν Σουάμπ χρησιμοποίησε για την απάντησή του τη μέθοδο του πειράματος. Πέντε φοιτήτριες της Ιστορίας της Τέχνης και μία της Ψυχολογίας όσες και οι Καρυάτιδες-, επιλεγμένες με βάση το μήκος και την ποιότητα των μαλλιών τους, προσφέρθηκαν ως «εθελόντριες» για το πρόγραμμα.

Την εκτέλεση του έργου ανέλαβε ένα επαγγελματικό κομμωτήριο έχοντας ως πρότυπο φωτογραφίες των αληθινών Καρυατίδων. (Οπως λέει η δρ Σουάμπ, χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες του Γκέστα Χέλνερ από τα αρχεία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα και υλικό από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.) Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει. Ηταν η επιβεβαίωση ότι οι μαρμάρινες Καρυάτιδες είχαν εμπνευσθεί κατά κύριο λόγο από πραγματικές γυναίκες της αρχαίας Αθήνας.

Το πείραμα έγινε τον Απρίλιο του 2009 και εν συνεχεία δημιουργήθηκε ένα DVD σε σκηνοθεσία της ίδιας της Κατρίν Σουάμπ στο οποίο καταγράφεται η όλη διαδικασία αλλά και οι αντιδράσεις των φοιτητριών καθώς μετατρέπονταν από γυναίκες του 21ου αιώνα σε αρχαίες Ελληνίδες. Η μόλις 15 λεπτών διάρκειά του όμως επ΄ ουδενί αντικατοπτρίζει τον πραγματικό χρόνο που απαιτήθηκε για τις κομμώσεις. Αλλωστε και στην αρχαιότητα η κόμμωση την οποία αναλάμβανε να πραγματοποιήσει η θεραπαινίδα της κυρίας του οίκου διαρκούσε, παρά τη δεδομένη εμπειρία, αρκετή ώρα. Σίγουρα όμως οι κομμώσεις αυτές αποτελούσαν ένα διακριτικό σύμβολο- μαζί με τα κοσμήματατης ανώτερης τάξης στην οποία ανήκαν οι γυναίκες όταν εμφανίζονταν σε μεγάλα δημόσια γεγονότα όπως ήταν οι θρησκευτικές εορτές.

Οσον αφορά τις φοιτήτριες, εξάλλου, μπορεί αρχικώς να συμμετείχαν στο πρόγραμμα από περιέργεια, όπως είπαν, αλλά στη συνέχεια βίωσαν την εμπειρία ως μια διαφορετική προσέγγιση στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο αισθάνθηκαν πολύ κοντά τους. «Δεν έμοιαζε σε τίποτε με αρχαία ιστορία» δήλωσε χαρακτηριστικά μία από αυτές. Γι΄ αυτό άλλωστε και το πανεπιστήμιο προτίθεται να το χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του.

Θερμοῦ Μαρία
Ἀπὸ τὸ Βῆμα
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=325564

Στέργιος Σπανάκης

Ο Στέργιος Σπανάκης ήταν συγγραφέας από την Κρήτη και ασχολήθηκε με τη μελέτη της Ιστορίας της Κρήτης κατά την Ενετοκρατία.

Γεννήθηκε το 1900 στο Τζερμιάδο . Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε έφορος της «Βικελαίας» Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου τα έτη 1926-1946. Δίδαξε μεταξύ άλλων Τουριστική Γεωγραφία Κρήτης στη σχολή των Ξεναγών και στη Σχολή ταχύρρυθμης Εκπαίδευσης των Ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Έλαβε μέρος σε πολλά κρητολογικά συνέδρια, με σημαντικότερα αυτά των ετών 1961, 1966 και 1971 , καθώς επίσης και στο 17ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων για θέματα Τουρισμού (FIJET).

Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού, τακτικό μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Φωνολογίας και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών (μέλος του Δ. Σ, κατά τα πρώτα έτη).

Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1994.

Η Λότζα του Ηρακλείου, περιοδικό Κρητικαί Σελίδες, τόμος Γ΄, 1939.
Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας, τόμοι I, II, III, IV. V.
Συμβολή στην Ιστορία του Λασιθίου κατά τη Βενετοκρατία, έκδ. Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
Η Κρήτη, Τουριστικός-Ιστορικός-Αρχαιολογικός Οδηγός, τόμος Α΄ Κεντρική και Ανατολική Κρήτη, τόμος Β΄ Δυτική Κρήτη.
Υπόμνημα του Μοροζίνι προς το Λουδοβίκο ΙΔ΄ το 1669, Κρητ. Χρονικά, τόμος Α΄ , σελ. 74.
Άγιος Νικόλαος Μεραμπέλου, περιοδικό «Αμάλθεια», Α΄, σελ. 73.
Σητεία, η χώρα των Ετεοκρητών και του Κορνάρου, περιοδικό «Αμάλθεια», Β΄, σελ. 73.
Η Επανάσταση του 1770 και ο Δασκαλογιάννης.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο μάγος του χρωστήρα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82