Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Εικονοθεραπεία 68

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Ιταλική PannaCotta

Ιταλική PannaCotta

Bαθμολογία:

34 ψήφοι

Προστέθηκε από ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΤΣΑ, 23.11.07

Περιγραφή

Το δημοφιλές ιταλικό γλυκό, αλλά και πολύ αγαπητό στην Ελλάδα! Δροσερή για το καλοκαίρι και όχι μόνο!

photo: virginia

Τι χρειαζόμαστε:

7 φύλλα ζελατίνης
400 ml γάλα
600 ml κρέμα γάλακτος
1/3 φλυτζανιού ζάχαρη
2 βανίλιες
σιρόπι της αρεσκείας σας ή μέλι ή σάλτσα φρούτων

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Κρέμες

Εποχιακά

Καλοκαιρινή

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Κουζίνα

Ιταλική

Περιέχει

Γάλα

Κρέμα γάλακτος

Σερβίρει

8 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Ιταλική PannaCotta http://www.sintagespareas.gr/sintages/italiki-pannacotta.html#ixzz24qhgBQen

Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/mystiko-tis-ixitikis-ton-arxaion-theatron.html

Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων

Η ηχητική των αρχαίων θεάτρων που θαυμάζουμε σήμερα εξασφαλιζόταν με τα αντηχούντα αγγεία που βρίσκονταν κάτω από τα σκαλιά του κοίλου και τα σκηνικά άλλαζαν σχεδόν αυτόματα, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου.
Η τεχνολογία του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου, και ιδιαιτέρως το Θέατρο του Δίου, έχει απασχολήσει τον αρχιτέκτονα, καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Καραδέδο. Ο ίδιος μας είπε ότι «τα αντηχούντα αγγεία τοποθετούνταν σύμφωνα με έναν μαθηματικό υπολογισμό σε κόγχες κάτω από τα σκαλιά του κοίλου, διηρημένα σε αγγεία τέταρτης, πέμπτης, όγδοης και διπλής όγδοης, σύμφωνα με τις αντηχήσεις τους στις διάφορες νότες. Όταν η φωνή των ηθοποιών, περιβάλλοντας τα αγγεία, που είναι στον ίδιο τόνο με αυτήν, προκαλεί την αντήχησή τους, γίνεται πιο δυνατή, πιο καθαρή και πιο μεγαλεπήβολη».
Όλα ξεκίνησαν όπως φαίνεται από την εισαγωγή των μαθηματικών και της θεωρίας των αριθμών από τους Πυθαγόρειους στην αρχιτεκτονική. Τότε χρησιμοποίησαν γεωμετρικές χαράξεις στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των κτιρίων και ειδικότερα των θεάτρων. «Ειδικά ο σχεδιασμός των θεάτρων επηρεάστηκε σημαντικά από την ακουστική, η οποία διαμορφώνεται σε επιστήμη από τον Αριστόξενο τον Ταραντίνο.
Ο Βιτρούβιος στο πέμπτο βιβλίο του αναλύει την αρμονική θεωρία του Αριστόξενου και παραθέτει μουσικό διάγραμμα του Αριστόξενου. Το διάγραμμα αυτό δεν έχει σωθεί. Είναι όμως εύκολο να το αναπαραστήσουμε με βάση τις περιγραφές του Βιτρούβιου. Ο Αριστόξενος μας δίνει τις ακριβείς θέσεις και τις προδιαγραφές των "ηχείων", δηλαδή των αντηχούντων αγγείων».
Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου. Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».
Το θέατρο ως λόγος και τέχνη εξελίχθηκε μαζί με το κτίριο της σκηνής, τη σκηνογραφία και την τεχνολογική υποστήριξή της. Οι «σκηνικοί αγώνες» απαιτούσαν τέσσερις έως πέντε παραστάσεις την ημέρα. Έπρεπε λοιπόν τα σκηνικά να αλλάζουν γρήγορα και εύκολα. Τα θέατρα διέθεταν «θύρες», μεγάλα ανοίγματα στο κτίριο της σκηνής, τα οποία καλύπτονται με ζωγραφισμένους ξύλινους πίνακες ή υφασμάτινα πετάσματα. Για την αυτόματη αλλαγή των σκηνικών αναφέρεται πως είχαν την «περίακτο», μια πρισματική περιστρεφόμενη κατασκευή.
Είχαν επίσης το «εκκύκλημα» το «ημικύκλιο» και το «στροφείο», κυλιόμενες εξέδρες, τη «μηχανή» ή «κράδη» και την «γέρανο» για τη μεταφορά στον αέρα ανθρώπων ή των «από μηχανής θεών» και το «θεολογείο», εξέδρα στην οποία κάθονταν οι θεοί για να μιλήσουν με τους θνητούς. Για την αναπαράσταση καιρικών φαινομένων είχαν το «κεραυνοσκοπείο» και το «βρονείο», καθώς και τη «χαρώνεια κλίμακα», υπόγειο διάδρομο για την άνοδο και κάθοδο στον κάτω κόσμο των χθόνιων θεών και των φαντασμάτων.
Η σύγχρονη έρευνα για τον αρχαίο μηχανολογικό εξοπλισμό των θεάτρων καταλήγει σε αντικρουόμενες απόψεις, υποστηρίζει ο κ. Καραδέδος, γιατί βασίζεται σε ελλιπή δεδομένα. «Στο πρόσφατα ανασκαμμένο Θέατρο του Δίου, όμως, παρά την κακή κατάσταση διατήρησής του, σώθηκαν αρκετά στοιχεία, τα οποία τεκμηριώνουν τη θέση και εν μέρει τη λειτουργία αρκετών από τους θεατρικούς μηχανισμούς, όπως των "περιάκτων", του"θεολογείου", της "γέρανου", της "χαρώνειας κλίμακας", του "κεραυνοσκοπείου", καθώς και ανασυρόμενης αυλαίας χωρισμένης σε τρία τμήματα».

arxaia-ellinika

Ν, ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Μὴν ἀγγίζετε!"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ν, ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Μὴν ἀγγίζετε!"
Ἀφῆστε αὐτὸν τὸν ὄμορφο κόσμο νὰ διαιωνίζεται
ἀνακυκλώνοντας τὸ αὔριο μὲς στὶς πηγές του ὅπως
τὸν καιρὸ ποὺ γεννήθηκα ὡς ν᾿ ἀναδύεται,
κάθε πρωί, γιὰ πρώτη φορά, μὲς
ἀπ᾿ τὶς ρόδινες γάζες τῆς γέννας του.
Σβῆστε στὸν ἥλιο τὴν κακὴ φωτιά.
Μὴ μᾶς σκοτώνετε!

Σήμερα... 12/3

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΘΕΟΦΑΝΗΣ

Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/04/10-1896.html?spref=fb

10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1896 : Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ

Το χρυσό μετάλλιο του Σπύρου Λούη
Την πέμπτη μέρα των Α΄ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (1896) δέσποζε το αγώνισμα του Μαραθωνίου, ένα αγώνισμα που είχε εισηγηθεί ο γάλλος φιλόλογος Μισέλ Μπρεάλ, σε ανάμνηση της διαδρομής του Φειδιππίδη μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Τη Παρασκευή 10 Απριλίου 1896 (29/03 με το παλιό ημερολόγιο), 17 αθλητές από 5 χώρες παρατάχθηκαν στην αφετηρία στη γέφυρα του Μαραθώνα για να διανύσουν τα 40 χιλιόμετρα της διαδρομής, μέχρι τον τερματισμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου 100.000 κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να αποθεώσει τους νικητές, πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάποιος Έλληνας θα κόψει πρώτος το νήμα. Άλλωστε μόνο οι Έλληνες είχαν τρέξει μαραθώνιο και ο Ούγγρος Κέλνερ μια φορά στη Βουδαπέστη. Οι υπόλοιποι 3 ξένοι είχαν έλθει στην Αθήνα για τη περιπέτεια και τη χαρά της συμμετοχής. Ο ιταλός Κάρλο Αιρόλντι αποκλείστηκε απ’ τον αγώνα επειδή θεωρήθηκε επαγγελματίας. Όλοι στο στάδιο στοιχημάτιζαν ότι νικητής θα ήταν ο έμπειρος Χαρίλαος Βασιλάκος ή ο Ιωάννης Λαυρέντης που είχε το ρεκόρ διαδρομής με 3 ώρες 11 λεπτά και 27 δεύτερα. Η απόσταση του Μαραθωνίου εκείνη την εποχή ήταν 40 χλμ κι όχι 42 χλμ και 195 μέτρα, όπως είναι σήμερα και καθορίστηκε το 1908. Η εκκίνηση δόθηκε στις 2 το μεσημέρι από τον ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλο. Τους αθλητές ακολουθούσαν γιατροί, νοσοκόμοι και κριτές πάνω σε ποδήλατα ή άμαξες. Ο γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό οδήγησε τη κούρσα και έχοντας άγνοια της χωμάτινης διαδρομής, έδωσε γρήγορο ρυθμό και μέχρι το Πικέρμι είχε ξεφύγει κατά 2 χλμ. Μετά το Πικέρμι αρχίζουν οι μεγάλες ανηφόρες που δυσκολεύουν ακόμα και σήμερα τους αθλητές. Ο Λερμιζιό επιβράδυνε από τη κούραση αλλά πέρασε πρώτος απ’ τη Παλλήνη όπου οι χωρικοί του πρόσφεραν λουλούδια. Στο 32ο χλμ. Εγκατέλειψε και επικεφαλής τέθηκε ο αυστραλός Φλακ. Στο 34ο χλμ. Είπε σ’ ένα ποδηλάτη να τρέξει γρήγορα στο Στάδιο και να αναγγείλει τη νίκη του. Οι 100.000 με το άκουσμα πάγωσαν. Νωρίτερα είχαν δει στη δισκοβολία(ένα άθλημα καθαρά ελληνικό) να κερδίζει αμερικανός. Στο 37ο χλμ. ο Σπύρος Λούης με αλλαγή ρυθμού προσπέρασε τον Φλακ ο οποίος κατέρρευσε κι εγκατέλειψε. Ο 23χρονος Σπυρίδων Λούης, νερουλάς στο επάγγελμα, είχε μπει τη τελευταία στιγμή στον μαραθώνιο (ως πέμπτος) με τη προτροπή του διοικητή του Παπαδιαμαντοπούλου. Ο νεαρός Μαρουσιώτης δεν εφάρμοσε κάποια συγκεκριμένη τακτική στον αγώνα. Απλώς έτρεχε αλλά με σταθερό ρυθμό κι αυτό ήταν τελικά που μέτρησε στη κούρσα. Με το που είδε τον Λούη στη κεφαλή της κούρσας 3 χλμ πριν τον τερματισμό, ο Παπαδιαμαντόπουλος μετέβη έφιππος κι ενημέρωσε αμέσως τον βασιλιά Γεώργιο Α΄. Η είδηση μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα και μια κραυγή συγκλόνισε το στάδιο «Έλλην, Έλλην».
Πράγματι ο Λούης τερμάτισε πρώτος μέσα σε παραλήρημα με χρόνο 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Δεύτερος τερμάτισε ο Χαρίλαος Βασιλάκος σε 3 ώρες 6 λεπτά και 3 δεύτερα, καθώς έχασε πολύτιμο χρόνο συνδιαλεγόμενος με τους χιλιάδες θεατές που τον αποθέωναν κατά μήκος της διαδρομής. Τρίτος κατετάγη ο Σπυρίδων Μπελόκας ο οποίος ακυρώθηκε ύστερα από καταγγελία ότι είχε διανύσει μέρος της διαδρομής, πάνω σε κάρο! Έτσι τη τρίτη θέση πήρε ο Ούγγρος Γκιούλα Κέλνερ σε 3 ώρες 9 λεπτά και 35 δεύτερα, που πάντως δε βραβεύθηκε γιατί μετάλλια έπαιρναν οι δύο πρώτοι. Στον αγώνα ζήτησε να τρέξει και μια γυναίκα, η Σταμάτα Ρεβύθη. Οι κριτές δεν την άφησαν καθώς δεν προβλεπόταν συμμετοχή γυναικών. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η 30χρονη έτρεξε μόνη την επομένη ημέρα και διάνυσε τη διαδρομή σε 5 ώρες και 30 λεπτά.
Στη τελετή λήξης των αγώνων, έγινε η απονομή των μεταλλίων στους νικητές όλων των αγωνισμάτων. Ο Λούης, εν μέσω γενικής αποθέωσης στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο, έλαβε κλάδο ελιάς και το ασημένιο μετάλλιο (χρυσό δεν προβλεπόταν) και ο δεύτερος Βασιλάκος, ένα δάφνινο στεφάνι και ασημένιο μετάλλιο κι αυτός. Ο Λούης ήταν πλέον λαϊκός ήρωας. Όλοι ήθελαν να του προσφέρουν ένα δώρο και να κλέψουν λίγη απ’ τη δόξα του. Από τις εφημερίδες της εποχής, διαβάζουμε: « Ο κ. Κυπαρίσσης πρόεδρος της συντεχνίας αργυροχρυσοχόων, του προσέφερε μια χρυσή αλυσίδα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Τζιβανόπουλος ένα δαχτυλίδι. Ο καφεπώλης Δημήτριος Μπαβέας δωρεάν καφέδες για ένα χρόνο, ο Παύλος Αθανασίου 100 οκάδες κρασί, η ξενοδόχος Δήμητρα Βιβή δωρεάν φαγητό εφόρου ζωής, οι Σιδηρόδρομοι Αττικής δωρεάν εισιτήριο εφόρου ζωής, ο Μιχαήλ Βόδας μια κυνηγετική καραμπίνα και η εταιρεία Σίνγκερ μια ραπτομηχανή».

Η Αγάπη κι ο Πόλεμος λένε ωραίες ιστορίες

Παραμυθητής

''Η Αγάπη κι ο Πόλεμος λένε ωραίες ιστορίες. Αλλά τις λένε βιαστικά, λαχανιασμένα. Εγώ μόνο, η Πέτρα, λέω τις ιστορίες καλά και σωστά, όπως πρέπει να τις λέει κανείς. Και οι δικές μου ιστορίες είναι για πάντα.'' (απόσπασμα από το βιβλίο) Διαβάστε περισσότερα στο http://paramythitis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_07.html

Ὅρκος Ἀθηναίων ἐφήβων

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/orkoi-arxaion-ellinon-polemiston.html

Όρκοι Αρχαίων Ελλήνων Πολεμιστών

Ὅρκος Ἀθηναίων ἐφήβων
...πλείω δὲ καὶ ἀρείῳ...Κρατώντας τὰ ὅπλα ποὺ τοῦ ἐμπιστευόνταν ἡ Πατρίδα, ὁἈθηναῖος ἔφηβος μπροστὰ στὸ ναὸ τῆς Ἀγραύλου ἔδιδε τὸν παρακάτω ὅρκο:
Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα, οὐδ᾿ ἐγκαταλείψω τὸν προστάτην ὢ ἂν στοίχῳ, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν, καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείῳ ὅσης ἂν παραδέξωμαι. Καὶ συνήσω τῶν ἀεὶ κρινόντων, καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἱδρυμένοις πείσομαι, καὶ οὓς τίνας ἄλλους ἱδρύσεται τὸ πλῆθος ἐμφρόνως. Καὶ ἂν τὶς ἀναιρεῖ τοὺς θεσμοὺς ἣ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πάντων. Καὶ τὰ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. Ἵστορες θεοὶ Ἄγραυλος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη
Μετάφραση: Δὲ θὰ ντροπιάσω τὰ ὄπλα μου, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸν συμπολεμιστή μου ὅπου κι ἂν ταχθῶ νὰ πολεμήσω, θὰ ὑπερασπίζω τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, καὶ μόνος καὶ μὲ πολλούς, καὶ τὴν πατρίδα δὲν θὰ παραδώσω μικρότερη, ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ μαχητικότερη ἀπ᾿ ὅση θὰ μοῦ παραδοθεῖ. Θὰ πιστεύω στοὺς Θεοὺς καὶ στοὺς ἰσχύοντες νόμους θὰ ὑπακούω, καὶ σὲ ὅσους ἄλλους νόμιμα θεσπισθοῦν. Κι ἂν κάποιος ἀναιρέσει τοὺς θεσμοὺς ἢ ἀμφισβητήσει, δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψω, θὰ τὸν πολεμήσω εἴτε μόνος εἴτε μὲ ὅλους. Καὶ τὶς ἱερὲς παρακαταθῆκες τῶν πατέρων θὰ τιμήσω. Μάρτυρές μου οἱ θεοὶ Ἄγραυλος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλῶ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.
Παιᾶν Σπαρτιατῶν
Βαδίζοντας προς τη μάχη, οι σπαρτιάτες πολεμιστές έψαλλαν τον παιάνα...
Ἄγετ᾿, ὢ Σπάρτας εὐάνδρω κῶροι πατέρων πολιατᾶν λαιᾷ μὲν ἴτυν προβάλεσθε, δόρυ δ᾿ εὐτόλμως ἄνχεσθε, μὴ φειδόμενοι τὰς ζωάς· οὐ γὰρ πάτριον τᾷ Σπάρτᾳ!
Μετάφραση: Ἐμπρὸς ὢ τῆς εὐάνδρου Σπάρτης τέκνα πατέρων πολιτῶν, διὰ τῆς ἀριστερᾶς χειρὸς τὴν ἀσπίδαν προβάλετε, διὰ δὲ τῆς δεξιᾶς μὲ τόλμη τὸ δόρυ ὑψώσατε, μὴ φειδόμενοι τὴν ζωὴ γιατὶ αὐτὸ δὲν εἶναι πατροπαράδοτον στὴν Σπάρτη!
Ὅρκος Ἑλλήνων στὶς Πλαταιές:Οὐ ποιήσομαι περὶ πλειονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας. Οὐδὲ ἐγκαταλείψω τοὺς ἡγεμόνας, οὔτε ζῶντας, οὔτε ἀποθανόντας. ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τελευτήσαντας τῶν συμμάχων ἁπάντας θάψω. καὶ κρατήσας τῷ πολέμῳ τοὺς βάρβαρους,τῶν μὲν μαχεσαμένων ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος πόλεων οὐδεμίαν ἀνάστατον ποιήσω. τὰς δὲ τὰ τοῦ βάρβαρου προελομένας ἅπασας δεκατεύσω. καὶ τῶν ἱερῶν ἐμπρησθέντων καὶ καταβληθέντων ὑπὸ τῶν βάρβαρων οὐδὲν ἀνοικοδομήσω παντάπασιν. ἀλλὰ ὑπόμνημα τοῖς ἐπιγιγνομένοις ἐάσω καταλείπεσθαι τῆς τῶν βάρβαρων ἀσεβείας.
Μετάφραση: Δὲν θὰ ἐκλάβω ὡς πολυτιμότερη τὴ ζωὴ ἀπὸ τὴν ἐλευθερία. οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω στὴ μάχη κανέναν ἀπὸ τοὺς ἡγέτες μας, οὔτε ζωντανό, μὰ οὔτε καὶ νεκρό. ἀλλὰ καὶ τοὺς πεσόντες στὴ μάχη ἀπὸ τοὺς συμμάχους μας ὅλους θὰ ἐνταφιάσω. καὶ ἀφοῦ ἐπικρατήσουμε στὸν πόλεμο κατὰ τῶν βάρβαρων, ἀπὸ τὶς πόλεις ποὺ ἔδωσαν μάχη ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος καμία νὰ μὴν καταστρέψω. ὅσες ὅμως στὴ μάχη συνετάχθησαν μὲ τοὺς βάρβαρους ὅλες νὰ ἀποδεκατίσω. καὶ ἀπὸ τοὺς ναοὺς ποὺ πυρπολήθηκαν καὶ κατεδαφίστηκαν ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, κανέναν καθόλου νὰ μὴν ανοικοδομήσω. ἀλλὰ ὡς ὑπενθύμιση στὶς ἐπερχόμενες γενεὲς νὰ ἐπιτρέψω νὰ ἀφεθοῦν, τῆς τῶν βάρβαρων ἀσεβείας.