Οι Θεοί των Σεισμών

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/oi-Theoi-twn-Seismwn-sthn-Arxaia-Ellhnikh-mythologia.html

  στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Οι Θεοί των Σεισμών
Οι ρίζες του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού συνδέονται με τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών. Η ελληνική μυθολογία δεν είναι παρά ένα περίβλημα που κρύβει τους θησαυρούς μιας μυστηριακής θρησκείας όπου οι πρώτοι φιλόσοφοι έκρυψαν τη γνώση τους των μεγάλων νόμων του φυσικού κόσμου.
Μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Μυθολογίας ταυτίζεται με την γεωλογική εξέλιξη του Ελλαδικού χώρου, με αποτέλεσμα να έχει και μία φυσικογεωλογική ή γεωμυθολογική διάσταση.
Πολυετής ερευνητική δραστηριότητα έχει δείξει ότι η Θεογονία του Ησιόδου, τα έργα του Ομήρου και των άλλων συγγραφέων, αντιπροσωπεύουν την φυσικο-γεωλογική εξέλιξη του Αιγαιακού και Περι-Αιγαιακού χώρου για το χρονικό διάστημα μεταξύ 18.000 και 6.000 χρόνια πριν από σήμερα κυρίως. Η μυθολογία δεν ήταν παρά το πραγματικό κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας.
Η παρουσία της Γης σαν πρωτογενές στοιχείο-ύλη και θεότητα εμφανίζεται στις τρεις βασικές πηγές της Ελληνικής μυθολογίας (Χθόνια, Ησίοδος, Ορφική). Στις άλλες μυθολογίες-θρησκείες, που επηρέασαν τον λεγόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό, η παρουσία της Γης (στοιχείο και θεότητα) είναι διαφορετική και όχι πρωταρχική (Γερμανοσκαδιναβική: Ελλα, Βίβλος, Κοράνι). Μπορούμε να θεωρήσουμε την “Χθόνια” θεογονία-κοσμογονία σαν την ποιο αρχαϊκή, ως προς τα αναφερόμενα πρόσωπα (θεότητα) και στοιχεία που εν τούτοις συμπλέκονται με την εξέλιξη άλλων θεογονιών. Σύμφωνα, λοιπόν, με την χθόνια παράδοση, εν αρχή υπήρχε η Μητέρα-Γη, υποχθόνια προσωπικότητα που κυριαρχούσε στους Δελφούς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις μαχών, η Μεγάλη Μητέρα Γαία παίζει ένα διαχρονικό και συνήθως κυρίαρχο ρόλο, πάντα πίσω από τα δρώμενα. Περιγράφεται από ορισμένους ως εμπαθής και σκανδαλοποιός επειδή προτρέπει τους Τιτάνες να επιτεθούν κατά του συζύγου της με τη γνωστή επίθεση του γιου τους Κρόνου εναντίον του πατέρα του Ουρανού. Ύστερα, γεννάει τους Γίγαντες που τους εξωθεί εναντίον του εγγονού της, Δία. Κατά την Τιτανομαχία, οι Γίγαντες με την προτροπή και πάλι της Γαίας, τίθενται στο πλευρό του Δία.
Από το γάμο του Ουρανού με τη Γη γεννήθηκαν οι τερατόμορφοι Γίγαντες που είχαν ανθρώπινο κορμί και φιδίσια πόδια. Βασιλιά είχαν τον Ευρυμέδοντα, που τους ξεσήκωσε και τους παρέσυρε σε άγριο πόλεμο κατά των Θεών. Ήθελαν να τους εξοντώσουν και να γίνουν αυτοί κυρίαρχοι της πλάσης, του ουρανού και της γης, να καθίσουν και να στήσουν αυτοί το βασίλειό τους στον Όλυμπο. Κι επειδή ήταν όλοι τους, οι Γίγαντες, άγριοι πολεμιστές, ο πόλεμος που άναψε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Θεούς, ήταν εξίσου άγριος και τρομερός. Λένε, πως ολόκληρα βουνά ξερίζωναν και τα πετούσαν στους Θεούς, ενάντια στα θεϊκά παλάτια.
Ο Δίας, νικητής κατά των Τιτάνων χρειάστηκε να αγωνιστεί σκληρά, για να εξασφαλίσει τον Ολύμπιο θρόνο. Ομόφωνα οι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν το πεδίο της μάχης των Γιγάντων και των θεών στο δυτικό τμήμα της Χαλκιδικής. Εκεί, σε μακρινή απόσταση από τον Όλυμπο, βρισκόταν το πεδίο της Φλέγρας, δηλαδή τόπος της φωτιάς , μια περιοχή άγρια. Πρόκειται για τη σημερινή Κασσάνδρα της Χαλκιδικής.
Στην πρώτη γραμμή του στρατοπέδου των θεών ήταν ο Δίας και η Αθηνά. Επεμβαίνουν όμως και άλλες θεότητες: η Ήρα, ο Απόλλωνας, ο Ήφαιστος, η Άρτεμη, ο Ποσειδώνας, η Αφροδίτη, η Εκάτη αλλά και οι Μοίρες. Και κάθε ένας από τους θεούς και κάθε μια απ’ τις θεές ερχόταν σε συμπλοκή με έναν ή περισσότερους Γίγαντες. Οι γνωστότεροι Γίγαντες ήταν: ο Πορφυρίων, ο Αλκυονεύς, ο Εγκέλαδος, ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Κλυτίος, ο Πολυβότης, ο Πάλλας, ο Ιππόλυτος, ο Γρατίων, ο Άγριος και ο Θόων.
Όπως και στην Τιτανομαχία, έτσι και στην Γιγαντομαχία, ο Δίας αναγκάστηκε να επικαλεστεί τη βοήθεια και άλλων δυνάμεων. Και κάλεσε έναν θνητό αυτή τη φορά τον Ηρακλή -που καμιά φορά τον συνοδεύει και ο Διόνυσος. Από το μέρος της πάλι η Γη, για να βοηθήσει τα παιδιά της, τους Γίγαντες, σκέφτεται να τους δώσει να φάνε το μαγικό χορτάρι, που χαρίζει την αθανασία. Σαν το έμαθε όμως ο Δίας, απαγορεύει στον Ήλιο και στη Σελήνη και στην Ηώ να παρουσιαστούν και μέσα στο σκοτάδι ξεριζώνει το θαυματουργό χορτάρι. Η τύχη των Γιγάντων κρίθηκε. Μάταια θα προσπαθήσουν να αναρριχηθούν στον Όλυμπο, σωριάζοντας το ένα πάνω στο άλλο τα γειτονικά βουνά. Ανώφελα τα κατορθώματα τους.
Διαφορετικού χαρακτήρα ήταν η συμμετοχή της Αθηνάς στη μάχη. Για να καταβάλει η Αθηνά το Γίγαντα Εγκέλαδο, ο οποίος ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γης αναγκάστηκε να τον καταπλακώσει με την νήσο Σικελία ή το όρος Αίτνα. Το αποτέλεσμα είναι πλέον ο Εγκέλαδος να αναστενάζει μέσα στο τάφο του, προκαλώντας εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς. Η λέξη Εγκέλαδος προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων (έγκειμαι + λας) και υποδηλώνει τον εγκατεστημένο στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.
Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Εγκέλαδος καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύμπου. Έτσι, ο «Εγκέλαδος-Σεισμός» γίγαντας, είναι θαμμένος στην Κασσάνδρα, αλλά μη έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν το φαινόμενο του σεισμού. Οι μύθοι αυτοί υπονοούν την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να ερμηνευτούν, από τα πολύ παλιά χρόνια, οι ιδιορρυθμίες αυτού του χώρου, καθώς η Κασσάνδρα βυθισμένη στο κέντρο της χερσονήσου είναι πνιγμένη από τον ατμό του καυτού θειαφιού που πηγάζει από την Αγία Παρασκευή.
Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου φονεύθηκε από τον κεραυνό του Δία, σύμφωνα με μια δεύτερη από τον ακόλουθο του Διονύσου τον Σειλινό αλλά η επικρατέστερη αναφέρει είναι ότι δολο-φονήθηκε από την Αθηνά, η οποία έριξε εναντίον του τη Σικελία με το οποίο και τον καταπλάκωσε. Ο Παυσανίας αναφέρει και άλλη εκδοχή κατά την οποία η Αθηνά φόνευσε τον Εγκέλαδο ρίχνοντας επάνω του το τέθριππο άρμα της.

Η εκδοχή αυτή υπήρξε από τα πιο προσφιλή θέματα πολλών καλλιτεχνών της αρχαιότητας, αποθανατίζοντας αυτή σε πλείστες μετώπες αρχαίων ναών όπως στον Παρθενώνα και στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Τέτοιες παραστάσεις του αγώνα μεταξύ της Αθηνάς και του Εγκέλαδου βρίσκονται σε πολλά αγγεία καθώς επίσης κοσμούταν και ο πέπλος της Αθηνάς στα Παναθήναια. Μετά τη νίκη του Δία κατά των Γιγάντων ο Δίας είχε να αντιμετωπίσει ακόμα έναν, τελευταίο εχθρό, τον Τυφωέα. Ο οποίος γεννήθηκε από την ένωση της Γαίας με τον Τάρταρο. Κι ήταν το τελευταίο παιδί της Γης, κατά τον Ησίοδο. Ο Τυφών κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του Δία, ερεθιζόμενος από την μητέρα του Γαία.
Ανατράφηκε σε σπήλαιο της Κιλικίας, που ονομάζεται Τυφώνειον Άνδρον. Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος μας λέει πως ο Τυφώνας ήταν κάτι ανάμεσα σε άνθρωπο και σε άγριο ζώο. Ξεπερνούσε όλα τα άλλα παιδιά της Γης σε μέγεθος και δύναμη. Ήταν ένα αγριότατο θηρίο που έστρεψε εναντίον του Δία και του Ουρανού. Επιτιθέμενος, έριχνε αναμμένες πέτρες προς τον ουρανό, ενώ συγχρόνως με μεγάλη βουή και συριγμόν και «…πνέων πυρ ως ζάλην και τρικυμίαν εκ του στόματος αυτού…».
Ήταν μεγαλύτερος από όλα τα βουνά και συχνά το κεφάλι του χτυπούσε στα αστέρια. Όταν τέντωνε τα χέρια του, το ένα έφτανε στην Ανατολή και το άλλο ακουμπούσε στη Δύση και αντί για δάχτυλα είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. Από τη μέση και κάτω τον περιέβαλλαν οχιές. Το σώμα του ήταν φτερωτό και το τρίχωμά του άγριο στα μαλλιά και στα γένια και τα μάτια του πετούσαν φωτιές.
Όταν οι θεοί είδαν το ον αυτό να επιτίθεται στον ουρανό, τρομοκρατήθηκαν και δεν δέχτηκαν τη μάχη. Άφησαν τον Ουρανό έρημο και αφύλακτο και έφυγαν τρέχοντας μέχρι την Αίγυπτο και κρύφτηκαν μέσα στην έρημο, όπου μεταμορφώθηκαν σε ζώα. Ο Απόλλωνας έγινε γεράκι, ο Ερμής ίβις, ο ‘Αρης πολύ λεπιδωτό ψάρι, ο Διόνυσος τράγος, ο Ηρακλής ελάφι, ο Ήφαιστος βόδι, η Αφροδίτη έπεσε στον Ευφράτη και έγινε ψάρι Μόνο η Αθηνά και ο Δίας αντιστάθηκαν στο θηρίο.
Ο Δίας του έριξε από μακριά κεραυνο-βόλα βέλη και, όταν ήρθαν στα χέρια, τον χτύπησε με το ατσάλινο δρεπάνι που η Γη είχε βάλει στο χέρι του Κρόνου για να χτυπήσει τον Ουρανό. Η πάλη έγινε στο βουνό Κάσιο, στα σύνορα της Αιγύπτου και της Πετραίας Αραβίας. Ο Τυφώνας, που ήταν απλώς πληγωμένος, κατάφερε να υπερισχύσει και απέσπασε το δρεπάνι του θεού.
Έκοψε τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία, φορτώθηκε τον ανίσχυρο θεό στους ώμους του και τον μετέφερε μέχρι την Κιλικία, όπου τον έκλεισε σε μια σπηλιά, το «Κωρύκιο άντρο». Εκτός από αυτό έκρυψε τους τένοντες και τους μυς του Δία σε ένα δέρμα αρκούδας και τα έδωσε στη δράκαινα Δελφύνη να τα φυλάει.
Ο Ερμής και ο Πάνας -μερικοί λένε ο Κάδμος- έκλεψαν τους τένοντες και τους ξανατοποθέτησαν στο σώμα του Δία. Αυτός ξαναβρήκε αμέσως τη δύναμή του και, ανεβαίνοντας στον ουρανό πάνω σε άρμα που το έσερναν φτερωτά άλογα, βάλθηκε να κεραυνοβολεί το θηρίο.
Ο Τυφώνας τράπηκε σε φυγή και, με την ελπίδα να αυξήσει τις δυνάμεις του, θέλησε να δοκιμάσει τους μαγικούς καρπούς που φύτρωναν στο όρος Νύσα. Αυτή ήταν τουλάχιστο η υπόσχεση που του είχαν δώσει οι Μοίρες, για να τον ελκύσουν. Ο Δίας τον πρόλαβε εκεί και η καταδίωξη συνεχίστηκε.
Στη Θράκη ο Τυφώνας εκσφενδόνισε εναντίον του Δία βουνά, αλλά αυτός τα έκαμε με χτυπήματα κεραυνού να πέφτουν επάνω στο θηρίο. Έτσι το βουνό Αίμος όφειλε το όνομά του στο αίμα που κύλησε από μια από τις πληγές του. Οριστικά αποθαρρημένος ο Τυφώνας τράπηκε σε φυγή και, καθώς διέσχιζε τη θάλασσα της Σικελίας, ο Δίας έριξε πάνω του το βουνό Αίτνα, που τον συνέτριψε. Οι φλόγες που βγαίνουν από την Αίτνα είναι ή αυτές που ξερνά το τέρας ή τα υπολείμματα των κεραυνών, με τους οποίους το σκότωσε ο Δίας.

Υπάρχουν ωστόσο παραλλαγές που συνδέουν τον Τυφώνα με την Ήρα και τον Κρόνο. Η Γαία, δυσαρεστημένη από την ήττα των Γιγάντων, διέβαλε τον Δία στην Ήρα και εκείνη πήγε να ζητήσει από τον Κρόνο ένα μέσο να εκδικηθεί. Ο Κρόνος της παρέδωσε δύο αυγά διαποτισμένα από το σπέρμα του. Αν τα έθαβε, από αυτά τα αυγά θα γεννιόταν ένας δαίμονας ικανός να εκθρονίσει τον Δία. Ο δαίμονας αυτός ήταν ο Τυφώνας.
Σύμφωνα με άλλη μυθική παράδοση, ο Τυφώνας ήταν γιος της Ήρας, που τον είχε γεννήσει μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός αρσενικού στοιχείου, όπως είχε κάμει με τον Ήφαιστο. Η Ήρα έδωσε τον τερατώδη γιο της, για να τον μεγαλώσει, σε έναν δράκοντα, το φίδι Πύθωνας που ζούσε στους Δελφούς.
Ο Τυφώνας ετυμολογικά έχει σχέση με τον τύφο και την τούφα, δηλαδή το φούσκωμα και έχει σχέση όχι μόνο με τον κυκλώνα αλλά τη γενικότερη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μαζί με την ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα. Ο Τυφώνας ταυτίζεται σε ορισμένα σημεία του μύθου με τον Εγκέλαδο και σχετίζεται με το πιο εντυπωσιακό και βίαιο από τα έκτακτα και φυσικά μετεωρολογικά φαινόμενα, τα πέρα από το μέτρο της καθημερινής εμπειρίας.
Και ο Τυφώνας και ο Εγκέλαδος εμφανίζονται να έχουν παιδιά τις Γοργόνες, τη Σφίγγα, τη Λερναία Ύδρα, το Γηρυόνη, τον Κέρβερο και άλλα μυθικά «τέρατα» (συμβολίζουν διάφορα γεωλογικά φαινόμενα) που απέκτησαν με την Έχιδνα. Κατά τον Όμηρο ο Τυφών βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων δηλαδή στη Κιλικία και Φρυγία, ενώ κατά τον Πίνδαρο βρίσκεται θαμμένος στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία, όπως ο Εγκέλαδος.
Στην αφήγηση της μάχης ανάμεσα στον Τυφώνα και το Δία στην περιγραφή αυτής της τρομερής αναστάτωσης της φύσης, αυτής της θύελλας φωτιάς που ξεχύνεται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη και που ανακατώνει όλα τα στοιχεία σε ένα ακαταμέτρητο χάος είναι δύσκολο να μην αναγνωρίσει κανείς τα φαινόμενα μιας ηφαιστειακής έκρηξης.
Αυτή η πιθανότητα επιβεβαιώνεται από την περιγραφή που κάνει ο Πίνδαρος της έκρηξης της Αίτνας και που αποδίδει τα ολέθρια αποτελέσματά της στην ενέργεια του Τυφώνα. Τα ηφαίστεια των Κυκλάδων, αρκούσαν να προσφέρουν στον ποιητή όλα τα στοιχεία αυτής της κοσμογονικής περιγραφής. Τα φαινόμενα αυτά ήταν η συνηθισμένη και συχνή κατάσταση της φύσης πριν από το Δία, δηλαδή στις περιόδους τις πιο παλιές του κόσμου.
Η φυσιοκρατική ερμηνεία του μύθου των Γιγάντων, ως χθόνιων θεοτήτων, που προκαλούν σεισμούς και αναστατώσεις της γης, διατυπώθηκε στην αρχαιότητα και με αυτόν τον τρόπο δημιουρ-γήθηκαν τα σχετικά ονόματα:Ερυσίχθων, Χθονόφυλος . Στην Ελληνική Μυθολογία όμως δύο τουλάχιστον θεοί διακρίνονται για τις ίδιες φυσικές δυνάμεις αλλά προέρχονται από διαφορετικές γενιές όπως ο Εγκέλαδος και ο Ποσειδών.
Σύμφωνα με άλλη θεωρία ο πανίσχυρος θεός Ποσειδών και όχι ο γίγαντας Εγκέλαδος ήταν για τους Έλληνες ο θεός των γεωλογικών φαινομένων. Αυτός εξουσίαζε τα έγκατα της γης, όπως δείχνουν οι ονομασίες του Γαίης κινητήρ, Γαιήοχος, Μοχλευτήρ, Σεισίχθων, Δαμασίχθων, Ενοσίγαιος αλλά και το ίδιο το όνομά του, που έχει ερμηνευθεί και ως σύζυγος-κυρίαρχος της γης (πόσις της δᾶς). Ο Σοφοκλής τον ονομάζει γης τε και αλμυράς θαλάσσης άγριον μοχλευτήν.
Όταν βαδίζει κάνει τα βουνά να τρέμουν, όταν ταρακουνά τη γη προκαλεί στον Άδη τρόμο, μήπως ανοίξει η γη και φανεί ο Κάτω Κόσμος. Ο Πωσειδώνας λατρεύεται ως Εδραίος, Ασφάλειος, Θεμελιούχος, Τειχοποιός και οι άνθρωποι επικαλούνται την προστασία του για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτισμάτων. Κλείνει ο ίδιος τις πύλες του Κάτω Κόσμου και κρατεί φυλακισμένους στα Τάρταρα τους Τιτάνες, θεμελιώνει και χτίζει τα τείχη της Τροίας και γκρεμίζει το τείχος που ύψωσαν οι Έλληνες απέναντί της κατά την πολιορκία της.
Αυτός, σείοντας τη γη, απέσπασε τμήματα από τις ξηρές και δημιούργησε νησιά, όπως π.χ. όταν, για να εξουδετερώσει τον γίγαντα Πολυβώτη στον αγώνα των θεών εναντίον των γιγάντων, έκοψε με την τρίαινά του τμήμα από την Κω και μ’ αυτό τον καταπλάκωσε, δημιουργώντας τη Νίσυρο. Στη Θεσσαλία διέρρηξε με την τρίαινα τα βουνά, ώστε να βρουν διέξοδο τα νερά που λίμναζαν εκεί, σχηματίζοντας τα Τέμπη. Σεισμός κατά την παράδοση έκανε τη Σικελία «αναρραγήναι» από το άκρο της ιταλικής χερσονήσου.
Στις περιοχές που πλήττονταν από σεισμούς κυριαρχούσε η λατρεία του Ποσειδώνος. Το ιερό των Δελφών ανήκε αρχικά στο χθόνιο Ποσειδώνα και στην πάρεδρό του Γαία. Στην αγορά της Σπάρτης υπήρχε άγαλμα του Ποσειδώνος Ασφαλείου. Κοιτίδα της λατρείας του στα ιστορικά χρόνια, ως χθόνιας και όχι θαλάσσιας θεότητας, είναι η Πελοπόννησος, την οποία οι ιστορικοί Εφορος και Διόδωρος ονομάζουν οικητήριον Ποσειδώνος και ιεράν Ποσειδώνος. Οι Θεσσαλοί τιμούσαν τον Ποσειδώνα ως γαιήοχο και γαιοσείστη.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτός άνοιξε τον αυλώνα των Τεμπών ανάμεσα στον Όλυμπο και την Όσσα για να βρει στη θάλασσα διέξοδο ο Πηνειός. Ήταν διαδεδομένη ,λοιπόν, στη θεσσαλική ενδοχώρα η λατρεία του χθόνιου Ποσειδώνα που εκεί είχε το προσωνύμιο Πετραίος. Αλλά και η Βοιωτία χαρακτηρίζεται από ιερά του Ποσειδώνος, με ονομαστό ιερό του στην Ογχηστό και με άλλα ιερά στην Ελικώνα. Άποικοι μετέφεραν τη λατρεία του ελικώνιου Απόλλωνα στην Ιωνία. Ενδεικτική του κυρίαρχου χθόνιου χαρακτήρα του Ποσειδώνος στην Πελοπόννησο είναι η έντονη λατρεία του στις αρκαδικές πόλεις, μολονότι η αρχαία Αρκαδία δεν είχε θάλασσα.
Σε ό,τι αφορά τις έριδες μεταξύ των θεών υπάρχουν διάφορες ερμηνείες και προσεγγίσεις της Ελληνικής Μυθολογίας, κυρίως για την Τιτανομαχία και τη Γιγαντομαχία. Συνήθως συμβολική, θρησκευτική, μεταφυσική. Είναι δυνατόν, όμως, να επιτευχθεί μια νέα προσέγγιση της Ελληνικής Μυ-θολογίας. Από την εμπειρία ενός γεωλόγου ο κύριος παράγων θα πρέπει να είναι το φυσικο-γεωλογικό καθεστώς και οι μεταβολές του στον Σαρωνικό Κόλπο, το Αιγαίο και τον Περι-Αιγαιακό χώρο.
Αντιπαρα-θέσεις και έριδες παρατηρούνται όταν μία Νέα Φυσικογεωλογική Τάξη πραγμάτων αντικαθιστά μια παλαιότερη. Κατά τη μυθολογική περίοδο σημαντικότατοι σεισμοί και κατακόρυφες μετατοπίσεις ηφαιστειότητα, μεγάλες κατολισθήσεις, απότομες καταβυθίσεις παράκτιων περιοχών θα πρέπει να είχαν λάβει χώρα.
Της Βασιλικής Παπαπέτρου για το Tourportal Press

Τα ελληνικά μουσικά όργανα

APXAIA EΛΛAΣ

Τα ελληνικά μουσικά όργανα από την αρχαιότητα ως σήμερα είναι το θέμα ενός συλλογικού τόμου επιστημόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, που μόλις κυκλοφόρησε από το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών. Καρπός πενταετούς έρευνας του Αρχείου Μουσικής Εικονογραφίας και Φιλολογικών Πηγών του ΑΠΘ με την επιστημονική επίβλεψη της καθηγήτριας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών κυρίας Αλεξάνδρας Γουλάκη - Βουτυρά αυτό το έργο αποτελεί μία διαχρονική ματιά στα όργανα και τη μουσική στην Ελλάδα. Ο τίτλος του είναι «Ελληνικά Μουσικά Οργανα - Αναζητήσεις σε εικαστικές και γραμματειακές μαρτυρίες (2000 π. Χ. -2000 μ. Χ.)» και η έκδοσή του υπήρξε ευγενική χορηγία του Σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας» ενώ όλο το ερευνητικό έργο πραγματοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.

Αρχαιολόγοι, βυζαντινολόγοι, ιστορικοί, φιλόλογοι, μουσικολόγοι και άλλοι επιστήμονες ένωσαν τις δυνάμεις τους για αυτή την εκτεταμένη συλλογή και μελέτη εικονογραφικών και γραμματειακών μαρτυριών από την Προϊστορική εποχή ως τις μέρες μας. Χωρίς να λείπουν οι ερευνητές διεθνούς κύρους, που καταθέτουν πρωτότυπες μελέτες για τα όργανα, τη μουσική και τα προβλήματα που προκύπτουν από την έρευνα. Ειδικές οπτικές εξάλλου από την πλευρά της Αρχαιολογίας, της Φιλολογίας ή της κατασκευής μουσικών οργάνων οδηγούν σε ενδιαφέρουσες απόψεις και προσεγγίσεις της μουσικής.
Στον τόμο συμμετέχουν οι: Μαρία Αλεξάνδρου, Andrew Barker, Μαρία Βουτσά, Gabriela Currie, Αλεξάνδρα Γουλάκη - Βουτυρά, Stefan Hagel, Κατερίνα Κολοτούρου, Egert Poehlmann, Massimo Raffa, Αντωνία Ρουμπή, Tilman Seebass, Ελισάβετ Σωτηρούδη. Η παρουσίαση της έκδοσης εξάλλου, η οποία, όπως γίνεται φανερό αφορά μεγάλη γκάμα ενδιαφερομένων για τη μουσική και τα ελληνικά όργανα έγινε στο Μέγαρο Μουσικής φιλοξενούμενη του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=503697

Αρκεί να το φανταστείτε

► Αρκεί να το φανταστείτε και θα γίνει

Η δύναμη της θέλησης είναι πολύ σημαντική.

Οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Ζουν μέσα στην έντονη καθημερινότητα, αναλώνοντας την ενέργεια τους πολλές φορές χωρίς νόημα. Έχουν σταματήσει να ονειρεύονται και να φαντάζονται το μέλλον τους. Πώς θα ήθελαν να είναι η ζωή τους μετά από μερικά χρόνια;

Ο Ιούλιος Βερν δήλωσε κάποια φορά «όλα όσα μπορεί ο άνθρωπος να φανταστεί οι άλλοι θα το κάνουν πραγματικότητα». Και βέβαια η περίπτωσή του είναι το τέλειο παράδειγμα ως προς αυτό, αφού πολλές εφευρέσεις των βιβλίων του, το υποβρύχιο ή ο πύραυλος, για να μην πάμε πιο μακριά,κατέληξαν πραγματικότητες. Ο Αϊνστάιν διαβεβαίωνε πως όποιος έχει φαντασία βγάζει από το τίποτα έναν ολόκληρο κόσμο με τη μεγαλύτερη ευκολία. Ο Ισπανός ποιητής Gustavo Adolfo Bécquer έλεγε με τη σειρά του πως «η φαντασία χρησιμεύει για να ταξιδεύεις και κοστίζει λιγότερο».

Αν θέλετε να ξαναβρείτε την φαντασία σας και να την όρεξη σας για ζωή, διαβάστε μερικές συμβουλές παρακάτω:

• Συντονιστείτε με τη διαίσθηση και την πλάγια σκέψη
• Απαλλαχτείτε από μονότονες συνήθειες που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα
• Τροφοδοτήστε το μυαλό σας με βιβλία, ταινίες και παιχνίδια.
• Φυλάξτε χρόνο ώστε η φαντασία να μπορέσει να περιπλανηθεί όπως της αρέσει.
• Σκεφτείτε το υπερθετικά απίθανο.
• Εφαρμόστε το brainstorming.
• Έχετε πάντα επάνω σας ένα μπολάκι για τις ιδέες σας.
• Σημειώστε τα πιο ενδιαφέροντα όνειρα.

jenny.gr

Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/se-megalo-vathos-zoun-kai-vasileyoun-ta-mikrovia.html

Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων «ζουν και βασιλεύουν» τα μικρόβια

Στο βαθύτερο σημείο του πλανήτη μας εντοπίστηκε ένα άκρως δραστήριο οικοσύστημα μικροβίων.
Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων, στην Τάφρο των Μαριανών στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό μια διεθνής επιστημονική ομάδα Δανών, Γερμανών, Βρετανών και Ιαπώνων ερευνητών ανακάλυψε μια ποικιλία οργανισμών να ζει σε ακραίες συνθήκες (παγωμένη θερμοκρασία, πίεση περίπου 1.100 μεγαλύτερη από εκείνη στην επιφάνεια της θάλασσας, πλήρες σκοτάδι), που έως πρόσφατα θεωρούνταν εχθρικές για τη ζωή.
Η διεθνής αυτή έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόνι Γκλουντ του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience».
«Τα βαθύτερα μέρη των βαθιών θαλασσών σίγουρα δεν αποτελούν νεκρές ζώνες», δήλωσε ρε ο Σκοτσέζος ερευνητής δρ Ρόμπερτ Τούρνεβιτς. «Αυτά τα μικρόβια αναπνέουν όπως εμείς. Υπάρχει εντυπωσιακά μεγάλη ποσότητα τροφής εκεί κάτω και μάλιστα φρέσκια και πολύ θρεπτική», πρόσθεσε.
Οι επιστήμονες έστειλαν, το 2010, ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό βαθυσκάφος βάρους 600 κιλών στην τεράστια υποθαλάσσια τάφρο, από όπου συνέλλεξε δείγματα από το λασπωμένο ίζημα του βυθού σε βάθος έως 20 εκατοστών. Η μετέπειτα ανάλυση έδειξε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και ένα μεγάλο αριθμό μικροβίων. Κάθε κυβικό εκατοστό του ιζήματος του βυθού περιείχε περίπου 10 εκατ. μικρόβια.
Μάλιστα, οι πρωτόγονοι μονοκύτταροι μικροοργανισμοί ήσαν δέκα φορές περισσότεροι και δύο φορές πιο δραστήριοι σε βάθος 11 χιλιομέτρων από ό,τι σε πιο ρηχά νερά βάθους πέντε έως έξι χιλιομέτρων. Τα μικρόβια βρίσκουν στο βυθό της τάφρου των Μαριανών αφθονία νεκρής φυτικής και ζωικής ύλης, που καταβυθίζεται σιγά-σιγά από τα μικρότερα βάθη και αποσυντίθεται αργά όταν πια φθάσει στο βυθό και αρχίσει να μετατρέπεται σε ίζημα.
Είναι τελικά τόσο μεγάλες αυτές οι ποσότητες οργανικών υλικών (βρώσιμων από τα μικρόβια), που οι επιστήμονες δεν αποκλείουν πλέον ότι η τάφρος και οι άλλες αβυσσαλέες περιοχές των ωκεανών, παρόλο που αποτελούν μόνο το 2% των παγκόσμιων ωκεανών, παίζουν τελικά ρόλο – κλειδί στον λεγόμενο «κύκλο του άνθρακα» στον πλανήτη μας και, κατά συνέπεια, στη ρύθμιση του κλίματος της Γης.

ΠΗΓΗ

ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΕ, ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ

 http://www.agioritikovima.gr/perizois/16639-fulaka-aggele

«ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΕ, ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ»

Μια φορά, στη Ρωσία ένα ορφανό αγοράκι μεγάλωνε με τη γιαγιά του.
Η γιαγιά του εντελώς αγράμματη γυναίκα, δεν ήξερε καμιά προσευχή αλλά τον έμαθε μόνο να λέει: «Φύλακα άγγελε, φύλαξέ με».
Έτσι το παιδί συνήθισε πάντα να λέει αυτή την προσευχούλα. Πρωί και βράδυ και παντού όπου βρισκόταν.

Το παιδί μεγάλωσε, υπηρέτησε στο Αυτοκρατορικό ναυτικό και όταν απολύθηκε με τα χρήματα της αποζημίωσης ξεκίνησε για τα μέρη του. Ωστόσο καθόταν αρκετά μακρυά από την θάλασσα και έπρεπε να περάσει μέσα από δάση.

Στη Ρωσία υπάρχουν κατά διαστήματα πανδοχεία που επιδοτούνται από το κράτος για να προσφέρουν κατάλυμα στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Υποχρεωτικά. Αλλιώς τιμωρούνται.

Ο απολυμένος ναύτης αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο σε μια τέτοια καλύβα που την φύλαγαν ένας γέρος με μια γριά.

Διστακτικά κτύπησε την πόρτα αλλά από μέσα άκουσε βρισιές και βλασφήμιες, αντί να τον ανοίξουν ως όφειλαν.

— Φύγε, του φώναξαν, δεν υπάρχει κατάλυμα για σένα. Τράβα πιο κάτω.

— Σας παρακαλώ ανοίξτε μου παρακάλεσε το παιδί. Δείξτε Λίγη καλοσύνη. Η νύχτα απόψε είναι πολλή άγρια και φοβάμαι. Θα με φάνε οι λύκοι και τα άγρια θηρία.

— Διώξτον διώξτον, φώναζε η γριά στο γέρο. Δεν θέλω απόψε ξένους εδώ.

— Σας παρακαλώ επέμενε και πάλι το παιδί...

Τότε ο γέρος άνοιξε λίγο την πόρτα, ξεπρόβαλε ένα πολύ άγριο μούτρο, ενώ τα χνώτα του μύριζαν άφθονο οινόπνευμα. Αλλά και γενικά από μέσα αναδιδόταν μπόχα από μυρωδιά ποτού.

— Τι θέλεις, ξανάπε ο γέρος άγρια, για να φύγει.

— Σας παρακαλώ, είπε και πάλι το παιδί. Μη με διώχνετε. Είναι άγρια η νύχτα. Εν ανάγκη και να πληρώσω. Έχω λεφτά. Ορίστε.

Κι έβγαλε τα λεφτά. Αθώο παιδί. Ο γέρος μόλις άκουσε για λεφτά γούρλωσε τα μάπα.

— Είπες λεφτά; έκανε. Και που τα βρήκες εσύ τα λεφτά;

Το παιδί εντελώς αθώο του έδειξε τα λεφτά του.

— Να ορίστε έχω λεφτά. Τώρα απολύθηκα και έχω...

Ο γέρος όταν είδε τα λεφτά άνοιξε την πόρτα.

Άντε πέρνα, του είπε.

Εν τω μεταξύ η γρηά όλο και φώναζε από μέσα μεθυσμένη να τον ξαποστείλει από ‘κεί που ήρθε.

Πω-πω! κακία, σκέφτηκε το παιδί. Είπα να περάσω μια νύχια και κάνουν έτσι. Πού να τους έλεγα ότι θέλω να μείνω κανένα χρόνο!

Τον πέταξαν σε μια γωνιά στο σκοτεινό δωμάτιο και πήγαν να συνεχίσουν την κραιπάλη τους. Ο νέος φοβήθηκε πολύ τα πρόσωπά τους, μετάνιωσε αλλά τώρα ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είπε την προσευχούλα που την έμαθε η γιαγιά του «φύλακα άγγελε, φύλαγέ με» και όπως ήταν ψόφιος από την κούραση τον πήρε γρήγορα ο ύπνος. Αλλά ξαγρυπνούσαν οι άγγελοι του!

Τί μεγάλο πράγμα! Διότι μόλις πέρασε λίγη ώρα και κατάλαβαν ο γέρος με τη γριά ότι τον πήρε ο ύπνος, ανοίγει σιγά-σιγά ο γέρος την πόρτα, και μπαίνει μέσα. Στο μισό φως φάνηκε να κρατάει ένα τσεκούρι στο χέρι και σιγά- σιγά πηγαίνει πάνω απ' το Κεφάλι του παιδιού, να το σκοτώσει.

- Τελείωνε γρήγορα, φώναξε αχνά η γριά. Πριν προλάβει να ξυπνήσει κατέβασέ το! Μια κι έξω σου λέω.

Κι όμως σαν να σκούντησε κάποιος το παιδί άνοιξε τα μάπα του. Τι νά δει! Ο γέρος έτοιμος να του κατεβάσει το τσεκούρι στο κεφάλι. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε!

Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή κάποιος χτύπησε την εξώπορτα. Τραντάχτηκε όλο το σπίτι. Τάκα, τάκα, τάκα...

— Αστυνομία, ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα... Τάκα, τάκα, τάκα και τα χτυπήματα όλο και πλήθαιναν.

— Ανοίξτε γρήγορα! Αστυνομία! Θα σπάσουμε την πόρτα. Κάντε γρήγορα, Αστυνομία....

Γέρος και γριά τα ‘χασαν. Ο γέρος έκρυψε γρήγορα το τσεκούρι κάτω από το κρεβάτι κα έπεσε στα πόδια του ναύτη και τον εκλιπαρούσε να μην πει τίποτα στην αστυνομία. Να μην τον προδώσει. Ενώ η γριά έκαμνε κάτι σαστισμένα κι έλεγε:

— Ναι, ναι, τώρα, τώρα αμέσως, μια στιγμή... θ' ανοίξω...

— Ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα έκανε πάλι απ' έξω η φωνή. Τελείωσε η υπομονή μας, γρήγορα...

— Σε παρακαλώ, μην με προδίδεις, έλεγε ο γέρος.

— Εγώ, τόλμησε να κάνει το παιδί... δεν...όχι...

Με το που πήγε ο γέρος προς την εξώπορτα, ο νέος ανοίγει το παράθυρο και πηδάει απ' έξω και το σκάζει. Ισόγειο βλέπετε, ήταν το σπιτάκι. Πήγε πίσω από κάτι θάμνους και τι να δει! Ούτε αστυνομία, ούτε άλογα, ούτε τίποτα.

Όλα τα είχαν κάνει οι Άγγελοι που τους είχε επικαλεστεί τόσες φορές για να τον φυλάγουν. Και φύλαγαν.

κατά των εγκεφαλικών

► Πράσινο τσάι και καφές κατά των εγκεφαλικών

Ερευνητές εξέτασαν την ευεργετική δράση των δύο ροφημάτων

Μια ακόμη έρευνα που αφορά την ευεργετική δράση του καφέ και του πράσινου τσαγιού όσον αφορά την πρόσληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων έρχεται να προστεθεί στη μακριά σειρά ερευνών για τις ευεργετικές ιδιότητες αυτών των δυο ροφημάτων. Η έρευνα είναι ιαπωνική και διεξήχθη σε 83.000 ανθρώπους, 45-74 ετών που παρακολουθήθηκαν επί 13 χρόνια περίπου.

Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι εκείνοι που έπιναν τουλάχιστον ένα φλιτζάνι καφέ την ημέρα μείωναν τον κίνδυνο εγκεφαλικού κατά 20%. Το ίδιο (δηλαδή μείωση του κινδύνου κατά 20%) παρατήρησαν και για εκείνους που έπιναν τουλάχιστον τέσσερα φλιτζάνια τσάι. Επίσης, εκείνοι που έπιναν δύο ή τρία φλιτζάνια πράσινο τσάι την ημέρα είχαν κατά 14% μικρότερο κίνδυνο εγκεφαλικού.

Ειδικότερα ο κίνδυνος των αιμορραγικών εγκεφαλικών επεισοδίων μειωνόταν κατά 32% για όσους έπιναν ένα φλιτζάνι καφέ ή δυο φλιτζάνια πράσινο τσάι την ημέρα. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Stroke.

vita.gr

ΣΕΡΑΦΙΝΟ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/03/blog-post_04.html?spref=fb

SERAFINO - ΣΕΡΑΦΙΝΟ

Σεραφίνο

Ο Σεραφίνο είναι χαρακτήρας και περιοδικό κόμικς, δημιούργημα του ιταλού σχεδιαστή Τσιαμπίνο.
Ο Σεραφίνο είναι ένας φτωχός αλλά καλόκαρδος αλητάκος με χαρακτηριστικά ανθρωπόμορφου καγκουρώ. Γνώρισε τεράστια επιτυχία τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα όπου πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Η απήχησή του ήταν πολύ μεγάλη και έφτασε τη δεκαετία του '70 να πουλά δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα κάθε εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 η κυκλοφορία του μειώνονταν ώσπου σταμάτησε να εκδίδεται στην Ελλάδα το 1992. Παρόμοια ήταν η πορεία του και στην ιταλική αγορά, όπου επίσης διακόπηκε η έκδοσή του μετά τον θάνατο του δημιουργού του.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΣΤΕΡΙΑΣ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/12/blog-post_19.html?spref=fb

STARFISH - ΑΣΤΕΡΙΑΣ

Αστερίας
Ο αστερίας είναι εχινόδερμο ζώο της τάξης των Αστεροειδών. Το σώμα του παρουσιάζει ακτινωτή συμμετρία. Τυπικά έχει πέντε βραχίονες ή και περισσότερους, οι οποίοι σχηματίζουν πεντάκτινη συμμετρία. Ο σκελετός του βοηθά μόνο στην προστασία του και όχι στην κίνηση, η οποία γίνεται με σύστημα ποδιών- σωλήνων. Φέρουν ενδοσκελετό, που σημαίνει ότι σχετίζονται με τα Χορδωτά. Η τροφή τους περιλαμβάνει συνήθως ζώα με κέλυφος, όπως μύδια, αχιβάδες και στρείδια. Απαντώνται σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη.Περιγραφή
Οι αστερίες αποτελούνται από έναν κεντρικό κυκλικό δίσκο, ο οποίος φέρει βραχίονες («μπράτσα») σε πεντάκτινη συμμετρία. Το στόμα τους είναι κάτω από τους αστερίες και στην επάνω πλευρά τους έχουν ένα είδος φίλτρου για το νερό. Ο ρόλος του είναι να παρέχει νερό στους αστερίες για να κινηθούν. Πολλοί αστερίες έχουν και σειρές από αγκάθια για την άμυνά τους από τους εχθρούς ενώ άλλοι δεν έχουν καθόλου. Στο άκρο του κάθε βραχίονα υπάρχει ένα μικροσκοπικό μάτι, με το οποίο το ζώο μπορεί να δει, μόνο αν είναι φως ή σκοτάδι. Η κίνηση του αστερία γίνεται με τη βοήθεια ποδιών- σωλήνων. Η πέψη του αστερία γίνεται με δύο στομάχια: ένα για την καρδιά και ένα για τον πυλωρό. Το καρδιακό στομάχι μοιάζει με σάκο και βρίσκεται στο κεντρικό μέρος του σώματος του ζώου. Μπορεί να «γυρίσει» και να βγει έξω από το σώμα του αστερία, όταν χωνεύει την τροφή του. Μερικά είδη χρησιμοποιούν το υδραγγειακό τους σύστημα κίνησης για να ανοίγουν το όστρακο των Δίθυρων ζώων με τα οποία τρέφονται. Αυτό γίνεται με το να βυθίζουν τα στομάχια τους μέσα στα όστρακα των διθύρων. Όταν χωνευτεί κατά ένα μέρος η τροφή, το καρδιακό στομάχι επιστρέφει στο εσωτερικό του σώματος και η μισοχωνεμένη τροφή πηγαίνει στο πυλωρικό στομάχι. Η επιπλέον πέψη γίνεται στο έντερο. Τα απόβλητα εξέρχονται από τον πρωκτό του ζώου ή όταν απουσιάζει, όπως σε μερικά είδη, από το στόμα του. Το νευρικό του σύστημα είναι περίπλοκο.Τροφή
Η κύρια τροφή του αστερία είναι τα μαλάκια, όπως τα μύδια, τα στρείδια, οι αχιβάδες και άλλα ζώα με όστρακο. Η ικανότητα του αστερία να χωνεύει την τροφή του έξω από το σώμα του, τον κάνει να κυνηγά λεία που είναι πολύ μεγαλύτερη απ[ό το στόμα του. Έτσι, εκτός από μικρά σε μέγεθος μαλάκια, οι αστερίες τρέφονται και με αρθρόποδα ακόμα και μικρά ψάρια, ειδικά όταν είναι ετοιμοθάνατα. Αρκετά είδη μπορούν να ζήσουν για αρκετό καιρό χωρίς τροφή. Πιστεύεται ότι πιθανότατα λαμβάνουν θρεπτικά συστατικά από οργανικές ύλες που είναι διαλυμένες στο θαλασσινό νερό. Επίσης, πολλά είδη τρέφονται με οργανισμούς σε αποσύνθεση.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

► Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

για ταψάκι ή pyrex 30x40 εκατοστά
• 1 κρασοπότηρο χλιαρό νερό (ή χυμό πορτοκαλιού)
• 1 1/2 νεροπότηρο Αλεύρι (Φαρίνα κόκκινη που φουσκώνει μόνη της)
• 1 νεροπότηρο Ζάχαρη άσπρη
• 160 γρ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
• 160 γρ. Ινδοκάρυδο
• 2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
• 1 1/2 νεροπότηρο Ζάχαρη
• 1 1/2 νεροπότηρο Νερό

ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ (Προαιρετικά)
• 200 γρ. Κουβερτούρα
• 2 κουταλιές μαργαρίνη

Χτυπάμε το ελαιόλαδο με την ζάχαρη, να ασπρίσει, όσο γίνεται και να γίνει πολτός, ρίχνουμε το ινδοκάρυδο, μετά το αλεύρι και τελευταίο το χλιαρό νερό, μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει το μπέικιν.

Λαδώνουμε το ταψί, αδειάζουμε και στο φούρνο, στους 180 οC, για 20-25 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να ξεκολλάει (δοκιμάζουμε στο κέντρο με οδοντογλυφίδα, να βγαίνει στεγνή).

Για το σιρόπι, βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, επί 3 λεπτά και σιροπιάζουμε περιχύνοντας σιγά-σιγά.

Από πάνω πασπαλίζουμε με ινδοκάρυδο, αν θέλουμε.

stamarstavros.blogspot.gr

Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας

23 Μαρτίου 1821 - Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας

Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Ο Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού.

Στα μέσα του μηνός ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, φθάνει στο λιμάνι του Αλμυρού, έξω από την Καλαμάτα. Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος.
Οι οθωμανικές αρχές της Καλαμάτας πληροφορούνται το γεγονός και ενεργώντας αφελώς ζητούν να μάθουν από τους προκρίτους το περιεχόμενο του φορτίου και γιατί συνοδεύεται από ενόπλους. Αυτοί τους απαντούν ότι οι ένοπλοι είναι χωρικοί που συνοδεύουν φορτία λαδιού για το φόβο των ληστών. Ο βοεβόδας της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου πείθεται και ζητά τη βοήθεια των Μανιατών, που στέλνουν στην πόλη 150 άνδρες, υπό τον Ηλία Μαυρομιχάλη (20 Μαρτίου).

Από τις 17 Μαρτίου, όμως, οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, είχαν υψώσει τη σημαία της επανάστασης στην Τσίμοβα, σημερινή Αρεόπολη της Λακωνίας. Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην Εκκλησία των Ταξιαρχών. Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ μέρες πριν από τη συμβατική της έναρξη.
Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Γιατράκος ξεκινούν για τον Μιστρά και τη Μονεμβασιά, ενώ ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες για την Καλαμάτα. Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων (21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.

Την 23η Μαρτίου επαναστατικές δυνάμεις των Μανιατών του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, άλλοι Μανιάτες καπεταναίοι και ο Θ. Κολοκοτρώνης φτάνουν έξω από την Καλαμάτα. Από τους βορειοανατολικούς λόφους προσεγγίζουν την πόλη, ξεκινώντας από το μοναστήρι της Βελανιδιάς, κι άλλες δυνάμεις, με επικεφαλής τους Παπαφλέσσα και Αναγνωσταρά. Ήδη από την προηγουμένη, 22 Μαρτίου, βρισκόταν στην πόλη δύναμη 2.500 Μανιατών, με επικεφαλής το γιο του Πετρόμπεη Ηλία και τους αδερφούς του Αντώνη και Γιάννη, και με πρόσχημα την προστασία του βοεβόδα της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγά Αρναούτογλου. Ο Αρναούτογλου, ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, αναγκάζεται να παραδοθεί αμαχητί και με όρο τη διασφάλιση της ζωής των Τούρκων.

Το μεσημέρι της 23ης Μαρτίου, οι δυνάμεις των εξεγερμένων Ελλήνων, με ηγέτες τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Αναγνωσταρά, Μητροπέτροβα και πολλούς άλλους οπλαρχηγούς της ευρύτερης περιοχής της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, θα συγκεντρωθούν σε παρόχθιο του Νέδοντα ναό – των Αγίων Αποστόλων (κρατούσα άποψη) ή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, (νεότερη και στηριζόμενη σε σημαντικά δεδομένα) – όπου θα τελεστεί δοξολογία. Μετά την απελευθέρωση της πόλης, τμήματα των επαναστατημένων Ελλήνων κατευθύνθηκαν προς τη Σκάλα Μεσσηνίας και την Καρύταινα (με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη), προς την Τριπολιτσά (με τους Παπαφλέσσα, Αναγνωσταρά και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη) και προς τις Κορώνη και Μεθώνη. Στην πόλη παρέμειναν Μανιάτες οπλαρχηγοί και ντόπιοι δημογέροντες, οι οποίοι συγκρότησαν την πρώτη επαναστατική κυβέρνηση της απελευθερωμένης Ελλάδας, τη «Μεσσηνιακή Σύγκλητο» (ή Γερουσία). Μετά την απελευθέρωση της πόλης, στο ναό των Αγίων Αποστόλων (κρατούσα άποψη) θα τελεστεί δοξολογία, στην οποία 24 ιερείς και ιερομόναχοι ευλόγησαν τις σημαίες των αγωνιστών και τους όρκισαν για τον απελευθερωτικό αγώνα.

Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας, στις 25 Μαρτίου, η Μεσσηνιακή Σύγκλητος θα στείλει την από τις 23 Μαρτίου εγκεκριμένη «Προειδοποίησιν εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», εκ μέρους του Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Συγκλήτου, στην οποία εξηγούνται οι σκοποί της Επανάστασης. Με ένα δεύτερο έγγραφό της (Μάιος), υπογραμμένο από τον Πετρόμπεη, η Σύγκλητος ζητούσε βοήθεια από τον αμερικανικό λαό και την κυβέρνηση του προέδρου Τζέιμς Μονρό. Το κείμενο παραδόθηκε στον Αμερικανό καθηγητή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και γερουσιαστή Εντ. Έβερετ από τον Αδαμάντιο Κοραή.


ΠΗΓΕΣ http://olympia.gr/
http://diolkos.blogspot.gr/