Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/se-megalo-vathos-zoun-kai-vasileyoun-ta-mikrovia.html

Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων «ζουν και βασιλεύουν» τα μικρόβια

Στο βαθύτερο σημείο του πλανήτη μας εντοπίστηκε ένα άκρως δραστήριο οικοσύστημα μικροβίων.
Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων, στην Τάφρο των Μαριανών στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό μια διεθνής επιστημονική ομάδα Δανών, Γερμανών, Βρετανών και Ιαπώνων ερευνητών ανακάλυψε μια ποικιλία οργανισμών να ζει σε ακραίες συνθήκες (παγωμένη θερμοκρασία, πίεση περίπου 1.100 μεγαλύτερη από εκείνη στην επιφάνεια της θάλασσας, πλήρες σκοτάδι), που έως πρόσφατα θεωρούνταν εχθρικές για τη ζωή.
Η διεθνής αυτή έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόνι Γκλουντ του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience».
«Τα βαθύτερα μέρη των βαθιών θαλασσών σίγουρα δεν αποτελούν νεκρές ζώνες», δήλωσε ρε ο Σκοτσέζος ερευνητής δρ Ρόμπερτ Τούρνεβιτς. «Αυτά τα μικρόβια αναπνέουν όπως εμείς. Υπάρχει εντυπωσιακά μεγάλη ποσότητα τροφής εκεί κάτω και μάλιστα φρέσκια και πολύ θρεπτική», πρόσθεσε.
Οι επιστήμονες έστειλαν, το 2010, ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό βαθυσκάφος βάρους 600 κιλών στην τεράστια υποθαλάσσια τάφρο, από όπου συνέλλεξε δείγματα από το λασπωμένο ίζημα του βυθού σε βάθος έως 20 εκατοστών. Η μετέπειτα ανάλυση έδειξε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και ένα μεγάλο αριθμό μικροβίων. Κάθε κυβικό εκατοστό του ιζήματος του βυθού περιείχε περίπου 10 εκατ. μικρόβια.
Μάλιστα, οι πρωτόγονοι μονοκύτταροι μικροοργανισμοί ήσαν δέκα φορές περισσότεροι και δύο φορές πιο δραστήριοι σε βάθος 11 χιλιομέτρων από ό,τι σε πιο ρηχά νερά βάθους πέντε έως έξι χιλιομέτρων. Τα μικρόβια βρίσκουν στο βυθό της τάφρου των Μαριανών αφθονία νεκρής φυτικής και ζωικής ύλης, που καταβυθίζεται σιγά-σιγά από τα μικρότερα βάθη και αποσυντίθεται αργά όταν πια φθάσει στο βυθό και αρχίσει να μετατρέπεται σε ίζημα.
Είναι τελικά τόσο μεγάλες αυτές οι ποσότητες οργανικών υλικών (βρώσιμων από τα μικρόβια), που οι επιστήμονες δεν αποκλείουν πλέον ότι η τάφρος και οι άλλες αβυσσαλέες περιοχές των ωκεανών, παρόλο που αποτελούν μόνο το 2% των παγκόσμιων ωκεανών, παίζουν τελικά ρόλο – κλειδί στον λεγόμενο «κύκλο του άνθρακα» στον πλανήτη μας και, κατά συνέπεια, στη ρύθμιση του κλίματος της Γης.

ΠΗΓΗ