Γαρίδες Γιουβέτσι

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Από ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ

Πολίτικα νηστίσιμα 

από την Μίμα Καρβούνη

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ( 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1902 - 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1930 )

 

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ( 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1902 - 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1930 )
 

"ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ"

 

Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα μελαγχολικὴ τοῦ Ἀπρίλη,
ὅταν ἀντικρὺ θἀνοίγη μέσ᾿ στὴ γάστρα μου δειλὰ
ἕνα ρόδο - μία ζωούλα. Καὶ θὰ μοῦ κλειστοῦν τὰ χείλη
καὶ θὰ μοῦ κλειστοῦν τὰ μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.

Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα θλιβερὴ σὰν τὴν ζωή μου,
ποὺ ἡ δροσιά της, κόμποι δάκρι θὰ κυλάη πονετικὸ
στὸ ἅγιο χῶμα ποὺ μὲ ρόδα θὰ στολίζῃ τὴ γιορτή μου,
στὸ ἅγιο χῶμα ποὺ θὰ μοῦ εἶνε κρεβατάκι νεκρικό.

Ὅσα ἀγάπησα στὰ χρόνια τῆς ζωῆς μου θὰ σκορπίσουν
καὶ θἀφανιστοῦν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριοῦ.
Ὅσα μ᾿ ἀγαπῆσαν μόνο θἄρθουν νὰ μὲ χαιρετίσουν
καὶ χλωμὰ θὰ μὲ φιλοῦνε σὰν ἀχτίδες φεγγαριοῦ.

Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα μελαγχολικὴ τοῦ Ἀπρίλη.
Ἡ στερνὴ πνοή μου θἄρθη νὰ στὸ πῆ καὶ τότε πιά,
ὅση σοῦ ἀπομένει ἀγάπη, θἆναι σὰ θαμπὸ καντύλι
- φτωχὴ θύμηση στοῦ τάφου μου τὴν ἀπολησμονιά.
( ΤΙΤΛΟΣ "ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ" )

Η εγκύκλιος «περί του μη σολοικίζειν»

http://mikros-romios.gr/3757/%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BF

Η εγκύκλιος «περί του μη σολοικίζειν»

 

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Οι σολοικισμοί, δηλαδή τα σφάλματα, ιδίως συντακτικά κατά τη χρήση της γλώσσας, η παραβίαση των κανόνων και η χρήση προτάσεων ή εκφράσεων που δεν ανταποκρίνονται στα συμφραζόμενα ταλάνιζαν ιδιαίτερα τη δημόσια διοίκηση κατά τον 19ο αιώνα. Οι παντός είδους δημόσιοι υπάλληλοι συνέτασσαν «σεντόνια» ολόκληρα γράφοντας καθαρευουσιάνικες εκφράσεις, τις οποίες ανακάτευαν με το καθημερινό λεξιλόγιό τους και τις τοπικές διαλέκτους παρουσιάζοντας ένα τραγελαφικό αποτέλεσμα.
«Ο υποσημειούμενος εγκατασταθείς ενταύθα νομίμως, και ούσα έλλειψις εφημερίου, εχειροτονήθην ιερεύς» έγραφε μια αναφορά. «Όπως τα τέκνα των ομογενών, διδασκόμενα την πάτριον γλώσσαν και θρησκείαν, διεγείρηται εις τας τρυφεράς αυτών καρδίας το θρησκευτικόν και εθνικόν αίσθημα» ανέφερε κάποια άλλη. Τέτοιου είδους αναφορές σε υπηρεσιακά έγγραφα φαίνεται πως διάβαζε το 1872 και αγανάκτησε ο Τήνιος αγωνιστής της Επανάστασης και Υπουργός Παιδείας Δημήτριος Δρόσος. Εξέδωσε λοιπόν πριν από εκατό σαράντα χρόνια μία εγκύκλιο «περί του μη σολοικίζειν».
Απευθυνόμενος στους υπηρεσιακούς παράγοντες, ιδιαιτέρως δε στους δημοδιδάσκαλους, στην αρχή επισήμαινε πως «τινες εξ υμών, εξ απροσεξίας πάντως, διότι δυσωπούμεθα ν’ αποδώσωμεν το πράμα απλώς εις αμάθειαν, γράφοντες και προς αυτό το Υπουργείον, σολοικίζουσιν ασυστόλως, αναρτώντες ασυνδέτως απολύτους ονομαστικάς επί ετεροπροσωπίας»! Στη συνέχεια ακολουθούσε και η σχετική απειλή: «Πας ός αν ολισθήση του λοιπού εις το αλλότριον της ελληνικής φωνής τούτο παράπτωμα, θέλει παραπέμπεσθαι, έστω και πρωτοβάθμιος, εις την διαρκή εξεταστικήν των δημοδιδασκάλων επιτροπήν προς νέαν εξέτασιν». Εννοείται ότι αυτή η εγκύκλιος δεν γέννησε αποτελέσματα και σίγουρα δεν ανέκοψε το κύμα των σολοικισμών. Εξάλλου, σόλοικος ήταν και ο λόγος του Υπουργού και του Υπουργείου Παιδείας. Τέλος, η λέξη «σολοικισμός» προήλθε από τους Σόλοικους, όπως ονομάζονταν οι Αθηναίοι άποικοι της πόλης Σόλοι της Κιλικίας, οι οποίοι μιλούσαν ελληνικά με επιδράσεις από άλλες γλώσσες.