Σάββατο 17 Μαΐου 2014

ΚΡΑΤΑ ΜΕ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ - ΘΑΛΕΙΑ ΚΟΥΝΟΥΝΗ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε την κατάσταση του χρήστη Thalia Kounouni Polyviou.
With Popi Mathaiopoulou

ΚΡΑΤΑ ΜΕ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ - ΘΑΛΕΙΑ ΚΟΥΝΟΥΝΗ

Ενα πάρα πολύ ωραίο, πρωτότυπο, διαφορετικό βιβλίο που θα σας προβληματίσει και θα πλημυρίσει την ψυχή σας με πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Ενας παράξενος άνθρωπος σαν άλλος Νώε, προσεγγίζει 8 διαφορετικούς ανθρώπους, φαινομενικά άγνωστους μεταξύ τους και τους προτείνει, κάποιους τους αναγκάζει να περάσουν 40 μέρες απομονωμένοι σε ένα πολυτελές θέρετρο χωρίς καμιά επαφή με τον έξω κόσμο. Σε αντάλλαγμα θα τους δώσει την ανάλογη λύση στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν..... Κάποιοι θα ανακαλύψουν λίγο πριν το τέλος αυτής της συγκατοίκησης πως οι ζωές τους συνδέονται με τρόπο τραγικό που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα! Θα φτάσουν στα όρια τους, θα ξεγυμνώσουν την ψυχή τους και ο μόνος τρόπος να φτάσουν στη λύτρωση είναι μέσω της συγχώρεσης.
Η συγγραφέας θίγει με αξιοθαύμαστο τρόπο προβλήματα της σημερινής κοινωνίας. Προβλήματα όπως η παιδεραστία, η εξάρτηση από τον τζόγο, ο αγώνας για καθημερινή επιβίωση ανθρώπων με χαμηλά εισοδήματα, η παχυσαρκία και η απομόνωση, η ομοφυλοφιλία και ο ρατσισμός, η ματαιοδοξία, η μοναξιά, οι εφήμεροι έρωτες, η μη αποδοχή της πραγματικότητας μετά από αναπάντεχα τραγικά δυστηχήματα, ο πόθος για την απόκτηση ενός παιδιού και πολλά άλλα.......

Σίγουρα αξίζει να το διαβάσετε, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

«έβαζαν νερό» στο κρασί τους

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Αρχαία Ελληνικά.




Γιατί οι αρχαίοι «έβαζαν νερό» στο κρασί τους

Συχνά, και ιδιαίτερα τώρα, γίνομαι αποδέκτης ερωτημάτων σχετικών με το αν οιαρχαίοι Έλληνες είχαν υποκατάστατα των σημερινών ψυγείων και ακόμη αν είχαν τη δυνατότητα να ψύχουν τα διάφορα ποτά τους. Και στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι θετική.
Ωστόσο ακόμη και η πιο σύντομη ανάπτυξή τους απαιτεί έκταση που ξεπερνά τον περιορισμένο χώρο μιας επιφυλλίδας. Έτσι θα περιοριστώ στο δεύτερο ερώτημα, επιφυλασσόμενος σε μια άλλη, ελπίζω επίσης καλοκαιριάτικη, επιφυλλίδα να ασχοληθώ και με το πρώτο.
Όπως είναι γνωστό, το κατ' εξοχήν ποτό των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο «θείος οίνος». Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γεύονταν το ένθεο αυτό ποτό και ιδιαίτερα οι πρώτοι, που συνομιλούσαν και φλυαρούσαν ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα στους ανδρώνες πίνοντας κρασί.
Οι συμμετέχοντες στις κρασοκατανύξεις αυτές συνήθως δεν έχαναν τη διαύγεια του νου τους επειδή το κρασί που κατανάλωναν ήταν νερωμένο. Σπάνια, και για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν ανέρωτο κρασί, «άκρατον οίνον».
Η ανάμειξη του κρασιού με το νερό γινόταν μέσα σε μεγάλα ευρύστομα αγγεία, γνωστά ως κρατήρες, και η συνήθης αναλογία ήταν τρία μέρη νερού προς ένα οίνου. Αυτή την αναλογία προτείνει και ο Ησίοδος, ο ποιητής της υπαίθρου, δεν λείπουν ωστόσο γραπτές μαρτυρίες που κάνουν λόγο για μείξη με νερό σε μεγαλύτερη αναλογία.
Αυτή ακριβώς η κυριαρχία του νερού ήταν που απέτρεπε πολλές δυσάρεστες καταστάσεις για τους πότες. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που βάζει ο κωμικός ποιητής Αλέξις (4ος-3ος αι. π.Χ.) στο στόμα του Σόλωνα:
«Ήδη από τα κάρα τον πουλάνε (τον οίνον) νερωμένο, όχι βέβαια για να κερδίσουν κάτι παραπάνω, αλλά γιατί προνοούν για τους αγοραστές, να έχουν μετά την οινοποσία το κεφάλι ελαφρύ».
Το νερό που χρησιμοποιούσαν για το αραίωμα του κρασιού φρόντιζαν να προέρχεται από «σκιαράν παγάν» (πηγή), από «κρήνην αέναον και απόρρυτον» ή από «ψυχρόν φρέαρ». Έτσι μαζί με τη μείξη του κρασιού τους οι αρχαίοι πετύχαιναν συγχρόνως και την ψύξη του.
Πολύ διαδεδομένη ήταν και η πρακτική να χρησιμοποιούν και νερό που προερχόταν από λιώσιμο χιονιού, το οποίο, ως γνωστόν, το συντηρούσαν ακόμη και το καλοκαίρι και το εμπορεύονταν. Ωστόσο είχαν εφεύρει και ιδιαίτερους τρόπους ψύξης του κρασιού.
Γύρω στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. επινόησαν ένα αγγείο ειδικής κατασκευής που επέτρεπε την ψύξη του οίνου και τη διατήρησή του σε ψυχρή κατάσταση όσο αυτός βρισκόταν αποθηκευμένος σε μεγάλα στενόστομα αγγεία, στους αμφορείς, προτού μεταφερθεί στους κρατήρες. Πιο συγκεκριμένα κατασκεύασαν έναν ειδικό τύπο αμφορέα με κύριο γνώρισμα τα διπλά του τοιχώματα.
Με τη βοήθεια των εσωτερικών τοιχωμάτων δημιουργούνταν ο κατ' εξοχήν χώρος του αγγείου, μέσα στον οποίο έχυναν, από το στόμιό του, το κρασί. Ο χώρος που σχηματιζόταν από τα εξωτερικά τοιχώματα και περιέβαλλε τον εσωτερικό γέμιζε με τη βοήθεια μιας προχοής που βρισκόταν στο πάνω μέρος με ψυχρό νερό ή χιόνι. Έτσι πετύχαιναν τη μόνιμη ψύξη του κρασιού, αφού εύκολα μπορούσαν να ανανεώνουν το ψυκτικό μέσο, όταν αυτό έλιωνε και ζεσταινόταν, με φρέσκο.
Διά μέσου μιας οπής που βρισκόταν στο κάτω μέρος του αγγείου απομάκρυναν το ζεστό νερό και στη συνέχεια, σφραγίζοντάς την, έριχναν στον εξωτερικό χώρο του φρέσκο χιόνι ή κρύο νερό.
Τέτοια αγγεία, γνωστά στους αρχαιολόγους ως αμφορείς - ψυκτήρες, κατασκευάζονταν στο δεύτερο μισό του 6ου αι. π.Χ. στην Αθήνα, αλλά και σε ένα άλλο μέρος του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, πιθανόν στο Ρήγιο της Μεγάλης Ελλάδας, στη Ν. Ιταλία.
Ανάλογες κατασκευαστικές λεπτομέρειες που πετύχαιναν την ψύξη του κρασιού και γενικότερα υγρών συναντούμε σποραδικά και σε άλλα οινοφόρα αγγεία των αρχαίων Ελλήνων, όπως π.χ. σε οινοχόες.
Μέσα στο τρίτο τέταρτο του 6ου αι. π.Χ. αθηναίοι κεραμείς βρήκαν έναν άλλο τρόπο ψύξης κρασιού που εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες των συμποσιαστών. Ο προηγούμενος, που μόλις περιγράψαμε, απαιτούσε τη γρήγορη κατανάλωση του κρασιού από τη στιγμή που αυτό περνούσε από τον αμφορέα - ψυκτήρα στον κρατήρα.
Αν όμως ο ρυθμός κατανάλωσης ήταν αργός, τότε το κρασί μέσα στον κρατήρα θα έχανε τη δροσιά του. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος τρόπος που θα εξασφάλιζε μόνιμη ψύξη του κρασιού.
Δηλαδή, όταν αυτό θα γέμιζε τα κρασοπότηρα των αρχαίων γλεντζέδων, γνωστά κυρίως ως κύλικες, θα έπρεπε να είναι ακόμη κρύο ή δροσερό. Επινοήθηκε έτσι ένα χαρακτηριστικό μανιταρόσχημο αγγείο, το οποίο, αφού το γέμιζαν με κρασί, το τοποθετούσαν μέσα στον κρατήρα που ήταν γεμάτος με κρύο νερό ή χιόνι.
Πετύχαιναν δηλαδή έναν τρόπο ψύξης που θυμίζει αυτόν με τον οποίο σήμερα διατηρούμε κρύο ένα μπουκάλι σαμπάνιας ή κρασιού καθώς το τοποθετούμε μέσα σε δοχείο που περιέχει παγάκια.
Το κρασί το αντλούσαν από το στενόστομο μανιταρόσχημο αγγείο, τον ψυκτήρα, όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, με τη βοήθεια μιας κουτάλας που είχε μακριά λαβή.
Το σκεύος αυτό οι αρχαίοι το ονόμαζαν αρύταινα ή κύαθο. Είναι πολύ πιθανό ότι το κρασί στους ψυκτήρες αυτούς ήταν ανέρωτο, οπότε το αραίωμά του γινόταν εκ των υστέρων, μέσα στα ίδια τα κρασοπότηρα, με κρύο νερό που έφερναν με ένα κανάτι, την αρχαία οινοχόη. Έτσι, εκτός από τη μείξη του κρασιού, πετύχαιναν συγχρόνως και την καλύτερη ψύξη του.
Ότι οι μανιταρόσχημοι ψυκτήρες, οι οποίοι με το ψηλό πόδι και το φουσκωτό σώμα τους «επέπλεαν» μέσα στο κρύο νερό (ή στο χιόνι) του κρατήρα, περιείχαν κρασί είναι σήμερα βέβαιο. Εκτός από ορισμένες σχετικές παραστάσεις, το μαρτυρούν και τρία ιδιόμορφα αγγεία που έγιναν σχετικά πρόσφατα γνωστά στην έρευνα. Πρόκειται ουσιαστικά για τρεις κρατήρες που στο εσωτερικό τους έχουν ενσωματωμένο έναν ψυκτήρα.
Δηλαδή, κρατήρας και ψυκτήρας αποτελούν στις περιπτώσεις αυτές ένα ενιαίο κατασκευαστικά σύνολο και γι' αυτό τα αγγεία αυτά τα αποκαλούμε κρατήρες - ψυκτήρες. Στο κάτω μέρος τους φέρουν προχοή, η παρουσία της οποίας δικαιολογείται μόνο αν δεχθούμε ότι διά μέσου αυτής απομακρυνόταν το ζεστό πια νερό του αγγείου, όταν ανανέωναν το ψυκτικό υλικό του.
Επομένως το κρασί υποχρεωτικά πρέπει να βρισκόταν στον ψυκτήρα των αγγείων αυτών. Άλλωστε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα αγγεία αυτά είχαν λειτουργία ανάλογη με αυτήν των αμφορέων - ψυκτήρων που είδαμε παραπάνω. Ο τρόπος ψύξης που μόλις περιγράψαμε ήταν σε χρήση για 80 περίπου χρόνια και πιο συγκεκριμένα από το 530 ως το 460/50 π.Χ.
Οπωσδήποτε οι κρατήρες - ψυκτήρες δεν φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα συχνοί στην αρχαιότητα. Σποραδικά απαντώνται και σε άλλες εποχές, όπως π.χ. ένας που βρέθηκε στη μυκηναϊκή Τίρυνθα και χρονολογείται στον 13ο αι. π.Χ. Η σπανιότητά τους πρέπει να οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχαίοι προτιμούσαν λίγο περισσότερο το κόκκινο κρασί που δεν απαιτεί ιδιαίτερη ψύξη.
Κυρίως όμως στο ότι, όπως ήδη είπαμε παραπάνω, το νερό με το οποίο αραίωναν το κρασί φρόντιζαν να είναι «παγωμένο» έτσι ώστε δεν απαιτούνταν καμία φροντίδα για περαιτέρω ψύξη του θείου αυτού ποτού.

Η Δυναμη του Ηχου στην Ελληνική Μυθολογία

...μέσω γεννετικών μελετών...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Μυθικη Αναζητηση.
Η συνέχεια και η εξάπλωση των Ελλήνων μέσω γεννετικών μελετών.
"...Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες π...Δείτε περισσότερα

Φωτογραφία: Η συνέχεια και η εξάπλωση των Ελλήνων μέσω γεννετικών μελετών.
"...Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το ενδεχόμενο οι αρχαίοι Ελληνες να είχαν φτάσει στην Αμερική αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα της εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό από τους επιστήμονες...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2014/01/blog-post_29.html

Οι Θεοί των Σεισμών

...περί αυτοβουλίας και ετεροκαθορισμού...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Καστανιώτη.

«Στη γνωστή του φιλοσοφική, υπαρξιακή προβληματική περί αυτοβουλίας και ετεροκαθορισμού, που όμως για πρώτη φορά γίνεται βαθιά πολιτική, ο Τζαμιώτης χτίζει ένα ρεαλιστικό, πολύτροπο κείμενο για τον άνθρωπο στην κρίση και τον άνθρωπο σε κρίσ...Δείτε περισσότερα
— μαζί με Konstantinos Tzamiotis.







Φωτογραφία: «Στη γνωστή του φιλοσοφική, υπαρξιακή προβληματική περί αυτοβουλίας και ετεροκαθορισμού, που όμως για πρώτη φορά γίνεται βαθιά πολιτική, ο Τζαμιώτης χτίζει ένα ρεαλιστικό, πολύτροπο κείμενο για τον άνθρωπο στην κρίση και τον άνθρωπο σε κρίση – η κρίση, στις ποικίλες εκδοχές της, συγκροτεί, υπό μία έννοια, τον δικό του σκληρό πυρήνα ως πεζογράφου. Και καταγράφει σε αυτή τη συγκεκριμένη, σημερινή κρίση πώς σπάνε οι άνθρωποι, πώς διαλύονται οι πόλεις, πώς τσακίζεται ένα ολόκληρο πολιτικό και ηθικό σύστημα, που μάλλον δεν ήταν ιδιαίτερα ούτε πολιτικό ούτε ηθικό, πώς απλώνεται το κενό. Η πόλη, που επικαθορίζει τους ανθρώπους, άσχημη, εχθρική, σιωπηλή μέσα στη βουή της, έχει κι αυτή τον σκληρό πυρήνα της. Είναι οι ίδιοι αυτοί οι άνθρωποί της, όσοι δεν μπορούν παρά να συνεχίζουν ακόμη και όταν δεν μπορούν να συνεχίσουν, μέσα στο κακό που είναι αξεδιάλυτο με το καλό.» | Της Τιτίκας Δημητρούλια, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα http://ekast.gr/1nEDbOb

ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ

Δασκάλα - Σκηνοθέτης - Συγγραφέας.

"Αυτό που έζησα για τρία χρόνια στη σχολή της και που νομίζω δεν θα ξαναζήσω σε κανέναν χώρο, όχι απαραίτητα σπουδαστικό, αλλά συλλογικό, ήταν η απόλυτη πνευματική ελευθερία. Ανατρέχοντα...Δείτε περισσότερα
— μαζί με ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ.

Φωτογραφία: ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ

Δασκάλα - Σκηνοθέτης - Συγγραφέας.

"Αυτό που έζησα για τρία χρόνια στη σχολή της και που νομίζω δεν θα ξαναζήσω σε κανέναν χώρο, όχι απαραίτητα σπουδαστικό, αλλά συλλογικό, ήταν η απόλυτη πνευματική ελευθερία. Ανατρέχοντας σε εκείνη την εποχή, άλλοι θα έλεγαν Εγώ πέρασα από την ΚΝΕ ή Εγώ ανήκα σε αναρχική ομάδα κλπ. Εγώ πάλι λέω με καμάρι Σπούδασα στη σχολή της Χατζίκου! " 

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ MΠΟΣΚΟ Πηγή:http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/43508

"Θάθελα να σας παροτρύνω να διαβάσετε το κομμάτι που ακολουθεί της Σταυρούλας, όχι γιατι ασχολείται με την ταινία μου "γένους θηλυκού", όσο γιατι εμπεδώνει αρχές κι αξίες τόσο στη θεματολογία όσο και στη μορφή και το ύφος. Η ταινία έγινε με δυσκολίες, ενω προσφέρθηκαν και βοήθησαν (δεν εννοώ οικονομικά), πολλοί που ίσως την πίστεψαν. Η Σταυρούλα δίνει υπόδειγμα προσέγγισης κι αναλυσης και μακάρι νάχαμε πολλούς τέτοιους θεατές. Πάντα η τέχνη αποτελεί εργαλείο αλλά και όπλο. Ας σημειωθεί οτι δεν την γνωρίζω προσωπικά αλλά χάρηκα το λόγο της και την ικανότητα εμβάθυνσής της."

ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ 
Δασκάλα - Σκηνοθέτης - Συγγραφέας.

Όχι! Δεν είχα την τύχη να σας γνωρίζω προσωπικά. Δεν γνώριζα καν τη δουλειά σας. Γιατί συνήθως οι " κραυγές" στα χρόνια της ευμάρειας αποσιωπούνται και στα κατοπινά της λιμοκτονίας λογοκρίνονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ποια δημόσια ή ιδιωτική τηλεόραση θα έφερνε ως την Αμαλιάδα τη δουλειά σας για να τη δω; Ποιος εμπορικός κινηματογράφος θα μου έδινε αυτή την ευκαιρία;
Ακόμα και οι κινηματογραφικές λέσχες στην επαρχία, που με μεγάλο κόπο συντηρούνται στις μέρες μας, έχουν στην πλειοψηφία τους ως κριτήριο επιλογής προβολών τη διαφήμιση. Αναρωτιέμαι αν οι υπεύθυνοι του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Νέους Αρχαίας Ολυμπίας, γνωρίζουν την ταινία και αν ναι, γιατί δεν έχουν σκεφτεί την προβολή της στα πλαίσια του Φεστιβάλ, στα μη διαγωνιζόμενα μέρη.
Έχετε απόλυτο δίκιο, αγαπητή Κυρία Χατζίκου. Η τέχνη είναι εργαλείο αλλά και όπλο. Γι' αυτό και κατά την ταπεινή μου άποψη, οφείλει να είναι στρατευμένη στην προάσπιση του πολιτισμού και όχι στον εξευτελισμό του. Στην προάσπιση της ισότητας και της ισονομίας, μεταξύ των ανθρώπων και σε καμιά περίπτωση στο διαχωρισμό τους με βάση το χρώμα, το φύλλο, την εθνικότητα, την παιδεία, τις πολιτικές, θρησκευτικές, ταξικές ή οποιεσδήποτε άλλες προσωπικές του επιλογές.
Η τέχνη οφείλει να είναι στρατευμένη στον αγώνα κατά της βίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η πένα, ο φακός, το πινέλο, το σφυρί και το κοπίδι, τα μουσικά όργανα, η κίνηση, η φωνή, όλα μα όλα, όσα παράγουν και προάγουν πολιτισμό οφείλουν να είναι στρατευμένα στην προάσπιση του ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
Όχι! Δεν είχα την τύχη να σας γνωρίζω προσωπικά. Ευτύχησα όμως, έστω και περασμένα τα πενήντα μου, να σας γνωρίσω μέσα από τη δουλειά σας στην ταινία μικρού μήκους "Γένους Θηλυκού"..... Μέσα από την αγάπη και την περηφάνια των μαθητών σας, της αγαπημένης μου Αθηνάς Μαραβέγια και του συντάκτη αυτού του άρθρου που με συγκίνησε τόσο:
http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/43508 και ενώ εγώ είμαι τόσο περήφανη που πέρασα από την ΚΝΕ, νιώθω τόσο αδικημένη ξαφνικά που δεν είχα την ευκαιρία να περάσω από τις αίθουσες όπου οι γνώσεις  σας και η ψυχή σας  μεταλαμπαδεύονται στις νεότερες γενιές με απόλυτη πνευματική ελευθερία.
Για τη γενναιοδωρία των λόγων σας, ευχαριστίες.
Ήταν τιμή μου!

« Μη! Μη! Μη! Μη χαλνάτε τη γλώσσα!»

ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ ( 27 Οκτωβρίου 1932 – 11 Φεβρουαρίου 1963) ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ



ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ ( 27 Οκτωβρίου 1932 – 11 Φεβρουαρίου 1963)


ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ

Παπαρουνίτσες, διαβολικές φλογίτσες
Μήπως δεν βλάφτετε σε τίποτε;

Τρεμοσβήνετε. Δεν μπορώ να σας αγγίξω.
Βάζω τα χέρια μου ανάμεσα στις φλόγες. Δεν καίει.

Και μ¢ εξουθενώνει να σας παρακολουθώ
Έτσι που τρεμοσβήνετε, ζαρωμένο και διάφανο κόκκινο
σαν το δέρμα ενός ουρανίσκου

Ενός ουρανίσκου που τον πήραν τα αίματα.
Βρωμοφουστίτσες!

Υπάρχουν καπνοί που μου απαγορεύονται
Που είναι τα ναρκωτικά σας, οι σιχαμερές σας κάψουλε;

Αχ να μπορούσα να ματώσω ή να κοιμηθώ
Το στόμα μου να παντρευόταν έναν πόνο σαν αυτόν!

Η να μου στάζατε τα ποτά σας, μέσα σε τούτη τη γυάλινη
κάψουλα
να με αποβλακώσουν και να με ησυχάσουν

Αλλά άχρωμα άχρωμα

ΠΗΓΗ http://poeticanet.com/poets.php?subaction=showfull&id=1153390150&archive&start_from&ucat=48&show_cat=48



Φωτογραφία: ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ ( 27 Οκτωβρίου 1932 – 11 Φεβρουαρίου 1963) 

ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ

Παπαρουνίτσες, διαβολικές φλογίτσες
Μήπως δεν βλάφτετε σε τίποτε;

Τρεμοσβήνετε. Δεν μπορώ να σας αγγίξω.
Βάζω τα χέρια μου ανάμεσα στις φλόγες. Δεν καίει.

Και μ¢ εξουθενώνει να σας παρακολουθώ
Έτσι που τρεμοσβήνετε, ζαρωμένο και διάφανο κόκκινο
                                           σαν το δέρμα ενός ουρανίσκου

Ενός ουρανίσκου που τον πήραν τα αίματα.
Βρωμοφουστίτσες!

Υπάρχουν καπνοί που μου απαγορεύονται
Που είναι τα ναρκωτικά σας, οι σιχαμερές σας κάψουλε;

Αχ  να μπορούσα να ματώσω ή να κοιμηθώ
Το στόμα μου να παντρευόταν έναν πόνο σαν αυτόν!

Η να μου στάζατε τα ποτά σας, μέσα σε τούτη τη γυάλινη
                                                                                     κάψουλα
να με αποβλακώσουν και να με ησυχάσουν

Αλλά άχρωμα άχρωμα

ΠΗΓΗ http://poeticanet.com/poets.php?subaction=showfull&id=1153390150&archive=&start_from=&ucat=48&show_cat=48

παπαγαλάκια για κέντημα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ‎إنسج كلماتكُ بِالحرير‎.

Φωτογραφία: ^_^ <3

Δημοφιλείς αναρτήσεις