Γράφει: Κώστας Φουρίκος
-
Kοινωνία + Κινήματα
-
08/10/2014
Η
«πολιτισμένη ανθρωπότητα» συγκλονίζεται -δικαιολογημένα- το τελευταίο
διάστημα με το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Με τις
στρατιωτικές του επιτυχίες, τις ακρότητες στις οποίες προβαίνει, τους
ισλαμιστές κατοίκους των χωρών της Δύσης που πυκνώνουν τις γραμμές του,
τους αποκεφαλισμούς, τους βομβαρδισμούς θρησκευτικών χώρων χριστιανών
αλλά και (αντιπάλων) μουσουλμάνων. Ποιος θα σταματήσει τις δυνάμεις
αυτού του ακραίου μείγματος φονταμενταλισμού, ολοκληρωτισμού και
αντιανθρωπισμού; Αυτή η ερώτηση αποτελεί κεντρικό θέμα στις συζητήσεις,
σε πάνελ και talk shows, στις δηλώσεις αξιωματούχων και ηγετών από τις
ΗΠΑ (Μπάιντεν, Ομπάμα) ως τη Γερμανία (Μέρκελ) και τη Γαλλία (Ολάντ).
Τις
τελευταίες εβδομάδες, πάντως, έχει γίνει φανερό με τον πιο δραματικό
τρόπο, ότι υπάρχουν όντως κάποιοι που επιχειρούν, έμπρακτα, να
σταματήσουν τους ισλαμοφασίστες του ISIS (χαρακτηρισμός που
δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μας έχει δοθεί από την αριστερή -και όχι
μόνο- αρθρογραφία). Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους διαχρονικά
λησμονημένους, στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα των ισχυρών, Κούρδους
αντάρτες. Πιο συγκεκριμένα, η μάχη δίνεται από το μάλλον πιο αδικημένο
κομμάτι τους, στο έδαφος των συμφωνιών που έχουν γίνει στην περιοχή τα
τελευταία χρόνια μετά την επέμβαση ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στο Ιράκ: τους Κούρδους της Συρίας.
Εκεί στα σύνορα με την Τουρκία, οι Κούρδοι που ανήκουν πλειοψηφικά στην
οργάνωση YPG, αδερφή οργάνωση του αριστερού και ηγετικού στον αγώνα της
κούρδικης ανεξαρτησίας κόμματος PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν,
δαστηριοποιείται στα εδαφη της Τουρκίας) δίνουν έναν αγώνα ζωής και
θανάτου. Στις γραμμές των ανταρτών και το γυναικείο τμήμα της Women
Protection Units – YPJ με 7.500 αντάρτισες, πηγή έμπνευσης και
υπερηφάνιας για κάθε αγωνιζόμενη γωνιά του πλανήτη.
Τι ειρωνία για την «πολιτισμένη» νεοφιλελεύθερη Δύση του «τέλους της ιστορίας»!
Ένα μαζικό εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο με αριστερό προσανατολισμό,
με σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες, στις διαφορετικές θρησκείες, στη
θέση της γυναίκας στην κοινωνία, είναι αυτό που προσπαθεί να βάλει φρένο
στις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ανθρώπινης ιστορίας που
φέρνουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή των ισχυρών αυτού του κόσμου…
Οι Κούρδοι
Οι Κούρδοι παραμένουν μέχρι σήμερα ένας από τους πιο αδικημένους, ιστορικά, λαούς.
Με πληθυσμό που υπολογιζεται κοντά στα 40.000.000, διασκορπισμένο στην
Τουρκία, στο Ιράκ, στο Ιράν και στη Συρία. Στην Τουρκία βρίσκεται το
μεγαλύτερο κομμάτι όπου σύμφωνα με τούρκικες πηγές ζουν τουλάχιστον 15
εκατομμύρια Κούρδων, όπως αναφέρει και η τελευταία απογραφή. Σύμφωνα με
τους ίδιους τους Κούρδους βέβαια το νούμερο είναι πολύ μεγαλύτερο,
προσεγγίζοντας τα 30 εκατομμύρια. Στο Ιράκ οι Κούρδοι υπολογίζονται πάνω
από 4 εκ. , στο Ιράν κοντά στα 10 εκ. και στη Συρία, που βρίσκεται με
έντονο τρόπο στο προσκήνιο, πάνω από 3 εκατομμύρια κυρίως στην περιοχή
της Rojava.
Σε αυτές τις χώρες προσδιορίζεται και
εδαφικά η περιοχή του Κουρδιστάν με το μεγαλύτερο μέρος να ανήκει στην
Τουρκία. Στις περιοχές της Τουρκίας που αναφέρονται σε αυτή την
γεωγρφική περιοχή το κουρδικό στοιχείο αποτελεί την πλειοψηφία σε
ποσοστό 95%, ενώ εκατομμύρια Κούρδοι έχουν εκτοπιστεί με διάφορους
τρόπους κατοικώντας πλέον σχεδόν σε ολόκληρη την τουρκική επικράτεια.
Κούρδοι πρόφυγες επίσης διαμένουν σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης
(Αζερμπαιτζάν, Γεωργία κλπ.) αλλά και στο Λίβανο κατά δεκάδες χιλιάδες,
ενώ είναι γνωστό ότι αρκετοί έχουν μεταναστεύσει σε χώρες της Ευρώπης
όπως είναι και η Ελλάδα.
Χρόνια ολόκληρα αγωνίζονται χωρίς να βρεθούν σε κανένα σχέδιο που να τάσσεται υπέρ του αιτήματός τους για ανεξάρτητο κράτος.
Στην πραγματικότητα στερούνταi στοιχειδών δικαιωμάτων
αυτοπροσδιορισμού, γλώσσας, κουλτούρας και εκπαίδευσης είτε αυτό
αφορούσε και αφορά την Τουρκία του ΝΑΤΟ, είτε τα αντίπαλα (στο ΝΑΤΟ και
μεταξύ τους) καθεστώτα του Ιράν και του Ιράκ, είτε το πάλαι ποτέ
μπααθικό καθεστώς του Άσαντ στη Συρία. Η μοναδική εξέλιξη που
διαφοροποίησε τα πράγματα ήταν η επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και η
μετέπειτα ανάγκη τους να μπορέσουν με κάποιο τρόπο να ελέγξουν και να
στηρίξουν την ασταθή κατάσταση του νέου καθεστώτος που εγκαθίδρυσαν.
Οι ίδιες προσπάθειες δηλαδή, που εν
πολλοίς ευθύνονται για την έκρηξη του φανατισμού στο Ιράκ, που σήμερα
αποτελεί έναν από τους πυλώνες τροφοδότησης των ισλαμιστών, οδήγησαν
τους Αμερικάνους σε κάποιου είδους συμμαχία με τους Κούρδους του Ιράκ
υπό την ηγεσία του Masoud Barzani του KDP - Δημοκρατικό Κόμμα του
Κουρδιστάν (παλιότερα είχε αναφερθεί σποραδική βοήθεια των Κούρδων
ανταρτών του Ιράκ μόνο από την πλευρά του Ιράν χωρίς αυτό να σημαίνει
φυσικά αναγνώριση των δικαιωμάτων των Κούρδων που κατοικούσαν στις
ιρανικές περιοχές).
Η συμμαχία αυτή οδήγησε στη δημιουργία
ενός σχεδόν αυτόνομου κουρδικού κράτους στο έδαφος του Ιράκ με δική του
αστυνομία, κοινοβούλιο και στρατό που συγκροτείται κυρίως από τους
λεγόμενους αντάρτες πεσμεργκά (εκείνοι που αντιμετωπίζουν το
θάνατο) οι οποίοι είχαν λάβει μέρος και στις προηγούμενες αναμετρήσεις
με τον ιρακινό στρατό του Σαντάμ Χουσείν. Τα αποτελέσματα αυτής της
λυκοφιλίας βέβαια βιώνει και ο ίδιος ο Μπαρζανί και οι Κούρδοι του Ιράκ,
αφού οι τζιχαντιστές πριν επιτεθούν στους Κούρδους της Συρίας και στη
Χεζμπολάχ στο Λίβανο επιτέθηκαν στα εδάφη του κούρδικου κράτους στο
Ιράκ…
Τα κροκοδείλια δυτικά δάκρυα και το επικίνδυνο παιχνίδι της Τουρκίας
Μια σειρά μεγάλων δυτικών μέσων,
αναλυτές, ρεπόρτερ και ειδικοί ανακάλυψαν μάλλον πολύ πρόσφατα (και
σίγουρα όψιμα), όπως αναφέραμε και προηγουμένως, το συγκεκριμένο κομμάτι
των Κούρδων αγωνιστών. Στο έδαφος μάλιστα του εντυπωσικού
στοιχείου της γυναικείας παρουσίας στις τάξεις των ανταρτών (στοιχείο
που αποτελεί παραδοσιακό στοιχείο της ιστορίας των αγώνων του κούρδικου
λαού εδώ και χρόνια), η δυτική ευαισθησία πήρε τεράστια έκταση τις
τελευταίες μέρες. Πιάνοντας το νήμα από τις ημέρες της αλλαγής πλεύσης
της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των αναγκαίων επικοινωνιακών
της στηριγμάτων που κατέληξε στη συνεργασία με τους Κούρδους του Ιράκ,
τις τελευταίες μέρες τα δυτικά μέσα πλημμύρισαν με αφιερώματα στις
αντάρτισσες του Κουρδιστάν (μέχρι και από το περιοδικό Marie Claire),
εκκλήσεις για στρατιωτική συνδρομή μέχρι και ανάσυρση αναλύσεων (που να
ταιριάζουν και με την περιρέουσα ατμόσφαιρα των αφηγήσεων για τους
καθυστερημένους ανατολίτες) οι οποίες υποστηρίζουν ότι οι Κούρδοι έχουν ινδοευρωπαική καταγωγή, είναι άριο φύλο κλπ.
Αυτό που βέβαια παρέλειψαν όλες
σχεδόν οι ευαισθητοποιημένες δυτικές αναφορές, σπάζοντας κάθε όριο
υποκρισίας, είναι το γεγονός των ευθυνών της πολιτικής των δυτικών
κρατών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤO και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μπροστά στο
στόχο της ανατροπής του καθεστώτος του Άσαντ στη Συρία δεν δίστασαν να
χρηματοδοτήσουν και να ενισχύσουν την ένοπλη αντιπολίτευση των
ισλαμιστών (όπως παραδέχτηκε μέχρι και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden).
Από τον πιο μετριοπαθή «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» (Free Syrian Army)
μέχρι τις οργανώσεις «Al – Nusra» και «ISIS» οι αντιπολιτευόμενοι που
απήλαυσαν την στήριξη της Δύσης δεν έκρυψαν ποτέ την ιδεολογική –
πολιτική τους ταυτότητα, τους στόχους και τις προθέσεις τους μέχρι του
σημείου της σύνδεσής τους με την πάλαι ποτέ θανάσιμη αντίπαλο των ΗΠΑ,
Al Qaeda. Δεν πείραζε όμως, γιατί οι ισλαμιστές χτυπούσαν τον Άσαντ και
τη Χεζμπολάχ (που τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου ανέφερε 10 νεκρούς σε
συγκρούσεις με την Al Nusra). Ίσως αυτό το στοιχείο του ισλαμισμού,
μάλιστα, να αποτέλεσε και ένα παραπάνω βοήθημα για τον Ερντογάν (που ως
δήμαρχος Κωνσταντινούπολης παλιότερα δήλωνε ότι το Μπλε Τζαμί συμβολίζει
το δόρυ και την ασπίδα του Ισλάμ που θα επιτεθεί στη Δύση) και το
τουρκικό κράτος, ώστε υπηρετώντας τους δικούς του σχεδιασμούς, να
στηρίξει ποικιλοτρόπως μέχρι την ύστατη στιγμή τον ISIS.
Οι «πεντάμορφες» και το τέρας
Πως έφτασαν οι Αμερικάνοι να
ενισχύουν οργανώσεις που σχετίζονταν με την Αλ Κάιντα; Γιατί η Τουρκία
παρέχει διαφόρων ειδών στήριξη στους φονταμελιστές που δεν έχουν
διστάσει να απειλήσουν ότι θα φτάσουν μέχρι την Κωνσταντινούπολη;
Οι απαντήσεις προφανώς έχουν
ιδιαίτερα σημεία για την κάθε πλευρά αλλά και ένα καθολικό, γενικό
σημείο που αφορά συνολικά την εποχή μας. Ζούμε σε μια εποχή που
οι πολεμικές συγκρούσεις έχουν έρθει στο προσκήνιο με ξεδιάντροπο και
αμοραλιστικό τρόπο από την πλευρά των ισχυρών αυτού του κόσμου, που όσο
παλεύουν να καθυποτάξουν και να απομυζήσουν οικονομικά τους
εργαζομένους, άλλο τόσο την ίδια στιγμή ανταγωνίζονται αναμεταξύ τους.
Σε αυτό το «νεο-μεσοπολεμικό» πλαίσιο γινόμαστε μάρτυρες τρομερών εξελίξεων.
Βασικό στοιχείο των οποίων είναι ότι ισχυρά ιμπεριαλιστικά
καπιταλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, δεν διστάζουν να
συνεργαστούν με διάφορους, απάνθρωπους, ολοκληρωτικούς σχηματισμούς από
τους ισλαμιστές του ISIS στη Συρία, μέχρι τους νεοναζί του Δεξιού Τομέα
στο Κίεβο. Δεν διστάζουν να αλλάξουν το status quo ολόκληρων περιοχών
ενισχύοντας την κατασκευή νέων εθνικών, θρησκευτικών, εθνικιστικών
ταυτοτήτων, αναζωπυρώνοντας τα μίση και ανοίγοντας δρόμους ματωμένους
και πυρακτωμένους για να ικανοποιήσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά
τους συμφέροντα.
Και η υποκρισία συνεχίζεται μέχρι τέλους.
Παρά τα κολακευτικά δημοσιεύματα υπέρ τους, οι άνδρες και οι γυναίκες
της Rojava και του Kobani έχουν αφεθεί μόνοι τους να υπερασπίζονται
μέχρι τέλους την ελευθερία, τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους. Άλλωστε οι
αντάρτες του PKK και του YPG φιγουράρουν ακόμη στις πρώτες θέσεις των
καταλόγων τρομοκρατών του ΝΑΤΟ, της CIA και της ΕΕ. Και ο Ερντογάν μόλις
χτες υπενθύμιζε σε αυστηρό τόνο: «όσοι βλέπουν τον ISIS ως τρομοκρατική
οργάνωση καλά θα κάνουν να βλέπουν με τον ίδιο τρόπο και το PKK».
Στην πραγματικότητα τόσο η
Τουρκία όσο και η συμμαχία γύρω από τις ΗΠΑ σχεδιάζουν τα επόμενα βήματά
τους έχοντας ως δεδομένη την πτώση του Κομπανί. Η συμμαχία των
δυτικών ετοιμάζει δική της επέμβαση στην περιοχή (με εγγυημένα τα
«ευεργετικά» αποτελέσματα για τους λαούς της περιοχής αν λάβουμε υπ”
όψιν μας τι συνέβη και με τις προηγούμενες), ενώ αντίστοιχους
σχεδιασμούς κάνει και η Τουρκία. Η οποία την ίδια στιγμή που χτυπάει
Κούρδους διαδηλωτές στα σύνορά της οι οποίοι επιχειρούν να φτάσουν στη
Κομπανί και να στηρίξουν τους συντρόφους τους, εμφανίζεται (ακόμη και σε
δυτικά μέσα) να διευκολύνει ευρωπαίους ισλαμιστές που κατατάσσονται,
περνώντας από τα εδάφη της στον ISIS, να ανταλλάσει αιχμαλώτους μαζί του
και να συνδράμει τον ίδιο τον στρατό των τζιχαντιστών με απρόσκποπτες
διελεύσεις από τα σύνορά της υπό το βλέμμα των συνοριακών της φρουρών,
όπως αποκάλυψε η φωτογραφία που δημοσίευσε η αριστερή τούρκικη εφημερίδα
Evrensel:
Μέλη του ISIS (Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας) περνάνε ένοπλοι από την Τουρκία στη Συρία, εφημερίδα EVRENSEL
Την ίδια στιγμή βέβαια ο Τούρκος
πρωθυπουργός, Νταβούτογλου, δήλωνε ότι «αν πέσει το Κομπανί η Τουρκία θα
αντιδράσει». Τι εννοεί ο Τούρκος ηγέτης; Μα φυσικά την εισβολή του
τούρκικου στρατού στα κουρδικά εδάφη της Συρίας! Έτσι η Τουρκία έχοντας
αφήσει τους τζιχαντιστές να πλήξουν τους εχθρούς Κούρδους (ενδεχόμενη
νίκη και ισχυροποίηση των οποίων θα δημιουργούσε πρόβλημα με τους
Κούρδους των δικών της εδαφών), θα αποκτήσει εκ των υστέρων και με το
πρόσχημα του κινδύνου από την πτώση της πόλης, τον έλεγχο των
επικίνδυνων κούρδικων περιοχών της Συρίας.
Για την Τουρκία βέβαια αυτοί οι
σχεδιασμοί δε σημαίνουν το τέλος των πονοκεφάλων της. Οι ηγέτες των
Κούρδων (τόσο ο Οτσαλάν όσο και στρατιωτικός διοικητής του PKK, Τζεμίλ
Μπαγίκ) διεμήνυσαν πως η ειρηνευτική διαδικασία που βρίσκται σε
εξέλιξη τα τελυταία χρόνια στην Τουρκία ανάμεσα στο PKK και το τούρκικο
κράτος θα τερματιστεί αν πέσει το Κομπανί. Χιλιάδες Κούρδοι και
μέλη τούρκικων αριστερών οργανώσεων από το βράδυ της περασμένης
Δευτέρας βρέθηκαν στους δρόμους πολλών πόλεων από το τουρκοκρατούμενο
Κουρδιστάν μέχρι την Κωνσταντινούπολη και από την Γερμανία μέχρι την
Ολλανδία. Βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία έλαβαν χώρα και
συνεχίζονται για δεύτερη μέρα στην Τουρκία, ενώ σε πόλεις – προπύργια
του κουρδικού στοιχείου διαδηλωτές εμφανίστηκαν οπλισμένοι. Ήδη οι
αναφορές κάνουν λόγο για πάνω από δέκα νεκρούς Κούρδους σε συγκρούσεις
με την αστυνομία αλλά και εθνικιστικές, ισλαμιστικές τούρκικες
οργανώσεις.
«Αχ Κομπανι»…
Μέχρι αυτή την ώρα οι
πληροφορίες για το τι συμβαίνει στην Κομπανί παραμένουν συγκεχυμένες
αλλά συγκλίνουν στο ότι η πόλη στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της
παραμένει υπό τον έλεγχο των αναρτών του YPG. Οι ισλαμιστές του
ISIS όμως υπερτερούν σε αριθμό και εξοπλισμό και έχουν κατορθώσει να
σπάσουν τις γραμμές άμυνας σε κάποια σημεία. Έχουν κατορθώσει έτσι να
εισέλθουν σε κάποια περιφερειακά σημεία της πόλης, υψώνοντας τις μαύρες
σημαίες τους σε κάποια κτήρια στα όριά της και σε λόφους γύρω από αυτή.
Οι δραματικές εκκλήσεις για βοήθεια από στελέχη των Κούρδων ανταρτών
συνεχίζονται προς κάθε κατεύθυνση με παράλληλη υπενθύμιση για τις
τραγικές συνέπειες που θα έχει η πτώση της πόλης και τις σφαγές που
αναμένεται να πραγματοποιήσουν οι τζιχαντιστές του ISIS. Τα μηνύματα
τελειώνουν επίσης με την απόφαση να πεθάνουν μέσα στους δρόμους της
πόλης παρά να την παραδώσουν στους τζιχαντιστές.
Τι έχουν να πουν για αυτές τις εκκλήσεις οι σοφοί και «πολιτισμένοι» της Δύσης;
Τι έχουν να πουν στις περήφανες γυναίκες του Κουρδιστάν που
αντιμετωπίζουν με απίστευτο θάρρος και κουράγιο τα τέρατα που οι
κυβερνήσεις τους ουσιαστικά στήριξαν; Τρομοκράτισες τις χαρακτηρίζουν
ακόμη και σήμερα και μέλη αριστερών, εξτρεμιστικών οργανώσεων οι δυτικές
κυβερνήσεις. Και αυτοί που χρόνια ολόκληρα γέμιζαν τη φαρέτρα των
επιχειρήματων τους υπέρ των πολεμικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και της
πολιτικής του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους, με «φιλιππικούς»
λόγους για την καταπίεση των γυναικών, τα απολίτιστα καθεστώτα και την
εξαγωγή δημοκρατίας από την Δύση στην Μέση Ανατολή, σωπάσανε την ίδια
στιγμή που η CIA και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ εξόπλιζαν τους χειρότερους των
χειροτέρων.
Ας παραμερίσουν λοιπόν, καλύτερα, τώρα.
Που να καταλάβουν άλλωστε, έστω και κάτι ελάχιστο, από το σθένος των
Κούρδων μαχητών και μαχητριών που έβαλαν τα κορμιά τους μπροστά για να διασώσουν περίπου 20.000 χριστιανούς του Ιράκ από τους τζιχαντιστές; Που
να καταλάβουν πως μπορούν οι 7.500 χιλιάδες των γυναικείων μονάδων
Yekineyen Parastina Jin (Women Protection Units – YPJ) να δηλώνουν ότι
είναι ελεύθερες και από την ανδρική καταπίεση και αγωνίζονται για την
ανεξαρτησία τους (δείτε το παρακάτω βίντεο – αφιέρωμα που τραβήχτηκε ένα
χρόνο πριν). Γυναίκες, που όπως ισχυρίζονται, φοβίζουν τους
τζιχαντιστές απλώς και μόνο «με την οπλισμένη τους όψη»; Πως να
καταλάβουν πραγματικά την τραυματισμένη και αιμόφυρτη αντάρτισσα που
τραγουδάει στο κρεβάτι του νοσοκομείου για «το Κομπανί των δακρύων που
καίγεται και γεμίζει αίμα»;
Ο μόνος τρόπος ίσως να καταλάβουν είναι
να παραδεχτούν τις ευθύνες των ιμπεριαλιστικών κρατών της Δύσης, των
ίδιων των κυβερνήσεών τους και να παλέψουν ενάντιά τους.
Σε διαφορετική περίπτωση ίσως το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν είναι πλέον να σωπάσουν.
Να αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα και τους μύδρους ενάντια στα «τέρατα
του ισλαμισμού» που κρύβουν πίσω τους περισσότερο αίμα και πόλεμο. Ίσως
καλύτερα όταν μιλούν για τέρατα να κοιτάζουν λίγο περισσότερο προς τα
τηλεοπτικά πάνελ και τις αίθουσες των κοινοβουλίων τους. Να κοιτάζουν
στους καθρέφτες και στους συνομιλητές τους. Ίσως να σκεφτούν πιο
διεξοδικά και να συνειδητοποιήσουν ότι είναι συνυπεύθυνοι για τις
τερατογενέσεις της εποχής μας.
Και ότι μαζί με την ηρωική άμυνα των
πεντάμορφων (από την αποφασιστικότητα και τη θέληση για ζωή) γυναικών
και ανδρών της κούρδικης αντίστασης στην Κομπανί που δοκιμάζεται,
καταρρέει για πάντα και ο μύθος της «πολιτισμένης Δύσης». Θρυμματίζεται η
βιτρίνα της και από πίσω στέκει ορθό, σε νέες περιπέτειες, πιο
αποκρουστικό από ποτέ και οπλισμένο μέχρι τα δόντια, αυτό: Το τέρας του ιμπεριαλισμού.
«Αχ Κομπάνι»
Το Κομπάνι καίγεται
και φέρνει δάκρυα στα μάτια,
Αχ Κομπάνι
Το Κομπανί σήμερα είναι θλιμμένο,
καίγεται και βυθίζεται στο αίμα,
Αχ Κομπάνι
Το Κομπανί σήμερα είναι θλιμμένο
και χύνει δάκρυα από τα υγρά μάτια,
Αχ Κομπάνι
Νέοι άνθρωποι απέναντι σε τανκς και βόμβες,
βάζουν το στήθος τους μπροστά στις σφαίρες,
Αχ Κομπάνι.
Ζήτω στους μαχητές μας,
άνδρες και γυναίκες! (YPG και YPJ)
Αχ Κομπάνι…
