ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΓΝΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗ...
Σε πολλά φτωχικά σπίτια των Μικρασιατών προσφύγων μετα τη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 και τον ερχομό τους στην Ελλάδα, στο εικονοστάσι του σπιτιού μαζί με την εικόνα της Παναγίας το καντήλι φώτιζε και μια κιτρινισμένη από το χρόνο φωτογραφία που έδειχνε ένα λιπόσαρκο μαυριδερό αξιωματικό του στρατού καβάλα σ΄ένα μαύρο άλογο. ΄Ηταν ο "Μαύρος Καβαλάρης" -όπως έμενε να τον λένε απ΄το στρατό- συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας ο οποίος με τις μονάδες του κατόρθωσε μετά την κατάρρευση του Μετώπου στη Μικρά Ασία να προστάψει και τις ελληνικές δυνάμεις που υποχωρούσαν ατάκτως αλλά και τα καραβάνια με άμαχο πληθυσμό που κατευθύνονταν προς τα λιμάνια για να σωθούν από την οργή και εκδικητική μανία των Τούρκων του Κεμάλ. ΄Ηταν ο άνθρωπος που τους έσωσε και πάντοτε με σεβασμό και αγάπη αναφέρονταν στο όνομά του...
Ο άνθρωπος αυτός, ο αγνός στρατιώτης και αγωνιστής και αργότερα πολιτικός και τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας, Νικόλαος Πλαστήρας, έφευγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 26 Ιουλίου 1953 σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο όπου και έμενε στην Αθήνα στο οποίο υπήρχε μόνο ένα σιδερένιο κρεβάτι, ένα κομοδίνο δίπλα του, ένα τραπέζι εκστρατείας και μία καρέκλα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου